Waar blijft het Cultureel Centrum Venray? Voor de Politierechter De oudjes doen hel nog best Uit Peel en Haas Hoe 't niét moet Geestelijk artikel bestrijding Vrijdag 26 mei 1961 No. 21 TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WFFKRT AH VOOR VFIMRAY FN HMQTPPlfRW ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 150652 VV l^LrlVOL/iU V V 1^1 V 1\H I CrlN UlVlO 1 lYCaClN PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bu ABONNEMENTS- (buiten Venray 1.75) Er zaten twee oudjes op een bank en keken naar het af- en aan rijden van de bussen van de Zuid-Ooster Twee renteniers, zoals we ze noemen, die in het zonnetje letterlek en figuurlijk van hun oude dag zaten te genieten Als Uw verslaggever toevallig ook even op een bus moest wach ten, was hü getuige ongewild van het gesprek van deze twee bejaarde mensen Een gesprek, dat liep over de kos ten van de oude dag. De een bleek met zijn vrouw in Berkele Heem in Horst te zitten en had het er best naar zijn zin. Keurige verzorging, goed eten, aardige zusters, liefje wat wil je nog meer „Ja", zei de ander, „maar wat kost je dat „Met mijn vrouw samen ben ik zo om de 350 per maand kwijt Dat is dan het kostgeld, waarbij dan natuurlijk nog persoonlijke kos ten komen, als het rokertje, koekjes bij de koffie, radiozegels enz. enz. En natuurlijk ook de bus naar Ven ray, want hoe aardig het in Horst ook is en hoe plezierig de omgang er is met soort- en lotgenoten. Ven ray blijft trekken, temeer waar hier nog kinderen wonen en andere fa milie, die op gezette tijden bezoek van je verwachten...." „De ander vertelde, dat hij in Overloon eens geïnformeerd had naar een plaatsje voor zijn vrouw en hij. Moeder was nog wel fit, maar kon toch maar moeilijk meer met het werk. Hij woonde boven dien in bij zijn kinderen die op hun beurt weer kinderen kregen en waar vader en moeder zo'n beetje in de verdrukking kwamen te zit ten. In Overloon was het wat goed koper, maar van 150 A.O.W. in de maand kom je nergens terecht zelfs als je bereid bent de paar centen, die je daarnaast nog hebt in te te ren. En bij de kinderen hoef je niet aan te komen om hulp, die hebben het zelf hard nodig Zo hebben we eens gedacht over een bejaardenhuisje achter de Pa terskerk, maar al zou dat ook finan cieel wel te „versieren" zijn, de moeilijkheid is, dat moeder binnen afzienbare tijd misschien de zaak niet meer aan kan en dan Ja en dan Daar zaten we, midden op een zonnige dag, ineens weer voor het bejaarden-probleem. De een heeft geld en goed om in Horst een pret tige oude dag door te brengen, de ander zit met zijn A.O.W. feitelijk uitzichtloos te wachten op een op lossing die nooit komen zal. Mis schien als er wat nieuwe bejaar denwoningen vrijkomen dat we hem eens achter de Paterskerk tegen komen en misschien dat moeder de vrouw het werk in dat nieuwe huis je aan kan. Het is een beetje sombere toe komst die deze bejaarde man tege moet ziet. Van de algemene welvaart, die er nu is, heeft hij net niets meer mee kunnen pikken dan de A.O.W. uit kering, die hij feitelijk voor niets heeft gekregen. Zijn vrouw heeft nog een kleine uitkering van de Sociale Verzeke ringsbank, omdat er vroeger voor haar geplakt is geworden op de zgn. rentekaart, maar een bedrijfspen- sioen als welkome aanvulling kent hij niet en wat hij had heeft hij de kinderen meegegeven toen ze gingen trouwen De tijden zijn gelukkig voorbij, dat bejaarden aan de liefdadigheid van het jongste geslacht, de kerk, de de gemeenschap waren