RANG is alleen RANG als er RANG op staat. Watvveten wq van Ziiiil-immka? Onze blik i$ zo ijselijk ei-inventarisatie '59 Een Missie-week Verplichte inenting tegen pukken. Zaterdag 9 mei 1959 No 19 TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS m DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNOKHOF ££{?KBLAD VOOR VËNRAY EN OMSTREKEN ADVEBTENTIE:PBIJS: 8 ot* Pefn,ra- ABONNEMENT8- GROTESTRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652 PRIJS PER KWARTAAL f 1.40 BUITEN VENRAY f 1.60 JUUJJJUUUÜJUUUUUUUUUUUUUUJUULULflJUUUlJU^ Rang Menthol 19 ct per rol Rang Ice Mints 19 ct per rol H Sociale en psychologische problemen bemoei lijken migratie-toevloed van Nederlanders. Wat de Nederlandse emigratie-can- diaat voor Zuid-Amerika vooral dient te weten zijn de speciale pro blemen van dit contingent. In het kort mogen hier een aantal punten worden opgesomd. Latijnse mentaliteit. Dat is in de eerste plaats, dat La tijns Amerika een typisch „latijns' continent is, in tegenstelling tot Noord-Amerika, Canada en Austra lië, die typisch „Angelsaksisch" zijn, Nu kan men van de latijnse menta liteit vele verdienstelijke kwalitei ten opnoemen niet voor niets voelen wij Nederlanders ons best thuis bijvoorbeeld in Parijs maar een feit is het, dat de Latijnen toch een geheel andere mentaliteit heb ben. Ze zijn breedsprakig 't pra ten is een soort levensvertier ge worden op zijn zachtst gezegd ge makzuchtig (om het woord lui niet te noemen), beloven alles, maar ver wezenlijken maar weinig. Daardoor lijken ze onbetrouwbaar, omdat ze nu eenmaal meer beloven dan vervullen. Men leert dan al gauw heel belangrijke woox-den in Zuid-Amerika „patiencia" (geduld) en manana (morgen, d.w.z. als we er morgen zin in hebben!). Tei'wijl de latijnen onderling aan elkaar klitten door familie, relaties en vrienden, lukt het een buitenstaan der (en in dit geval de buitenlan der) pas heel laat die korst te door- bi'eken. In Zuid-Amerika is men er daarom niet als men hersens, han den en ondernemingslust heeft; U moet er bijna altijd nog een vriend hebben, die voor U ergens de deur openzet. Dat maakt U al gauw vei*- trouwd met een derde Zuid-Ameri kaans begrip „Cuna" wat wig bete kent. U moet altijd en overal wel „cuna" hebben, iemand die voor U de boel openbreekt, een been tussen de deur zet en U naar binnen duwt. Dit is in Angelsaksische landen on bestaanbaar. Als je daar iets kunt prestei-en, dan is het meestal de prestatie zelf die de doorslag geeft en dat kan de goede immigrant met de juiste pioniex-sgeest soms een vliegende start geven. Zo niet in Zuid-Amerika, waar zelfs de ijve rigste Noord-Europeaan vex'strikt (om niet te zeggen: soms verstikt) wordt in de mazen van de latijnse gebruiken-maatschappij. En gelooft U mij, dat is een hele rem. De latijnen, die bovendien allen "r.k. zijn zij het dan ook vaak een katholicisme dat meer uiterlijk dan innex-lijk wox-dt beleefd zijn wei nig huiselijk, leven als het ware op de stoep, terwijl bijvoorbeeld de vrouw in het latijnse leven nog lang niet zo geëmancipeerd is als bij óns. Er zijn nog altijd grote steden in Zuid-Amerika waar men de vrouw niet ongechaponneerd over straat kan laten gaan en pas in de laatste tijd ziet men, dat meisjes op kan toren en in warenhuizen zijn gaan werken. Dat een emigrantenvrouw er in het begin wat bij zal verdie nen, om zodoende haar man en het jonge gezin te steunen, is dus een heel kleine kans. Trouwens het zal ook de man niet mogelijk zijn „van alles" aan te pakken. De latijn heeft bepaalde ba nen voor zichzelf gereserveerd. Hij treedt daarin bepaald autoritair op want een latijn is soms erg trots en als hij