Hel begon in september Plan-commissie midden de plannen....! in P.MO OREN Tel. 1070' Zaterdag 10 October 1959 No 41 TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS EH DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN GROTESRAAT 28 VENRAY TELEF. 1512 GIRO 150652 v. Op dat moment stond de hoofdmacht tussen Overloon en Venray aan het riviertje, dat bij café Swinkels, dwars over de weg loopt. Dien mid dag was de beslissing gevallen om Venray, de Duitse Tigers waren ver slagen. In de nacht van zaterdag op zondag trokken de moffen al hun zwaar pantsermateriaal achter Ven ray richting Oostrum—Wanssum— Meerlo) terug. DE DAG DER Z.G. BEVRIJDING Het was die zondag, alsof er een Godsvrede hing over het front, hel der scheen de zon op de nog smeu lende ruïnes, stilte, opvallende stilte heerste rondom. Geen Duitsers waren er meer te zien en ieder kreeg het gevoel ein delijk verlost te zijn uit dit onmen selijke lijden. De vreugde werd alge meen toen de Engelse radio, ex- schenen toch nog mensen te zijn die de berichten konden horen aan kondigde, dat na uiterst hevige strijd Venray bevrijd was. Geen Duitser en geen Engelsen, was dat nu de bevrijding. Inderdaad strategisch was Vem-ay bevrijd, maar zij die dagenlang in deze hel geleefd hadden, snakten slechts naar bevrijding. Het be richt van de BBC moet wel louter fantasie zijn geweest van een of an dere oorlogscorrespondent, die zijn collega's de loef wilde afsteken. Want plots vielen weer granaten en zij die eens 'n beetje moed ge kregen hadden door het verblijden de bericht, doken weer als hazen de kelder in. Dus Radio Oranje loog ook, ze hadden ons voor de gek gehouden met him bevrijding. Het scheelde niet veel of je had door je grotere lef nog juist 'n granaat op je kop kunnen krijen, dat alles te danken BBC. Toch bleef het dien zondag op merkelijk kalm, af en toe granaten, hoog in de heldere octobei-hemel cir kelden de Engelse verkenners boven St. Anna, en het gebied x-ond de Grote kerk. Wat was de bedoeling, zouden de Typhoons weer komen? Het bleek niet meer nodig, geen Typhoon zou nog 'n raketbom op de kerk gooien! Het was mogelijk de bereikte re sultaten" van de vorige dag eens gaan te bekijken: de Hofstraat uit gebrand of vernietigd, Jeruzalem, zwart geblakerde muren en ver wrongen ijzer, de Grote kerk, zware lidtekens, gx-ote gaten in het toren massief, een zijtoren weggeeschotc-n, het orgel verpletterd door een ra ketbom, gewelven boven hoofdaltaar doorboord, eveneens door een bom. In een der zijbeuken 'n groot gat, waardoor 'n i-aketbom de kex-k was geschoten en daar 'n enorme verwoesting aangericht had. En over het gehele dorp, daken zonder pan nen stukgeschoten gevels, straten be dekt met puin. Onvermoeid werkte men door om de nog onder het puin bedolven slachtoffers te verlossen, hoop op le ven bestond niet meer, maar het was de eerbied voor de dode vriend of buur. Op het Henseniusplein lagen nog 5 mensen bedolven, in de Paters- straat nog 13. Twee huisgezinnen met évacuees uit Overloon bij het bombardement van donderdag om gekomen. Eindelijk was men zondagmiddag zo ver gevorderd, dat de kelder in de Patersstraat vrij was: een voor een werden de slachtoffers, gestikt onder massa's puin, uitgegraven. Nooit zal ik die middag vergeten, er waren twee brancards om de do den naar het kerkhof van 't Paters- klooster te brengen, er werd daar een groot massagraf gegraven. Granaten begonnen weer te vallen, maar strompelend en struikelend over steenbx'okken droegen vx-ijwilli- gers uit de buurt, hun droeve last naar het kerkhof. Wat bezielde deze dappex-en, waarom waagden zij hun leven voor deze doden? Het was genade, het was de