Brieven aan Oom Piet Met reclame alléén... geen industrie! Volks-Trauertag in Ysselsteyn UQtltQVj Zaterdag 21 november 1959 No 47 TACHTIGSTE JAARGANG BPEEL EN MAASB DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKIIOF WPPK Rt jn VOOR VPNR A Y PW OM^TRPIfRN ADVERTENTIEPRIJS8ct.perm.nl ABONNEMENTS- GROTESRAAT 28 VENRAY TELEF. 1512 GIRO 150652 LdiuDbiiU UUI\ VDlllXA I UlYliJ 1 IvCtlVuli PRIJS PER KWARTAAL 1.40 BUITEN VENRAY 1.60 Telkens als men die pagina-volle reclame ziet van de Volkskrant, waarin verschillende plaatsen recla me maken voor industrie-vestiging, wordt men een tikkeltje nijdig als men daar Venray niet tussen vindt. Een eerste en begrijpelijke reactie. Want waarom zingt Venray niet mee in dat koor? We zijn toch immers een indus triële kern en kunnen een hoop fa ciliteiten bieden, waar anderen voor lopig geen kans op hebben. Nu geloven wij beslist niet, dat al leen op een Volkskrant advertentie rijen gegadigden zich zullen melden. Want voor industrievestiging is be paaldelijk wel iets meer nodig dan zulk een advertentie, al heeft ze na tuurlijk wel een bepaalde waarde. Het achterwege te laten onder het motto: er is zo al een groot gebrek aan arbeidskrachten, terwijl er van buiten Venray zoveel vraag is, dat je brievenbus van alle mogelijke verleidelijke aanbiedingen iedere week uitpuilt, is natuurlijk dwaas heid. Dat pendelen is en blijft een nood oplossing en ieder zinnig mens zal beseffen, dat in tijden van wat min der gunstige conjunctuur de dure pendelaars het eerst huis-toe wor den gestuurd. De enige oplossing is, te zorgen voor een stabiele werkge legenheid in eigen plaats en dit kan alleen door industrie in eigen plaats te bevorderen. Mede door hiervoor reclame te maken. Maar dit is zeker de enige weg. De vraag is WELKE RICHTING SLAAN WIJ IN? Men zou zo wordt hier wel eens gesteld de vestiging van nieuwe industrieën in overbevolkte gebie den als de randstad Holland aan een vergunning moeten binden. Dan gaat men het vanzelf elders zoeken. Er zijn echter industrieën, die zich moeten vestigen in de buurt van andere, om bepaalde economische voordelen te verkrijgen. De beslis sing over deze vraag kan nimmer liggen bij een overheidsinstantie, maar moet geheel aan het particu lier initiatief worden overgelaten. Dit geldt voor alle verbodsbepa lingen in de overbevolkte streken. Wij lopen de kans dat schade wordt toegebracht aan hetgeen bestaat, zonder dat de probleemgebieden pro fiteren. In het algemeen behoeft de jonge industrie die zich hier vestigt, al leen maar steun. Konsekwentie van deze gedachte is, dat er steun moet worden geboden. Dit kan bij de ves tiging gebeuren door 'n rijksbijdrage bij de aanleg van terreinen en een premie voor de bouwkosten. Er moeten voldoende, maar ook bekwame arbeidskrachten aanwezig zijn. De kwantiteit vormt geen pro bleem, maar de vakkennis wordt ook in Venray niet hoog aangeslagen. Voorts wordt altijd genoemd de aanwezigheid van goede water- en landwegen om de aanvoer van grondstoffen en de afvoer van eind- produkten tegen lagen kosten mo gelijk te maken. Bekijken we deze drie factoren, dan kan men zeggen, dat over het algemeen de steun voor de te ves tigen industrieën succes oplevert, al zullen bij een goed uitzicht op ren dement de bouwkosten dikwijls niet de doorslaggevende rem zijn. O.i, levert ook extra investeringsaftrek en andere belangrijke belastingfaci liteiten, die de nieuwe fabriek over de aanvangsmoeilijkheden heen helpt zeer belangrijk mede om industrie vestiging in probleem gebieden mo gelijk te maken. Al zal een behoor lijke regeling ontegenzeggelijk heel wat gereken en gecijfer meebrengen, toch zal blijken, dat dit temeer een grote stimulans zal zijn voor indus trie-spreiding. Wat het onderwijs betreft