Hel begon in september.
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
De lamme kwam
pas later tot inkeer
Voor de politierechter
Ingezonden
Wat 'n water,
wor vader!
Uit Peel en Maas
Zondagsdienst huisartsen
Zaterdag 19 september 1959 No 38
TACHTIGSTE JAARGANG
i-'.Wi
"EEN RIJK BEZIT
f ONDERVINDT
KLEDING WINT 'T
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF
GROTESRAAT 28 VENRAY TELEF. 1512 GIRO 150652
per m.m ABONNEMENTS-
.40 BUITEN VENRAY 1.60
Met genoegen vervolgen wij hierme
de het verhaal om de bevrijding van
Venray zoals dit destijds gepubli
ceerd werd iri het Slotnummer van
„De Zwijger". De vele gunstige re-
actes die binnen kwamen na 't ver
schijnen van het eerste gedeelte in
ons nummer van vorige week, heb
ben ons gesterkt in de overtuiging
dat het goed was om vijftien jaar na
de bevrijding deze geschiedenis nog
eens te publiceren, ter herinnering
en ter lering....
II
En weer zakte de stemming, moe
deloosheid kreeg de overhand, kwa
men ze dan nooit
Ja ze zouden komen, maar zo ge
heel anders dan wij verwachtten.
DE EERSTE GRANATEN
Het was 30 sept., toen 's avonds
om half zes 20 Britse bommenwer
pers de Duitse artilleriestellingen op
't terrein van St. Anna bombardeer
den. Een verschrikkelijke verwoes
ting onder de gebouwen werd aan
gericht, met de Duitse stellingen
werd een groot deel van St. Anna
volkomen vernietigd, 15 doden onder
patiënten en verpleegsters!
Dit was de oorlog, de eerste ver
nielingen en slachtoffers, daarmee
zouden wij onze vrijhed moeten ko
pen. De avond viel in, een drukken
de stemmng, een sfeer van onheil lag
over Venray, want overal maakten
de Moffen stellingen, stelden lucht
afweer op, terwijl in het donker de
Tigertanks door de straten kletter
den op weg naar Overloon. Daar
moesten ergens de Engelsen zijn,
niemand wist het precies.
Het was 's avonds half negen, toen
plots een akelig gierend geluid uit
de verte aankwam, steeds sterker
werd, en plots ophield met 'n ont
zettende ontploffing. Wat was dat,
granaten?
Die eerste angst die je bijna doet
verstijven, maar waarna je onmid
dellijk als 'n automatische machine
je bukt, ergens tegenaan gaat liggen,
als maar iets is, dat een gevoel van
veiligheid geeft. Voor de een is het
de tafel, voor de ander de hoek van
de kamer, als je maar in elkaar er
gens onder of tegen aan ligt!
De ene slag volgde na de andere,
plots was het stil, ijselijk stil. De
eerste granaten waren gevallen,
waar ze vandaan kwamen wist nie
mand, want het front was nog ver
weg. Het is een vreemde gewaarwor
ding, je denkt ieder keer, dat deze
granaat voor jou bestemd is, maar
akelig huilend gaat ie over je heen.
Naarmate er meer komen, werd je
„frotzintuig" wakker, aan de hoogte
van de fluittoon weet je dat de gra
naat dichtbij of verder weg neer
ploft. En uiteindelijk wordt je er ge
heel mee vertrouwd, hoewel 'n ge
voel van onveilgheid en gevaar al
tijd blijft. Altijd blijf je gespannen,
voortdurend ben je op een nieuw
salvo geconcentreerd en het dicht
slaan van een deur kan je tegen de
grond doen slaan van schrik.
Dat waren dus de eerste granaten
en daarmee werd het kelderleven
ingeluid. Bijna niemand voelde zich
meer veilig 's nachts bovengronds
en zo werden de kelders als slaap
plaats en later ook als woonplaats
geïnstalleerd.
