50 jaren Zangvereniging
't Heidebloempje
Vacaniie in eigen huis.
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Geestelijk artikel
Uit Peel en Haas
In November stemming over
het Lollebeek-plan
HOUTEN noodschoten..
Vrijdag 9 juni 1961 No. 23
TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 150652
ABONNEMENT» -
(buiten Venray 1.75)
In het week-einde zal het feest zyn op de Heide. Dan herdenkt
men namelijk het 50-jarig bestaan van de zangvereniging het
Heidebloempje met een keurig festival, waaraan alle zangvereni
gingen uit de omgeving deelnemen en de muziekkorpsen van Ven
ray, Leunen, Ysselsteyn en America.
Met die dagen zal ongetwijfeld
nog wel eens terug gekeken worden
over de voorbije jaren, temeer waar
de heren G. Michels, H. en J. van
Kempen, G. Wismans en M. Janssen
als ere-leden dit feest nog mee mo
gen maken, die 50 jaren geleden, als
jonge kerels mee dit koor hebben
opgericht.
Men weet hoe dat vroeger was. De
Heide lag wat afgelegen, als een
soort voorportaal voor de peelgron-
den, die nog woest en dor, een bar
rière op zich vormde.
Er was practisch geen vertier en
de jongelui van toen wilden op zijn
tijd ook wel eens een verzetje.
Men kwam dan bij elkaar en o.a.
werd er gedanst en gezongen.
Totdat op eens het hoge woord
viel: laten we er een zangvereniging
van maken.
Die is er dan gekomen. En in de
cember 1910 stonden dan 18 mensen
bij elkaar om onder leiding van di
recteur Pennarts zich te verdiepen
in de schone kunst van het zingen.
Het Heidebloempje was geboren en
deed het niet slecht daar tegen die
peelrand aan.
W. v. Meyel, president, P. Simons,
L. Potten, M. Derickx en L. Poels
moesten als bestuursleden de eerste
winterse stormen opvangen, maar
heel dat kleine gehucht leefde
- spontaan mee, terwijl het eerste con
cert zelfs tot ver in de omtrek be
langstellenden trok.
Zo is dan het Heidebloempje on
der de welwillende blikken van ve
len opgegroeid en haar concerten
en uitvoeringen kregen een goede
klank. Haar taak, ontspanning te
geven in eigen plaats en aan eigen
gemeenschap wist ze naar behoren
te vervullen.
Directeur Pennarts werd opge
volgd door Brull en- Buck, die ook
in Venray zelf een rol speelde in
het muzikale leven van die tijd.
MOBILISATIE
De eerste storm kreeg het Heide
bloempje te doorstaan in de eerste
wereldoorlog toen de helft van de
leden onder dienst moest en daar
mede een verder werken onmogelijk
maakte.
Het werd stil op de Heide, maar in
de twintiger jaren kreeg Welting de
leiding en kwam het koor, tot nieuwe
bloei.
In 1924 werd hij opgevolgd door
P. Kuypers, die samen met de pre
sident J. Janssen en de bescherm
heer W. v. Meyel het Heidebloempje
tot nieuw leven bracht o.a. door een
geheel nieuw repertoire.
Het leven ging er zijn gangetje
daar op de Heide. Er kwamen nieu
we leden bij en ouderen gingen ver
trekken.
In 1930 werd van Baars uit Deur-
ne directeur en in 1934 hanteerde
M. Arts onder president J. v. Meyel
de dirigeerstok.
Als in 1941 de Kultuurkamer alles
wat maar met enige kuituur te ma
ken had in Duitse handen wou spe
len, verdween rustig en kalm het
Heidebloempje van het toneel.
TWEEDE WERELDOORLOG
Men doekte de vereniging op, tot
betere tijden zouden aanbreken. Die
kwamen na de bevrijding in 1960
toen directeur Jac. Janssen de lei
ding kreeg.
Deze directeur wist de herleving
meteen tot een uitbreiding te ma
ken doordat hij meer dan 50 mensen
wist te animeren lid van het koor
te worden.