kunnen we kort zijn. De algemene klacht, dat er te weinig mensen beschikbaar zijn voor leidende plaatsen, wordt door de industrie zelf nader onder zocht. Alleen is het tekenend, dat een Pater Rector van het Lyceum alhier de nieuwe uitbreiding van zijn school niet verwezenlijken kan, om dat de rijksbegroting hiermede geen rekening heeft gehouden. Dan het wegen-probleem. We juichten allemaal toen de beslissing voor een Midden Peelweg vlot viel. Vlotter dan men verwachtte. Maar men make zich de illusie niet, dat daarmede voor onze streek het vervoersprobleem is opgelost. Nog steeds zijn er slechte verbin dingen met Duitsland, die zeker in de Euromarkt van beslissende be tekenis gaan worden. Nog steeds zitten we met een sta tion ver van de kom, waar men on danks extra beveiligde overwegen pas om de twee uren naar Venlo of Nijmegen kan. En een verbeterde weg naar de Wanssumse haven, is al een wens droom van de twintiger jaren. Op dit terrein is dus nog wat te doen, zowel door rijk, provincie en gemeente. Over de andere, niet minder be langrijke factoren, wtllen we in dit artikel verder niet praten. Sport- en ontspanning aanleg van sportvelden in de meest algemene zin, bouw van een ontspanningsgebouw, recreatie gelegenheden voor de jeugd en voor ouderen, dat zijn allemaal punten, die mede helpen een behoorlijk in dustrieel klimaat mogelijk te maken. Aan deze opgaven zal voldaan moeten worden, wil men vandaag of morgen niet tot de ontdekking ko men, dat industrialisatie in plaats van een zegen een vloek gaat wor den. Voorbeelden zijn in naburige fabrieksplaatsen hiervan ten over vloede te vinden. En dat daarnaast en samen daar mede voor een goed gerichte en be hoorlijk verzorgde reclame voor Venray als industrieplaats moet ge zorgd worden is vanzelfsprekend. Maar het moet geen middel alleen zijn en men moet niet menen met de een of andere advertentie in het een of andere blad van de pijn af te zijn. Integendeel Aan de poorten van de wel groots te dodenakker, die Nederland kent, stond ook zondag weer Frau von Zitsewitz. Een Berlijnse dame, die al enkele weken in Nederland vertoeft en een der trouwste bezoeksters is van het Duitse kerkhof in Yssel steyn. Ze is dan dicht bij haar enigste zoon, wiens graf gedekt is door een grote krans met witte as ters. Frau von Zitsewitz, kan zich dat permiteren, dit lange bezoek aan Venray, want haar echtgenoot in Berlijn heeft een grote zaak en komt zelf ook geregeld naar Ysselsteyn om het graf van zijn zoon te bezoe ken. En aangezien beiden niemand anders meer hebben, is het dus lo gisch, dat deze mevrouw geruime tijd in Ysselsteyn blijft. Zij heeft zich tijdens die bezoeken een goed beeld kunnen vormen van de grote zorgen, die Kapitein Timmermans en zijn mannen zich maken voor dit kerkhof en heeft haar waardering hiervoor niet onder stoelen of ban ken gestoken. In Nederland niet en ook niet in Duitsland, waar zij verschillende kranten heeft gewezen op de piëteit volle daad der Nederlanders. En daarmede laten we reëel zijn een enorm stuk goodwill voor ons gekweekt. Doch ze is ook nog verder gegaan. Op een gegeven ogenblik is de ge dachte geboren om via iets speci fieks Nederlands de stemmigheid van deze dodenakker te verhogen. Men wilde namelijk een Nederlands carillon op gezette tijden de zo be kende Duitse liederen laten spelen. Nu is een carillon niet iets, wat men zo een-twee-drie even aanschaft. Dat kost geld, enorm geld zelfs, maar toen Frau von Zitsewitz van dit plan hoorde, heeft ze zich zo'n beetje tot ambassadrice van dit carillon gemaakt en heeft zich tot taak gesteld haar mede-lotgenoten op dit plan attent te maken en hun medewerking en geldelijke steun te vragen. En daarom heeft deze mevrouw de duizend-en-eeri bezoekers van dit kerkhof van