Waar waren onze
Voor de politierechter
Tour de France 1959
Het lichaam,
Specializatie en mechanizatie
onvermijdelijk in boerenbedrijf
Ingezonden
Is de klant in Venray koning?
Huidgenezing I
PUROL
Uit Peel en Maas
Sint Hubertus.
Zaterdag 18 juli 1959 No 29
TACHTIGSTE JAARGANG
CONFECTIE VAN
"EEN RIJK BEZIT
PEEL EN MAAS
l GBOTESTBAAT 28 TELEFOON WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN 8»«*-.
PRIJS PEE KWARTAAL t 1.40 BUITEN VENRAY 1.00
dat uit vele wonden bloedt
Het is de Kerk van Christus in
de loop der eeuwen niet altijd voor
de wind gegaan. Zij is vervolgd,
dikwijls en lel. Zij is tengevolge
van onenigheden in stukken ge
scheurd. Wij zijn altijd maar ge
neigd vol trots op te zien naar
onze heilige Katholieke Kerk, die
van alle godsdienstige bewegingen
de meeste aanhangers heeft.
Wij spreken van de rots van
Petrus, die door de stormen niet
overweldigd wordt, wij spreken met
trots over onze eenheid in leer,
onze eenheid in gezag, onze een
heid in riten. We vinden het prach
tig, dat overal ter wereld de H.
Mis en de gebeden in het latijn
worden gezegd; het demonstreert
onze eenheid, onze macht.
Er zit een grote dosis zelfver
heffing en machtswellust in deze
gevoelens, die wij vaak voor heilige
toegenegenheid aan onze godsdienst
houden. Er zit iets vals in, door
het voorbijzien van grote gebreken
en tekortkomingen.
Want de Kerk van Christus
dienen wij vóór alles te zien als de
mystieke gemeenschap van allen
die door verlossing en genade aan
Christus toebehoren. Zo gezien
en dat is naar het wezen beho
ren velen ook tot de Kerk van
Christus, ofschoon zij óf door dwa
ling op bepaalde punten óf door
weigering van onderwerping aan
het Oppergezag, in afscheiding
leven. Wil dat zeggen, dat dus de
mystieke eenheid met Christus
voor die afgescheidenen niet be
staat Wil dat zeggen, dat de
genade der Verlossing niet in deze
gemeenschappen stroomt Integen
deel, ook de Katholieke Kerk neemt
aan, dat Christus met deze afge
scheidene is, in hen leeft en hen
heiligt.
Maar dan bestaat er voor ons
ook reden om onze eenheid in
Christus niet alleen als een orga
nisatorische triomf te zien; er is
aanleiding te treuren om de schis
ma's in Christus Lichaam. Er is
ook reden om ons af te vragen, of
wij schuld hebben aan deze bloe
dende wonden in het lichaam van
Christus. Er is reden te vragen of
wij ons voldoende inspannen deze
wonden te helen. In plaats van
ons triomfantelijk op de borst te
slaan en te pochen op onze eenheid,
zouden wij rouwmoedig de Heer
moeten bidden, alle schapen tot de
eenheid terug te voeren.
Dit Mystieke Lichaam van Chris
tus bloedt nog uit te veel wonden.
50.000 bezoekers en 114 schut
terijen, dat was de balans, die het
kleine kerkdorp Boukoul in de
buurt van Swalmen, voor 14 dagen
terug op kon maken, toen daar 't
Oud-Limburgs schuttersfeest werd
gehouden.
Vorig jaar had de Boukoulse
schutterij op hetzelfde feest in
Oirsbeek de overwinning behaald
in de schietwedstrijden en mocht
daarom thans zelf dit feest nu
organiseren.
Het is me het feest wel gewor
den. Dit 'kleine kerkdorp is over
stroomd door bezoekers, die heinde
en ver naar dit werkelijk folkloris
tisch feest kwamen kijken, met
aan het hoofd de Bisschop van
Roermond en de Gouverneur van
Limburg.
