Werken in Duitsland.. Een nieuwe voetbalclub de politierechter Geestelijk artikel Adverteer in dit blad Zaterdag 25 maart 1961 No. 12 TWEE EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF NV. VENRAY WFFKRT AH VDflR VFNRAY FN HM^TRFICFN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 150652 VV VUUIX V EtillXÜ I WlVlO 1 I\L/IVDiN PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bui ABONNEMENTS- (buiten Venray 1.75) HANDEL EN ARBEID BIJ DE OOSTGRENS BEMIDDELING VIA ARBEIDSBUREAU NODIG Wie op een doordeweekse ochtend aan bepaalde grenskantoren een kijkje neemt, kan in de vroege uren verschillende Venrayse arbeiders de grens in Oostelijke richting zien overschrijden. Als hij zich daarvoor de moeite geeft, kan hij deze aan het eind van de middag en anders laat in de avond weer zien te rugkeren. Mannen, gekleed in over all, de pet recht op het hoofd en de handen geklemd om het trommeltje met de middagkuch. Zij horen bij de internationale pendelaars. Bij de Ne derlanders, die in ons land wonen en leven, maar bij onze Oosterbu ren werken. Op het ogenblik zijn er ongeveer 40.000. Over enkele maan den zullen het er 45.000 zijn. alleen al uit Limburg, zo zeggen de officiële gegevens. Het werken in Duitsland schijnt veel voordelen te hebben, vooral voordelen, die de arbeider direct aanspreken, zoals een hoog loon en een vijfdaagse werkweek. Maar de nadelen zijn zeker even groot. Na delen, die niet zo zeer voor de arbei der zelf gelden als wel voor onze nationale economie. Het stukje Wirt- schaftswunder, dat wij in eigen land meemaken, gedoogt niet dat duizen den arbeidskrachten, die broodnodig zijn, over de grens trekken. En de 50-60 Venrayse bouwvakkers om van de andere nog niet te praten, hebben we hier in onze gemeente zelf hard nodig. DUITSLAND UITGEPUT De Westduitse industrie heeft door vele factoren in de afgelopen jaren een enorme uitbreiding ondergaan. Er is geen fabriek van enige naam te vinden, die niet op de een of an dere manier een nieuwe vestiging of een nieuwe bedrijfshal heeft ge bouwd. De investeringen liepen op tot in de miljarden Marken. Zolang geld, machines, grondstoffen en ken nis voldoende vooradig waren, ging alles goed, mits er ook voldoende mensen waren om die uitbreidingen op te vangen. En juist deze factor, die met geen enkele economische wet is te regelen, liep vast. Duits land kreeg eind 1959 plotseling een enorm tekort aan arbeidskrachten. Met een klap schoot de piek van in vesteringen en uitbreidingen door 't bereikbare plafond, verbaasd nage keken door de Duitse industriëlen. Men kan de Duitsers bewonderen voor de doortastendheid en de te- genwoordighied van geest, waarmee ze de plotselinge moeilijkheden heb ben aangepakt. Een economie, die al sinds de afloop van de laatste oor log uit was op verhoging van de pro ductie kon niet plotseling van aard worden veranderd. Mensen moesten worden gevonden die de gaten in de personeelsvoorziening konden opvul len. Het binnenlandse reservoir leek uitgeput, dus bleef er nog maar een bron over: het buitenland. ZUID-EUROPA Zodra de eerste tekenen van een stagnatie op de arbeidsmarkt duide lijk leesbaar op de tafels van de eco nomische plannenmakers kwamen, werden met Duitse Gründlichkeit commissies gevormd, die, onder su pervisie van de Westduitse regering, uitzwermden over de Europese lan den. De wervingscommissies kregen als ruggesteun mee de op regerings niveau afgesloten verdragen tussen Duitsland enerzijds en Italië, Spanje en Griekenland anderzijds. Vooral in deze Zuideuropese landen