Eigen bouw DAM PO Hei kleine-boeren vraagstuk KOU, GRIEP, Zaterdag 24 september 1960 No. 39 EEN EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS druk en uitgave van den munckhof n.v. venraï WCPI^RT an vnnP VPWP A V P"M GMQTRPTfPN advertentieprijs s ci. per mm. abonnements- geotestraat 28 postbus 1 tel. 1512 giro 1506.52 v* LrUflVDUriU VUUR V Uil I\rt l EiiT V^/iYlvJ 1 l\UI\Uil prijs per kwartaal 1.4* (bulten yennr 1-60) Er kwam een boze brief... Een brief, waarin iemand zijn gal eens uitspuwde over de lijdensweg, die hij als kleine mens in deze grote wereld heeft af te leggen als hg ooit op het krankzinnige idee komt om in het kader van bezitsvorming en wat dies meer zij een eigen huis te gaan stichten. Een brief, die een klinklarc bevestiging vond door een artikel in de TIJD-MAASBODE, waarin een redacteur zijn lijdensweg be schrijft. Het is interessant en tevens indroevig beider in drukken te bekijken.... Er is geen politieke partij in Ne derland, of ze KVP, P vd A. VVD of communistisch heet, die niet in haar verkiezingsparolen heeft staan, dat particuliere bouw zoveel mogelijk bevorderd dient te worden. Trouwens niet alleen de politieke landelijke partijen hadden en heb ben zulks in hun verkiezingspro gramma staan, maar ook bij de jongste raadsverkiezing hadden ver schillende groeperingen, die wij in onze eigen raad kennen deze schone leuze in hun vaandel geschreven staan. Nu kan een gemeenteraad in deze dingen zeer weinig doen. Haar taak is alleen te zorgen, dat een even tuele bouwer grond kan krijgen, als die elders met geld en goede woor den niet te krijgen is, en het ver kiezen van de welstandscommissie, de aesthetica o, gevaarlijk woord moet bewakenMaar al met al is dat een toch ook zeer voorname taak huurwoning Onze boze mijnbeer woonde in een „gemeente-woning". Door een kleine erfenis daartoe in staat gesteld, wilde deze man een droom verwezenlijken, die ieder nor maal mens vroeger droomde, maar die de laatste jaren onmogelijk schijnt te zijn: een eigen huis te be zitten. Dies schreef hij naar de gemeente of hij de woning, die hij van haar gehuurd had niet kon kopen. Jawel dat kon, maar dan moest de hele rij verkocht worden, van nr. A tot nr. Z. Want zo zijn de voor schriften. Aangezien zijn buurlui dit niet wenste, was droom nr. 1 spoe dig ten einde grondaankoop Onze man is toen gaan dromen van de bouw van een nieuw huis. Een droom, dat een boze droom zou blijken. We schrijven intussen februari 1959. En op een goede dag is onze man het gemeentehuis op gestapt en heeft zich laten inlichten over het hoe en wat van eigen bouw. Hij is daar beleefd ontvangen, maar veel wijzer maken kon men hem niet, want er zou binnenkort een nieuwe premieregeling komen. Hoe die er uit zou zien, hadden de hoge heren uit Den Haag nog niet verteld Ja, en wat de grond betrof, daar kon men hem moeilijk helpen, want de gemeente had ook niets. Wellicht dat er in Zuid nog wat vrij kwam, maar niemand wist bij benadering te vertellen, hoe duur die zou kos ten. De ene ambtenaar zei 16, de andere 14 en nummer drie wist het niet. In Oost was niets meer vrij en buiten het uitbreidingsplan of plan nen in onderdelen kon men niets kopen, want dan zat men in land bouwgrond. Maar men had nog wel wat adressen van mensen, die wel licht zouden willen verkopen. Maar die adressen werden aan iedere liefhebber gegeven, zodat bij de betrokkenen waar men nooit geïnformeerd had of ze wel wilden verkopen nog al eens mensen aan de bel hingen. Reden waarom ze dikwijls minder vriendelijk waren. De eerste kruisweg was teneinde, zonder enig