Veilig verkeer...
Neomist te
Ysselsteyn
Opzei bouwplan Yenray
Paus Joannes
Politierechter
SPORT
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN JÏÏSffiïKSSÜ'/ïra
een vrome levenskunstenaar
Geestelijk artikel
Vrijdag 18 augustus 1961 No. 33
Twee en tachtigste jaargang
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 150652
ABONNEMENTS-
(buiten Venray 1.75)
PRIVEE-SECRETARIS BESCHRIJFT ZIJN WERKGEVER
In de laatste raadsvergadering
hebben wij gehoord, dat een deel
van de raad terugkwam van een
eerder genomen raadsbesluit, 't Be
sluit namelijk om ten zuiden van
Transcedron in Oostrum een indus-
terrein aan te leggen.
Men zou dat liever zien liggen in
de richting van de Boshuizen. Ook
op die terreinen bestaat immers de
mogelijkheid tot spoor-aansluiting
en ze liggen in de nabijheid van de
Maasheseweg, waar ook andere in
dustrieterreinen zo al niet klaar dan
toch geprojecteerd zijn. Er wordt
minder kostbare landbouwgrond
door in beslag genomen en met het
industrieterrein aan de Maashese
weg wordt uiteindelijk een eenheid
gevormd
Terecht merkte de voorzitter op,
dat men dit feitelijk eerder had
moeten bedenken, nl. toen men het
besluit nam tot aanleg van een in
dustrieterrein in Oostrum
Van de andere kant hoorden we
naderhand de opmerking, dat een
stedebouwkundige, die juist voor
deze dingen is aangesteld, toch ook
tekening moest houden met deze
factoren, die hem toch niet door
raadsleden verteld behoeven te wor
den
Wat er ook van zij, men kent de
afloop. Omwille van de snelle af
wikkeling van een en ander en het
spoedig in bezit krijgen van de
grond, die men nodig heeft voor een
Amerikaanse industrie, is toch het
besluit gevallen achter Transcedron
in Oostrum een industrieterrein aan
te leggen.
Waar we echter nog even op te
rug willen komen, dat is de opmer
king van de VOORZITTER, dat
waarschijnlijk ook de terreinen
rond de Boshuizen als industrieter
rein gebruikt zullen worden. Een
en ander is in studie in een struc
tuurplan, waarin de toekomst van
ons Venray en speciaal van de kom
van onze gemeente opnieuw wordt
vastgelegd
Het begint de doodgewone burger
wel een tikkeltje bar te worden.
Afgezien van alle mogelijke plan
nen, hebben we voor de kom een
wederopbouwplan, een plan in
hoofdzaken, een uitbreidingsplan
West, Zuid 1, Zuid 2, plan Desselke
en wat dies meer zij.
En nu dan weer een structuur
plan
Het kan niet ontkend worden, dat
het de burger ook wel wat moeilijk
wordt gemaakt. Maar toch geloven
we, dat dit structuurplan er al ja
ren eerder had moeten zijn. Met
name dat er een plan had moeten
zijn hoe vooral het centrum van
Venray zich zal uitbreidenO ja,
er is een hoofdzakenplan en er was
zelfs een wederopbouwplan, maar
beiden ziin toch wel door de feiten
achterhaald. Nemen we nu b.v. eens
de winkelstratenAfgezien van
buurtwinkels, die links en rechts in
nieuwe wijken gevestigd worden,
weet feitelijk niemand te vertellen,
waar ander winkels zich kunnen
vestigen
De een zegt in het Gouden of
Schoutenstraatje. De ander in de
Veldstraat. In de Schoolstraat wer
den particuliere woningen verbo
den, nadat er enkele gebouwd wa
ren, het overige moest voor win
kels worden gereserveerdRond
de Schouwburg zo fluistert men
komt een nieuw winkelcentrum,
maar niemand weet feitelijk het
rechte daarvan en niemand weet
daarover ook iets definitiefs te zeg
gen.
De kwestie „industrie-terreinen"
is boven al ter sprake gekomen. Een
zeer belangrijk punt, omdat hier
o.m. woningbouw en recreatiemo
gelijkheden verband mee houden,
alsmede de centralisatie of decen
tralisatie in kom en kerkdorpen
Een ander zeer gewichtig punt
dat hiermede weer verband houdt
is het verloren gaan van landbouw
gronden, een gewichtig punt omdat
er practisch geen compensatie-mo
gelijkheden meer bestaanOok
hier spreekt centralisatie of decen
tralisatie een grote rol, waar im
mers op de kerkdorpen de land
bouw een voorname rol speelt, en
landbouwgronden moet gaan missen
voor industrieterreinen, wo
ningbouw en recreatie-terrein.