hoopte men een aanvuling voor de Duitse arbeidsmarkt te vinden, omdat de economische situatie in deze landen in dezelfde mate aan de grcnd als de Duitse, algemeen gezien, op flu weel zat. Geen wonder dat de commissies succes hadden. Ruim 300.000 vreem de arbeiders trokken WestDuits land binnen. Aangetrokken door de honing van de hoge lonen, de betere sociale voorzieningen en het zacht economisch klimaat. Voor de Itali anen, Grieken en Spanjaarden werd Duitsland de hemel op aarde. De zwarte industriesteden in het Ruhr- gebied waren, vergeleken bij de armetierige krot wij ken in Napels, op Sicilië of in het te klassiek gewor den Griekenland, een paradijs van welvaart. Toch konden de Zuid-Europese hulpkrachten niet alle gaten vullen. Vorig jaar werd nog een tekort van een half miljoen werkbijen geteld. LIMBURG Het Nederlandse aandeel in de Duitse arbeid mag in vergelijking met het Zuid-Europese part gering zijn, voor eigen land is het veel te groot. De mogelijkheden om bij de Oosterburen te werken hebben reeds vóór de oorlog vele Venrayse arbei ders aangegrepen, toen hier werke loosheid heerste en vooral bouwvak kers hebben toen'de weg naar Duits land geleerd. Een proces, dat prak tisch overal hetzelfde was, langs de gehele grens. In de slechtere jaren na de oorlog begon het weer van voren af aan... Maar nu ook in ons land de indus trie zich sterk heeft ontwikkeld en de arbeidsmarkt in plaats van een overschot een veel te groot tekort te zien geeft, is die uittocht van ar beiders een kwalijk verschijnsel. Ook onze gemeente, van waar uit veel bouwvakarbeiders worden aan gelokt door het hoge loonpeil in Duitsland, begint men de narighe den te bemerken. Kleine bedrijfjes zitten zonder personeel en kunnen geen nieuw krijgen. De arbeidsbu- reaux in de grensstreken zijn een actie begonnen om enige orde te scheppen in de chaos langs de grens. Veèl werknemers trekken naar Duitsland zonder een arbeidsbureau in te schakelen. Sommigen ontdek ken achteraf, dat het niet alles goud is wat er in het Oosten blinkt. Voor hoog loon moet hard worden (over) gewerkt, sociale voorzieningen, zo als wij die in eigen land kennen, ontbreken soms. De arbeidsbureaux hebben zich ge richt tot minister van Rooy (Soc. Zaken). Zij vragen het verplicht te stellen, dat een arbeider via een gé- westelijk arbeidsbureau naar Duits land gaat. Op deze manier kan men een eind maken aan de oneerlijke en soms ronduit bedriegelijke wer vingscampagnes, die enkele ronse laars op touw zetten. Op de arbeids bureaux kan de man, die in West- Duitsland wil gaan werken, alle voorlichting krijgen, die hij hebben wil. Voor zijn eigen bestwil.... PASEN VIEREN HEEFT TIJD NODIG De Vasten bestond vroeger hoofd zakelijk in 'n vrij zware onthouding van spijzen die met een hoger in zicht van boete en offer werd opge bracht. Hedendaagse verhoudingen maken dit voor de meeste mensen vrij moeilijk en daarom is door de Kerk zelf het accent verlegd van deze boete naar bijzondere aandacht voor Christus' Tijden sterven en ver rijzen. Zij vraagt daarvoor dat de mens persoonlijk en met eigen inzicht daartoe komt. Want de vroegere omstandigheden die een vastensfeer brachten in het openbare leven, zijn weg. Dat kan niet anders. Maar daarom moet er een persoonlijke keuze komen naar gebed en aan dacht voor Christus. En wat voor heel de vasten geldt, is van bijzon dere betekenis voor de Goede Week en Pasen. Nu zegt een aloud spreekwoord: Goeie dingen hebben tijd nodig. Men kan ten enen male niet komen tot gebed en bezinning, of men moet er de