heili ge eerbied voor de evenmens, die hen bracht tot die ware edele groot heid, die een mens kan bereiken, die met de kracht van zijn geloof afge rekend heeft met de dood, die met hem omgaat als een kameraad. Ziet hoe zij af en toe, afgemat stil staan met hun zware last, omdat ook deze mensen reeds veel van hun krach ten gevergd hadden. Maar dan gaat de droeve stoet weer voort, de gevallenen zullen 'n vredige rustplaats krijgen. Lang zaam betrekt de lucht en 'n miezeri ge motregen dreinst uit een grauwe nevelmassa neer. Daar aan het graf met de vele ge vallen dierbaren staan naast de priester, die 't „Requiescat in Pace" uitspreekt, drie mannen wezenloos, de koude regen stroomt hen langs het gezicht. Zij voelen het niet, zij zien het niet, zij voelen niet de door weekte grond, als zij met de priester bij het graf van hun gevallen moe der, vrouw, kind of zusjes neerknie lend de vijf Onze Vaders en Wees gegroeten bidden. Ook zij die op de achtergrond staan, de vervuilde mannen, die da genlang groeven, met hun zwarte 'baarden, hun vermagerde gezichten, zij horen niet, dat granaten over hen hen vliegen of in de nabijheid ont ploffen. De regen giet in stromen neer, langs hun kleren drijft het water, zij zijn verpletterd door dit gebeuren. En als de priester zegenend zijn handen uitstrekt over het gi*af, valt er een traan uit hun ogen, die toch reeds zo gewend waren aan het zien van de dood. Vroeg valt de duisternis in, de blijde stemming van de heldex-e mor gen is verdwenen, met de somber heid van de regenmiddag is ook weer teruggekeerd die angstige sfeer van moedeloosheid. Zal er dan nooit een einde aan ko men, dit leven is niet meer te har den, het is 'n langzaam uitsterven van angst en zenuwbx'ekende geva ren. In de late avond hervatte de ne- belwerper zijn doordringend geloei en smakten Engelse granaten met bitse knal neer. Venray lag weer in het front! HET NOORDELIJK DEEL BEVRIJD Waarschijnlijk is de betrekkelijke rust van de afgelopen zondag voor beide partijen noodzakelijk geweest om na dx'ie dagen van bloedige ge vechten, op adem tekomen en de ge leden verliezen aan te vullen. Maar dan zal er vandaag, maan dag 16 oct., met nog grotere verbe tenheid gevochten worden, want de directe aanval der Engelsen op Ven ray zal vandaag plaats hebben. Het eerste grote object aan de Noordelijke toegang van Venray is het terrein van het St Annagesticht. Vermoedelijk zullen de Jerry's, die daar vandaan hun 88ers op de aanstormende Tommy's afschoten, daar 'n uitgebreid net van verdedi ging bezitten in de tuinen en gebou wen. De artillerie zal dus zo goed mo gelijk de weg vo:x-bereiden en om 6 uur in de morgen vallexi de eerste 18 ponders, van de 15.000 in drie uren, op St Annaterrein en omge ving neer. Het is vreemd, maar Duitsers wa ren er practisch geen meer op deze hoogte en aan de onverschx'okken moed van 'n werkman van St Anna, die met een brief van de Overste, 's middags door het vuur naar de Engelsen trok, is het te danken, dat de Engelsen hun vuur staakten. Tegen de avond was het St Anna gesticht in Engelse handen, met de daarom liggende gedeelten van de Overloonsqweg. Intussen hadden de Duitsers zich in Venray, ziende dat hun strijd ver loren was, aan de laatste meest on menselijke schanddaad vergx*epen: de totale vernietiging v.d. eeuwen oude St. Petrus-Bandenkerk. Zes eeuwen lang beheei'ste de mo numentale toren het wijde land van de vlakke Peel, zes eeuwen lang was hij het middelpunt geweest in ons Limburgs Peelland en met één don derende slag, veroorzaakt door hon- dex-den kilo's dynamiet, stortte dit cultuurmonument ineen, werk van eeuwen herschapen in massale puin- brokken. Wij begrijpen