Waar blijft het Cultureel
Centrum Venray?
Voor de Politierechter
De oudjes doen hel nog best
Uit Peel en Haas
Hoe 't niét moet
Geestelijk artikel
bestrijding
Vrijdag 26 mei 1961 No. 21
TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WFFKRT AH VOOR VFIMRAY FN HMQTPPlfRW ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm.
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 150652 VV l^LrlVOL/iU V V 1^1 V 1\H I CrlN UlVlO 1 lYCaClN PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bu
ABONNEMENTS-
(buiten Venray 1.75)
Er zaten twee oudjes op een bank en keken naar het af- en aan
rijden van de bussen van de Zuid-Ooster
Twee renteniers, zoals we ze noemen, die in het zonnetje letterlek
en figuurlijk van hun oude dag zaten te genieten
Als Uw verslaggever toevallig ook even op een bus moest wach
ten, was hü getuige ongewild van het gesprek van deze
twee bejaarde mensen
Een gesprek, dat liep over de kos
ten van de oude dag. De een bleek
met zijn vrouw in Berkele Heem in
Horst te zitten en had het er best
naar zijn zin. Keurige verzorging,
goed eten, aardige zusters, liefje wat
wil je nog meer
„Ja", zei de ander, „maar wat kost
je dat
„Met mijn vrouw samen ben ik
zo om de 350 per maand kwijt
Dat is dan het kostgeld, waarbij dan
natuurlijk nog persoonlijke kos
ten komen, als het rokertje, koekjes
bij de koffie, radiozegels enz. enz.
En natuurlijk ook de bus naar Ven
ray, want hoe aardig het in Horst
ook is en hoe plezierig de omgang
er is met soort- en lotgenoten. Ven
ray blijft trekken, temeer waar hier
nog kinderen wonen en andere fa
milie, die op gezette tijden bezoek
van je verwachten...."
„De ander vertelde, dat hij in
Overloon eens geïnformeerd had
naar een plaatsje voor zijn vrouw
en hij. Moeder was nog wel fit,
maar kon toch maar moeilijk meer
met het werk. Hij woonde boven
dien in bij zijn kinderen die op hun
beurt weer kinderen kregen en
waar vader en moeder zo'n beetje
in de verdrukking kwamen te zit
ten. In Overloon was het wat goed
koper, maar van 150 A.O.W. in de
maand kom je nergens terecht zelfs
als je bereid bent de paar centen,
die je daarnaast nog hebt in te te
ren. En bij de kinderen hoef je niet
aan te komen om hulp, die hebben
het zelf hard nodig
Zo hebben we eens gedacht over
een bejaardenhuisje achter de Pa
terskerk, maar al zou dat ook finan
cieel wel te „versieren" zijn, de
moeilijkheid is, dat moeder binnen
afzienbare tijd misschien de zaak
niet meer aan kan en dan
Ja en dan
Daar zaten we, midden op een
zonnige dag, ineens weer voor het
bejaarden-probleem. De een heeft
geld en goed om in Horst een pret
tige oude dag door te brengen, de
ander zit met zijn A.O.W. feitelijk
uitzichtloos te wachten op een op
lossing die nooit komen zal. Mis
schien als er wat nieuwe bejaar
denwoningen vrijkomen dat we hem
eens achter de Paterskerk tegen
komen en misschien dat moeder de
vrouw het werk in dat nieuwe huis
je aan kan.
Het is een beetje sombere toe
komst die deze bejaarde man tege
moet ziet.
Van de algemene welvaart, die er
nu is, heeft hij net niets meer mee
kunnen pikken dan de A.O.W. uit
kering, die hij feitelijk voor niets
heeft gekregen.
Zijn vrouw heeft nog een kleine
uitkering van de Sociale Verzeke
ringsbank, omdat er vroeger voor
haar geplakt is geworden op de zgn.
rentekaart, maar een bedrijfspen-
sioen als welkome aanvulling kent
hij niet en wat hij had heeft hij de
kinderen meegegeven toen ze gingen
trouwen
De tijden zijn gelukkig voorbij,
dat bejaarden aan de liefdadigheid
van het jongste geslacht, de kerk, de
de gemeenschap waren overgele
verd. Met de invoering van de
A.O.W. heeft deze man, als zovele
anderen een bodem-pensioen ge
kregen, een bedrag dat voldoende
moet worden geacht om iemand
voor gebrek te vrijwaren. En zo
lang zij beiden gezond zijn, is dit
allemaal meegenomen en redt men
zich heus wel.