tijd voor hebben. Nu is het zo, dat in de Goede Week toch al heel wat dingen gebeu ren moeten, die met Christus en on ze verhouding tot Hem weinig te maken hebben. Men gaat op vacan- tie of men krijgt logés. Men wil te gen die dagen alles in orde hebben en liefst klaar komen met een stuk schoonmaak. Men wil ,wat in huis halen," want het mag ook gezellig zijn. Dat alles vergt tijd. Zo is dit reeds een bedreiging van de sfeer van gebed en bezinning. Maar dit is niet te ontkomen. Als we voor de rest danmaar tijd maken voor Christus. Als we de dagen, die zo christelijk getekend zijn en zo vol heilige kansen, niet verder gaan op vullen met profane dingen. Dat moet de staat niet verbieden en de ker kelijke overheid evenmin. Zij rekent op de persoonlijke beslissing van de volwassen christenmens. Bent u, katholieke medemens, daarvan overtuigd? U wilt mee de Kerk zijn en dat bent u ook. Maar dan appeleer ik op uw verantwoor delijkheid. Want u breekt de Kerk af, als u de meest christelijke dagen gaat vullen met profane bezigheden van sport, ontspanning en wat dies meer zij. U kunt die verantwoor delijkheid niet afwachten op uw geestelijke overheid. Want het open bare leven is het terrein, waarop de katholieke leek ziin verantwoorde lijkheden vindt. Zeker is het uit den boze, om eerst het een en ander te organiseren en dan als u toch be zwaren voelt!! van de geestelijk heid verlof te vragen, omdat het nu niet meer anders kan! Hier kan geen geestelijke verlof geven, omdat het de zaak is van de christenmens en de christenvrouw. Het gaat hier om de Paasviering. Die is niet rond met een biechtje- in-d'r-haast en een communie tussen de verdere drukte door. Wie zich tot Christus bekent, die moet per soonlijk tot Hem gaan in gebed en bezinning. Die moet er tijd voor over hebben en anderen zoveel mogelijk tijd te laten. Welk voorbeeld geven de ouderen hier aan de jongeren? Ligt hier mis schien ons eigentijds offer? Er lopen in Venray mensen rond met het idee een nieuwe voetbalclub op te richten. Een idee, dat o.i. wel een schoon ideaal zal blijven en waar we dus in afwachting van con cretere gegevens, dan alleen het feit, dat men met een dergelijk idee rondloopt, ook rustig het zwijgen toe hebben gedaan. Ander kranten heb ben echter onder een grote kop dit .wereldschokkend" nieuws menen te moeten vermelden en ook in het clubblad van S.V.V. is er op dit be richt gereageerd. We menen èn te gen deze aankondiging èn tegen de reactie in de SVV-er toch enig be zwaar te moeten maken. Wat is er in feite gebeurd. Enkele mensen, woonachtig rond het Molen plein maken zich daar o.m. voor die buurt verdienstelijk door de jeugd de kans te geven te voetballen. Sinds er in Venray gepraat wordt over het sportpark en men nu zelfs een eer ste begin daarvan kan zien, hebben deze mensen zich afgevraagd welke voetbalclub daar wel zou spelen. Op goede gronden hebben zij aangeno men dat SW de speelterreinen van Servaas voorlopig niet verlaten z$l en toen is dan het idee geboren: een nieuwe voetbalclub te stichten Nu is dat gauwer gezegd dan ge daan. Op de eerste plaats duurt het nog enkele jaren voordat de voet balvelden in het sportpark bespeel baar zijn, en op de tweede plaats is een voetbalclub zo niet maar even uit de grond te stampenDe he ren zullen gemakkelijk merken als ze er mee doorgaan dat een en ander dermate zware offers en lasten met zich brengt, dat men die activiteit beter ergens anders aan kan besteden. Had er niets in de krant gestaan, dan zou de zaak van zelf zijn doodgebloeid, maar nu