Nog ééns hand- en spandiensten Zomerposlzegels 1059 mm Fronótfn Toekomstig industria- lisatiebeleid eist veel! Moeder Voor de politierechter voor zieken en hulp behoevenden. Uit Peel en Maas Zaterdag 9~mei 1959 No 19 TACHTIGSTE JAARGANG CUNhfcV.111: PEEL EN MAAS 13 DROK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MÜNOKHOF WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN AI)VERTENT1E:_PKIJS: 8 ABONNEMKNTS- GEQTESTEAAT 28 TELEFOON 512 G1EO 150852 PEIJS PEE KWARTAAL f 1.40 BUITEN VENRAY t 1.60 MIJNHEER DE REDACTEUR, In Uw artikel in Peel en Maas van 25 April is de kwestie hand- en spandiensten weliswaar zeer objec tief, maar beslist niet uitputtend behandeld. Volgens mijn mening is hierover véél meer te vertellen. De door U zo treffend juist geclas- cificeerde „denkers-van-natura" en „niet-huisbezitters" zouden aan het verstand moeten worden gebracht, dat ze, via een oude wet met nieuw ingeblazen leven, wel eens uit de gemeente kunnen worden gezet. Dit moet toch mogelijk zijn in Venray. Venray Vooruit zou in haar folder kunnen opnemen: „tegenstanders van de hand- en spandiensten ge lieve zich niet in Venray te vesti gen". Als we dan ook nog een ver ordening maken op de pers, dan zouden we al die drukte kunnen onderdrukken en weer helemaal on der elkaar zijn. Als het nodig is, kunnen we dan de afkoopsommen weer geruisloos met 100% verhogen. Ik geef U ver der schoon gelijk mijnheer de re dacteur, het is echt waar: belas tingen die al door het plafond heen zijn, kun je niet meer verhogen. We betalen al 200% opcenten ten be hoeve van de gemeente op de perso nele belasting. De straatbelasting zou alleen maar die arme huiseige naren treffen. Je begrijpt ook niet, dat er tussen die opposanten nog zo veel huiseigenaren zitten. Ja mijn heer de redacteur, hier was U er héél even naast. Ik ben het verder volkomen met U eens, dat de oppo santen andere wegen dienen te be wandelen om hun bezwaren ken baar te maken. Dit deed de weduwe Schoonderbeek weliswaar zonder succes, maar dan heeft ze beslist niet de juiste Ambtenaar gevonden. Ze is daarbij misschien wel een beetje van Herodus naar Pilatus ge stuurd, maar het gemeentehuis telt ook zoveel kamers, dat het niet ge makkelijk is de juiste man te vin den. Dit komt meer voor en behoeft niet direct te verontrusten. Dat die andere weduwe de belasting in na- tura wou gaan verrichten, is niet juist van haar. Ze kon toch wel dénken dat dit een vergissing was. De betrokken ambtenaar kan toch niet weten dat haar zoons studeren. Het is verder volkomen juist, dat ze in de vacantie een nieuwe op roep ontvangt. Een der zoons kan dan de belasting in natura voldoen. Als men maar niet „vergeet" hem op te roepen. Hij kan hier een brok gemeenschapszin opdoen die hem in zijn verder leven zeer goed van pas kan komen. Als hij maar niet vertikt om te werken, want dan zijn we precies even ver. Wat moet er dan gebeuren? Stok slagen op het blote zitvlak net als in Zuid-Afrika? Met de huidige verordening op de hand- en span diensten kan dat niet. Mogelijk kunnen de Vroede Vaderen er in die zin een paragraaf aan toevoe gen. Een schandblok op de Markt zou ook passend zijn. Als we Schout en Schepenen in een bijbehorend kostuum steken zou het een machtige trekpleister voor het vreemdelingenvei'keer kunnen zijn. In de tijd, dat de tomaten door draaien, zouden wellicht enkele to maten goedkoop kunnen worden opgekocht. Het slachtoffer zouden we dan voor een gulden per tomaat kunnen laten bekogelen. Als dan de alleen vertoningsrechten worden ver kocht aan een bepaalde tabaksin dustrie, zou het wellicht méér dan 1% van de begroting in het laadje brengen, zoals de hand- en span diensten dat thans doen. Zouden de tegenstanders der hand en spandiensten de overhand gaan krijgen, hetgeen we natuurlijk met alle middelen moeten tegengaan, dan zouden we aan de Regering een voorstel kunnen doen om alle in woners van Venray vrij te kopen. Bij het afschaffen van de slavernij werd door de Nederlandse regering ook een vergoeding betaald aan de slavenhouders in de overzeese ge bieden. Het is dus nog niet zó gek. 