De tijden veranderen, en wij veranderen mee Opvoeding tol burgerlijk fatsoen nog lang niet voltooid Voor ooze verkeers-zoodaars Wat anderen schreven Tocht en stijl in het ontspanningsleven Voor de politierechter Zaterdag 21 februari 1959 No 8 TACHTIGSTE JAARGANG "EEN RIJK BEZIT PEEL EN MAAS II DRÜK EN ÜITGAVE FIRMA VAN DEN MÜNOKHOF XKTT+T+TfRT AH VOHP VPNRAV PTIVT O IVA^TPP K" Pl\J ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ot. perm.m. ABONNEMBNT8- GROTESTRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150052 V VJV-/IV VUllUAi VJiVlJ 1 IVUllUil PRIJS PER KWARTAAL f 1.40 BUITEN VENRAY f 1.00 VIII CHRISTELIJK GEWETEN De mens moet dikwijls zelf uit maken hoe hij in een bepaald ge val moet handelen als christen. Dat was vroeger zo, maar in onze moderne tijd is dat nog veel meer vereist. Want de mens vindt in Gods wet niet precies uitgestippeld wat hij in eik afzonderiijk geval te doen heeft wil hij werkeüjK goed handelen, volgens Gods wil, als een christen. De formulering van Gods wet, m.a.w. de geschreven wet, zoals wij die b.v. kennen in de tien ge boden van God, die formulering is maar een heel algemeen gehouden uitdrukking van wat God wil. Ze zijn geen pasklare autwoorden op onze vraag: wat wil God nu van mij of wat is Gods bedoeling in dit of dat geval Met ons zogenaamd „gezond ver stand" alleen komen we hier dik wijls niet verder. Als christen moeten we ook de grote lijnen van Gods Openbaring, vooral van het Evangelie kennen waarin Goos wet voor ons zichtbaar wordt. En dan nog moeten we dikwijls er naar zoeken wat nu in deze of die situa tie volgens God wil is, dus goed of geoorloofd is. Zo kunnen ouders b.v. in Gods wet geen duidelijk antwoord vinden op de vraag: kunnen wij onze dochter, die pas 16 of 17 jaar is, al een verkering laten beginnen Of kunnen we onze zoon alleen met z'n meisje meerdere dagen op vacantie laten gaan Mogen de oudere kinderen thuis gaan praten over kostgeld betalen Of kan er in onze omstandigheden nog een kind bijkomen, of moeten wij voor lopig maar ophouden en periodieke onthouding gaan toepassen enz. We zouden ook andere voorbeel' den kunnen aanhalen uit het bedrijfs- of zakenleven. Mag ik bv. al het bedrijf veel minder winst gaat maken, dat verhalen op de opdrachtgevers of klanten door de prijzen ie verhogen? Of het ver halen op het personeel door veel minder loon te betalen of door meerderen zo maar de straat op te sturen Of ben ik verplicht mij met wat minder winst dan andere jaren tevreden te stellen, of eerst te proberen of er niet op andere manieren bezuinigd kan worden Dit is voor ons land misschien geen practisch voorbeeld, omdat hier de sociale wetgeving alles zo maar niet toelaat, maar in Frank rijk heeft toch pas geleden een kardinaal een dergelijke uitspraak gedaan. Men is voor zijn geweten nog niet verantwoord als de wet een of andere economische maat regel toelaat waarvan andere men sen de dupe worden. Men kan zich er niet van afmaken met de leus: „zaken zijn zaken", zoals helaas nog al te veel gebeurt. We kunnen ook niet zeggen: ik doe altijd dat wat mij het beste toeschijnt; ik handel volgens mijn geweten. Natuurlijk, iedereen han delt volgens zijn geweten, omdat hij n.l. niet anders kan. Iedereen doet en handelt in elke situatie naar wat hem het beste toelijkt. Maar daarmee is hij heus nog niet klaar. Zo kun je de grootste onzin verdedigen en tenslotte alles goed praten. Want we mogen bij onze beslis singen niet willekeurig te werk gaan, maar we moeten trachten te ontdekken wat Gods wet hier, nu, In deze concrete situatie van ons vraagt. We moeten, om dat te kunnen, ook luisteren naar de Kerk, naar wat zij