be gonnen er zich meer mee te be moeien. Verschillende argumenten tegen een nieuwe voetbalclub kun nen we onderschrijven. De fusie tus sen Servaas en De Valk heeft ter nauwernood zijn tweede lustrum ge vierd en we weten nog uit vroeger dagen dat twee voetbalclubs niet be paald de saamhorigheid en de een dracht in een plaats bevorderen. Maar of men daarnaast zoals de SW-er het doet deze idealisten moet adviseren om zich alleen maar met de bouw en inrichting van hun nieuwe kerk, daar aan dat Molen plein, te bemoeien, is niet bepaald chique en heeft er trouwens ook to taal, maar dan ook totaal niets mee tè maken. Een stemming-kwekerij, waarmede niemand en niets gediend is. Een tweede punt waar we bezwaar tegen maken is de opmerking in een der kranten dat de pas opgerichte Sportraad hier wel even een stokje voor zal steken, want de initiatief nemers krijgen geen cent subsidie. Voor zover ons bekend heeft een Sportraad niets te verbieden. Laat dit College eerst eens beginnen te werken. Hun werk zal bestaan in 'n samenbundeling van het sportgebeu ren in Venray, de toewijzing en toe deling van het sportgebeuren in Venray, de toewijzing en toedeling van het sportpark aan hen, die daar voor in aanmerking komen en het stimuleren van de sport in het alge meen. Het verbieden van een voet balclub valt niet onder haar compe tentie. Dat ze subsidies in wiens naam ook zal mogen of moeten verstrekken geloven we voorhands niet, maar mocht dit wel het geval zijn, dan zal het zeker niet zo zijn, dat zij die subsidies kan geven aan wie zij maar wil. Of liever dat zij de ene club wel, de ander echter geen subisiide geeft Nogmaals herhalen wij dat een en ander veel meer stof heeft op doen waaien als nodig, nuttig en nood zakelijk was. Het was beter dat men en voor de voetbalclub en datzelfde geldt ook voor de Sportraad gewacht had met alle mogelijke publicaties voor dat een en ander werkelijkheid zou zijn geworden. Nu veroorzaakt men stormen in een glas water en zaait men twee dracht, die men meent uit te roeien. „Kijk nou zo'n gezicht 's, meneer de edelachtbare, zie nou toch 'ns an, daar moet je toch wel op slaan. Hebt u ooit zo'n gezicht gezien om op te slaan? Die man vraagt er toch om?" „En u vraagt op een flinke gevange nisstraf", zei de officier, waarna de verdachte haastig in zijn schulp kroop. De dikke getuige loenste ondertus sen vals naar het verdachtenbankje. Maar na de eed brandde hij los. „Deze persoon is de gesel van de buurt", zei hij. Hij maakt ruzie met iedereen, 't Is bij ons altijd een net te buurt geweest, meneer de rechter, maar sinds die man daar woont, is 't huilen met de pet op". „Zo, zei de rechter, en tegen de verdachte: „Hoe lang woont u daar al?" „Al zevenentwintig jaar, meneer de edelachtbare, in eer en deugd." „Laat dat laatste er maar af", vond de rechter. „Hebt u deze man mis handeld?" „Nou, mishandeld, mishandelen kun je 't eigenlijk niet noemen". „Hoe u dat noemt, interesseert ons niet", zei de rechter. „Getuige, heeft deze man u pijnlijk getroffen?" „Meneer de rechter, ik heb drie dagen op mijn buik moeten liggen." „Ga weg, 't waren maar een paar klapjes!" „Zwijg!" riep de rechter. „Getuige, vertel eens in 't kort wat er die dag gebeurd is." „Nou meneer de rechter, da's rap verteld hè. Mijn vrouw zegt: man, waar is de sleutel van de kelder. Ik zeg, die heb ik niet gehad, vrouw, die zal wel aan de spijker hangen. Nee, zegt ze, daar hangt-ie niet, en kruip jij nou 'ns even door 't kelder raam en geef die fles doperwten. Ik door het kelderaam. Maar toen ik