resultaat. Laten we dit lange verhaal kort maken, de man komt via familie relaties aan een stukje grond, zo net op de grens van alle mogelijke plan nen, en een beetje achteraf, zodat men hem feitelijk heen liet klun gelen. Die grond werd gekocht en toen had het erfenisje al een ge duchte deuk gehad. architect Er moest nu een plan gaan komen en er moest dus een architect ko men. Welaan hij nam er een, die hij kende van zijn werk en vroeg hem een tekening te maken. De architect had het druk en het was april voor dat hij met een te kening naar wens op tafel kwam. Precies op dezelfde dag dat de minister aankondigde de oude pre mieregeling buiten werking gesteld te hebben en een nieuwe op stapel te hebben staan. Maar de architect was optimis tisch, hoewel de eerste geluiden uit Den Haag, die de geboorte van de nieuwe premieregeling aankondigde niet bepaald gunstig aan lieten ho ren. Het huis zou niet groter mogen zijn dan 400 kubieke meter, met zijn stichtingskosten onder de 27.000 blijven en een maximum aan slaap kamers moeten bevatten, want iedere slaapkamer was goed voor 500 subsidie. De architect opnieuw aan het te kenen en de resultaten waren van wege al die bedden nu niet bepaald wat onze man altijd gedroomd had. Maar iedere 500 zijn 500 en de centen tellen mee. Want nogmaals, de erfenis had een flinke scheut ge had door grondaankoop. Maar er waren geldschieters genoeg. Toen de lui in de gaten kregen, dat onze man met bouwplannen liep, stonden de verzekeringsmensen in keu voor zijn huis en hij besloot een hypotheek met levensverzeke ring te nemen, die weliswaar hoger uitviel dan hij gedacht had, maar wie A gezegd heeft, moet ook B zeg gen. Geld was, (hij moest zonder dat gebouwd werd, al direct premie betalen), grond was, een plan was er, dus nu kon eindelijk begonnen worden Wie er kon beginnen, onze man niet. vWel de architect, die de plan nen in 5-voud moest indienen bij de gemeente, die nadat de Welstands commissie er hun fiat aan gegeven zou hebben, de plannen door zou sturen naar de provinciale directie van Volkshuisvesting voor de pre mieverlening. Toen was de opgave een aannemer te zoeken, die al die schone plannen zou realiseren tegen de, of liever nog beneden de vastgestelde prijs en ook dat was een heel karwei. Want overal kreeg onze man te ho ren, dat ze er wel zin in hadden, mits het werk direct begonnen kon worden„Maar dat kan nog wel twee jaren duren Tenslotte zou er dan één garant blijven en het binnen de vastgestel de prijs doen. Zo kon dan rustig ge wacht worden op de beslissing van de provinciale directie. kinken in de kabel De eerste kink in de kabel was 'n mededeling van de welstandscom missie, dat men een en ander liever anders zou zien. Hier moest een W.C.-raampje groter, daar een raampje kleiner worden en ook de plaatsing van de achterbouw ontmoette bezwaren. Een en ander duurde een maand, voordat het opgelost was en toen kon het plan dan eindelijk naar Maastricht. Intussen zorgde de minister zelf voor een tweede kink in de kabel, door zijn mededeling, dat plannen voor de 22 juni ingediend, nog zou den worden afgewerkt volgens de oude regeling, maar een en ander zou zijn tijd dan nog duren, want het hele contingent voor 1959 was reeds overtekend De planen werden naar Maastricht gestuurd einde juni, dus onze man zat weer in de verkeerde boot. Hij kon al op zijn vingenrs uittellen, dat hij niet voor 1960 aan de beurt zou komen en hoe dan de premieregeling zou zijn, wist geen mens. Het enigste wat hij intussen won was een gemeentelijke garantie voor zijn hypotheek, die vlot de goed