ons voorhoudt in deze zaken. We moeten soms raad vragen en eerst de concrete situatie goed kennen en met alle omstandigheden rekening houden. En dan pas handelen wij verant woord. In onze moderne tijd moeten wij veel meer dan vroeger, dikwijls zelf beslissen en zelf de verant woordelijkheid nemen. Vroeger, een 25 jaar geleden, waren er veel meer pasklare antwoorden op de levensvragen dan tegenwoordig, zeker op het terrein van de zede lijkheid, van huwelijk, gezins- opbouw en opvoeding. De gelovigen hadden hieromtrent over het alge meen dezelfde opvattingen. De kleding, de omgang tussen jongens en meisjes, het gezin, de opvoeding enz. moesten zö zijn en niet anders. Die normen werden zelfs voorge steld als goddelijke wetten die voor alle eeuwen gelden. De mensen waren toen zo volg zaam dat zelfs een uitspraak van de kerkelijke overheid: .,gij zult geen sokjes dragen en geen korte mouwen" voor hun gevoel op één lijn stond met het goddelijk gebod: „gij zult geen onkuisheid doen". De mensen voelden zich bij al die voorschriften veilig en geborgen. Ze konden zich aanpassen bij alge meen geldende opvattingen en behoefden toen zelf niet uit te zoeken wat ze te doen hadden. Nu in onze tijd juist op deze ge bieden de opvattingen zich wijzigen, nu er allerlei andere en onderling verschillende opvattingen ingang vinden onder de gelovigen, maar men nog niet weet wat het beste is of het juiste, nu worden de mensen dikwijls onrustig en on zeker, omdat men hen vroeger met valse zekerheden heeft zoet- gehouden. Hoe de kleding, de omgang tus sen jongens en meisjes, het gezin en de verhoudingen in het gezin, de opvoeding volgens Gods bedoe lingen moeten zijn, dat is immers voor alle tijden niet precies het zelfde. De mensen hebben verleerd zelf hierover na te denken en teveel aangeleund tegen uitspraken van de kerkelijke overheid of in die tijd algemeen geldende opvat tingen. Ze moeten weer leren zelf te beslissen en zelf de verant woordelijkheid te nemen voor hun daden, hoe ze o.a. hun huwelijk zullen moeten beleven volgens Gods bedoelingen, hoe ze de kinderen moeten groot brengen tot mensen die het leven aankunnen en straks zelf een mooi christelijk gezin zul len kunnen stichten. God plaatste ons in een veran derlijke wereld, die bovendien veel sneller verandert dan in vroegere tijden, en wij zullen nu meer dan vroeger ons moeten afvragen: wat wil God nu, in deze concrete situa tie van mij Wat verlangt Hij van mij Waartoe nodigt Hij mij uit Ook op het economisch terrein of in het z kenleven, ook wat de huwelijksbeleving hetreft De moderne mens is veel te veel geneigd deze als terreinen te be schouwen waar hijzelf eigenmach tig als heer en meester kan be slissen. Maar dat is ook een van de oorzaken waarom er zoveel mis gaat in de wereld. Dat we nog over veel dingen onzeker zijn en moeten tasten naar wat het beste is, dat zit nu een maal vast aan ons aardse bestaan. Als gelovigen zijn we nog onder weg naar God. Pas de aanschou wing van God in het andere leven zal alle onzekerheid doen wegvallen. Toch schenkt ons geloof ons steeds voldoende licht om verder te kun nen gaan en de nodige beslissingen te nemen. Maar hebben we wel een echt geloof dat heel ons denken be heerst En genoeg vertrouwen ln Gods leiding en Gods barmhartig heid, Die weet hoe zwak en kort zichtig wij mensen dikwijls zijn? En dat zij ons allen tot troost: God is tevreden met onze eerlijk be doelde pogingenv.d. B. De moderne samenleving brengt nu eenmaal mee, dat de burgers van één gemeenschap of deze gemeenschap nu groot of klein is veel meer nog dan vroeger van elkander afhankelijk zijn. Deze afhankelijkheid brengt met zich