VENRAY TOEVLUCHTSOORD
VOOR EVACUEES
De strijd bij Overloon naderde zijn
hoogtepunt. Vanuit het Venrayse
gebied brulden, loeiden de Duitse
nebelwerpers, een der meest ge
vreesde mortieren voor de Tommys.
Juist van deze „sobbing sisters" of
„moaning minnies", zoals onze be
vrijders hen later noemden, waren
uiterst angstaanjagend en gevaarlijk.
De Duitse nebelwerpers, elec-
trisch geladen mortieren met 8 vuur
monden, schoten vanaf St Anna hun
salvo's op Overloon.
Doordat in een razend snel tempo
achtereen 8 gr&naten afgevuurd
worden geeft het geheel een geluid
van een loeiende en brullende
leeuw, die ijselijke honger heeft.
Ook het geluid van een loeiende
koe, benadert de „muziek" van de
nebelwerper!
Voortdurend cirkelden de dubbel-
staartige Lightings, de smalle Spit
fires en Hurricanes over het front en
het Dutse hoofdkwarter Venray. De
ene Typhoonaanval na de andere
volgde op de bossen bij Overloon.
De Duitsers, die kostte wat kostte,
hun goed te verdedigen linies wilden
houden, dreven de bevolking van de
in het front gelegen plaatsen eruit,
die van Overloon, Vierlingsbeek,
Maashees en Holthees.
Onder granaatvuur en voortdu
rend gevaar beschoten te wordeh
door de duikende Typhoons, trokken
de vluchtelingen voort. Slechts wei
nig mochten zij meenemen. Waar zij
heen trokken interesseerden de mof
fen niet, in zwei Stunden heraus, dat
was alles!
Zo boden de wegen naar Venray
in die eerste octoberdagen de meest
verschrkkelijke stoet die ik ooit ge
zien heb. Mensen met kruiwagens,
volbeladen met dekens en koffers,
handkarren met allerlei bagage. Veel
waren er ook die enkel een zwaar
koffer droegen; gelaten én willoos
sjokten zij voort, af en toe omkij
kend naar hun dorp, waar de hemel
reeds rood getekend was.
Dit leek mij de ergste verschrik
king: liever gebleven in die hel van
granaten bij elkaar, dan in het zicht
der bevrijding verdreven te worden
van datgene, waar je je gehele leven
aan gewerkt hebt. Alles ten prooi te
zien aan plundering en vernieling!
Nooit zal ik vergeten de uitdruk
king van de oude man van 70 jaar,
een Overloonse boer, die wist, dat
zijn zoons heimelijk gebleven waren:
„zij zullen ons goed beschermen".
Ja er waren van die onverschrok
ken kerels, die zich in de grond in
groeven en twaalf dagen leefden van
veldwortels, tot de moffen hen ont
dekten en hen naar Venray stuur
den.
Zo werd Venray naast het cen
trum der Duitse verdediging tussen
corridor en Maas, toevluchtsoord
voor al de verdrevenen uit de dor
pen, die onmiddellijk in de frontlijn
lagen. Dat daardoor de meest ver
warde toestanden ontstonden, is dui
delijk.
Maar in de nood leren de mensen
elkaar vinden en iedereen nam
gaarne 10 tot 20 evacuées in huis,
sommige boeren gaven onderdak
aan 50 tot 60 mensen.
Het klinkt nu bijna ongelooflijk,
maar in tijd van nood en gevaar i:
alles mogelijk. Eten was er ruim vol
doende, vlees in overvloed want de
meesten slachten hun vee af, omdat
of de moffen het meenamen, of het
ten offer viel aan de granaten. Ven-
rays inwonersaantal steeg in enkele
dagen van 17.000 tot 25.000!
Intussen vielen enkele malen per
dag de overrompelende salvo's gra
naten. Storingsvuur noemt men zo
iets, want stond aan de toegang van
Venray niet:
Achting, die Stadt liegt unter
feind-lichem Störingsfeuer?