keuring kreeg van Ged. Staten. Zo werd het 1960 en was een jaar „bouwen" achter de rug. Het ent housiasme was danig bekoeld en het echtpaar, dat schone dromen ge droomd had van een klein eigen huisje in Venrays schone dreven, kreeg nu nachtmerries van de vele, véle ambtelijke bepalingen, voet angels en klemmen, die voor de ar geloze bouwer zo overvloedig en veelvuldig zijn rondgestrooid. Niet alleen in Venray, maar overal elders. nieuwe premieregeling Het werd febr. 1960 voordat onze man de nieuwe premieregeling te horen kreeg. Een premieregeling, die voor hem ongunstig werkte, want hij moest, wilde hij op de ge plande subsidie aanspraak maken, rigoreus bezuinigen. Zijn woning moest nl. in de A- klasse komen, de z.g. goedkope wo ningen, die de minister in de toe komst alleéén nog denkt te subsi diëren. Weer naar de architect, die intussen zijn schone plannen voor de vierde of vijfde maal moest in krimpen en voor wie de lol er al lang af was. Gelukkig had de aannemer een tikkeltje medelijden met onze bou wer, die zelf ook nog wel het een en ander er aan kon doen, zodat bij de zesde tekening ook de aannemer nogmaals wat aan de prijs deed. Natuurlijk onder de restrictie, dat zou de aannemersbond de loonsver hogingen mogen doorberekenen, dit dat ook bij onze man zou gebeuren. Alweer een angstpunt meer! Na veel slapeloze nachten en nog gereken bleef onze bouwer net be neden de A-prijs. Toen de provinciale directie einde maart eens kwam informeren met nette formulieren, wat men nu wel dacht te doen, kon achter elkaar het nieuwe plan met de begroting en de aannemersverklaring naar Maastricht. Het leed zou nu wel gauw geleden zijn. De toeslag werd aangevraagd (weer 30 neertellen en een bende formulieren invullen) en het Bemid delend Orgaan deelde inderdaad na luttele weken mee, dat gunstig ge adviseerd was. Het geld zou wel ko men haastige spoed Weken vergingen, maanden ver gleden, maar onze bouwer hoorde niets. De plannen gingen van Maas tricht naar Den Haag, van Den Haag naar Maastricht, van Maastricht naar Venray (voor nadere inlichtin gen over enkele kostenposten) en dezelfde weg weer retour. In tegenstelling tot de redacteur van de Tijd, die aan het bellen ge bleven is met Den Haag, wat dan uiteindelijk resultaten heeft gehad, is onze man nog net zover als bijna twee jaar geleden. Het heeft hem dagen en nachten gekost, zijn architect en aannemer hebben vele uren overgewerkt en het resultaat is nul, komma nul Het heeft hem handenvol geld ge kost en hij woont nog steeds netjes in de gemeente-woning, waarvan de huur intussen alweer gestegen is. Wanneer onze man bouwt Geen zinnig mens die het weet. Misschien nog dit jaar, maar wel licht het komend jaar, misschien kan hij op de tweede verjaardag van zijn bouwaanvrage de eerste spade in de grond stekenTwee jaren na datum. En dat in een land, waarin alle politieke partijen pretenderen bezits vorming te bevorderen en particu liere woningbouwWat daarvan terecht komt heeft onze man en met hem tientallen anderen in Venray en duizenden in den lande onder vonden. Het zal allemaal wel nodig zijn. U, noch ik kunnen en vermogen dit te beoordelen, maar anderhalf jaar èn zelfs twee jaren èn torenhoge stapels formulieren, bepalingen, waarin advocaten druk werk heb ben om de zin en de waarde te ach terhalen, het is te veel van het goede. Is het verwonderlijk dat er men sen, lachen als ze hoge Haagse en andere heren horen praten over eigenbouw als het ideaal, dat men zich stellen moet EigenbouwEr komen méér ambtenaren aan te pas, dan er met selaars aan zullen werken. Er ko