mee. dat bij kwade wil of niet vol doende medewerking van een der leden van de gemeenschap, vele anderen daarvan de onprettige gevolgen ondervinden. Het moderne leven is zó gecom pliceerd, dat het b.v. zeker niet mogelijk is alle nachtelijk gerucht te vermijden. Ook andere gevallen van stoornissen zal men zeker niet altijd kunnen voorkomen, zoals bv. stoornis van televisie- en radio uitzendingen. Maar en dat is toch in ieder geval een zeker feit veel stoornissen zouden worden kunnen voorkomen indien het be sef, dat men in alle opzichten een normaal burgerlijk fatsoen in acht te nemen heeft, in sterkere mate aanwezig zou zijn als het nu blijk baar Is. Onnodig nachtelijk burengerucht is een van de vormen, waarin dit gebrek aan burgerlijk fatsoen zich manifesteert. Niet in alle gevallen kan de politie, met de wet in de hand, dergelijk burengerucht tegen gaan en niet steeds is de politie aanwezig om de overtreders te straffen. In bijna alle gevallen ligt het aan de goede wil van de stoornis-verwekkers, om hun buurt genoten zo weinig mogelijk, althans niet meer dan strikt noodzakelijk is, door n&shtelijke bezigheden uit de slaap te houden. Om een ander voorbeeld te noe men: het gebruik van bepaalde apparaten veroorzaakt bijzondere stoornis bij televisie- en radio uitzendingen, soms ln een vrij ruime omgeving. Het kan inderdaad nodig zijn, dat dergelijke apparaten dienen te worden gebruikt, maar het moet zeker mogelijk zijn, het gebruik ervan tot een minimum te beperken als anderen zijh het genot van een goede televisie- of radio uitzending willen gunnen. Op het té luid laten spelen van de radio is reeds zo vaak gewezen, dat men geneigd zou zijn, dit zo langzamerhand als hét klassieke voorbeeld van het gemis aan bur gerlijk fatsoen te gaan beschouwen. Het ruimen van sneeuw op de stoep voor de eigen woning om over te stappen op een geheel ander iets is naast een voor schrift van gemeentewege ook een kwestie van burgerlijk fatsoen. Ook in dit opzicht is de laatste tijd ge bleken, dat er nog heel wat te doen valt op het gebied van de opvoeding tot burgerlijk fatsoen. Lang niet overal deed men n.L wat men fatsoenshalve doen moest. Het bevuilen van straten en pleinen b.v. door het wegwerpen van papier, zoals kranten en zakjes, kan men eveneens schrijven op rekening van het gemis aan een juist inzicht in hetgeen men als burger te doen en te laten heeft. In bepaalde steden en zelfs ln ge hele landen (zoals Zwitserland) geldt het bevuilen van straten als hoogst onfatsoenlijk. In dit opzicht past de Venrayse burger wel een erg grote bescheidenheid, want het schoonhouden van onze straten is nu niet precies onze grootste deugd. Ergerlijker nog is het moedwillig vernielen van hetgeen soms met veel kosten en inspanning is tot stand gekomen. Hoeveel pas geplante jonge boompjes en strui ken door de jeugd moedwillig of althans door ergerlijke nonchalance de laatste maanden werden gebro ken of in ernstige mate werden beschadigd, is alleen aan de dienst „onderhoud plantsoenen" bekend. De begroting vermeldt onder het hoofd „onderhoud wandelplaatsen platsoenen en andere beplantingen' ieder jaar een groot bedrag. Een vrij groot gedeelte van dit ieder jaar groeiend bpdrag komt voor rekening van herstel, bijplanting en onderhoud van hetgeen door moedwil vernield of beschadigd werd. Van de ene kant getroost de gemeente zich vele inspanningen en kosten, om het uiterlijk aanzien van onze plaats te verfraaien, van de andere kant ontziet menigeen zich niet, om veel van dat moois te bederven. Neem nu de lampen. Venray heeft lang geklaagd over een straatverlichting, maar nu we er een hebben die behoorlijk