Een andere kwestie zijn onze wé
gen. In het zuiden krijgen we een
omlegging van Veltum naar Oos
trum van west naar oost komt
de verlengde Beekweg lopen. Van
zuid naar noord de nieuwe provin
ciale weg vanuit Castenray naar
MaasheesNieuwe wegen, nieu
we snijpunten, nieuwe verdelingen
van het centrum van Venray
Ook dat brengt zijn consequenties
mee en niet alleen op het gebied
van riolering, aansluiting van ande
re wegen, gas, water en electrici-
teit
Het grote ruilverkavelingsplan
Lollebeek speelt hoofdzakelijk op
de kerkdorpen, maar heeft aanslui
ting nodig op de komOok deze
aansluiting kan opgevangen wor
den door een structuurplan
Riolering vraagt extra voorzienin
gen, zeker nu de vloeivelden lang
zaam maar zeker vervangen moeten
worden door een ander systeem van
waterreinigingDit nieuwe sys
teem mag niet te klein, anderzijds
ook weer niet te groots worden.
Er moet rekening gehouden wor
den met de toekomstige ontwikke
ling van Venray en waar die ligt..
In vijftien na-oorlogse jaren is de
Petrus Banden-parochie gesplitst in
liefst drie parochies en met de
steeds maar doorgaande ontwikke
ling van Venray zal waarschijnlijk
ook in de toekomst een verdere
splitsing niet onmogelijk zijn. Daar
moet rekening mee gehouden wor
den
Zo konden we nog wel even
doorgaanDe grootste na-oorlogse
ontwikkeling van Venray heeft te
recht de aandacht getrokken, mede
door de wijze, waarop de proble
men, die dit met zich bracht tot
oplosing gebracht zijn en nog wor-
GEEN GOUDEN BORDJES VOOR
TITOV
Wij kunnen er lang over praten
en wij kunnen er kort over praten,
feit is, dat ons geloof een aangele
genheid is, welke ons gedurende ons
hele leven bezig houdt. Het is niet
iets wat je komt aangewaaid, maar
een besef, een levenshouding, welke
steeds weer opnieuw gevoed, over
dacht en bewust gemaakt moet
worden. In de Bijbel lezen we daar
over, dat „onze God een jaloerse
God is". God is inderdaad niet te
vreden met een bloemetje of een
verrassing zo nu en dan. Om het
verder heel menselijk te zeggen.
God is net als een verliefde jonge
man of meisje. Hij wil steeds dicht
bij de mens zijn. Hij wil de mens
dicht bij Zich voelen. En wanneer
wij volkomen eerlijk tegenover ons
zelf zijn, dan voelen wij in ons de
zelfde behoefte, namelijk om steeds
met en in Hem te leven.
Maar daar houdt de vergelijking in
termen van verliefdheid wel op,
want God is niet tastbaar hier. Wij
weten Hem overal, maar zien Hem
niet met onze menselijke ogen. Wij
moeten Hem vinden in de schep
ping, in de medemens. Wij vinden
Hem in de Kerk. Wij vinden Hem
in ons geloofsleven.
Drie jaar lang heeft Christus ons
Zijn blijde levensboodschap gepre
dikt. Een sobere weergave vinden
wij daarvan in het evangelie. Maar
al die soberheid kan de enorme
rijkdom van levenvullende waar
heden niet verhullen. Elke dag op
nieuw vinden wij er stof in voor
verdieping van ons geloof. Elke dag
ook vinden wij daar de basis voor
ons doen en laten in het practische
leven. Natuurlijk kunnen we ons te
vreden stellen met een cliché, d.i. 'n
vast levenspatroontje, waar wij met
oogkleppen op aan vasthouden. Wij
kunnen ons tevreden stellen met de
kinderlijke weergave van de ge
loofswaarheden, zoals wij die in on
ze jeugd leerden. Maar dan moeten
wij ons niet verbazen en ons er nog
minder aan ergeren, wanneer men
in grappen communistische ruimte
vaarders spottend laat opmerken:
wij zijn in de hemel geweest, maar
wij hebben geen engelen gezien en
God evenmin. Die spot is recht
streeks tegen de infaltilistische ge
loofsbeleving gericht, welke God 'n
lange baard geeft en de engeltjes
vleugels, welke van de hemel een
eetzaal maakt in de buurt van de
maan met gouden bordjes en zoete
rijstepap. Wanneer die spot soms
hard aankomt, dan moeten wij be
denken, dat wijzelf de stof voor die
spot verschaft hebben doordat wij
God hebben bekeken door een ver
kleinglas, de ogen van het kind, van
de onvolwassene.