dit plan verteld en zo is de klokken-spaarpot al langer hoe groter en al langer hoe dikker ge worden. Terwijl in de verte het proef-carillon speelt, wijst deze dame de ontelbare gasten op deze spaar pot, op de klok, die zij zelf als eerste voor dit carillon gaf en die zij op droeg aan haar enigste zoon en de honderden onbekende duitse solda ten, die in Ysselsteyn rusten Mede door haar werk, dat zij ziet als een kleine tegen-prestatie voor wat Nederland doet voor haar zoon, is de definitieve plaatsing van een 25 klokken groot carillon zo goed als verzekerd. Intussen hebben de Duitsers via de Duitse televisie zondag j.l. een goed beeld kunnen krijgen van dit immense kerkhof. De Duitse televi sie, die juist naar Venray gekomen was om de grote Volkstrauertag, de dag, waarop Duitsland zijn gesneu velde landgenoten herdenkt, te ac centueren. Zo heeft men tot ver in Duitsland niet alleen dit carillon horen klin ken, maar heeft men ook kunnen zien hoe de bond van Afrika strijders uit Krefeld, tezamen met een dele gatie van het oude Engels Afrika- corps van Veldmaarschalk Mont- gommery hier een krans kwamen leggen en woorden van herdenking spraken. Een plechtigheid die door honder den bezoekers zondag j.l, werd mee gemaakt en die o.m. werd opgeluis- door zang van het mannenkoor Sanssouci uit Krefeld. Niet alleen de Duitse televisie, maar ook de BBC en de Canadese televisie waren daar, alsmede ver tegenwoordigers van vele Duitse en Nederlandse kranten. Nog nooit heeft deze 33 ha grote dodenakker met zijn 31.227 doden zo in de belangstelling gestaan. Een belangstelling, die tevens vol waardei'ing is, voor het werk van de Begraafplaatsdienst, dat b.v. door de consul dr. Buddeberg zondag j.l. bij de officiële herdenking zo hoog- delijk geprezen werd. „We staan hier op Nederlandse bo dem", aldus deze officiële vertegen woordiger van de Duitse Bonds republiek, „een bodem, waarop het Nederlandse volk door onze schuld zulke grote en zware offers moest brengen. Door de aanleg en de piëteitvolle verzorging van onze do den hebben ze echter een daad ge steld, die meer nog dan welk ander feit aantoont, dat men in Nederland alleen de verbroedering der volke ren voorstaat en dat men bereid is het verleden te vergeten. Wie het verleden schijnbaar niet vergeten kan, is De Waarheid, het blad van de steeds maar slinkende communistische partij Nederland. Dit blad heeft naar aanleiding van de officiële Duitse dodenher denking op het Ysselsteynse kerk hof zondag j.l. haar gal weer eens gespuwd en als zogenaamde oud illegalen haar mening nog eens ver teld, wat daar nu feitelijk gebeuren moet Ze wil b.v. geen officiële „gedoe", zich daarbij beroepend op een uit spraak van de minister van justitie in 1952, toen naar aanleiding van 'n geplande SS- demonstratie o.a. het kerkhof gesloten werd en door de minister bevolen werd, dat er geen officiële speeches op dit kerkhof gehouden zouden mogen worden. Dat de situatie wel wat anders ligt, ontgaat De Waarheid ten ene male. Men kan een Volkstrauer tag moeilijk als een SS-demonstratie zien en de officiële vertegenwoordi ger van de Duitse bondsrepubliek toch moeilijk de toegang tot het kerkhof ontzeggen. Afgezien van het feit, dat Neder land wel een pover figuur zou slaan de officiële afvaardiging van het En gelse Afrika-corps in vol tenue te weigeren omdat een handje vol com munisten nog steeds geen verschil weten te maken tussen een SS-de- monstratie, notabene van Neder landse zijde uit georganiseerd, en een Volkstrauertag. Maar wat wil men van volgelingen van een sy steem, dat geen dodenakkers kent, om de doodeenvoudige reden, dat men daar de graven omploegd en er graan op zaait En als ze dan met alle geweld de geschiedenis op wil halen, waarom vertelt dat blad