Ha de verkiezingen Geen week zo zinvol als de Goede Week... Met onze mijnwerkers naar het Zuiden... Overpeinzingen Zaterdag 21 maart 1959 No 12 TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNOKHOF IlfEWDT AD UCTMD A V UM SYlMf QTDl? ITR1U ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ot. perm.m. ABONNEMENT8- GROTESTRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150052 YV EiEt IV DL A U V \JV-JlY V JUlNlYill I EéLH WlVlO 1 lYCflYCvLN PRIJS PER KWARTAAL 1 1.40 BDITENVBWRAY f 1.00 Het mag waar zijn, dat vele ge bruiken in de Kerk uit andere lan den en van andere volkeren stam men en dat er vooral veel zuidelijke elementen in de liturgie te vinden zijn, toch kunnen we niet ontken nen, dat het liturgisch gebeuren van de Goede Week ons zelfs al zijn wij koele noorderlingen aan spreekt, en naarmate we er ons meer in verdiepen, ook aangrijpt. De Goede Week, die in het zuiden de Heilige Week heet, begint op Palmzondag. Op deze eerste dag van de week worden in de kerk de palm takken gewijd. „Echte" palmtakken hebben we in ons land niet; we ge bruiken er daarom takken,van de buksstruiken voor, omdat die altijd groen zijn. De palmtakken hebben we in de loop van het jaar misschien nodig: als de priester b.v. in huis komt om de H. Communie aan een zieke te brengen, sprenkelt hij water met die palmtak. Dus een takje bewaren! In sommige dorpen gaan de boeren na de hoogmis de akkers in, om palmtakken te planten op de hoeken van de korenakkers. Waar is dat ge bruik nog in zwang? Als een toneelspel. Het wijden van de palmtakken gebeurt voor de palmprocessie. De palmprocessie is een nabootsing van de intocht van Christus in Jeruza lem; het hoofdmoment is dus het binnentrekken in de kerk. Zinne beeldig betekent het: vandaag halen we de Goddelijke Strijder binnen die deze week door lijden en dood en verrijzenis de duivel gaat overwin nen. Het is een soort passiespel: de kerk is Jeruzalem; de priester speelt de rol van Christus; de gelovigen ver beelden de apostelen, die met palm takken en gezang de goddelijke Strijder begeleiden. En aanstonds daarna begint in de Heilige Mis de grote Strijd voor on ze verlossing: het lange Evangelie verhaalt het lijden en de dood van Christus. De gebeden en gezangen van de H. Mis zinspelen alle op het lijden; zo bidt de Oratie: „Ver leen genadig, dat wij verdienen door zijn geduld onderwezen, en aan zijn Verrijzenis deelachtig te worden". Elke Evangelist vertelt. De maandag is deze week in de kerk de enige „gewone" dag; dins dag en woensdag zijn apart door het lange Evangelie: het verhaal van het lyden. Op zondag hoorden we het Lijdensverhaal volgens St. Matthe- us*, op maandag is St. Marcus de verhaler; op dinsdag is het St. Lucas. De laatste Evangelist Sint Jan komt op Goede Vrijdag aan de beurt. Wie de tijd heeft, moet deze week eens deze vier Evangelisten met el kaar vergelijken. Hij zal zien hoe ieder op zijn manier het ontstellende verhaal van Jezus vertelt en er nieu we bijzonderheden over meedeelt. De drie laatste dagen van de Goe de Week vormen een hoogtepunt, waarin wij ondanks het feit, dat het dagelijks leven normaal zijn voort gang vindt, toch in een retraite, in bezinning worden afgetrokken van ons aardse bestaan; dat begint op Witte Donderdag. Deze eerste dag heeft zelfs na de jongste hervormin gen van Pius XII zijn betekenis be houden. Wij gedenken de instelling van het H. Sacrament der Eucharistie. WITTE DONDERDAG: INSTELLING H. EUCHARISTIE. „Wit" heet deze dag, omdat er een witte doek gewikkeld is om het kruis op het altaar: opvallend bij 't paars van deze dagen. Het is immers een feestdag: de herdenking van het laatste avondmaal, toen Christus ons de grote weldaad schonk van de H. Eucharistie. Vroeger droeg slechts één priester die dag de H. Mis op, daar door liturgische hervorming van de laatste jaren zijn er vele H. Missen en wordt er vele malen H. Communie uitgereikt. Zo is Witte Donderdag weer veel meer een