Dit storingsvuur, dat zo enorm
verraderlijk was door het plots ge
beuren, eiste vele slachtoffers. In
eens was de lucht gevuld met gie
rende geluiden, zware ontploffngen
daarna ijselijke stilte. Iedere
keer daarop klonk het gekerm van
gewonden, waren sommige straten
gekleurd van bloed.
In één huisgezin op een morgen
drie doden, ergens anders een jon
gen voor zijn leven verminkt. Ven
ray werd frontstad.
Nu wisten wij het zeker, de mof
fen zouden niet meer terugtrekken,
steeds talrijker kwamen de salvo's.
Onophoudelijk doken de Typhoons
neer dicht in de buurt van het dorp.
In al zijn verschrikking, biedt de
duikaanval van dit vliegtuig, dat zo
gevaarlijke raketten neerschiet, iets
geweldigs imponerend!
Eerst enkele malen cirkelend als
een roofvogel die zijn prooi zoekt,
dan plots in een hooggierend geluid
neerstortend pijlsnel omlaag, ter
wijl vuurstralen uit zijn neus spui
ten, even later gevolgd door de ra-
ketbommen, die met een donderende
ontploffing alles verbrijzelen. Wat
waren ze bang de heren moffen,
voor deze beweeglijke roofvogels.
Nog was Venray niet het onmid
dellijke doel en dus volgde ieder met
gespannen aandacht de duikmanoe-
vres van dit nieuwe vliegtuig. Hoog
optrekkend loeiden zij over het dorp
heen, steeds maar weer neersuisend
op de Dutsers, die zich in de bossen
verschanst hadden.
Voor de toeschouwer een impone
rende wedstrijd, voor hen op wien
het gericht is, een vreselijke hel!
We zouden het later ondervinden.
Op 6 October kregen de moffen hun
laatste kans, de straten waren be
zaaid met in Duits gestelde vlug
schriften, dien vorige nacht door En
gelse vliegtuigen uitgeworpen:
„Eine Minute, die dir das Leben
retten kan!" Zij die zich over wilden
geven, moesten gebruik maken van
duidelijk zichtbare doeken of hem
den!
Het kwam er eigenlijk niet op
aan wat, als het gebaar maar over
duidelijk was! Hande hoch und
weisze Fahnen!
Het bleef bij deze aanmoediging
van Engelse propaganda, succes
werd er weinig mee geoogst. Want
lustig vuurden de 88ers en in de
avond brulden zoals gewoonlijk de
nebelwerpers
Intussen had de radio reeds en
kele malen gemeld dat Overloon ge
vallen was en door Amerikaanse
tankdivisies bezet was!
Het interesseerde eigenlijk nie
mand meer, want waarom kwamen
zij dan niet door naar Venray?
Drie weken lagen ze nu al in een
wijden boog rond onze plaats, op 'n
afstand van slechts zes a zeven kilo
meter!
En als zij dan toch niet doorstie
ten, waarom dan die verraderlijke
salvo's granaten, midden in de kom,
waar bijna geen Mof te zien was!
Niemand begreep er iets van, nooit
hadden wij een oorlog meegemaakt.
Wat wisten wij van de betekenis
een bepaalde streek achter het front
door beschieting tot gevaarzone
voor de vijand te maken?
Venray met zijn vele kloosters en
gestichten, met zijn ziekenhuizen
zou toch zeker wel ontzien worden?
Ze konden er toch wel om heen
trekken en zo de Moffen de Maas
over drijven!
Wat wisten wij van de ijzeren ring
rond Venray, die onze bevrijders op
een of andere zwakke plek (als deze
er was!) open moesten breken met
ontzettende verliezen?
Voor de burger heeft de oorlog
voering veel onbegrijpelijks, juist
datgene wat vanzelfsprekend lijkt,
gebeurt nooit. Er schijnen zoveel
factoren in het spel te zijn, die
nooit openbaar gemaakt kunnen
worden, dat ook na afloop van de
strijd nog talrijke vragen open lig
gen.
