BEJAARDENPROBLEEM MAMMOET WET Avónd- ^euqduieïdaaqte Kindeiuacantiemik WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Eersie steenlegging Mariann-Hill en Ingezonden Geestelijk artikel Vrijdag 20 juli 1962 No. 29 Drie en tachtigste jaargang PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 PRIJS PER KWARTAAL 11.50 (bulten Venny 1.75) Er is, zo zegt men, een bejaarden probleemEr zijn bejaarden die gebrek lijden. Het kan niet ontkend worden dat door de noodwet Drees in 1947 en 10 jaar later door invoering van het algemeen oudersdomspensioen wel iets is gedaan tot leniging van de materiële nood der bejaarden, toch schijnen er op dit terrein meer voor zieningen nodig teneinde de levens vreugde van onze bejaarden op te vijzelen en hen aan een menswaar dig bestaan le helpen. Maar hoe ontdekte men dat, als ze zich niet melden bij armenzorg? Er zijn bejaarden met huisves tingsproblemen. Ze leven bij kinde ren in of hebben getrouwde kinde ren bij zich genomen of bij zich moeten nemen, hebben nog onge huwde kinderen ,die bij hen inwo nen, en dat alles wordt hen wel eens te veel. De rust en de kalmte waar op ze een zeker recht kunnen doen gelden, krijgen ze niet en de een verdraagt dat beter dan de ander. Kleinkinderen zijn leuk en aardig, maar de hele dag om je heen kan soms te veel worden. Anderen leven in een te grote woning die naast grote kosten voor onderhoud soms te veel eist van moeder de vrouw, die dit allemaal moet schoonhouden. Maar hoe ontdekt men dat, als dit huis-voor-huis en gezin voor gezin niet bekeken en besproken wordt? Er zijn medische problemen waar mede bejaarden te kampen hebben, die voor hen extra verpleging en verzorging nodig maken. Niet in een psychiatrische inrichting of zieken huis, maar in een „centrum" daar toe speciaal ingericht. De medische wetenschap heeft zich juist de laat ste jaren ernstig bezig gehouden met de revalidatie van vele bejaarden, die aan zgn. ouderdomskwalen le den. Maar hoe ontdekt men deze men sen, waarvan een- deel deze kwalen zien als ouderdomsverschijnselen, waarvoor toch geen kruit gewassen- is. Hoe ontdekt men de verpleeg- moeilijkheden en wat zijn de medi sche problemen die om een oplossing vragen? Er zijn bejaarden die zich maar moeilijk kunnen schikken in het feit dat ze ineens op non-actief zijn ge steld. Die hun levensvreugd verloren hebben met het werk, dat zij hun hele leven hebben verricht en dat hen nu is afgenomen. Die geen raad weten met hun tijd en zichzelf en anderen vervelen. Die niet om kun nen schakelen en hun activiteit niet op iets anders, een hobby, een be zigheid kunnen richten, en die weg kwijnen om dat woord dan te ge bruiken. Maar hoe ontdekt men de ze mensen? Hoe leèrt men die pro blemen? En dan nog het sociologisch as pect van het bejaard zijn. Is de bejaarde nog een, zij het be scheiden figuur, in het maatschap pelijke leven heeft de gemeen schap hen uitgerangeerd en op een dood spoor gezet. Wat wordt er ge daan teneinde hun bestaan wat op te fleuren op het ruime terrein van de vooral voor hen noodzakelijke recreatie? Dit zijn zo enkele facetten van wat men het bejaardenprobleem noemt en waarover dikwijls gepraat en geschreven wordt, zonder dat men zich realiseert, wat nu feitelijk wel aan de hand is.... Het zal duidelijk zijn dat men eerst over de oplossing van verschil lende moeilijkheden kan gaan den ken, als men die moeilijkheden kent. Nogal logisch, zou men zeggen, maar we doen in