'n Poorter. Bovenstaande is een van de reac ties, die we ontvingen naar aanlei ding van de „hand- en spandiens ten-geschiedenis". Een misschien sarcastische reactie, die echter evenals de andere één ding vergeten, namelijk de methode aan te geven hoe het nu dan wel moet. Men mag de hand- en span diensten rustig feodaal noemen en ook wij zijn van mening dat een dergelijke belasting feitelijk uit de tijd is, dat o.m. wel bewijst het ge ring aantal aangeslagenen, dat ge bruik maakt van de mogelijkheid om deze belasting in natura te vol doen. Maar en hier draait zich nu alles om ze levert de gemeen te Venray 22.000,op. En nu mag men dan evenals het Dagblad van Noord Limburg in een notitie van Ide hand van een harer redacteuren opmerken, dat men ze mede in ver band met de verstedelijking van i Venray beter af kan schaffen, het getuigt wel van heel weinig door zicht als men dit zo eenvoudig stelt. Want zelfs een klein kind weet, dat dit zo'n heel eenvoudige zaak niet is. Zeker niet als men als gemeente reeds tobt met een tekort dat het zeker tienvoud bedraagt van de op brengst der hand- en spandiensten. Daartoe zal men zowel van Ged. Staten als van de rijksoverheid nooit verlof krijgen. In de gegeven omstandigheid tenminste. En dus is dit geen oplossing al wordt ze met bravour gesteld. Want al is bij een tekort van 3 ton 22.000, niet veel, het is toch nog altijd te veel om er van af te (mogen) zien! Een oplossing door verhoging van de straatbelasting is ook geen bil lijke oplosing zoals Venrays ge meenteraad zelf heetf aangevoeld. Welnu wat dan Er is ons van de zijden der zgn. „op posanten" wel eens verweten dat wij het „gemeente-standpunt" door dik en dun verdedigen. Wat nu feitelijk wel dat gemeente standpunt is, weten we ten ene male niet. Als ieder rechtgeaard neder- lander vinden we belastingbetalen een vervelende geschiedenis. De vervelendste daarvan: de hand- en spandiensten. Vroeger, toen men inderdaad zonder moeite deze be lasting had kunnen „opdoeken" hebben we zie onze jaargangen hier menigmaal toe aangespoord. De raad der gemeente heeft toen echter de belasting gehandhaafd en nu zitten we er nog mee. Men kan ons alleen verwijten dat we indertijd geprotesteerd hebben tegen de wijze van inning, toen op een gegeven ogenblik bleek, dat de een wel, de ander niet betaalde, zonder dat dit laatste enige gevol gen had. We hebben er toen op ge wezen dat gelijke monikken, gelijke kappen dienen te dragen en dat de hand- en spandiensten, als ze gehe ven worden, voor iedereen met de zelfde zwaarte geheven dient te worden. Hiertoe is men van ge meentewege dan ook overgegaan. Sindsdien is ieder jaar de hand- en spandiensten een telkens terugke rend „feest" geworden. Nu wij waa.rschuwen dat dit „feest", waar we op zich ook mee kunnen lachen al kijkt ons de heer Vugt ook kwaad aan ech ter Venrays naam naar buiten uit, meer kwaad dan goed zal doen en we de vraag stellen of dat die 4., feitelijk wel waard zijn, nu zouden we verdedigers van het gemeente standpunt zijn.Het verband snap pen we niet goed. Evenmin als we niet goed begrijpen, waarom onder al die opposanten er niet een te vinden is, die een werkelijke oplos sing brengt. Niet alleen de raad, maar heel Venray zal hem daar zeer dankbaar voor zijn. En we ge loven dat hij met foto en al in de krant komt, dit als compensatie voor het 'schandblok van onze poor ter. Mogen