het niet, staan nu nog pex'plex, wat zijn die Duitsers geweest? Waren zij nog mensen als wij, wat heeft hen bezield? Godslasterlijke haat tegen de Kex-k woede over een vex-loren strijd, distische wraaklust? Wij weten het niet, het is voor ons een mystex-ie. Het schijnt, dat de sadisten tot midden in de Grotestraat de electrische ontstekingsleiding hadden gelegd en van daaruit om streeks elf uur in de mox-gen hun oorlogsmisdaad ten uitvoer brachten. Geen burger wist van hun plannen weer heeft God Venray be- schex-md, doordat geen der omwo nende burgers onder het neerstor tende puin van zijn kerk verpletterd werd, St Annagesticht bevrijd, maar aan het uiteinde van de uitrijlaan ver schansten de Duitsers zich achter heggen, in tuinen en huizen op de Maasheseweg. Zij stonden tot de laatste man stand houden. Onderwijl lag de gehele dag het centrum onder granaatvuur; de avond kwam, voor een deel onzer mensen met het ge brekkige gevoel der vrijheid, in som mige kelders hing de geur van een Engelse cigaret, snoepten kinderen van heerlijke chocolade, sliepen be- vrijdex-s naast bevrijden, en in de andere kelders bad men weer tot Maria voor een uiteindelijke verlos- sing, waaraan sommige zelfs begon nen te wanhopen. Ja de gevoelens jegens onze bevrij ders kon men nog spreken van bevrijders waren zo bitter gewor den, wij hadden ons die bevrijding zo geheel anders voorgesteld, waar om hield dat vuren maar niet op, de Duitsers waren toch al lang weg? Was het soms opzet om ook de te bevrijde landen totaal te vernieti gen? De laatste dag voor de bevrijding bx-ak aan, er was iets vreemds die morgen, geen duikende Typhoons, geen granaten, maar wel. het korte, nijdige getak van mitrailleurs, het zwiepend fluiten van geweerkogels, het was opvallend rustig, vergeleken bij het gedender der vorige dagen. Toch woedde de strijd op de Maas- hezerweg in alle felheid, er werd gevochten met handgranaten blanke bajonet. Maar de Duitsers weken slechts heel langzaam terug; tegen de mid dag vielen in het centrum tussen de Grote- en Paterskex*k weer granaten de Engelsen slaagden er echter niet in zover door te dringen. Toen de avond viel, hadden zij de Stationsweg bereikt en stelden zij hun mijnenruimende tanks op om vroeg in de" morgen de laatste inval in te zetten! Want zelfs dat vergaten de Duit- sex-s niet, toen zij dinsdag 's avonds in het donker het centrum van het dorp ontruimden, enkel scherpschut- ters-snipers achterlatend; overal leg den zij de verraderlijke mijnen en booby-traps neer. Het was een vreemd gezicht, in 't schemerdonker zagen wij Duitsers geheimzinnig lopen met lange, gele dozen. Zorgvuldig werden ze neerge legd in de straatgoot, wat puin er over heen en de verraderlijke val was klaar. Mijnen! Dus ze trokken terug de Duitsers en onze bevrijders zouden nu spoe dig komen! Nagegaan 'werd waar de mijnen gelegd waren, zodat direct de Tom mys bij hun komst gewaarschuwd konden worden. Achteraf bleek dit practisch over bodig te zijn geweest, want de Duit sers hadden ze in hun haast zo stom zichtbaar neergelegd, dat ze weinig gevaar opleverden. Ineens 'n donderende slag 'n he vige steekvlam, puin stort naar bin nen, sterke, prikkelende kruitdamp dringt tot ons door. Een granaat sloeg in op het keldex-gat, maar ge lukkig vingen de pakken gepex-st stro die als dekking dienden, de slag op! Hoe lang moest dit nog duren? Waarom toch deze zinneloze ver nieling? Plots tegen 6 uur, na vier uur van aanhoudend concentrisch vuur, hield het gedonder op, er viel 'n merk waardige stilte. ïn de kelders hoorde men stappen op straat, het was alsof langzaam mensen langs de muur slopen! Natuurlijk terugtrekkende Duit