Het ergerde de man meer dan
ooit te schrijven valt. Iedere dag
klokslag half twee kwam het jon
getje langs. Nu zal men zich afvra
gen, waarom het langs gaan van 'n
jongetje ergernis zou moeten ver
wekken en nog wel in een derge
lijke mate.
De oorzaak hiervan moet gezocht
worden in het feit, dat het jongetje
bij het passeren van 's mans huis
vieze liedjes zong. De knaap placht
den.
Van de ander kant is het nog te
dikwijls zo geweest, dat te hooi en
te gras te werk werd gegaan. T.a.v.
van de grondverwervingspolitiek
voor woningbouw is hierover nog
onlangs in de gemeenteraad ge
klaagd.
Het is om al deze redenen goed,
dat men eens een plan gaat opzet
ten, dat in grote lijnen het steeds
groeiende Venray en speciaal het
centrum van die gemeente, probeert
op te vangen. D.w.z. dat daardoor
in de toekomst voorkomen gaat
worden, dat men „noodsprongen"
moet maken, maar dat men klaar
en duidelijk weet langs welke lij
nen de toekomstige ontwikkeling
van onze plaats zich zal dienen te
voltrekken, opdat het een harmo
nisch geheel is en blijftEn
waaruit ook de gewone burger le
ren kan, hoe, wat en waar een en
ander zich afspelen zal
Een vraag blijft dan echter, of
het vaststellen van deze ontwik-
kelings-ljjn een kwestie is van al
leen de stedebouwkundige, van
alleen de gemeenteraad. We ge
loven dat deze zaak van een der
gelijke grootte is, dat ook ande
ren, ook belanghebbenden, ook de
burgerij zelf, dichter bij de opzet
van dit toekomstplan betrokken
moet worden en dat ook deze par
tijen gehoord worden bij deze zo
belangrijke aangelegenheid.
Het jongste verleden heeft aan
getoond, dat dit geen overbodige
luxe, noch overdaad is.
zijn solo ten beste te geven als hij
langs het huis fietste. Als een snel
dichter vlogen de versregels er dan
uit. De kwaliteit van het gezongene
was beslist niet lager dan de offi
ciële teksten op de zelfde melo
dieën. Maar de jongen bedacht er
lelijke woorden bij, waarbij hij met
nadruk naar het huis van de man
keek.
Op de een of andere manier
meende deze zich het een en ander
persoonlijk te moeten aantrekken.
En hij besloot de zanger een lesje
te geven.
Op een middag omstreeks half
twee posteerde hij zich bij het raam.
Toen hij de knaap aan zag komen,
begaf hij zich naar de voordeur en
wandelde de zanger tegemoet. Deze
wachtte zijn komst echter niet af
en spurtte onder schamper gelach
weg. De man had het nakijken!
Dit verdroot hem en hij besloot
sneller te zijn. De volgende dag be
trok hij om kwart over één zijn
post achter de voordeur, terwijl
buiten tegen de gevel zijn fiets
klaar stond. Daar hoorde hij de
zingende fietser naderen.
Snel opende hij de deur, greep
zijn fiets, dochwederom spurt
te onder hoongelach de jongeling
weg. Razend van woede slingerde
de man z'n rijwiel tegen de gevel en
smakte de deur achter zich dicht.
's Nachts kon hij er niet van sla
pen en hij zon op een middel om de
knaap onder handen te nemen.
De dag daarop stond hij om even
over één met de fiets aan de hand
bij de stoep en wachtte af. Daar
nam de zanger de bocht, doch bij
het zien van de man op de stoep
remde hij af en zwenkte een andere
straat in, zonder zijn lied ten beste
te hebben gegeven. Ook deze keer
had de man geen succes.
Enige dagen lang moest hij
machteloos het lied aanhoren, niet
wetende wat te doen. Toen kreeg
hij ineens een lichtend idee.