Dan moet men deze mensen heus
niet praten over bejaarden-pro
bleem want dat bestaat voor hen
niet. Ze klungelen wat, kunnen zelfs
in deze tijd van arbeiders-tekort
soms nog een graantje meepikken
en roken tevreden hun pijpje.
Maar de situatie wordt al iets an
ders als de familie die bij hen is in-
getrouwd groter wordt en als een
van beiden de lasten van de oude
dag niet zo vlot meer dragen kan.
Ja, dan wordt er niets gezegd,
maar er komen wrijvingen, de oud
jes worden verdrongen en als er
dan ergens een aardig en niet te
duur huisje voor hen openstaat, och,
dan is de pijn, die een en ander
doet, ook nog wel te dragen.
Ook de bejaarden blijken meestal
een wonderlijk aanpassingsvermo
gen te hebben. Maar nu moet er be
slist ook niet veel meer bij komen.
En wat de financiën betreft en wat
de gezondheidstoestand betreft
Als op die punten zelfs maar een
kleine kink in de kabel komt dan
gaat het gewoonlijk mis. Als men
juist op deze punten ook in ons
Venray een onderzoek in zou stel
len, geloven we dat men toch ver
schrikt zou staan te kijken, naar de
nood, die juist wat deze punten be
treft hier nog heerst.
Maar dit doet men evenmin als
men een onderzoek instelt naar het
gehele bejaarden-probleem in Ven
ray.
En dit ondanks het feit, dat ook
Venrays bevolking ieder jaar ouder
wordt en meer voorzieningen zal
vragen dan de bouw van enkele be-
j aardenwoningen
En wij voor ons geloven dat men
zelfs onder zulk een onderzoek rus
tig mag stellen, dat wij in Neder
land nog een achterstand in te ha
len hebben bij de financiering van
de ouderdom.
Het moge dan waar zijn, dat wij
in verhouding een groot aantal
ouden van dagen moeten verzorgen,
en dat wij nog zovele wensen op het
programma hebben staan t.a.v. de
sociale verzekeringen; het moge dan
waar zijn, dat reeds nu vele bejaar
den gratis, cadeau, voor niets, een
oude-dags-verzekering hebben ge
kregen, van de andere kant is het
zo, dat een deel van hen en met
name zij, die door wat voor oorzaak
ook niet in staat waren daarnaast
en daarbij voor een eigen oude-
dags-voorziening te zorgen met
de thans ter hunner beschikking
staande gelden ternauwernood uit
komen en bij de minste of geringste
tegenslag vast komen zitten.
Het is evenzeer waar, dat vooral
bij de ouderen onder ons nog veel
aan de pensioensvoorziening ont
breekt.
Is het daarom zo dwaas als we
juist voor deze mensen eens iets
meer zouden doen.
Als zij, in de avond van hun leven
nu eens een vergoeding kregen voor
hetgeen haar door de stormen in de
eerste helft der eeuw is te kort ge
daan. Die generatie heeft twee we
reldoorlogen doorstaan en heeft in
haar strijd de basis gelegd voor de
vele sociale voorzieningen die er nu
zijn.
Als kerk of gemeente bij moeten
springen moet het immers ook be
taald worden
Dit waren zo enkele overpeinzin
gen naar aanleiding van het toeval
lige gesprek op een bank. We mogen
toch wel vragen of t.a.v. onze be
jaarden voldoende gedaan wordt
met een jaarlijks uitstapje met de
bouw van enkele bejaardenwonin
gen, met de organisatie van een be
jaarden-soos.
Ook dit gesprek toont aan, dat er
nog andere problemen op te lossen
zijn, plaatselijk, provinciaal en lan
delijk. Lopen we langs deze proble
men niet te gauw heen?