ergens chef van is, dan laat hij dat merken, ook al zou zijn vakkennis niet een tiende zijn van de Uwe. Het woord „jefe" heeft een magische klank in het Spaans, het is een klein godheidje. Dit zo in het algemeen over de latijn, al zij het U gezegd dat je in die groep tien tallen soorten hebt. Een Braziliaan is beslist anders geaard dan de Ar gentijn en deze weer geheel ver schillend, al naar gelang hij uit de hoofdstad Buenos Aires komt dan wel uit het veel gemoedelijker bin nenland. Geen middenklasse Nóg belangrijker is de sociale sa menstelling van de Zuidamerikaan- se volkeren. Het patroon daarvan is vrijwel in alle landen eender. Over al zal men vrijwel geen midden stand aantreffen; slechts een kleine groep schat-schatrijken, en een grote groep straatarmen. Dit gemis van een middenklas waarmee in West-Europa de ruggegraat der vol keren is gevormd schept enorme contrasten. Die contrasten ziet men overal. Bijvoorbeeld in de woon wijken. Daar staan lustig toi-enho- ge woonflats naast modderhutjes in dezelfde straat. Voor een deel zijn die contrasten historisch gegroeid. De oorspronke lijke bevolking van Zuid-Amerika, de Indiaxxen, heeft zich versmolten met de blanken tot een lage bevol- kingsgi-oep. Later zijn daar de Ne gers aan toegevoegd en ook dezen zijn maatschapplijk op de laagste trap gebleven. De Spaanse en Por tugese kolinisator heeft bewust deze massa geen lezen en schrijven ge leerd, omdat dit het voorrecht was van de blanke meester, de kleine aristocratische groep. En zo is het eigenlijk tot op de hui dige dag gebleven. Nog altijd heeft de kleine blanke klasse het voor het zeggen over een enoi'me groep eco nomisch zwakken. Deze zwakken trekken het hele aanzien en de hele welstand van zo'n natie omlaag. In dianen en negers produceren nu eenmaal niets voor de gemeenschap en leven er ook zo pretentieloos bij dat 'n salaris van 40 per maand soms voldoende is om hen in leven te houden. Ze bezetten in de landen waar ze wonen automatisch de laag ste functies: van liftbediende tot buschauffeur, bordenwasser, kran tenjongen, schoenpoetser en land arbeider. Dat betekent, dat U nooit in die landen behoeft te hopen „tij delijk borden te kunnen wassen" (wat in Noord-Amerika bijvoor beeld zeer lucratief kan zijn) of „kaartjes kunnen knippen", om de doodeenvoudige reden, dat men het gek zou vinden dat U als blanke dit werk zoudt doen, terwijl men U omdat wij nu eenmaal een echt huisje verlangen, met schemer lampjes en een zacht bed, terwijl de halfbloed aan een krot met lom pen voldoende heeft. Zuid-Amerika is dan ook geen land, waar men op de „bonnefooi" heen kan. zo kleur, zo baan Let wel, er is officiëel geen rassen scheiding en blank en gekleurd zit ten broederlijk bijeen in bus en bi oscoop. Maar er is wel een rassen- bewustzijn, dat maakt dat bepaalde banen nu eenmaal voor een bepaal de kleur zijn voorbehouden. Dat maakt het „beginnen" in landen met een stei'k indiaanse of negroi- de-inslag al moeilijker dan in lan den zonder die groepen. En dat be tekent, dat eigenlijk alleen maar Zuid-Brazilië, Uruqay, Argentinië en Chili overblijven. Naar alle andere landen kunt U alleen als specialist, voor een bepaalde functie uitgekozen en onder speciale voor waarden daar geplaatst. En dan is er nog iets. Zuid-Ame rika heeft als we het zo mogen zeggen „ergens de boot gemist". Hoewel het in px-ecies dezelfde tijd is ontdekt als Noord-Amerika, is 't ver bij de machtige Noorderbuur man achtergebleven. Dat ligt aan 'n samenspel van factox-en. In de eerste plaats de typisch angelsaksische verovei'ing van Noord-Amerika: ef ficiënt, zakelijk en politiek. In de tweede plaats is