overgele verd. Met de invoering van de A.O.W. heeft deze man, als zovele anderen een bodem-pensioen ge kregen, een bedrag dat voldoende moet worden geacht om iemand voor gebrek te vrijwaren. En zo lang zij beiden gezond zijn, is dit allemaal meegenomen en redt men zich heus wel. Dan moet men deze mensen heus niet praten over bejaarden-pro bleem want dat bestaat voor hen niet. Ze klungelen wat, kunnen zelfs in deze tijd van arbeiders-tekort soms nog een graantje meepikken en roken tevreden hun pijpje. Maar de situatie wordt al iets an ders als de familie die bij hen is in- getrouwd groter wordt en als een van beiden de lasten van de oude dag niet zo vlot meer dragen kan. Ja, dan wordt er niets gezegd, maar er komen wrijvingen, de oud jes worden verdrongen en als er dan ergens een aardig en niet te duur huisje voor hen openstaat, och, dan is de pijn, die een en ander doet, ook nog wel te dragen. Ook de bejaarden blijken meestal een wonderlijk aanpassingsvermo gen te hebben. Maar nu moet er be slist ook niet veel meer bij komen. En wat de financiën betreft en wat de gezondheidstoestand betreft Als op die punten zelfs maar een kleine kink in de kabel komt dan gaat het gewoonlijk mis. Als men juist op deze punten ook in ons Venray een onderzoek in zou stel len, geloven we dat men toch ver schrikt zou staan te kijken, naar de nood, die juist wat deze punten be treft hier nog heerst. Maar dit doet men evenmin als men een onderzoek instelt naar het gehele bejaarden-probleem in Ven ray. En dit ondanks het feit, dat ook Venrays bevolking ieder jaar ouder wordt en meer voorzieningen zal vragen dan de bouw van enkele be- j aardenwoningen En wij voor ons geloven dat men zelfs onder zulk een onderzoek rus tig mag stellen, dat wij in Neder land nog een achterstand in te ha len hebben bij de financiering van de ouderdom. Het moge dan waar zijn, dat wij in verhouding een groot aantal ouden van dagen moeten verzorgen, en dat wij nog zovele wensen op het programma hebben staan t.a.v. de sociale verzekeringen; het moge dan waar zijn, dat reeds nu vele bejaar den gratis, cadeau, voor niets, een oude-dags-verzekering hebben ge kregen, van de andere kant is het zo, dat een deel van hen en met name zij, die door wat voor oorzaak ook niet in staat waren daarnaast en daarbij voor een eigen oude- dags-voorziening te zorgen met de thans ter hunner beschikking staande gelden ternauwernood uit komen en bij de minste of geringste tegenslag vast komen zitten. Het is evenzeer waar, dat vooral bij de ouderen onder ons nog veel aan de pensioensvoorziening ont breekt. Is het daarom zo dwaas als we juist voor deze mensen eens iets meer zouden doen. Als zij, in de avond van hun leven nu eens een vergoeding kregen voor hetgeen haar door de stormen in de eerste helft der eeuw is te kort ge daan. Die generatie heeft twee we reldoorlogen doorstaan en heeft in haar strijd de basis gelegd voor de vele sociale voorzieningen die er nu zijn. Als kerk of gemeente bij moeten springen moet het immers ook be taald worden Dit waren zo enkele overpeinzin gen naar aanleiding van het toeval lige gesprek op een bank. We mogen toch wel vragen of t.a.v. onze be jaarden voldoende gedaan wordt met een jaarlijks uitstapje met de bouw van enkele bejaardenwonin gen, met de organisatie van een be jaarden-soos. Ook dit gesprek toont aan, dat er nog andere problemen op te lossen zijn, plaatselijk, provinciaal en lan delijk. Lopen we langs deze proble men niet te gauw heen? DE