sers, die de laatste dagen altijd zich tegen de muur drukken voor dek king. Er klonken gedempte stemmen van buiten, was het Duits? In de vex*te kwam een tank de straat afgerateld, de keldermuren schokken er van. Steeds meer voet stappen klakken over de straat, maar dat konden geen Duitsers zijn. Naar buiten, dat zijn de Tommys!! DE BEVRIJDING 18 OCTOBER 1944 Zeer vroeg in de morgen, tegen 3 uur, zette de Engelse artillerie, on dersteund met mortier en tankge- schut een laatste, maar verschrik kelijk vuur in, op het centrum van Venray. Uren lang duurde deze nachte lijke beschieting, zo dicht bij stonden de stukken geschut, dat slechts een kleine pauze lag tussen het schot en de inslag. Meter voor meter werd de stx'ook tussen de Grote kerk en eind Langstraat afgemaaid! Wiskundig zuiver, met onfeilbare regelmaat, kwamen de voltreffers terug, om daarna weer even verder in te slaan! Het was de meest angstige nacht van de strijd, deze laatste uren verg den het uiterste! Boem! weer een voltreffer, kra kend hoorde je balken boven je om laag storten, puinstof drong door in de duisternis van de kelder. Daar trokken zij de kerels met hun platte, komische helmen, met hun bruin uniform, him zwarte, kleine stenguns, heel voorzichtig sluipend langs de muur. Zij schenken geen aandacht aan ons, hun hele wezen was geconcen treerd op de onzichtbare vijand in die straat verder, zij waren voorbe reid op het schot van de verrader- lijken sniper. Op het Henseniusplein lag een En gelse mitrailleurpost, die de Hense- niusstraat en Patersstraat onder vuur hield. Wij liepen de straat over, onbewust van het gevaar, want ze waren er! En daar kwamen ze aan, de kerels van Lancashire, van de Norfolks en de Suffolks, zij die ons bevrijd had den. Met tx-anen in de ogen, diep ontroerd .drukken we hen de hand, die eerste Tommy, de Rode Kruis- soldaat Dick Stewart uit New Castle. Alle spanning viel van je af en on der het roken van die eerste Engel se cigaret, voelde je je hopeloos moe. Daar zat hij nu tegenover je, jouw bevrijder, die eenvoudige, glimlachende kerel, met zijn met groen versierde helm op, die je vroeg of „the battle bad" was geweest, die je vroeg naar de vrouwen en kinde ren, of zij de verschrikkingen goed doorstaan hadden; „I am sorry for you, this terribble distrustion". Waren dat die kerels, die ons da genlang beschoten hadden, die ons gebombardeerd hadden, waren deze gulle, belangstellende Tommys de- -uenv ap axp 'spAinp ap sp uapjpz tische muur bij Normandië doorbro- ken hadden? En zo na die eerste ogenblikken van uitbundige vreugde, werd je stil van puur geluk en blijdschap. Alles is voorbij, we zijn weer vrij! Is deze prijs te duur gekocht ge weest, doen de vernielingen je nog pijn? Vind je het verlies van zoveel be kenden, opwegen tegen het grote geluk, dat nu onze mensen deelach tig zijn geworden? Zal nu een nieuwe toekomst voor ons beginnen, nu van ons afgevallen is de druk van deze ongelukkige vier jaren? Zullen we nu in vrijheid weer al len samen, met dezelfde eenheid en liefde voor elkaar, kunnen gaan bou wen aan de uiteindelijke herrijzenis, van wat hier als prijs van ons ge kocht geluk ten offer viel aan deze verschrikkelijke bevrijdingsstrijd? Zullen wij nu de handen in elkaar slaan, om de gevolgen van dit sa- mengedragen leed en van dit in ons aller harten geschreven lijden ook samen te ondergaan; zullen wij el kaar blijven staan wanneer de ander in nood is, wanneer zijn woning to taal kapot is en de onze niet? Zullen wij bereid blijken te zijn de consequenties van deze strijd te dra gen, door-dat wij jaren hai'd zullen werken om uit deze puinen een nieuwe plaats te doen herrijzen? Maar boven