we dan hiermede voor dit jaar de discussies vruchteloos als ze op het gegeven moment en onder de gegeven omstandigheden zijn maar weer sluiten. Tot de volgende aanslag. APPLAUS VOOR DE OFFICIER. De woonwagenbewoner zag er weer prima uit. Men had hem in het zie kenhuis uitstekend opgelapt, nadat hij daar was gearriveerd met in zijn binnenste een deel van huisraad van het Huis van Bewaring. Hij was daar het bestek gaan inslikken in de veronderstelling dat dit zijn in vrij heidstelling zou bespoedigen; een onjuiste veronderstelling overigens, want nu moest hij wachten tot hij was hersteld, voor de rechtbank zich met het geval kon bemoeien. Het geval, dat was dan de verduis tering van een woonwagen. Met zijn elf kinderen was de man uit zijn woonwagen gegroeid. Na overleg met Sociale Zaken werd de oude wagen verkocht en een nieuwe aan geschaft. De nieuwe werd gefinan cierd door Sociale Zaken. De man kreeg de woonwagen in huurkoop. Sociale Zaken bleef eigenaar. Desondanks deed de verdachte deze woonwagen van de hand, om er een bus voor terug te kopen. De auto bus bood, naar zijn mening, nog meer ruimte. Maar daarmee pleegde hij verduistering, want men mag andermans woonwagens niet verko pen. Ondertussen was ook de autobus weer van de hand gedaan. De man kan zelf niet lezen of schrijven, en hij vond dat zijn kinderen met meer wetenschap gewapend de wereld in moesten. Dus zocht hij onderdak bij zijn familie, „in een stenen huis", zoals hij het uitdrukte. En nu gaan alle elf kindertjes naar diverse scho len. Voor iemand, die gewend is langs de wegen te zwerven betekent dat een reusachtig offer. Daar wees de oficier op in zijn requisitoir. De man heeft nu een viertal veroorde lingen achter de rug wegens kleine vergrijpjes. Laat hij nu inzien dat het uit moet zijn. Hij is een nieuw en regelmatig leven begonnen in dat stenen huis. Bovendien is er sprake van een gelukkig gezin, waarin vader en moeder de spil zijn. Eis: een maand met aftrek onvoor waardelijk en vijf maanden voor waardelijk. Die onvoorwaardelijke maand is al in voorarrest uitgeboet. Dus kon onmiddellijk in vrijheid stelling volgen. Op de tribune stonden de collega's woonwagenbewoners, die het proces met grote belangstelling hadden ge volgd. „Ah!" en „Oh!" zeiden ze met glanzende ogen, en de officier kreeg een dankbaar appluas voor dat mil de requisitoir. Nu kwam de echtgenote naar voren om de oficicer te bedanken.. De raadsman had niet te veel gezegd toen hij in zijn pleidooi sprak van een „pientere en beschaafde vrouw, die de verdachte in het gareel zal houden". Uit haar mantelzak stak een pakje halfzware shag, dat ze als tractatie had meegebracht. De rechtbank deed meteen uit spraak, conform de eis; dus met last tot in vrijheid stelling van de ver dachte. De tribune sprong verheugd rond en wreef zich de handen. Maar daar maakte de officier, ondanks 't open doekje, bars een eind aan. „Hé daar, jullie, riep hij, en meteen werd het stil. „Nou is het wel feest vandaag omdat hij vrij komt. Maar denk er om, geen borrel hè. Anders komt er weer trammelant, en dan heb je kans dat-ie vanavond wéér achter de tralies zit. En jullie er bij. Dus géén borrel op 't feest. Daar. moet ik op kunnen rekenen!" „Ja, edele heer", antwoordde de tri bune in-koor, terwijl de verdachte zijn pakje shag begon open te ma ken. Duizenden spastische kinderen in ons land wachten nog op de hulp die hen tot mensen kan maken, die hun plaats in de maatschappij ten volle waard zijn. Rheuma-patiënten over het ge hele land verspreid, ontberen nog steeds de steun, die hun lijden aanzienlijk kan verlichten. Asthma-patientjes, die het vaak heel moeilijk hebben, kunnen leren ondanks hun ziekte, een vrijwel normaal leven te leiden. Het werk voor