is, schijnt de jeugd ze te gebruiken als mik punt voor de windbuks. In veertien dagen tijds telde men voor meer dan f 500.aan kapotgeschoten, kapotgetrapte en vernielde lampen. En als de meeste jonge daders op heterdaad betrapt worden en de ouders worden gewaarschuwd, dan krijgt men een grote mond en „de kinders" gaan vrij-uit. Over de goede wil, welke In ge vallen van samenwoning van de zijde van de samenwonende partijen gevraagd wordt, is in het verleden reeds vaker geschreven. Samen woning wordt een voortdurende kwelling, Indien niet alle bij samen woning betrokken partijen zich houden aan de regels van het doodgewone burgerlijke fatsoen, dat voorschrijft dat men ook in dit opzicht naast nemen ook te geven heeft. Burgerlijk fatsoen is ook het uitgangspunt van het gedrag in het verkeer. Men heeft enkele jaren geleden de slagzin gelan ceerd: „Wees een heer in het ver keerd We behoeven er geen doekjesom te winden: van de ideale toestand op dit gebied zijn we in Venray, om het maar heel zacht te zeggen, nog erg, erg ver verwijderd. Onverantwoord snel jaagt men soms door bochtige en nauwe straten in 'n onbegrijpelijke zucht naar seconden-winst. Hier zou men bijna aarzelen de uitdrukking „ge brek aan burgerlijk fatsoen" te gebruiken: het is bijna 'n poging tot doodslag. In zovele opzichten kan het burgerlijk fatsoen dé oplossing zijn voor kleine moeilijkheden. Er valt 'n fles kapot op straat; de scher ven blijven liggen. Straks kost het 'n fletser een kapotte band, onaan genaamheden als hij te laat op z'n werk verschijnt, enz. Het is voor een bewoner, voor wiens huis dit kleine voorval plaats vindt, toch zulk 'n kleine moeite, even de scherven op te ruimen. Hoe menige keer is een fletser 's avonds geval len over een steen of een stuk hout, dat van een kar of auto naar beneden kwam? Wat kost 't toch weinig moeite om deze kleine obstakels even te verwijderen. Burgerlijk fatsoen is een kwestie van mentaliteit. Deze mentaliteit bepaalt in veel opzichten, of we het met z'n allen elkaar wat ple zieriger óf... onaangenamer maken. En wat dat opvoeden tot burgerlijk fatsoen betreft: de ene burger is de leermeester van de andere. Politie, onderwijzende personeel enz. kunnen hoogstens corrigerend of stimulerend optreden. Er zijn de laatste jaren merkwaardige Staaltjes geconstateerd, hoe elders b.v. buurtverenigingen in dit op zicht buitengewoon verdienstelijk werk hebben verricht. Een voor beeld ter navolging. Ook hier geldt het: Waar een wil is, is een weg „Rijd door en zondig niet meer", zei een Utrechtse politieagent dezer dagen, toen een verkeerszondares hem, bij wijze van legitimatie, een van haar naam voorzien bijbeltje aanbood. Het Boek der boeken in spireerde hem wellicht tot deze vergevensgezindheid, doch aange zien niet alle agenten gelijk zijn en bovendien niet iedere verkeers- zondaar met een bijbel op zak van de weg gebruik maakt, blijft het probleem van de 3traf actueel. Dat ls trouwens maar goed ook. Hoe vaak niet is een omvang rijke boete nodig om de verkeers- zondaar weer op het goede pad terug te brengen en hoe vaak blijkt niet, dat zelfs deze hardnek kige aanpak geheel zonder effect blijft. In Canada is men tot de con clusie gekomen dat speciaal ge fortuneerde verkeerszondaars door de boete niet die draal om de oren krijgen, die de rechter bij het uit spreken van zijn vonnis in gedach ten had. De boete wordt betaald en fluitend rijdt de snoodaard verder... daar moet iets tegen gedaan wor den. Drie weken geleden is daarom in Toronto besloten om (bij wijze van proef) voor elke door de rech ter bestrafte verkeersovertreding aan de betrokken automobilist strafpunten