50.000 bezoekers is geen bagatel
en men heeft niet geweten, hoe
men bier, limonades, eieren en sa-
laatjes aangevoerd zou krijgen.
We hebben de stof, de hitte en
de dorst getrotseerd, om te midden
van al die Limburgse schutters
onze Venrayse aan het werk te
zien en eventueel door onze aan
wezigheid te steunen.
We zijn echter wel bedrogen uit
gekomen.
Want op dit hele feest hebben
we wel enkele Venrayse schutters
gezien, maar ze stonden verdekt
opgesteld tussen de meer dan rijen
dikke bezoekers en hadden hun
uniform maar thuisgelaten. Ze
stonden daar even burgerlijk als
wij ook.
Nu begrijpen we dit eerlek niet
van onze Venrayse schutterijen.
Reeds menig keer hebben we
met hen ellenlange gesprekken
mogen hebben over het nut en de
schone traditie van een schutterij,
nut en traditie die men in
Venray, volgens hen, nog maar
ternauwernood begrijpt. Men heeft
om steun gevraagd, om hulp, maar
uitgerekend op de enige dag, dat
zij Venrays naam hoog moeten
houden in dat folkloristisch feest
bij uitstek, namelijk op het Oud-
Limburgs Schuttersfeest durft men
schijnbaar zelfs het nieuwe schut-
terspakje niet aan te trekken en
blijft men thuis of stelt zich ver
dekt op.
De schutters klagen en mis
schien terecht dat er in Venray
feitelijk te weinig belangstelling
bestaat voor de schutterijen.
Men heeft moeite om leden te
werven, moeite om geld bijeen te
krijgen voor iets nieuws aan te
schaffen, kortom men zou graag
een wat sympathiekere houding
van het Venrayse publiek zeer op
prijs stellen.
Om deze te verwerven, zal de
schutterij echter zelf het voorbeeld
moeten geven!
Het voorbeeld bij uitstek is dan
wel een oud-Limburgs Schutters
feest in Venray.
Nu kunnen we er best in komen
dat men tussen 114 schutterijen
nog maar een betrekkelijk kleine
kans heeft op de ere-palm. Maar
men heeft een kans, als men er
zijn best voor doet en hiervoor
moeite wil doen.
Men heeft zeker meer kans, dan
als men thuis blijft. Want dan telt
men gewoon niet mee.
Er zullen wellicht belangrijke
redenen aan te voeren zijn om
thuis te blijven en niet mee te
doen aan dit schutters-festijn bij
uitstek, maar belangrijker oi. is
en blijft, dat de Venrayse schut
terijen zich hier daadwerkelijk
moeten inzetten en inderdaad dan
moeten tonen een schutterij te
zijn zoals de andere Limburgse
verenigingen; hier voor Venray
op dit terrein reclame te maken,
zo mogelijk door inspanning en
moeite dit festijn in Venray zelf
te krijgen en hierdoor in Venray
zelf de zo gewenste goodwill voor
henzelf te kweken.
Om dat te bereiken hadden beide
schutterijen deze kans nooit mogen
laten schieten.
We geloven, dat hier door hen
een ernstige beleidsfout is ge
maakt en dat op het programma
voor komende jaren een aktieve
deelname aan het Oud-Limburgs
Schuttersfeest een der hoogtepun
ten moet zijn.
De jongens hadden hun vrije dag
goed besteed. Het was heet en droog
weer. 's Avonds zou grote broer
thuis komen. Ongetwijfeld zou een
verfrissend bad hem dan deugd
doen, dachten zij. Daarom beves
tigden zij een ferme bak water op
de boomtak, die over het rijwielpad
langs het zandwegje hing.
Van de bak liep een lang touw
naar een sloot aan de overkant. Wie
in de droge sloot lag behoefde maar
aan het touwtje te trekken, en op
hetzelfde ogenblik zou een heer
lijke douche zich uitstorten over
het fietspad.
Dit gedaan zijnde bleven er nog
enkele uren over voor grote broer
van de baas kwam. Dus gingen de
knapen hun installatie steeds meer
vervolmaken. Zij bevestigden de
tuinslang aan de stam van de boom.