her denking van het laatste Avondmaal en van de eerste H. Communie der Apostelen geworden. Bovendien hebben wij op Witte Donderdag ook nog processie en de aanbidding, welke gedurende de nacht doorduurt. Dit wordt ten on rechte gezien als een herinnering aan de tijd dat Christus in het H. Graf doorbracht; het is echter de be waring van het Allerlaatste. Goede Vrijdag heeft ook de laat ste jaren een ander en zuiverder ka rakter gekregen. Des morgens is het stil in de liturgie, de plechtige^ her denking van Christus' dood vroe ger gedaan door een Kruisweg geschiedt nu door de. H. Mis, de her haling van het Offer, dat op Calva- rie werd gebracht, en wel op het uur, dat de H. Schrift ons meldt. Ook onze meeviering alsl eken ge schiedt zinvol door deelneming aan het Offer. Wij vereren dan ook en masse het kruis. Stil in de kerk ook op zaterdag morgen: de stilte van het Graf is tastbaar geworden in de liturgie. Maar des te meer betekenis heeft de voorbereiding der viering van de verrijzenis gekregen nu des avonds tegen elf uur de plechtigheden be ginnen. De komst van het licht is de verrijzenis van Christus in de Paasnacht. De verkiezingen, die vorige week gehouden zijn voor de Staten- Generaal, hebben in Venray een uitslag opgeleverd, die men in deze gemeente niet had verwacht. Was Venray vroeger 100 pctKVP, nu blijkt, dat er langzaam maar zeker ook andere geestesstromingen binnendringen en dat ook andere partijen een stem in het kapittel krijgen. Op zich heel verklaarbaar en het zou onredelijk zijn hiertegen be zwaren te opperen. Maar niet verklaarbaar is, dat in Venray in 1956 94,8 pet der stem men op de KVP-lijst werden uitge bracht, in 1959 echter 94,2 pet. Een teruggang dus van 0,6 pet en dat terwijl in de lande de KVP gemid deld een achteruitgang kende van 0,1 pet. Tegenover de verkiezing van provinciale staten in 1958 kennen we zelfs een achteruitgang van 2,4 pet. De Partij van de Arbeid kende t.o.v. 1956 in onze gemeente een vooruitgang van 4,2 naar 4,3 pet en dat terwijl het landelijk gemiddelde daalde van 32,69 op 30,37 pet. Tegenover de provinciale staten verkiezingen van 1958 is het zelfs een stijging van 2,9 pet naar 4,3 pet. Er rijzen dus wat vragen? Is het verklaarbaar dat de A.R. en C.H.U. door de vestiging van meer potestanten winst behaalden (de A.R. stegen van 0,1 naar 0,3 pet, de CHU van 0,2 naar 0,3 pet), onverklaarbaar is dat de VVD in Venray liefst een halve procent winst behaalde en steeg van 0,2 naar 0,7 pet. We willen het over de commu nisten dan nog maar niet hebben, die landelijk bijna 2 pet verloren, maar in Venray slechts 0,1 pet, want daar geven we de schuld aan de kampen, maar vergeten dat alleen in de kom, waar toch geen kampen met vreemde arbeiders zijn 13 van de 18 communistische stem men zijn uitgebracht. Al is het zeker waar, dat er nog te veel mensen zijn, die niet weten hoe te stemmen en daarom dikwijls nummer 1 van lijst 1 maar rood hebben gemaakt; of daardoor nu deze stijging van de P. vd. A. alleen te verklaren is, believen we niet te geloven. 300 PvdA-ers alleen in de kom, is een teken aan de wand, dat niet misverstaan mag worden. Viel deze uitslag ons persoonlijk tegen, nog meer die van de VVD. Dat we in Venray 62 liberalen heb ben, waarvan 42 in de kom alleen, is iets, dat we maar moeilijk be grijpen kunnen. De verkiezingen, die achter de rug zijn, hebben de partijen regel matig kans geboden hun program ma wereldkundig te maken en te verdedigen, De Kath. Volkspartij heeft er met name in onze plaats geen doekjes om gewohden en in een jongeren- appèl, alsmede in een forum-avond- door haar voormannen precies laten zeggen, waar het op stond, afgezien van de overige propagan da, die in ongekende mate ons deel is geworden. Datzelfde hebben de socialisten ook gedaan. Van hen vonden we wel niet alles even duidelijk en eerlijk, maar men wist toch waar men aan toe was, met deze rode broeders. Maar bij de liberalen liep 't over van