Vooral het bombardement, de
vernietiging der etappelinies rond
Venray, aldus de BBC waarbij
het centrum totaal verwoest werd,
gaf aanleiding tot de meest bittere
uitlatingen.
Het is zo natuurlijk en wellicht
waren de Engelsen ook wel niet pre-
ces op de hoogte der juiste getal
sterkten en posities der Duitse troe
pen!
Tenslotte werd de bevrijding van
Overloon definitief door het ingrij
pen van de derde Britse infanterie
divisie, zo was alles gereed voor de
grote aanval, de laatste slag, de
doorbraak door de Duitse stellingen
en mijnenvelden tussen Overloon en
Venray!
Het leven in deze laatste dagen
voor de grote strijd bestond voor
namelijk uit eten, melk halen bij de
boeren en het zorgen voor onze tal
rijke evacué's! Per dag werden door
vele meisjes duizende boterhammen
gesmeerd en verwerkte de Gaarkeu
ken talrijke ketels heerlijke snert'
Een haastig uit de grond gestampt
evacuatiecomité zorgde voor kleren,
schoeisel en definitief onderdak.
Klooster Jerusalem, hoofdpost van
,dje onvermoeid werkende Genees
kundige dienst, nam 800 evacué's op
Ja die kloosters en gestichten, wat
zijn ze in deze tijd voor Venray niet
geweest? Onvergetelijk zijn de vele
prachtge staaltjes van persoonlijke
moed van vele broeders en zusters
geweest, overal stonden ze klaar om
de zwaar getroffenen op te nemen!
De gestichten en kloosters, St. An
na, St. Servaas, Jerusalem, St. Josef,
het* Ziekenhuis en het Paterskloos-
ter, even zovele centra voor gewon
den, zieken en evacué's! Venray kan
niet genoeg dankbaar zijn voor hun
heroisch werk in de uren van 't ge
vaar! Ja, het gevaar, het maakt ie
mand ofwel tot een lafaard, of tot
een held. Angst overviel in deze tijd
iedereen, het was slechts de vraag
of je meester van je zelf kon blijven
of niet. Naast tonelen van ergerlijk
egoisme en angst voor eigen lijfsbe
houd zijn er veel mannen en vrou
wen, jongens en meisjes geweest, die
enkel het woord plicht kenden!
Dikwijls waren het juist de een-
voudigen die met ware doodsver
achting gewonden hielpen of doden
wegbrachten. Boven alles zie ik de
figuren van de leider der Genees
kundige dienst, de geestelijken, de
jongens en kerels van de luchtbe
schermingsdienst en brandweer
Overal zijn ze geweest, de helden,
iedere straat en iedere buurt kende
zo zijn leiders in die dagen, naam
loos zijn ze, ze zullen het wellicht
blijven ook.
VOORBEREIDING TOT
DE EINDSTRIJD
Iedere dag bracht nieuwe slacht
offers, men raakte eraan gewend
Dinsdag 10 oktober negen doden
ineens bij een onverhoedse granaat
beschieting
Woensdag 11 oktober ('werd het
aantal verhoogd tot 15 en de volgen
dag zou wel weer zijn slachtoffers
eisen. Het was deze verschrikkelijke
onzekerheid, die zo ondragelijk was.
Gebeurde er maar eens iets defini
tiefs, iets geweldigs, dat aan alle
spanning een eind maakte. Als het
dan zo moeilijk was de Moffen eruit
te krijgen, waarom dan geen lucht
vloot van duizend bommenwerpers
op de stellingen neergelaten? Waar
om geen zwaar trommelvuur zoals
bij Caen, waar het pleit binnen en
kele uren beslist was
De avond van de 11e oktober viel
in, met dezelfde nerveuse, dreigende
sfeer van iedere weerkerende duis
ternis. Ver weg brulde de Nebelwer
per, ploften granaten met een matte
slag neer, kletterden de laarzen van
schreeuwende Moffen over de straat.