niet dat zij als com munisten eerst illegaal werden toen Duitsland Rusland binnen viel en niet toen de Duitsers in Nederland binnen kwamen In Uw laatste brief Oom Piet, vraagt ge zeer nadrukkelijk eens iets te schrijven over de kerkdor pen, die ge ook al sinds jaar en da tum niet meer gezien hebt. Welaan laten we dan samen een pelgrimstocht gaan ondernemen door onze kerkdorpen, door die krans van dorpjes en dorpen, die tezamen met de kom het trotse Venray uit maken. Laten we gaan met de wij zers der klok en starten in Oostrum. Dat we dan langs het nieuwe St. Servaas komen, waar de eerste nieuwigheid nu weg is, zal TJ be kend zijn. Het is en blijft naast een imposant, een tikkeltje vreemd bouwwerk, waar men telkens op nieuw aan wennen moet. Nu de tijd en het groen al een klein kansje gekregen hebben, is de aanvankelijke kilheid van die bouw wat verdwenen en het zal zo zijn als met Hensenius de 2e, men moet er aan wennen. De Stationsweg is wel wat opge knapt, maar verkeert voor het overi ge in ongeveer dezelfde staat als toen U ons aller vaderstad ging ver laten. Alleen de stationsbussen zijn beter en schoner geworden en het station moderner. Maar we moeten het evengoed nog doen met de oude dieseltjes, die men elders niet meer met goed fatsoen gebruiken kan. We krijgen nu wel een van de meest moderne Amerikaanse over wegen, maar boze tongen beweren, dat dat de tegenzet is tegen het Amerikaanse busstation in Venray- kom. Maar laten we niet roddelen. Dat doen ook de Oostrumnaren niet, ondanks het feit, dat ze nog altijd de pé in hebben tegen de trottoirs zon der tegels, zo midden in hun kom, En inderdaad het is geen fraai ge zicht deze as-trotoirs en met wat vuil weer kan men er beter niet op lopen. Oostrum dat groeit. Dat groeit in zijn fabrieken, want Nelissen wordt maar steeds groter en mooier en ook Muvero is al weer ruimte aan het maken voor zijn nieuwbouw. Dat groeit in zijn woningen en we gen, waar in het nieuwe uitbrei dingsplan achter de boerenbond weer straten en huizen komen. Dat ook groeit in zijn onderlinge samenwerking, waarvan men tel kens weer blijken tegenkomt. Het Oostrumse werkcomité doet goed werk in deze plaatselijke gemeen schap, die in haar parochiehuis een symbool heeft van deze eendrach tige samenwerking. Ondanks de zware belasting voor die gemeen schap heeft zij het gepresteerd om dit huis inderdaad een gemeen schapshuis te doen zijn. Een kerkdorp waar men bijtijds de problemen van een nieuwe tijd heeft voorzien en waarin de evolutie van landbouw naar industrie geen revolutie is geworden, maar waar men met vereende krachten ruim baan maakt voor de nieuwe tijd, die zich aantoont in vele en groter za ken, in nieuwe huizen en fabrieken, in een nieuwe school en een pa rochiehuis en in een echt dorpsplein, al heeft men daar pas nog maar het onkruid van ondergeploegd Trouwens het is opvallend hde onze kerkdorpen veranderen. Ook in Oirlo een heel ander beeld dan voor 3040 jaren terug. Nieuwe hui zen, nieuwe bedrijvigheid. Kar en paard zijn vervangen door een tractor en moderne machines. Wij voor ons vinden de nieuwe kom-vor- ming van Oirlo altijd nog het best geslaagd. Het lag er allemaal wat ongeluk kig rond die kerk, maar nu ziet het er aardig uit, met flinke trottoirs, behoorlijke wegen, en een kerk, die met zijn nieuwe toren inderdaad het hart van dit dorp is geworden. Ir. Kayser zo zegt men lachend in Oirlo heeft inOirlo's toren 'n soort generale repetitig eehouden voor de Petrus Banden. Als die laatste zo goed in het geheel past als die van Oirlo, mag men tevreden zijn. Het is van ver een baken in het Venrayse land en in feite ook het symbool van een oplevend Oirlo, waar, zoals we U al vertelden, nieuwe huizen en nieuwe bedrijven een zeker teken zijn van