onduidelijkheid en van negati visme: we zijn tegen dit en tegen dat, maar waar ze nu feitelijk wel voor waren, hebben we maar zo weinig gehoord. Zo is het tot heden nog steeds onbekend, wat de VVD feitelijk wil op het gebied van de sociale maat regelen enz. Vaststaat, dat in eigen liberale kring hierover nog zelfs geen klaarheid bestaat en dat vele jonge liberalen al met prof. Oud hierover hooglopende ruzie hebben. Desniettemin stemt men toch maar VVD.... Wij geloven, dat deze uitslag vooral voor de bestuurderen van de KVP-afdelingen een reden is om eens los te komen uit de dommel, waarin men gewoonlijk na een verkiezing pleegt te zinken, om een middel te beramen, ook na de ver kiezingen de idealen en plannen van de KVP duidelijk te maken aan de kiezers. Waarbij we tevens geloven, dat het geen overbodige luxe zou zijn dat men begint met eens te ver tellen vooral aan ouderen hoe men moet stemmen! Niet alleen is bijna 2 procent der stemmen in Venray waardeloos ge worden door verkeerd stemmen, maar men vraagt zich na een be zoek aan een stembureau ook wel eens af, hoeveel stemmen er verkeerd terecht zijn gekomen. Dat bolwerken als Castenray en Veulen met 100 pet. KVP-stemmen nu plotseling PvdA'ers in hun mid den hebben, weigeren we voorlopig alsnog te geloven! Ergens langs de weg in Over- loon, stopt 's morgens om half 4 de bus van Garage v.d. Munckhof uit Horst. Er stappen twee jonge mannen in, die een goede morgen mompelen tot degenen, die al in de bus zitten, tot de chauffeur, die al weer aan het schakelen is. Ze krijgen een: goeie morgen terug, maar het klinkt slaperig en ook zij schuren zich in hun hoek. Voordat de bus Venray bin nenrijdt dommelen zij al en mer ken niet eens dat de bus zich om de hoek bij Tillemans wingt. Ze worden eerst wakker als hij stopt op de Grote Markt, waar weer nieuwe passagiers instappen, ook met een boekentas of pungel. Voort gaat het weer door Venray, waar soms iemand wakker schiet en kankert over die bussen, die zo'n spektakel maken, midden in de nacht.... Als de kankeraars in de morgen zijn opgestaan, de haard oprakelen of de kachel aansteken, dan denken zy er niet verder over na, dat mis schien de kolen, die zy op hun haard of kachel gooien, van die jongelui afkomstig zyn. Want die nachteiyke „spektakelmakers" zyn onze Venrayse mynwerkers, waar van er iedere dag een 45 de tocht maken naar het zuiden, naar de mynen. Voordat het zover is, is onze bus al ver gereden, heeft passagiers op geladen in Oostrum, Oirlo, Horst en Sevenum, is gereden door Maas- bree en Baarlo, in Roermond de brug over en dan op Sittard aan. Men moet dat niet als een plezier reis beschouwen, 's Winters met de gladde wegen, met de dooi-bobbels, met sneeuw en ys is het geen pretje om op tyd aan de grote schacht van de Emma of de Oranje Nas sau III te zyn. Mist en regen, loslopend vee, zelfs te ver op de weg gezette melk- tuiten, zyn gewone obstakels, die de vier uren rydende bus dikwyls heeft te overwinnen. Want naast de 8 uren onder in de mijn, moet men nog vier uren reizen. En men leest nog al eens in de krant van een mijnwerkersbus, die een ongeluk is overkomen. Maar men vergeet, dat er vyf- maal per dag de reis van Venray naar Hoensbroek wordt begonnen (drie bussen lopen door Heerler- heide naar de Oranje Nassau III) en terug. Langs smalle, maar ook langs drukke wegen, dag en nacht telkens opnieuw... Vyf van de vele diensten, die men op de mynen in het Zuid- Limburgse land onderhoudt. Veiligheid boven alles... Als men by de voorlichtingsdienst van de Staatsmynen aanklopt om gegevens of iets dergeiyks, dan komt daar een keurig nette myn heer, die U in een aardig kantoor precies zal vertellen hoeveel een mynwerker verdient, wat de pro- duktle-mogeiykheden zyn, kortom, die alles kant en klaar in een boekje voor zich heeft liggen. Maar op het terrein mag men niet komen en het nyvere gedoe rond de mynen kan men slechts zien uit het kantoorraam hoog boven de grond. Men