toe te kennen en over de importantie van deze strafpun ten moet ge niet te licht denken. Het systeem werkt als de spaar - zegeltjes bij de kruidenier, alleen is het de justitie, die de zegeltjes plakt en bestaat de bonus niet uit een theepot, een stel lakens, een soeplepel of reisbonnen, maar uit intrekking van het rijbewijs. Wie twaalf strafpunten heeft verzameld moet bij gerechtelijk vonnis voor drie maanden gaan lopen. Gevaarlijk rijden wordt gehono reerd met vijf strafpunten en te hard rijden eveneens met vijf pun ten. (Bij geringe overschrijding van de toegestane maximum-snelheid komt men evenwel in aanmerking voor een bepaalde reductie). Het negeren van een stoplicht levert drie strafpunten op. Wie stopt op een plaats, waar zulks verboden is, kan rekenen op twee strafpun ten. Twee punten vormen ook de straf voor die automobilisten, die een verboden straat inrijden of die onnodig te langzaam rijden. Enfin er bestaat een lange tarief-lijst. Misdadige nalatigheid wordt ge straft met twaalf punten Inééns. Uiteraard brengt deze punten- uitdeling een vrij omvangrijke administratie met zich mee, maar in Canada zien ze daar kennelijk niet tegenop. Wie zes punten heeft verzameld krijgt van de justitie een briefje tnuis met de score, wie negen punten heeft wordt er op geatten deerd, dat hij zich kan onderwer pen aan een vrijwillig rijexamen. Wie eenmaal de twaalf punten heeft bereikt, kan er op rekenen dat zijn rijbewijs (automatisch) voor de duur van drie maanden wordt ingetrokken. Nieuwe, harde spelregels voor het wegverkeer. Doch mag men in het spel met de Dood lankmoedig zijn In Engeland, waar men deze Canadese proef met belangstelling volgt, voelt men ook wel iets voor deze nieuwe spelregels. „Ik felici teer de Canadezen met deze proef", schreef mijn collega Basil Cardew onlangs ln de Daily Express. „En ik zie geen enkele reden, waarom wij, in Engeland, dit experiment ook niet zouden wagen." Wat Nederland betreft: de spel regels zijn in dit kolommetje ver meld. Wellicht worden ze ook hier nog eens actueel De Tfld Donderdagochtend is er één hoog spanningskabel gebroken tussen Venlo en Nijmegen. Oorzaak: ijs afzetting en vervuiling van het proceleinen-isolatie-materiaal. De ijsafzetting vond reeds dagen lang plaats, vervuiling is zeker ln Nederland iets wat niet voor mag komen. Geheel Oost-Gelderland, Limburg en een deel van Oost-Brabant zaten zonder stroom. Gevolg: chaos ln de ontwakende gezinnen, oponthoud in continubedrijven. Alle elektrische klokken, koelmachines, koffie ketels, röntgenapparaten, trolley bussen, elektrische treinen, verlich ting, verwarming vielen uit. Het getroffen gebied was als in nood toestand. Olielampjes in de tunnels der stations, dichte drommen men sen bij de bushaltes, kaarsen in de huiskamers, onthutste schoolkinde ren, werkloze arbeiders. Het duurde niet lang: drie uur, toen was de kabel hersteld. Maar de eerste trein op het traject Nijmegen-Venlo (notabene een dte- seltrein) liep pas om half elf, dus twee uur na het herstel der elek trische verbindingen. Wat is ons land kwetsbaar ge worden. Eén kabel breekt en heel het leven is ontwricht. Misschien is het nodig kritiek te leveren op de provinciale elektriciteits-maat- schappijen, die ongeacht hun onaf hankelijke centrales gedwongen waren hun produktie te staken toen er één kabel brak. Was dan de organisatie wel zo perfect als men ons doet voorkomen Tal van mensen, eigenlijk een gehele maatschappij wordt gedu peerd wanneer de procelelnen- isolatie-knoppen vervuilen, wanneer er ijsafzetting op de draden plaats vindt. Zelfs een slappe, typisch Hollandse winter, als wij nu be leven, blijkt ons