Overpeinzingen Jeiigd-4-Éagse Stichting Werkplaats in bedrijf. in Venray. Voor de politierechter Nieuw-Guinea Ingezonden Zaterdag 8 augustus 1959 No 32 TACHTIGSTE JAARGANG KIEL EN MAAS a GBOTESTBAAT 28 TELEFOON S12 OIBO 150652 WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN i^.^"tt'rrVTir. De z.g. beschuttende werkplaats op de Kruisstraat geniet, zo blijkt ons, te weinig belangstelling en voor zover er al mensen zijn die er iets meer van weten, is de kennis die zij dragen nog heel vaak een totaal verkeerde. Wat is die werkplaats dan, hoe kwam ze er, met welk doel en wel ke zijn de tot nu toe bereikte resul taten We hebben ons met deze vragen bezig gehoudén en het antwoord is: deze werkplaats is een pracht- instituut aangepaste arbeid Van de mensen kan men zeggen; dat ze, vanaf het tijdstip van de zondeval, voor werken worden ge boren. Diezelfde zondeval heeft er voor gezorgd, dat de mens, een aantal onvolkomenheden in zich draagt, die zijn werkvermogen op een of andere manier beperken. Dat kun nen onvolkomenheden van geeste lijke zowel als van lichamelijke aard zijn. Iemand met een paar slechte voe ten, kan men bezwaarlijk postbode maken en de man die geen aanleg heeft voor scheikunde houde men uit een apotheek Meer en meer is men er in de maatschappij dan ook op uit, om alreeds voor de jeugdige mens, die nog met werken moet beginnen, ar beid te vinden die bij zijn aard en aanleg past. Nu herbergt elke gemeenschap, ook de Venrayse natuurlijk een aan tal mensen, wier aanleg en lichame lijke constitutie zó zijn, dat zij moei lijk in het gewone arbeidsproces kunnen worden ingeschakeld en die toch graag zouden willen werken. Welnu voor deze mensen is de ge meentelijke werkplaats in het leven geroepen. Zij vinden daar wat men noemt aangepaste arbeid, werk dus dat déze man met déze aanleg, of als men wil met die of die beper kingen in zijn vermogens toch met succes kan verrichten. Men heeft- in dit verband ook wel eens de term „beschuttende" werkplaats gebruikt. Dat is geen technische term, die aanduidt, dat de mensen bij 'twerk een dak boven het hoofd hebben, want dan zou er moeten staan „be schutte" werkplaats, neen, die term wijst op het nagestreefde doel: beschutting te geven aan het gevoel van eigen mensenwaarde, welk ge voel zo sterk afhankelijk is van de maatschappelijke prestatie waartoe men door zijn werken in staat is. Op de werkplaats is men er dus op uit de volle arbeidsgeschiktheid, welke aanwezig is, te handhaven en haar zo mogelijk op te voeren met 't uiteindelijke doel, de mensen terug te voeren naar het vrije be drijf. Dacht u dat dit niet lukt Cijfers liegen er niet om: in het laatste jaar gingen 25 mensen over van de werkplaats naar het vrije bedrijf. het ontstaan Reeds tien jaar geleden gaf de toenmalige minister van Sociale Za ken een circulaire in het licht, waarin dit soort maatschappelijke voorziening een startpunt vinden kon. De zaak werd nader geregeld in een ministeriëel besluit In Venray heeft men 3, 4 jaar ge leden die kans genomen, al is dan dat niet van gemeentewege gebeurd. Men heeft n.l. een stichting gefor meerd, waarvan naast de standsor ganisaties o.m. het Groene Kruis, St. Lidwina en ook de Gemeente lid waren. Onder voorzitterschap van de heer Bartels, is de Stichting vlot aan het werk gegaan, heefto.m. contacten gelegd met de gemeenten Wanssum, Broekhuizen en Meerlo en is na lang overleg kunnen star ten in de werkplaats aan de Kruis straat met zegge en schrijve 5 men sen. Men moet zich een en ander niet zo heel eenvoudig voorstellen. Wel iswaar geeft het Rijk subsidies, waardoor eventuele calculatie-ver- schilllen opgeheven worden, maar het is toch zo, dat inrichting van werkplaats, machineriën e.d. door de