gebrekkige ver kenners, gidsen en padvindsters dreigt vast te lopen door het weg vallen van een overheidssubsidie, als gevolg van de bestedingsbeper king. Voor dit alles is echter oplossing en de Zomerpostzegel-aetie 1959 draagt haar deel hiertoe bij. Ieder jaar weer komen weer tal rijke instellingen op het gebied van de volksgezondheid, het maatschap pelijk werk en de culturele zorg, ongeacht hun levensbeschouwelijke richting, in aanmerking voor een deel van de opbrengst van de Zo-, merpostzegels. Vorig jaar kon een bedrag van ruim tweehonderd gulden onder al die instellingen worden verdeeld. Op 11 mei is de eerste dag van uitgifte van de Zomerzegels 1959 Het nationale karakter van de actie wordt dit jaar extra geac centueerd, doordat de zegels en kaarten in beeld brengen, wat in Nederland door volharding en een drachtige inspanning werd en wordt bereikt: het Deltaplan en andere grote waterwerken. De postzegels, die tot en met 27 juni verkrijgbaar zullen zijn bij de postkantoren en plaatselijke comi- té's voor de Zomerposizegels, die tevens de prentbriefkaarten ten verkoop zuilen aanbieden, blijven geldig tot 31 december 1960. Zij worden uitgegeven in de waarden van 4, 6, 8, 12 en 30 cent, met toeslagen respectievelijk van 4, 4, 4. 9 en 9 cent. van 9 mei 1914 Op de sigaren- en clchorei- fabriek der Erven Minten alhier, vierden vier personen hun zilveren jubileum, nl. de heren Victor Ter- voren uit Wanssum, P.J. Siebers, G. Trommar en Willem Smits. De hulpbesteller Antoon Tho massen alhier, is benoemd tot brievenbesteller te Geldrop. De bevolking van Venray be droeg op 1 januari 1914, 4.456 man nen, 4.244 vrouwen, totaal 8.700. van 8 mei 1909 Dinsdag ontstond brand in de schuur en stalling van Frans van Baar aan de Marktstraat. In een ogenblik tijds stond alles in volle vlam en brandde het gebouw totaal af. De belendende gebouwen bleven gespaard. Bij het z g. „bruiloftschieten" kreeg H. R. alhier een gedeeltelijk schot in het oog. Hij moest onder doktershulp gesteld worden. Te Merselo werden in de kerk een 16-tal nieuwe banken geplaatst. van 12 mei 1934 De Arbeidsbeurs werd over geplaatst van Schoolstraat naar Marktstraat 10. Op 15 mei zal de zomertijd aanvangen. In de nacht van maan dag op dinsdag werden te 2 uur de openbare klokken op 3 uur gezet. Bouwvergunning werd verleend aan A. Meyers, O verbroek tot ver bouw van zijn woonhuis; aan Chr Goumans tot verbouw zijner slagerij en aan het kerkbestuur te Casten- ray tot vergroting der kerk. Baby-huidje rTBABYDERMK? koel geschonken, de zomerdrank bij uitstekt zwarte bessen apéritif frambozen aperitif Uitsluitend verkrijgbaar bij uw slijter - wijnhandel of café De algemene indruk, die men uit de begrotingsbeschouwingen van de laatste raadsvergadering kreeg, was dat de gemeenteraad wel heel te vreden is met de aanwijzing van onze gemeente tot „secunaire sti muleringskern". Een eer, die zoals bekend mag worden verondersteld Venray met Panningen, Cuyck, Uden Oss en Bladel deelt, (om ons tot onze buurt te beperken). Maar naast die tevredenheid kon men ook een soort onrust waar nemen. Onrust, dat we de kansen, welke door deze aanwijzing geboden worden, zullen missen. Onrust, dat een deel van de 7,5 miljoen gulden welke voor de kernen beschikbaar komen, niet naar Venray zal komen. Dat was te merken uit de raad gevingen, welke het college van B. en W. te horen kreeg: Stel eenin- dustrieraad in, maak reclame, zorg voor voortdurende aandacht bij de betrokken instanties, haal er des kundigen bij- Die onrust is zeker verhoogd door het nogal triomfantelijke kranten bericht van Cuycks vijf-jaren-plan, dat enige dagen daarna verscheen en waarin Cuyck haar plannen op tafel legde. Plannen, die tussen twee haakjes, waarschijnlijk