De tijden veranderen,
en wij veranderen mee
Opvoeding tol burgerlijk fatsoen
nog lang niet voltooid
Voor ooze
verkeers-zoodaars
Wat anderen
schreven
Tocht en stijl in het
ontspanningsleven
Voor de politierechter
Zaterdag 21 februari 1959 No 8
TACHTIGSTE JAARGANG
"EEN RIJK BEZIT
PEEL EN MAAS II
DRÜK EN ÜITGAVE FIRMA VAN DEN MÜNOKHOF XKTT+T+TfRT AH VOHP VPNRAV PTIVT O IVA^TPP K" Pl\J ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ot. perm.m. ABONNEMBNT8-
GROTESTRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150052 V VJV-/IV VUllUAi VJiVlJ 1 IVUllUil PRIJS PER KWARTAAL f 1.40 BUITEN VENRAY f 1.00
VIII
CHRISTELIJK GEWETEN
De mens moet dikwijls zelf uit
maken hoe hij in een bepaald ge
val moet handelen als christen.
Dat was vroeger zo, maar in onze
moderne tijd is dat nog veel meer
vereist. Want de mens vindt in
Gods wet niet precies uitgestippeld
wat hij in eik afzonderiijk geval
te doen heeft wil hij werkeüjK
goed handelen, volgens Gods wil,
als een christen.
De formulering van Gods wet,
m.a.w. de geschreven wet, zoals
wij die b.v. kennen in de tien ge
boden van God, die formulering is
maar een heel algemeen gehouden
uitdrukking van wat God wil. Ze
zijn geen pasklare autwoorden op
onze vraag: wat wil God nu van
mij of wat is Gods bedoeling in
dit of dat geval
Met ons zogenaamd „gezond ver
stand" alleen komen we hier dik
wijls niet verder. Als christen
moeten we ook de grote lijnen van
Gods Openbaring, vooral van het
Evangelie kennen waarin Goos wet
voor ons zichtbaar wordt. En dan
nog moeten we dikwijls er naar
zoeken wat nu in deze of die situa
tie volgens God wil is, dus goed
of geoorloofd is.
Zo kunnen ouders b.v. in Gods
wet geen duidelijk antwoord vinden
op de vraag: kunnen wij onze
dochter, die pas 16 of 17 jaar is,
al een verkering laten beginnen
Of kunnen we onze zoon alleen
met z'n meisje meerdere dagen op
vacantie laten gaan Mogen de
oudere kinderen thuis gaan praten
over kostgeld betalen Of kan er
in onze omstandigheden nog een
kind bijkomen, of moeten wij voor
lopig maar ophouden en periodieke
onthouding gaan toepassen enz.
We zouden ook andere voorbeel'
den kunnen aanhalen uit het
bedrijfs- of zakenleven. Mag ik bv.
al het bedrijf veel minder winst
gaat maken, dat verhalen op de
opdrachtgevers of klanten door de
prijzen ie verhogen? Of het ver
halen op het personeel door veel
minder loon te betalen of door
meerderen zo maar de straat op
te sturen Of ben ik verplicht mij
met wat minder winst dan andere
jaren tevreden te stellen, of eerst
te proberen of er niet op andere
manieren bezuinigd kan worden
Dit is voor ons land misschien
geen practisch voorbeeld, omdat
hier de sociale wetgeving alles zo
maar niet toelaat, maar in Frank
rijk heeft toch pas geleden een
kardinaal een dergelijke uitspraak
gedaan. Men is voor zijn geweten
nog niet verantwoord als de wet
een of andere economische maat
regel toelaat waarvan andere men
sen de dupe worden. Men kan zich
er niet van afmaken met de leus:
„zaken zijn zaken", zoals helaas
nog al te veel gebeurt.
We kunnen ook niet zeggen: ik
doe altijd dat wat mij het beste
toeschijnt; ik handel volgens mijn
geweten. Natuurlijk, iedereen han
delt volgens zijn geweten, omdat
hij n.l. niet anders kan. Iedereen
doet en handelt in elke situatie
naar wat hem het beste toelijkt.
Maar daarmee is hij heus nog niet
klaar. Zo kun je de grootste onzin
verdedigen en tenslotte alles goed
praten.