DE H. DRIEVULDIGHEID KAN
MEN IN HET OOSTERS CHRIS
TENDOM LEREN KENNEN
Bij al onze zorgen om zo spoedig
mogelijk op een redelijk welvaarts
peil te komen, schiet er niet teveel
tijd over ons aan andere zaken te
wijden.
Vooral niet aan zaken, die niet di
rect van practische aard zijn en in
ons directe leven wat meer geur en
kleur brengen. Toch heeft het geen
zin onze materiële inslag zo ver te
overdrijven, want we willen in wer
kelijkheid ook wel over meer idealis
tische dingen denken en praten: de
hulp aan de mens in de achtergeble
ven gebieden neemt in onze gedach-
tensfeer een plaats in.
Ook kan men bij protestanten en
katholieken een grote stroming
waarnemen om tot hereniging te ko
men.
Binnen de katholieke levenssfeer
vindt men aanzienlijke belangstel
ling voor het wel en wee van de
Kerk en voor een vernieuwing van
de liturgie.
Het is dus niet zo slecht, niet zo
materialistisch met ons gesteld als
men wel eens oppervlakkig oorde
lend, zou menen.
Maar wel ontbreekt er nog altijd
iets in ons christen-zijn: de diepe
eerbied voor de H. Drievuldigheid.
Dat is beslist iets anders dan onze
eerbied voor God zonder meer. God
is het opperwezen, de Schepper, de
vergelder. Men kan Hem ook zon
der christen te zijn erkennen en
waarderen.
Maar ons Christendom heeft ons
tot God in een andere verhouding
gesteld en ons een nieuwe visie op
Hem gegeven. Het schijnt dat er
maar weinig animo bestaat ook on
der katholieken van het Westen,
deze kennis van God, deze leer over
de H. Drievuldigheid uit te diepen.
Anders is dat bij de orthodoxen en
de Oosterse katholieken, die daar
voor veel meer begrip hebben. Daar
om komt bij nadere kennismaking
met het Oosten zulk een gevoel van
weldadige rust van verheven waar
dering over ons. Want in heel de
geestesgesteldheid van de Oosterse
Kerk treedt de H. Drievuldigheid
uit de duisternis op ons toe en reikt
ons als het ware de hand. Zij voert
ons in een mystieke liefde op naar
Haarzelf.
Men kan dat nu allemaal wel op
papier beweren, het te ervaren is
duizend maal schoner.
Daarom zou ieder, die de kans
krijgt zich meer aan de Oosterse
Kerken te spiegelen, niet alleen zich
zelf, maar ook die christenen en de
hereniging met de orthodoxe chris
tenen, een dienst bewijzen.
De H. Drievuldigheid kan aldus
daarvan oorzaak zijn.
van 3 juni 1911
- Een 6-tal hondenhouders al
hier die de hondenbelasting hadden
ontdoken oftewel hun honden niet
hadden aangegeven, werden door de
rechtbank te Roermond veroordeeld
tot 5 boete of 1 dag hechtenis.
- Deze week werd alhier door 't
kerkbestuur onderhands aanbesteed
het vernieuwen van het dak op de
toren van de parochiekerk. Het werk
is opgedragen aan de gebroeders
Joh. en Jac. Schaeffers alhier, die
reeds a.s. week met de werkzaam
heden zullen beginnen.
Voor de Europese rondvlucht
(Parijs. Luik, Nijmegen, Utrecht,
Brussel, Calais, Londen, Parijs) heb
ben 56 vliegers ingeschreven, waar
van 21 eendekkers en 35 tweedek
kers.
De start heeft plaats op 18 juni.
Bij helder weer zullen deze vlieg
machines ook in Venray te zien of
te horen zijn.
Wegens mond- en klauwzeer is
het houden van markten, openbare
verkopingen, tentoonstellingen van
herkauwende dieren wederom ver
boden in de provincie Limburg.
Door de regering wordt „voorlo
pig" een bedrag van 500.000 aan
gevraagd. Het geld door de verkoop
van de afgekomen delen van de ont
eigende dieren verkregen, vloeit in
's Rijks schatkist terug.
