TE KLEIN VOOR SERVET.... KORTER WERKEN meer werk Moederdag Politierechter Uit Peel en Maas WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Geestelijk artikel m JULIANASINGEL41 'tekf. 1061 (K4780) 7pI1UW bestrijding Vrijdag 12 mei 1961 No. 19 TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAV GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 150652 ABONNEMENT» - (buiten Venray f 1.75) „Santjes" zeiden ze in de Vredepeel, „dat we um nog lang meuge lusse De wind loeide over de vlakte, langs de kippenkooi, die in de Vredepeel vcor zaal, café en ontspanningsgebouw dient. 't Was na de zondagse hoogmis, dat we hier eens binnen-waaiden om eens wat nieuws te horen ever het gemeenschapshuis, waar voor de gemeenteraad in zijn laatste vergadering 50 pet subsidie heeft verleend. t Dat nieuwe gemeenschapshuis is een kwestie van een 62.250, 10 pet pet. zullen de inwoners zelf moeten opbrengen cm die 50 pet. van de ge meente te pakken te kunnen krijgen. En de rest moet men van de Rijks overheid en van de provincie los zien te peuleren. Zeker, men vindt het een zeer aardige geste van het Venrayse ge meentebestuur cm zo maar 31.000 gulden cadeau te geven. Men hoort daar dan ook geen slecht woord over vallen. Maar men is wat voorzichtig geworden daar in de Vreej. Want daar zijn al minis ters geweest en leden van Ged. Sta ten, die van alles beloofd hebben en van alles zouden geven, maar tot heden is er nog niets. En daarom geloven ze nog niet direct alles wat er verteld wordt. „Hoe zit het met die 10 pet?" „Als we de resterende 40 pet. zo zeker hadden als die 10 pet, dan konden ze morgen gaan bouwen. Maar over die 40 pet. daar dubt men over. Want het Rijk heeft doodgewoon gezegd: die gemeenschap is te klein, daar is geen sprake van dat we voor zulk een hand je-vol mensen subsidies gaan geven om daar een zaal neer te zetten. Dat mag in zijn algemeenheid dan mischien wel een juiste en verant woorde politiek zijn, maar voor de Vredepeel mag dat niet opgaan. Want het is het Rijk zelf, dat ge zorgd heeft, dat die Vredepeel niet groter kan worden. Aan de westkant zit men tegen de Brabantse ontginningen aan, juist zoals op het Noorden. Naar het Zuiden, naar de Meersel- sepeel kan niet meer, omdat het Mi nisterie van oorlog zo vriendelijk was daar een knots van een vlieg veld neer te leggen. Voor het handjevol mensen, dat op het vliegveld werkt is wel water leiding beschikbaar, is wel recreatie ruimte, maar dat komt dan ook uit het Defensiepotje. En naar het Oosten, naar Venray op aan, kan men ook al niet verder, want daar moeten bossen komen Bossen voor recreatie van mensen uit de steden, begrijpt U Toen de eerste plannen voor de Vredepeel opgezet werden, was er wel degelijk rekening mee gehou den, dat zeker 'n deel van de Meer- selsepeel bij de Vreej zou komen, zodat er dus een grotere gemeen schap zou komen. Want dan had ook de vestiging voor een middenstan der enige zin, die zich nu wel twee-, maal bedenkt. Het zijn rijksmaatregelen geweest waardoor de Vreej een corset heeft aangekregen, dat zodanig dicht ge snoerd is, dat 't nu naar lucht zit te happen. Toch zegt datzelfde rijk nu: dank je wel, je bent te klein voor een zaal, te klein voor een kerk, te ver af voor waterleiding. Dat is wel zeer goedkoop en men maakt er zich met een Jantje van Leiden van af, maar wij zitten met de stukken WATER, WATER In het kleine hokje, met verlof A, is het woord waterleiding gevallen. Het is even stil en dan barst het los. Van alle kanten. Men heeft op een. heel