halfweg was, kon ik niet verder, want dat kelderraampje bij ons is zeer nauw, en ik ben nogal gezet van postuur. En achteruit ging ook niet. Ik roep mijn vrouw, hè. Ik zeg: trek me d'r uit. Maar ze stond daar maar te lachen en ze trok niet. Ik zeg: als je me d'r niet uittrekt gebeuren d'r ongelukken. Maar ik hoorde d'r maar lachen en ik kon niet voor- of achteruit. Toen komt die buurman d'r langs en die zegt: wat is-t-er hier toch aan de hand? M'n vrouw zegt: kom maar 'ns kijken. M'n man is halfweg in de kelder vastgeroest. Toen zegt-ie: buurman, waarom kom je d'r niet uit? Ik zeg, ik kan niet en dat vervl.. vrouwmens staat daar maar te ka kelen alsof ze d'r ei niet kwijt kan. Toen zegt buurman: kom d'r toch uit, zo gezellig is 't daar toch niet Ik zeg: trek dan 's an m'n benen. Toen zegt-ie: je kunt ook nog wel even blijven zitten, da's wel 's goed voor jou. Toen zeg ik: als je me niet helpt, dan sla ik je de hersens in. Toen zegt-ie: dan zal ik je d'r toch eerst uit moeten helpen, want je vrouw is helemaal ongans van 't la chen. Ik zeg: buurman, zo waar as ik hier vast zit in mijn ongeluk, ik zal je de ribben breken. Toen zegt hij weer: je bent te stijf, daar komt 't van; ik zal je eerst een beetje beu ken, dan word je slap, net als stok vis. Nou en toen heeft-ie me met z'n stok gedeeltelijk mishandeld, meneer de rechter.". „Gedeeltelijk? Hoezo gedeelte lijk?" „Nou 't bovenste stuk van me zat in de kelder, daar kon-ie niet bij'. De rechter gaf een korte doch tref fende uiteenzetting over burenplich- ten en gemeenschapszin, en hij sprak met gevoel over de schone plicht van iedere mens om de naas te te helpen. Daarna kreeg de beu kende buurman vijftien gulden boe te. „En berg die sleutel van de kelder nou in 't vervolg goed op!" adviseer de de officier het slachtoffer. „Ik had 'm wel goed opgeborgen. Hij zat in m'n zak", zei die. Te Venray kwamen de afgevaar digden van de schuttersbond Venray en omstreken bijeen, om te komen tot een reoganisatie van deze niet bij de federatie aangesloten z.g. kleine bond. De leiding berustte bij de heer H. Vollenberg van het Zandakker Venray die er zijn teleurstelling over uitsprak dat de schutterijen van Oost Brabant, zoals Haps, St. Hubert en Mill verstek hadden laten gaan. Mr. Fr. Hafmans uit Helden, voor zitter van de landelijke federatie, hield een inleiding met als onder grond: Hebben de schutterijen nog recht van bestaan? Spreker stelde vast dat het oude schuttersleven wegkwijnt, maar dat door onderlin ge samenwerking toch nog veel be houden kan blijven. Of er geschoten wordt op de wip, de kruisboog of de hark is niet voor naam wat wel voornaam is dat de schuttersfolklore blijft voortleven. De oplossing is, dat de schutterijen samenwerken of zij nu in Noord- Limburg of uit Oost-Brabant af komstig zijn. De 11 aanwezige schut terijen zegden gaarne medewerking toe voor een reorganisatie. Als be stuur werd voor een jaar gekozen A. Janssen Overloon, Welbers Bergen, Franken Milsbeek, J. Janssen St. Anna Venray en H. Vollenberg van het Zandakker, welke laatste ook gekozen werd tot voorzitter. Bij lo ting werd bepaald dat op de eerste zendag in sept. aan Afferden is op gedragen de organisatie van het bondsconcours aan welk concours de deelname verplichtend is terwijl ook andere schutterijen aan dit concours kunnen deelnemen. Wat is het velschil? f .