aan de 7,5 miljoen nog te weinig heb ben. De reacties op dit bericht waren wel kenmerkend: zie je, die hebben het al klaar... en wij? Ontegenzeggelijk zou ook de ge meente Venray een stel plannen op tafel hebben kunnen gebracht van dezelfde orde als Cuyck, maar of we de zaak nu zo heel simpel moe ten stellen, is en blijft een grote vraag. Aanloop slecht... Niet ontkend kan worden, dat we in het vooruitzicht op deze benoe ming feitelijk te weinig hebben ge daan. Als men zich nu om wat voor beweegredenen ook hals over kop op een werk wil storten, de aantrekking van industrie zonder nu precies te weten hoe en wat, zou dat de zaak alleen maar erger maken. Dat aan de voorbereiding veel ontbroken heeft, is ten dele ook te wijten aan het gemis van behoor lijke gegevens. We betreuren het nog immer, dat van het hele socio logische onderzoek nog steeds niets terecht gekomen is, al heeft de ge meente Venray alleen al f 15.000 op tafel gelegd. Het schijnt, dat men een niet-verschijnen van dit rapport en het staken van het onder zoek reeds als een voldongen feit heeft geaccepteerd want noch in de raad, noch elders hoort men er nog iets over. Wat er van zij wetenschappelijk verantwoorde cijfers en gegevens zijn er niet en prognoses zijn er ook niet. De cijfers, die beschik baar zijn, o.a. van het centraal bureau voor Statistiek, Arbeids- bureaux of Landbouwcommissies zijn of onvolledig of onjuist of niet voor ons doel geschikt. De verzameling van deze gegevens zal noodzakelijk blijken en dus een der eerste punten zijn, waaraan ge werkt dient te worden. Op grond van die gegevens en prognoges zal een toekomstig be leid bepaald dienen te worden. Mogelijkheden vergroten. Daarnaast zal men in ieder geval dienen te zorgen, dat de nieuw aan te trekken industrie plaatsruimte heeft. In een van haar nota's heeft B. en W. al gesteld, dat het haar streven zal zijn de beschikbare in dustrie-terreinen uit te breiden en desgewenst ook een industrie-ter rein in Oostrum te leggen voor die fabrieken, die spooraansluiling nodig hebben. Welnu de plannen daartoe zullen moeten worden opgesteld, waarbij ook gedacht moet worden aan de eventuele landbouwgronden, welke hiermee verloren gaan. Maar met het scheppen van plaatsruimte hoe noodzakelijk ook is men er niet. De industrie-vestiging en de be staande industriën zijn gebaat met goede verbindingsmogelijkheden. Het éénlijnig spoorbaantje naar Nijmegen en Venlo vinden wij voor ons niet bepaald aan die verwach tingen beantwoorden. Samen met Cuyk, dat aan de zelfde lijn gelegen is, met Boxmeer en Blerick, zou voor verbetering geijverd kunnen worden. Doch hier is dan alléén nog maar hat spoorwegverkeer mée gediend. Heeft Venray geen belangen bij de haven in Wanssum en met de mogelijkheden te Maashees? Vragen, die weer onderzocht die nen te worden. Maar vooral 't wegverkeer dient onderwerp van studie te zijn. Ge lukkig zijn de plannen voor ver betering van de Beekweg op gang en we mogen vertrouwen, dat dit geen kwestie van jaren wordt. Doch men is er daar niet mee. De midden-peelweg is van enorm belang en nu ook Panningen tot te stimuleren kern is benoemd, zal in ieder geval gezamelijk een po ging gewaagd moeten worden om deze weg gereed te krijgen. Een vraag ls, of dit in 't kader van de nieuwe mogelijkheden moet gebeuren, of via aparte hulp van rijk en provincie. Maar hij moet er komen. Dan zal Venray zich ook eens wat intensiever moeten gaan be- bemoeien met de brug in Well, waarvan de mogelijkheden o.i. geenszins uitputtend zijn bekeken. Van groot belang zijn de grens overgangen aan de Wellse Hut, met die prachtige aansluiting op de grote weg naar Weeze en de autobaan bij Xanten, alsmede de grensovergang bij Goch. De verdere openstelling en ver