groei. Och men heeft er zijn problemen even goed als in de kom, maar ons kent ons en al gaat het dan allemaal niet zo als in de kome niet zo georganiseerd als in Oostrum, men bouwt er desondanks toch ook een flink stuk aan de boerenbond en men heeft er kippenbedrijven lig gen, die bekend zijn tot in de verre omtrek. Als dan binnenkort de oude patronaatszaal, dat noodgeval gaat verdwijnen, och, dan komt ook daar wel een oplossing voor Zat men niet in zak en as toen de zusters zouden gaan vertrekken en heeft men nu geen keurige oplossing gekregen, door de oude-nieuwe jon gensschool kleuterschool te maken. In de meisjesschool met co-educatie te beginnen en is het klooster geen prachtig bejaarden-huis geworden? En vindt men niet ergens tussen Oirlo en Steeg een der modernste bungalows liggen uit onze gemeente. We rijden al weer verder, naar het land van Nico zaliger, naar Casten- ray, waarvan Steeghs wel net doet in de gemeenteraad of het minst be deelde kerkdorp is van Venray, maar waar men van de zomer in grote luxe potten de bloemen toch weer buiten heeft gezet En daarmede ineens die hele kern fleuriger en vriendelijker heeft maakt. Men laat er de kom praten over industrialisatie, maar bouwt er een nieuwe knots van een pakhuis neer voor de boerenbond en men zet er de jeugd in een nieuw school. Men heeft er zijn problemen met de waterleiding en de Roerdomp in de plassen, met de kostbare grond en de uitbreidings-mogelijkheden, maar de handboogschutterij gaat op muizenjacht en men viert er op ge zette tijden lustig feest en jaagt die uit de kom wat op stang, met het dreigement naar Horst te zullen gaan En men wacht rustig op de dingen die komen gaan in het Lollebeek- plan. Want die Lollebeek waar dan feitelijk alles om begonnen is, is im mers Castenrays eigendom en wie zal er dus het meest van profiteren? Voordat we door de nieuwe boch ten naar Leunen rijden slaan we af, naar het Veulen, waar de Rector zo langzamerhand zijn spullen in gaat pakken voor zijn vertrek. Hij laat er een kerk achter, die er voor een der gelijke kleine gemeenschap zijn mag en hij laat een parochie achter, waar oud en nieuw op wonderlijke wijze dooreen gemengd is. Oude en nieuwe boerderijen oude en nieuwe huizen, oude en nieuwe wegkruizen. Waar men lacht om de zaal-problemen van andere plaatsen want bij van Gasselt, kan het toch lekker allemaal. Men klaagt er over de droogte van de afgelopen zomer, maar de boeren kermis is er geen haar minder om geweest en men heeft de kerke-pot weer duchtig gespekt. En zondags na de hoogmis kan men de deur van de enigste café ter plaats niet binnen, zoveel fietsen en auto's staan er Dan zitten we al in Leunen, waar de oude Deken met de naweeën van zijn 80ste verjaardag zit. Een plaats, die ook alweer zijn boerenbondsgebouwen danig heeft uitgebreid en die door de Gussen straat een heel ander karakter heeft gekregen. Ja men tobt er met rioleringspro blemen en met het boerenbondsge bouw, maar er zijn grote winkels en het verenigingsleven bloeit er. En in het stille en van buiten eenvoudige kerkje ziet men prachtige wand schilderingen en gloedvolle ramen. Men weet het zo net nog niet in Lëunen. Men heeft iets horen fluis teren over uitbreidingsplannen, vraagt zich af wat die nieuwe weg van Veltum door de Wieën gaat wor den en ziet soms bezorgd de kom de kanten van Leunen uitgroeien in zijn sportveldenplannen en in plan-Zuid, Men heeft geruchten gehoord over een omlegging van de weg naar Venlo buiten Leunen om en men vraagt zich af, wat de toekomst zal brengen. Als het om te beginnen maar riolering is, zo is de bondige conclusie van iemand, die voor de zoveelste maal de jeugd met natte kousen en schoenen uit de kerk en school heeft zien komen, de rest ge loven we voorlopig wel, de