H. DRIEVULDIGHEID KAN MEN IN HET OOSTERS CHRIS TENDOM LEREN KENNEN Bij al onze zorgen om zo spoedig mogelijk op een redelijk welvaarts peil te komen, schiet er niet teveel tijd over ons aan andere zaken te wijden. Vooral niet aan zaken, die niet di rect van practische aard zijn en in ons directe leven wat meer geur en kleur brengen. Toch heeft het geen zin onze materiële inslag zo ver te overdrijven, want we willen in wer kelijkheid ook wel over meer idealis tische dingen denken en praten: de hulp aan de mens in de achtergeble ven gebieden neemt in onze gedach- tensfeer een plaats in. Ook kan men bij protestanten en katholieken een grote stroming waarnemen om tot hereniging te ko men. Binnen de katholieke levenssfeer vindt men aanzienlijke belangstel ling voor het wel en wee van de Kerk en voor een vernieuwing van de liturgie. Het is dus niet zo slecht, niet zo materialistisch met ons gesteld als men wel eens oppervlakkig oorde lend, zou menen. Maar wel ontbreekt er nog altijd iets in ons christen-zijn: de diepe eerbied voor de H. Drievuldigheid. Dat is beslist iets anders dan onze eerbied voor God zonder meer. God is het opperwezen, de Schepper, de vergelder. Men kan Hem ook zon der christen te zijn erkennen en waarderen. Maar ons Christendom heeft ons tot God in een andere verhouding gesteld en ons een nieuwe visie op Hem gegeven. Het schijnt dat er maar weinig animo bestaat ook on der katholieken van het Westen, deze kennis van God, deze leer over de H. Drievuldigheid uit te diepen. Anders is dat bij de orthodoxen en de Oosterse katholieken, die daar voor veel meer begrip hebben. Daar om komt bij nadere kennismaking met het Oosten zulk een gevoel van weldadige rust van verheven waar dering over ons. Want in heel de geestesgesteldheid van de Oosterse Kerk treedt de H. Drievuldigheid uit de duisternis op ons toe en reikt ons als het ware de hand. Zij voert ons in een mystieke liefde op naar Haarzelf. Men kan dat nu allemaal wel op papier beweren, het te ervaren is duizend maal schoner. Daarom zou ieder, die de kans krijgt zich meer aan de Oosterse Kerken te spiegelen, niet alleen zich zelf, maar ook die christenen en de hereniging met de orthodoxe chris tenen, een dienst bewijzen. De H. Drievuldigheid kan aldus daarvan oorzaak zijn. van 3 juni 1911 - Een 6-tal hondenhouders al hier die de hondenbelasting hadden ontdoken oftewel hun honden niet hadden aangegeven, werden door de rechtbank te Roermond veroordeeld tot 5 boete of 1 dag hechtenis. - Deze week werd alhier door 't kerkbestuur onderhands aanbesteed het vernieuwen van het dak op de toren van de parochiekerk. Het werk is opgedragen aan de gebroeders Joh. en Jac. Schaeffers alhier, die reeds a.s. week met de werkzaam heden zullen beginnen. Voor de Europese rondvlucht (Parijs. Luik, Nijmegen, Utrecht, Brussel, Calais, Londen, Parijs) heb ben 56 vliegers ingeschreven, waar van 21 eendekkers en 35 tweedek kers. De start heeft plaats op 18 juni. Bij helder weer zullen deze vlieg machines ook in Venray te zien of te horen zijn. Wegens mond- en klauwzeer is het houden van markten, openbare verkopingen, tentoonstellingen van herkauwende dieren wederom ver boden in de provincie Limburg. Door de regering wordt „voorlo pig" een bedrag van 500.000 aan gevraagd. Het geld door de verkoop van de afgekomen delen van de ont eigende dieren verkregen, vloeit in 's Rijks schatkist terug. Van 26 mei tot en met 2 juni 1911 zijn getrouwd: Peter Johannes Volleberg, 28 jaren, metselaar en