Veilig verkeer... Neomist te Ysselsteyn Opzei bouwplan Yenray Paus Joannes Politierechter SPORT WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN JÏÏSffiïKSSÜ'/ïra een vrome levenskunstenaar Geestelijk artikel Vrijdag 18 augustus 1961 No. 33 Twee en tachtigste jaargang PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 150652 ABONNEMENTS- (buiten Venray 1.75) PRIVEE-SECRETARIS BESCHRIJFT ZIJN WERKGEVER In de laatste raadsvergadering hebben wij gehoord, dat een deel van de raad terugkwam van een eerder genomen raadsbesluit, 't Be sluit namelijk om ten zuiden van Transcedron in Oostrum een indus- terrein aan te leggen. Men zou dat liever zien liggen in de richting van de Boshuizen. Ook op die terreinen bestaat immers de mogelijkheid tot spoor-aansluiting en ze liggen in de nabijheid van de Maasheseweg, waar ook andere in dustrieterreinen zo al niet klaar dan toch geprojecteerd zijn. Er wordt minder kostbare landbouwgrond door in beslag genomen en met het industrieterrein aan de Maashese weg wordt uiteindelijk een eenheid gevormd Terecht merkte de voorzitter op, dat men dit feitelijk eerder had moeten bedenken, nl. toen men het besluit nam tot aanleg van een in dustrieterrein in Oostrum Van de andere kant hoorden we naderhand de opmerking, dat een stedebouwkundige, die juist voor deze dingen is aangesteld, toch ook tekening moest houden met deze factoren, die hem toch niet door raadsleden verteld behoeven te wor den Wat er ook van zij, men kent de afloop. Omwille van de snelle af wikkeling van een en ander en het spoedig in bezit krijgen van de grond, die men nodig heeft voor een Amerikaanse industrie, is toch het besluit gevallen achter Transcedron in Oostrum een industrieterrein aan te leggen. Waar we echter nog even op te rug willen komen, dat is de opmer king van de VOORZITTER, dat waarschijnlijk ook de terreinen rond de Boshuizen als industrieter rein gebruikt zullen worden. Een en ander is in studie in een struc tuurplan, waarin de toekomst van ons Venray en speciaal van de kom van onze gemeente opnieuw wordt vastgelegd Het begint de doodgewone burger wel een tikkeltje bar te worden. Afgezien van alle mogelijke plan nen, hebben we voor de kom een wederopbouwplan, een plan in hoofdzaken, een uitbreidingsplan West, Zuid 1, Zuid 2, plan Desselke en wat dies meer zij. En nu dan weer een structuur plan Het kan niet ontkend worden, dat het de burger ook wel wat moeilijk wordt gemaakt. Maar toch geloven we, dat dit structuurplan er al ja ren eerder had moeten zijn. Met name dat er een plan had moeten zijn hoe vooral het centrum van Venray zich zal uitbreidenO ja, er is een hoofdzakenplan en er was zelfs een wederopbouwplan, maar beiden ziin toch wel door de feiten achterhaald. Nemen we nu b.v. eens de winkelstratenAfgezien van buurtwinkels, die links en rechts in nieuwe wijken gevestigd worden, weet feitelijk niemand te vertellen, waar ander winkels zich kunnen vestigen De een zegt in het Gouden of Schoutenstraatje. De ander in de Veldstraat. In de Schoolstraat wer den particuliere woningen verbo den, nadat er enkele gebouwd wa ren, het overige moest voor win kels worden gereserveerdRond de Schouwburg zo fluistert men komt een nieuw winkelcentrum, maar niemand weet feitelijk het rechte daarvan en niemand weet daarover ook iets definitiefs te zeg gen. De kwestie „industrie-terreinen" is boven al ter sprake gekomen. Een zeer belangrijk punt, omdat hier o.m. woningbouw en recreatiemo gelijkheden verband mee houden, alsmede de centralisatie of decen tralisatie in kom en kerkdorpen Een ander zeer gewichtig punt dat hiermede weer verband houdt is het verloren gaan van