Die middag moest het gebeuren.
Om klokslag één uur zette hij de
voordeur wijd open en plaatste zijn
rijwiel in de gang. Hij sloeg het
been over het zadel. De trapper in
de aanslag. Zijn vrouw posteerde
zich achter de fiets met beide han
den aan de bagagedrager. Zo bracht
men in uiterste paraatheid de tijd
door.
Op het moment, dat een heldere
jongenssopraan door de straat
klonk, gooide de man zijn volle ge
wicht op de trappers, terwijl zijn
vrouw haar echtvriend een zetje
gaf. Het lied brak plotseling af, toen
de jeugdige zanger de verbolgen
man als een raket de voordeur uit
en de stoep over zag razen.
De knaap legde de neus op het
stuur. Hij was evenwel nog buiten
adem van het zingen, terwijl daar
entegen de god der wrake zo fris
was als een hoen, en bovendien nog
de hoge aanvangssnelheid bezat,
veroorzaakt door het zetje van zijn
vrouw. Er was geen houden aan.
Een korte doch hevige spurt
bracht het rijwiel van de man naast
dat van de knaap.
De jongen begon nu wanhopig te
huilen. „Niet doen" schreeuwde hij
terwijl hij zijn fiets liet vallen. „Ik
zal het nooit weer doen!" riep hij
toen hij op de straatstenen zat.
„En toen," verklaarde de man die
Tijdens de eerste weken van zijn
Pausschap overkwam het paus Jo
annes XXIII nogal eens dat hij
's nachts wakker werd en onmid
dellijk weer dacht aan een of an
der probleem, waarmee hij was
gaan slapen.
Hij zei dan tot zichzelf: „Ik zal er
morgen met de Paus over praten".
Wanneer hij daarna tot het besef
kwam, dat hij zelf de Paus was,
dan was hij een ogenblik bijzonder
verbaasd en voegde er dan voor
zichzelf maar aan toe „Wel, dan zal
ik er met de goede God over pra
ten".
BENT U EEN FILE-KWEKER?
Neen, wij doelen niet op 'n nieuw
soort kamerplant of splijtzwam. Het
gaat om de u welbekende automo-
bilst die er van houdt om zó lang
zaam langs 's Heren wegen te rijden
dat hij een file auto's achter zich
kweekt die niet mis is.
Nu kan het natuurlijk voorkomen
dat zo iets niet te vermijden is. Fi
les zijn op onze overvolle wegen
zeker in de vakantiemaanden
helaas geen uitzondering. File
rijders tegen wil en dank zijn we
allemaal op z'n tijd. Maar daar heb
ben we 't niet over.
Het gaat om situaties waarbij
zonder enige noodzaak files worden
gekweekt. Door automobilisten, die
het er eens „stapvoets" van nemen,
bijv. omdat ze eens echt van de
natuur willen genieten, omdat ze in
druke conversatie gewikkeld zijn
met een medepassagier, omdat ze
menen „hoe langzamer-hoe-veili-
ger", of nou ja, zó maar
„Zondagsrijders" worden ze wel
oneerbiedig genoemd, maar laten
we er gelijk aan toevoegen dat men
deze rijders niet alléén op zondag
tegenkomt
Langzamer rijden kan bij druk
verkeer de capaciteit van een volle
weg verhogen. Verkeersingenieurs
hebben berekend dat de capaciteit
van een moderne verkeersweg blijft
toenemen indien de verkeersstroom
als geheel zijn snelheid verlaagt.
Dat gaat op bij een daling tot 48
km per uur. Langzamer rijden is
dus bij grote drukte op zichzelf niet
verwerpelijk. Het kan zelfs de vlot
heid van de constante doorstroming
bevorderen.
Maar het is wél verwerpelijk als
die drukte er niet is. Als dan één
automobilist met 30 of 40 km per
uur voortsukkelt zonder dat daar
enigerlei reden voor is, dan broeit
er in de langzaam aangroeiende file
iet van onrust.
Dom, maar het is zo. Dan wordt
er ingehaald op gevaarlijke punten,
er wordt getoeterd, er worden ver
wijtende blikken gewisseld of de
bekende gebaren gemaakt.
Allemaal begrijpelijk als „ontla
ding" van opgekropte ergernis.
Maar allesbehalve bevorderlijk voor
het goede „klimaat" op de weg.