men méér formulieren aan te pas, dan het behangselpapier wat er in komt, er komt meer voorbereidings tijd aan te pas, dan men nodig heeft om een schouwburg te bou wen. Er moet gevraagd, geschooid, ge bedeld en getelefoneerd worden om een onnozele 3000 subsidie, die men intussen allang betaald heeft door hogere lonen, verlies aan tijd, duur dere materialen e.d. meer. Maar de kleine man gaat de lange, lange weg, van Venray naar Maas tricht, van Maastricht naar Den Haag en mag met het petje in de hand voor honderden bureaux diepe buigingen maken. Eigenbouwhet is om je ziek te lachen als je er niet zo misselijk van werd. Grote Missietentoonstelling en Fancy-Fair georganiseerd door de Missienaaikrans van de D.O. op 5, 6 en 7 november in San Damiano. Houdt deze dagen vrij I kwartjes worden rijksdaalders In 1961 zullen 8 miljoen zilveren rijksdaalders met een nominale waarde van 20 miljoen gulden wor den aangemaakt. Het benodigde zil ver zal onder meer worden verkre gen door het smelten van 7 miljoen 300.000 gulden aan oude zilveren kwartjes en 5 miljoen gulden aan zinken dubbeltjes. Dit blijkt uit de memorie van toelichting van de mi nister van Financiën op de begroting van het Staatsmuntbedrijf. boeren bestormden gemeentehuis Honderden Vlaamse boeren heb ben dinsdag het gemeentehuis van het Belgische plaatsje Loenhout kort en klein geslagen. Zij protesteren tegen het plaatse lijke ruilverkavelingsplan, dat het Belgische departement van land bouw had ontworpen. Ruim drie miljoen gulden wilde de Belgische schatkist steken in deze ruilverka veling, maar de boeren van Loen hout vonden, dat het een communis tisch zaakje was. Opgeroepen voor een vergadering over het plan, bestormden zij het gemeentehuis, sloegen de veldwach ter bewusteloos en maakten zich meester van de ruilverkavelings plannen, die zij triomfantelijk over het dorpsplein strooiden. De politie strooide even uitbun dig met proces-verbalen: wegens doodsbedreigingen, verstoring van openbare orde, huisvredebreuk en smaad aan de politie en schade aan openbare gebouwen. in. Bedrijven, die door de boer zelf bewerkt worden noemen we een mansbedrijven. Ook wanneer daar bij geholpen wordt door vrouw en of dochter. Het vader-zoon bedrijf daarentegen wordt tot het twee- mansbedrijf gerekend. Wat het produktieplan. aangaat is er sinds 1948 op de zandgronden een verandering ontstaan. In de eerste plaats heeft zich een sterke intensi vering voltrokken. Oncter intensivering wordt ver staan het aanwenden van meer ar beid en/of kapitaal. Wanneer op een bedrijf het areaal granen wordt in gekrompen en de oppervlakte hak- vruchten wordt utgebreid. Tot de zeer arbeidsintensieve produkten rekent men ook de tuingewassen. De veestapel is na de tweede we reldoorlog weer op het vooroorlogse peil gebracht. Het produktieniveau op de zandgronden lag omstreeks 1957 belangrijk boven dat van voor de oorlog. Intensivering is niet iets van de kleine bedrijven geweest, maar ook de grote bedrijven hebben niet stil gezeten. De bedrijfsvoering op de gemengde zandbedrijven heeft zich reeds lang toegespitst in de sector van de veehouderij. Drie belangrijke onderdelen kun nen worden genoemd, nl. rundvee, pluimvee en varkens. Het bouwland staat geheel of bijna geheel ten dienste van de veehouderij. De oppervlakte grasland geeft een geringe stijging te zien en het bouw land een daling. Op een aantal klei ne bedrijven is 't opnemen van tuin bouw in het produktieplan van grote betekenis geweest. In de methode van bedrijfsvoering is eveneens veel gewijzigd. Het werktuigenpark is sterk toe