Veilig verkeer...
'n Vergeten hoofdstuk
Uit Peel en Haas
Het katholieke
boek
Politierechter
Geslaagd
Geestelijk artikel
Ingezonden
£0
wsuR/imjcfi
gezond
Vrijdag 30 juni 1961 No. 26
TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
GBOTESTKAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIBO 150652 WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
ABONNEMENT8-
(buiten Venray 1.75)
De feestklanken rond het gouden
„Sint Anna" zijn nu weggeëbd. Er
is uitbundig en terecht in alle kran
ten gejubeld om deze „burcht van
naastenliefde", die velen blijkbaar
eerst nu als zodanig ontdekt heb
ben!
Er zijn vele honderden ter recep
tie gekomen om hun oprechte ge
lukwensen aan te bieden.
Er zijn feestzittingen gehouden
waar breed is uitgeweid over de
verdiensten van dokters, zusters en
verpleegsters op het gebied der ver
zorging van de patiënten. Er wérd
een prachtig gedenkboek uitge
geven. Er is alle aandacht gewijd
aan de gelukkige opbouw na de
bijna totale verwoesting van de
oorlog.
Toch dunkt me, dat één hoofd
stuk bij dat alles vergeten is: de
zorg tussen al die beslommeringen
door voor de cultuur, voor de
schoonheid niet het minst ten bate
der patiënten!
De vorige Directeur Dr. Veraart,
heeft van het begin af de aesthe-
tische aankleding van deze „burcht"
in zijn programma opgenomen, ter
wijl uit alles blijkt, dat de nieuwe
Directeur Dr. Kortman, zijn voor
beeld wil volgen. En met welk re
sultaat!
De velen die ter receptie kwamen
zijn de kapel voorbijgegaan, ze heb
ben de binnenaankleding van de
paviljoens niet gezien, de grandioze
feestzaal lag buiten hun route.
En toch wat zouden ze hier overal
onverwachte ontdekkingen gedaan
hebben!
Het hoogtepunt is wel de kapel,
waar grote meesters een totaal an
der aanzicht aan geschonken heb
ben. Daar zijn vooreerst de ma
gistrale glas in loodramen van Eg-
bert Dekkers boven het hoofdaltaar,
'n wonder van kleuren, waarin de
voorstellingen gevat zijn: het laat
ste Avondmaal, het Kruisoffer, de
Verheerlijking op de berg Thabor,
de Verrijzenis, de Nederdaling van
de H. Geest over- en de Verschij
ning aan de apostelen de instelling
van de Biecht.
Onweerstaanbaar trekken deze
ramen de aandacht van de binnen
tredende.
Onder deze ramen bevindt zich
het nieuwe hoogaltaar van Niel
Steenbergen een onzer beste beeld
houwers.
In de tombe van zwart marmer
staan in lichte natuursteen 'n reeks
grote en kleine reliefs, die uiter
aard slechts van dichtbij te be
schouwen zijn, maar dit dan ook
ten volle waard zijn, niet alleen ar
tistiek maar ook om het prachtig
iconographisch geheel.
Typisch voor de kunstenaar is,
dat hij ook alle aandacht geschon
ken heeft aan de plaatsing der re-
liefs. Zo vinden we aan de Epistel
kant (de kant van de patiënten)
voorstellingen betrekking hebben
op het lijden van de christenziel,
terwijl aan de Evangeliekant (de
kant van het zusterkoor) de reliefs
deugden uitbeelden, die betrekking
hebben op de kloostergeloften.
Boven het altaar zien we een
bronzen kruis van de edelsmid
Noyons, maar naar ontwerp van N.
Steenbergen.
De kruisvorm is uitgegroeid tot
een anker, op de punten daarvan
staan de figuren van Maria's Sint
Johannes naast de gekruisigde
Christus.
Deze combinatie van vakman en
kunstenaar heeft ook een klein
maar zeer kunstwerkje voortge
bracht in de beide engeltjes op de
uiteinden van het dubbele hek, dat
het priesterkoor afsluit.