Daarom een raad voor een goede
moderne rijstijl: weet uw snelheid
aan te passen niet alleen naar be
nenden maar óók naar boven.
Bedenkt dat onnodig langzaam
rijden het verkeer dikwijls hindert
en tot gevaarlijke manoeuvres van
anderen provoceert. En als er wer
kelijk langzaam gereden moet wor
den: houdt ook dan afstand.
nu als verdachte voor de politie
rechter stond, „kon ik er niet toe
komen hem te slaan. Ik dacht: zo'n
arm kind. Wie weet hoe hij is op
gevoed. En hoe angstig zat hij daar
opde grond, als een ziek vogeltje
ineengedoken, en trillend van angst
voor mijn kastijding! Neen, dacht
ik, laat hem gaan. Doe dit kind
geen pijn, dacht ik".
„Maar hoe verklaart u het dan,
dat die jongen met een bloedneus
bij de buren is binnengevlucht?"
wilde de rechter weten.
„Dat weet ik niet", luidde het
antwoord, „misschien heeft hij zich
zelf tegen de neus geslagen".
Desondanks werd de mishande
ling bewezen geacht. Dertig gulden
boete heeft hij gekregen. Maar hij
zei, dat hij het hogerop zou gooien.
„Ik ben een gerechtelijke dwaling,
edelachtbare", riep de man tegen
de deurwaarder. Maar die loodste
hem de raadszaal uit
Op deze wijze schildert Mgr. Capo-
villa, zijn particulier secretaris,
paus Joannes in een boek, dat in
feite bestaat uit een vijftal lezingen,
die deze medewerker van de paus
in de laatste twee jaren heeft ge
houden in Venetië, Bergamo, Padua
en Loreto. En Mgr. Cappovilla weet,
waarover hij schrijft, want in 1953
werd hij door kardinaal Roncalli,
toen nog patriarch van Venetië, be
noemd tot zijn particuliere secre
taris en in 1958 vergezelde hij de
patriarch als „conclavista' naar Ro
me, om het conclaaf na de dood van
paus Pius XII bij te wonen. Kardi
naal Roncalli werd Joannes XXIII
en Mgr. Capovilla bleef zijn parti
culier secretaris. Wel heeft hij uit
de school geklapt over zijn werk
gever, maar zelf zegt hij daarover:
„Misschien heb ik toch wel de goe
de weg gekozen, omdat ik slechts
dat weinige vertel wat strikt nood
zakelijk is en men naar het overi
ge mag raden. Ook heb ik niet ge
probeerd de daden van de paus te
ontleden, ma ar ik constateer
slechts".
Mgr. Capovilla zegt van zijn
„werkgever", dat een van de meest
opvallende karaktertrekken van de
H. Vader gelegen is in zijn voort
durende en waarachtige blijheid,
die weer een gevolg is van zijn ge
voel voor orde, zijn gemoedsvrede
en zijn prima gezondheid. De indruk
die hij naar buiten maakt van een
krachtige en standvastige figuur, is
in een opzicht beslist slechts schijn,
Zondag heeft Ysselsteyn wel op
zeer waardige wijze de neomist Pa
ter W. v. Dierendonck gehuldigd bij
zijn eerste plechtige H. Mis, welke
deze jonge priester temidden van de
Ysselsteynse gemeenschap opdroeg.
In een grote stoet werd hij en zijn
familie naar de feestelijk versierde
kerk geleid en fanfare, ruiterclub
en bruidjes vormden zowel aan het
ouderlijk huis als aan de kerk de
erehaag. In de overvolle kerk droeg
de jonge priester zijn eerste plech
tige H. Mis op met assitentie van
Pastoor Janssen als presbyter-assis-
tens, Pater Wenhovens uit Yssel
steyn als diaken en de Norbertijner-
pater Spreeuwenberg als subdiaken.
Cermoniaris was de eerw. frater
Eolens. De Scheutist Pater van Do-
rennaben belichtte in de feestpredi-
catie de grootse en zware taak van
de priester in de tegenwoordige tijd
en wees op het belang van roepin
gen.
RUITER SUCCESSEN
Bij de Limburgse kampioenschap
pen van de landelijke ruiters welke
zondag te Grathem werden gehou
den, behaalde de Castenrayse rui
terclub de 2e prijs bij het dressuur-
nummer voor 8-tallen middel, ter
wijl bij hetzelfde nummer licht
Venray de 3e prijs behaalde.
