Venrays begroting op komst zijt de Kerk" Afrika in nood Oudersavond P M00REN Voor de politierechter Het priesterschap van de leek Wie helpt PUROL in huis! P. Hendriks Oploo Zaterdag 14 maart 1959 No 11 TACHTIGSTE JAARGANG V. "EEN RUK BEZIT PEEL EN MAAS BI DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNOKOOF WPïriTQT A H \7 UCMD A V ITM HMCTOPPfPM ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ot. perm.m. ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150052 VV OuA-OLHU V UUI\ VEdllVHI Er IN UlVlO 1 IV E# IV. C* IN PRIJS PER KWARTAAL f 1.40 BUITENVENRAY f 1.60 III. HAAR WEZEN-KENMERK 18 DE LIEFDE We mogen gerust zeggen, dat in onze dagen de Kerk in nood is. In de landen achter het IJzeren Gor dijn probeert men de Kerk op aile mogelijke manieren dood te druk ken, door haar te beroven van haar Bisschoppen en er priesters voor in de plaats aan te stellen, die met het communistisch regime sympa- tiseren. De jeugd wordt gedwongen zich aan te sluiten bij een atheïstische jeugdbeweging. In China dreigt ernstig een schis ma, nu er reeds verscheidene Bis schoppen, onder communistische druk onwettig gewijd zijn en men zo probeert hele bisdommen met alle gelovigen los te scheuren van de Kerk van Rome. Onze Paus heeft alle gelovigen in de komer.de dagen tot vurig gebed voor de vervolgde Kerk opgeroe pen, want de nood van die christe nen en het dreigen van 'n kerkelijk schisma mogen ons niet koud laten. Een ander gevaar dat de Kerk bedreigt, is de steeds in omvang toenemende geloofsafval, die als het ware geruisloos plaats heeft. Men begint met niet meer tot de heilige Sacramenten te naderen, om straks helemaal uit de kerk te blijven. Ook onder hen, die zondags nog wel naar de kerk gaan, dikwijls alleen voor het oog, zijn er velen, die practisch niet meer geloven en zo eigenlijk al min of meer met de Kerk gebroken hebben, Maar daarnaast klinkt in diezelf de Kerk voortdurend luider de roep om Christus, de Weg, de Waarheid en het Leven. Velen geven uitdrukkelijk hun verlangen te kennen om los te komen van middelmatigheid. Men begint weer te begrijpen, dat de onderlinge liefde tussen de leden van de Kerk het speciale herken ningsteken van de christen moet zijn. De Kerk wordt door velen helaas nog gezien als een soort gods dienstige onderneming, met de priesters als ambtenaren en de ge lovigen als haar geachte clientèle. Het Christendom ziet men als een organisatie, waarbinnen alles burgerlijk en zakelijk wordt afge werkt en geen plaats meer is voor de evangelische liefde. Of men ziet de Kerk slechts als een instituut, een vereniging om in de hemel te komen. De een voelt zich daarin thuis en zonder problemen. Maar weer anderen ervaren het instituut meer als een soort dwangbuis, als een keurslijf van wetten, verboden en voorschriften. Pas als men in de Kerk méér ziet dan een instituut en haar leert kennen als de Christus Zelf, die voortleeft in alle gelovigen, die met Hem en in Hem met elkaar verbonden zijn, dan pas zal ook de vrijheidslievende méns zich in de Kerk thuis kunnen gaan voelen. Misschien is er in preek en ka- techismus langen tijd te weinig de nadruk op gelegd, dat de Kerk, behalve instituut, ook een geheim volle gemeenschap is met de liefde als wezenlijk kenmerk. De geboden en wetten moeten wij niet slechts onderhouden, ómdat wij anders niet in de hemel kun nen komen, maar veel meer om daardoor onze liefde te tonen. God en Jezus onze verlosser hebben toch zeker recht op onze liefde. We zijn allen van God af hankelijke schepselen en Christus heeft met opoffering van Zijn leven ons de vrijheid