landbouw gronden, een gewichtig punt omdat er practisch geen compensatie-mo gelijkheden meer bestaanOok hier spreekt centralisatie of decen tralisatie een grote rol, waar im mers op de kerkdorpen de land bouw een voorname rol speelt, en landbouwgronden moet gaan missen voor industrieterreinen, wo ningbouw en recreatie-terrein. Een andere kwestie zijn onze wé gen. In het zuiden krijgen we een omlegging van Veltum naar Oos trum van west naar oost komt de verlengde Beekweg lopen. Van zuid naar noord de nieuwe provin ciale weg vanuit Castenray naar MaasheesNieuwe wegen, nieu we snijpunten, nieuwe verdelingen van het centrum van Venray Ook dat brengt zijn consequenties mee en niet alleen op het gebied van riolering, aansluiting van ande re wegen, gas, water en electrici- teit Het grote ruilverkavelingsplan Lollebeek speelt hoofdzakelijk op de kerkdorpen, maar heeft aanslui ting nodig op de komOok deze aansluiting kan opgevangen wor den door een structuurplan Riolering vraagt extra voorzienin gen, zeker nu de vloeivelden lang zaam maar zeker vervangen moeten worden door een ander systeem van waterreinigingDit nieuwe sys teem mag niet te klein, anderzijds ook weer niet te groots worden. Er moet rekening gehouden wor den met de toekomstige ontwikke ling van Venray en waar die ligt.. In vijftien na-oorlogse jaren is de Petrus Banden-parochie gesplitst in liefst drie parochies en met de steeds maar doorgaande ontwikke ling van Venray zal waarschijnlijk ook in de toekomst een verdere splitsing niet onmogelijk zijn. Daar moet rekening mee gehouden wor den Zo konden we nog wel even doorgaanDe grootste na-oorlogse ontwikkeling van Venray heeft te recht de aandacht getrokken, mede door de wijze, waarop de proble men, die dit met zich bracht tot oplosing gebracht zijn en nog wor- GEEN GOUDEN BORDJES VOOR TITOV Wij kunnen er lang over praten en wij kunnen er kort over praten, feit is, dat ons geloof een aangele genheid is, welke ons gedurende ons hele leven bezig houdt. Het is niet iets wat je komt aangewaaid, maar een besef, een levenshouding, welke steeds weer opnieuw gevoed, over dacht en bewust gemaakt moet worden. In de Bijbel lezen we daar over, dat „onze God een jaloerse God is". God is inderdaad niet te vreden met een bloemetje of een verrassing zo nu en dan. Om het verder heel menselijk te zeggen. God is net als een verliefde jonge man of meisje. Hij wil steeds dicht bij de mens zijn. Hij wil de mens dicht bij Zich voelen. En wanneer wij volkomen eerlijk tegenover ons zelf zijn, dan voelen wij in ons de zelfde behoefte, namelijk om steeds met en in Hem te leven. Maar daar houdt de vergelijking in termen van verliefdheid wel op, want God is niet tastbaar hier. Wij weten Hem overal, maar zien Hem niet met onze menselijke ogen. Wij moeten Hem vinden in de schep ping, in de medemens. Wij vinden Hem in de Kerk. Wij vinden Hem in ons geloofsleven. Drie jaar lang heeft Christus ons Zijn blijde levensboodschap gepre dikt. Een sobere weergave vinden wij daarvan in het evangelie. Maar al die soberheid kan de enorme rijkdom van levenvullende waar heden niet verhullen. Elke dag op nieuw vinden wij er stof in voor verdieping van ons geloof. Elke dag ook vinden wij daar de basis voor ons doen en laten in het practische leven. Natuurlijk kunnen we ons te vreden stellen met een cliché, d.i. 