Want we mogen bij onze beslis
singen niet willekeurig te werk
gaan, maar we moeten trachten te
ontdekken wat Gods wet hier, nu,
In deze concrete situatie van ons
vraagt. We moeten, om dat te
kunnen, ook luisteren naar de
Kerk, naar wat zij ons voorhoudt
in deze zaken. We moeten soms
raad vragen en eerst de concrete
situatie goed kennen en met alle
omstandigheden rekening houden.
En dan pas handelen wij verant
woord.
In onze moderne tijd moeten wij
veel meer dan vroeger, dikwijls
zelf beslissen en zelf de verant
woordelijkheid nemen. Vroeger, een
25 jaar geleden, waren er veel
meer pasklare antwoorden op de
levensvragen dan tegenwoordig,
zeker op het terrein van de zede
lijkheid, van huwelijk, gezins-
opbouw en opvoeding. De gelovigen
hadden hieromtrent over het alge
meen dezelfde opvattingen. De
kleding, de omgang tussen jongens
en meisjes, het gezin, de opvoeding
enz. moesten zö zijn en niet anders.
Die normen werden zelfs voorge
steld als goddelijke wetten die voor
alle eeuwen gelden.
De mensen waren toen zo volg
zaam dat zelfs een uitspraak van
de kerkelijke overheid: .,gij zult
geen sokjes dragen en geen korte
mouwen" voor hun gevoel op één
lijn stond met het goddelijk gebod:
„gij zult geen onkuisheid doen".
De mensen voelden zich bij al die
voorschriften veilig en geborgen.
Ze konden zich aanpassen bij alge
meen geldende opvattingen en
behoefden toen zelf niet uit te
zoeken wat ze te doen hadden.
Nu in onze tijd juist op deze ge
bieden de opvattingen zich wijzigen,
nu er allerlei andere en onderling
verschillende opvattingen ingang
vinden onder de gelovigen, maar
men nog niet weet wat het beste
is of het juiste, nu worden de
mensen dikwijls onrustig en on
zeker, omdat men hen vroeger
met valse zekerheden heeft zoet-
gehouden.
Hoe de kleding, de omgang tus
sen jongens en meisjes, het gezin
en de verhoudingen in het gezin,
de opvoeding volgens Gods bedoe
lingen moeten zijn, dat is immers
voor alle tijden niet precies het
zelfde. De mensen hebben verleerd
zelf hierover na te denken en
teveel aangeleund tegen uitspraken
van de kerkelijke overheid of in
die tijd algemeen geldende opvat
tingen. Ze moeten weer leren zelf
te beslissen en zelf de verant
woordelijkheid te nemen voor hun
daden, hoe ze o.a. hun huwelijk
zullen moeten beleven volgens Gods
bedoelingen, hoe ze de kinderen
moeten groot brengen tot mensen
die het leven aankunnen en straks
zelf een mooi christelijk gezin zul
len kunnen stichten.
God plaatste ons in een veran
derlijke wereld, die bovendien veel
sneller verandert dan in vroegere
tijden, en wij zullen nu meer dan
vroeger ons moeten afvragen: wat
wil God nu, in deze concrete situa
tie van mij Wat verlangt Hij van
mij Waartoe nodigt Hij mij uit
Ook op het economisch terrein of
in het z kenleven, ook wat de
huwelijksbeleving hetreft
De moderne mens is veel te veel
geneigd deze als terreinen te be
schouwen waar hijzelf eigenmach
tig als heer en meester kan be
slissen. Maar dat is ook een van
de oorzaken waarom er zoveel mis
gaat in de wereld.
Dat we nog over veel dingen
onzeker zijn en moeten tasten naar
wat het beste is, dat zit nu een
maal vast aan ons aardse bestaan.
Als gelovigen zijn we nog onder
weg naar God. Pas de aanschou
wing van God in het andere leven
zal alle onzekerheid doen wegvallen.
Toch schenkt ons geloof ons steeds
voldoende licht om verder te kun
nen gaan en de nodige beslissingen
te nemen.
Maar hebben we wel een echt
geloof dat heel ons denken be
heerst En genoeg vertrouwen ln
Gods leiding en Gods barmhartig
heid, Die weet hoe zwak en kort
zichtig wij mensen dikwijls zijn?