der kinderen Gods geschonken. En daarom moeten we graag willen doen wat Hij zegt of door middel van Paus en Bisschoppen tot ons laat zeggen. Die wetten en geboden zijn bo vendien niet door willekeur inge geven, maar ze zijn vol wijsheid en liefde uitgedacht voor ons aller bestwil en eeuwig heil. Als we het zo zien, voelen we al die wetten niet meer als een ver velende dwang. Wij moeten ons in de Kerk meer thuis gaan voelen als in een grote familie, waarvan God de Vader is. Door de komst van Christus zijn we echt kinderen van deze Vader geworden. Christus, de Zoon van de Vader, heeft ons tot Zich opgetrokken en nu mogen we ook samen met Hem zijn: zonen en dochters van Vader God. Dat betekent ook, dat wij samen met Christus broers en zusters van elkaar zijn. Dat is het wat ons te samen bindt: niet zozeer dat wij allemaal dezelfde waarheden gelo ven en dezelfde geboden moeten onderhouden (dat óok) maar voor al: dat we door Christus familie van elkaar zijn. En de voornaamste wet in deze familie is: draagt elkanders lasten, zo zult ge de wet van Christus vervullen. Zo zegt het St. Paulus. Het zijn immers allemaal geen lieve broers en zusters in die fa milie van Jezus: wij zelf zijn het evenmin. Ja, de mensen in onze familie zijn zondig, allemaal, al zijn we tegelijk ook heilig, omdat we Jezus tot Broer en God tot Vader heb ben. Wel is de Kerk heilig als familie van God, maar de Kerk heeft ook veel menselijke tekortkomingen door de zondige mensen, die ertoe behoren, leken zowel als priesters. En toch moeten wij de Kerk blijven liefhebben en er ons thuis voelen, omdat zij een Kerk van zondaren is en wijzelf het ook zijn. Als wij ons aan anderen ergeren moeten wij bedenken, dat enderen zich ook wel aan ons dikwijls zul len ergeren. Als God ons allemaal nog in Zijn familie duldt, wat toch eigenlijk een wonder is, dan moeten wij elkaar toch zeker kunnen verdra gen. God roept ons allen tot Zijn Kerk, de goeden even goed als de minder goeden. Hij roept ons om in de gemeenschap van de Kerk onze plaats in te nemen, hetzij als leek, hetzij als priester. Hij roept ons om in de onderlinge liefde samen te leven in de Kerk, elkaar niet af te breken, maar samen te bouwen aan de Kerk en samen met Christus de weg op te gaan naar de Vader in de hemel. v.d.B. Het is onderhand wel iedereen bekend, dat de nood in Afrika soms onvoorstelbaar groot is, door de primitieve, onhygiënische en onsociale toestanden. Sinds de beroemde encycliek van Paus Pius XII z.g.: „Fidei donum", komt heel de kath. wereld meer en meer in beroering, om in Afrika 't christendom over 't communisme te doen zegevieren. „Er is reden om over 't lot van de katholieke zaak in Afiika in niet geringe zorgen te verkeren. Alle katholieken moeten er zich van bewust worden, dat zij de missionarissen gaan helpen, omdat er nog 85.000.000 Afrikanen in afgoderij leven. Het moet de hele wereldgemeenschap der christenen raken". Het aantal beheerlingen is enorm. Nu kwam er zo pas 'n brief bin nen uit Ghana (goudkust) van 'n groepje Nederlandse zwoegers, waaronder ook 'n Limburgse, die in de rimboe 'n heel ziekenhuis moeten leiden in moeilijke omg an- digheden. Een van hen schrijft: „De mensen hier hebben geen verstand van ziektes. Eerst strijken ze koemest op hun blessuren en komen dan met zware infecties bij ons. Er komen er veel. Dikwijls moeten we de patiënten op matjes op de vloer leggen bij gebrek aan alles en nog wat. Nooit ligl er iets in de kast aan voorraad. We heb ben gebrek aan lakeus, slopen, bad handdoeken, washandjes, grote moltondekens (de nachten zijn nog al eens