genomen en op de grotere bedrij ven is het gebruik van de trekker aanzienlijk toegenomen. Het is ge bruikelijk te spreken van mechani satie. Het is bekend, dat deze me chanisatie met alle bedrijven op even verantwoorde wijze heeft plaats gehad. Er zijn heel wat dure machines en trekkers aangekocht die zeer zwaar op het bedrijf drukken. We kunnen wel spreken van een mode gril, die gelukkig zijn hoogtepunt reeds heeft gehad. Mechanisatie is niet altijd verantwoord en een ver standige boer zal zich afvragen of de te maken kosten niet te ver uit gaan boven de opbrengsten. Steeds zal het noodzakelijk blijven om te wikken en te wegen voordat een be sluit wordt genomen. Veel boeren hebben na de oorlog hun bedrijf gemechaniseerd uit bit tere noodzaak. De arbeidsvoorzie ning op de boerderij is na de tweede wereldoorlog in de knel geraakt. Velen kregen een antipathie tegen het boerenwerk; ook onder een aan tal boerenzoons. Bovendien is de arbeid de laatste jaren duur geworden, zodat de lo nen bijzonder zwaar drukken op 't totale inkomen. We kunnen na de oorlog wel haast spreken van een vlucht van de boerderij. Verschil lende oorzaken zijn aan te geven, die hiertoe hebben geleid. Er waren, gezien het grote grondgebrek te veel krachten in de landbouw werk zaam. De omstandigheden van de arbeider in de fabriek zijn de laatste desennia veel verbeterd. De 48-urige werkweek leek aantrekkelijk in vergelijking met de veel langere werktijden op de boerderij. De so ciale voorzieningen zijn voor de ar beider vrij gunstig. Deze factoren zijn van bepalende invloed geweest voor het nemen van een beslissing. Het gevolg hier van is, dat de mogelijkheid tot het aantrekken van een knecht of land arbeider niet goed mogelijk is. De enigste manier om hierin te voor zien lag in de mechanisatie of loon werk. Hoewel zeer langzaam en moei zaam is enige vooruitgang in de ar- beidsrationalisatie te bespeuren. Iets wat geen financiële offers vraagt gaat er soms nog minder gemakke lijk bij de boer in als met dingen waarmee duizenden guldens gemoeid zijn. In de praktijk liggen de be wijzen voor het oprapen. Lang niet elk bedrijf dat over een trekker beschikt is overgegaan tot arbeidsrationalisatie. De toeneming van de mechanisatie de motorisatie en de arbeidsrationalisatie heeft de arbeid van de boer ongetwijfeld ver licht en de arbeidstijd in geringe mate bekort. Het gemiddelde aantal gewerkte uren per arbeidskracht lag op de zandgronden in het boekjaar 1958 1959 op 3200 tot 3400. Dit komt neer op een gemiddelde van 6570 ar beidsuren per week. In vergelijking met de fabrieksarbeider ligt dit nog vrij hoog. Wanneer binnen enkele jaren de 40-urige werkweek wordt ingevoerd, komt de arbeidstijd van de boer nog ongunstiger liggen. Naast de ar- beidstijverkorting is een stijging van de opbrengsten te zien. Het mes heeft dus aan twee kanten gesne den. Arbeidstijdverkorting mag geen opbrengstvermindering tot gevolg hebben. Opening Boerenleenbank te Ysselsteyn Zoals we reeds vorige week aan kondigden heeft dinsdag jl. de ope ning plaats gevonden van het nieu we gebouw der boerenleenbank in Ysselsteyn. Een gebouw dat nood zakelijk geworden is door de groei der bank in de afgelopen jaren. geschiedenis In 1944 werd de verbinding met Venray moeilijk en had de sterk toegenomen bevolking nog meer dan vroeger behoefte aan een eigen plaatselijke Bank. P. v. Dijck en Fr. Claessens bon den de kat de bel aan en wisten met medewerking van H. Jennis- kens op 24 jan. 1944 een coöperatie (vereniging mocht niet meer) op te richten, waardoor de Ysselsteynse bank een van