Op de achtermuren (van hoofd
beuk en patiënten-dwarsschip heeft
bovengenoemde Egbert Dekkers
twee grote monumentale wandschil
deringen aangebracht in de van
hem bekende stijl: mede naar aan
leiding van deze schilderingen werd
hem in 1957 met algemene stemmen
van de jury de Provinciale pry s van
Noord-Brabant voor Beroepskunste
naars toegekend!
De (toeschouwer die niet ver
trouwd is met het werk van deze
kunstenaar zal op het eerste gezicht
wat onwennig misschien wel afwij
zend staan tegenover deze schilde
rijen, waar de lijn en de kleur een
meer zelfstandige functie hebben
dan we gewoon zijn in de ons be
kende realistische werken!
De vakbladen waren zowel over
't werk van Dekkers als van Steen
bergen vol lof!
Nu onlangs is de kapel verrijkt
met een nieuwe kruisweg van P.
Renald Rats o.f.m., voor Venray
geen onbekende meer.
Hij vervaardigde indertijd ook de
kruisweg in keramiek voor de kapel
van het Lyceum. Zijn kruisweg in
kleiner formaat voor een zuster-
kapel trok op de Biennale te Salz
burg sterk de aandacht en verwierf
de hoogste lof!
Ook hier in St. Anna zijn de
staties van betrekkelijk klein for
maat in keramiek uitgevoerd, maar
hier stijgt de kunstenaar ver boven
zijn vorig werk uit. Ofschoon klein
van formaat en beperkt tot enkele
figuren zijn deze staties van grootse
allure.
Door zeer bevoegde beoordelaars
werden ze onlangs geprezen als de
beste en mooiste kruiswegstaties in
moderne stijl én wat de materiaal-
behandeling betreft maar niet min
der om de diepe bezinnig op het
lij densmysterie.
Tot zover over de kapel als het
hoogtepunt. De kapel is buiten de
godsdienstoefeningen voor iedereen
voor iedereen toegankelijk.
Maar hoeveel schoons valt daar
buiten nog te bewonderen.
De feestzaal b.v., 'n schepping van
architect J.J. van Halteren, die ook
de paviljoens en andere gebouwen
ontwierp, is niet alleen beziens
waardig als bouwwerk, maar ook op
het gebied van binnenhuis architec
tuur en aankleding kan men hier
volop genieten!
Bij het betreden van de hal valt
direct op het geschenk der gezamen
lijke doktoren: het grote schilderij
van Pieter van Velzen, dat reeds op
meerdere tentoonstellingen de aan
dacht trok.
Vanuit het feestgebouw krijgt men
ook 'n staaltje te zien van zeer ge
slaagde tuinaanleg.
Bij het beschouwen van deze
feesttempel zijn we ervan overtuigd
dat ook andere kunsten als toneel
en muziek de volle aandacht zal ge
schonken worden, 'n Voorproefje
ervan gaf reeds bij de officiële
feestzitting het L.S.O. met een zeer
geslaagde uitvoerng van 18e eeuwse
muziek.
En al zijn het dan geen originele
kunstwerken, overal in hoofdge
bouw en paviljoens vinden we een
rijkdom van de beste kleurrepro-
ducties naar beroemde meesters.
Op elk gebied is het minderwaar
dige en banale met zorg geweerd.
Hebben de Directeuren hierbij
misschien óók zo iets als een paeda-
gogische therapie voor ogen gehad?
In ieder geval zal men ver moeten
zoeken om 'n soortgelijke of andere
inrichting van zulk een omvang te
vinden waar zo tot in alle opzich
ten een gelukkige aandacht besteed
werd aan het culturele aspect!
En Venray kan er trots op zijn dit
in zijn midden te mogen hebben!
P. MART. BRIELS O.F.M.
WAAROM KUNNEN ONZE
KERKEN OVERDAG
OP SLOT ZIJN?
Dezer dagen kwam mij een brief
onder ogen, die een Franse dominee
geschreven heeft aan zijn Neder
landse collega's, nadat hij een be
zoek aan ons land had gebracht.