koud) pyama's voor man nen en kinderen van 6—12 jaar, nachtjasjes voor vrouwen, luiers, stevige baby-truitjes, verpleegsters - schorten, maten 42 en 44 (we heb ben 12 zwarte nursen in opleiding), plastic drinkbekertjes of kopjes, glazen, borden en wie heeft er wat oude prisraaboekjes voor ons voor wat ontspanning". Tot zover de briefschrijfster. Wie zou hier niet 'n handje willen hel pen. Misschien hebt U iets van deze artikelen liggen die toch niet gebruikt worden. De grote schoon maak staat voor de deur. Of wie stelt er 'n paar meter stof be schikbaar om er 'n laken, 'n pyama of 'n schort van te maken, Ook zenden wij oud linnen, ka toen, beddegoed, ondergoed en steriel verbandmateriaal door naar melaatsenkampen in Afrika. Wat gij de minste der Mijnen gedaan hebt, dat hebt gij aan Mij gedaan. Wij moeten dat letterlijk nemen. Christus lijdt armoede in deze mensen in nood. Hij wacht op ons. Laat er geen gras over groeien en stel vandaag nog 'n daad. Het is tevens 'n mooie gelegenheid, om van onze vasten 'n meer persoon lijk iets te maken. Dan vieren wij 'n zaliger Pasen, Men kan 't een en ander bezor gen bij het Patersklooster, Leunse- weg 1. (Giro: Minderbroeders- klooster 138 2 9 0 met vermelding: voor Afrika). Bij brand- en snijwonden, Pijnlijke kloven, Ruwe handen, Schrale huid. i Het wil met Venrays begroting schijnbaar niet goed vlotten, want we schrijven al Maart, maar tot heden is er van de bekende drie boekwerken nog weinig te zien. Op het gemeentehuis is men echter druk aan het rekenen en het stencillen en zo mogen we toch verwachten dat eerstdaags de begroting 1959 aan Venrays Vroede Vaderen zal worden gepresenteerd. Men behoeft zich heus niet af te vragen, hoe de begroting er dit jaar uitziet. Op de kapitaalreke ning zullen de nieuwe plannen voor dit jaar evenals in vooraf gaande jaren ontbreken en zo de hele begroting voor de buiten staander tot een farce maken, om dat hij uit het hele ding toch niets kan vernemen over Venrays toe komst. De overige cijfers interesseren hem alleen in zoverre, dat hij eens critisch bekijkt, hoe ver we weer achterop zijn geraakt i.e. hoeveel schuld er is. En op voorhand dur ven we al te zeggen, dat die weer groter is dan het vorig jaar omdat rente en aflossingen van kapitaals- werken nu eenmaal hun geld blij ven vragen en de post onderwijs ieder jaar groter kapitalen nodig heeft. Over een verhoging van de rijks bijdragen aan de gemeentenfondsen is nog geen nieuws, al hebben we het vermoeden, dat onderhande lingen over verhoging hiervan met succes zijn gevoerd. Maar of ze voldoende zijn om de grote tekor ten der laatste jaren binnen rede lijke grenzen te houden, wagen we weer te betwijfelen, gezien de reacties van andere gemeenten, die nog altijd steen en been blijven klagen. En we kunnen ons ter. enen malen niet voorstellen dat men Venray beter zal behandelen als de andere. Integendeel.... VEEL PLANNEN We hebben reeds voorgaande jaren er op gewezen, dat in zich een dergelijke begroting weinig zin heeft. O zeker, men komt tot be paalde groeperingen van cijfers en men weet hoever men kan gaan, wat mag en wat zeker niet mag. Maar de tijd dat een begroting tevens de wegwijzer was in de toe komstige plannen van een gemeente, is reeds lang voorbij. En dat vinden &e toch wel een uitermate zwaar wegend bezwaar. Want hoe willen Venrays Vroede Vaderen nu een bepaald beleid kunnen volgen Hoe wil men bepaalde plannen tot uitvoering kunnen brengen Tel kens en telkens moet geprobeerd worden via begrotingswijzigingen een en ander tot stand te brengen en dat deze manier van werken