Venray dan al zes, zeven jaar over een en ander praten zon der dat we nu ook maar in de verste verte weten .hoeveel bejaarden er werkelijk in nood zijn, en wat hun nood is. In Horst heeft een bejaarden-com missie tenminste de moed gehad om eens een soort inventarisatie te ma ken, als we dat zo mogen noemen. Daar is elke bejaarde opgezocht, heeft men kennis gemaakt met zijn levensomstandigheden, met zijn pro blemen en moeilijkheden en men heeft al deze bevindingen samenge bracht in een rapport, dat nu de grondslag vormt voor de oplossing van verschillende problemen. Men weet daar nu waar men over praat en men kan daardoor ergens een oplossing voor gaan zoeken. Laten we de zaak zuiver stellen, met alle respect die we voor de be jaarden hebben, we vinden het in feite onjuist dat van gemeentewege subsidie gegeven wordt voor een kaartmiddag en een jaarlijks uit stapje. Niet dat we dat die mensen niet gunnen, integendeel Maar als dit alles is wat wij over hebben voor die mensen, die er aan mede gewerkt hebben dat wij 't hui dige welstandspeil hebben kunnen bereiken, dan is dit in feite een jo- denfooi.. We lossen daarmede geen problemen op, die er beslist wel zijn, maar die we ondanks al ons gepraat en ons geredeneer niet ken nen, om de doodeenvoudige reden, dat we er nooit naar hebben gezocht, (afgezien van een goed .bedoelde po ging, die een poging is gebleven). We vragen ons af of onze eigen be jaarden, verenigd in een bejaarden organisatie niet op de eerste plaats in deze een taak heeft. Het organise ren van kaartmiddagen mag dan 'n welkome tijdsbesteding zijn, nutti ger zou zijn als zij zich inderdaad eens inzette om tenminste in ons Venray een overzicht te krijgen, van al die dnigen die men met dat gro te, maar zo weinig zeggende woord: bejaardenprobleem aanduidt. Dit temeer waar de landelijke or ganisatie voor bejaarden, die op landelijk niveau de belangen der be jaarden behartigt in deze hen waar schijnlijk op alle mogelijke wijze helpen kan. Dan wordt tenminste door en voor onze bejaarden nu fei telijk eens precies vastgesteld waar de moeilijkheden liggen. Is die vast stelling er ,dan kan aan een oplos sing gewerkt worden Donderdag j.l. wapperden de vlaggen op het grote bouwwerk, dat gelegen is op de hoek van de Langstraat-Hoebertweg, het nieu we klooster van de Paters van Mariannhill, dat daar gebouwd wordt onder architectuur van het bureau Swinkels en"Salemans in Maastricht door het aannemings bedrijf Nelissen N.V. Het werk werd even stop gelegd om op plechtige wijze de eerste steen te leggen, die het opschrift droeg: In Nomine Domini. Bij deze plechtigheid waren be halve de werklieden aanwezig de Pater Provinciaal van de Paters van Mariannhill, Pater Polycarpus die namens het Generaal Bestuur de steen zou leggen, verschillende leden van de congregatie uit andere Ne derlandse huizen, de H.E. Heer De ken Loonen, Pastoor Geerits, de Burgemeester en Wethouder van Dijck, Pater Rector van het Lyceum, de heren architecten, aannemers en uitvoerders en de studenten, die in september a.s. hier hun intrek ne men. Pater Provinciaal heette ;.l die gasten hartelijk welkom. Hij wees er op dat dit nieuwe convict jonge mensen zou gaan herbergen, die wor den opgeleid voor het II. Priester schap en die als missionaris la4er zullen uittrekken ter verkondiging van Gods Woord. In naam des He ren wordt dit werk begonnen, aldus de Provinciaal, en we mogen ver trouwen dat de Heer ons werk