Bovendien brak onder zijn leiding
dit koor uit de omheining en melde
zich voor verschillende concoursen.
In 1947 bracht Helden de le prijs
in de 4e afdeling.
In 1948 Nijmegen een eerste prijs
in de 3e afdeling.
In 1949 Brakkenstein een 2e prijs
in de 2e afdeling.
De stormloop bleek te zwaar te
zijn voor het koor, dat in 1950 zijn
40-jarig jubileum groots vierde, on
der leiding van president M. Jans
sen, die sinds de oorlog de touwtjes
in handen had;
Hij werd doorgezet in 1951 toen in
Haps de le prijs gehaald werd in
de 2e afdeling.
In 1956 werd in Nijmegen zelfs de
eerste prijs in de eerste afdeling be
haald. Een serie successen, waarop
menig groot koor jaloers zou zijn ge
weest. Maar het Heidebloempje was
daardoor uigegroeid tot een bloem
onder de koren, die in de Venrayse
zangfederatie een goede en grote rol
speelde.
En zo staat men dan aan de voor
avond van een gouden feest waarin
het koor o.l.v. de nieuwe directeur
Kuypers uit Horst een halve eeuw
geschiedenis afsluit, die voor dit
kerkdorp toch wel van belang is ge
weest.
Haar taak is hetzelfde gebleven,
maar de televisiemasten, het feit,
dat er met de kermis liefst twee
danstenten gaan komen, de betere
verbindingen met de rest van de ge
meente en vele auto's hebben ook in
dit stille en rustige kerkdorp veran
deringen gebracht in de mentaliteit
en de gedragingen van het publiek.
De jeugd heeft het niet meer no
dig voor haar vrije tijd ergens op 'n
stal of in een café samen te zingen,
Men pakt de brommer voor de
bioscoop, voor een voetbalwedstrijd,
of men kijkt naar de televisie. De
concerten en uitvoeringen worden zo
druk niet meer bezocht en langzaam
maar zeker zal het Heidebloempje
zich aan deze veranderde omstan
digheden aan moeten passen.
Het koor staat op hoog peil en het
zou zonde en jammer wezen, dat dit
stukje cultuur uit Venray zou ver
dwijnen, omdat de belangstelling er
voor, geheel zou gaan ontbreken.
Dit te voorkomen en ten goede te
keren zal de opdracht zijn voor de
komende jaren, waarbij reeds nu al
als opmerkelijk feit mag worden
aangetekend, dat het de Heide was
die in 1960 het eerste gekomen is tot
een gezamenlijke zangavond voor
alle koren. Men gaat dus oude ba
nen verlaten en nieuwe zoeken. Een
bewijs, dat deze 50-jarige nog jong
van harte is, zoals trouwens de
meeste van haar leden ook zijn.
En op de achtergrond staan nu de
oude en wijze mannen, die 50 jaren
geleden in dit kleine kerkdorp de
grondslag legde voor het feest van
morgen en zondag.
Elders in dit blad vindt U het pro
gramma voor het festival, dat onge
twijfeld vele bezoekers trekken zal.
II.
Hebt U vorge week de westkant van onze gemeente bekeken op
die eendaags vacantietocht, ditmaal zouden wij U mee willen ne
men naar het Oosten
Er zijn verschillende op- en aanmerkingen gemaakt op het eerste
artikel. Zo schreef ons iemand, waarom we niet gewezen hadden
op de molen: „Nooit gedagt" in Merselo terwijl een ander uit
voeriger had willen lezen over de Merselose bossen. Het zal duide
lijk zijn, dat we slechts enkele „hoofdlijnen" aan kunnen geven,
maar dat het verder aan eigen initiatieven en ontdekkingszin over
gelaten wordt de beschreven tochten uit te breiden en te vervol
maken
Zo gaan we dan vandaag naar
het Oosten. En we doen dat hoe
vreemd het klinken mag via Leu
nen. Hopenlijk is men klaar geko
men met de riolering, tegen de tijd,
dat U Uw tocht gaat maken, want
vandaag aan de dag, maakt de
Leunseweg maar een rommelige in
druk.