Iemand zou binnenshuis op post
gaan staan. Zodra de bak water
omviel, zou hij de kraan opendraaien
waarna de gazonsproeier grote
broer verder zou afkoelen. De zaak
werd gecompleteerd met borden als
„Bezoekt ons natuurbad" en toen
was het vijf uur. Grote broer zou
zo van de baas terugkomen.
Eén van de knapen stelde zich
verdekt op achter wat struikgewas,
want die in de droge sloot, en die
thuis aan de waterkraan, konden
het pad niet voldoende overzien.
Éénmaal zwaaien met de hand was
het teken, dat nu de verkoelings
installatie in werking moest treden.
Op dit tijdstip naderde in het
kader van de vakantiespreiding
de ambtenaar le klasse, die thans
als getuige voor de groene tafel
verscheen.
Bedachtzaam wandelde de ge
meentedienaar voort door de groene
en landelijke dreven, waar alles nu
nog zo vredig scheen. Over de arm
droeg bij het colbertje, dat nor
maliter de ambtelijke schouders
placht te verbreden. De mouw
veren rond de armen van zijn
schoon overhemd glansden in het
zonlicht.
Nu greep de natuur in. Een niets
vermoedende wesp ondernam een
duikaanval op de knaap, die de
wacht hield. Deze hief de hand op
om de wesp snel en afdoende te
bestrijden. Die in de sloot zag het
handgebaar en trok aan het touw,
zodat de bak water kantelde. Die
in huis zag de bak kantelen en
draaide de waterkraan open.
De organisatie werkte dus per
fect. Nochtans bleek het resultaat
niet naar wens. De ambtenaar le
klasse, die een seconde tevoren
nog in het kader van de vakantie-
spredlng zo opgewekt door de glazen
van zijn lorgnet had gekeken, voelde
zich plotseling ondergedompeld in
een soort van zondvloed.
Hij rukte het hoofd opzij om de
plotselinge plensbui uit de wolken
loze hemel te ontwijken doch moest
ervaren, dat het coibertje en de
rechterzijkant van zijn lichaam uit
bundig werden begoten. Tegelijk
begon de sproeier aan de gestelde
opdracht te voldoen. Zij bespoot de
rest van het bad-offer, dat ge
schrokken een plaats buiten de
kunstmatige stortregen zocht.
Een weinig bedremmeld stonden
de knapen uit de verte te kijken
naar de doorweekte en verfomfaai-
Voor het gemengde landbouw
bedrijf, zoals Noord-Limburg, Idat
in overwegende mate kent, wordt
het steeds meer de vraag of de
boer wel in staat is de ontwikke
ling in alle bedrijfstakken bij te
houden.
De vraag, of het niet beter zou
zijn, enkele goede takken van be
drijf te kiezen en zich in de veel
zijdigheid van productie te beper
ken, is een vraag, die ernstig over
weging verdient.
Wil men bijvoorbeeld op zijn be
drijf kippen houden, dan is het beter
een stapel van 600 kippen te heb
ben dan b.v. van honderd, omdat
men dan veel meer belang heeft
bij goede voorlichting en moderne
bedrijfsvoering.
Een lage kostprijs en een kwali
teitsproduct zijn dwingende nood
zaak, gezien de ontwikkeling in het
buitenland, waar de specializatie
zeer scherp wordt doorgevoerd en,
zoals in Amerika b.v., steeds méér
overgaat tot bedrijven met één of
hoogstens twee bedrijfstakken.
Zowel ir. T. Kuijer, waarnemend
Rijkslandbouwconsulent voor Nrd.-
Limburg, als zijn assistent voor be
drijfseconomie, de heer Tegels, heb
ben aan dit vraagstuk aandacht
besteed tijdens de namiddagpauze
te Well van de excursie, die het
consulentschap ook dit jaar weer
had georganizeerd voor agrarische
bedrijfsleiders en andere geïnteres
seerden o.a. verschillende direc
teuren van landbouwscholen uit
Noord-Limburg.