(|MH auii|cWp waa Mercurius Garage, Venlo n.v. Rotonde b/d brug, tel. 6364 NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Zondagsdienst huisartsen Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot maandagmorgen 8 uur, wordt de praktijk der huisartsen voor Venray e.o. waargenomen door Dr. VAN THIEL Patersstraat 30 Telefoon 1887 Uitsluitend voor spoedgevallen GROENE KRUIS Donderdag a.s.: Zuigelingen-bureau voor de Kom. ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS Zr. T. TACKEN Landweertweg 22 telefoon 1629 BEKENDMAKING INENTING DIPHTERIE- KINKHOEST-TETANUS Burgemeester en Wethouders van Venray brengen ter openbare kennis dat gelegenheid bestaat tot kosteloos inenten tegen diphterie, kinkhoest en tetanus: In Venray-Kom: op dinsdag 4 april 1961 om 2 uur n.m. in het Groene Kruisgebouw aan de Merseloseweg; In de kerkdorpen Veulen, Ysselsteyn Heide en Merselo: op vrijdag 7 april 1961 om 2 uur n.m. in de lagere school te Veulen; om 2.20 uur n.m. in het Gemeen schapshuis te Ysselsteyn; om 2.40 u. n.m. in de lagere school te Heide; om 3 uur n.m. in het Jeugdhuis te Merselo; In de kerkdorpen Leunen, Castenray Oirlo en Oostrum: op dinsdag 11 april 1961 om 2 uur n.m. in de lagere school te Leunen; om 2.20 u. n.m. in de lagere school te Castenray; om 2.40 uur n.m. in de Kleuter school te Oirlo; om 3 u. n.m. in het Gemeenschaps huis te Oostrum. Wij vertrouwen erop, dat alle ou ders, wier kinderen nog niet of niet volledig zijn geënt tegen deze ge vaarlijke kinderziekten, van de ge boden gelegenheid gebruik maken, en wijzen erop dat geen persoonlijke oproepen zullen worden verzonden. De kinderen moeten tenminste 2 maanden oud zijn en gezond. Men wordt verzocht stipt op tijd aanwezig te willen zijn en de inen tingsboekjes mede te brengen. Venray, 21 maart 1961. Burgemeester en Wethouders vnd. Mr. M.M.L.G.M. Custers, burgem. H.P.L. Vorst, secretaris. R.K. VROUWENGILDE De eerstvolgende bijeenkomst van het R.K. Vrouwengilde zal gehouden worden op maandag 27 april a.s. om 8 uur n.m. in Hotel De Keizer. Mevrouw Terlingen-Lücker zal er spreken over „de Paasviering in het gezin" en speciaal hoe wij ons in de Goede Week op het Paasgebeuren moeten voorbereiden en hoe wij de nieuwe Paasliturgie ook bij de vie ring thuis kunnen voortzetten. Ook belangstellende niet-leden zijn hartelijk welkom! HEITJE VOOR 'N KARWEITJE Zoals ieder jaar zullen de gidsen van het Rektoraat ook nu weer bij U aanklopen voor 'n heitje. Niets voor niets, zult U denken, en U wilt voor uw heitje 'n karweitje opge knapt hebben. Zij helpen U met ple zier De junioren knappen alle kleine klusjes voor U op. De senioren kun nen prima schrobben, dweilen en boenen. De leidsters willen ook niet achterblijven en helpen U graag in de avonduren. Deze jaarlijkse actie wordt gehou den op 6 en 7 april (donderdag en vrijdag na Pasen). Drie en dertig van de honderd ne gentig georganiseerde leden van de Venrayse Middenstand gaven deze week blijk van hun belangstelling voor de jaarvergadering van hun afdeling. Ondanks deze geringe belangstel ling getuigden de jaarverslagen van secretaris en penningmeester van de nodige activiteit. Een activiteit die er oorzaak van was dat het met de financiële toestand maar zo zo was. De ^penningmeester vertelde n.l. dat er momenteel een nadelig saldo was van 1.en nog 'n paar cen ten, terwijl er vermoedelijk nog re keningen zouden binnenkomen tot een bedrag van 300.Daartegen over echter hebben we nog een ezel, aldus voorziter Fr. Janssen, die heb ben we aan de kerststal overgehou den. Dat was dan ook de enige bate die aan de kerststal-actie is over gehouden. De eerste kosten voor het bouwen van de kerststal heb ben n.l. ongeveer 1800 gekost ter wijl de collecte-bus