'n vast levenspatroontje, waar wij met oogkleppen op aan vasthouden. Wij kunnen ons tevreden stellen met de kinderlijke weergave van de ge loofswaarheden, zoals wij die in on ze jeugd leerden. Maar dan moeten wij ons niet verbazen en ons er nog minder aan ergeren, wanneer men in grappen communistische ruimte vaarders spottend laat opmerken: wij zijn in de hemel geweest, maar wij hebben geen engelen gezien en God evenmin. Die spot is recht streeks tegen de infaltilistische ge loofsbeleving gericht, welke God 'n lange baard geeft en de engeltjes vleugels, welke van de hemel een eetzaal maakt in de buurt van de maan met gouden bordjes en zoete rijstepap. Wanneer die spot soms hard aankomt, dan moeten wij be denken, dat wijzelf de stof voor die spot verschaft hebben doordat wij God hebben bekeken door een ver kleinglas, de ogen van het kind, van de onvolwassene. Het ergerde de man meer dan ooit te schrijven valt. Iedere dag klokslag half twee kwam het jon getje langs. Nu zal men zich afvra gen, waarom het langs gaan van 'n jongetje ergernis zou moeten ver wekken en nog wel in een derge lijke mate. De oorzaak hiervan moet gezocht worden in het feit, dat het jongetje bij het passeren van 's mans huis vieze liedjes zong. De knaap placht den. Van de ander kant is het nog te dikwijls zo geweest, dat te hooi en te gras te werk werd gegaan. T.a.v. van de grondverwervingspolitiek voor woningbouw is hierover nog onlangs in de gemeenteraad ge klaagd. Het is om al deze redenen goed, dat men eens een plan gaat opzet ten, dat in grote lijnen het steeds groeiende Venray en speciaal het centrum van die gemeente, probeert op te vangen. D.w.z. dat daardoor in de toekomst voorkomen gaat worden, dat men „noodsprongen" moet maken, maar dat men klaar en duidelijk weet langs welke lij nen de toekomstige ontwikkeling van onze plaats zich zal dienen te voltrekken, opdat het een harmo nisch geheel is en blijftEn waaruit ook de gewone burger le ren kan, hoe, wat en waar een en ander zich afspelen zal Een vraag blijft dan echter, of het vaststellen van deze ontwik- kelings-ljjn een kwestie is van al leen de stedebouwkundige, van alleen de gemeenteraad. We ge loven dat deze zaak van een der gelijke grootte is, dat ook ande ren, ook belanghebbenden, ook de burgerij zelf, dichter bij de opzet van dit toekomstplan betrokken moet worden en dat ook deze par tijen gehoord worden bij deze zo belangrijke aangelegenheid. Het jongste verleden heeft aan getoond, dat dit geen overbodige luxe, noch overdaad is. zijn solo ten beste te geven als hij langs het huis fietste. Als een snel dichter vlogen de versregels er dan uit. De kwaliteit van het gezongene was beslist niet lager dan de offi ciële teksten op de zelfde melo dieën. Maar de jongen bedacht er lelijke woorden bij, waarbij hij met nadruk naar het huis van de man keek. Op de een of andere manier meende deze zich het een en ander persoonlijk te moeten aantrekken. En hij besloot de zanger een lesje te geven. Op een middag omstreeks half twee posteerde hij zich bij het raam. Toen hij de knaap aan zag komen, begaf hij zich naar de voordeur en wandelde de zanger tegemoet. Deze wachtte zijn komst echter niet af en spurtte onder schamper gelach weg. De man had het nakijken! Dit verdroot hem en hij besloot sneller te zijn. De volgende dag be trok hij om kwart over één zijn post achter de voordeur, terwijl buiten tegen de gevel zijn fiets klaar stond. Daar hoorde hij de zingende fietser naderen. Snel opende hij de deur, greep zijn fiets, dochwederom spurt te onder hoongelach de jongeling weg. Razend van woede slingerde de man z'n rijwiel tegen de gevel en smakte de deur achter zich dicht. 