werkplaats zelf betaald moeten worden. Het was en is dus heden ook nog steeds zaak voldoende werk aan te trekken. Hetgeen in het in dustrie-arme Venray niet meeviel en ook heden nog lang niet altijd meevalt. Temeer niet omdat intus sen het aantal mensen werkzaam in de werkplaats uitgegroeid is tot 70 man. opdrachten Zo worden dan thans in de werk plaats van allerlei dingen gedaan. Men heeft er een slijperij en bra- merij voor gieterijproducten, die o.m. uit Venlo en Tegelen komen, men heeft er licht montagewerk van Venrayse industriën, men spoelt en strengt er plasticdraad voor indus triën uit Bergen en Helmond, men maakt er grafkransen voor een Ven rayse bloemist en men sorteert de eieren voor de Barneveldse eierhan- del. De nieuwe directeur de heer Rippe vertelt lachend, dat hij met plezier gelezen had dat een Venrayse indus trie de DAF-stoeltjes en -banken gaat maken en wijst op 't gehuurde werkplaatsje a. d. Leunseweg, daar is men die zelfde stoeltjes en ban ken al aan het bekleden. Onafhan kelijk van elkaar heeft men die or der bij de DAF te pakken gekregen. Om niet helemaal van loonop- drachten der industrie afhankelijk te zijn, is men daarnaast ook een eigen „winkeltje" begonnen, n.l. de ver vaardiging van electrische bedradin gen. Dat wordt in eigen opdracht vervaardigd en goed verkocht. Over de aanvaarding van werk opdrachten wordt onderhandeld op basis van een objectieve calculatie, m.a.w. men rekent voor het te ver vaardigen werkstuk dezelfde prijs als die welke men" er overal elders voor stellen zou. Er is dus alleen dit verschil, dat de werkkracht hier als regel de honderd procent productie vermogen niet haalt, zodat het pro duct tenslotte op de werkplaats wat duurder wordt dan in het vrije be drijf en het is dit verschil, dat door de overheidssubsidie moet worden overbrugd. beloning We zullen niet ver in gaan op het zeer gecompliceerde loonsysteem dat bij de werkplaats geldt. De men sen krijgen de lonen van de gemeen telijke sociale regeling, die heus niet zó is, dat men er bij staat te gillen van plezier. Integendeel,in deze tijd zou een verhoging welkom zijn, te meer waar men hier zit met een ge meenteklas-systeem, dat deze men sen ten onrechte minder geeft, dan hun kollega's in Helmond b.v. Boven dat minimale grondloon kan men via premies inderdaad een weekloon ha len, maar men is er wel van over tuigd, dat deze lonen rustig wat ho ger konden zijn. Pogingen daartoe in het werk ge steld via de federatie van werk plaatsen zijn tot héden niet geslaagd. Op de werkplaats zijn op het mo ment 70 mensen aan de arbeid. Voor het overgrote merendeel wer ken de mensen graag en goed. Dat hebben we zelf kunnen vaststellen, maar ook de heer Rippe kwam over de positieve ambitie van de mannen der werkplaats niet uitgepraat. „Wij willen" aldus de heer Rippe, „graag zoveel mogelijk mensen helpen, maar ook een goede en juiste sfeer be houden. Dat is de reden, waarom men al lang eens gekeken heeft naar een betere werkplaats.. Het noodgeval was goed voor de pionier periode, maar nu groeit men er aan alle kanten uit. Daarom heeft het bestuur besloten tot aankoop van een oude wonig net tegenover de barak, waarop na verloop van tijd dan een nieuwe werkplaats, beter aangepast aan de eisen van 't werk en de mensen, die er moeten werken zal gaan verrijzen. Men is met de plannen doende. Zo is dan in goed drie jaren tijd de werkplaats uitgegroeid tot een instituut, dat moeilijk meer te mis sen is in de Venrayse samenleving. Dat dikwijls verkeerd begrepen en verstaan wordt, maar waarvan de resultaten: gelukkiger mensen te vormen, de veel moeite die er voor gedaan wordt, ruimschoots beloond. lawaai Bij de plaatselijke muziekvereni gingen kan men op het ogenblik spreken