De weg Leunen-Castenray Moederdag Handige en domme lieden GERARD LEMMENS f Pastoor Thomassen in 't zilver Mei, de maand v. nieuwe moed Politierechter Geestelijk artikel Vrijdag 4 Mei* 1962 No. 18 Drie en tachtigste jaargang ^PEEL EN MAASH DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAT WPPIfRT ATI VOOR VFWR A Y PN OM^TPPPPN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050625 VV EtEtlVOLÜLl VUUI\ V EtilIVii I 12/11 WlVlO 1 I\£2/I\.£2/il PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray 1.75) Bij een verkeersongeval werd in Alverna donderdagavond de 65-jari ge Gerard Lemmens gedood, die daar met zijn broer liep te wande len en door een auto werd gegrepen. De heer Lemmens uit Venray ge boortig was personeelschef van de Oranje Nassau-mijnen te Schar berg en zou eerstdaags met pensioen gaan. Met de heer Lemmens verliezen we een man, die als geboren en ge togen Venraynaar zijn geboorte plaats nimmer heeft vergeten. Van zijn vader ,de veldwachter J. Lem mens, heeft hij de liefde tot en de kennis over zijn geboorteplaats ge ërfd, die hij later in talrijke ge schriften tot uiting heeft gebracht. Het was dr. Poels zg., die in de twintiger jaren deze liefde ontdekte en de heer Lemmens tot schrijven aanspoorde. Hij schreef verschillen de romans, zoals het Credo van Mijnheer Kaasman, Vlaamse vrij heid, Mijnwerkers-folklore e.a., die zich gedeeltelijk in het Noord Lim burgse land afspeelden. Maar daar naast heeft hij vooral de Peel en Venray beschreven in talrijke bij dragen ,die hij leverde aan folklo ristische en geschiedkundige tijd schriften, terwijl hij speciaal voor „Peel en Maas" de feuilleton ge schreven heeft Rond de Toren, waarin het leven en werken van en in Venray rond de eeuwwisseling zijn neerslag vond. Deze feuilleton trok vele lezers, die hier immers een deel van hun eigen jeugd beschreven vonden. Ook verschillende artikelen over de Peel en de folklore ,die zich daarin af speelden, werden door hem voor ons blad beschreven, terwijl enkele kerstverhalen ook weer Venray zelf tot onderwerp hadden. Hij heeft in Venray zelf het werk van het Oudheidkundig Genoot schap sterk gestimuleerd en was van plan na zijn pensioenering juist op dit terrein nog veel werk te gaan verzetten. Het heeft zo niet mogen zijn. Een ongeluk maakte een einde aan een vruchtbaar leven en aan 'n grote liefde voor Venray en de Peel. Moge de heer Lemmens rusten in vrede Een feestelijk versierd Oostrum heeft zondag het zilveren priester feest van zijn parochieherder Pas toor Thomassen, hartelijk gevierd. In een stoet, waarin alle verenigin gen van Oostrum vertegenwoordigd waren, werd de zilveren jubilaris naar de stijlvol versierde kerk ge leid, waarin hij een plechtige H. Mis opdroeg. Hij werd daarbij geassi steerd door Pater van den Brink en de Oostrum-neomist de Z.E. Heer W. Raedts. Pater van Berkel hield de feestpredicatie .waarin hij bena drukte de bouwactiviteiten van de jubilaris zowel in materiële zin, als bouwer van kerken en scholen, als in geestelijke zin, als bouwheer van het eeuwig geluk van de aan hem toevertrouwden. Het Oostrums kerkkoor, versterkt met broeders van St. Paschalis ver zorgden o.l.v. de heer Buys de ge zangen. Na de plechtige H. Mis was dan de officiële huldiging, in het paro chiehuis. Namens de Oostrumse parochie bracht de heer Pluk de pastoor dank voor alles wat hij in die afgelopen 25 jaren heeft gedaan, speciaal voor de Oostrumse paro chie. Die dank onderstreepte hij met het aanbieden van een cadeau onder couvert, mede bestemd voor vernieuwing en