Jo hanna H. van den Broek, 22 jaar. beiden te Venray; Engelbertus Emonds, 33 jaren, landbouwer en Maria A. Geurts, 29 jaar beiden te Venray. van zaterdag 6 juni 1936 Op 5 en 6 juli a.s. zal de schut terij „St. Anna" aan het Eind haar 310-jarig bestaan herdenken, door 't houden van een groot internationaal schutters- en gildefeest. - Woensdag 10 juni a.s. wordt te Horst de tiende Noord-Limburgse fokdag voor paarden gehouden, waaraan verbonden de premiekeu ringen van merries en hengsten, uit geschreven door de Prov. Regelings commissie voor de paardenfokkerij in Limburg. De catalogus bevat ruim 200 nummers. - Voor de eerste keer zal op Leu- nense kermis een strijkje optreden en wel in het lokaal H. Martens- Kusters. Het 10-jarig bestaan van „De Valk", de patronaatssportvereniging zal op 28 mei en 29 iuni a.s. feeste lijk herdacht worden. De Boerenleenbank te Horst, herdacht feestelijk haar 25-jarig be- staansfeest. De mede-oprichters, de heren Th. Rutten en L. In 't Groene- wolt, ontvingen bij deze gelegenheid de Pauselijke onderscheiding „Pro Ecclesia et Pontifice. Het Horster Mannenkoor be sloot wegens financiële moeilijkhe den de repetities te staken. Hoe Pinksteren was in geeste lijk opzicht dat kan men niet zeg gen, want hoezeer de ziel des men sen ook op een boek mag gelijken, zij is een privé-boek en wat daarin wordt opgetekend is geschreven voor slechts Eén! In elk geval heeft het jongste Pinksterfeest ruimschoots gelegen heid gegeven tot overdenking van de geestelijke zijde van de dag. Al len die reisplannen hadden, zijn ge weldig ontgoocheld. Zoals dat trou wens ook reeds met Hemelvaartsdag en met de Paasdagen het geval is geweest, kortom: sedert Veraart het weer voor ons regelt en regen, vorst, mist en andere narigheden voor ons verdrijft van de ene dag naar de an dere! Enfin, het is weer geleden en ten slotte heeft het „uitgaan" tegen woordig óók z'n bezwaren, het ge beurt nl., dat de toeristen niet meer terugkeren. Óndanks het bar slechte Pinksterweer duizenden heeft thuis gehouden, stonden er vier doden, talrijke zwaar- en ontelbare licht gewonden op de balans van het Pinksterfeest. Daarom de moed nog niet verlo ren al zijn we met te veel wind, ha gel, storm en nachtvorst de langsten dag van het jaar tot op ruim twee weken genaderd, er kan ons nog veel moois wachten deze zomer. De opening van het nieuwe feest gebouw van St. Anna, bestaande uit een fantastisch mooie schouwburg en een keurig restaurant, heeft me nig Venrayse bezoeker zich af doen vragen, hoe lang het nog duren zal, voordat de plaatselijke gemeenschap over een dergelijk gebouw zal be schikken. Men herinnert zich op de Lim- brato tentoonstelling een maquette gezien te hebben van de plannen, die hier zijn opgezet en in de School straat maant een open, kale en stof fige vlakte om bebouwing. Het zou in september beginnen en we zijn nu al zo ver, dat er nog niets is gebeurdServatius en St. Anna hebben voor een beterk- kelijk kleine gemeenschap ieder een ontspanningsgebouw verwezenlijkt, dat er zijn mag, in een uitvoering, zoals „onze schouwburg" ze waar schijnlijk nooit kennen zal. Deze gebouwen zijn de mensen uit deze inrichtingen van harte gegund en men maakt er dankbaar gebruik van. Maar zoals gezegd het zijn klei ne gemeenschappen, terwijl de gro tere gemeenschap van Venray ver stoken is van een behoorlijke gele genheid voor opvoeringen, ontspan ning, kortom van een cultureel mid delpunt, dat behalve voor de kom, ook betekenis heeft voor