zere teen getrapt met dit enkele woordje: waterleiding. Ja, wij die even een kraan open draaien als we water nodig hebben, wij realiseren ons niet wat gebrek aan goed water feitelijk beduid. We kunnen ons maar moeilijk voorstel len, dat we iedere dag opnieuw met melkbussen moeten sjouwen van huis naar de weg, van de weg naar het huis. Dat we voorzichtig moeten omgaan met elke druppel en dat we bij tijd en wijle voor onze moeite ook nog de rekeninig gepresenteerd krijgen voor de aanvoer van dat water. En dat terwijl men de pomp in de keuken heeft staan en op de stal. Maar het water dat daaruit komt is bruin als koffie en stinkt naar de moer Ministers zijn gekomen en zijn huiswaarts gegaan met een flesje van dat drab. „O zeker, daar zou men eens even wat aan doen Maar de melkwagens brengen nog altijd water van de zuivelfabriek en er gebeurt niets Tegen de verkiezingen zullen ook weer opnieuw Tweede Kamerleden en Statenleden ach en wee klagen over de verschrikking van het water in de Peel. Kranten schrijven bij tijd en wijle over dit euvel, maar het helpt allemaal geen zier. Men laat deze 50 gezinnen, daar achteraf rustig aan modderen en ploeteren en men komt ze zo nu en dan eens de rug kloppen en vertellen, dat ze -toch ware pioniers zijn, flinke ke rels, maar de koffie drinkt men liefst ergens anders, want die zou wel 'ns van moer-water gemaakt kunnen zijn. Het wordt er warm in dat kippekooitje en men kan mer ken, dat deze hele materie hun danig de keel uithangt. Want naast hen ligt het vliegveld. Een slapend veld zoals men dat neemt, hetgeen betekent, dat er in -en heel jaar tijd misschien 10-20 vliegtuigen één keer dalen en één keer opstijgen. Daar kan alles. Daar is water, daar is een zaal, daar hoeft men maar te kikken en het komt er. In de Vreej komen allerlei hoge heren, die kletsen een hoop, beloven veel, gaan en dan valt de stilte. Er gebeurt niets. ER GEBEURT WEL WAT Ja, er gebeurt toch \*el wat. Want 4;ndanks de teleurstellingen, die men al op zo velerlei tererin heeft onder vonden, zijn er toch altijd weer mensen te vinden, die zich, zoals ze zelf zeggen: „voor de kar spannen Die ondanks het feit, dat het Rijk koppig neen schudt, toch weer pro beren, dat neen in ja te veranderen. Dat kan men nu weer zien bij dit gemeenschapshuis. Rector van Pelt heeft al 'n boerin nen-beweging aan het draaien ge kregen, nu is hij met de jeugd bezig, maar de goede man moet ruimte hebben. Wel heeft men een tekening en begroting van een gemeenschapshuis laten maken en 60 pet hebben ze al binnen. Nu maar zaniken over die 40 pet. „Schrijf er maar een flink stuk over in de krantWat kunnen we beter doen dan U een verslag bren gen van een zondagmorgen in de café van de Vredepeel Ja, er gebeurt toch wel wat. Want 's middags is er vergadering van 't Vredefeest-comité, die alweer nieu we plannen aan het beraden zijn om boeren, burgers en buitenlui geld uit hun zakken te kloppen voor de nieuwe kerk. Men is dat moe, dat gehang in die school op wat wrakke bidstoelen, die ze van de een of andere missio naris cadeau hebben gekregen, om dat zijn negers er niet op gingen ten.Men was heel blij met dat cadeau, „mer ge kriegt er eelt van an de kneje.En de school is zo al wat eng We hebben bij de Rector onder de raam doorgeloerd, want men ver telde, dat er een maquette klaar was van de nieuwe kerk. De Rector was er niet en men was over een en ander erg geheimzin nig Niet te veel hooi op de vork, laten we eerst zorgen, dat het gemeen schapshuis er komt. Dan komt de kerk