Noord-Amerika al gauw een zekere klasse van emi granten gaan verlangen. Wie geen hersens en geen handen meebracht naar Noord-Amerika (en tegen woordig een niet onaanzienlijke boi-gsom) kan thuisblijven. Daar mee heeft men een ondernemende, economisch krachtige groep pioniers .geïmporteerd", die als het ware direct kon worden ingeschakeld in het productieproces. In Zuid-Ame rika waren de landen lange tijd een soort vluchtheuvel voor werklozen, mensen zonder vak, mensen met een politiek en soms zelfs crimineel ver leden en het gevolg was, dat de standaard het niveau van de emigrant niet hoog werd aangesla gen. Ook nu nog hebben de Zuid- amerikaanse regeringen wel eens de neiging te veronderstellen, dat de Europese emigrant in zijn eigen land „naast de bak is gevallen" en in een soort arre moede (is ar moede) in Zuid-Amerika zijn geluk gaat beproeven, in plaats van hen welkom te heten als een soort nieu we investering. Ik zelf vind dit punt niet weg te cijferen. Te veel is mij helaas gebleken, dat niet alle lan den de Eui-opese pionier als 'n aan winst beschouwen, maar hem vaak „de x'imboe" insturen, waar hij dan maar moet zien in het leven te blij ven. Merkwaardig in dit verband is ook, dat een Europese emigrant in Noord-Amex-ika en Australië zich al na drie maanden „Amex-ikaan of Australiër" voelt, terwijl zelfs zo nen van Europese emigranten in Zuid-Amerika nog altijd een „grin go" (een vriendelijk scheldwoord) zijn, de buitenlander. De sociale en economische achter stand werkt op het hele continent remmend. Politiek maakt het, dat de massa's nog onx'ijp zijn; econo misch labiel. Het heeft om maar eens een voox-beeld te noemen zo geen enkele zin om in een indiaans land wasmachines te gaan repare ren, omdat geen Indiaan zo'n ding zou kunnen kopen en zo wel dan nog niet zou wassen. De sociale ach terstand betekent wel, dat hij, die in Europa een middelmatig vakman is, al gauw uitblinkt in Zuid-Ame rika waar vakkennis nog heel gering is. Men kan dus gemakkelijker sla gen daar, dan in landen waar meer concurrentie is, maar het leven zelf zal nog bijzonder primitief zijn. Als men zich omwille van de kinderen daaraan opoffert.In de binnen landen zijn de toestanden vaak heel primitief: geen wegen, geen water leiding, geen licht, geen riolex'ing en vaak ook geen uitzicht dat dit alles er spoedig zal komen. Want de wens voor electriciteit hangt af van bijvoox-beeld van een volk, dat 's avonds wil lezen, hobbies heeft, radio wil beluisteren en wil werken. En dat willen heel wat bewonex-s- van dorpen in het binnenland nog lang niet. Reizen naar en door het binnenland van Zuid-Amerika betekent soms het maken van een soort expeditie. En al zit men soms in Nederland op plaatsen, die dichtgeplakt met kranten schijnen, opgesloten zitten in het Zuid-Amerikaanse binnen land is heel wat anders. Men moet daar wel zeer sterk, standvastig en zonder heimwee zijn, wil men daar van een succes maken. En gelooft U mij beslist: de latijnen zullen U ook dan niet direct opnemen. Groeps-emigratie Dat x-aakt de kwestie, of men als privépersoon, dan wel als groep moet emigreren. Ik zal U er geen vastomlijnde conclusie van geven, omdat de experimenten die Neder land in Zuid-Amei'ika uitvoert nog niet afgelopen zijn. Een voordeel is, dat men als groep onderling steun geeft en ondervindt en degeen die door pech of onkunde dreigt te mis lukken kan opvangen. Maar daar tegenover staat, dat groepsemigratie iets kunstmatigs heeft, iets onna tuurlijks en als zodanig al compli caties verwekt. Een groep wordt di rect een x-epubliekje in de repu bliek, die zeker met de latijnse mentaliteit een zekere naijver, om niet