Alleen een méér vereenvoudigd
bedrijf is in de toekomst rendabel,
zo zeide de heer Tegels.
Monteur op eigen bedrijf
Ir. Kuijer wees ook op het gevaar,
dat de boer „monteur op zijn eigen
bedrijf" wordt, gezien de toenemen
de en ook noodzakelijke mechaniza
tie. „Houdt het bedrijf zo eenvou
dig mogelijk en besteedt zoveel
mogelijk technisch werk uit, hetzij
bij de coöperaties, hetzij bij de loon
werker", aldus zijn advies in het
algemeen.
In welke mate specializatie en
mechanizatie ertoe kunnen bij
dragen, het werk op de boerderij
te vereenvoudigen en méér ren
dabel te maken, konden de deel
nemers aan deze uitstekend geor-
ganizeerde excursie op verschillende
bedrijven met eigen ogen waar
nemen.
Op de boerderij van het missie
huis St. Paul bij Wellerlooi, die
ongeveer 80 ha. bouw- en weiland
in cultuur heeft gebracht van zijn
180 ha. grondgebied en daar sinds
1912 steeds de modernste land
bouwmachines in toepassing brengt
was het vooral het gebruik van de
ventilator voor hooidrogen, het
gebruik van de maaikneuzer en
het graandrogen in een goedkope
silo, die de kritische belangstelling
van de deelnemers opwekte.
Een goede groenvoederwinning
op eigen bedrijf met weinig ar
beidskrachten te demonstreren was
het doel van datgene wat hier in
de praktijk werd getoond.
Op het bedrijf van Lipzig te Ys-
selsteyn, bezichtigde men een mo
derne varkensstal met mechanische
ontmesting, evenals 'nberegenings-
installatie, die vooral in dit droge
seizoen bijzonder in het middelpunt
van de belangstelling stond.
Tenslotte was de nieuwe open
loopstal met doorloopmelkstai op
het bedrijf van de heer Drent op
de Rips het doel van de excursie.
Vooral het feit, dat deze stal
tegen zeer lage kosten (ongeveer
400 gulden per koe) kon worden
gerealiseerd, werkte op de verbeel
ding, terwijl ook veel belangstelling
bestond voor het feit, dat men het
vee hier heeft onthoornd.
Een bezoek aan het bietenbemes-
tingsproefveld aan de Rijksweg
onder Arcen en een instructieve
demonstratie van haverziekten in
Geijsteren voltooiden het welge
vulde program van deze dag, dat
ondanks de grote warmte met grote
belangstelling werd gevolgd.
Het gemeenschapshuis te Yssel
steyn was in de namiddag een van
de welkome rustpunten in deze
excursie.
Iemand, die van een grotere
plaats naar Venray komt, kijkt zo
nu en dan toch wel vreemd op.
Mag ik U daarvan eens enkele
voorbeelden geven. Er was melk
nodig voor de baby. Na lang zoeken
vond ik zegge en schrijve: één
melkzaak in de kom.
Op mijn vraag of ze de andere
dag langs wilde komen, kreeg ik
ten antwoord, dat de zaak geen
melk bezorgde, maar dat men het
aan de fabriek door zou geven.
Wat ook prompt is gebeurd, maar
desniettemin moesten en moeten
wij tot 's middags 2 uur wachten,
voordat de melkboer voorbij komt.
Wat dat betekent in de hitte van
de afgelopen week kunt U zelf be
grijpen. Is daarvoor nu geen andere
oplossing te vinden.
In onze vorige gemeente (70.000
inwoners) kostte een tarwebrood
van 800 gram 40 cent, hier kost
datzelfde brood 50 cent. Is dat
dubbeltje misschien voor het be
zorgen, of zijn hier de grondstoffen
zoveel duurder.
Is het verder niet vreemd, dat
eenmaal per week slechts een
groenteboer bij ons in de buur;
komt. Wie anders dan op die don
derdag groenten moet hebben, kan
naar de kom lopen.