ORIENTATIE-FIETSTOCHT
TE YSSELSTEYN
Op zondag 27 augustus zullen de
Jonge Boeren in samenwerlüng met
de Boerinnen Jeugd Bond een
oriëntatie - fietstocht organiseren
voor leden en niet-ledcn van de
J.B.T.B. en B.J.B. uit Ysselsteyn en
omgeving van 1015 km.
want hij is niet minder beweeglijk
dan de gemiddelde Italiaan. Voordat
de zon opkomt staat de paus al op.
Na enkele uren van audiënties
raakt hij wel eens wat vermoeid en
dan is het of zijn blijmoedigheid
plaats maakt voor apathie.
Maar wanneer hij eet, dan knapt
hij weer op en heeft hij er geen be
zwaar tegen zich bijna dagelijks tij
dens het middagmaal stukken en
acten te laten voorlezen van de
meest uiteenlopende inhoud. Hij is
altijd bereid te werken en het komt
maar zelden voor, dat hij zijn ver
moeidheid naar buiten laat blijken.
„Maar hij kan ook werken: zijn
werkkracht is verbazingwekkend",
aldus Mgr. Capovilla.
Paus Joannes moet zeker ettelijke
malen per dag tegen zich zelf zeg
gen: „Je bent hier niet voor jezelf".
Iedere dag wordt hij zich meer be
wust van het enorme wereldomvat
tende arbeidsterrein dat hij moet
bewerken. Maar hij is ook Paus
zonder pijn of beklemdheid. Hij
doet zijn werk alsof hij nooit an
ders heeft gedaan.
Ook de Paus als levenskunstenaar
is een apart hoofdstuk waard, want
ondanks zijn vriendelijkheid, voor
komendheid en vertrouwelijkheid,
zal niemand het in zijn hoofd ha
len bepaalde grenzen te overschrij
den. In zo'n geval kan de Paus plot
seling bikkelhard zijn. De reactie
blijft dan niet uit, zij het op een
fijngevoelige manier, die toch niet
mis te verstaan is. Bijzonder ken
merkend voor de Paus tenslotte is
de volgende uitspraak: „Het kan me
niet schelen wat men van mij zegt
en of ik mijn doel bereik of niet,
wel moet ik koste wat het kost
vasthouden aan mijn stelregel
steeds goed te zijn voor iedereen".
In zaal Bos was na de H. Mis de
huldiging van de neomist. Namens
de buurt sprak de heer G. Vermeu
len, die behalve de jonge priester
ook zijn ouders en familie geluk
wensen aanbood, vergezeld van het
cadeau van de buurt. Pastoor Jans
sen was de volgende, die gelukwen
sen aanbood en die ook op zijn
beurt nog eens wees hoe belangrijk
het is voor een gemeenschap, dat er
jonge priesters uit kunnen groeien.
Ook hij bood namens de gehele pa
rochie enkele cadeaux aan. Natuur
lijk boden bruidjes met het tradi
tionele versje ook het traditionele
ruikertje aan, terwijl een dankbare
neomist zijn mede-burgers hartelijk
dank bracht voor hun goede wen
sen, hun cadeaux, maar vooral voor
hun hulp, betoond bij zijn studie en
zijn opgang tot het priesterschap.
Een druk bezochte receptie besloot
dit gedeelte van het feest, terwijl
in de middag de fanfare de tradi
tionele serenade kwam brengen.
De bedoeling is in groepjes van
twee te gaan, daar dit gezelliger zal
zijn, b.v. vriend, vriendin of ver
loofde.
Vanwege de onkosten zal er van
de leden 0,50 en van niet-leden
1,gevraagd worden als inschrijf
geld.
Vertrek vanuit gemeenschapshuis
's middags half twee. Opgave kan
geschieden bij Jo Litjens, Heidse-
peelweg en G. Michels Ringweg 8
tot zondag 20 augustus.
WANDELTOCHT IN DEURNE
Op 17 september a.s. zal in Deur-
ne de KA.J.-wandeltocht voor de
zevende maal worden georgani
seerd. De Vrolijke Tippelaars, die
deze organisatie in handen hebben,
zijn in Venray niet onbekend, want
in verschillende hier georganiseerde
wandeltochten, wisten zij enkele
Berberleeuwen gepresenteerd door Wolfgang Trunk in circus Belli, dat
komende week twee dagen in Venray verblijft.