De Franse dominee was vol lof
over de protestantse kerkenbouw,
zelfs over de uit de Middeleeuwen
stammende kerken. Maar hij was
er minder gesticht over, dat de
mooie kerken bijna de hele week
gesloten zijn.
„Ik heb slechts drie mooie ker
ken kunnen vinden, die open wa
ren. Anderen moest ik gesloten
vinden, ik kon er slechts tegen be
taling in. Waarom zet u ze niet
open?
Allen zouden voelen, dat zij er
welkom zijn en er iets kunnen ont
dekken van het bijbelse geloof van
onze kerk".
Het heeft mij getroffen, dit van
een protestantse dominee te horen
en te lezen en ik heb direct aan
onze kerken gedacht, aan de katho
lieke kerken.
Goddank is het nog niet zo ver,
dat je hier, evenals in de St. Gu-
dule te Brussel, entree moet beta
len. De kerk is voor ons nog altijd
een Godshuis, niet een museum, of
schoon vele toeristen zich wel
eens gedragen alsof dat wel het ge
val is of zoals in de Sovjet-Unie.
Maar dat sluiten van de kerken
wekt toch ergens een gevoel van
onbehagen.
Natuurlijk neem ik aan, dat de
meeste kerken gesloten worden ge
houden omdat ongure bezoekers
er maar al te makkelijk gebruik
van kunnen maken hun slag te
slaan. Offerblokken oefenen op
sommigen nog altijd een onweer
staanbare aantrekkingskracht uit.
Maar de diepe reden ligt geloof
ik toch bij ons katholieken zelf.
Overdag vertonen we weinig nei
ging ons een paar ogenblikken in
een kerk terug te trekken voor ge
bed.
Er zijn vele oorzaken voor aan te
wijzen: het hoog opgejaagd ar-
beidstempo, de afstand, de nieuwe
were opvatting over de liturgie als
gemeenschapsbeleving van het ge
loof en de gedevalueerde verering
voor de tegenwoordigheid van
Christus onder ons.
En waar de gewone gelovigen
weinig of geen belangstelling meer
aan de dag leggen voor een korte
aanbidding of overweging in Chris
tus' nabijheid, daar gaan de pas
toors liever tot de sluiting van de
kerk over: dat laatste beetje risico
behoeven ze tenslotte niet te ne
men.
Het is misschien toch een punt
van overweging, waard om na te
gaan, of wij met onze moderne en
zeker verantwoorde liturgie-vierin
gen, niet tegelijk een ander groot
goed overboord gooien.
Het persoonlijk gebed en de per
soonlijke verhouding van de mens
tot Christus is nog altijd en zal
altijd blijven de basis van onze op
gang naar God.
Je kunt nog zo goed lid zijn van
de gemeenschap, die de Kerk is,
uiteindelijk staat iedere Christen
op de dag van zijn dood alleen
voor de God, die hem in deze we
reld heeft geplaatst.
En heel het leven lang deelt
Christus Zijn genaden aan ieder
van ons individueel uit.
De Kerk is nooit een collectivi
teit. Ondanks alle verschijnselen
van massificatie blijft de heiliging
van de Christen een zaak tussen
God en hemzelf.
van 8 juli 1911
Met goedkeuring van Z.D.H.
de Bisschop van Roermond en de
Z.E. Pastoor der parochie en op
beider uitdrukkelijk verlangen, zal
alhier een jongenspatronaat wor
den opgericht en bestuurd worden
door de Z.E. Paters Franciscanen.
In hotel „De Zwaan" alhier,
werd aanbesteed het slopen en op
bouwen van een zakenhuis in de
Grote straat voor rekening van de
slager H. Kemps. Architect A.H.
Martens. Ingeschreven werd door:
Louis Wijnhoven voor 4732;
Gebr. Oudenhoven voor 4597.
Aan de laagste inschrijvers gegund.
Dinsdag werd aanbesteed het
opbouwen van een afgebrande wo
ning van de Gez. Wientjes op de
Kemp. Van de 5 inschrijvers was
de hoogste Jac. van Dijck met
564, de laagste Mart. Jacobs met
530 aan wie het werk is gegund.