Van 26 mei tot en met 2 juni
1911 zijn getrouwd: Peter Johannes
Volleberg, 28 jaren, metselaar en Jo
hanna H. van den Broek, 22 jaar.
beiden te Venray; Engelbertus
Emonds, 33 jaren, landbouwer en
Maria A. Geurts, 29 jaar beiden te
Venray.
van zaterdag 6 juni 1936
Op 5 en 6 juli a.s. zal de schut
terij „St. Anna" aan het Eind haar
310-jarig bestaan herdenken, door 't
houden van een groot internationaal
schutters- en gildefeest.
- Woensdag 10 juni a.s. wordt te
Horst de tiende Noord-Limburgse
fokdag voor paarden gehouden,
waaraan verbonden de premiekeu
ringen van merries en hengsten, uit
geschreven door de Prov. Regelings
commissie voor de paardenfokkerij
in Limburg. De catalogus bevat ruim
200 nummers.
- Voor de eerste keer zal op Leu-
nense kermis een strijkje optreden
en wel in het lokaal H. Martens-
Kusters.
Het 10-jarig bestaan van „De
Valk", de patronaatssportvereniging
zal op 28 mei en 29 iuni a.s. feeste
lijk herdacht worden.
De Boerenleenbank te Horst,
herdacht feestelijk haar 25-jarig be-
staansfeest. De mede-oprichters, de
heren Th. Rutten en L. In 't Groene-
wolt, ontvingen bij deze gelegenheid
de Pauselijke onderscheiding „Pro
Ecclesia et Pontifice.
Het Horster Mannenkoor be
sloot wegens financiële moeilijkhe
den de repetities te staken.
Hoe Pinksteren was in geeste
lijk opzicht dat kan men niet zeg
gen, want hoezeer de ziel des men
sen ook op een boek mag gelijken,
zij is een privé-boek en wat daarin
wordt opgetekend is geschreven voor
slechts Eén!
In elk geval heeft het jongste
Pinksterfeest ruimschoots gelegen
heid gegeven tot overdenking van
de geestelijke zijde van de dag. Al
len die reisplannen hadden, zijn ge
weldig ontgoocheld. Zoals dat trou
wens ook reeds met Hemelvaartsdag
en met de Paasdagen het geval is
geweest, kortom: sedert Veraart het
weer voor ons regelt en regen, vorst,
mist en andere narigheden voor ons
verdrijft van de ene dag naar de an
dere!
Enfin, het is weer geleden en ten
slotte heeft het „uitgaan" tegen
woordig óók z'n bezwaren, het ge
beurt nl., dat de toeristen niet meer
terugkeren. Óndanks het bar slechte
Pinksterweer duizenden heeft thuis
gehouden, stonden er vier doden,
talrijke zwaar- en ontelbare licht
gewonden op de balans van het
Pinksterfeest.
Daarom de moed nog niet verlo
ren al zijn we met te veel wind, ha
gel, storm en nachtvorst de langsten
dag van het jaar tot op ruim twee
weken genaderd, er kan ons nog
veel moois wachten deze zomer.
De opening van het nieuwe feest
gebouw van St. Anna, bestaande uit
een fantastisch mooie schouwburg
en een keurig restaurant, heeft me
nig Venrayse bezoeker zich af doen
vragen, hoe lang het nog duren zal,
voordat de plaatselijke gemeenschap
over een dergelijk gebouw zal be
schikken.
Men herinnert zich op de Lim-
brato tentoonstelling een maquette
gezien te hebben van de plannen,
die hier zijn opgezet en in de School
straat maant een open, kale en stof
fige vlakte om bebouwing.
Het zou in september beginnen en
we zijn nu al zo ver, dat er nog niets
is gebeurdServatius en St.
Anna hebben voor een beterk-
kelijk kleine gemeenschap ieder een
ontspanningsgebouw verwezenlijkt,
dat er zijn mag, in een uitvoering,
zoals „onze schouwburg" ze waar
schijnlijk nooit kennen zal.
Deze gebouwen zijn de mensen uit
deze inrichtingen van harte gegund
en men maakt er dankbaar gebruik
van. Maar zoals gezegd het zijn klei
ne gemeenschappen, terwijl de gro
tere gemeenschap van Venray ver
stoken is van een behoorlijke gele
genheid voor opvoeringen, ontspan
ning, kortom van een cultureel mid
delpunt, dat behalve voor de kom,
ook betekenis heeft voor meer dan
de kerkdorpen, omdat het in zijn op
zet voor deze gehele streek is be
doeld.