te zeggen angst vex-wekt. De la tijn die al gesloten is bij een enkele buitenlander, wordt huiverig van 'n hele gx-oep. Bovendien geloof ik, dat gx'oepsemigratie een directe inte gratie (of vermenging) in de weg staat. Ik heb Nederlandse groeps- emigi-anten ontmoet, die na vijf ja ren nog niet eens de landstaal spra ken, omdat het bestuur het contact wel onderhield. De eenling is ver plicht zich aan te passen en als dat niet lukt kan een eenling gemakke lijker verhuizen en elders zijn geluk beproeven. Bij de groepsemigratie zijn de emi granten vaak zeer economisch ge bonden en de hele kolonie lijdt soms onder het tempo van de trage, om dat nu eenmaal zelfs ondanks grondige selectie niet iedereen van dezelfde kwaliteit is. De beste emigratie is die, waarin eigenlijk een kleine groep kwartier makers vooruit trekt en gaandeweg familie en kennissen laat overko men. Zo is het meestal bij de Duitse kolonisten gebeurd, maar zoiets vergt tijd. Naar mijn mening wordt er in onze kerken te veel over de missies gepreekt en te weinig over andere zaken, die de geloofsleer betreffen. Misschien bent u het met mij eens, misschien hebt u er geen mening over of misschien ook bent u het oneens. Daarom een beetje uitleg. Volgens mij nemen de predikaties over het geld, dat de missies nodig hebben daarom een veel te grote plaats in, wijl wij als katholieken, die na de schooltijd al verduiveld weinig doen om onze geloofsken nis uit te breiden, in een soort van geestelijke uitdroging verkeren. De leer van het geloof over de verlossing en de zending van de H. Geest, over het leven der genade in ons, over de sacramenten, over de inwoning van de H. Geest, over de manieren waarop wij onze zalig making kunnen verbeteren en be spoedigen zijn evenzo vele dingen, waarover we waardevolle uiteen zettingen zouden kunnen lezen. Maar de boeken erover kopen we niet en als we ze in ons bezit zouden hebben, beperken we ons tot oppervlakkig doorbladeren. Dus er blijft geen andere keus om de geiovige mens wat diepte bij te brengen dan via de preekstoel. Maar die wordt veelal uitgebuit om het unieke samenzijn van zoveel brave mensen te exploiteren voor zinvolle bedelarijen. Ze moeten er zijn, dat is waar, maar is het andere minder nodig Er bestaat m.i. nog een andere reden waarom zelfs het preken over de -missies te veelvuldig ge schiedt. Dit is, omdat er een wan verhouding ontstaan is met andere soortgelijke onderwerpen. Want missioneren bestaat wezenlijk in het verbreiden van het Rijk Gods onder de mensen. Wat zien we nu gebeuren? De Kerk Gods begint in die omgtv.ng, die voor de zoveelste maal voor een bepaalde project in de missie bewerkt wordt, onder de handen der Kerk zejf af te brokkelen. De geloofsafval neemt schrikbarend toe en weinigen begrijpen, dat zij door hun gebrek aan apostolaats- zin zelf mede schuldig zijn aan dat verschijnsel. Ieder meent zo'n beetje: „Ben ik dan de hoeder van mijn broeder". Er wordt aan dit punt geloof ik te weinig aandacht besteed door ons allen. Er is nog een derde punt, dat met de verbreiding van Gods Rijk in deze wereld verband houdt en dat veel te weinig in ons leeft: de hereniging der Kerken. Indien een punt ooit actueel is geweest is, dan is het juist dit. Paus Johannes XXIII heeft als een van Zijn eerste daden In het nieuwe pontficaat aangekondigd, dat Hij van plan is een Concilie van de gehele Kerk bijeen te roe pen, niet alleen om interne zaken te bespreken en te regelen, maar ook om de afgescheiden kei ken uit te nodigen tot de Moederkerk terug te keren. Deze situatie ontgaat ons te veel. Wij leven in een toestand, waarin we er ons eigenlijk mee verzoend hebben, dat