En in de kelders klonk dien avond
het gewone rozenkransgebed, want
het was Mariamaand.
Het was een avond vol heldere
sterren, met ongekende en toch ver
trouwde geluiden, met aan de kant
van Overloon het rode flitsen der
monotoom vurende kanonnen! Aan
de einder, ver weg, scheen 'n blauw
witte streep, het kunstmatige maan
licht dat boven het front hing. Het
was 'n avond als ieder ander der
laatste weken, het leek of de tijd
stil was gaan staan. En weer werd
het dag. 12 Oktober, hij staat in onze
harten geschreven als iets vreselijks
en iets verlossends, hij bracht eén
einde aan de afmattende spanning,
want toen begon de eindstrijd
(wordt vervolgd)
Het verhaal van het Evangelie
van de achtiende zondag na Pinks
teren verbluft altijd weer door zijn
raakheid. Het middelpunt vormt on
ze menselijke onhebbelijkheid. En
dat ten voeten uit.
En daarom spreekt het zo sterk
aan. Wat gebeurde er op die morgen
of middag, toen Jezus per roeiboot
een overtochtje maakte over het
meer van Galilea?
De mensen hadden gehoord, dat Hij
zou komen. Dat is nu eenmaal zo in
het Oosten, het gerucht gaat sneller
dan de mens. Toen Christus dus in
Carphanaeum aankwam, stonden er
al heel wat mensen aan de wal, aan
de aanlegsteiger om hem te verwel
komen. Sommigen waren gewoon
nieuwsgierig, anderen meenden wel
een of ander voordeel te kunnen
halen.
Er waren natuurlijk ook bewonde
raars onder hen en tegenstanders.
Bijzonder echter valt onder hen op
een lamme man. Zijn naam kennen
we niet, noch zijn afkomst of nage
slacht. Hij is eigenlijk een even grote
onbekende als al die anderen. Maar
hij was een man, die blijkbaar wel
wat op zijn kerfstok had.
De Joden besloten dat uit het feit,
dat hij lam was. Maar tegenwoordig
weten wij, dat zoiets bijgeloof is. En
niemand onzer zal nog ooit een on
gelukkige of zieke zijn ongeluk ver
wijten, omdat hij of z'n voorvaderen
gezondigd hebben.
Bij die lamme in kwestie echter
was het toevallig wel het geval, dat
hij gezondigd had. Hij kwam naar
Jesus in de hoop vergeving van zijn
zonden te verkrijgen en niet aller
eerst om genezen te worden.
Dat is ons eigenlijk de grote les.
Wij allen zijn zoftdaars, maar de
meesten onzer vergeten tijdig naar
Christus te gaan, om vergeving te
krijgen. Iedereen heeft iets, waar
door hij zijn biecht meestal maar op
de lange baan schuift. Wanneer ech
ter beginnen we wel over vergeving
van zonden te denken?
Als we zien dat het met onze ge
zondheid mis gaat, als we geope
reerd moeten worden of een lelijke
kwaal beginnen te krijgen.
Was dat ook het geval bij de lam
me? Kwam hij ook pas nadat hij er
ernstig aan toe was geworden?
Misschien. Maar in elk geval had
hij toch vooral oog voor zijn fouten,
voor hetgeen mis was geweest.
Toen de zonden eenmaal vergeven
waren heeft Christus ten overvloe
de ook de man genezen. Eigenlijk
uit puur toeval, doordat ni. de te
genstanders op Jezus begonnen te
schelden. Mischien was het anders
niet gebeurd.
En daaruit hebben wij onze con
clusie te trekken. 'T belangrijkste is
onze geestelijke gezondheid. Die van
het lichaam komt pas veel later. En
zo handelt God in de practijk ook
meestal.
In opgewekte stemming was broer
Jan het café binnengestapt teneinde
deze zaterdagavond in één slag de
dorst van een hele week te lessen.