En waarom bestelt hier geen
enkele slager en moeten alle klan
ten naar de winkel, waar vooral op
een zaterdag dikwijls wachturen
voor gerekend dienen te worden?
Als de klant hier koning is, is
hij toch een bar kleine....
P. M.,
Eikenlaan 13, Venray
Huidzuiverheid - Huidgezondheid
Houdt de winter uit banden en mUfl.
de ambtenaar le klasse. Deze, in
het geheel niet afgekoeld, maakte
dreigende stappen naar zijn be
lagers. Doch nu kwam grote broer
echt van de baas. Hij zag de brie
sende en dreigende schrijfdienaar
le klasse en de bedremmelde broer
tjes, koos zonder nadenken partij,
en sloeg het onschuldige slacht
offer een oog dicht.
Voor dat dichte oog moet grote
broer nu een tientje boete betalen.
Met de waarschuwing voortaan wat
beter en langer na te denken.
van 17 juli 1909
Bij de stemming voor 4 leden
van de gemeenteraad werden 626
stemmen uitgebracht.
In herstemming kwamen W.
Wijnhoven (aftredend) met 304
stemmen, G. Camps met 297, J.
Geurts, met 246. P.J. Derks (aftr.)
met 230, Th. Asselberghs met 228,
Th. Camps met 180, P.J. Duykers
met 151 en G. Willems met 131
stemmen.
De heer G. Ochs, directeur der
Gasfabriek is overgeplaatst naar
Florsheim bij Mainz. Het beheer is
thans overgenomen door de heer
G. Mittelstaedter.
Tot organist der Parochiekerk
is benoemd de heer A. Pennaerts
uit Gulpen.
In de kerkelijke diensten stond
aangekondigd, dat woensdag 21
juli om 4 uur de maaiersmis op-
opgedragen zou worden.
van 11 juli 1914
Pater Ludgerus Zeinstra, die
als student van 't Venrayse Gym
nasium zijn Staats-examen maakte,
heeft thans met gunstig gevolg aan
de Universiteit te Amsterdam het
candidaatsexamen in de klassieke
letteren afgelegd.
Het Mannenkoor maakte een
uitstapje naar de Plasmolen.
Een teleurstellende vertoning
Het zal volgend jaar moeilijk, zo
niet onmogelijk zijn een stence
Nederlandse ploeg samen té stellen
voor de Tour de France. Dat is de
mening van deskundigen na de
magere resultaten van dit jaar.
De Tour de France heeft ook bij
het publiek aan belangstelling in
geboet. De good wil in Nederland,
opgebouwd in jaren van hard wer
den en goede resultaten, is door
het slappe en thans ook tamelijk
tragische verloop van de Tour 1959
hard aan het slinken.
In de couranten lezen we dra
matische verslagen over „hoe warm
het was en hoe ver". Over afge
knapte renners, die de bezem
wagen verkozen boven de marte
ling van doorgaan in gloeiende
hitte. Maar boven alles uit klinkt
de soms duidelijke, soms verkapte
critiek over de wijze, waarop de
leiders van de NElux-ploeg te werk
zijn gegaan. Het schijnt inderdaad,
dat de leiding in de ploeg uitslui-
deTfL£\l\S/E specialist
«TEL. 1070
tend belang stelt in kanspaard no 1:
Gaul. De andere renners waren
uitsluitend slepers en waterdragers.
Het kenmerkende van de Tour de
France van 1959 is het ontbreken
van elk persoonlijk initiatief der
Nederlandse renners. Mochten zij
niet Konden zij niet
Vorige jaren waren de Neder
landers in de vlakke etappes steeds
in de voorste linies te vinden. Zelfs
waren er individuele successen in
de bergen. Nu waren zij nergens
te vinden, in de vlakte niet, in de
bergen niet. Wanneer wij de eerste
negen dagen van de Tour bekijken,
dan hebben ze veel weg van dagjes
samen uit van de plaatselijke fiets
club Ons Genoegen.