vanzelfwas het bondige bescheid. En men kan ze geen onge lijk geven. Is het eigenlijk niet een beetje vreemd? Terwijl zowat ieder bedrijf geen raad weet om zijn orders uitgevoerd Le krijgen en het werk zich overal opstapelt'ook bij de heel grote ondernemingen gaat men gelei delijk in alle takken van handel, nijverheid en overheidszorg een kor tere werkweek invoeren. Zelfs ge bruikt men de vrije zaterdag als een lokmiddeltje voor personeel! Evenveel of zelfs nog meer werk en toch minder werkuren: er klopt iets niet. De vrije zaterdag brengt vooral veel kleine werkgevers in verlegenheid. En ze maakt de werk gelegenheid in de land- en tuinbouw nog minder aantrekkelijk. Zeker is, dat de invoering van 'n kortere werkweek niet uitsluitend voordeel oplevert. De spanningen op de arbeidsmarkt zullen ook als ge volg van de kortere werkweek voor lopig nog niet afnemen. Met de vrije zaterdag heeft de mo derne mens er een probleem bijge- kregen. Namelijk „hoe besteed ik mijn vrije tijd?" Enige tientallen jaren geleden was dit nog geen vraagstuk. Arbeid is hoofdzaak. Als je geen werk had, betekende dat, armoe lijden, geen brood op de plank. Tegenwoordig hebben de meeste Nederlanders zelfs een besmeerde en belegde boterham. Er heerst welvaart en de 45-urige werkweek plus zaterdag stellen de mens in staat met die welvaart ook iets te doen. De een zal boeken ko pen, een ander gaat bij een fotoclub en een derde weer maakt er een sport van ieder week achter het stuur te kruipen van zijn auto-tje. Hij laadt vrouw en kroost in en gaat op sjouw. Numer 4 slaapt tot een uur of 10, helpt zijn vrouw wat en duikt dan zijn tuintje in dat inderdaad een sieraad is voor de hele buurt. Dat zijn zo enkele wijzen van vrijetijdsbesteding. Er zijn echter nog duizenden andere manieren, die allen dit gemeen hebben, dat zij ontspanning brengen, na een week hard en soms ook ongeïnteresseerd werken. eD Amerikanen waren ons op het gebied van de vrijetijdsbesteding natuurlijk een stap voor. In enkele jaren tijds hebben zij juist met het oog op de toegenomen vrije tijd en de vraag naar bezorgd heid ten eigen nutte, een industrie uit de grond gestampt die uitslui tend levert aan de „doe het zelf mensen"; dit is een bijdrage aan de oplossing van het vrijetijds-pro- bleem. Maar ook in Nederland heeft men dit voorbeeld gevolgd. In de „Doe het zelf'-tijdschriften kan hij lezen, hoe hij zelf op een behoorlijke ma nier een kamer kan behangen en hoe hij al' een erg grote stommeling moet zijn, wil hij er niet in slagen met die verf zelf een deur te schil deren. Inderdaad, er zijn voor iedereen mogelijkheden genoeg om op ver antwoorde wijze zijn vrije tijd door te brengen. HOE BESTEDEN WE NU ONZE V.T.? Hoe gebeurt dat nu in de practijk? Wanneer wij er de statistieken op naslaan blijkt, dat van de Nederlan ders boven de elf jaar 57 pet. wel eens naar de bioscoop gaat. 7 pet. gaat zelfs meer dan tweemaal per maand. De katholieken zien gemiddeld 9 films per jaar de onkerkelijken 11 en de gereformeerden nauwelijks 3 films. De statistieken tonen ook aan, dat de Nederlander voor lezen 5 uur per week uittrekt. Landarbeiders en boeren brengen veel tijd zoek met het lezen van de krant en raken maar zelden een boek aan. Trou wen een derde van de bevolking leest nooit een boek. De gereformeerden zijn voor 84 pet. boekenlezers de katholieken slechts voor 63 pet. Wist U, dat de helft van alle Ne derlanders boven de elf jaar lid is van een vereniging? Sportverenigingen worden 't best bezocht, daarna volgen de jeugdver- enigingen. De rij wordt gesloten dooi de vakverenigingen. Leden hiervan blijken nog geen 20 procent van de vergaderingen te be zoeken. Wat de overige liefhebberijen van de bevolking van Nederland betreft. 