leven kwaadaardig te kunnen beïnvloeden. Maar ongeacht de kritiek moeten wij ons op onze kwetsbaarheid bezinnen. Wij moeten ons blijven realiseren, dat één kabelbreuk ons kan ontdoen van alle comfort en alle luxe die wij gewend zijn. Kort na de oorlog leefde iedereen nog in de angstige spanning dat het toegewezen comfort wel eens plotseling kon ophouden. Zelfs de meest welgestelde lieden beseften, dat de weg van de centrale ver warming naar de noodkacheltjes maar kort was. Zelfs de bezitters van de meest luxe auto's wisten, dat een voettocht om voedsel te halen in Drente of Friesland geen sinecure, maar desniettemin een te volbrengen taak was. Eén draad- breuk kan katastrofaal zijn, één blokkade van toevoerlijnen kan ons land in destructie brengen. Staking in de kolenmijnen kan ons tot wanhoop brengen, één gezonken schip in een der belangrijke water wegen kan de verdere toevoer be lemmeren. Bij alle welvaart die wij kennen is het goed ons te blijven realise ren, dat alles betrekkelijk is en voortbouwend aan onze beschaving moeten wij ons bewust blijven, dat desnoods bet gehele bezit ln een rugzak gepakt moet kunnen wor den.... en zelfs die rugzak zullen wij op onze pelgrimstocht nog ver liezen. Dan blijft ons slechts de geest, maar dat is dan ook het beste dat wij meedragen. Elseviers Weekblad Enige jaren geleden signaleerden wij een uit de Middeleeuwen stam mende belasting, welke thans nog in Venray geheven wordt. Thans schijnt men daarbij zelfs vrouwen te betrekken. Voor ons ligt name lijk de fotokopie van een „aanslag biljet", waarop een vrouwelijk ingezetene van Venray een weduwe wordt opgevorderd om, gewapend met „ten minste één schop of spade" op een nader te bepalen uur en plaats „hand-, span en trekdiensten" te verrichten.... Natuurlijk mag de weduwe, wan neer zij niet met haar schop of spade in de Peel of op de vuilnis belt wil werken, dit „afkopen".... Zij moet dan betalen.... Betalen moet zij ook, wanneer zij gelijk het Aanslagbiljet zulksnoemi „bij het werk kennelijke onwil en ongehoorzaamheid aan de dag legt".... Laat ons hopen, dat de lieve weduwe óf met ten minste één schop of spade gewillig haar hand-, span- en trekdiensten verricht, zonder kennelijke onwil en onge hoorzaamheid, óf deze plichten met geld afkoopt. Nóg verstandiger zou het zijn, wanneer de gemeente Venray althans deze band met de Middeleeuwen doorsneed.... Na jaren van rust wil Sobriëtas ook ln Venray weer actief worden. Gebleken is, dat er in Venray velen zijn, die hun krachten In dienst van Sobriëtas willen stellen, daar zij menen, dat op het gebied van de drankbestrijding hier wel het een en ander nodig is. In deze tijd van genotzucht en materialisme wil Sobriëtas wijzen op de deugd van matigheid vooral bij sport, ontspanning en snel verkeer. Sobriëtas acht het vooral van belang, de jeugd voor te lichten In zake het alcoholvraagstuk, daar bij de voortschrijdende techniek, alco holica een gevaar is voor lichaam en geest. Allen die belangstellen ln So briëtas of wat meer willen weten over doel en streven worden uitge nodigd op woensdag 25 februari a.s., in Lunchroom Verheugen om 8 uur, waar dan tot heroprichting van de afdeling Venray, zal worden overgegaan. Moge vooral de jeugd van haar belangstelling blijk geven. Tevens wijzen wij op de adver tentie in dit blad en nodigen allen boven de 18 jaar uit, deze film avond te willen bezoeken. De prijs kan voor U geen be zwaar zijn en U kunt verzekerd zijn van een goede avond waar U een inzicht krijgt op de werking van alcoholica in 's mensen leven, voor- ai bij jonge mensen. Het is de moeite waard deze jonge mensen op hun levenspad te volgen. De filmactrice Shirley Baoth, speelde bij het filmfestival ie Cannes de hoofdrol en werd door haar spel tot de beste filmactrice van het jaar gekozen en verkreeg daardoor de eerste prijs de Oscar. 