Ongezouten critiek van de jour
nalisten heeft de Nederlandse
ploegleiding gekregen op haar be
slissing in een der eerste berg
etappes, toen enkele kilometers
voor de finish, nog Nederlandse
renners werden teruggestuurd om
een paar achtergeblevenen op te
halen, ofschoon die al ineen groepje
van zeven zaten. Genoeg man dus
om zich aan elkaar op te trekken.
Veelbetekenend is de verklaring
van een der renners, die zei, dat
de 's morgens uitgedeelde opdracht
briefjes van de ploegleiding rustig
werden kapotgescheurd.
Wij hebben de ploegleiding zelf
er nog niet over kunnen horen,
maar stellig is de indruk, dat de
verstandhouding tussen leiding en
ploeg niet bijster was ingesteld op
het behalen van practlsche resul
taten. Het was al Gaul wat de klok
sloeg.
Als sportieve prestatie van de
eerste orde is er van de Tour de
France weinig overgebleven. Het
is op de eerste plaats een harde
manier van geldmakerij geworden.
Geld verdienen is het allerbelang
rijkste.
Maar wanneer deze norm wordt
aangenomen, blijven de gevolgen
niet uit. Iedere dag komt duide
lijker naar voren, dat er op onver
antwoorde wijze gedoped wordt.
Het gebruik van stimulerende mid
delen ter verhoging van de presta
tie is verlokkelijk. Sportdeskundi-
gen verklaren, dat ook in de andere
takken van sport de doping ge
bruikt wordt. Dat neemt niet weg,
dat deze practijk verderfelijk is,
niet alleen voor de sport als zo
danig, maar ook voor de sport
beoefenaar, of deze nu amateur is
of beroeps.
Doping kan niemand straffeloos
doen, want onvermijdelijk komt de
volgende dag de inzinking.
Van de andere kant moeten wij
niet te gauw het woord doping
gebruiken. Wanneer een wielrenner
in de gloeiende hitte een zonne
steek oploopt, dan ligt een andere
conclusie gemakkelijk voor de hand,
vooral wanneer die renner daags
te voren een knappe prestatie heeft
geleverd.
De Tour de France is een zwaar
hard bedrijf. Alleen de sterksten
kunnen hem aan. Maar dan nog
alleen, wanneer zij kunnen rekenen
op eikaars steun en op de leiding.
Wij geloven niet, dat de Nelux-
ploeg die gekregen heeft zoals het
moet.
Een jager werd bisschop
Hubertus hij wordt door oude
schrijvers ook wel Hupertus, Hug-
bertus en Chuchobertus genoemd
bracht de eerste gelukkige tijd van
zijn huwelijk te Terveuren bij Brus
sel door. Volgens sommige biogra
fen leidde hij een tamelijk werelds
leven.
Maar aan dat jonge geluk kwam
er een einde toen zijn eerste zoon
werd geboren: Floribana, eigenlijk
een Australische prinses, overleed.
Dit alleszins schokkende feit
bracht de paltsgraaf* naar het
schijnt evenwel niet tot een andere
levenswijze. Hij bleef weinig aan
dacht en zorg besteden aan het
bovennatuurlijke.
Toch zou er een ommekeer ko
men in zijn bestaan.
Hubertus, die een groot jager
was vooral in de uitgestrekte
bossen van de Ardennen was er
volop gelegenheid om op groter
wild te jagen ging volgens de
legende eens op jacht op Goede
Vrijdag en zag toen midden tussen
het gewei van een hert het beeld
staan van de gekruisigde Christus.
„Hubertus schrikt, begrijpt er
niets van", een Contemplatieve van
Bethanië in „Nederlandse Gang
makers".
Dan klinkt een stem: „Hubertus,
Hubertus, als gij u niet spoedig tot
God bekeert, zult gij weldra in de
afgrond der hel worden neerge
worpen". Evenals eens Paulus roept
Hubertus uit: „Heer wat wilt Gij,
dat ik zal doen?"