19 procent bespeelt een of meer mu ziekinstrumenten, 6 procent is bij een zangvereniging en 66 procent gaat minstens een maal per jaar naar toneel-, muziek-, of cabaret uitvoeringen. Andere liefhebberijen en hobbies zijn nog handwerken, tuinieren, die ren verzorgen, handenarbeid, film en fotograferen, verzamelen en denksport. Er zijn in Nederland 225.000 ver zamelaars en 1.200.000 knutselaars. Film en foto zijn een hobby voor 200.000 Nederlanders en 1.600.000 vrouwen beschouwen naaien en handwerken als een liefhebberij. Deze cijfers lijken veelbelovend, maar zijn het in feite niet. Een te groot percentage van de Nederlan ders heeft zijn draai nog niet ge vonden in de vrije tijdsbesteding. Dat blijkt trouwens wel uit de studies over dit onderwerp, die de laatste jaren aan de lopende band verschijnen. Sociologen psychologen en theo logen menen allen hun steentje bij te moeten dragen, wanneer het er om gaat dit probleem te helpen op lossen. Het totstandkomen van een vrije zaterdag is reden geweest, dat nog meer categorieën van de bevol king zich over dit vraagstuk buigen. Moet de sport van de zondag naar de zaterdag verschoven worden, vragen sportmensen, maar ook ju risten en geestelijken zich af. De econoom vindt, dat ook de middenstand en de warenhuizen recht hebben op een vrije zaterdag. Hoe valt dit weer te rijmen met huisvrouwen die him vrije tijd al winkelend door willen brengen? De oplossing zal door economen gegeven moeten worden. Deze zul len echter weer rekening moeten houden met belangen en meningen van consumenten, producenten, mid-, denstand, groot winkelbedrijven en alle reeds bovengenoemde catego rieën. De vrije zaterdag zal er voor de meesten van ons wel komen, maar betekent dit ook, dat een grote groep als b.v. de middenstand daarvan uitgesloten wordt? Zal de groep van de winkelbe dienden en verkopers voor de club- sport op zaterdag verloren gaan en komt er winkelsluiting b.v. op maandag? Allemaal vraagstukken, die op dit ogenblik nog volop in studie zijn. De tijd zal leren of sociologen en economen elkaar hier zullen vinden in een bevredigend compromis. Afgezien daarvan heeft ook de Overheid een taak. De taak nl. om het publiek gelegenheid te geven zijn vrij tijd goed te besteden. DE LES VAN DE TWEE RUIMTEVAARDERS Op 13 april 1961 is Gagarin de ruimte ingeschoten. Het was de eerste tocht van een mens in de richting van de hemel. Hiermede is voorlopig het bewijs geleverd, zo zegt de anti-godsdienstige propa ganda der communisten, dat de he mel der christenen een fictie is. Want wat monniken en priesters voor hemel houden is de ruimte. En deze zijn wij bezig te veroveren. Het is goed ons de lessen die de moderne, ook de niet-communis tische maar wel technische wereld uit de ruimtevaart meent te moeten trekken, en onder ogen te zien, nu wij christenen het feit herdenken, dat onze goddelijke Heiland en Za ligmaker ten hemel opsteeg om tot het einde der dagen onzichtbaar voor ons te blijven. Is ook Hij in de ruimte verdwe nen, nadat een wolk Hem aan de ogen had onttrokken. Wat leren ons ruimtevaart en he melvaart? Het is geloof ik een van de tra gische, misschien echter ook een van de meest moedgevende dingen van onze tijd, dat wij katholieken ge dwongen worden te erkennen, dat wij onze geloofswaarheden maar al tee gemakkelijk