verbetering van de olieverwarming in de pastorie. De heer G. Reintjes sprak namens de Oostrumse verenigingen, die me de dank zij de leiding van pastoor Thomassen intensief kunnen wer ken in de Oostrumse gemeenschap. Die verenigingen boden hun pastoor een nieuwe fiets aan en enkele boek werken. De daarop volgende receptie duur de en duurde omdat practisch iede re inwoner van de parochie de ju bilaris persoonlijk kwam feliciteren. Deze receptie was in twee delen ge splitst en in het laatste deel kwa men de velen aan de beurt, die bui ten Oostrum wonen. Daarbij ver schenen vele vrienden van de heer Pastoor, ook uit vroegere parochies, terwijl Burgemeester Custers en de wethouders ook hun gelukwensen kwamen aanbieden, alsmede vele bekenden uit Venray zelf. Na het plechtig Lof bracht Oostrums Har monie en Gemengd koor nog een se renade. Hoofd-opzichter Pinkse van de Provinciale Waterstaat had zwaar „de pest" inHet gebeurt je dan ook niet iedere dag dat als je het verkeer zo'n beetje staat te regelen omdat daar een zware asfalteermachine volop in bedrijf is, om de Castenrayseweg in orde te maken, dat dan een chauffeur van een zware vracht wagen het raampje neerdraait en je pardoes midden in je gezicht spuwt. Ja, zo zyn onze manieren.En de wegenbouwers aan de Leunseweg en de weg naar Castenray kunnen U meer staaltjes vertellen, van die nette manieren. Dat schijnt de dank te zijn van het rijdende publiek voor het in orde maken van de wegen r ii - i falteermachines konden beginnen. Toen was het een kwestie van dagen en was het ongemak van maanden geleden. Een werk dat bovendien niet zonder gevaar is. "Want heeft het opknappen van de weg op 't Schoor ook weer geen dode geëist Maar nu loopt dit grote karwei ten einde. Een eindeloos karwei naar het leek, want nog zelden heeft men zo met het weer moeten tobben als bij het herstel en de verbetering van de weg in Leunen en naar Casten ray. „Minstens 3000 onwerkbare uren" schat de opzichter van Vissers We genbouwbedrijf, die verantwoorde lijk is voor het „opknappertje" in Leunen. En dat is een kapitale tijd. Dat daardoor de automobilist wel eens chagrijnig wordt als hij zo lang door borden „Langzaam rijden" en „werk in uitvoering" en rood-witte tonnen gemaand wordt het wat kal mer aan te doen, is begrijpelijk, maar van de andere kant zijn de mensen van Vissers wegenbouwers geen weer-makers en kost iedere dag verlet ook hen handen vol geld. EIND GOED, AL GOED Maar goed, binnenkort hoopt men dan definitief de stukken aangaan de deze verbetering op te kunnen bergen. Daar is allereerst het stuk van het Schoor naar Castenray. Daar is de weg, die op sommige plaatsen door allerlei oorzaken, wat gekrompen was, weer teruggebracht op zijn oude breedte van 6,5 m. Wel heeft men de fundering wat ver breed en dat was de reden, waarom zo lang langs de kanten sleuven open hebben gelegen. Daarna is er een nieuwe slijtlaag op gekomen ,maar dat kon niet eer der voordat het wegdek kurkdroog was en laten we eerlijk wezen, wan neer is het de laatste maanden kurk droog geweest? Men heeft ten einde raad zelfs gedacht om vlammen werpers in te zetten, maar toen sloeg het weer om en de zware as- LEUNEN DE HOOFDMOOT Maar de hoofdmoot van een en ander was toch wel 't verbeterings- werk in Leunen zelf. Behalve dat daar aan beide kanten een nieuw troittoir moest komen, daar nieuwe fietspaden moesten worden aange legd, moest er een riolering komen. Nu is dat gauwer gezegd als gedaan. Men betaalt per slot van rekening niet bijna 600.000,voor een prul karweitje. Want alleen al