meer stilstaan dan hollen met zich brengt^ hebben we de laatste jaren wel ervaren. Maar Den Haag beslist nu een maal dat deze werkwijze moet worden gevolgd en men i.e. de ge meente heeft zich hieraan te hou den. Als we het lijstje eens nagaan van wensen en verlangens, dan be hoeven we feitelijk alleen nog het jongste KVP bezoek in herinnering te halen. Dan zien we dat er nog veel grootse plannen op verwezen lijking wachten. We denken aan de wegen-kwestie, aan de 300 km lange zandwegen, aan de 50 km grindwegen, die zo dringend nodig verbetering behoeven Wat zal er dit jaar van uitgevoerd worden Wat zal er gebeuren met de uit breiding van de waterleiding, met de teveel huizen zonder electrisch licht We denken aan riolering in de snelgroeiende kerkdorpen Leunen en Oostrum, waar thans de mensen overlast krijgen en teveel van het goede. We denken aan de verande ringen op het vloeiveld, waar een nieuwe zuiveringsinstallatie moet komen. ONDERWIJS vraagt enorme offers, maar de dringend nodige verbetering van de meisjesscholen staat naast de bouw van een jongensschool in het Rectoraat nog steeds op het pro gramma. En hoe denkt men intussen over de definitieve bouw van een HBS Nu het Lyceum al enkele jaren „draait" blijkt het animo ieder jaar opnieuw groeiende, maar al groeiende dreigt het gevaar dat ook hier overbelasting optreedt en het feit dat onze Patersstraat- barak al gehuurd is door het Lyceum wijst er al op, dat dit ge vaar niet denkbeeldig is. De uitbreiding van de nijver heidsschool en de huishoudschool, de verbetering van de landbouw school en de bouw van gymnastiek zalen zijn allen dringende projecten, waarmede de Raad te maken krijgt. In nauw verband hiermede staat de bouw van gemeenschapshuizen in de kom en verbetering van deze gebouwen in verschillende kerk dorpen. Dan is er het Cultureel Centrum. Al horen we niet tot de optimisten, die menen dat dit zo nodige bouw werk er binnen afzienbare tijd staat, er zal toch een plan dienen te komen en o.a. met de steden bouwkundige uitgemaakt dienen te worden, waar het zal komen en hoe het er uit zal gaan zien. Nauw verband houdt er ook mee, de sportterreinen, het zwembad en het recreatie-oord. Plannen moeten worden opgesteld en wat verwe zenlijkt kan worden, moet verwe zenlijkt worden. Hoeveel en wat zal er In 1959 klaar komen Al heeft men thans nog steeds geen idee wat het worden en kosten zal. INDUSTRIALISATIE Een politie-kazerne staat al lang op de nominatie en een uitbreiding van het gemeentehuis is een vurige, maar nog steeds onvervulde wens. Toch zijn beide nodig voor de zich steeds maar uitbreidende gemeente, die de nodige aandacht dient te besteden aan industrialisatie. Want op dit terrein is feitelijk de laatste jaren te weinig gebeurd. We wach ten nog steeds op de „benoeming" tot de stimuleren kern, maar men zal op deze aanwijzing moeten aan dringen, wil men industrieterreinen uit kunnen breiden en industrie aan trekken. Woningbouw En last but not least, is er de woningbouw. Plan-West zal nu uit de doeken moeten komen, want voor particuliere bouw ontbreekt plaats en gelegenheid. Plan Zuid is immers voor velen te kostbaar. Het wordt dringend tijd, dat we van de noodwoningen links en rechts in onze dorpen af komen. Men mag dan aan de buitenkant menen, dat het nog wel gaat, ieder die zijn ogen niet in zijn zak heeft, moet constateren, dat de meeste van deze bouwsels, behalve 'n ontsiering van ons dorpsbeeld,ook veelal versleten zijn. Gebouwd en ontworpen voor 5 jaren, staan ze er intussen al 15 en b.v. een Schoolstraat wordt in zijn ontwikkeling geremd