van een soort tegenzin in het geven van het z.g. verplichte concert. Zoals men weet wordt o.m. de ge meentelijke subsidie afhankelijk ge steld van het al of niet geven van enkele concerten. Nu is men heus niet ongenegen die concerten te geven, maar wel voelt men er weinig voor het mid delpunt te worden van een stelletje bromfietsers, die het kiosk als mid delpunt van hun toeren kiezen en de belangstellende menigte eens wil laten zien, hoe hard hun brommers wel knorren en hoe 'n stoere jon gens zij wel zijn. Vriendelijke verzoeken om gedu rende het concert zeker het zwaar dere verkeer van de marktplaatsen af te houden, worden telkens vrien delijk aangenomen, maar baten wei nig of niets. En de verschillende di recteuren mogen kindermeisje spe len om de jeugd, die feitelijk al in bed moest liggen, van het kiosk af te houden. Als men concerten wil, dan moet men ook zorgen, dat ze zo gegeven kunnen worden, dat de muzieklief hebber er wat aan heeft en de mu ziekbeoefenaar zijn taak kan ver vullen. Vroeger tussen de omslotenheid der bomen, kreeg men feitelijk van zelf een soort afscherming, maar nu op de „kale" markten zit men als het ware midden in het verkeer. Vandaar die o.i. gerechtvaardigde tegenzin, waarvan de oorzaken d,oov het inschakelen van enkele politie agenten gemakkelijk zijn weg te nemen. bb. De Bescherming Bevolking is, het is flauw om dat te ontkennen door heel veel mensen een beetje argwanend bekeken. Men herinner de zich nog de vooroorlogse dienst, die zich in de oorlogsdagen te dik wijls niet liet zien, daar waar ze nodig was. Ondanks die argwaan is ze er toch gekomen en vooral op verschillende kerkdorpen zijn actieve afdelingen tot stand gekomen. Dat ze practisch nut hebben is o.m. bewezen^ in Oos trum, Oirlo en Ysselsteyn, waar bij branden deze afdelingen actief in de weer zijn geweest en inderdaad en metterdaad de gevolgen van die branden hebben weten te beperken, Een betere reclame voor de B.B. dan het vakkundig optreden van deze afdelingen kan men moeilijk hebben, temeer waar nu gebleken is, dat zij door de verschillende oefe ningen een grote mate van paraat heid hebben. Dat is dan ook eens een prettige conclusie die men heeft kunnen trekken bij al die sombere brand-berichten der laatste weken. Een minder prettige conclusie die wij ook moesten trekken, is, dat onze grote brandweenvagen schijn baar niet harder rijden kan dan 45 km per uur. We hebben er 2 keer achter gereden op weg naar Yssel steyn, maar boven de 45 km kwam hij niet. En dat vinden we voor een brandweerwagen in onze zo uitge strekte gemeente toch wel aan de bar zuinige kant. voetbalterreinen Wie meent, dat de verschillende voetbalclubs het zo gemakkelijk hebben, vergist zich. Het reizen en trekken kost ook in de lagere afde lingen handen vol geld, het onder houd van de terreinen idem dito en de revenuen zijn zeker bij onze clubs op de kerkdorpen niet zo danig, dat hieruit alles bekostigd kan worden. Men leurt dan met do- nateurskaarten, waarmede andere verenigingen ook leuren, men orga niseert een toneelavond en rijdt daarmede een andere plaatselijke vereniging in de wielen en zo ziet men de eindjes aan elkaar te kno pen. Men kijkt dan wel eens afgunstig naar de kom, waar men praat over sportpark e.d., terwijl de terreinen rond Huize Servatius model-velden zijn, waarvoor iedere club zich de vingers af zou bijten. Men is zich natuurlijk wel bewust dat in de kom de problemen heel wat zwaarder en moeilijker liggen en dat dit sportpark natuurlijk ook centraal is bedoeld, maar intussen zitten de voetballeiders op de kerk dorpen toch dikwijls met de handen in het haar. En stellen zich de bange vraag of de overheid met het aan leggen van een sportpark meent het hare gedaan