hebben genomen en we met het opgedreunde rijtje vra gen van de katechismus van onze 12 jaren het even zijn ingegaan. Ruimtevaart leert ons dat we er niet meer uitkomen. De communisten beweren, dat de Kerk zeer in de ruimtevaart geïnte resseerd; is wijl ze hoopt, dat de ruimtevaarders in de naaste toe komst haar leerstellingen omtrent hemel en aarde en hel kunnen be vestigen. Zij beweren ook, da't de Kerk daarmede haar grootste fiasco zal lijden en voor goed als bedriegster ontmaskerd zal worden. Voor mij ligt een spotplaat uit „Naouka i Jizn", een Russisch atheïstenblad, dat dit alles openlijk schrijft en te kent. Maar nu wij? Wat weten wij hier tegen in te brengen? Wat weten wij van de hemel? Waarom maken de communisten een reuze blunder door hemel en ruimte te verwarren. Onze godsdien stige kennis gaat hopelijk toch zo ver, dat de hemel niet boven of be neden ons is. Wij weten toch hopenlijk dat de Hemel daar is waar God is en dus ook in onszelf. Want ook in ons leeft God, de Drieëenheid, die in allen komt wonen, die Hem lief hebben. En zo is de verrezen Christus in de hemel, die ook in ons is en over al waar wij Gods aanwezigheid moeten vaststellen. De ruimte is werkelijk, maar stof felijk, de hemel is niet echt en wer kelijk, maar onstoffelijk. Hiermede is lang niet alles over de Hemel gezegd, doch daarmede is wel aangeduid, waarom wij als ka tholieken een beetje met de mond vol tanden komen te staan tegen over de communistische onzin. Dat is des te meer te betreuren nu in deze-tijd het communisme met zijn hele leer en levenspractijk in Afrika, Zuid-Amerika en ook in Europa opdringt. Als christenen worden we on danks schone verhalen over de groei van de Kerk steeds meer 'n minderheid in een laicistische we reld. Het kan niet anders of de her denking van Christus' Hemelvaart moet voor leken en geestelijken een signaal zijn. We kunnen ons met de schamele godsdienstkennis op den duur niet op de been houden.^-Q EEMHM Onze gemeente heeft daartoe al een drietal plannen opgezet, t.w. het sportpark het recreatieoord en het zwembad. Het sportpark wordt al gedeelte lijk uitgevoerd, maar de verwezen lijking van recreatieoord en zwem bad is nog verTe ver misschien zelfs. Buiten dat zal ook op de kerkdor pen b.v. iets meer gedaan moeten worden voor de sportbeoefening, waartoe echter samenwerking gebo den is Al met al zitten aan de extra vrije tijd dus nog de nodige haken en ogen. Toch zullen ze verwijderd moeten worden wil iedereen van deze extra tijd nuttig en goed kun nen profiteren. Wanneer zondag 14 mei aanbreekt, zullen vele moederharten verwach tingsvol kloppen, ook al zullen de gezinsleden weinig aan haar mer ken. Want moeder zegt niets, maar toch ziet zij „moederdag" met span ning tegemoet. Ze is veel te be nieuwd, wat de kinderen zullen doen! Goed, we geven dadelijk toe dat „moederdag" een instelling is die door de winkelstand is gecreëerd met commerciële doeleinden. Maar dat neemt niet weg, dat we in prin cipe zo'n speciale feestdag voor de moeders toejuichen, zeker nu vrij algemeen voor de werknemers de vijfdaagse werkweek er door komt. Laten we niet vergeten, dat voor de moeders de huisvrouwen dus de werkdag eigenlijk al begint wanneer ze 's morgens uit het bed stappen, en dat die werkdag, vooral wanneer er een flink gezin is, voor moeder pas eindigt wanneer ze weer naar bed kan. De werkdagen zijn voor de huis vrouw dus heel lang en bovendien is het elke dag weer hetzelfde, on geacht of het wasdag af strijkdag, of zaterdag of zondag is. Het