Ten Raadhuize alhier werd
aanbesteed het Joggen van een rio
lering in de Hofstraat. Inschrijvers
waren: P. Oudenhoven met 490
en Louis Wijnhoven met 410.
Maandag opende de Fa. Wil
lem Winters uit Vegchel een nieu
we manufacturenzaak in de School
straat alhier. De prachtige ope-
nings-etalages zijn een kijkje over
waard.
Onder de kerkelijke diensten
zagen we dat a.s. dinsdag 11 juli
om 4 uur 's morgens in de parochie
kerk de maaiersmis wordt opge
dragen.
van zaterdag 11 juli 1936
Waren de Studiedagen, geor
ganiseerd door de secretariaten
der Derde Orde vorige jaren te
Weert, Tilburg en Handel dit jaar
zullen deze te Venray gehouden
worden en wel op 14, 15 en 16 aug.
in de aula van het Gymnasium.
Door de Gem. Arbeidsbeurs
alhier zijn ruim 70 als werkloos in
geschreven arbeiders tewerkgesteld
in het landbouwbedrijf tijdens de
oogsttijd.
Morgen wordt alhier gevierd
het 15-jarig bestaan van de kerk-
korenbond der beide dekenaten
Venray en Horst.
Zondag 19 juli zal de Venray-
se Ruiterclub „Ons Genoegen" voor
de 20e keer de grote paardenrennen
houden op het sportterrein aan de
Leunseweg.
Nu de meeste arbeiders zater
dags vrij zijn wordt deze dag door
velen „gevierd" als zondag. Daar
bij komen ook voortaan de brui
loften op zaterdag, waarvan de
gevolgen in de nacht van zaterdag
op zondag dan ook heel duidelijk
hoorbaar zijn. De bruilofsgasten
menen verplicht te zijn dan
's nachts door de straten te gaan
lallen en zingen, tot „groot ver
maak" van hen, die willen slapen.
Voeg daarbij nog de talrijke half
en heel dronken nozems, die tot 3
uur 's nachts onder heisspektakel
hun rondjes rijden, waaronder ook
Duitsers, dan begrijpt men wel, dat
er in de kom „slecht" geslapen
wordt. Enfin, gelukkig is de zon
dag een rustdag en dat zal door
die lui ook wel veel gerust moe
ten worden.
Bestaat er nog die oude versleten
verordening „burengerucht". Of is
hier nu eenmaal niets meer tegen
te doen.
EEN BURGERMAN,
DIE NA 12 UUR 's NACHTS
RUSTEN WIL
VERKEER
Zou er bij al de verkeersborden
nog niet één geplaatst kunnen wor
den met de richting-aanduiding
Helmond-Venlo, aan de Juliana-
singel bij Warenhuis Pouwels, zo
ook bij Paterskerk. Dit zou het da
gelijks en nachtelijk geharrewar en
ongelukken in de kom voorkomen.
Zo ook aan de Ambachtsschool. Wie
kan dit veranderen?
EEN INWONER
lAKM
-financteWac
1061 (K47Si
Hoe men dieper kan doordringen
in de betekenis van de H. Schrift
Misschien ontgaat het de gemid
delde lezer van het blad, dat er in
onze dagen een stroom van lectuur
verschijnt, die zich bezig houdt met
de Bijbel. Toch is dat zo. En om
begrijpelijke redenen. Want in de
katholieke wereld is een verlangen
losgeslagen, om zich intenser met
het lezen van de H. Schrift bezig te
houden.
De bisschoppen zelf hebben daar
toe aangespoord in hun Vasten
brief, terwijl 't Binnenlands Apos-
totaal ertoe over gegaan is huis aan
huis de H. Schrift te koop aan te
bieden. We zouden zeggen, dat dit
wijst op een krasse verandering in
de houding van de katholieken.
Maar deze stroming onder gees
telijken en gelovigen, doet zich van
zelf de behoefte gevoelen, meer
over de Bijbel te weten te komen.