slechts 500 be vatte. Al met al zag de voorzitter echter wel kans om de financiële positie in orde te houden. De bestuursverkiezing levex'de een nieuw lid op, n.l. de heer Toon Kate- man, terwijl de heer M. Derickx be dankt werd voor de bewezen dien sten als bestuurslid. Een nieuwe candidaat voor secre taris heeft men in het bestuur blijk baar niet kunen vindenDe heer Th. Claessens zal daarom tot nader orde het secretariaat blijven hand teren. Als spreker van deze avond fun geerde de heer Lambooy van de K.N. M.B., die het onderwerp behandelde: ,De middenstand en de vijfdaagse werkweek". Zoals uit de voordracht bleek en ook later bij de discussie hierover naar voren kwam, is dit 'n zeer ingewikeld en moeilijk onder werp. De vijfdaagse werkweek voor de arbeiders heeft de zaterdag nog meer dan voorheen tot koopdag be stempeld. Het is dus ondoenlijk dat dan de midenstand haar zaken gaat sluiten, temeer daar het groot-win kelbedrijf door roulatie haar deuren wel open kan houden. Van de an dere kant krijgt de middenstander in de nabije toekomst echter moei lijkheden met het personeel in zijn winkel, dat ook een vrije (zater)dag wil hebben, terwijl de personeels sterkte doorgaans niet van dien aard is dat roulatie kan worden toegepast. Al met al heeft dit punt veel ha ken en ogen en het zal de taak zijn van de plaatselijke afdelingen, of van het gemeentebestuur hier rege lend op te treden. Terwijl natuurlijk ook branchegewijze afspraken ge maakt kunnen worden. Hier betwij felen we echter een volledig succes, gezien het verschil in mening dat nu reeds bestaat bij de dinsdagmiddag sluiting. Een landelijke (wettelijke) regeling inzake de werktijdverkor ting in 't winkelbedrijf is voorshands niet te verwachten, gezien de grote verschillen die plaatselijk kunnen be staan bij de koopactiviteit op be paalde plaatsen. Uit de ingekomen stukken welke de voorzitter bij het begin der ver gadering ter kennis bracht, memo reren wij hier 't verzoek om inlich tingen van de Middenstandsafdeling Boxmeer inzake het houden van kramerijen- en veemarkten. Na di verse pogingen daartoe in Boxmeer gedaan, blijken er thans concrete plannen te bestaan om het instellen van zulk 'n weekmarkt over te gaan. AGENDA CENTRALE K.A.B. Dinsdag 28 maart in café Sanders vergadex-ing van de reis vereniging van de K.A.B. Het Bureau voor Rechtsbijstand zal in het vervolg zitting houden elke eerste dinsdag van de maand, van 16.15 - 18 uur, in lokaal van Jan Hensenstraat 6. KON. HARMONIE EUTERPE De heer Bakens heeft afscheid ge nomen van de Kon. Harmonie Eu terpe, als tamboer-maitre. In zijn plaats zal voortaan de drumband worden aangevoerd door de heer Th Thielen. De drumband zal worden uitgebreid met enkele trommen, ter wijl een apax-te instructeur de leden van deze band zal opleiden. ONGELUKKEN Dinsdag x-eed door onverklaarbare oorzaak een personenwagen tegen de pui van bloemisterij Keyzers. Een jonge dame die net haar fiets voor de etalage wou wegnemen, kon zich door een fikse sprong nog redden. De fiets werd echter vernield, zo ook de etalageruit. Vanzelfsprekend wax*en veel ge-etaleerde bloemstuk ken door de glasscherven waarde loos geworden. Persoonlijke onge lukken deden zich gelukkig niet voor. MATER AMABILISSCHOOL Maandag 27 maart a.s. wordt er voor de leerlingen van de Mater- Amabilisschool en de leerlingen van de M.A. scholen van Bergen en Gen nep een gezamelijke Passieavond ge houden in zaal Wilhelmina. Deze avond begint om 7.30 uur. De voordracht-kunstenaar B. van

Peel en Maas | 1961 | | pagina 1