Nu kan men in café's van alles be
leven. Men minnekoost er en men
handelt er, men toept er en men
vecht er maar met enige verbazing
zag hij dat voor de spiegel, die als
reclame dikwijls in café's pleegt te
hangen, een van de medegasten be
zig was zich te scheren.
In verband met de opgewekte
stemming en de dorst begon broer
Jan allerlei opmerkingen te maken
aan het adres van de zich scheren
de cafébezoeker. Niet ten onrechte
vond hij het nogal ongewoon, dat
iemand zich in een café staat te
scheren.
De scherende keerde zich om en
schreed met bezeept gezicht en
scheermes in de hand op broer Jan
toe. Eerst nu zag deze hoe verschrik
kelijk groot de ander was, en welke
grote knuisten hij bezat. Broer Jan
kroop dan ook enigszins bedrem
meld achter de tapkast weg, vooral
omdat de zeepman zulke dreigende
passen nam.
De verbolgen baardverwijderaar
viste hem echter zonder moeite ach
ter de tapka* vandaan, en zette hem
op een stoel aan de stamtafel.
„Bek dicht", zei hij, „en een rond
je voor de hele zaak. Anders zal ik
je eens even mores leren".
Enigermate overdonderd bestelde
broer Jan een rondje voor de hele
zaak. Met spijt bedacht hij, welk 'n
gat deze ongewilde gastvrijheid in
zijn zaterdagavond budget zou slaan.
De ander was grommend voor de
spiegel getreden om zich verder te
scheren. De overige gasten klonken
vrolijk op de gezondheid van de
baard en van Jan, die er de humor
maar kwalijk van kon zien.
Toen het scheren gedaan was en
de consumpties op waren, pakte de
pas geschoren cliënt broer Jan op
en zette hem met stoel en al voor de
tapkast, waar de kroegbaas bedrij
vig zijn glazen waste. „Bestel nou
liefjes nog een rondje!" beval hij.
Broer Jan was echter niet van
plan zijn drinkpenningen door an
deren op te laten souperen. Hij
kroop onder de arm van de ander
door en draafde naar buiten, waar
hij op enige afstand broer Gerrit
wist, die al sinds de schoolbanken
zijn steun en toeverlaat was ge
weest. En die qua handen en zo iets
flinker van formaat was.
De beide broers repten zich ver
volgens de gelagkamer binnen, waar
men nog lachend napraatte over het
rondje. Het gelach verstomde, even
wel, toen men de verwrongen ge
laten der beide broeders ontwaarde.
Broer Jan, moreel gesteund door de
aanwezigheid van zijn oudere broer,
nam een stoel, wierp die door de
spiegel, brak vervolgens een biljart-
keu voor zijn knie in tweeën, sloeg
de hals van een bierflesje stuk op de
rand van de tapkast en goot de in
houd over de herbergier uit.
Broer Gerrit daarentegen vatte de
grote scheerbaas aan en timmerde
hem vast in de kleine ruimte onder
de tapkast, waar de lege bierflessen
plegen te staan. Tenslotte kwam de
politie de gemoederen kalmeren en
de schade opnemen. De herbergier
trok de pas geschoren cliënt uit de
tapkast weg, en de beide broers
kregen een bon wegens vernieling
en wegens mishandeling.
„Ik haal d'r altijd mijn broer bij
als er wat is", verklaarde Jan trots
voor de rechter.
„Ik laat mijn broer niet in de vei
ling nemen, door niemand niet", zei
Gerrit.
,,'t Liep niet zo'n vaart", zei de
caféhouder als getuige, ,,'t Zijn beste
jongens allebei, maar niet van de
goochemsten".
Waarna de rechter Jan 25 boete
liet betalen en Gerrit 35; want die
had als oudste toch verstandiger
moeten zijn.
Geachte Redactie,
Van harte stem ik in met uw „over
peinzing" naar aanleiding van enke
le ingezonden stukken betreffende
de waterleiding in onze gemeente.