huis moet schoon, er moet voor het eten worden gezorgd, kortom er is altijd veel te doen. En zo gaat het 't hele jaar door. Zo'n speciale feestdag voor moe der is daarom zeker op zijn plaats. Een dag waarop de kinderen moe der eens vertroetelen, haar laten merken hoezeer zij haar werk en zorg op prijs stellen. EEN FEESTDAG VOOR HAAR Velen demonstreren dit, door moe der met een kleine attentie te ver blijden en zij is daar dankbaar voor. Maar.bij dit alleen mag het niet blijven. Wij moeten er ook voor zorgen ,dat er die dag een prettige sfeer heerst in huis. Nu eens ge mopper over dit en over dat, geen onaangename opmerkingen en der gelijke. Het is moeders dag en onge twijfeld zal het een extra verras sing voor haar zijn, als alle huisge noten eendrachtig meewerken en bijdragen tot een aangename stem ming. Wanneer zo'n dag geslaagd is, heeft moeder een geestelijk opkik kert je gehad, dat stimulerend werkt op alle huisgenoten. Zo'n fijne dag zullen zij nog wel eens vaker willen hebben! Misschien kan het met moeders verjaardag dan op de zelfde manier georganiseerd worden. In het gewone, alledaagse leven leeft iedereen veelal voor zichzelf en is men weinig geneigd tot onge vraagde hulp. Dan missen we juist het prettige gevoel, dat we kunnen krijgen als we iemand een bizonder genoegen doen. Als we op „moederdag" dit ge luksgevoel wél ervaren, kunnen we er zeker van zijn niet alleen moeder verwend te hebben, maar ook zelf wijzer te zijn geworden. Wanneer twee mensen elkaar niet mogen, dan komt dit vroeg of laat tot een uitbarsting. De vele ruzies tussen buurvrouwen zijn hiervan wel een duidelijk voorbeeld. Interessant is de techniek hiervan. Het begint met verkenningen, ge volgd door voorpostengevechten in de vorm van een fikse ruzie met de nodige scheldkanonnades en soms wanneer de partijen aan elkaar ge waagd zijn eindigt de twist in een handgemeen, waarbij elke vrou welijke waardigheid verre is. Het krakend uitrukken van haren, het krassend kerven van nagels in vlees, het hijgend uiten van krenkende lorden zijn zo de symptonen van de beperkte burgeroorlog die ten slotte op nagel en vuist beslecht wordt. Nu komt het in de meeste geval len gelukkig niet tot het uiterste. Vele dames wensen hierin niet te vervallen, ook al schuwen zij het voorspel niet. Zij trachten elkaar te kwetsen met woorden, maar wan neer het gemoed rijp is ovor de aan val met krachtiger middelen, weten .zij zich te beheersen, af te wenden *ën het hart uit te storten bij de hei lige Hermandad. De politierechter zit dan met de brokken en moet op de een of andere manier recht ple gen. Zo was het ook. in het geval van de dunne en de dikke buurvrouw. De dunne kwam als een wolk van nylon en blonde permanent de rechtszaal binnen zweven. Zij was zo als men dat pleegt te noemen, de verdachte, terwijl de morsige dikke getuige heette.. Ook hier was volgens de klassieke kunst van de burenruzie de aanval door de schrale blonde verdachte ingezet. Zij trok namelijk het gevoel voor hygiëne van haar buurvrouw ernstig in twijfel door haar viezerik te noemen. Waarmee ongetwijfeld een tere snaar in dit vrouwenhart werd beroerd. De dikke had op haar beurt de fatsoensreputatie van de hoogblonde genylonde aan een diepzinnige be schouwing onderworpen hetgeen blijkbaar in het andere gemoed een snaar had doen trillen. Wanneer tere snaren worden be roerd, blijken veel mensen de con trole over hun uitingen kwijt te ra ken. Zo ook deze blonde schraalheid. Die op dit moment ineens duidelijk het verschil