zege nen zal. Hij bracht dank aan Venrays ge meentebestuur met name aan Wet houder van Dijck met wie het eer ste contact was gelegd, voor de grote hulp die men had ondervonden bij de stichting van het Venrayse con vict en aan allen, die daarbij kracht dadig haden meegewerkt Hij ver trouwde dat het werk, dat met zo veel elan begonnen is, ook met de zelfde voortvarendheid ten einde mag worden gebracht, zonder onge lukken en onder Gods rijkste zegen. Daarna verzocht hij Pater Polycar pus namens het Generaal Bestuur der Congregatie de eerste steen te willen plaatsen, die de hoeksteen gaat worden van het nieuwe kloos ter, waarin de levende stenen ge vormd gaan worden voor Gods Kerk. Pater Polycarpus zegende de een voudige steen, die in de hal van het nieuwe klooster ligt. In de steen werd een oorkonde ingeslo ten, waarin de voornaamste bij zonderheden vermeld stonden van de stichting van dit Venrayse con vict. De heer L. A. Nelissen bracht na mens de aanwezigen de gelukwensen over efi' beloofde dat men zijn uiter ste best zal doen om de toch al zeer krappe opleveringstermijn in acht te némen. Als aandenken aan deze ge beurtenis bood hij Pater Polycrapus de troffel aan, waarmede de eerste steen gelegcbwas. Die kon hij in zijn vrije tifd. dan f>roduktief maken door mee-Jë komen werken, "wknt er is bij 'de bouw van/fret klooster, on danks dat zelf? broeders 'nrèewerken, nog altijd gebrek aan/arbeiders Het Bestuur der Congregatie had na de plechtigheid vele gelukwensen in ontvangst te nemen, maar op de bouw ging het intussen al weer ver der, want 1 september is dichtbij en er moet nog ontzaggelijk veel wor den gedaan. Venrays jeugd hoeft niet te klagen. De programma's voor de jeugdvierdaagse en het kindervakantiewerk zijn uit en daaruit valt wel duidelijk af te leiden dat diezelfde jeugd nog enkele drukke en plezierige dagen vcor de boeg heeft. Dat dit kan ge beuren dank zy de persoonlijke inzet van velen en dank zij ook de milde gaven, die men mocht ontvangen, is een verheugend te ken en we kunnen maar hopen dat fijn weer de evenementen zal begeleiden zodat al dat werk niet vergeefs is gedaan JEUGDVIERDAAGSE Op 26, 27, 28 en 29 juli a.s. kan dan Venray's jeugd van start gaan voor de intussen wel bekend gewor den jeugdvierdaagse. De kinderen van 57 jaar wandelen elke avond 5 km., die van 718 jaren 15 km. Tot en met zondag kan men zich nog opgeven op Julianasingel 41. De kosten bedragen 1,per deelne mer. Gestart wordt telkens op het Henseniusplein, waar ook de finish is. Men kan met groepen starten, maar ook individueel. Op de laatste avond, dus op 29 juli is er boven dien nog een wandeltocht extra van 25 km. voor hen, die niet aan de avondvierdaagse deelnemen. Gestart wordt iedere avond van half zes af, maar zaterdagsmiddags vanaf half 2. De 25 km. tippelaars starten om 1 uur. Er zijn prachtige prijzen beschikbaar gesteld en de routes zijn werkelijk heel aardig. Op de le dag marcheren de klei ne tippelaars via Merselo naar de speeltuin waar rust is. Via Leunse- weg en Molenhofweg gaat het dan naar Lull, waarna men via Oostsin gel en Zuidsingel, wederom naar het Henseniusplein komt. De tweede dag brengt de deelnemers via Oostrum naar de Wilibrordiiskapel, waarna via de Maasheseweg de terugtocht wordt aanvaard. De derde dag gaat via Leunen, Overbröek naar het Laagriebroek en Oirlo, waarna men via de Stationsweg terugkomt. De 4e dag tenslotte gaat naar Overloon toe (de 25 km. zelfs