de christenheid ver scheurd is, dat de een dif, de ander dat beweerd. Wij vinden het de gewoonste zaak dat de scherpste tegenstellingen tussen de christe nen bestaan en de meest tegen strijdige dingen over de weg ter zaligheid beweerd worden. Dit drama is een groot drama Hoevelen onzer doen moeite er voor over deze dingen beter inge licht te zijn. Opdat wij ons dat alle duidelijker voor ogen stellen. Ik geloof, dat wij dan ook beter zou den bidden, omdat wij ons goed konden voorstellen, welke de echte noden van de Kerk zijn. Maar omdat dit geestelijk artikel een gewone overweging van een leek voor leken is, zouden we met elkaar het voornemen kunnen maken buiten de preek om over deze dingen te lezen, te denken en ervoor te bidden. P.B.Il. Kantoor Veoray Van 9 tot 29 mei zal wederom de jaarlijkse landbouwtelling plaats vinden. Het doel is voor de Neder landse landbouw wel belangrijk in verband met binnenlands gebruik en exportmogelijkheden, tevens wil men een overzicht verkrijgen be treffende het gebruik van de grond, geteelde gewassen, motoren en de grootte van de veestapel, alsmede over de verkaveling en pacht of eigendom van de kultuurgrond. Wij vertrouwen er wel op, dat elke landbouwer, tuinder of vee houder die een oproep ontvangt persoonlijk op de zitdag kan komen met het thuis reeds ingevulde op- roepformulier dan kan alles vlot de TFLfMVSfE specialist TEL: 1683 VENRAY verlopen, zodat niemand lang be- hoeft te wachten, bij voorbaat danken wij allen voor de te ver lenen medewerking. Het zitdagenschema is als volgt: Castenray en Helde reeds afge werkt op 8 en 9 mei. Oostrum in café Camps, op 11 mei van 8 30 tot 14 uur. Oostrum in café Vos (Halfweg), 11 mei van 15 tot 19 uur. Oirlo in café Spiering?, 12 mei van 8 30 tot 13 uur. Geijsteren in café Balussen, 13 mei van 8 tot 11 uur. Wanssum in café Poels, 13 mei van 11 tot 17 uur. Venray in café „De Engel", 14 mei van 8 30 tot 17 uur. Ysselsteyn bij de Boerenbond, 15 mei van 8.30 tot 17 uur. Ysselsteyn bij de Boerenbond, 16 mei van 8.30 tot 12 30 uur. Leunen in café Litjens, 19 mei van 8.30 tot 19 uur, Veulen in café van Gassel, 20 mei van 8.30 tot 16 uur. Merselo in café H. Arts, 21 mei van 8.30 tot 17 uur, 22 mei van 8 30 tot 12 uur. Vredepeel bij J. Jenneskens, 22 mei van 13 tot 15.30 uur. Smakt in café Nellen, 22 mei, van 16 tot 17 uur. Klein Oirlo in café Verheijen, 23 mei van 8 30 tot 12 uur. Venray in café „De Engel", 26- mei van 8 30 tot 17 uur. Blitterswijck in café de Swart, 29 mei van 8 30 tot 16 uur. P.B.H. H EMONTS. dient om meer ie denken. dering. De zieken zouden hun lijden voor het welslagen eensgezind moeten offeren. Maar wie meer kan moet meer geven; allereerst zijn hele persoon. Dit kan men doen door mee te helpen op alle punten waar de missie verdediging en een goed woord nodig heeft in organisaties. Maar ook in het uitwerken van veelvuldige plannen, in het contact zoeken met de velen, die uit de onderontwikkelde gebieden in Euro pa hun studies komen maken. Het lekenapostolaat, dat de financiële steun niet uitsluit, dient op grote schaal georganiseerd en in werking gezet te worden. Daarin ligt de verwezenlijking van de hedendaag se missiegedachte. Dat hoort ook de inzet te zijn van de Missieweek, die Pinksteren voorafgaat, Nisuws uit Venray en Omgeving Veel mensen lopen met het idee dat ze met hun bijdrage aan het St. Petrus Liefdewerk, het bekij ken van een Kindsheidoptocht en het aanhoren van een Missiepreek het hunne hebben bijgedragen aan de Missie-in-'t-algemeen. Indien U de moeite wilt nemen om U in de komende Missieweek eens in dat probleem te verdiepen, zult U ervaren, dat de moderne Missie