En waarschijnlijk zal de „schiet-
melt" van het sportpark dan ook
verdwenen zijn, die ongekende
hoogten heeft bereikt en het jonge
gras danig dreigt te verstikken.
Als het kan moet U even de Gus-
senstraat indraaien om zo ook ken
nis te maken met de uitbreiding op
onze kerkdorpen, die mede door de
fraaie tuintjes in Leunen beslist het
bekijken waard is.
U ziet dan tevens de uitbreiding
van het boerenbondsgebouw, de
nieuwe kleuterschool en U weet
straks de weg voor een tochtje via
de Steegh naar de Heide
Maar nu draaien we links af en
komen weer terug op het fietspad,
- ;dat we volgen tot achter de grote
bocht op het Schoor.
U hebt natuurlijk de Leunse kerk
al bekeken met de fraaie beschil
dering en kleurrijke ramen, ander:
kunt U dat nu nog even doen. Be
slist de moeite waard.
Achter het Schoor draaien we de
weg links naar Hoogriebroelc op,
waar aan de ene kant de populieren
niet alleen het fruit beschermen,
maar ook het landschap op uitste
kende wijze verfraaien. U ziet hier
direct het verschil met de jongere
peelontginningen, omdat hier het
oudere land veel meer afwisseling
geeft, terwijl ook bomen en struiken
een heel ander karakter hebben dan
in de Peel.
Al fietsende komt U langzaam
maar zeker in een steeds afwisselen
der omgeving en ziet U in de verte
de bossen al.
Maar links staat een uitermate
mooie bungalow, die "'mede door de
tuinaanleg het bekijken overwaard
is. Trouwens dat is deze omgeving
helemaal, want ook de bossen nodi
gen uit tot dwalen, avonturieren en
een gezellige pik-nick aan de bos-
irand.
Zet rustig Uw fiets aan de kant en
ga inderdaad eens een uurtje wan
delen in deze oude bossen, die op
het enigszins heuvelachtige terrein
bij uitstek vragen om er eens wat te
dwalen.
Alleen, laat Uw sigaret of sigaar
uit, want de rode borden: brandge
vaar staan er niet voor niets.
U zult hier werkelijk rust vinden
in een steeds afwisselend land
schap, dat nog te weinig gekend
is. U staat telkens voor verras
sende hoekjes en wie ogen heeft
om te kijken, zal aan dit stukje
Venray zijn genoegen zeker bele
ven.
Trouwens het nu komende stuk,
tot Oirlo toe is zeer fraai en men
blijft tussen de bossen tot men Oir-
loos toren in de verte ziet
Op de Zandhoek, vooraan dus in
Oirlo, slaat men op de tweesprong
rechts af en rijdt als het ware een
rondje langs de daar gelegen boer
derijen.
We sturen U met opzet hierheen
om het fraaie wegkruis in de Pas
toor Gerardstraat, dat evenals de
drie langs de Leunseweg, zeker het
bekijken waard is.
Eenvoudige volkskunst, die echter
zinvol en mooi is. En dan door een
fraaie wederopbouw, maar waar het
oude, wat behouden is gebleven toch
zijn eigen charme en bekoorlijkheid
heeft
Het dan volgende traject loopt mid
den door Oirlo en hoewel het zeker
het bekijken waard is, waarschuwen
we U voorop, dat het moeilijk is.
U fietst rechtdoor het dorp door,
nadat U de zeer mooie Oirlose kerk
op Uw gemak bekeken hebt, steekt
de spoorweg over en draait dan di
rect rechtsaf het fietspad op, dat
evenwijdig loopt aan de spoorweg.
Het is geen breed pad, maar het
brengt U langs de velden naar de
volgende overweg (onbewaakt), die
U weer oversteekt.
Dan komt U door een zeer oud en
mooi stuk van onze gemeente, dat
helaas echter ook practisch ontoe
gankelijk is, omdat de wegen er
uitermate slecht zijn.