via Overloon naar de Smakt) en dan via de Overloonseweg naar huis toe, waar de triomfantelijke intocht volgt. U kunt nu al vast wat bloe men klaar zetten De 5 km. deelnemers doen het wat kalmer aan, want die ukke- pukken kunnen dat tempo nog niet opbrengen. Zij maken de eerste dag een wandeling via de Servatiusweg en Molenhofweg. De tweede dag brengt hen via de Biezevennen Hoenderstraat achter langs Vlakwa ter, terwijl ze de derde dag in Vel- tum en omgeving zwerven. De vier de dag maken ze een flinke wande ling achter St. Anna om, om dan via Oost weer op het vertrekpunt terug te komen Zoals U ziet, een programma dat er zijn mag en waaraan heel wat voorbereiding is voorafgegaan. Op de verschillende rustpunten wordt telkens door Venrayse bedrijven 'n verfrissing ter beschikking van de deelnemers gesteld. De belangstelling is zeer groot. Ook van buiten Venray hebben zich al groepen aangemeld en helpen de weergoden mee, dan zal ook deze 4e jeugdvierdaagse een plezierig feest .worden, voor de Venrayse jeugd op de eerste plaats. KINDERVAKANTIEWEEK Dan is er ook nog een tweede pro gramma uitgekomen, namelijk dat voor het kindervakantiewerk. Die wordt dit jaar georganiseerd voor de meisjes van 13 t.m. 18 aug. en voor de jongens van 20 t.m. 25 augustus. Hieraan kunnen deelne men kinderen van de 1, 2, 3 en 4e klassen der lagere scholen Het programa is als volgt: Meisjes 13 aug. jongens 20 aug. Voormiddag: na de H. Mis tocht naar terrein Vlakwater, waar groepsindeling plaats vindt en ver schillende spelen worden georgani seerd. Namiddag: Klassen 3 en 4 zetten speurtocht uit voor de klassen 1 en 2, die deze speurtocht uitvoeren. Alle dagen worden begonnen met een H. Mis (meisjes in de Paters kerk, jongens in de Grote Kerk). Er wordt ook alle dagen (behalve za terdags) melk verstrekt. Meisjes 14 aug. jongens 21 aug. Klassen 1 en 2 gaan naar Geyste- ren, alwaar gelegenheid om pootje te baden (handdoek en zwempak meenemen). Ze worden per bus te ruggehaald. Klassen 3 en 4 maken een fietstocht (zelf drinken meene men). 15 aug. wordt Lv.m. O.L. Vrouw Hemelvaart voor de meisjes niets georganiseerd. Jongens 22 aug. Voormiddag: sportwedstrijden. Namiddag: tekenwedstrijden (pot lood en onderlegger meebrengen, wielerwedstrijden. Meisjes 16 aug. jongens 23 aug. Uitstapje per bus naar Elzendorp. (handdoek en badpak meenemen). Meisjes 17 aug. jongens 24 aug. Voormiddag: klassen 1 en 2 licht beelden, klassen 3 en 4 dropping. Ze worden met hun leiders ergens in de omgeving van Venray neergezet en moeten de weg naar huis gaan zoeken.Drinken meenemen en potlood en papier. Namiddag: klassen 1 en 2 schat graven. Meisjes 18 aug. jongens 25 aug. Oriëntatietocht voor alle groepen. 12 uur huis-toe en einde van het kindervakantiewerk Zouden de weersomstandigheden van die aard zijn, dat er niet buiten gespeeld kan worden, dan wordt er gens iets binnen georganiseerd. Ouders zijn altijd hartelijk welkom en mogen gerust komen kijken. Bin nenkort krijgen de kinderen hun inschrijfformulieren mee voor deel name aan dit kindervakantiewerk. Dit moet men zo nauwkeurig moge lijk invullen en maandag 23 juli a.s. ingeleverd worden op die adressen, die aan de kinderen nog gezegd zul len worden. De kosten bedragen: 1 kind uit een gezin 1,50 2 kinderen uit een gezin 1,per kind; 3 kinderen uit een gezin 0,75 per kind. Wie iets extra's af wil staan voor dit werk, waaraan alleen al meer dan 25 leiders en leidsters hun