voor die riolering moest er een apart gemaal komen, moesten er kabels omgelegd worden van PTT en PLEM en gas buizen, moesten er ruim 80 putten gegraven en gemetseld worden en ruimte gelaten worden voor zo'n kleine 200 kolken, opdat het water ook van de straat weg kan. Later zijn daar nog allerlei karweien bij gekomen, zoals de verlenging van de riolering tot aan de Veulenseweg, een nieuwe verbindingsweg van het Veulen naar Leunen moest gemaakt worden, de huis-aansluitingen voor de riolering moest worden aange- gelegd en de riolering zelf moest worden doorgetrokken naar de Ca- tharinastraat. Dat kostte tijd en ar beiders. En ook deze mensen wor den kostbaar. Er is niet aan te ko men. Maar nu is men dan zover dat de heerbaan klaar is ,op de kattekoppen na die fonkelende ogen die nog over het midden van de gehele weg worden aangebracht. Het fiets pad aan beide kanten kan eerstdaags bereden worden en de laatste tegels voor de troittoirs worden gelegd. Geen klein karwei. Uit het aan tekenboek van de wegenbouwers hebben we zo maar eens ENKELE CIJFERS overgenomen. Alleen aan de funde ring zijn 2600 m2 hoogovenslakken besteed, terwijl men voor de uitvul- laag en tussenlaag bijna 1300 ton asfalt nodig had, die wagen voor wagen hierop zijn gebracht en waar op de walsen zich bijna dol ge draaid hebben. Dan is er een dek laag opgekomen van 3 cm. dikke as falt. Bijna 13.000 m2 heeft men daar mede mooi glad gemaakt. De afsluit- banden langs de rijwielpaden en trottoirs vormen op een rij gelegd 'n 7,5 km lange slang en de trottoir banden alleen al zouden aaneen gelegd reiken van Venray-centrum naar de kom van Ysselsteyn. Op de nieuwe rijwielpaden liggen 1700 m2 tegels en op de trottoirs 4000 m2. Als men bedenkt dat er ongeveer 11 tegels per m2 gaan, dan blijkt dat de tegelleggers bijna 63.000 tegels in hun handen hebben gehad. Het oude rijwielpad krijgt nog binnenkort een extra koud-as- faltlaag, om dat ook nog beter te maken. Ja, en dan die riolering. Hier zijn wel 10 verschillende soorten buizen in gebruikt, al naar het nodig was. Maar op een lange rij gelegd zou men er door kunnen kruipen van Venray-centrum tot aan Trans- cedron in Oostrum, 4,5 km lang. Ruim 80 putten zorgen voor het verval en in bijna 200 kolken kan het regenwater van de straat weg. ELECTRICITEIT Men is nu met de afwerking bezig. Hief en daar brengt men in taluds nog wat tegels aan, om afkalven te gen te gaan. De beplantingsstrook wordt in orde gemaakt, maar er is nog niet vastgesteld wat men er in zal planten. De resten asfalt, kapot te tegels, stukken riolering en wat zo overblijft na zo'n karwei wordt op geruimd en over enkele weken hoopt men kant en klaar het werk op te leveren. En de schilder is al bezig om 63 nieuwe lichtmasten een kleurtje te geven. Een heel verschil vormen de ze 85 Watt 8 meter hoge natrium- lampen met de 10 pitjes, die er vroeger hingen. Wie nu 's avonds door Leunen komt, wrijft zich ver baasd in de ogen over het milde gele licht dat van deze plaats een sprookjesdorp maakt, ietwat onwe zenlijk in het overvloedige licht. Elders werkt men door, zoals in de Gussenstraat, waar de riolering gaat komen. Maar het is alsof deze plaats opnieuw ontdekt is en nieu we schoonheid heeft gekregen door licht en weg, die hun voltooiing na deren. En in de administratiewagen van Vissers is men bezig met de laatste staten in te vullen van dit karwei. Midden tussen de stukken vindt men al tekeningen over de weg naar Oos trum. Is dat het volgende karwei? is onze nieuwsgierige vraag. Hopelijk welis het korte