te hebben voor wat be treft de sportbeoefeningen in onze gemeente. Terrein-problemen, onderhouds- moeilijkheden vragen nu dikwijls te veel van de leiders op de -kerkdor pen, die deze sportbeoefening toch ook graag in die kleine gemeen schap willen behouden. Hun vraag is nu en o.i. terecht of naast de plannen-makerij voor het grote sportpark ook niet eens een plan kan worden opgesteld, waardoor behoorlijk voetbal op de kerkdorpen mogelijk blijft, zonder dat dit nu dermate grote eisen gaat stellen aan de verschillende clubs, dat zij er onder bezwijken. planning De heer Derikx heeft in de laats te raadsvergadering weer eens de zoveelste lans gebroken voor een betere planning van verschillende door de gemeente uit te voeren wer ken, waardoor ook de urgentie van die werken tot uiting komt. Met een korte hamerslag werd in die vergadering immers de op brengst van de Heidse Peel en van de gespaarde effecten bestemd voor de bouw van een gymnastiekzaal in de kom. Dan volgt bijna automatisch de klacht, waarom dat nu te besteden aan de bouw van een gymnastiek zaal, waarom niet aan w^genver- betering, waarover al jaren gezeurd wordt en waarvan zovelen last heb ben; waarom dat geld" niet besteed aan urgenter dingen.... Er is in het begin van het jaar door B. en W. een poging gedaan om in een uitvoerige uiteenzetting over de begroting, alsnog tot een soort urgentie-bepaling te komen. Het schrijven heeft maar een ge brek.... er komt zo weinig van te recht. Nu is het onjuist om hier B. enW. de schuld van te geven. Het wegen probleem hangt b.v. nauw samen met de herverkavelingsplannen rond de Lollebeek, of van subsidies van de Cultuur Technische Dienst. De beslissing daarin ligt dus feite lijk buiten de raad, doodeenvoudig omdat deze dienst voor een groot deel der gelden moet zorgen. Of er een gymnastiekzaal al of niet gebouwd kan worden, beslist de Minister van Onderwijs en an dere ministeries. Of er een schouw burg gebouwd gebouwd kan worden hangt af van de subsidies in Den Haag en of er plantsoenen en trot toirs gelegd kunnen worden van de dienst ACW. Of er electriciteit komt hangt af van de PLEM en waterlei ding van de waterleidingsmaat schappij. Of het industrieterrein uit gebreid kan worden hangt af van de minister van Economische Zaken en of er riolering moet komen van de Inspectie der Volksgezondheid. Of er een zwembad komt ligt in handen van weer andere instanties en zo kunnen we nog een kolom lang voortgaan. Het schijnt tegenwoordig de taak van een gemeente alleen maar te zijn, al die instanties en ministers te porren om op te schieten,om geld beschikbaar te stellen en met het werk te beginnen. De ene instantie laat zich por ren, de andere niet... Dat maakt een behoorlijke plan ning en daarbij een behoorlijke ur gentiebepaling onmogelijk. En men stelt de raad telkens opnieuw voor het dilemma: dit aanpakken of an ders niets (Het is met de gemeentelijke zelf standigheid wel ver gekomen Op 19, 20. 21 en 22 augustus zul len voor de jeugd een avondvier daagse worden georganiseerd over trajecten van 10 km en 15 km per avond. De route beschrijving krijgt men bij de start. Het inschrijfgeld bedraagt f 1. per persoon voor de vier avonden gezamenlijk. Voor meer dan één persoon uit één gezin krijgt men reductie. Het adres voor inschrijving is: Groepsbureau der Rijkspolitie op de Markt te Venray. Het verschuldigde inschrijfgeld dient bij de inschrijving te worden voldaan. De inschrijfdatum sluit op 15 aug. Na dien, of aanmelden bij de start wordt het inschrijfgeld met f 0.25 verhoogd in verband met extra administratie-kosten. Deelnemen kunnen zowel groepen als individuelen. Een groep bestaat uit minstens elf personen met de leider of leidster inbegrepen. Iedere deelnemer