han den vol hebben en hun vrije tijd op offeren, kan dat natuurlijk doen en ieder bijdrage wordt gaai'ne geac cepteerd voor dit prachtige werk GEMEENTEKASSIFICATIE Vorige week stond in uw blad te recht een artikel met als titel „Ge- meenteklassificatie een onding". Deze idiote vertoning is zonder weerga en bewijst dat er in de ho gere regionen iets niet klopt. Men stimuleert langs de ene kant de in dustrie terwijl men langs de andere kant de werkkrachten verjaagt. Ik neem aan dat de heren rijksbemid delaars NIET in Venray geweest zijn om de toestand te onderzoeken omdat, gezien hun rare opvattingen, zij natuurlijk vreesden in een der plaatselijke instellingen vastgehou den te worden. De werkman heeft recht op een goed salaris dat hij in zijn eigen plaats moet kunnen ver dienen. Daarom zullen zowel het ge meentebestuur als de anderen be langhebbenden zeker reageren op de beslissing van de rijksbemidde laars. De vraag is echter of dit wel genoeg is. Venrays bevolking en vooral degenen die niet direct be trokken zijn bij een betere klasse indeling moeten in het belang van hun gemeente en zijn bevolking een protestnota zenden aan de be treffende instanties. Dit is het min ste wat wij kunnen en moeten doen. Neemt Peel en Maas hier een ini tiatief? Red.: Peel en Maas behoeft geen initiatief te nemen. Zulks is reeds gebeurd door de gemeente en door de KAB Limburg. In de jongste ge meenteraadsvergadering is nog eens nadrukkelijk gesteld dat na bestu dering van het antwoord van het College van Rijksbemiddelaars de raad namens de gehele Venrayse gemeenschap protesteren zal tegen de genomen beslissing en alsnog zal pogen deze beslissing in gunstige en o.i. enig juiste zin te veranderen. SANERING Dezer dagen kreeg ik de sanerings plannen van Tegelen onder ogen. Dit plan is zó groots en gedurfd, dat het misschien wel aanbevelenswaar dig is om daar even een kijkje te gaan nemen. Deze plaats wordt bin nen 5 jaar van een dorp in een stad omgetoverd. De saneringsplannen van Venray- kom zullen ook wel goed zijn, maar of ze die van Tegelen kunnen eve naren? en waar blijven ze? Als Venray de 2e plaats van Noord-Lim burg wil blijven, dan zal op deze uitdaging van Tegelen een antwoord moeten komen. De sanering van „de holteren hoek" biedt unieke kansen. Deskundigen die jaren nodig hebben om een plan te ontwikkelen zijn daartoe niet nodig, want als we even in Amstelveen gaan kijken, weten we meteen hoe het wel moet. A. J. C. Red.: Schrijver stelt een en ander wel heel simpel voor. Sanerings plannen zijn geen dingen, die men in 1-2-3 even tevoorschijn tovert. Ook het saneringsplan van Tegelen, waar de situatie weer heel anders ligt als in Venray, is zo maar niet uit de lucht komen vallen. Integen deel het is een produkt van jaren studie en overleg, dat uiteindelijk dan het gepresenteerde tot resultaat had. Of dit binnen 5 jaar verwezen lijkt zal en kan worden is een vraag, die we niet kunnen beantwoorden. En of het zo uitgevoerd zal worden als thans in maquettes en tekenin gen te zien, is nog een andere vraag, omdat de steeds wisselende behoef ten en wijzende inzichten steeds op nieuw als het ware tot veranderin gen dwingen. Het beste bewijs daar van is te vinden in het herbouwplan Venray dat 13 jaren geleden uit gekreten werd als zijnde te modern en te veeleisend en dat intussen op verschillende punten toch allerminst voldoet. Men had het nu liever rui mer en grootser gezien. Gezien de