bescheid. En daar houden we het dan maar op. Bij moederdag gaat het niet om de grootte van het geschenk, maar om het besef, dat iedereen, die aan moeder de vrouw dank verschul digd is, haar in de vorm van een klein presentje daarvan laat blij ken. Als de kinderen te klein zijn om zelf iets moois te kopen van hun zakgeld, laat vader dan zijn vrije zaterdag gebruiken om samen met hen iets te gaan uitzoeken. Dat geeft bij de kinderen dubbele vreugde en bespaart dubbele teleur stelling. Vaders doen er heel verstandig aan, het gehele jaar door moeders kleine wensen ergens te noteren en weten dan tegen moederdag, ver jaardag en Sint Nicolaas precies, wat haar hartje begeert. Er zijn ook nog andere dingen te koop dan moederdagtaarten en bloemen. Natuurlijk, gebak en mooi boeket hóren er bij, maar moeder ziet toch ook graag iets blijvends Laten we iets aardig zoeken. Ver wen haar nu met een flesje Franse parfum, met een stuk voor de nieu we keukenuitzet, met dat lang be geerde polshorloge, met een mooie armband of met een eigen stoel. De tijd voor zonnebaden is weer aangebroken. Jeugdige huisvrouwen zitten graag in een schommelstoel, in een tuinstoel, in een kleurig nieuw badcostuum, onder een fleu rige tuinparasol en op nieuw tuin meubilair. Klein presentjes zijn er talloze: bonbonnière, bladwijzer, bloembak, boekenbon, borstels, boterwarmer, brilledoos, broodrooster, beschuit trommel, breiwol, bridgekaarten, bowlschep, boekenrekje, bloesje, blikopener, badmuts enz. En dat is nog maar een greep met beginletter b.... Als U tot de laatste dag hebt ge wacht en u weet helemaal niets te verzinnen .grijpt u dan gerust het woordenboek en zoek eens bij een veel gebruikte letter. Tien tegen één, dat u iets passends vindt staan in die reeksen voorwerpen. Laat de kinderen zelf hun pre- Wie op een door-de-weekse-dag zijn ogen de kost geeft, ziet in de verschillende buurten min of meer luxe wagens staan, die zo'n soort rijdende winkels zijn. We bedoelen niet de groenteboer en de melkslijter, maar wel die vreemde heren, die met allerlei ar tikelen, tot wasmachines toe, de huizen langs leuren. De een handelt in zgn. zuiver wol len dekens, de ander heeft een mag nifieke spons-zeemlap-constructie, waarmede het ramen-wassen e.d. karweitjes in een vloek en een zucht gebeuren kan; nummer drie leurt met stofzuigers; nummer vier met dit, nummer vijf met dat En de huisvrouw kan telkens op nieuw deze heren te woord staan, die gewoonlijk begiftigd zijn met 'n buitengewoon radde tong en hun verhaaltje dermate vlot en handig op kunnen dienen, dat menig huis vrouw er in vliegt Dat deze heren zich daarbij niet altijd aan de waarheid houden en voorspiegelingen maken, die later niet altijd uitkomen, heeft menigeen tot zijn schade al moeten ondervin den. Zo ligt er nu weer een briefje voor ons, waarin het verhaal staat van een stofzuigerverkoper. Een stofzui ger, die behalve stofzuigen, haar kan drogen, verf kan spuiten en nog an dere mogelijkheden heeft. Dat apparaat zou 479,kosten vanwege al die prachtige hoedanig heden Maar de fabriek had beslo ten om de tussenhandel, „die im mers alles altijd zo duur maakt" uit te schakelen en kon daarom maar liefst 180,korting geven. „En mevrouw, zoveel verstand heeft U er toch wel van dat 299, feitelijk voor een dergelijk handige machine te geef isBuiten dat zijn er gemakkelijke betalingscondi ties enz. enz En mevrouw, die feitelijk al lang droomt van een nieuwe stofzuiger, wordt bepraat en meent inderdaad hier een fantastisch buitenkansje te hebben en in één slag maar liefst 