niet alieenmeer is het uit zenden van de missionarissen naar onbeschaafde landen, en dat het thuisfront nog heel andere taken heeft dan het inzamelen van post zegels, theelood en het offeren van 2 cent per maand. Natuurlijk blijft het in wezen het verkondigen van het Evangelie onder degenen, die het niet kennen. Maar het aan zien van de wereld is in 100 jaar grondig veranderd. Om een markant ding te noemen: onwetenden worden door heel veel stromingen beroerd, het communis me, het protestantisme, het spiri tisme zijn er een paar voorbeelden van. De moderne techniek heeft aan deze stromingen, die niet met Gods plannen overeenstemmen, ook de middelen verschaft hun propa- ganda te bedrijven. Zodoende wordt heidens Afrika door materialisme bedreigd en Zuid-Amerika door communisme en protestantisme beide. I En dan treedt oyeral de afgod der moderne techniek in het strijd- j perk en predikt overal de stoffe-1 lijke welvaart als de moderne God. De technokratie zal, als God het niet verhoedt en wij onze hele persoon niet geven, complete be schavingen overspoelen en ze voor jaren van het christendom ver vreemden. Dezer dagen zeide Paus Joannes nog, dat de missie heden ten dage niet een zaak van stoffelijke hulp is, maar op de eerste plaats een bovennatuurlijke aangelegenheid. Als conclusie zou ik dit willen zeggen. Als de missie in onze eeuw en de volgende tot enig noemens waardig succes wil komen, dan kan dat alleen geschieden door een grootse inspanning van heel de katholieke wereld. Vooreerst moeten de katholieken bidden, allemaal en zonder uitzon Zondagsdienst huisartsen Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot maandagmorgen 8 uur, wordt de praktijk der huisartsen voor Venray e.o. waargenomen door Dr. L. COENEN.Henseniusstr. Telefoon 1878. Uitsluitend voor spoedgevallen. GROENE KRUIS Donderdag a.s.: Zuigelingenbureau voor de Kerk dorpen. Burgemeester en Wethouders van Venray bengen ter openbare kennis, dat op woensdag 13 mei a.s., des namiddags 2 uur, in het Gemeen schapshuis te Ysselsteyn, gelegen heid zal worden gegeven tot koste loze inenting tegen de pokken voor de kinderen wonende in Ysselsteyn, op donderdag 14 mei, des namid dags 2 uur, in het wijkgebouw van het Groene Kruis a.d. Merselose- weg voor de kinderen wonende in Venray-kom. Inentingskaarten of -boekjes moe ten worden meegebracht. Om het verloop der enting te laten onderzoeken en daarna te ont vangen het bewijs, dat de inenting met goed gevolg heeft plaats ge had, moeten de kinderen, die op 13 mei geënt zijn, terugkomen op woensdag 27 mei, die op 14 mei geënt zijn op donderdag 28 mei en die op 2L mei geënt zijn op don derdag 4 juni, op dezelfde plaats en hetzelfde uur als boven aange geven. Volgens de Inentingswet moeten de kinderen, voordat zij de leeftijd van één jaar bereikt hebben, wor den geënt. De kinderen moxten op de dag der enting 2 maanden oud zyn en gezond. De kinderen welke de laatste weken werden ingeënt tegen kinder verlamming mogen thans niet aan de pokkeninenting deelnemen. Venray, 5 mei 1959. Openbare bekendmaking Burgemeester en wethouders der gemeente Venray brengen ter openbare kennis," dat zij bij hun besluit van heden no. 293 aan de Limburgse Land- en Tuinbouwbond afdeling Merselo vergunning inge volge de Hinderwet hebben ver leend tot het oprichten van een lxamermoleninstallatie met meng- installatie en spits- en schilmachine met bijbehorende elevator en schroeven met 10 electromotoren van gezamenlijk 104 PK te Venray- Merselo. Venray, 22 april 1959. Burgemeester en wethouders voornoemd, A.H.M. JANSSEN, burgemeester H. VORST, secretaris.

Peel en Maas | 1959 | | pagina 1