financiële consequenties, die een en ander met zich brengt, is het al een zware opgave, laat staan alle andere facetten, die nog meespelen, waar van bijv. de belangen van de hui dige winkelstand ook een zeer voor name is. Evenmin als het plan Tegelen voor Venray kan dienen, is dat van Amstelveen voor Venray pasklaar. Dat men de ontwerpers de wijde visie van een Amstelveen mag toe wensen, ook in de „Holteren Hoek" is natuurlijk iets anders We mogen slechts hopen dat dit „saneringsplan" dat wji voor ons lie ver het „centrum-plan" zouden wil len noemen spoedig mag komen. Dat het inderdaad iets mag worden wat de toekomstige groei van Venray op mag vangen en tot uitdrukking mag brengen is de wens van allen, die hier wonen en werken. HENSCHENIUS Henschenius is voor Venray van grote betekenis geweest en het zou pasend zijn hem te eren met een beeld dat beantwoordt aan zijn roem. Het beeld op het Hensenius plein is een verschrikkelijk ding dat ieders lachlust en spot opwekt. Op deze manier wordt een groot man allerminst geëerd. Als men binnen kort het oude pand tegenover het beeld gaat afbreken, zouden ze dan dit beeld ook niet meteen mee kun nen nemen. Dat zijn dan twee vlie gen in een klap. Als Venray inder daad deze priester wil eren kan er wellicht ook nog wel een nieuw, re presentatief beeld af. ONZE HARTEWENS IS: LAAT ME MET RUST Die Pater Werenfried van Straa- ten toch. Hij houdt niet op. Al jaren lang probeert hij ons wakker te schudden uit gezapige tevredenheid, maar slaagt daarin slechts zeer ma tig. O ja, hij krijgt reusachtige som men bij elkaar. Want als hij ergens aan het preken slaat, dan vliegen de vonken eraf. En.hij is zo'n echte bedelpredikant, de beurzen vliegen na zijn preek open, geld klettert op de schalen, stroomt binnen in de pastorieën, waar hij tijdelijk gehuis vest is. En dan gaat hij weer weg. En dan is het over. Naar mijn mening is pater Werenfried, noch pater Lom- bardi, noch pater Pire erin geslaagd ons echt wakker te schudden. Het bewijs? Leest u wat de spekpater dezer dagen in een open brief liet weten. „Onlangs heb ik opnieuw een reis gemaakt door de noodgebieden van Azië. Ik ben teruggekeerd met een hoofd vol zorgen en een hart vol angst. En ik ben bezeten van het vurig verlangen, véél meer dan vroe ger te doen voor de gekleurde vluchtelingen in het Verre Oosten. Bij hen wordt de vluchtelingen- ellende tot in het ondraaglijke ver zwaard door de huiveringwekkende problemen der onderontwikkelde gebieden. Ze staan onder vulkanische span ningen. Zij zijn dynamiet onder het bedrieglijke paleis onzer bescha ving. Ze zijn weggevlucht uit een land, waar de vrijheid is afgeschaft, maar ze krijgen geen plaats in onze vrije wereld ,waar de vrijheid mis bruikt wordt om hen het leven on mogelijk te maken. Hun ellende schreit ten hemel. Van de hemel komt echter geen antwoord, omdat God dit antwoord aan Zijn aardse kinderen heeft toe vertrouwd. Maar die zijn voor het merendeel in staking. En als Gods kinderen de liefde en de gerechtig heid staken, wordt heel de samen leving ontwricht. Dit is het geval in Hongkong. Ontelbare Chinezen, die het oerbevel „Groeit aan en ver menigvuldigt U" veel beter dan de christelijke volkeren uitvoeren, mis sen er 't minimum aan levensruim te. Er is geen plaats voor nieuwe vluchtelingen en voor de pasgebore nen. Maar niemand mag er buiten, omdat de blanke volkeren weder rechtelijk de lege gebieden der aar de voor zichzelf