alles zullen w\j dat gevoel van saamhorigheid, dat be grip voor de nood van de ander, dat wü in de afgelopen dagen zo voor elkaar getoond hebben, met ons dragen, zullen wtf dat in ons vasthouden, nu dit geluk van van daag een nieuwe toekomst opent? Zullen wij nu, na zoveel verloren te hebben, niet ontzaggelijke rijk dommen kunnen winnen? En hoe zal het zijn, als eenmaal deze volkerensti'ijd ten einde is, als heel ons vaderland weer vrij is? De opwindende ogenblikken der eerste ontmoeting met je bevrijders blijven je bij voor heel je leven. Je staat eenvoudig verpletterd door het zo gewoon aanvaarden van het tel kens terugkerende doodsgevaar. Want daar komen zij weer de gra naten, nu niet meer van onze vrien den, maar van de woedende Mof,, die Venray onder vuur houdt. Rustig staan zij daar de Tommys binnen schijnen ze niet veel angst te kennen. Valt een zware 88 mm granaat erg dicht bij, dan trekken zij zich terug op de keldertrap. Venray is omstreeks 8 uur op en kele snipers na, geheel in Engelse handen. Maar de zuidelijke en oos telijke toegangswegen blijven onder Duits mitrailleurvuur liggen. Steeds heviger wordt nu het zware granaatvuur, reeds spoedig worden Engelse gewonden de huizen binnen gedragen. Ik weet het nog zo goed, Dick Ste wart was bij ons, hij bx-acht een ge wonde binnen, het gehele dijbeen door 'n zware scherf opengescheurd. Vaal-wit lag hij daar, die Tommy zachtjes hijgend van de pijn. De ci garet en de borrel wijn, die wij hem gaven deden hem merkbaar goed, Even de broek losgeknipt, een snel- verband op de wonde, de brancard op de jeep geklemd, 5 uren later lag deze zwaargewonde onder zuivere lakens in een Engels hospitaal. Hoe zorgden de Tommys niet voor onze gewonde burgers, hun eerste vraag waar zij kwamen: wounded civilians? Hoe hebben zij niet gezorgd voor die Rode Kruisjongen, die bij 't hel pen van een Engelse gewonde, door granaatscherven getroffen werd? Die eerste dag der vrijheid. Vele mensen wisten het pas in de middag: dat Vem-ay vrij was, toen anderen zich reeds ziek gerookt hadden aan de pittige Players. Merkwaardig de eerste vraag van de bevrijde burger is: een cigaret, al verging hij van de honger! Die dag was het in de kelders feest, er was zoveel warmte en ont roering. Nu was het lijden dan toch voox-bij, binnen enkele dagen zouden de Tommys naar Venlo trekken en geen granaten zouden je meer in die nerveuse spanning vastklemmen. Vol dankbaarheid werden rozenhoedjes gebeden voor het geluk, dat allen gespaard waren gebleven. Hoeveel pijnlijker moest deze dag nu niet zijn voor hen, die hun dier baren in de afgelopen dagen verloren hadden. En vooral voor hen klonk dat gebed, zo innig en oprecht, zo doordringend, want er heerste zo veel geluk. Die avond kwam de duisternis over Venray als een beveiligende sluier, de kelders sliepen afgematte mensen in met het rustige gevoel nu beschermd te zijn door die dappere Tommys, die bij hen in de kei dei- sliepen of buiten in een gat in de grond waakten tegen Duitse pa trouilles, die in het donker tot het midden onzer puinen trachten door te dringen. Want zij wilden weten, hoe sterk Venray bezet was; konden zij 't niet heroveren, dan zouden zij toch ver der weer iedei-e meter grond tggen de opdringende Englander verdedi gen. (wordt vervolgd) VOOR EEN MODERN TELEVISIETOESTEL EN VAKKUNDIGE PLAATSING ZORGT Onze klacht, dat we van de plan commissie nog px-actisch niets ge hoord of gezien hebben, is de laatste raadsvergadering bij monde van de heer COLSEN, voorzitter van deze raadscommissie beantwoord. Hij gaf daarin n.l. een overzicht, waarmede deze commissie zich sinds haar op richting in december '58 heeft bezig