kan slechts kyken naar de wentelende wielen boven de schach ten en zich voorstellen, hoe daar de Venrayse jongens, onherkenbaar in hun mynwerkerspakken: „Glück auf" brommen tegen hun makkers, met wie zy de diepten inschieten. Dan kan men beter een praatje maken met hen op de terugreis als ze van zes uur 's morgens tot 3 uur 's middags onder in de myn zyn geweest en netjes opgepoetst weer in de bus zyn komen zitten. Alleen het zwart rond hun ogen verraadt de mynwerker. En zoals iedere jonge kerel heb ben ze te kankeren. Ze kankeren op de bus, die nooit hard genoeg gaat, naar huis toe... Ze kankeren op de pyler, waarin ze werken, op de kolenlaag, waarin ze boren. Ze kankeren op werktyden, die liggen van 6 uur 's morgens tot 3 uur 's middags, of van 2 tot 10 uur, of van 10 uur 's avonds tot 6 uur 's morgens. Iedere week wisselt het. Ze kankeren over het loon, dat ongeveer ligt tussen de 18—24 gld. bruto per dag, kortom ze kankeren tot ze Sittard achter de rug hebben. Dan beginnen ze te vertellen. Van de ondergrondse vakschool, waar ze naar toe moeten als ze nog geen achttien jaren zyn, waar ze les krijgen in de theorie en de prak tijk van het mynwerkersvak. Van het griezelige „rot-gevoel" als je de eerste keren de myn in zakt, pyisnel de donkerte in en slikken moet om die beklemming rond je kop kwyt te raken. Ze vertellen van het leven daar onder, met zijn eigen treinen en trams, met zyn fantastische straten, helder verlicht, waar de electrische treinen onophoudelijk kolen aan voeren en materialen wegbrengen. Van drukke kruispunten, welke die van een grote stad kunnen evenaren. Van de tocht, die steeds maar verder gaat, tot op zeker ogenblik eindelijk het zwart van de kolen zichtbaar wordt, recht voor je. Hoe je wordt ingewyd in de ge heimen van het vak, waarin „vei ligheid voor alles" het grote parool is, waarin de samenwerking: allen voor een, een voor allen, de grote ongeschreven wet is. Ze vertellen van de tegenvallers in het mynwerkersleven, als een gang niet genoeg oplevert, onge- makkelyk is, niet goed bereikbaar. Ze vertellen van water, van stof, van keuringen en van prestaties en ze maken van het mysterieuze wat een myn voor de buitenstaan der is, iets doodgewoons, een con- tlnu-bedrijf, waarin produktie de hoofdzaak is, evenals van iedere andere fabriek. PROBLEMEN. We wagen ook een enkel woord en vragen wat het verschil nu is tussen de Belgische en Limburgse roynen? Ze blyken het op de Belgische mynen niet begrepen te hebben. Eigen ervaring hebben ze niet, maar wie zyn oor te luisteren legt, hoort er aan de mynen zelf genoeg over. Zeker is er by „den Bèls" meer geld te maken, maar op de eerste plaats is de reis veel langer en op de tweede plaats heeft men het niet bepaald op de daar gel dende veiligheidsvoorschriften. In de Limburgse mijnen kent men de veiligheid van de saamho rige ploeg, weet men dat de veilig heidsvoorschriften de strengste ter wereld zyn. In België staat men alleen en hoe lang is 't geleden, dat Marcinelle wereldnieuws was? En daarmede zyn we op 't ter rein van de veiligheid belandt. Onze mannen blijken veel fiducie te hebben in de veiligheid der Lim burgse mynen. Het is feitelyk zo, zeggen ze, dat geen mens daar wat kan overkomen, als hy zich stipt houdt aan de veiligheidsvoor schriften. Maar ja, als je dat doet en hier kruipt dus weer 't bloed waar 't niet gaan kan dan kun je weer niet opschieten.... En.... meters moe:en er gemaakt worden want meters zyn geld. Gelukkig zyn er mynopzichters, die het toomloze ongeduld wat remmen en de oudere, ervaren mensen, die weten dat 'n ongeluk speciaal in de mynen maar in een klein hoekje zit We praten over dikke en dunne lagen en als we vragen of de dikke kolenlagen uitgeput raken, omdat we menen dat hier of daar ergens gelezen te hebben, dan is er feite lyk niemand die er goed weg mee weet, want dat is hun niet opge vallen. Wat hun betreft mogen het allemaal dunne lagen zyn, die leveren de