Let wel, wij beweren niet, dat
het nodig is geleerde studies te
maken, teneinde de H. Schrift met
vrucht te kunnen lezen. Integen
deel, haar taal is dikwijls zo een
voudig en haar inhoud zo kernach
tig, dat verreweg de meeste katho
lieken al zeer groot profijt zullen
trekken door simpelweg, zo maar
eens te hooi en te gras erin te le
zen.
Het staat echter ook vast, dat
heel veel passages een prachtige
diepte krijgen, ook voor ons gees
telijk leven, wanneer wij kennis
nemen van talrijke eigenaardighe
den en omstandigheden, die met het
tot stand komen van de Bijbel te
maken hebben.
Tenslotte heeft de Bijbel ook
iets historisch. Vandaar dat men
haar dan ook vaak „Onze heilsge
schiedenis" noemt. En daarom moet
men zoveel wijze en geleerde pries
ters dankbaar zijn, dat zij hun ken
nis en ervaring ter beschikking
stellen van de grote stroom van ge
lovigen, die ook wel eens dieper in
de bijbelse vragen willen binnen
dringen.
In de huidige literatuur geschiedt
dat op verschillende manieren. Een
van die manieren is gevolgd door
de Benedictijn Celestin Charlier,
die bij Romen en Zonen te Roer
mond een prachtig werk liet ver
schijnen „Bijbel lezen met de
Kerk".
In meer dan driehonderd uitste
kend leesbare, tegelijk wetenschap
pelijk hoogst verantwoorde blad
zijden heeft hij ons toegelicht: over
de bijbelstrijd binnen de Kerk, over
de wetenschappelijke strijd van
buiten af, over de geschiedenis
van de bijbelse boeken en hun ver
talingen. Over de uitleg, die de va
ders eraan hebben gegeven enz.
Maar het meest pakt ons de
wijze handleiding die Charlier ons
meegeeft teneinde te leren de bij
bel te lezen zoals zij bedoeld is: 'n
handleiding een veoorafbeelding
van ons eigen dagelijks bestaan.
Alle ingewikkelde problemen ten
spijt blijft de H. Schrift het boek
voor onze persoonlijke stichting en
gnze opgang naar God.
Het is geen wetenschap meer, het
is wijsheid, die men hier ervaart.
Wij krijgen door het boek een kijk
op de bijbelse thema's.
Merkwaardigerwijs heeft dezelf
de uitgever nog een andere weg
gevolgd om de lezende katholiek
en ook de protestant als hij wil, 'n
kijk te geven op wat de H. Schrift
leert.
Hij heeft een aantal belangrijke
onderwerpen uit ons christelijk ge
loof en dus uit de H. Schrift geno
men en deze door deskundige pries
ters laten toelichten.
Dat zal voor vele katholieken het
begrijpen van de Bijbel, of liever
het dieper doordringen in de zin
ervan, veel gemakkelijker maken.
Er bestaat één gevaar; dat men
nl. na deze boekjes te hebben ge
lezen niet meer aan het lezen van
de H. Schrift zelf toekomt.
Dat dit gevaar reëel bestaat blijkt
uit wat Celestin Charlier ergens
zegt: „dat nl. niet één op de hon
derd priesters en niet één op de
duizend kloosterzusters ooit de. Bij
bel geheel zal hebben gelezen". Hoe
zal het dari met de gelovigen zijn?
Dit gevaar signalerend moeten
wij tegelijk erkennen, dat Romen
prachtig pionierswerk verricht met
zijn serie die getiteld is: De Bijbel
over
Reeds hebben wij de eerste boek
jes besproken, die elk hoogstens
honderd kleine, goedgedrukte pa
gina's beslaan.
Wij komen graag terug op de
nieuwe serie, die handelt over: de
prediking van het woord, over de
christelijke eenheid, over het vol
gen en navolgen van Christus en
over twee zeer moeilijke onder
werpen uit de H. Schrift: de we
derkomst van Christus en het Pa
radijs.
Vooral deze laatste thema's, die
zo belangrijk zijn en waarover wij
zelfs in de preken zo zelden horen,
vormen hoogst belangrijke perspec
tieven in ons gewone bestaan.