gehouden. Wie onderstaand overzicht leest, moet erkennen, dat deze commissie het zich niet gemakkelijk heeft ge maakt en haar bx-ood niet in ledig heid heeft gegeten. Allereerst wees hij er op, dat deze commissie een adviserende taak heeft t.a.v. de plannen, die B. en W. haar voorlegt. Maar daai-naast brengt zij ook advies uit over andere din gen, die niet speciaal door B. en W. naar voren zijn gebracht. Men is begonnen met voor de Commissie Sociale Planning het pei lingsrapport mede gereed te maken. Een rapport, waarin o.m. aange drongen wordt op de bouw van en kele gymnastiekzalen, de schouw burg en sportparken. Het sportparkplan dat naar aan leiding hiex-van is verschenen, is nauwgezet bestudeerd en advies is gegeven o.m. over de indeling, van het pai-k, waarbij tevens gedacht is aan uitbreidingsmogelijkheden voor andere takken van sport, die men hier thans nog niet beoefend. Een ovex-koepelend orgaan is voor gesteld, dat o.a. tot taak heeft ook deze hiaten op te vullen. Het woon gedeelte, dat bij dit sportparkplan hoort, was in de ogen der commissie onaanvaardbaar. En al werd het in dit verslag dan niet openlijk gezegd, het bleek toch wel, dat de plancom missie met de stedenbouwkundige 't op verschillend terrein niet eens was nog steeds oneens is. UITBREIDINGS-PLANNEN Want er moet een nieuw hoofd- zakenplan komen, al is dat een zeer ingewikkelde historie. Men heeft een intussen reeds opgesteld concept, al eens besproken, maar bevallen doet het feitelijk niemand. Toch is het di-ingend noodzakelijk, dit plan er komt, want om uitbrei ding van industrie-terreinen, aanleg nieuw kerkhof en mogelijkheid voor bungalowbouw zijn al enige redenen om tot een zo spoedig mogelijke her ziening te komen. Hierover is contact opgenomen met de Planologische Dienst Lim- bux-g, die echter ook al weinig kan doen, omdat veel te weinig peiling- gegevens zijn, om tot een verant woord plan te komen. Die gegevens zal een commissie bestaande uit ETIL, Planolog. Dienst en Gemeente nu proberen te pakken te krijgen, waarop dan verder kan wox'den gebouwd. Over plan-West is de commissie ook allerminst te spreken. De oude plannen voldoen niet meer. Ondanks de afspraak met de ste denbouwkundige, dat eerst een nieuw structuux-plan gemaakt zou wox'den van het gedeelte, dat ligt tussen Overloonsewg en Deurnese- weg, een structuurplan, waaraan en waaruit de nieuwe onderdelenplan- hen zouden worden aangepast, is desalniettemin tot heden een derge lijk structuurplan niet verschenen, maar wel twee onderdelenplannen. die echter geen genade vonden bij de plancommissie. Daarnaast is zij tot de conclusie gekomen, dat het kernplan intussen ook alweer achterhaald is en dat het dienstig zal zijn dit aan de nieuwere eisen aan te passen. Dat hierdoor braakliggende stuk ken in de kom van Venray niet be bouwd mogen worden is een mis schien minder prettige bijkomstig heid, waarvan men echter later de vruchten kan plukken. Nauv: verband met al deze plan nen hebben b.v. speelterreinen voor de kinderen, bungalowbouwmoge- lijkheden langs de kom-rand en va- cantie- en kampeex'centra, waartoe Venray alle gelegenheid heeft en waarvoor plannen tot oprichting in statu nascendi zijn. BOUWMOGELIJKHEDEN Bij de bestudering van overheids- bouw en particuliere bouw is het de commissie opgevallen, dat er voor deze laatste teveel remmingen en moeilijkheden zijn. Mede om deze te voorkomen en particuliere bouw betere kansen en mogelijkheden geven, heeft de plan commissie de commissie van samen werking tussen de standsorgannisa- ties gevraagd, plannen op te stellen voor eigen-bouw,zoals die b.v. in de Prinses Beatrixstraat in het verle iden tot stand zijn