De Molenweg en de daarop slui
tend andere wegen verkeren in ver
regaande staat van ontbinding en
misschien krijgen we door de frap-
patsen, die we moeten maken om op
de fiets te blijven enig begrip voor
de moeilijkheden van de boeren,
daar ter plaatse, die hierover b.v. in
de gemeenteraad nog al eens ge
kankerd hebben.
Met de fiets aan de hand kunt U
echter in dit stuk van onze gemeen
te nog menig fraai stuk landschap
zien, dat het bekijken meer dan
waard is en waar men enkele uur
tjes op zijn gemak (voor^zover men
daar over spreken kan bij die slech
te wegen) kan doorbrengen.
Vanuit deze keren we dan weer
terug naar de weg Oirlo-Castenray,
waar ons drie mogelijkheden open
staan. Namelijk over de grote weg
Oirlo-Oostrum-Venray huiswaarts te
keren of ditzelfde te doen via de
Blakt. Dit laatste zouden we prefe
reren, maar die fietspid in niet den
derend en ook hier moet men „vast
in het zadel zitten".
Maar wie wat van sport houdt,
bevelen we toch deze terugweg aan,
omdat hier het oude boerenland zich
in al zijn afwisseling en charme
toont, zelfs met een gekanaliseerde
beek en met een herontgonnen en
drooggelegd land.
Dit alles overgoten met zomerzon
is een zeer mooi stuk Venray, dat
jammer genoeg te weinigen kennen
en hebben leren zien.
De derde mogelijkheid vraagt
meer tijd en brengt ons naar Cas-
tenray, waar het Castenrayse Broek
de natuurliefhebber vooral dik aan
zijn trekken doet komen.
Ook dit stukje Venray is velen
nog onbekend en kent men alleen
uit de verhalen van een roerdomp,
die hier zou zitten, wat alleen maar
bewijst, dat de vogels de fraaie en
stille plekjes' in dit gezegend stukje
Venray beter waarderen dan de
mensen.
En misschien dat U ook even kunt
binnen lopen in de stallen van de
Hengsten-associatie, waar de trotse
vaderpaarden hun home hebben en
herinnering aan Nico van Melo al
leen nog maar vast ligt in de straat
naam.
Er is ook nog een vierde mogelijk
heid, maar die ligt buiten ons sche
ma, namelijk dat we van Oirlo op
Meerlo rijden en ons met de Oirlo-
naren verbazen waarom de verbin
ding tussen beide gemeenten nu
moet gaan over een dergelijk uitge
sproken slecht stukje weg.
Maar nogmaals, dat is allemaal
overgelaten aan eigen initiatief, tijd
en fietslust, maar wie goedkoop va-
cantie wil houden en toch zeer
mooie dingen wil zien en zijn eigen
woonplaats beter wil leren kennen,
die vindt in deze Oosthoek van onze
gemeente wegen en paden (al zijn ze
soms slecht) die mits hij zijn ogen
gebruikt zeker niet zullen teleur
stellen.
OVERPEINZING OVER DE KUNST
OM EEN GESPREK TE VOEREN
In plaats van u mee te nemen
naar de gewone bronnen van onze
wekelijkse beschouwingen over het
diepste element van ons bestaan, zo
als die ons in epistel of evangelie
worden blootgelegd, moet ik u van
daag bij pater Scharff binnenleiden.
Deze augustijn heeft dezer dagen
een portret van de moderne mens
gemaakt, van de christen in deze
tijd. Het is een beeld van onszelf,
dat op verrassende wijze onze eigen
schappen bloot legt.
Hij beweert en dat niet zonder
reden dat we helemaal aan het
veranderen zijn.
Hij beweertonder meer, dat wij
vroeger een houding aannamen van
„ik weet alles, je behoeft me niets
meer te vertellen". Zo waren we als
mens, zo waren we als katholiek.
Maar dat is nu wel een beetje an
ders. Onze zekerheid is niet meer zo
volledig, als we vroeger dachten. Niet
dat de Kerk de onfeilbare waarhe
den nu voor onzeker gaat verklaren.