Als de financiën een rem zouden
wezen, was dit oponthoud verklaar
baar, maar de insiders heeft men
meer dan eens horen vertellen, dat
de financiering rond is, niet het
minst omdat een deel van de weder-
opbouw-kosten van het oude patro
naat en de subsidies voor gemeen
schapshuizen hierbij een grote rol
spelen. Deze bedragen liggen vast en
men weet dus betrekkelijk nauw
keurig hoe het financiële spel ge
speeld moet worden
De bouwstop is wellicht een an
dere rem, maar dan zij nogmaals
herhaald, dat er misschien in het
Westen reden tot bezorgdheid kan
zijn i.v.m. de bouwvakkarbeiders,
maar dat die in onze streek zo'n
grote rol niet speelt.
Integendeel zelfs, want als men
spreekt over een grote pendel naar
Duitsland dan vindt die ook mede
zijn oorzaak, dat hier bouwvakkers
te weinig te doen hebben.
Waarom dus dit getalm
TE GROOTS?
Sprekend over het cultureel cen
trum in onze plaats, maken velen
zich zorgen of een dergelijk cen
trum hier inderdaad een taak zal
blijken te hebben.
Ze vergeten echter, dat ook de be
volking van deze streek steeds meer
betrokken wordt bij de culturele
bedrijvigheid van land en volk. Dit
behoort ook tot de vooruitgang.
Cultuur is niet langer iets voor
een bevoorrechte groep, maar voor
iedereen.
In onze streek valt meer en meer
te genieten van hoogstaande kunst.
Toneel, film en niet te vergeten de
televisie brengt de mensen nader
tot wat men cultuur pleegt te noe
men.
Verwacht mag worden, dat met
een verdere „verstedelijking" van
onze plaats een een nog grotere be
drijvigheid in deze streek de deel
name aan het culturele leven nog
aanzienlijk zal toenemen.
Het is trouwens te hopen ook, dat
zulks gebeurt. Want zo alleen kan
de kortere werkweek ook geestelijk
een zegen worden voor een bevol
kingsgroep, die 50 jaren geleden nog
niet meer durfde verlangen, dan een
behoorlijk belegde boterham.
In dit verband is het noodzakelijk,
dat en we mogen ons gelukkig
prijzen dat zulks gebeurt, dat de
jeugd via de scholen wordt ingeleid
in die wereld, die voor te velen nu
nog een gesloten boek is.
Wie er op wijst, dat een vereni
ging als Ontwikkeling en Ontspan
ning in Venray de geest heeft moe
ten geven ondanks het feit, dat zij
jaren achtereen in Venray culturele
evenementen mogelijk maakte,
waarvoor een veel grotere plaats
zich niet behoefde te schamen, be
wijst daar nog niet mee, dat Ven
ray dus geen schouwburg nodig
heeft. Hij bewijst hoogstens, dat er
iets aan de culturele vorming ont
breekt, dat hieraan vroeger te wei
nig aandacht aan geschonken is.
Intussen is er veel veranderd. De
televisie b.v. heeft in vele huiska
mers zijn intrede gedaan en naast
de vele prul-programma's ook an
dere, betere, die ook de „gewone
man" een wereld geopend hebben,
waar hij misschien wel een vermoe
den van had, maar nog niet kende.
We mogen daarnaast wijzen op de
actieve deelname aan cultuur. Er
wordt toneel gespeeld, behoorlijk
toneel zelfs
Er wordt gemusiceerd en gezon
gen en verschillende koren hebben
een zeer behoorlijk peil weten te
bereiken en zo zijn er vele plus
punten aan te wijzen.
Door een goed geleid cultuur cen
trum kan niet alleen de culturele
vorming bevorderd worden en ge
leid, maar kunnen ook nieuwe
krachten gewekt worden, die op hun
beurt weer het actieve culturele
leven versterken en uitbreiden. Ze
kan en moet opvoedend en opstu
wend werk verrichten.