's Nachts kon hij er niet van sla pen en hij zon op een middel om de knaap onder handen te nemen. De dag daarop stond hij om even over één met de fiets aan de hand bij de stoep en wachtte af. Daar nam de zanger de bocht, doch bij het zien van de man op de stoep remde hij af en zwenkte een andere straat in, zonder zijn lied ten beste te hebben gegeven. Ook deze keer had de man geen succes. Enige dagen lang moest hij machteloos het lied aanhoren, niet wetende wat te doen. Toen kreeg hij ineens een lichtend idee. Die middag moest het gebeuren. Om klokslag één uur zette hij de voordeur wijd open en plaatste zijn rijwiel in de gang. Hij sloeg het been over het zadel. De trapper in de aanslag. Zijn vrouw posteerde zich achter de fiets met beide han den aan de bagagedrager. Zo bracht men in uiterste paraatheid de tijd door. Op het moment, dat een heldere jongenssopraan door de straat klonk, gooide de man zijn volle ge wicht op de trappers, terwijl zijn vrouw haar echtvriend een zetje gaf. Het lied brak plotseling af, toen de jeugdige zanger de verbolgen man als een raket de voordeur uit en de stoep over zag razen. De knaap legde de neus op het stuur. Hij was evenwel nog buiten adem van het zingen, terwijl daar entegen de god der wrake zo fris was als een hoen, en bovendien nog de hoge aanvangssnelheid bezat, veroorzaakt door het zetje van zijn vrouw. Er was geen houden aan. Een korte doch hevige spurt bracht het rijwiel van de man naast dat van de knaap. De jongen begon nu wanhopig te huilen. „Niet doen" schreeuwde hij terwijl hij zijn fiets liet vallen. „Ik zal het nooit weer doen!" riep hij toen hij op de straatstenen zat. „En toen," verklaarde de man die Tijdens de eerste weken van zijn Pausschap overkwam het paus Jo annes XXIII nogal eens dat hij 's nachts wakker werd en onmid dellijk weer dacht aan een of an der probleem, waarmee hij was gaan slapen. Hij zei dan tot zichzelf: „Ik zal er morgen met de Paus over praten". Wanneer hij daarna tot het besef kwam, dat hij zelf de Paus was, dan was hij een ogenblik bijzonder verbaasd en voegde er dan voor zichzelf maar aan toe „Wel, dan zal ik er met de goede God over pra ten". BENT U EEN FILE-KWEKER? Neen, wij doelen niet op 'n nieuw soort kamerplant of splijtzwam. Het gaat om de u welbekende automo- bilst die er van houdt om zó lang zaam langs 's Heren wegen te rijden dat hij een file auto's achter zich kweekt die niet mis is. Nu kan het natuurlijk voorkomen dat zo iets niet te vermijden is. Fi les zijn op onze overvolle wegen zeker in de vakantiemaanden helaas geen uitzondering. File rijders tegen wil en dank zijn we allemaal op z'n tijd. Maar daar heb ben we 't niet over. Het gaat om situaties waarbij zonder enige noodzaak files worden gekweekt. Door automobilisten, die het er eens „stapvoets" van nemen, bijv. omdat ze eens echt van de natuur willen genieten, omdat ze in druke conversatie gewikkeld zijn met een medepassagier, omdat ze menen „hoe langzamer-hoe-veili- ger", of nou ja, zó maar „Zondagsrijders" worden ze wel oneerbiedig genoemd, maar laten we er gelijk aan toevoegen dat men deze rijders niet alléén op zondag tegenkomt Langzamer rijden kan bij druk verkeer de capaciteit van een volle weg verhogen. Verkeersingenieurs hebben berekend dat de capaciteit van een moderne verkeersweg blijft toenemen indien de verkeersstroom als geheel zijn snelheid verlaagt. Dat gaat op bij een daling tot 48 km per uur. Langzamer rijden is dus bij grote drukte op zichzelf niet verwerpelijk. Het kan zelfs de vlot heid van de constante doorstroming bevorderen. Maar het is wél verwerpelijk als die drukte er niet is. Als dan één automobilist met 30 of 40 km per uur voortsukkelt zonder dat daar enigerlei reden voor is, dan broeit er in de langzaam aangroeiende file iet van onrust. Dom, maar het is zo. Dan wordt er ingehaald op gevaarlijke punten, er wordt getoeterd, er worden ver wijtende blikken gewisseld of de bekende