Geen kwestie van. Maar heel veel
waarheden, die we dachten alléén
te hebben en die we aan anderen
ontzegden, blijken toch niet zo een
zijdig ons eigendom te zijn.
Dat geldt heel in het bijzonder te
genover protestanten en Oosterse
gelovigen. Maar ook wel tegenover
mensen rond ons, die niet een chris
telijke godsdienst belijden. En wat
zegt pater Scharff ons nu daarover?
Wel simpelweg dat we weer naar
elkaar moeten gaan luisteren. We
gaan weer vermoeden, dat de „te
genstanders" van vroeger, die we
gewoon waren met enkele woorden
vanuit ons keihard systeem te ver
ketteren, toch ook minstens brok
stukken van waarheid bezitten, die
wij onder het stof hebben laten lig
gen.
Het oecumenisch gesprek is op
volle toeren en zelfs het gesprek
met het marxisme begint op gang te
komen.
De geesteshouding van weer eer
biedig te gaan luisteren naar de
werkelijkheid is ook aanwijsbaar in
het gesprek van de priester met de
leek.
Verder is het merkwaardig, dat in
het gezonde open gezinstype van
deze tijd het gesprek tussen ouders
en kinderen een centrale plaats in
gaat nemen.
Het is goed, deze bereidheid tot
gesprek met anderen te laten voor
afgaan door een bereidheid tot ge
sprek met Chrstus.
Laten we ook eens zoeken te be
ginnen al is het maar een paar
minuten per dag met Hem te
spreken. Dat zal heel veel nut af
werpen als we eens met anderen
moeten spreken.
Hij is tenslotte de bron van Wijs
heid en Wetenschap.
van 17 juni 1911
Op maandag 19 juni a.s. zal de
feestelijke opening plaats hebben
van het gesticht voor vrouwelijke
krankzinnigen, 's Morgens om 10 uur
is er een plechtige hoogmis met Te
Deum en 's middags om 3 uur een
feestmaaltijd.
In de nacht van zaterdag op
zondag 10-11 juni zijn hier en
in de omtrek op verschillende plaat
sen de aardappelen en bonen bevro
ren.
Heden middag zal de gemeen
teraad een openbare vergadering
houden ter behandeling van de na
volgende punten:
1. Verkoop perc. gemeentegrond.
2. School Oostrum.
3. Riolering Hofstraat.
4. Verplichte vleeskeuring.
5. Ingekomen stukken.
Van 9-16 juni zijn getrouwd:
Henricus Lucassen, 25 jaren, smid
en Gertruda Oudenhoven 25 jaren.
Te Bergen deed zich het vierde
geval van mond- en klauwzeer voor.
De Limburgse-Noordbrabantse grens
wordt nog steeds streng door de po
litie bewaakt, om de invoer van vee
naar NrcL-Brabant te verbieden van
wege deze gevreesde ziekte.
Op 21 juli zal de Europese
rondvlucht een verplichte landing
van alle mededingers houden op de
Grote heide te Venlo. Reeds om
uur worden de eerste vliegers ver
wacht. Het aantal deelnemers be-
Ruilverkavelingskosten 29 miljoen
In het komend najaar, naar ver
wacht wordt in de maand november,
zullen de belanghebbenden hun stem
voor of tegen het ruilverkavelings
plan „Lollebeek" kunnen uitbren
gen.
Bij de realisering van de terzake
reeds uitgewerkte plannen zijn on
geveer duizend agrarërs, woonachtig
in elf dorpen van de gemeente
Horst, Meerlo en Venray, betrok
ken.
De plannen voorzien in een nood
zakelijk geachte „openlegging" van
de Peelstreek omvatten o.m. een
ontsluiting van 426 boerderijen, de
aanleg van waterleiding en een
verbetering van de waterhuishou
ding,
In %en rapport van de „Centrale
Cultuurtechnische Commssie" welk
rapport aan het College van Gede
puteerde Staten van Limburg ter
goedkeuring is voorgelegd, worden
de totale kosten, verbonden aan de
verwezenlijking van de plannen ge
raamd op 29.000.000.