180,te verdienen. (Dat ze er even goed nog 299,— voor uit moet geven, daarover praat men niet meer. Als klap op de vuurpijl komt dan, dat men slechts 25,voorop be hoeft te betalen, dan komt dat in strument de volgende dag netjes franco thuis. Men kan het rustig nog een week proberen en bevalt het niet, stuurt men het eenvoudig re tourKlaar is kees en simpeler kan het niet. En mevrouw, die te kent dan een groot vel papier, wat haar in de gauwigheid even onder de neus geduwd wordt met de me dedeling dat dit nodig is voor de administratie van de zaak, die altijd zo'n kapsones heeft. Dan is de ope ratie voorbij en inderdaad komt 's anderdaags een stofzuiger netjes thuis. Maar het blijkt toch niet zo'n denderend instrument te zijn als men aanvankelijk wel dacht en plotseling blijkt ook dat haardrogen en verfspuiten niet karweitjes zijn, waarvoor men dagelijks de stofzui ger nodig heeft. Dan blijkt plotse ling ook dat van het hele verhaal van terugsturen niets waar is, dat dat briefje een koopcontract is; dan blijkt dat deze stofzuiger nooit 479,- gekost heeft, maar in iedere winkel voor 299,te krijgen is. Kortom, dan blijkt men bezweken te zijn voor een kleine, handige oplichter, op wie geen verhaal is en naar wiens service men slechts kan ra den. Domme mensen zegt UMaar we zouden ze niet graag de kost geven, die in Venray op dergelijke verhalen dingen gekocht hebben voor goed geld van vreemde snui ters, die men slechts even gezien heeft, waarvan men enkele uren daarna of later spijt van had als haren op zijn hoofd. Want het blijkt nog altijd een beste handel te we zen, waar deze handige heren een goed bestaan aan hebben. We zouden niet graag de huur contracten zien (trouwens men is wel zo wijs, die diep weg te duwen) die men gesloten heeft met deze agenten voor dingen, die men feite lijk best kon missen, of die men in eigen plaats en op een andere voor deligere manier had kunnen krijgen. Maar men is bezweken voor de handige praatjes van deze scharre laars, wier geweten dikwijls nog al ruim is. Telkens opnieuw tippelen er men sen in. Men bezwijkt voor mooie praatjes, voor fraaie voorspiegelin gen en men gaat onbewust finan ciële verplichtingen aan, die later te zwaar en te moeilijk blijken. Zo lang het om dingen gaat van een tientje is er niet veel verloren. Men heeft dan zelfs een goedkoop lesgeld gegeven. Maar als het om duurzame stukken gaat ,om stofzui gers, radios, televisietoestellen, bandapparaten, wasmachines, cen trifuges, e.d. wordt het wat anders. En het is verbazend om te zien hoe mensen, die anders wel degelijk een dubbeltje 2 x omdraaien, zich ge wonnen geven door de eertse beste, die aan de deur komt. sent je inpakken en 's morgens ge lijk aan haar bed komen om de ca deaus aan te bieden, dat verhoogt de gezamenlijke vreugde. Het was begrijpelijk als men er gens woonde, waar geen behoor lijke winkelstand alle wensen kon vervullen, die men heeft. Maar 't is onbegrijpelijk, dat er telkens op nieuw slachtoffers vallen ook in onze plaats, waar op ieder ge bied niet alleen behoorlijke keuze is, maar ook vakmensen aanwezig zijn, die bereid zijn alle service te geven, die nodig is, nu maar ook in de toekomst. Mensen, die men kent en waar men zo nodig tel kens terug kan gaan Het is een vraag of deze zo veelste waarschuwing weer eens helpen zal. Men kan wel eens „ge luk" hebben met dit soort handel, maar in de meeste gevallen blijkt telkens opnieuw dat men in eigen plaats en bij eigen winkelstand zo niet goedkoper dan toch zeker even goed terecht had gekunnen, met de zekerheid