pap wordt niet zo heet gegeten als ze wordt op gediend. En dan rijden we de Heide bin nen. Waarbij we eerbiedig denken aan Nölleke de Hei-pater en zijn voorgangers, die het niet zo gemak kelijk hadden als wij met slechte wegen en alles te voet. Maar als die Hei-paters terug zouden komen op Heide, zouden ze met de ogen knip peren. Wat moet er feitelijk veranderen in een dorp, waarvan de grond u opgedeeld in idem zoveel boerderijen en tussen idem zoveel families. N04 van alles, dat is hier wel duidelijk te zien. Men bouwt er een nieuwe school een kleuterschool, vergroot er ook ai weer het pakhuis van de boeren bond, bouwt er een noodkerkje nieuwe huizen, breekt er de moler. af en schaft zich een rector aan Kortom, men maakt er inderdaac een kerkdorp van, dat hoewel be scheiden op de achtergrond, toch ook het zijne doet aan de groei en bloei van ons aller gemeente. Dan Ysselsteyn.... Oom Piet, ge hebt zelf ons zo dikwijls de verha len verteld van die oude peelpioniers die met een kwaje hit en een grote ploeg de peel introkken. We moeten daar telkens aan denken als we de laan naar de kerk inrijden. Een laan als alles goed gaat binnen enkele jaren is opgeslokt door de nieuwe snelweg. We kunnen dat verhaal n.l. zo moeilijk geloven. Want dit dorp blinkt van welvaart. O ja, de Ysselsteyners zullen hard protesteren als ze dit lezen, maar is die silo, dat gemeenschapshuis daar van feitelijk geen sprekend bewijs Die erme boerkes van de twintigei jaren hebben van dit peeldorp echt iets levendigs en.... sierlijks ge maakt. Zeker in Peelplan-Zuid hebben de mensen, veelal jonge boeren het zwaar en het is heus niet allemaal goud wat er blinkt, maar deze peel- ontginning is stil goig strong. Ook hier weer een nieuwe uitbreiding ook hier nieuwe straten, een juweea van een gemeenschapshuis, een brok van een silo. Ook hier groei en bloei, ondanks de droogte, die hier nog ai huis heeft gehouden. Maar we hobbelen al over het nieuwe tracee naar de Vredepeel, hei dorpje zonder kom, maar met veel zorgen en moeilijkheden. Rechts van ons de Meerselse Peel die zo langzamerhand ook volge bouwd wordt met flinke boerderijen, aan goede wegen. Zo ook de Vredepeel, dat eerst daags een knooppunt van wegen gaat worden. De nieuwe rector, die intussen al weer aardig is ingebur gerd leest er zijn Mis nog in het schoollokaal, maar de eerste fond sen voor een nieuw te bouwen kerk je liggen klaar. En de weg rond de kom ligt ook klaar d.w.z. ingewalst. Met de oude rector hebben we nog altijd een weddenschap lopen, dat de nieuwe kerk er eerder is, dan de weg is afgewerkt en we wachten af. Over de problemen en moeilijk heden van dit jonge kerkdorp zullen we het ongetwijfeld nog wel eens hebben. In Merselo stekt de vlag uit. Fi guurlijk althans, want al maakt men zich zorg over de molen een dei- weinigen in Venray van de an dere kant is er feest. Feest omdat 30 huisgezinnen de petroleum- en gaslamp weg hebben kunnen zetten, omdat er electriciteit is gekomen. Ja, in deze moderne tijd van atoomsplitsing en wat dies meer zij, kan men ook dergelijke feesten nog mee maken, al is het dan in ons goede Venray. Maar goed, dat leed is nu geleden en een teken van voor uitgang temeer, zoals nieuwe win kels dat zijn, nieuwe huizen, een nieuwe pastorie en een nieuw en groots boerenbondsgebouw. Was vroeger misschien de wereld in Merselo met kranten dicht ge plakt, zoals men dat zei, tegenwoor dig is dat toch wel anders. Dagelijks rijden auto's in en uit naar de Mid den Peelweg en het vliegveld, maar ook de Merselonaren zelf volgen de nieuwe tijd op de voet. En last but not laest is er dan de Smakt. Ook die nederige woonstee van St. Jozef roert zich. Men heeft er een St. Jozeflaan gekregen en een bid- weg. Het kerkhof is netjes opge