Zij zijn er de basis van. Vooral
het werkje van pater drs H. de
Baar C.M. vinden we bijzonder ge
slaagd, beter dan het Paradijs van
Hemelsoet.
Maar ook de andere genoemde
werken leveren prachtige stof om
ons inzicht te geven. En steeds ver
der gaat deze serie door, tot ver
rassing hopen wij van vele katho
lieken, vooral van jongeren.
„Mijn geest is wel gewillig, edel
achtbare, maar mijn vlees is zo
zwak", klaagde de slager, toen hij
zich in het verdachtenbankje had
gewurmd.
„U gebruikte anders nogal sterke
uitdrukkingen", vond de rechter
Want de slager had zich niet ont
zien één zijner cliënten een zeurpiet
een zanikerd en een oude blauw
kous te noemen. De dame in kwes
tie waardeerde deze vorm van ser
vice geenszins.
Zij stak de hoedepennen boos door
het deksel, dat haar tegen zonne
steek ;diende te beschermen en
door het knotje, dat haar voor
komen iets gestroomlijnds gaf en
haastte zich naar de postcomman-
dant om de slager te verklikken.
De postcommandant schreef er
enkele vellen over vol, het justi
tiële apparaat zette zich in bewe
ging en spuwde de boosaardige
middenstander op het gewenste
moment uit voor de groene tafel
der vergelding.
Daar werden de vieze woorden
aan de openbaarheid prijsgegeven,
toen de officier de dagvaarding
voor droeg; voorzover men de term
„voordragen" voor deze versnelde
vorm van declamatie mag bezigen.
„Ik ben opgeleid tot het uiterste,
tot het alleruiterste, en meer dan
dat", hijgde de slager, ^zenuwachtig
slikkend. Ongetwijfeld dacht hij op
dit moment: als mijn goede vader
dit nog moest beleven!
Doch hij vermande zich en begon
af te geven op een regering, die de
slager zelf op het fiscale hakblok
legt en deskundig uitbeent. Klaar
blijkelijk hoopte hij aldus de aan
dacht af te leiden van de lelijke
woorden.
Maar de getuige, met de hoede-
spelden als een miniatuur televisie
antenne boven zich uitstekend,
haastte zich de eed af te leggen
„Ik voelde me toch zo geschokt. Ik
heb zulke woorden nog nooit ge
hoord", zei ze zedig voor zich kij
kend, „ik kan er nog steeds niet
goed van slapen".
„Dan moet u het eens met een
asperientje proberen", adviseerde
de officier vol medegevoel.
De gedagvaarde vleeshouwer
echter begon nu zijn beklag te
doen. De juffrouw wenste 's maan
dags runderlapjes, te bezorgen vóór
12 uur. En dinsdag carbonade, maar
vóór 12 uur. En 'swoendags ge
hakt, maar vóór 12 uur. En elke
donderdag ribstuk vóór 12 uur. En
zaterdags biefstuk en ossehaas, zeer
beslist vóór 12 uur. De slager
bracht het niet vroeg genoeg.
Ze belde de slager elke ochtend
op, en elke dag vijf minuten vroe
ger, zodat na een maand of drie,
vier de telefoon 's morgens tegen 7
uur ratelde. Dat was de slager te
bar, en hij bezigde teneinde raad
de woorden, mondeling en in tegen
woordigheid van de getuige. Dit
laatste is geen dramatische bijzon
derheid, maar een juridisch ver
eiste.
„Ja", zuchtte de rechter, „je mag
nu eenmaal niet alles zeggen wat
je denkt".
„En het was nog op een zater
dag. edelachtbare, een zaterdag die
iedereen vrij heeft om zélf zijn
vlees te kunnen halen!"
„Al was 't op zondag", zei de
officier, „dan mag het nóg niet ge
zegd worden". En de slager kreeg
een rijksdaalder boete om de les
beter te onthouden.