houwer het meest op. Ze werken per strekkende meter, of daar nu kolen of steen in zitten interesseert hen weinig, een meter is een meter. HUIZEN Als we het krygen over het kolen-probleem, biykt dat deze kwestie veel besproken wordt onder de mynwerkers. Inderdaad ook zy zien dageiyks de kolen- voorraden groeien. Er wordt druk gediscussieerd in de bus over de oorzaken van dit groeiende teveel. Men wyst op de groeiende concur rentie van de stookolie, op de nog nawerkende bestedingsbeperking en het feit dat er de laatste jaren feitelyk geen strenge winter meer is geweest. Daarom wordt er ook al sinds juli geen nieuw personeel meer aangenomen en wacht men vol spanning op wat de Kolen en Staal Gemeenschap nu feitelyk wel voor de Limburgse mynen in petto heeft. Ze blyken goed op de hoogte en het is duideiyk dat ook onder de grond o ver deze problemen het nodige gesproken wordt zo onder elkaar.... Als dan de grote bus tussen Maasbree en Baarlo met alle macht moet remmen, omdat een brom fietser zonder enige richting aan te geven plotseling de weg over steekt, wordt er door een van de kerels hardgrondig gevloekt. Hy heeft zyn hoofd gestoten by die plotselinge manoeuvre en de roeke loze brommer wordt getracteerd op enkele echt gemeende scheldwoor den. Vanzelf komt dan het chapiter reizen aan de beurt. Al mogen dan de myndirecties dit systeem van reizen en trekken voorstaan, omdat men niet graag rond de mynen een opeenhoping ziet van duizen den landgenoten en buitenlanders, vele van onze medereizigers zijn dat getrek moe. De eerste tijd heeft deze tocht dwars door Limburg nog zyn charme, maar als men iedere dag ruim 4 uur in een bus zit, dan gaat de lol er gauw af. Al verstaan zy by uitstek de kunst om al rydende te slapen, het zyn per slot van rekening verloren uren. Ja zegt er een en in Hoensbroek krijgt men extra woningen voor de mynwerkers, maar Venray niet.... En als ik wil gaan trouwen dan is er in Venray geen plaats, maar ook in Hoensbroek niet... Er wordt over dit onderwerp pittig geredeneerd en we zyn in Oirlo voordat men er goed en wel erg in heeft. De pungels worden by elkaar gepakt en men gaat huiswaarts, na een korte groet tot de anderen, die nog naar Oostrum, Venray en Overloon moeten. Dan staat de bus stil tot de volgende morgen, wanneer een nieuwe reis begint, naar het Zuiden, naar de schachttorens van de Emma in Hoensbroek, naar de Oranje Nassau in Heerlerheide. Dan zyn de lege pungels weer vol en zullen op banken jonge kerels wederom proberen hun afgebroken slaapje weer door te zetten op het eentonig gebrom van de bus-motor, op weg naar het kolenfront, dat zyn uitlopers heeft tot in Venray. PLANNEN Ais je goed nagaat, dan hebben we aardig wat plannen liggen; plannen voor een nieuw recreatie oord, voor een sportpark, voor een cultureel centrum, voor een zwem bad. Nu is daar dan weer het plan bygekomen van een kinderspeel tuin, of we aan plannen voor uit breiding van een industrie-terrein, riolering in Oostrum, Leunen, plan West en vele andere plannen niet genoeg hebben. Het begint zo'n beetje op het Duitse Wehrmachtsbericht te lijken, waar ook alles planmassig gebeurde. Tot de hele zaak in puin lag.... Het is echt niet verwonderlijk dat Venrays burgerij er zich niet zo heel sappel over maakt, over al deze plannen. Zy zien liever de verwezenlyking van een en ander in concreto voor zich, aangezien men thans door alle plan-bomen het bos niet meer ziet.... En zo is het voor hen op dit moment belangryker dat de vuil niswagen met al die opruimingen in de schoonmaak ook eens iets meer mee neemt dan as en kurk, zoals het schynbaar nog steeds in de verordening staat aangegeven. KINDERSPEELPLAATSEN Zo is het ook belangryker dat in verschillende buurten speelgelegen- held komt, dan een grote kinder speeltuin. Naar aanleiding van het bericht, dat via het Sociaal Char. Centrum een actie-comité is opge richt om te komen tot een grote kinderspeeltuin, ergens in het