die de 4-daagse uitloopt krijgt een herinnering. Deze bestaat uit een voor die avondvier daagse ontworpen kruisje met draaglint. Voor de groepen die minder dan drie uitvallers hebben, wordt een groepsprijs beschikbaar gesteld. Voor groepen, die zonder uitvaller of minder dan drie de finish berei ken, worden extra prijzen beschik baar gesteld, een en ander naar be oordeling van een jury. Start en finish is telkens op het Henseniusplein, alwaar ook de start- bureaux gevestigd zijn voor of in café Kemps. Er zijn vier startbüreaux: Groe pen I van 9 tot en met 11 jr.; Groe pen II van 12 tot en met 16 jaar; Individuelen I van 9 tot en met 11 jaar; Individuelen II van 12 tot en met 16 jaar. De geneeskundige verzorging wordt verzorgd door de plaatselijke afdeling van het Nederlandse Rode Kruis. De starturen zijn 19, 20 en 21 aug. om 18.30, op 22 aug. om 17.00 uur. Op 22 aug. nemen alle deelnemers deel aan het défilé voor autori teiten. Bij de inschrijving ontvangen de deelnemers een startkaart,die pas wordt ingeleverd bij de algehele fi nish op zaterdag. Deze startkaart moet tijdens de wandelingen zicht baar gedragen worden. Nadere mededelingen krijgt iedere deelne- bij inschrijving. De lerarenvergadering kwam tot de conclusie, dat .het volkomen mis was met deze jongen. Maar na ampele overwegingen bleek dat hij met de hakken over de sloot naar de vol gende klas werd gepromoveerd. Op het moment waarop de beslis sing viel klonk uit de werkkast, die aan de lerarenkamer grenst, een onderdrukt „hoera"! Aangezien men slechts zelden bezems en boenders „hoera"hoort roepen, begaf de di recteur zich in eigen persoon naar de kastdeur. Deze bleek echter aan de binnenzijde voorzien te 2ijn van een gloednieuw hangslot. De deur kon niet van buitenaf worden ge opend. In een dei-gelijk geval wordt in onze scholen de concierge geroepen; dat is een figuur, die oplossingen weet voor onoplosbare problemen. Ondertusen had de jongeman in de kast het zeer benauwd. Stapte hij naar buiten, dan zou hij voor de voltallige lerarenvergadering wor den geworpen. Bleef hij zitten dan ging hij eveneens een wisse onder gang tegemoet, want hij had ver zuimd leeftocht mee te nemen. De congierge greep drastisch in, in deze tweestrijd. Hij riep: „Als je er niet uitkomt sla ik je doormid den en hij voegde daar woorden aan toe, die men tijdens een lera renvergadering niet zou verwachten. De jongeman ging door de knieën Schoorvoetend kwam hij de kast uit, om zich door de blikken der peda gogen te laten doorboren. De vader van de jongeman heeft het hele verhaal te horen gekregen en met een zonderling gevoel voor logica gaf hij de congierge de schuld zodat deze met een blond oog de va kantie in ging. Deze vader nu kreeg vier tientjes boete wegens mishandeling, en de niet overbodige raad enkele boek jes over opvoeden te lezen. „Eigen lijk hadden we dat als bijzondere voorwaarde aan de straf moeten verbinden", vond de rechter. Zelden wordt in ons land zo ent housiast gestranspireerd als in de examentijd. Het transpiratie-record werd evenwel geslagen in de werk kast van de school, door de knaap wiens vader thans als verdachte voor het hekje stond. Zoals te doen gebruikelijk had in genoemde school de jaarlijkse plechtige lerarenvergadering plaats, waarin over het wel en wee der leerlingen werd beslist. En elk jaar zijn er een stuk of wat jongelieden, die hun leraren veel hoofdbrekens kosten. De zoon van deze verdachte was een van deze jongelieden. Ouders en opvoeders noemen der gelijke kinderen soms onverschillig. Dit houdt evenwel geenszins in dat dergelijke knapen de overgang met onverschilligheid tegemoet zien. In hun hart woelt dan spijt om studie- uren, die nooit terugkeren; om ge miste kansen