door deze bouwse's Bouwsels, die bovendien een be hoorlijke gezinsontplooiing ver hinderen. En nu we toch met dergelijke noodgevallen bezig zijn, rijst de vraag of ook het Groene Kruis- gebouw niet een beter permanent karakter kan krijgen. Eventueel met openbare badgelegenheid? Dit rijtje wensen zou met vele nog uit te breiden zijn. Ontegenzeggelijk is waar, dat de urgentie van het een dringender is, dan het ander, maar er zal iets moeten gebeuren. Daarom is het zo jammer, dat ook de komende begroting over dit alles niets meer zeggen zal. Men zal in de begrotingsbeschouwingen waar schijnlijk op vele van genoemde punten nogeens terug komen, maar het zal een groot vraagteken blijven hoeveel en wat in dit jaar zal wor den uitgevoerd. Daarom is het jammer, dat deze begroting in zijn huidige vorm weer moet komen. Deurneseweg 8 R.K. Huishoudschool „Marianum" Dinsdag werd in „Prinsenhof" een zeer geslaagde ouder- en con tactavond gehouden voor de huis houdschool. Mej. Coenen heette alle aanwe zigen, waaronder o.a. Deken Loonen, hartelijk welkom, speciaal de spre kers, Dr. Theunissen en Kapelaan van Leipzig. Allereerst gaf Kapelaan van Leipzig een interessante uiteenzet ting over de noodzakelijkheid van het voorlichten van kinderen. Daarna sprak Mevr. de Kroon in een kort woordje over de retraite die ieder jaar voor de kinderen van de huishoudschool op kasteel Well gegeven wordt. Na een kopje koffie hield dr. Theunissen zijn zeer interessante voordracht en behandelde de vol gende punten: VOOR EEN MODERN T£L£VISI£TO£ST£L EN VAKKUNDIGE PLAATSING ZORGT 1 Een in- en doorkijk op de tijd waarin wij leven. 2 Moderne problemen in onze ge zinnen. 3 Tot welke hoofdzaken zijn al de moderne sp anningen te herleiden 4 Onder bescherming van de Moe der Gods. Nadat de spreker de spanningen in de grote wereld belicht had, kwam hij tot de kleinere wereld van het gezin met zijn hedendaagse spanningen. Spreker hield een zeer actueel betoog over de totaal veranderde verhoudingen en telkens wees hij op de tegenstellingen, hemel en aarde, priester en leek, licht en schaduw, man en vrouw, ouders en kinderen, school en gezin,) die toch een zeer hechte eenheid vor men, want zij kunnen niet apart van elkaar gedacht worden. Speciaal belichtte hij de beteke nis van de huishoudschool voor de meisjes. Niet alleen beoogt deze school de kinderen louter kennis bij te brengen, maar zeer bijzonder stelt zij zich tot doel de vorming van de kinderen tot volwaardige mensen van de maatschappij. Enkele zeer voorname kwesties zoals voorlichting, die op de eerste plaats door de ouders behoort te worden gegeven, verkering en verloving, spanningen tussen ouders en kinderen kwamen aan de orde. Nadat de spreker zijn voordracht beëindigd had, beklemtoonde Deken Loonen nog eens de hechte samen werking, die er toch moet zijn tussen ouders en docenten, want zonder deze samenwerking is het zeer moeilijk datgene van het on derwijs te maken, wat er van te maken is. Na afloop van deze zeer vrucht bare avond, bedankte Mej. Coenen alle sprekers en in 't bijzonder de ruim 250 ouders voor hun trouwe opkomst. „Daag" zeiden de stropers De beide politiemannen hadden ae gehe'e avond doorgebracht in het natte struikgewas. Zij werden ge kweld door koude voeten en een onuitblusbaar verlangen naar een sigaret. Op zulke avondenis hetniet alles, bij de politie te wezen. Maar eindelijk werd hun geduld beloond. Drie mannen doemden op in de duisternis. Voorzichtig schuifelden zij naar de wildstrikken. „Halt, polite!" riepen de beide wacht meesters. Het effect van deze roep was niet ongelijk