Daartoe is o.m. samenwerking no
dig van al die krachten die thans
.jammer genoeg nog te weinig inge
schakeld worden of zich zelf willen
inschakelen. Dan is op dit punt nog
enorm veel te bereiken en kan met
de materiële opbouw van het cen
trum gelijk opgaan een culturele
opbouw en vorming
Maar dan moet ook hier 'n bouw
programma gezamenlijk worden op
gesteld
Er zijn nu eenmaal mensen, die
slecht alkoholische dranken kunnen
verdragen. En dit wetende, doen zij
er goed aan deze niet tot zich te ne
men, aangezien de gevolgen veelal
aanleiding tot berouw geven. Zo ook
bij het slachtoffer van deze week 'n
brave schriele borst, die zoals dat
behoort zijn tante op haar geboorte
dag feliciteren.
Tante mag haar neef wel en hij
had ook niet over gulheid te klagen.
Ook de andere aanwezigen op die
feestavond deelden in de geneugten
van tantes gulheid zodat de stem
ming er al spoedig in was.
Omstreeks het middernachtelijk
uur werd onze man met vereende
krachten op zijn rijwiel gehesen en
onder luid gejuich werd hij de straat
uit geschoven.
„Klein vogellijn op hoge tak" zong
hij terwijl hij door de straten la
veerde als een zeilboot met tegen-
JULIANASiNGEL41 'tekf. 1061 (K4/S0)
Op 16 juni a.s. zal H.M. de Ko
ningin de nieuwe verkeersbrug bij
Nijmegen over de Waal, welke de
grootste overspanning van Europa
heeft, nl. 244 meter, komen openen.
pen.
„U was niet in staat naar behoren
een rijwiel te besturen", meende de
officier. „Wanneer u niet tegen alko
holische dranken kunt, moet u ze
niet drinken, en u moet in ieder ge
val niet op een fiets gaan zitten. Ik
eis een week hechtenis".
„Een week, kreet neef. „Kan het
niet voorwaardelijk?"
,U bent toch ook niet voorwaarde
lijk dronken geweest?"
De rechter maakte er drie dagen
van. Drie dagen onvoorwaardelijk
op water en brood.
„Nou weet ik die laatste regel van
dat liedje nog steeds niet. 't Is iets
van een meester, maar ik weet niet
wat", zanikte de verdachte nog.
„Nou daar kun je dan drie dagen
rustig over nadenken", troostte de
rechter.
wind. „Wat zingt gij een lustiglied!"
voegde hij er aan toe toen hij voor
de kruidenierswinkel in de goot lag.
Daarop wist hij het plotseling niet
meer verder.
Hij keek naar zijn fiets die een
eindje terug was blijven liggen en
krabde zich achter het oor. Maar zijn
geheugen liet hem in de steek.
Met de handen op de rug naderde
ondertussen de agent. „Zo meneer,
bent u niet lekker?" informeerde die
belangstellend.
Zo zijn agenten dan, zij willen niet
dadelijk het ergste denken. Maar de
kegel Schiedam die hem uit de mond
van de zanger tegensloeg, bracht
hem op andere gedachten.
„Wat komt er na: wat zingt gij 'n
lustig lied?" wilde onze man weten.
Maar ook de agent wist de tekst niet
meer van dit prachtige lied. „Kom
maar mee naar 't bureau, mischien
weten ze het daar wel", stelde hij
voor. En gesteund door de sterke
arm en zeurende over het schone
lied begaf hij zich op weg.
De opper die de namen der ai*-
tanten in het grote boek schrijft,
ilde zijn naam weten. „Mijn
naam?" informeerde de zanger niet
begrijpend. „Ja, zèg eens op, hoe
heet je?" baste de opper met weinig
geduld.
„Zeg", stamelde de verdachte
moeizaam nadenkend. En toen in
eens vrolijk: „Zeg! dat is het. Na
tuurlijk. 't Is zèg!"
Na veel moeite kwamen de diena
ren van de Heilige Hermandad ach
ter zijn naam en toen hij naar de
cel werd geleid, vervolgde hij het
vrolijke lied „O zeg zèg mij, zeg mij,
aardig beest!" Verder kwam hij niet,
want luid snurkend zeeg hij op de
strozak neer.