gebaren gemaakt. Allemaal begrijpelijk als „ontla ding" van opgekropte ergernis. Maar allesbehalve bevorderlijk voor het goede „klimaat" op de weg. Daarom een raad voor een goede moderne rijstijl: weet uw snelheid aan te passen niet alleen naar be nenden maar óók naar boven. Bedenkt dat onnodig langzaam rijden het verkeer dikwijls hindert en tot gevaarlijke manoeuvres van anderen provoceert. En als er wer kelijk langzaam gereden moet wor den: houdt ook dan afstand. nu als verdachte voor de politie rechter stond, „kon ik er niet toe komen hem te slaan. Ik dacht: zo'n arm kind. Wie weet hoe hij is op gevoed. En hoe angstig zat hij daar opde grond, als een ziek vogeltje ineengedoken, en trillend van angst voor mijn kastijding! Neen, dacht ik, laat hem gaan. Doe dit kind geen pijn, dacht ik". „Maar hoe verklaart u het dan, dat die jongen met een bloedneus bij de buren is binnengevlucht?" wilde de rechter weten. „Dat weet ik niet", luidde het antwoord, „misschien heeft hij zich zelf tegen de neus geslagen". Desondanks werd de mishande ling bewezen geacht. Dertig gulden boete heeft hij gekregen. Maar hij zei, dat hij het hogerop zou gooien. „Ik ben een gerechtelijke dwaling, edelachtbare", riep de man tegen de deurwaarder. Maar die loodste hem de raadszaal uit Op deze wijze schildert Mgr. Capo- villa, zijn particulier secretaris, paus Joannes in een boek, dat in feite bestaat uit een vijftal lezingen, die deze medewerker van de paus in de laatste twee jaren heeft ge houden in Venetië, Bergamo, Padua en Loreto. En Mgr. Cappovilla weet, waarover hij schrijft, want in 1953 werd hij door kardinaal Roncalli, toen nog patriarch van Venetië, be noemd tot zijn particuliere secre taris en in 1958 vergezelde hij de patriarch als „conclavista' naar Ro me, om het conclaaf na de dood van paus Pius XII bij te wonen. Kardi naal Roncalli werd Joannes XXIII en Mgr. Capovilla bleef zijn parti culier secretaris. Wel heeft hij uit de school geklapt over zijn werk gever, maar zelf zegt hij daarover: „Misschien heb ik toch wel de goe de weg gekozen, omdat ik slechts dat weinige vertel wat strikt nood zakelijk is en men naar het overi ge mag raden. Ook heb ik niet ge probeerd de daden van de paus te ontleden, ma ar ik constateer slechts". Mgr. Capovilla zegt van zijn „werkgever", dat een van de meest opvallende karaktertrekken van de H. Vader gelegen is in zijn voort durende en waarachtige blijheid, die weer een gevolg is van zijn ge voel voor orde, zijn gemoedsvrede en zijn prima gezondheid. De indruk die hij naar buiten maakt van een krachtige en standvastige figuur, is in een opzicht beslist slechts schijn, Zondag heeft Ysselsteyn wel op zeer waardige wijze de neomist Pa ter W. v. Dierendonck gehuldigd bij zijn eerste plechtige H. Mis, welke deze jonge priester temidden van de Ysselsteynse gemeenschap opdroeg. In een grote stoet werd hij en zijn familie naar de feestelijk versierde kerk geleid en fanfare, ruiterclub en bruidjes vormden zowel aan het ouderlijk huis als aan de kerk de erehaag. In de overvolle kerk droeg de jonge priester zijn eerste plech tige H. Mis op met assitentie van Pastoor Janssen als presbyter-assis- tens, Pater Wenhovens uit Yssel steyn als diaken en de Norbertijner- pater Spreeuwenberg als subdiaken. Cermoniaris was de eerw. frater Eolens. De Scheutist Pater van Do- rennaben belichtte in de feestpredi- catie de grootse en zware taak van de priester in de tegenwoordige tijd en wees op het belang van roepin gen. RUITER SUCCESSEN Bij de Limburgse kampioenschap pen van de landelijke ruiters welke zondag te Grathem werden gehou den, behaalde de Castenrayse rui terclub de 2e