Dan klinkt weer de stem: „Ga
naar Maastricht, naar Mijn dienaar
Lambertus. Hij zal u alles zeggen
wat gij doen moet".
Naar het schijnt wordt de legende
van dat kruis in een hertengewei
niet uitsluitend van de H. Hubertus
verteld. Er wordt trouwens door
sommige levensbeschrijvers ook al
beweerd, dat hij niet op jacht was
op Goede Vrijdag doch op de voor
avond van Kerstmis. Dat is eigen
lijk ook maar bijzaak. Het voor
naamste is zijn bekering.
In alle levensbeschrijvingen wordt
dat ook als een van de keerpunten
naar voren gebracht. Wat er ook
gebeurd mag zijn, een feit is, dat
Hubertus door een ingrijpen van
Boven tot inkeer kwam. Hij brak
volkomen met zijn verleden en werd
van een lauw en slap een vurig
Christen.
„Nadat Hubertus voor de toe
komst van zijn zoontje gezorgd
had", lezen we in „Nederlandse
Gangmakers", deed hij, voor zich,
afstand van al zijn eere-ambten en
titels en ook van het geld, dat hem
persoonlijk toebehoorde, voor zover
het niet nodig was voor de op
voeding van zijn zoontje. Hij oor
deelde dit tijdelijke, wat hij nu niet
meer behoefde om zijn gezin te
onderhouden, als nodeloze zwaarte
in zijn vlucht naar omhoog en ont
deed zich er dus van, juist omdat
hij wist, dat hij er. in zijn zwak
heid in dit opzicht, toch weer on
verstandig aan gehecht zou worden
als hij het bleef bezitten".
Nadat Hubertus dus zijn vermo
gen als zovele heiligen vóór
hem verdeeld had onder de
Kerk en de armen, deed hij wat
hem verder was opgedragen: hij
trok naar Maastricht en wendde
zich tot bisschop Lambertus.
Onder diens leiding zou zich zijn
geestelijke ommekeer verder vol
trekken. De bisschop, die zulk een
vooraanstaand en bekwaam man
zeker met open armen zal hebben
ontvangen, gaf hem de raad zich
voor enige tijd terug te trekken in
de abdij van Stablo of Stavelot in
de Ardennen, om er geestelijk tot
rust te komen.
„Daar werd de grondslag gelegd
voor zijn toekomstig heilig leven",
vervolgt de Contemplatieve van
Bethanie in haar beknopte levens
beschrijving.
„Hij regelde er de opvoeding van
zijn zoon, de latere heilige Flori-
bertus en begon zich voor te be
reiden op het priesterschap, dat
hij in grote dankbaarheid ont
ving."
Het was stellig goed gezien van
Lambertus, de bekeerde paltsgraaf
toen naar Rome te sturen. Waar
kon hij zich beter voorbereiden op
de leidinggevende taak, die hem
ongetwijfeld wachtte, dan in het
bestuurscentrum van de Kerk te
Rome?
Trokken ook Wilbert en Bonifa-
cius niet de Alpen over om op 't
graf van Sint Petrus door de Ste
dehouder van Christus uitgezonden
en aan het werk gezet te kunnen
worden?
Paus Sergius, dezelfde, die ook
onze Willibrordus ontving, gaf de
priester Hubertus zijn zegen. Maar
hij deed meer.
Toen tijdens zijn verblijf te Rome
uit Luik het ontstellende bericht
kwam, dat daar Bisschop Lamber
tus was vermoord, noemde hij
Hubertus als zijn opvolger. Hij had
dat zo in een droom gezien.
En toen Hubertus naar Luik
was teruggekeerd, werd hij daar
inderdaad tot bisschop gekozen.
Bisschop Giso van Keulen wijdde
hem.
Onverwacht werd Hubertus dus
de 21ste bisschop van Maastricht.
olW «miiniwo j
,lAKM/ «AvpoKMU
ItóÜtaU firxmckrnytn. V
JUUANASINGEL 41 'tilif. 1061 (K4780)