van service, met een gro tere keuze, met een deskundiger ad vies. Toch zullen de luxe wagens van deze heren weer opdagen. Toch zul len er weer mensen de dupe wor denDomme mensen, die weer voor de zoveelste maal de prijs zul len moeten betalen voor wat ze me nen, dat slimmigheid was De maand mei is ontegenzeggelijk de mooiste periode van het jaar. Dichters hebben haar steeds verge leken met een jonge vrouw, liefst met blond golvend haar en helder blauwe ogen. Tenminste wanneer het dichters waren van Germaanse of Angelsak sische bloede. De Spanjaard en de Italiaan hebben meestal niet van die mooie gedichten over mei, want dan gloeit de zon er al onbarmhar tig. Daar is april wat mei voor ons is. Haar naam ontleent de bloei maand aan de godin Maja. Zij zal wel een mooie godin geweest zijn. Maar die heidense oorsprong is in vroeger eeuwen natuurlijk gekers tend door de Kerk, zoals die de hele heidense cultuur doordesemd heeft. En geleidelijk aan is de mooiste maand van het jaar de maand van Maria geworden, de mensis Mariae. En met wat goede wil en fantasie vinden wij in beide woorden ook weer het woord mei terug. Het is niet voor niets ,dat de be woners van de meer noordelijk ge legen gebieden van onze moederaar de zo gek op de maand mei zijn. En bijzonder ons land heeft meestal bij zonder veel reden om te hunkeren naar zon en warmte. De afgelopen winter is lang, nat en guur geweest. Hoe vaak hebben wij allemaal niet verkouden, grieperig en futloos ge zucht. Kwam de zon maar, dan knappen wij weer op. En volgens de statistieken levert de maand mei ons meestal dat wel op: zon en wat warmte. In die maand komt de natuur tot vol ont waken en vandaar de naam bloei maand, waarmee wij mei aanduiden. Maar wanneer U dit leest, kunt u onmiddellijk concluderen, dat het alleen maar een stadsmens geschre ven kan hebben. Want de boeren zijn over het algemeen helemaal niet gek op een zonnige, warme mei maand. De boerengezegcfen wijzen allemaal in andere richting. De boer heeft liever een koele, natte mei. want: mei koel en nat, geeft koren in het vat. Of: natte mei geeft boter in de wei. Maar misschien krijgen zowel de stadsmensen als de boeren hun zin. Ons klimaat is wisselvallig genoeg om afwisselend de ene dag de een en de andere dag de ander zijn zin te geven. Hoe het zij, de maand, waarnaar wij zo verlangd hebben is gekomen. De maand van bloeiende honger den, de maand van moeders met kinderwagens in parken, de maand, waarin de vakantieplannen vaste vorm gaan aannemen, de maand, waarin de belofte van de zomer zich begint te voltrekken. De maand waarin bleke neusjes weer bruin worden en zomersproetjes als bo terbloemen in de wei opvlammen in de leuke toetjes van meisjes, die dansend en met zwaaiende rokjes de zon tegemoet dansen. ZENUWRUST nodig voor rustig denken en werken en goede nachtrust Mijnhardt's Zenuwtobietten De bijna 70-jarige dame was voor de politierechter gedagvaard wegens mishandeling, hoewel zij er in het geheel niet bloeddorstig uitzag. „Deze verdachte is een beetje do vig", waarschuwde de deurwaarder tevoren. „Wat zegt die meneer? Ik kan 't niet verstaan, zie je, ik ben een beetje dovig", lamenteerde de verdachte. De officier van justitie perste een onwaarschijnlijke hoeveelheid zuur stof in zijn longen en brandde los. „Mishandeling!" bulderde hij, met verwaarlozing van iedere zorg voor zijn stembanden. „Ja", zei de verdachte op haar oor wijzend, „dat komt van de zenu wen." Nu verhief de rechter zijn stem en als het na zonsondergang was geweest, had hij zich schuldig ge