de weinig coöpera tieve boerenleenbanken in den lande is. Van Dijck werd voorzitter, H. van Lipzig president. A. Fleurkens werd benoemd tot kassier, wat hij tot 1957 bleef maar welk ambt hij toen moest laten schieten omdat de steeds groeiende taak van zaakvoer der der LLTB teveel tijd en energie eiste. Toen is kassier A. Thielen be noemd, onder wiens .bewind" dit nieuwe bankgebouw is klaar geko men. Tot heden is de boerenleen bank altijd gevestigd geweest in het boerenbondsgebouw, maar de steeds toenemende werkzaamheden, zowel bij de bond als bij de bank maakten deze samenwerking ondoenlijk. Een nieuw bankgebouw is het resultaat van beider groei. De groei van de coöp. Boerenleen bank G.A. te Ysselsteyn manifes teert zich het beste in enkele cijfers. Zo bedroeg het ledental bij de op richting 19, in 1950 was dit 100 en in I960 bijna 200. De omzetten van de bank bedroe gen in 1945 1.700.000 in 1950 5.2 miljoen, in 1956 21 miljoen en in 1959 44 miljoen gulden. Evenzo ging het met de spaar gelden. In 1944 130.000, in 1950 555.000 en in 1959 1.709.000, zo dat per 31 dec. '59 de 1400 inwo ners van Ysselsteyn 1050 spaarboek jes hebben bij de Boerenleenbank wat neerkomt op 1220 per boekje. De omzetten op lopende rekening liepen van 470.000, in 1945 op tot 5 miljoen in 1952 en 25 miljoen in 1959, terwijl het aantal lopende rek. in 1950 bedroeg 54 en in 1959 bijna 220. In de 16 jaren van haar bestaan verstrekte de Boerenleenbank te Ysselsteyn, voor duizenden guldens voorschotten en credieten. Eind augustus I960 was er in eigen dorps gemeenschap 1.220.000 aan voor schotten uitgeleend, terwijl aan cre dieten kan worden gedisponeerd over 600.000. opening Nadat er 's morgens een plechtige H. Mis was opgedragen in de Yssel steynse kerk, verzamelden zich om 2 uur talrijke gasten in het nieuwe bankgebouw. Voorziter van Dijk, heette hen hartelijk welkom en speciaal pastoor Janssen, de Burgemeester, het be stuur van de boerenbond, afgevaar digden van de Tuinderskring, de boerinnenbond B.J.T.B. en bestuur- deren van andere plaatselijke boe renleenbanken. Hij wees heel in het kort op de voorgeschiedenis van deze bouw en richtte nog een speciaal woord van dank tot de oud-kassier Fleurkens, die de moeilijke beginjaren heeft meegemaakt. Nadat pastoor Janssen dit riante gebouw had ingezegend was hij de eerste die een woord van gelukwens richtte tot alle Ysselsteynse boeren, die in eendrachtige samenwerking zoals zo dikwijls ook dit nieuwe en fraaie gebouw hadden weten tot stand te brengen. Hij sprak de hoop uit dat het niet alleen zou zorgen voor materieel ge win maar dat door het materiële ook het geestelijke leven van Ys selsteyn verrijkt zou worden, iets waaraan hij niet twijfelde, gezien 't verleden. Dan was het woord aan de direc teur van de C.C.B. in Eindhoven Mr. F. Claessens die de taak der boerenleenbank belichtte in deze tijd, waarin landbouwcredieten van zo'n groot belang zijn bij de snelle evolutie die het boerenbedrijf mee maakt. Doch daarnaast wees hij te vens op de spaarmogelijkheden der banken, die een enorme vlucht ge- namen hebben. 