reserveren. Liefde loosheid en zelfzucht zijn de ver sperringen, waarmee dit grootste concentratiekamp der vrije wereld afgegrendeld is. Slechts wie de kinder envan Hong kong ziet, kan Gods toorn over dit schandaal vermoeden". Dat schrijft Pater Werenfried. Hij heeft gelijk, duizend maal tegelijk. Wij blijven voortgaan van tijd tot tijd iets af te schuiven, op één voor waarde: ons in ons welvaartsbestaan verder met rust te laten. Na een lange en soms bijna ver beten strijd binnen zowel als bui ten het parlementaire terrein waarin de spanning over de eind uitslag werkelijk tot het allerlaatste moment voelbaar aanwezig bleef, heeft de Tweede Kamer vorige week dus met een zeer verheugende meerderheid een gunstig oordeel ge veld over Minister Cals' meester werk: de nieuwe wettelijke regeling voor het gehele onderwijs. Daarmee zal (wanneer straks zonder twijfel dit wetsvoorstel ook in de Eerste Kamer is aanvaard) de vierde mach tige „zuil" onder ons onderwijsbe stel zijn geschoven, dat nu al wordt geschraagd door de wetten, die ook grotendeels van mr. Cals afkomstig zijn, voor het kleuter-, het lager- (straks basis-) en het wetenschappe lijk onderwijs. Over de enorme betekenis van deze nieuwe wettelijke aanwinst is in voorbij jaren al zeer veel ge sproken en geschreven. De omvang van de vaak diepgaande en van ho ge kwaliteit getuigende discussies bewezen of ze nu vóór of tegen het ontwerp van Minister Cals wa ren gericht telkens weer de vér strekkende betekenis er van, die ten laatste ook in weloverwogen stem verklaringen van de meeste partijen tot uiting kwam. In het bijzonder kon men de overtuiging hebben, dat de socialisten als het ware hebben geworsteld tussen een .politieke" be slissing en een, die uitsluitend met de betekenis van het wetsvoorstel rekening hield en hun uiteindelijke beslissing kan uitsluitend als een zeer goede noot voor dit stuk wor den uitgelegd, hoewel de politieke aspekten van deze beslissing uiter aard ook niet ontbreken! Maar terug naar de nieuwe wet zelf, die ons naast een moderne, fris se en handzame regeling voor het grote complex van het voortgezet onderwijs, daarvoor tevens enkele zeer belangrijke winstpunten heeft opgeleverd. Om de voornaamste nog even te noemen: de brugklas voor alle leerlingen, die na het basis onderwijs de vrijwel altijd ongewis se toekomst van een heel verschil lend leerprogram binnengaan en voor wie in een overal en op alle scholen nagenoeg volkomen gelijk lesrooster de beste mogelijkheden zullen worden geschapen inzake se- lektie en richting-keuze op de meest individuele manier. Daar is verder de thans volledig doorgetrokken „pacificatie", de bekostiging uit de overheidskas van het bijzonder on derwijs, zonder dat ergens discrimi nerende voorschriften zijn overge bleven. Een grootse voltooiing van de in 1917 begonnen arbeid! Daar is de „planprocedure" die via een objektieve maatstaven gebaseerde planning concreet zal aanwijzen waar en welke nieuwe scholen zul len mogen worden gebouwd, met 'n afschaffing dus van een verouderd en vaak onderelijk werkend „auto matisme", dat een versnippering van krachten en materiaal met zich bracht, zonder dat iedere „leergie rige" op de beste mogelijke manier aan z'n trekken kon komen. De nieu we wet brengt voorts een moderni sering van de verschillende school types met geëigende leerprogram ma's en groter vrijheden; scholen gemeenschappen, die de efficiërtcy

Peel en Maas | 1962 | | pagina 1