meer dan de kerkdorpen, omdat het in zijn op zet voor deze gehele streek is be doeld. Als de financiën een rem zouden wezen, was dit oponthoud verklaar baar, maar de insiders heeft men meer dan eens horen vertellen, dat de financiering rond is, niet het minst omdat een deel van de weder- opbouw-kosten van het oude patro naat en de subsidies voor gemeen schapshuizen hierbij een grote rol spelen. Deze bedragen liggen vast en men weet dus betrekkelijk nauw keurig hoe het financiële spel ge speeld moet worden De bouwstop is wellicht een an dere rem, maar dan zij nogmaals herhaald, dat er misschien in het Westen reden tot bezorgdheid kan zijn i.v.m. de bouwvakkarbeiders, maar dat die in onze streek zo'n grote rol niet speelt. Integendeel zelfs, want als men spreekt over een grote pendel naar Duitsland dan vindt die ook mede zijn oorzaak, dat hier bouwvakkers te weinig te doen hebben. Waarom dus dit getalm TE GROOTS? Sprekend over het cultureel cen trum in onze plaats, maken velen zich zorgen of een dergelijk cen trum hier inderdaad een taak zal blijken te hebben. Ze vergeten echter, dat ook de be volking van deze streek steeds meer betrokken wordt bij de culturele bedrijvigheid van land en volk. Dit behoort ook tot de vooruitgang. Cultuur is niet langer iets voor een bevoorrechte groep, maar voor iedereen. In onze streek valt meer en meer te genieten van hoogstaande kunst. Toneel, film en niet te vergeten de televisie brengt de mensen nader tot wat men cultuur pleegt te noe men. Verwacht mag worden, dat met een verdere „verstedelijking" van onze plaats een een nog grotere be drijvigheid in deze streek de deel name aan het culturele leven nog aanzienlijk zal toenemen. Het is trouwens te hopen ook, dat zulks gebeurt. Want zo alleen kan de kortere werkweek ook geestelijk een zegen worden voor een bevol kingsgroep, die 50 jaren geleden nog niet meer durfde verlangen, dan een behoorlijk belegde boterham. In dit verband is het noodzakelijk, dat en we mogen ons gelukkig prijzen dat zulks gebeurt, dat de jeugd via de scholen wordt ingeleid in die wereld, die voor te velen nu nog een gesloten boek is. Wie er op wijst, dat een vereni ging als Ontwikkeling en Ontspan ning in Venray de geest heeft moe ten geven ondanks het feit, dat zij jaren achtereen in Venray culturele evenementen mogelijk maakte, waarvoor een veel grotere plaats zich niet behoefde te schamen, be wijst daar nog niet mee, dat Ven ray dus geen schouwburg nodig heeft. Hij bewijst hoogstens, dat er iets aan de culturele vorming ont breekt, dat hieraan vroeger te wei nig aandacht aan geschonken is. Intussen is er veel veranderd. De televisie b.v. heeft in vele huiska mers zijn intrede gedaan en naast de vele prul-programma's ook an dere, betere, die ook de „gewone man" een wereld geopend hebben, waar hij misschien wel een vermoe den van had, maar nog niet kende. We mogen daarnaast wijzen op de actieve deelname aan cultuur. Er wordt toneel gespeeld, behoorlijk toneel zelfs Er wordt gemusiceerd en gezon gen en verschillende koren hebben een zeer behoorlijk peil weten te bereiken en zo zijn er vele plus punten aan te wijzen. Door een goed geleid cultuur cen trum kan niet alleen de culturele vorming bevorderd worden en ge leid, maar kunnen ook nieuwe krachten gewekt worden, die op hun beurt weer het actieve culturele leven versterken en uitbreiden. Ze kan en moet opvoedend en opstu wend werk verrichten. Daartoe is o.m. samenwerking no dig van al die krachten die thans .jammer genoeg nog te weinig inge schakeld worden of zich zelf willen inschakelen. Dan is op dit punt nog enorm veel te bereiken en kan met de materiële opbouw van het cen trum gelijk opgaan een culturele opbouw en vorming Maar dan moet ook hier 'n bouw programma gezamenlijk worden op gesteld Er zijn nu eenmaal mensen, die slecht alkoholische dranken kunnen verdragen. En dit wetende, doen zij er goed aan deze niet tot zich te ne men, aangezien de gevolgen veelal aanleiding tot berouw geven. Zo ook bij het slachtoffer van deze week 'n brave schriele borst, die zoals dat behoort zijn tante op haar geboorte dag feliciteren. Tante mag haar neef wel en hij had ook niet over gulheid te klagen. Ook de andere aanwezigen op die feestavond deelden in de geneugten van tantes gulheid zodat de stem ming er al spoedig in was. Omstreeks het middernachtelijk uur werd onze man met vereende krachten op zijn rijwiel gehesen en onder luid gejuich werd hij de straat uit geschoven. „Klein vogellijn op hoge tak" zong hij terwijl hij door de straten la veerde als een zeilboot met tegen- JULIANASiNGEL41 'tekf. 1061 (K4/S0) Op 16 juni a.s. zal H.M. de Ko ningin de nieuwe verkeersbrug bij Nijmegen over de Waal, welke de grootste overspanning van Europa heeft, nl. 244 meter, komen openen. pen. „U was niet in staat naar behoren een rijwiel te besturen", meende de officier. „Wanneer u niet tegen alko holische dranken kunt, moet u ze niet drinken, en u moet in ieder ge val niet op een fiets gaan zitten. Ik eis een week hechtenis". „Een week, kreet neef. „Kan het niet voorwaardelijk?" ,U bent toch ook niet voorwaarde lijk dronken geweest?" De rechter maakte er drie dagen van. Drie dagen onvoorwaardelijk op water en brood. „Nou weet ik die laatste regel van dat liedje nog steeds niet. 't Is iets van een meester, maar ik weet niet wat", zanikte de verdachte nog. „Nou daar kun je dan drie dagen rustig over nadenken", troostte de rechter. wind. „Wat zingt gij een lustiglied!" voegde hij er aan toe toen hij voor de kruidenierswinkel in de goot lag. Daarop wist hij het plotseling niet meer verder. Hij keek naar zijn fiets die een eindje terug was blijven liggen en krabde zich achter het oor. Maar zijn geheugen liet hem in de steek. Met de handen op de rug naderde ondertussen de agent. „Zo meneer, bent u niet lekker?" informeerde die belangstellend. Zo zijn agenten dan, zij willen niet dadelijk het ergste denken. Maar de kegel Schiedam die hem uit de mond van de zanger tegensloeg, bracht hem op andere gedachten. „Wat komt er na: wat zingt gij 'n lustig lied?" wilde onze man weten. Maar ook de agent wist de tekst niet meer van dit prachtige lied. „Kom maar mee naar 't bureau, mischien weten ze het daar wel", stelde hij voor. En gesteund door de sterke arm en zeurende over het schone lied begaf hij zich op weg. De opper die de namen der ai*- tanten in het grote boek schrijft, ilde zijn naam weten. „Mijn naam?" informeerde de zanger niet begrijpend. „Ja, zèg eens op, hoe heet je?" baste de opper met weinig geduld. „Zeg", stamelde de verdachte moeizaam nadenkend. En toen in eens vrolijk: „Zeg! dat is het. Na tuurlijk. 