Van neefs vrolijke stemming van
die avond was in het rechtszaaltje
niets over. „Ik was maar een beetje
aangeschoten", beweerde hij bene
Onze teenager Max is met zijn ze
ventien jaren een beste bromfietser.
Werkelijk, hij doet het niet gek.
Toen hij het voorwerp van zijn
grote liefde onlangs bij aankomst
lang en indringend op een meter af
stand gadesloeg, vervolgens een
enorme sprong nam, bovenop de
tank belandde, voor ons gevoel de
geluidsbarrière doorbrak en toen
de blauwe damp opgetrokken was
gewoon wég bleek te wezen, hiel
den we even ons hart vast
Maar zie: Max ontpopte zich na
deze 1ste excessieve vreugde-uiting
als een redelijk goed bromfietser die
maar zelden de snelheidsmaxima
aan z'n laars lapte en zichzelf daar
mee onder de voor zijn leeftijd gun
stige uitzonderingen rangschikte.
Er was één kleinigheid die hem
tot dusver was ontgaan. Bij het af
slaan naar links of naar rechts nam
hij in 't algemeen niet de moeite een
teken te geven om z'n bedoelingen
kenbaar te maken. Hij keek wél
even over zijn schouder en dan
vooruit maar. We praatten er
even samen over, zo in de trant van:
„hand uitsteken is niet voor je eigen
gemak, maar om anderen een dui
delijk beeld te geven waar je pre
cies heen wilt".
Wij voelden dat hij het een beetje
scherpslijperij vond, maar hij zegde
toch toe een demonstratierit te geven
mét hand-links, hand-rechts.
Vanmiddag zou het gebeuren. Max
reed weg en we volgden hem met
onze ogen. Hij sloeg linksaf en deed
nauwkeurig wat van hem werd ver
wacht: hij keek eerst om, stak
toen er zich geen verkeer links van
hem bleek te bevinden zijn hand tij
dig en zéér duidelijk uit, gaf het te
gemoetkomende verkeer voorrang en
zwenkte naar links.
Om weer op zijn uitgangspunt te
rug te komen moest hij nogmaals 2
bochtjes draaien, één naar links, één
naar rechts.
De eerste ging weer voortreffelijk
bijna griezelig model en toen
voltrok zich op enkele meters voor
onze ogen de laatste manoeuvre, die
een drama in het klein werd.
Max wilde rechtsafslaan, hief een
paar meter voor de hoek zijn arm
demonstratief-duidelijk op en
maaide een mijnheer die op het trot
toir in alle rust liep te wandelen,
met een ferme klap de hoed van het
hoofd. De man greep vertwijfeld
naar zijn hoofddeksel, maar te laat:
Een achterop komende vrachtwa
gen met aanhang vermorzelde
sheers hoofddeksel tot een vorme
loos product.
Rotjongen" riep de vertwijfelde
tegen onze zeventienjarige, „ze
moesten je die bromfiets voor je le
ven lang afnemen".
Toen we de tranen van onze wan
gen hadden geveegd bedachten we
dat de wereld wel eens onrechtvaar
dig is tegen teenagers.
FRANRIJK GAAT FRUITBOMEN
ROOIEN
In Frankrijk zal men op een zo
kort mogelijke termijn ongeveer 15
miljoen appel- en perebomen moe
ten rooien om de markt te ontlasten
van de grote toevloed van fruit, dat
alleen maar geschikt is voor ver
werking.
Om dit plan te doen slagen heeft
de Franse regering een rooipremie
beschikbaar gesteld van 14,50 voor
een appelboom 10 voor een pere
boom.
Daarbij komt een toeslag van 75
cent per boom als een gehele aan
plant dje tenminsts 200 bomen om
vat, gerooid wordt. Bovendien heeft
de regering een transport en ver
koopverbod uitgevaardigd voor alle
niet erkende rassen.
Het aanplanten van een boom
gaard is aan verscherpte bepalingen
gebonden, terwijl zeer zware straf
fen zullen worden gegeven indien de
bepalingen niet worden nageleefd,
aldus de „Tuinderij".
7pnu*v
pfv" Terugkeer van zellvertrou
wen en arbeidsvermogen. Verdwijning
van angst, onrust en gejaagdheid
Mijnhardt's Zenuwtabletten