zag tussen zichzelf en haar buurvrouw en deze het scheld woord „rolpens" toekreet, op die manier haar overkropt gemoed luchtend. Dit was voor buurvrouw teveel. Snakkend naar adem stond zij daar als schietschijf dienend voor de vurige woorden die de dunne over de kersenrode lippen glipten. Het woord „rolpens" had haar kennelijk zo ernstig getroffen, dat zij ter zitting de daarop volgende vloed van woorden zich niet kon herinneren. „Viezerik" en „rolpens" waren echter voldoende geweest en als een in de strijd gehavend fregat, met gebroken masten en gescheurde zei len, stevende zij naar de dichtstbij zijnde politiepost om daar een aan klacht wegens belediging in te die nen tegen haar buurvrouw. Het woord „rolpens" werd ter zit ting aan een diepgaand etymolo gisch onderzoek onderworpen, waar bij zelfs via de latijnse afstamming de vertaling „rondbuik" gevonden werd. Met een keurende blik naar de blonde doch schrale verdachte meende de officier, dat hij in dit woord meer een compliment zag dan 'n belediging, aangezien het beduidt dat je nog genoeg te eten krijgt. Zijn bovendien niet die schiderijen uit de tijd, dat er nog geen vermage ringskuren waren, in de kunsthan del het duurst? Zo bleef alleen het woord „vieze rik" over. En dat kostte maar vijf gulden. Een schappelijke prijs voor het luchten van een overkropt ge moed. Terugkeer van zelfvertrou wen en arbeidsvermogen. Verdwijning van angst, onrust en gejaagdheid Mijnhordt's Zenuwtobletten van zaterdag 20 mei 1911 Door de R.K. Bond van Spoor- en Tramwegpersoneel in Nederland is aan de gemeenteraad alhier het verzoek gericht om aan het perso neel van de tram Venray-station, om de drie weken een vrije zondag met behoud van bezoldiging te ver lenen. Zaterdagavond betrapten onze veldwachters Janssen en Lemmens, tweetal stropers in de heide aan de Wanssumseweg. Terwijl Janssen een hunner het geweer wilde afnemen, ging dit plotseling af, waardoor hij de lading in het rechterbovenbeen kreeg. Na zich nog per rijwiel huis waarts te hebben begeven, waaruit blijkt, dat Janssen een ijzersterk gestel bezit, werd direct doktershulp ingeroepen en bleek, dat hij een paar maanden geen dienst zal kun nen doen. De stropers, beiden uit Wanssum, kregen een verbaal. Tot groot genoegen onzer boe ren werd woensdag wederom jaar markt gehouden, die wegens mond en klauwzeer lange tijd verboden was. Van 12 tot 19 mei 1911 zijn ge huwd: Mathias Martens, 30 jaren en Anna Toll, 31 jaren; Gerardus Hou- ben, 33 jaren en Lamberdina Di- recks, 31 jaren; Willem Verheijen, 37 jaren en Catharina Vullings, 37 37 jaren. Aan de Maasheseweg opende Mathijs Laurensse een bakkerij met winkel. van 23 mei 1936 Donderdag is in het ziekenhuis alhier overleden de oudste inwoner van Venray, de heer Willem Mar cellis. Hij bereikte de leeftijd van 91 jaren en 6 maanden. Thans is oudste inwoner, de heer J. Haenraets, Grotestraat, die in sept. a.s. zijn 91e verjaardag hoopt te vieren. Op 30 mei a.s. hoopt onze vroe gere dorpsgenoot, Pater Dr. Piet Vullings te Borgerhout (B.) zijn 40- jarig priesterfeest te vieren. De ju bilaris werd geboren te Leunen 14 febr. 1868. In april 1887 behaalde hij te Maastricht de acte van onder wijzer. In mei van dat jaar werd hij kloosterling bij de missionarissen van het H. Hart te Tilburg. In Rome promoveerde hij tot Doctor in de Godgeleerdheid en werd aldaar priester gewijd op 30 mei 1896. Tot hoofdonderwijzer bij 't on derwijs in Ned.-Indië werd benoemd de heer B. Achten te Oostrum.

Peel en Maas | 1961 | | pagina 1