„Ik wil in hoger beroep, 't Heeft
wel vier gulden aan telefoon ge
kost!", kreet de juffrouw, die met
haar hoedepennen het midden hield
tussen een egel en een Indiaan, die
de schop pakt om zijn strijdbijl op
te graven.
Maar getuigen hebben niet in ho
ger beroep te gaan. Als die hun zin
kregen, zou de minister van finan
ciën niet weten waar hij met het
geld van de boeten heen moest
TWEEWIELER, LAAT ZIEN
WAAR U HEEN WILT
Er zijn op de weg lieden die
in de figuurlijke én de letterlijke
zin des woords niet goed weten
waar ze heen willen.
Of die en nu doelen we niet
op de vergeetachtigen-te-goeder-
trouw, want dat zijn we allemaal
wel eens op z'n tijd wél weten
waar ze heen willen, maar vinden
dat een ander daar lekker niets
mee te maken heeft.
Of die het gewoon alleen maar
een beetje gek vinden om je linker,
laat staan je rechter arm eens flink
uit te steken.
Niet alleen maar een schuchter
gebaar van ik-ga-de-eendjes voe
ren. Neen, flink gestrekt de aim.
Een hoek van 90 graden. Water
pas
En laat nu niemand zeggen, dat
ook de automobilisten zich in dit
opzicht wel eens aan domme din
gen schuldig maken.
Natuurlijk het is zo. Maar er be
staat op zijn zachtst gezegd toch
wel een flauw vermoeden, dat het
niet of niet tijdig en duidelijk rich
ting aangeven een euvel is waarbij
de tweewielers er het slechtste op
staan.
Dat is in Duitsland ook geble
ken bij een met de bekende Gründ-
lichkeit uitgevoerd onderzoek van
22.814 richting veranderings-onge-
lukken.
Bij 21% hiervan ontstond het on
geluk doordat de berijder van een
bromfiets, motorfiets of scooter
helemaal geen richting aangaf, bij
17,4% doordat hij 't wel deed maar
niet tijdig of duidelijk genoeg.
De bestuurders van personen
auto's staken hierbij gunstig af
met 10,4 resp. 13,7 pet. en nóg beter
kwamen de bestuurders van vracht
auto's uit de bus met 8,3 resp. 11 Vs.
Genoeg van alle percentages. Cij
fers zijn geduldig. Maar in het ver
keer is men helaas alles be
halve geduldig. Daar wordt niet ge
wacht totdat men een duidelijk
beeld heeft waar de ander „heen
wil". Daarom een goede raad aan
alle berijders van tweewielers:
hoog op die arm.
Links. Rechts. Horizontaal. Flink
gestrekt. Zonder iemand in het ge
zicht te slaan. Maar frank en vrij.
Als ware het uw dagelijkse portie
ochtendgymnastiek. Allemaal aan
de vrije oefening op fiets en brom
fiets. Gezond voor de armspieren.
Veilig voor de rest van uw spie
ren endie van achteren.
Kortom: TIJDIG en DUIDELIJK.
MATER AMABILISSCHOOL
Het getuigschrift voor het eerste
jaar ontvingen:
Diny, Arts, Mia Arts, Riky Cor-
nelissen, Maria Derikx, Anny De-
rikx, Nelly Derikx, Venray; Mia v.
Hoof en Mientje van Hoof, Yssel-
steyn; Maria Hendrickx, Leunen;
Ans de Krijger, Veulen; Mien Lit-
jens Leunen; Nelly Rongen en Hen-
ny Rongen Venray; Mia Steeghs,
Oirlo; Helmy Swinkels, Venray; Jo
Thijssen en Door Thijssen Merselo;
Nelly van Vegchel, Venray; Ida
Vervuurt en Mien Wilmsen, Leu
nen; Gerry van Kempen, Venray;
Diny van Arsen, Oostrum; Oda van
Ass, Veltum; Anny v. Abel, Over-
loon; Anny Boom, Venray; Jeanne
Geurts Veltum; Jet Heidens Leu
nen; Tony Jilissen, Overloon; Truus
van Kempen en Mia Linders, Ven
ray ;Mia Lemmen, Overloon; Mariet