De cultuurtechnische dienst heeft
gen subsidie toegezegd van 19.394.400
gulden.
In de plannen wordt ook gespro
ken over de voorgenomen bouw van
35 boerderijen, die gebouwd zullen
worden in de „Heydsepeel", in de
„Dorperpeel" en bij Griendtsveen.
ONTGINNING START IN
SEPTEMBER
Met de ontginning van de „Heidse
Peel" hoopt men reeds in september
te kunnen beginnen, de ontginning
van de „Dorper Peel" staat voor 1962
op het programma.
De hierdoor ter beschikking ko
mende grond, tot een totaal opper
vlakte van 450 hectare, zal als ruil
object dienen.
Voorts hoopt men door ruiling de
beschikking te krijgen over gronden
in het „Meterikse Veld" en in het
„Oirlose Boddebroek", zulks met het
oog op de stichting van een aantal
tuinbouwbedrijven met glasteelt.
Van de kosten, verbonden aan de
realisering van de ruilverkavelings
plannen, zal de provincie Limburg
naar verwacht wordt 11.040.000
voor haar rekening nemen, de ge
meenten Horst en Venray (als bij
drage in de wegenverbetering)
1.300.000.
De uiteindelijk door de belangheb
bende agrariërs te dragen algemene
kosten worden geschat op 4.892.500.
De argeloze burger heeft op de
agenda voor de gemeenteraad drie
punten zien staan, die hem toch wel
enigermate vreemd voorkomen.
Daar staan namelijk de voorstel
len op om de volgende noodscholen
te bouwen:
a. 2 klassige kleuterschool in plan
zuid 40.000;
b. 3 klassige lagere christelijke
school (plan Oost?) 60.000.
c. 3 klassige kleuterschool in plan
west 60.000.
draagt 64, van welke er 37 mono-
pleins en 27 biplaens zullen bestu
ren.
van 20 juni 1936
Te Amsterdam slaagde onze
dorpsgenoot, de heer P. Hoedemae-
kers, voor de akte examen lichame
lijke opvoeding M.O.
Woensdagmorgen had aan het
Veulen een dodelijk ongeluk plaats.
De 19-jarige Antoon Nabuurs, werd
bij het malen door een drijfriem ge
grepen en met kracht tegen de mo
len geslagen. Met een schedelbreuk
werd hij stervend opgenomen. De
vader was bij dit ongeluk aanwe
zig. Voor de familie een gezin met
13 kinderen een zware slag.
Ingevolge de Bouwverordening
werd vergunning verleend aan de
Boerenbond te Castenray voor het
bouwen van een pakhuis; aan P.H.
Mulders te Weert, tot het bouwen
van een boerderij te Ysselsteyn.
Te Merselo werd bij het ko-
ningschieten van handboogschutterij
SL Hubertus, de heer H. van Osch,
met 116 punten koning. De keizer
Jan Arts behaalde het respectabele
aantal van 127 punten. Meer dan 10
schutters behaalden meer dan 100
punten.
Zoals gewoonlijk heeft zich
ook deze week weer afwisselend
door leed en vreugd gekenmerkt. Er
doen zich enkele tekenen voor, die
er op wijzen, dat de golfslag van
de stakingsnormen ook ons land
niet onverlet zullen laten. De sta
kingen in Temeuzen zijn een gevolg
van de Antwerpse havenstaking. Er
zijn voorts grote visserij stakingen
in Katwijk en IJmuiden.
Doordat de gesteunde werklozen
in de plaatsen zich anuniem solidair
verklaarden met de stakende vis
sers, zijn vele honderden gezinnen
zonder inkomen. Speculerende op de
wrokkende stemming der vissers,
hebben de commissarissen en NSB-
ers thans een grote bedrijvigheid
onder deze mensen.
Door de regering is 300.000 uit
getrokken voor de aankoop van ont-
ginningsgebied in Drente, die dan
ter bestrijding der werkloosheid zul
len ontgonnen worden in werkver
schaffing.