knapt en het Carmelietenklooster is een haard van culturele vernieu wing, die ook op de bewoners haar weerslag heeft. In bliksemvaart Oom Piet, hebben we U langs Venrays kerkdorpen ge voerd. Zoals U ziet zijn ze er nog allemaal en ieder voor zich doet al 't mogelijke om eigen plaats vooruit te helpen. We zullen U daarvan deze winter in verschillende reportages het nodige laten zien, als we in ieder kerkdorp eens een praatje gaan ma ken. Want het is nog altijd jammer genoeg waar, dat de verhouding kom-kerkdorpen dikwijls niet zo is, als men graag zou zien. Er worden over en weer nog wel eens verwijten geslingerd, die tonen dat er nog onbegrip en verkeerde denkbeelden heersen. Maar tot zo lang moet U geduld hebben alls ftypotficfcin -financiering JULIANASINGEL41 'tekf. 1061 (K4780) NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Zondagsdienst huisartsen Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot naandagmorgen 8 uur, wordt de practijk der huisartsen voor Venray 3.o. waargenomen door Dr. L. COENEN Hensseniusstraat Telefoon 1878 Uitsluitend voor spoedgevallen. GROENE KRUIS Donderdag a.s.: Zuigelingen-bureau voor de Kom. Zondagsdienst Groene Kruis: Zr. J. Janssen Leunen K 3 tel. 1361 BEKENDMAKINGEN Burgemeester en wethouders der gemeente Venray brengen ter open bare kennis, dat de door de raad dier gemeente in zijn vergadering van heden vastgestelde verordening van wijziging van de verordening als be doeld in artikel 11, eerste lid, van de Winkelsluitingswet 1951, gedurende drie maanden vanaf heden op de ;ecretarie afdeling III voor een ieder ter inzage is nedergelegd. Venray, 27 oktober 1959. Burgemeester en wethouders van Venray vestigen er de aandacht op, dat ingevolge het bepaalde in artikel 10 van het provinciaal wegenregle- ment jaarlijks tussen 1 november en 1 maart hagen en struikgewassen, staande langs een weg in en nabij bochten alsmede bij de aansluiting van andere wegen, indien die hagen af struikgewassen het uitzicht over de weg of de aansluitende weg over 2en lengte van 25 m langs de wegas gemeten, belemmeren, door of van wege de rechthebbenden op die be planting zodanig moeten worden ge snoeid, dat de hoogte van de hagen of struikgewassen boven de grond, waarop zij zijn geplant of, wanneer die grond gelegen is benedende kruin van de weg waarlangs zij zij ge plant, boven de kruin, niet meer dan één meter bedraagt. Overtreding van voormelde bepa ling kan gestraft worden met hech tenis van ten hoogste twaalf dagen of geldboete van ten hoogste 75. Venray, 11 november 1959. HINDERWET Op de secretarie der gemeente Venray ligt ter inzage een verzoek met bijlagen van H. A. Clephas. Schoolstraat 28, om vergunning tot oprichting van een smederij met 6 elektro-motoren met een gezamen lijk vermogen van 5 pk, aan Oude Oostrumseweg 22, kad. bekend Ven ray sectie nr. C 3894 ged. Schriftelijke bezwaren kan een ieder gedurende tien dagen na dag tekening van deze bekendmaking in brengen bij het gemeentebestuur, waar dit verzoek ter inzage ligt. Dc ingekomen schrifturen worden mede ter inzage gelegd. Mondelinge bezwaren tegen de in williging van het verzoek kan een ieder persoonlijk of bij gemachtigde inbrengen op een openbare zitting, te houden op woensdag 25 nov. a.s., om 15 uur in het gemeentehuis te Venray. Beroep tegen een genomen be schikking kan o.a. worden ingesteld door: a. de verzoeker om de vergunning; degene, die in persoon of ge machtigde op de bovenbedoelde zitting is verschenen; degene die, zonder op de open bare zitting te zijn verschenen, binnen de gestelde termijn schrif telijk bezwaren heeft ingebracht, indien hij niet woonachtig is in een gemeente, waar deze open bare kennisgeving is gedaan. Venray 11 november 1959.

Peel en Maas | 1959 | | pagina 1