Wat die heren klaar maken gaat
werkelijk alle perken der welle
vendheid en service te buiten. Alle
mogelijke voorschriften beperken de
klant van de waterleidingsmy het
normale verbruik. En met dat nor
male verbruik bedoel ik dan niet het
besproeien van tuintjes of gazons.
Neen, men moet zelfs het schrobben
of afspuiten der trottoirs achterwe
ge laten, dat kan ook gebeuren met
een straatbezem, dat beetje stof kan
er ook nog wel bijEn om het
verbruik in huis toch ook maar te
beperken, zorgt men er wel voor dat
er niet te veel water uit het kraan
tje komt. Of is dat omdat de pompen
het niet bijgepompt kunnen krijgen?
Laten de heren er dan vooj zorgen
dat ze een grotere capaciteit hebben!
Als de drie maanden om zijn komt u
evengoed met de kwitantie, ongeacht
of de Venrayse huismoeders u in die
drie maanden op de Mookerhei ge
wenst hebben, daarbij is uw tarief
nu ook niet zó, dat we kunnen zeg
gen: voor dat geld kunnen we ook
niet alles verlangen
Hoe is het mogelijk dat de bevol
king van Eindhoven b.v., steeds vol
doende water heeft, en dat in een
stad die in enkele jaren toch wel
enorm is uitgegroeid, wat toch ook
grote eisen stelt aan de drinkwater
voorziening
Vrijdag is van oudsher de dag dat
t gehele huis een goede beurt krijgt
en zaterdags houden we aan de lijve
grote schoonmaak, alhoewel een da
gelijkse douche niet bepaald ver
kwistend is. In ieder geval kon men
vorige week vrijdag en zaterdag zijn
lol wel op, als men zag wat van 'n
armtierig straaltje water zich uit de
kraan wist te wringen. En dan moet
de douche- of badcel niet op de be
gane grond zijnhopeloos was 't
gewoon. En om dat het publiek ter
kennis te brengen behoefde men wel
geen radio wagen in te schakelen!
Heren van de waterleidingsmy. u
eist van uw klanten zuinigheid en
prompte betaling en weet ik wat nog
meer, mogen wij ook 'ns wat eisen?
Zorg voor voldoende water, onge
acht of we een lange droge zomer
hebben of niet! Dat is uw verplich
ting, die u ook na moet komen
M.S.
Mijnheer de redacteur, ik zou
graag via Uw blad eens willen wij
zen op de noodtoestand, waarin Ys-
selsteyn verkeerde.
Door de aanhoudende droogte is
het hier één droge vlakte, met dorre
weiden, waarin het vee ternauwer
nood wat voedsel vindt. Toen dan
ook nog de waterleiding de geest gaf
en geen druppel water, werd het in
derdaad een nood-toestand.
De koeien, varkens en kippen zon
der enig water. Hier en daar kwam
onder in de kelder nog wat uit de
hoofdkraan lopen, maar dit was ter
nauwernood voldoende voor de men
sen zelf.
Waar ligt dit nu aan. Informaties
hebben mij aangetoond, dat b.v. in
Venlo en Helmond de waterleiding
steeds volop water heeft gegeven.
Waarom kan dat hier niet?
Wordt er teveel met water ge
knoeid door degenen, die geen wa
termeter hebben?
Zo ja, dan schiet de waterleiding
in haar taak tekort om deze mensen
op te sporen en te bestraffen. Ligt
Ysselsteyn te hoog? Is de aanleg
verkeerd?
Men hoort van alles vertellen,
maar water kwam er niet. Veel
mensen zijn in Ysselsteyn op de
waterleiding overgeschakeld om zo
doende meer bedrijfszekerheid te
krijgen. De waterleiding zou immers
het stinkend ijzer-houdend water
voorgoed doen verdwijnen.