prijs bij het dressuur- nummer voor 8-tallen middel, ter wijl bij hetzelfde nummer licht Venray de 3e prijs behaalde. ORIENTATIE-FIETSTOCHT TE YSSELSTEYN Op zondag 27 augustus zullen de Jonge Boeren in samenwerlüng met de Boerinnen Jeugd Bond een oriëntatie - fietstocht organiseren voor leden en niet-ledcn van de J.B.T.B. en B.J.B. uit Ysselsteyn en omgeving van 1015 km. want hij is niet minder beweeglijk dan de gemiddelde Italiaan. Voordat de zon opkomt staat de paus al op. Na enkele uren van audiënties raakt hij wel eens wat vermoeid en dan is het of zijn blijmoedigheid plaats maakt voor apathie. Maar wanneer hij eet, dan knapt hij weer op en heeft hij er geen be zwaar tegen zich bijna dagelijks tij dens het middagmaal stukken en acten te laten voorlezen van de meest uiteenlopende inhoud. Hij is altijd bereid te werken en het komt maar zelden voor, dat hij zijn ver moeidheid naar buiten laat blijken. „Maar hij kan ook werken: zijn werkkracht is verbazingwekkend", aldus Mgr. Capovilla. Paus Joannes moet zeker ettelijke malen per dag tegen zich zelf zeg gen: „Je bent hier niet voor jezelf". Iedere dag wordt hij zich meer be wust van het enorme wereldomvat tende arbeidsterrein dat hij moet bewerken. Maar hij is ook Paus zonder pijn of beklemdheid. Hij doet zijn werk alsof hij nooit an ders heeft gedaan. Ook de Paus als levenskunstenaar is een apart hoofdstuk waard, want ondanks zijn vriendelijkheid, voor komendheid en vertrouwelijkheid, zal niemand het in zijn hoofd ha len bepaalde grenzen te overschrij den. In zo'n geval kan de Paus plot seling bikkelhard zijn. De reactie blijft dan niet uit, zij het op een fijngevoelige manier, die toch niet mis te verstaan is. Bijzonder ken merkend voor de Paus tenslotte is de volgende uitspraak: „Het kan me niet schelen wat men van mij zegt en of ik mijn doel bereik of niet, wel moet ik koste wat het kost vasthouden aan mijn stelregel steeds goed te zijn voor iedereen". In zaal Bos was na de H. Mis de huldiging van de neomist. Namens de buurt sprak de heer G. Vermeu len, die behalve de jonge priester ook zijn ouders en familie geluk wensen aanbood, vergezeld van het cadeau van de buurt. Pastoor Jans sen was de volgende, die gelukwen sen aanbood en die ook op zijn beurt nog eens wees hoe belangrijk het is voor een gemeenschap, dat er jonge priesters uit kunnen groeien. Ook hij bood namens de gehele pa rochie enkele cadeaux aan. Natuur lijk boden bruidjes met het tradi tionele versje ook het traditionele ruikertje aan, terwijl een dankbare neomist zijn mede-burgers hartelijk dank bracht voor hun goede wen sen, hun cadeaux, maar vooral voor hun hulp, betoond bij zijn studie en zijn opgang tot het priesterschap. Een druk bezochte receptie besloot dit gedeelte van het feest, terwijl in de middag de fanfare de tradi tionele serenade kwam brengen. De bedoeling is in groepjes van twee te gaan, daar dit gezelliger zal zijn, b.v. vriend, vriendin of ver loofde. Vanwege de onkosten zal er van de leden 0,50 en van niet-leden 1,gevraagd worden als inschrijf geld. Vertrek vanuit gemeenschapshuis 's middags half twee. Opgave kan geschieden bij Jo Litjens, Heidse- peelweg en G. Michels Ringweg 8 tot zondag 20 augustus. WANDELTOCHT IN DEURNE Op 17 september a.s. zal in Deur- ne de KA.J.-wandeltocht voor de zevende maal worden georgani seerd. De Vrolijke Tippelaars, die deze organisatie in handen hebben, zijn in Venray niet onbekend, want in verschillende hier georganiseerde wandeltochten, wisten zij enkele Berberleeuwen gepresenteerd door Wolfgang Trunk in circus Belli, dat komende week twee dagen in Venray verblijft.

Peel en Maas | 1961 | | pagina 1