recreatie-oord, zijn er verschillende ingezonden stukken gekomen. Van moeders, die dit een pryzenswaar- dige actie vinden, maar die toch liever eerst eens de buurtspeel- plaatsen verwezeniykt zouden zien. Buurtspeelplaatsen, waar vooral de allerkleinsten zich practisch onder moeders oog, maar zeker in de buurt, kunnen spelen en zich uit leven. Buurtspeelplaatsen, waar al zo lang over gepraat en geschreven wordt, maar waar niets van terecht komt, omdat er zelfs in de nieuwe buurten schynbaar geen plaats is en als er plaats is zich er niemand iets van aantrekt. We geloven, dat deze moeders geiyk hebben. Een grote kinder speelplaats is een prachtige instel ling. "Maar alleen voor vrije woens dagmiddagen, zaterdagen en zon dagen... In de Schoolstraat heeft men een terrein bouwrijp gemaakt, door de fundamenten e.d. te slopen en een oude kelder te verwyderen. Telkens tussen en na schooltyd spelen daar tientallen kinderen, ravotten en rennen er en maken zich op een afgrijselyke manier vuil. Maar ze zyn de beste illustra tie, hoe dringend nodig deze buurt- plaatsen zyn, waar ze ongehinderd door verkeer, bloemen en perken zich eens kunnen uitleven. De gemeente schuift het op de ouders, de ouders op de buurtver enigingen en zo lopen we, net als de kleine kinderen op de zand hopen, elkaar achterna. Zelfs geen plannen worden gemaakt... En dan duurt het in Venray nog langer dan lang. ENTREE. Driftig vaart de stoomwals heen en weer over de Leunseweg. De bomen zyn moeten sneuvelen, om dat ze rot en versleten waren en men maakt van de gelegenheid gebruik om de weg te verbreden en met trottoirs te „versieren". Een nieuwe entree voor de kom wordt geschapen! Reeds eerder heef t de Langstraat een beurt gehad en we zyn alweer gewend aan 't ietwat kale beeld van deze eertyds zo fraaie laan. De Maasheeseweg is opgeknapt en rond de woningbouw aldaar ziet men iedere dag nieuwe dingen, die het geheel aardiger en aan- trekkelyker maken. Ook de mensen persooniyk hel pen daaraan mee, door de aanleg van een aardig voortuintje enz. Van de Provinciale zyde Is men nu bezig deze weg te beplanten. Er komen wat struiken langs en de bomen liggen klaar om geplant te worden. Zo zal deze entree dus 'n fraaie ingang worden tot de kom! Onwillekeurig steekt daarby de Langstraat wat kaal af. Er zijn vroeger plannen geweest om hier nieuwe bomen te planten, later zou het wat lager struikgewas gaan worden en men zou wat parkeerruimten overlaten, maar uiteindelijk is er nog niets gebeurd, staat er wat water en modder als het geregend heeft en probeert een enkel grassprietje en wat onkruid een fleurig beeld te geven aan de opengelaten vakken. Hopenlyk zal ook aan deze kant nu een definitieve beplanting ko men, zonder welke het herstel van deze straat niet klaar is. HOPEN Al schrijvende over zandhopen, denkt men ook onwillekeurig aan de verschillende hopen, die men uitgerekend op Venrays mooiste plekjes vindt. Rommel, puin, het is links en rechts neergesmeten en ontsiert het hele natuurschoon, wat nog zonder prikkeldraad voor de Venrayse mens te bereiken is. Een kwestie van lamlendigheid en gemakzucht. Men wilde de rom mel kwijt en waarom er dan ver mee gesjouwd als men het hier kwyt kan. En kwak, de kruiwagen of de zak wordt omgegooid en er is lekker geen haan, die er naar kraait.... We hebben hier al eens meer over geschreven. Het is dezelfde lamlendigheid waarmee men friet zakjes, liefst met een flinke scheut mayonnaise in voorportaaltjes of tegen deuren smy t en het vet-papier waarmede de gebakken vis verpakt is tegen ander mensens ramen duwt... Het is bovenal een kwestie van opvoeding... Nieuws uit Venray en Omgeving Zondagsdienst huisartsen Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot maandagmorgen 8 uur, wordt de praktyk der huisartsen voor Venray e.o. waargenomen door Dr. VAN DEN HOMBERGH Oostsingel 6 Telefoon393 GROENE KRUIS Donderdag a.s.: Zuigelingenbureau voor de Kom.

Peel en Maas | 1959 | | pagina 1