aan dat van het drukken op de startknopvaneenmaanraket. In vliegende start, zoals dat heet, gingen de drie mannen aan de haal. De beide wachtmeesters vergaien hun verlangen naar een sigaret. Met een zeer korte achterstand zetten zij de achtervolging in. Hier dient te worden opgemerkt, dat de spurt een zegenrijke uitwer king had op hun koude voeten. Hoe harder zij liepen, des te prettiger begonnen hun voeten te tintelen. Na een avond tussen de natte struiken is er geen beter middel denkbaar tot bevordering van de bloedsomloop dan zo'n ren dwars door de bossen. Behalve het vijfvoudig hijgen der dravende mannen hoorde men in het bos alleen nog maar het ge kraak van droge takjes, en zo nu en dan een moeilijk weer te geven gemompel, wanneer een der ijlboden in het donker tegen een boomstam botste. Bij de boerderij, die aan de bosrand lag, bleek de voorsprong van de drie stropers danig ver kleind. De wachtmeesters legden hun gehele ziel in een laatste spurt. Daarop stapten de drie mannen in de auto van de boer. Zij riepen minzaam wuivend „Daag!" Toen gaf de boer gas en reed weg. Enkele seconden later lag het erf verlaten aan de voeten van de hij gende wachtmeesters, die nu ein delijk gelegenheid kregen de hevig verlangde sigaret op te steken. De boer echter, die de drie stro pers zo vlot uitgeleide had gedaan, moest voor de politierechter komen omdat hij de aanhouding van drie personen door de politie had belet. „Het is een naïeve gedachte, te menen, dat je op die manier iemand kunt helpen", vond de rechter. „Dit is typisch het handelen van domme mensen". „Wat doe je als een ander in het nauw zit", zuchtte de boer. De beide wachtmeesters hadden de zaak bijzonder sportief opgevat, dat dient te worden gezegd. Zij hadden netjes in hun verbaal gezet wat er was gebeurd, maar zij had den er aan toegevoegd, dat de boer bekend stond als een keurig Modenieuws van mond tot mond! In vroeger jaren was de omroeper de man die het nieuws op straat bracht. Nu beschikken wij over moderne publiciteilsmiddelen zo als krantradio en televisie Nieuws over de mode ging toen van mond tot mond, nieuws van Gebrs. Voss leest u nu in uw krant! Bij de bouw van ons nieuwe modehuis in Den Bosch kwamen er zoveel practische nieuwtjes uit de bus, dat wij het niet meer dan billijk vonden ook onze trouwe klanten in Nijmegen te laten profiteren! Alle etalages zijn verbouwd en gemoderni seerd. Het geheel is ruimer, lichter en moderner. fris, jong, jeugdig de nieuwe mode is bij 't trefpunt voor de modieuze vrouw uitsluitend gevestigd te Nijmegen en 's Hertogenbosch Let op onze volgende publicatie. en rustig burger, Iemand die de politie nooit last had bezorgd en die dat ook wel niet méér zal doen. Maar de officier zei: „Hoe gunstig dezelfde politie nu ook over deze man rapporteert, men zal toch dienen te beseffen, dat dergelijk verzet biezonder hoog wordt opge nomen. Wie de politie hindert in de uitoefening van haai- taak, krijgt gevangenisstraf". En hij eiste twee weken. „Dat kan niet", zei de boer. „Art. 77 van de Jachtwet zegt, dat het geen deze mensen gedaan hebben een overtreding is. Art 189 van het Wetboek van Strafrecht zegt, dat alleen hij strafbaar ls, die iemand helpt die een misdrijf heeft ge pleegd. Dit was geen misdrijf maar een overtreding. Dus kunt u mij niet veroordelen". Maar de rechter kende de wet nog beter dan de boer. „Art. 184 W.v.S. zegt, dat iemand die de politie belemmert, een misdrijf pleegt. En voor dat wetsartikel staat u terecht", verklaarde hij. Zo bleef het twee weken gevangenis straf.

Peel en Maas | 1959 | | pagina 1