betering van deze grenspost is van groot belang voor ons verkeer met Duitsland. Mogelijkheden uitbuiten Dit is één onderdeel van de op gave, waarvoor we gesteld zijn. Het aantrekken van de industrie op zich is een ander onderdeel, dat onder de loupe genomen moet worden. Aan de hand van de gegevens en prognoses zal het dienstig zijn een plan op te maken voor de „reclame". We plaatsen met opzet dit nogal vage woord tussen aanhalings tekens, omdat iedereen begrijpen zal dat men er niet is met een enkele advertentie in een algemeen blad. Want niet alleen het opstellen van die advertentie is een kunst op zich, maar in dit geval zal naast de algemene reclame vooral het oog gericht moeten zijn op de directe reclame, op de persoonlijke gerichte. Dat men deze taak niet aan de een of andere ambtenaar naast zijn gewone werk op kan dragen, begrijpt iedereen, die weet hoe in dit vak millioenen worden geinvesteerd en hoe kunstenaars en vakmensen in een onderling samenspel dergelijke campagnes op weten te zetten. Hierin een verstandige en goede keus te maken zal reeds een grootse opgave zijn. Men heeft in de jongste raads vergadering aangedrongen op een industrieraad, en we kregen de vage indruk, dat men juist dit onderdeel door die industrieraad zou willen laten opknapen. Dan zal men echter vakmensen aan moeten trekken, die op dit terrein zij het dan buiten Venray hun sporen hebben verdiend. Of dat gemakkelijk zal zijn-? Public relations Een goed verkoper weet dat niet alleen zijn advertenties en zijn producten goed moeten zijn, maar dat ook de aankleding van zijn zaak, zijn verpakking, zijn eigen optreden belangrijk is. Zo geldt dat ook voor de gemeente en de ge meentenaren. Dat Cuyck, of het nu met een ijzeren stier is of met een vijf jarenplan de aandacht in de goede zin weet te trekken, is reeds her haaldelijk bewezen. Dat wij op dit zo belangrijke terrein soms enorme stommiteiten hebben uitgehaald is ook een vaststaand feit. En ook dit onderdeel verdient dus zeker de aandacht. Het zou o.i. de moeite waard zijn om eens bij andere plaatsen te informeren wat men op dit terrein wel doet en men zal dan ervaren dat we hieruit nog goede en grote lessen trekken kunnen. Tenslotte last but not least een heel voor naam onderdeel: verbetering woonklimaat Ook hierop is gewezen in de raadsvergadering en we kunnen alleen maar onderstrepen wat daarin gezegd is, nl. dat ook woon gelegenheid, onderwijs, ontwikke ling en ontspanning het hunne bijdragen om industrie naar Venray te trekken. Een onderwerp wat reeds her haaldelijk in dit blad uitvoerig is besproken en waarop we nu vol staan met te wijzen, Het zijn voorname factoren voor industrievestiging en industrie uitbreiding en men zal ook hieraan alle aandacht dienen te besteden, De gemeente kan op enige ervaring terugzien en misschien zou een soort enquête onder de mensen, die zich hier gevestigd hebben, op dit terrein nieuwe en ongekende wensen naar voren brengen. Voorname taak Dit zijn'zo enkele gedachten n.a.v. de jongste begrotingsbeschouwin gen. Reeds eerder hebben we ge zegd, dat de aanwijzing tot te stimuleren kern ongekende moge lijkheden met zich brengt, mits we de kansen grijpen. Dat we daar bij de nodige moeilijkheden zullen ondervinden blijkt wel uit de kleine opsomming, welke we hierboven gaven. Doch het is uitermate be langrijk voor Venrays toekomst. Al mag men terecht een beroep doen op de eigen bevolking om mee te helpen door eigen inzet, het grootste deel van het werk zal toch moeten gedaan worden door de industrieraad. Dat de samen stelling en haar taakopstelling geen sinecure is, menen we boven genoegzaam te hebben aangetoond. Maar dat ook spoed geëist is met deze commissie, eveneens.

Peel en Maas | 1959 | | pagina 1