en bedorven en ver gooide toekomsten. Zij verkeren in ondraaglijke spanning, omdat zelfs in de meest ongelukkige mens altijd nog wel iets van hoop gloort. Deze jongeman, zoon van de ver dachte, had de spanning niet kun nen verdragen. Hij had gepresteerd, wat geen der geslachten die voor hem in deze school wijsheid hadden opgedaan, ooit had gepresteerd. De lerarenvergadering besprak zijn re sultaten, die bijzonder pover waren. en de expeditie naar het Sterrengebergte. Van al de koloniën, die in de loop der eeuwen bij Nederland behoord hebben, is nu alleen Nieuw-Gui nea nog overgebleven. Van dit land weten we eigenlijk nog zeer weinig af. Het werd ontdekt door de ont dekkingsreiziger Ortiz de Retes, die er Spaanse vlag plantte. Het onafzienbare land met zijn zwarte kroesharige bevolking deed hem denken aan Guinee, 'n Spaan se nederzetting op de westkust van Afrika, dat reeds eerder ontdekt had. Daarom noemde hij het nieuwe land Nieuw-Guinea. Maar in die tijd had ook de Nederlandse Oost- Indische Compagnie belangstelling voor dit land. Zij zond er de opper koopman Jan Carstensz heen. De matrozen die met hem mee gingen moesten al snel ervaren, dat de bevolking verre van menslie vend was. Velen zijn nooit terugge keerd omdat hun hoofden door vij andige Papoea's „gesneld" werden. De grootste ontdekking deed op perkoopman Carstensz toen hij langs een gebergte zag met vele witte de Zuidkust voer en landinwaarts koppen, dat later het Sneeuwge bergte genoemd zou worden. In Holland teruggekeerd, geloofde niemand de opperkoopman en men noemde-hem een fantast. Een sneeuwgebergte in een tro pisch gebied ging boven de toen heersende begrippen van een tro pisch land. Eerst in 1937 zou de opperkoop man gelijk krijgen, toen een Neder landse expeditie de 5000 meter hoge top van het Sneeuwgebergte be klom, die Carstensztop gedoopt werd. Nieuw-Guinea is voor het groot ste deel nog onbekend land. Eerst tijdens de laatste wereldoorlog, toen de Amerikanen een marine-basis op het eiland hadden, hebben de Amerikanen grote stukken ervan in kaart gebracht. Men wist reeds lang, dat men hier met een zeer groot eiland te doen had, maar nu bleek dat het waar schijnlijk het grootste eiland is van de hele wereld. In Europese maat staven gerekend strekt dit eiland zich uit van 't Kanaal tot de Zwarte Zee en van Berlijn tot Milaan. Het is 2000 km lang en 700 kilometer breed. In zijn geheel genomen is het 25 maal zo groot als Nederland, waar van 13 maal Nederlands koloniaal gebied is. Momenteel is er een Ne derlandse expeditie op weg naar het Sterrengebergte op de grens van Australisch Nieuw-Guinea. Men hoopt er, evenals aan de Australische kant, ertsen o.a. goud te vinden. Een dergelijke expeditie is beslist niet gemakkelijk, vooral wanneer we weten, dat 90 °/o van de bodem met oerwouden bedekt is Zij worden dan ook geregeld ge steund, door vliegtuigen en helicop ters die levensmiddelen en materiaal aanvoeren. Op verschillende plaatsen zijn kleine vliegvelden aangelegd, die maar al te vaak door de regen in modderpoelen veranderen, waardoor het landen met vliegtuigen onmo gelijk wordt gemaakt. Naast het zoeken naar ertsen maakt de expeditie tevens een stu die van land en bevolking. Het lopen, verkennen en fourageren eisen veel tijd op. Vooral het laatste is een zorg, waar de expeditie het meest van al rekening mee dient te houden. Voor vele dagen moeten soms le vensmiddelen meegedragen worden. Komen zij op een van te voren af gesproken plaats dan is het altijd weer de vraag of het vliegtuig of de helicopter op tijd met nieuwe voor raden aanwezig zal zijn. Motor stoornissen e.d. kunnen oorzaak zijn van dagenlange vertraging. Bij ernstige defecten moeten tech nici uit Hollandia aangevoerd