't Is zèg!" Na veel moeite kwamen de diena ren van de Heilige Hermandad ach ter zijn naam en toen hij naar de cel werd geleid, vervolgde hij het vrolijke lied „O zeg zèg mij, zeg mij, aardig beest!" Verder kwam hij niet, want luid snurkend zeeg hij op de strozak neer. Van neefs vrolijke stemming van die avond was in het rechtszaaltje niets over. „Ik was maar een beetje aangeschoten", beweerde hij bene Onze teenager Max is met zijn ze ventien jaren een beste bromfietser. Werkelijk, hij doet het niet gek. Toen hij het voorwerp van zijn grote liefde onlangs bij aankomst lang en indringend op een meter af stand gadesloeg, vervolgens een enorme sprong nam, bovenop de tank belandde, voor ons gevoel de geluidsbarrière doorbrak en toen de blauwe damp opgetrokken was gewoon wég bleek te wezen, hiel den we even ons hart vast Maar zie: Max ontpopte zich na deze 1ste excessieve vreugde-uiting als een redelijk goed bromfietser die maar zelden de snelheidsmaxima aan z'n laars lapte en zichzelf daar mee onder de voor zijn leeftijd gun stige uitzonderingen rangschikte. Er was één kleinigheid die hem tot dusver was ontgaan. Bij het af slaan naar links of naar rechts nam hij in 't algemeen niet de moeite een teken te geven om z'n bedoelingen kenbaar te maken. Hij keek wél even over zijn schouder en dan vooruit maar. We praatten er even samen over, zo in de trant van: „hand uitsteken is niet voor je eigen gemak, maar om anderen een dui delijk beeld te geven waar je pre cies heen wilt". Wij voelden dat hij het een beetje scherpslijperij vond, maar hij zegde toch toe een demonstratierit te geven mét hand-links, hand-rechts. Vanmiddag zou het gebeuren. Max reed weg en we volgden hem met onze ogen. Hij sloeg linksaf en deed nauwkeurig wat van hem werd ver wacht: hij keek eerst om, stak toen er zich geen verkeer links van hem bleek te bevinden zijn hand tij dig en zéér duidelijk uit, gaf het te gemoetkomende verkeer voorrang en zwenkte naar links. Om weer op zijn uitgangspunt te rug te komen moest hij nogmaals 2 bochtjes draaien, één naar links, één naar rechts. De eerste ging weer voortreffelijk bijna griezelig model en toen voltrok zich op enkele meters voor onze ogen de laatste manoeuvre, die een drama in het klein werd. Max wilde rechtsafslaan, hief een paar meter voor de hoek zijn arm demonstratief-duidelijk op en maaide een mijnheer die op het trot toir in alle rust liep te wandelen, met een ferme klap de hoed van het hoofd. De man greep vertwijfeld naar zijn hoofddeksel, maar te laat: Een achterop komende vrachtwa gen met aanhang vermorzelde sheers hoofddeksel tot een vorme loos product. Rotjongen" riep de vertwijfelde tegen onze zeventienjarige, „ze moesten je die bromfiets voor je le ven lang afnemen". Toen we de tranen van onze wan gen hadden geveegd bedachten we dat de wereld wel eens onrechtvaar dig is tegen teenagers. FRANRIJK GAAT FRUITBOMEN ROOIEN In Frankrijk zal men op een zo kort mogelijke termijn ongeveer 15 miljoen appel- en perebomen moe ten rooien om de markt te ontlasten van de grote toevloed van fruit, dat alleen maar geschikt is voor ver werking. Om dit plan te doen slagen heeft de Franse regering een rooipremie beschikbaar gesteld van 14,50 voor een appelboom 10 voor een pere boom. Daarbij komt een toeslag van 75 cent per boom als een gehele aan plant dje tenminsts 200 bomen om vat, gerooid wordt. Bovendien heeft de regering een transport en ver koopverbod uitgevaardigd voor alle niet erkende rassen. Het aanplanten van een boom gaard is aan verscherpte bepalingen gebonden, terwijl zeer zware straf fen zullen worden gegeven indien de bepalingen niet worden nageleefd, aldus de „Tuinderij". 7pnu*v pfv" Terugkeer van zellvertrou wen en arbeidsvermogen. Verdwijning van angst, onrust en gejaagdheid Mijnhardt's Zenuwtabletten

Peel en Maas | 1961 | | pagina 5