maakt aan burengerucht. „U mis handelt toch niet iemand van de ze nuwen?" schreeuwde hij, want hij had het gebaar naar het oor zo gauw niet gezien. „Ja", zei de verdachte, „beetje do vig van de zenuwen". Daarmee was de oorpsrong van de kwaal vastgesteld, maar niet de aanleiding tot het strafbare feit Gelukig was de verdachte nogal spraakzaam. Zij begon ervan te vertellen zonder dat iemand iets vroeg. „Ik stak netjes de weg over", zei ze. „Nog wel op het zebrapad. Nou, en toen ik bijna aan de overkant was, komt zij daaraan met haar kinderwagen. Rijdt ze me daar over mijn linkervoet. Nu zou ik nog niets gezegd hebben, maar daar gaat me dat wiel van de kinderwagen pre cies over mijn likdoorn. Van schrik gaf ik haar een douw". Daarmee stond alles voldoende vast. „Twintig gulden!" riep de offi cier enthousiast, alsof hij bij een Amerikaanse verkoping een rumoe rige zaal moest overstemmen. „Meneer", protesteerde de be jaarde verdachte ,toen ze het einde lijk verstond, „bent u nou mal? Het moet allemaal van mijn AOW af. Dat is veel te veel. Het is mijn schuld toch eigenlijk niet?" „Nou" .brulde de rechter, „die juf frouw had wel in de goot terecht kunnen komen en haar nek breken. Alles wat je niet per ongeluk doet mag niet". Hij moest die volzin vier keer herhalen. „Maar ik heb een klap gekregen dat ik er twee weken later nog last van had", klaagde de verdachte toen. „U bent op uw beurt ook zo lief niet geweest tegen de politie", wist de officier, „ik zal het procesverbaal maar niet voorlezen. Anders denken ze dat hier brand is en dat er om hulp wordt geroepen." „Ach", zuchtte de dame, „ik ga toch niet wandelen om mensen te slaan? Ik heb nog nooit iets met de politie te doen gehad." Maar de rechter was onvermurw baar. Tenslotte is twee tientjes geen geld voor een douw. Hij riep: „Twee tientjes boete!" Zij knikte. „Jaja, op m'n voeten. Maar met een likdoorn". De politierechter zuchtte diep. „En veertien dagen tijd voor hoger beroep", zei hij er achteraan, „maar laat de deurwaar der u dat maar vertellen. Dan heeft die ook wat." Tevreden ging de verdachte de deur uit „Hé hé", zei ze, „ik ben blij dat ik ben vrijgesproken." IS „SUMME CUM LAUDE" BIJ VOORBAAT VOOR CHRISTENEN? Hoe moeilijk we dikwijls komen tot een duidelijk begrip van de meest eenvoudige dingen, viel mij dezer dagen weer eens op, toen ik de redevoering nalas, welke de evangelisch-lutherse bisschop, Dr. Noth uit Dresden (West-Duitsland) gehouden heeft voor de Wereldraad van Kerken in New Delhi. Deze moedige kerkelijke leider heeft de vele honderden zieleherders-collega's van hem uit heel de wereld onder houden over dit simpele gezegde, dat Christus het Licht der Wereld is. En alsof het een nieuwigheid was, hebben al die hoogstaande mensen naar hem geluisterd. Toch is die waarheid niet nieuw, dat we ten we zeer beslist. Maar de manier waarop wij haar beleven klopt toch allerminst met de bedoeling en in houd. En juist dat heeft Dr. Noth zo boeiend en zo verrassend zijn ge hoor voorgehouden. Want wat doen wij christenen in de practijk, ook wij katholieken; Wij hebben ons in de loop der jaren ja der eeuwen een gevoel aangema tigd alsof Christus door zijn waar heid te schenken, ons een door van Pandora ter hand gesteld heeft. We doen alsof wij voor alle problemen van deze wereld en dit leven DE oplossing in onze beginselen, in on ze Kerk en in onze leiders hebben gevonden. Aan die misvatting maken we ons allemaal schuldig ,soms als eenling, soms als gemeenschap, onze leiders niet uitgezonderd.

Peel en Maas | 1962 | | pagina 9