gekomen. Daar- naast wordt thans nog de te hoge kosten van de bouwgrond aan een onderzoek onderworpen. Men hoopt hierbij mogelijkheden te vinden particuliere bouw metter daad te kunnen stimuleren. Dat daarbij de baatbelasting, waarover zo plotseling gesproken is, ook een rol mee gaat spelen is de commissie niet ontgaan en ook deze zal onderwerp van studie uit gaan maken. KERKDORPEN Dat de commissie ook de kerkdor pen in haar plannen betrekt moge gebleken zijn uit de electrificatie, die dank zij de werkzaamheden van het lid EMONTS reeds tot zulk een bevredigende oplossing is gekomen. Sportterreinen op de kerkdorpen is een ander onderwerp, dat de aan dacht der commissie heeft. Ook de verharding der zandwegen is onderwerp van studie, al moet hier direct bij verteld worden, dat 't feit, dat het grootste gedeelte der zandwegen in het ruilverkavelings plan komen te liggen, ernstige moei lijkheden met zich brengt, omdat al les moet wachten op de uiteindelijke verwezenlijking van die grootse plannen. (Te) veel instanties moeten hierover geraadpleegd worden, maar desniettemin hoopt men ook op dit terrein toch enig succes te mogen boeken. En met de constatering, dat mede dank zij haar bemoeienissen n.a.v. de benoeming tot te stimuleren kern een industriecommissie tot stand is gekomen, sloot de heer COL SEN deze uiteenzetting. De VOORZITTER bracht Colsen dank voor zijn uitvoerig verslag. Maar kon natuurlijk niet nalaten op te merken, dat men nu eens kon zien, dat zelfs deze commissie in 16 vergaderingen niet alle problemen zo maar op kon lossen. Een en ander eist tijd, voorbesprekingen, overleg, om van de financiële kant der zaken maar niet te spreken. Spreker hoopte echter, dat ook in de toekomst deze commissie met de zelfde voorvarendheid zou blijven werken, waarbij ze van de steun van de zijde van B. en W. overtuigd kon zijn. De VOORZITTER bracht ook nog speciaal dank aan de heer Emonts voor zijn vele bemoeienissen voor electrificatie, die dank zij het jubi leum-geschenk der PLEM voor in Ysselsteyn zulke grote successen mocht boeken. PONJEE die ook al in vroegere vergaderingen had aangedrongen dat de commissie haar kaarten eens op tafel zou leggen, was verrast door dit rapport, dat wel duidelijk aan toonde welke zeer nuttige en nood zakelijke taak zij vervulde. Hetzelfde moest DERICKX ook benadrukken. Alleen vroeg hij de commissie naast het probleem der zandwegen ook het probleem der zandtrottoirs, waar men in Oos trum al jarenlang mee tobt, ook eens een oplossing gevonden kon worden. Daarnaast beval hij min zaam de zandwegen midden in Oos- trums kom in haar aandacht aan. Dit is een unicum in den lande. Wethuder WINTELS hoopte ech ter binnenkort nadere mededelin gen over de „Oosti*umse situatie" te kunnen brengen. Ook STEEGHS was zeer tevreden over het werk van de plan-commis sie. Maar toch wilde hij nog een en kel woord zeggen over de zandwe gen. Al is er veel gebeurd, nog meer moet er gebeuren. En dat stelt men maar uit, omdat in ruilverkavelings- verband die zaak ter zijner tijd van zelf een oplossing zal vinden. Maar realiseert men zich, zo vroeg spre ker zich af, hoe lang dit nog duren kan. Dat kan nog geruime tijd en zelfs jaren zijn. Intussen zitten vele landbouwers met bijna onoverko melijke moeilijkheden. Is er nu wer kelijk geen andere oplossing te be reiken? Spreker had het idee, dat men juist dat onderdeel nog te weinig bestudeerd had iedere dag dat het probleem eerder opgelost wordt scheelt kapitalen. De VOORZITTER beloofde eens te informeren of misschien een tussen oplossing mogelijk zou zijn. Dan ging de raad verder over tot de orde van de dag.

Peel en Maas | 1959 | | pagina 1