's Middags om 5 uur is er een speciaal kind er program. Stuurt Uw kinderen daarheen. Dat op een kleine plaats het leven ook niet altijd aangenaam en rustig verloopt, bewezen wel de gebr. S. uit Ottersum. Die hebben nl. al sinds enkele jaren iets tegen hun buurman. Een gevoel, dat onge twijfeld wederkerig is, want deze laatste bestond het zelfs, spijker- planken in elkaar te fabriceren, die hij netjes op de weg legde, waar over onze belde broeders met hun auto moesten passeren. Toen die op een avond met liefst 4 slappe banden stonden te kijken, pakten ze resoluut een grote tang en knipten alle wei-draad door, die des boeren land omspande. Zomoest die de volgende dag al zijn vee bij elxaar zien te scharrelen en aan gezien er een partijtje Duitsland in gewandeld was, kwamen er grensschendingen en incidenten aan de lopende band en kwam er ten slotte ook de politie aan te pas. De beide broeders mochten f 15 dok ken, een minimale eis, waaruit wel bleek, dat die spijkerplanken ook niet bepaald grappig werden ge vonden door de Otlicier. Als men met zijn auto ergens tegen aan rijdt, dan moet men of wel wachten tot er iemand komt, ofwel direct zijn naam doorgeven naar de politie. Doe je dat niet, dan ben je het haasje. Dat onder vond G. uit Nijmegen, die een ver- keerspaaltje in Roermond, een duwtje gegeven had. Een uur daar na had hij de bon ai thuis en nu kost het extra f 25. De Venraynaar, die een politie agent tegen zijn oog sloeg toen deze hem wat wilue vragen, ontkende pertinent, dat hij zulks gedaan had. Zijn eigen vroegere verklaring en de onder ede bevestigde verklaring van het slachtoffer waren voor de rechter voldoende om 14 dagen va cantie te eisen. De stukadoor in Gennep, die dron ken uit een café gesmeten werd en natuurlijk weer binnen wilde ko men, vergat, dat de deur al dicht was en stapte dus door een ruit naar binnen. Hij kreeg de rekening van de ruit en f 15 extra, met de goede raad, ook nog een bril aan te schaffen. De Venrayse autobestuurder, die zijn wagen teruguit reed en er geen erg in had, dat vlak achter zijn wagen een ander geparkeerd stond, zodat hij ongezien een aardige ravage ontketende, raakte van de kook en smeerde hem. Hetgeen dom is, want de arm der gerechtig heid is bar lang en onze man kreeg ze ook te pakken. Nu werden het f 50 boete, afgezien wat de kanton rechter en de verzekering nog op de proppen brengen. Een Boxmeerse veekoopman zat in een moeilijk parket. Hem was door de rechter zijn rijbewijs af genomen. Maar op een gegeven moment waren zijn chauffeur en andere mede-inzittenden zo dronken, dat hij toch het stuurrad in zijn handen nam en huiswaarts reed. Natuurlijk sloeg op dat moment het noodlot met politie-pet toe en onze koopman kreeg een aardige schrobbering, dat hij zo stout was geweest. Het wordt een maand Roermond en nog 2 in het voor uitzicht. De Meerlose schilder, die niet in staat werd geacht op een bepaald moment zijn wagen te besturen, omdat hij 3 cognac» achter zijn kiezen had. --eg de rekening ge presenteerd. f 100 boete, 2 weken v.w., 1 maand zijn rijbewijs kwijt. En de dronken brommer uit Deurne, die gewend was ieder heilige huisje met een bezoek te vereren, zal dit moeten afleren. Want niet alleen werden het f50 boete, maar 6 weken v.w. staan in het krijt en de eerste de beste keer, dat hij met zijn brommer weer op bezoek gaat, gaan de Roermondse deuren wagen wijd open. De Bergense voeger, die ook

Peel en Maas | 1959 | | pagina 1