wor den. Zo gebeurde het onlangs, dat de expeditie wegens defect aan een vliegtuig de hulp in moest roepen van de katholieke missie om met een Cessna een techniker te ver voeren naar de plaats waar het de fecte toestel aan de grond stond. Het is voor ons Westerlingen een enigszins vreemd idee te weten, dat er van de 900.000 inboorlingen die er op Nieuw-Guinea leven, altijd nog enige tienduizenden zijn die er nooit of hoogstens een keer een blanke gezien hebben. Een vertrouwde sfeer te scheppen met deze mensen is een van de vele moeilijkheden en problemen waar voor de leden van de expeditie staan. Toch zijn de resultaten die de Sterrengebergte. Het is een van de vele ondernemingen die aan de ont want veel zal er nog moeten gebeu ren aan de Nederlandse plannen om in Nieuw-Guinea iets groots te verrrichten. Het aanleggen van wegen, het ontginnen van het land, het aanleg gen van proef boerderij en, maar vooral de ontwikkeling van de be volking zijn stuk voor stuk objec ten, die j^ren vergen voor er van wezenlijk resultaat gesproken kan worden. Toch ligt daar de oplossing van dit nog onontwikkelde land. Een in de trein liggend „Parool", stelde mij vorige week woensdag op de hoogte, dat ik in een gemeente woon met grafschenners e.d. Later vond ik dit bericht bevestigd in de Volkskrant (natuurlijkDe Tele graaf het Nieuws van de Dag, de provinciale bladen en tenslotte in een open brief van de Burgemees ter in dit blad. Waarschijnlijk zullen ook andere kranten dit wel wereld kundig gemaakt hebben. Een goede kénnis buiten Venray heeft me als klap op de vuurpijl 'n brief geschreven, die gekscherend begon: Beste stiekum in café's naar verboden t.v. uitzendingen loerder, beestjes in water verslinder, hand en spandiensten weigeraar, Jonas- hamsteraar, noodwoningen-afbre- ker en grafschenner De schrijver heeft een aardigheid uit willen halen, maar bewees, dat van al die schone berichten in de verschillende kranten buiten Venray het nodige blijft hangen. Was dat „nodige" dan nog maar iets ten voordele van Venray, dan kan dat slechts winst opleveren. Maar de titulatuur bewijst reeds, dat het be paaldelijk geen winst is. Integendeel men krijgt buiten Venray beslist de indruk dat hier niets te dol, niets te gek is en de conclusies die men dan trekt zullen navenant zijn. Ik weiger pertinent te geloven in een gemeente te wonen, vol graf schenners e.d. mensen. De feiten op het Engelse kerkhof zullen er zeker niet om liegen, en zijn inderdaad ergerlijk. Maar oh» hier voor een hele gemeente voor schandaal in Nederland en daar buiten te zetten, is toch wel zeer overdreven. Want met een behoor lijke politie-bewaking, met een be hoorlijke voorlichting op de scholen had dit voorkomen kunnen worden en hadden de lummels, die uit ge brek aan fatsoen en uit lamlendig heid (veelal voorkomende uit het feit, dat ze hun vrije tijd niet nuttig en goed willen of kunnen besteden) niets beters wisten te doen, dan wat boeken bekladden en vernielen, bij hun kraag gepakt kunnen worden. Om voor op zijn hoogst tien van deze „heren" een hele gemeente voor schut te zetten, is te veel van 't goede, omdat 't van het allergroots te belang is voor de toekomst van onze gemeente, dat naar buiten uit een fatsoenlijke en goede indruk en dat kan ook rustig gevestigd wordt. EEN VENRAYNAAR (naam en adres zijn de redactie bekend( bekendmaking Burgemeester en wethouders van Venray brengen ter openbare ken nis, dat door de raad dier gemeente in zijn vergadering van heden is be sloten om aan het bestuur van de meisjesschool St Ursula A alhier, medewerking te verlenen voor de aanschaffing van nieuw meubilair ten behoeve van twee klaslokalen van die school. Venray, 28 juli 1959.

Peel en Maas | 1959 | | pagina 1