40% van het in Ne derland gespaarde kapitaal komt binnen via de boerenleenbanken. Ook in Ysselsteyn heeft de plaat selijke bank goed werk verricht en zal haar hulp in de toekomst nog dikwijls ingeroepen worden. Met het uitspreken van de hoop dat zij in dit nieuwe gebouw veel zou kunnen doen voor een nog grootsere uitbouw van Ysselsteyn, verklaarde spreker het nieuwe gebouw voor ge opend. Burgemeester Janssen was de eerste die gelukwensen aanbood. Hij herinnerde er aan hoe 40 jaren ge leden Ysselsteyn nog onontgonnen gebied was, maar nu een kerkdorp, dat er zijn mag. Een kerkdorp waar men eigen initiatieven weet te ont wikkelen en niet telkens aanleunt tegen de overheid, maar moeilijk heden in eigen kring overwint en mogelijkheden door samenwerking weet uit te buiten. Voorzitter Wismans van de Boe renbond de gastheer van na-de- oorlog was de volgende spreker die gelukwensen aanbood. Geluk wensen, die hij vergezeld deed gaan van een prachtig kruisbeeld, als ge schenk van de grote broer, de LLTB afdeling. Dan begon een zeer druk bezochte receptie, terwijl in de avonduren de leden van de bank met hun dames een rijk voorziene koffietafel kregen aangeboden. bejaardenverzekering Zoals bekend zijn de uitkeringen ingevolge de algemene ouderdoms wet verhoogd. Naar aanleiding van deze verhoging zijn er nieuwe gren zen voor de bejaardenverzekering bij de ziekenfondsen vastgesteld nl.: 3800 (was voorheen 3590) en 2790 (voorheen ƒ2580). Hieruit blijkt dus, dat de inkomengrens voor de bejaardenverzekering is verhoogd met f 210 zowel voor de ongehuw- den als voor de gehuwden, terwijl aan de ongehuwden de toegekende verhoging ingevolge de a.o.w. 162 bedraagt. Het is dus mogelijk, dat onge huwden, die vroeger niet onder de ziekenfondsverzekering voor bejaar den vielen, nu wel kunnen worden ingeschreven, het zit dus in het ver schil van 162 naar 210 of wel 48 per jaar hogere inkomensgrens. Raadpleegt nu uw ziekenfonds dus. afbetaling wordt aan banden gelegd De afbetalingsovereenkomsten zijn meer aan banden gelegd. Het betreft alle betalingsovereen komsten omtrent de volgende arti kelen, waarvan de koopprijs meer dan 150 bedraagt: voor personen auto's zal dadelijk 35 pet. betaald moeten worden, terwijl het reste rende deel in gelijke termijnen in 24 maanden betaald moet worden; voor motorrijwielen, bromfietsen en losse hulpmotoren moet direct 25 pet. worden voldaan en de rest in 18 maanden. Voor artikelen zoals radiotoestel len, platenspelers en koelkasten be draagt de contante betaling 20 pet., terwijl 15 pet. vereist is voor stof zuigers en andere huishoud-arti- kelen. zware hoofd- en borstverkoud heid, diep vastzittend slijm.snuift en wrijft U weg met NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Zondagsdienst huisartsen Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot maandagmorgen 8 uur, wordt de practijk der huisartsen voor Venray e.o. waargenomen door Dr. l. coenen Hensseniusstraat Telefoon 1878 Uitsluitend voor spoedgevallen. GROENE KRUIS Donderdag a.s.: Zuigelingen-bureau voor de Kom. Zondagsdienst Groene Krnis: Zr. Janssen, Kard. van Rossum- straat 4, tel. 1504. jacht op een nozem De automobilist J, die zondagmor gen over het Henseniusplein reed kreeg de schrik van zijn leven, toen plotseling een brommer de Grote straat uit kwam schieten en met 'n sierlijke boog boven op zijn wagen belandde. Het Duitse nozempje die de lucht reis maakte, klaagde aanvankelijk over innerlijke „Verletzungen" maar nam de benen toen de politie werd gewaarschuwd. Met behulp van andere krijgs makkers, die zich over de brommer ontfermt hadden werden vlucht pogingen ondernomen, maar ze ver loren het echter van de automobilist, die dank zij de medewerking van Venrays jeugd precies wist welke kanten de heren uitgegaan waren. Met behulp van de politie werden de heren ingerekend, die uit Duis burg bleken te komen. Ze hadden de nacht van zaterdag op zondag ergens „gekampeerd" (waar zou ook nog wel eens een onderzoek waard zijn) en wisten plotseling van toeten noch blazen.

Peel en Maas | 1960 | | pagina 1