Inderdaad verdween het, maar ook
het normale water en daarmede de
bedrijfszekerheid. En de mensen die
indertijd geen waterleiding konden
krijgen of tegen zwaar geld kunnen
heden lachen. Zij hebben tenminste
water en het kost niets. Wij hebben
geen water en mogen de kwitantie
toch betalen. Kan dat nu beslist niet
anders?
G.W. Ysselsteyn
van 18 september 1909
De kerkelijke diensten in de
Paterskerk werden zondags gewij
zigd en zullen voortaan de H.H. Mis
sen zijn om 5, 6, 7 en 8 uur. Tot he
den was de eerste H. Mis om 4 uur.
Gistermiddag passeerde alhier
de Helmondse processie, zijnde ruim
300 personen, mannen en vrouwen,
welke deze bedetocht naar Kevelaer
te voet afleggen.
De Leunense processie hield
zondag de bedevaart naar Oostrum.
waaraan ruim 400 personen deelna-
Te Horst-America werd bij een
diepteboring op een diepte van 600
meter een hete zoutwaterbron aan
geboord. Deze bron levert naar
schatting per minuut ruim 600 liter
zeer warm en zeer helder zout wa
ter.
In de gemeente Helden met 4000
inwoners en ruim 100 bierhuizen
zouden per jaar vertapt worden c.a.
2200 tonnen bier. Per glas verkocht
zou dit dan de respectabele som op
brengen van 40.000 per jaar.
van 22 september 1934
Te Oirlo is de boerderij van de
Wed. Peeters afgebrand, de oogst
van rogge, hooi enz. gingen in de
vlammen verloren.
Verleende vergunningen tot het
voorhanden hebben van een vuur
wapen, kunnen afgehaald worden
ter secretarie voor 1 october, tegen
betalig van f 1,per wapen.
NIEUWS UIT
VENRAY EN OMGEVING
Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot
maandagmorgen 8 uur, wordt de
practijk der huisartsen voor Venray
e.o. waargenomen door
Dr. VAN DEN HOMBERGH
Oostsingel 6 Telefoon 1393
Uitsluitend voor spoedgevallen.
Zondagsdienst Groene Kruis:
Zr. Janssen, Kard. van Rossum-
straat 4, tel. 1504.
GROENE KRUIS
Donderdag a.s.:
Zuigelingen-bureau voor de Kom.
BEKENDMAKING
Op de secretarie der gemeente
Venray, ligt ter inzage een verzoek
metbij lagen van de directie der N.V.
Esso te 's-Gravenhage Benoorden-
houtsweg 7,om vergunning tot op
richting enz. van een ondergrondse
Diesel- en benzinebewaarplaats met
aftapinrichting met 2 electromoto-
ren a half Pk; adres inrichting Sta
tionsweg 120, kadastraal bekend ge
meente Venray sectie E no 2930.
Schriftelijke bezwaren kan een
ieder gedurende 10 dagen na dagte
kening van deze bekendmaking in
brengen bij het gemeentebestuur,
waar dit verzoek ter inzage ligt. De
ingekomen schrifturen worden mede
ter inzage gelegd.
Mondelinge bezwaren tegen inwil
liging van het verzoek kan een ieder
persoonlijk of bij gemachtigde in
brengen op een openbare zitting, te
houden op woensdag 30 september
-1959 a.s., om 15 uur in het gemeente
huis te Venray.
Beroep tegen een genomen be
schikking kan o.a. worden ingesteld
door:
de verzoeker om de vergunning;
b. degene, die in persoon of bij ge
machtigde op de bovenbedoelde
zitting is verschenen;
degene die, zonder op de open
bare zitting te zijn verschenen,
binnen de gestelde termijn
schriftelijk bezwaren heeft in
gebracht, indien hij niet woon
achtig is in een gemeente, waar
deze openbare kennisgeving is
gedaan.
Venray, 9 september 1959.
A.H.M. JANSSEN, burgemeester.
H. VORST, secretaris.