Onder de slagers blijft de onte
vredenheid groot, omdat de regering
tot een nieuwe distributie van vlees
in blik aan werklozen besloten
heeft.
In Den Haag besloten de slagers
geen medewerking te verlenen aan
de distributie „Voorlopig zal in 4 der
grootste steden van ons land met de
distributie van vers vlees een proef
genomen worden.
Van de vreugden der week noe
men allereerst het mooie zomerweer,
dat toch eindelijk kwam toen de
langste dag niet ver meer af was!
Dat betekent dat in de gemeente
voor liefst 160.000 aan houten
noodscholen gebouwd zullen wor
den.
Zulks omdat de Venrayse school
jeugd niet langer wachten kan en
omdat men van Den Haag geen toe
stemming krijgt voor permanente
gebouwen.
Terwijl hier in Venray verschil
lende aannemers best de bouw van
een school zouden willen hebben
om hun mensen aan het werk te
houden beslist Den Haag, dat er te
weinig bouwvakkers zijn om de
huizen te bouwen en dat dus van
scholen zeker geen sprake zal en
kan zijn. En daarom geeft men geen
verlof om scholen te bouwen.
In zijn algemeenheid en over ge
heel Nederland bezien zal dit wel
licht ook wel zo zijn, maar dit ge
middelde geldt niet voor Venray.
We hebben dat reeds eerder be
toogd i.v.m. de bouw van een cultu
reel Centrum en herhalen dat nu
ook weer. Venrayse bouwvakarbei
ders trekken uit Venray weg naar
.Duitsland, mede omdat hier ver
schillende bazen niet genoeg werk
voor deze mensen hebben.
De bouwvakkers gaan niet naar
Amsterdam of Den Haag, niet naar
Eindhoven, of naar Nijmegen, maar
verdwijnen over de Duitse grens en
hun werkkracht en hun productie
gaat verloren voor ons. En wij moe
ten door deze in zich dwaze
beslissing uit Den Haag onze kin
deren in houten en bovendien nog
dure noodgebouwen zetten ook nog.
Het vreemde is, dat men zulks
moet accepteren. Alleen houten ba
rakken, of anders niets en met die
smoesjes van werkloze bouwvak
kers hebben we niets te maken.
Er wordt niet gecontroleerd of het
anders kan, of dat weg te smijten
geld niet gespaard kan worden,
neenmen decreteert uit Den
Haag: zo, of anders niets
Op het moment, dat wij dit schrij
ven, weten we niet het oordeel van
de Venrayse raad over deze geschie
denis.
Trouwens men mag zich afvragen
of na deze decreten uit Den Haag
een gemeenteraad nog wel te oor
delen heeft en feitelijk niet met de
rug tegen de muur is gezet.
Maar er is nog een andere reden,
waarom wij tegen deze barakken
protesteren.
In de tijd na de bevrijding heb
ben we houten woningen gekregen
aan de Merseloseweg, noodwonin
gen in de Schoolstraat en elders in
onze gemeente en hebben we de
roemruchte barak uit de Endepoel
met veel moeite en kunst- en vlieg
werk naar de kom van onze ge
meente gehaald.
O, dat was een noodoplossing, zo
gauw als 't kon zouden die verdwij
nen. Heden 15 jaren na datum staan
ze er nog te prijken en zij, die zich
illusies maken, dat ze binnen 2-3
jaren verdwenen zijn, worden reeds
op voorhand voor gek verklaard
Even fris en vrolijk gaan we er
weer drie houten barakken bij zet
ten en daar duwen we onze jeugd
in
We zeggen er natuurlijk niet te
gen, dat 't een barak is, dat staat
niet deftig, maar het zijn en blijven
nood-gevallen, die en dat heeft
de geschiedenis wel duidelijk aan
getoond per saecula saeculorum
in onze gemeente blijven staan. Want
komt inderdaad een keer de dag, dat
er wel ruimte is voor scholenbouw,
dan zijn er 100 en 1 dingen, waar
voor ze nog dienstbaar zijn.
En zo zullen ze waarschijnlijk het
voorbeeld gaan volgen van die En-