En dat zij ons allen tot troost: God
is tevreden met onze eerlijk be
doelde pogingenv.d. B.
De moderne samenleving brengt
nu eenmaal mee, dat de burgers
van één gemeenschap of deze
gemeenschap nu groot of klein is
veel meer nog dan vroeger van
elkander afhankelijk zijn. Deze
afhankelijkheid brengt met zich
mee. dat bij kwade wil of niet vol
doende medewerking van een der
leden van de gemeenschap, vele
anderen daarvan de onprettige
gevolgen ondervinden.
Het moderne leven is zó gecom
pliceerd, dat het b.v. zeker niet
mogelijk is alle nachtelijk gerucht
te vermijden. Ook andere gevallen
van stoornissen zal men zeker niet
altijd kunnen voorkomen, zoals bv.
stoornis van televisie- en radio
uitzendingen. Maar en dat is
toch in ieder geval een zeker feit
veel stoornissen zouden worden
kunnen voorkomen indien het be
sef, dat men in alle opzichten een
normaal burgerlijk fatsoen in acht
te nemen heeft, in sterkere mate
aanwezig zou zijn als het nu blijk
baar Is.
Onnodig nachtelijk burengerucht
is een van de vormen, waarin dit
gebrek aan burgerlijk fatsoen zich
manifesteert. Niet in alle gevallen
kan de politie, met de wet in de
hand, dergelijk burengerucht tegen
gaan en niet steeds is de politie
aanwezig om de overtreders te
straffen. In bijna alle gevallen ligt
het aan de goede wil van de
stoornis-verwekkers, om hun buurt
genoten zo weinig mogelijk, althans
niet meer dan strikt noodzakelijk
is, door n&shtelijke bezigheden uit
de slaap te houden.
Om een ander voorbeeld te noe
men: het gebruik van bepaalde
apparaten veroorzaakt bijzondere
stoornis bij televisie- en radio
uitzendingen, soms ln een vrij
ruime omgeving. Het kan inderdaad
nodig zijn, dat dergelijke apparaten
dienen te worden gebruikt, maar
het moet zeker mogelijk zijn, het
gebruik ervan tot een minimum te
beperken als anderen zijh het genot
van een goede televisie- of radio
uitzending willen gunnen.
Op het té luid laten spelen van
de radio is reeds zo vaak gewezen,
dat men geneigd zou zijn, dit zo
langzamerhand als hét klassieke
voorbeeld van het gemis aan bur
gerlijk fatsoen te gaan beschouwen.
Het ruimen van sneeuw op de
stoep voor de eigen woning om
over te stappen op een geheel
ander iets is naast een voor
schrift van gemeentewege ook een
kwestie van burgerlijk fatsoen. Ook
in dit opzicht is de laatste tijd ge
bleken, dat er nog heel wat te doen
valt op het gebied van de opvoeding
tot burgerlijk fatsoen. Lang niet
overal deed men n.L wat men
fatsoenshalve doen moest.
Het bevuilen van straten en
pleinen b.v. door het wegwerpen
van papier, zoals kranten en zakjes,
kan men eveneens schrijven op
rekening van het gemis aan een
juist inzicht in hetgeen men als
burger te doen en te laten heeft.
In bepaalde steden en zelfs ln ge
hele landen (zoals Zwitserland)
geldt het bevuilen van straten als
hoogst onfatsoenlijk. In dit opzicht
past de Venrayse burger wel een
erg grote bescheidenheid, want het
schoonhouden van onze straten is
nu niet precies onze grootste
deugd.
Ergerlijker nog is het moedwillig
vernielen van hetgeen soms met
veel kosten en inspanning is tot
stand gekomen. Hoeveel pas
geplante jonge boompjes en strui
ken door de jeugd moedwillig of
althans door ergerlijke nonchalance
de laatste maanden werden gebro
ken of in ernstige mate werden
beschadigd, is alleen aan de dienst
„onderhoud plantsoenen" bekend.
De begroting vermeldt onder het
hoofd „onderhoud wandelplaatsen
platsoenen en andere beplantingen'
ieder jaar een groot bedrag. Een
vrij groot gedeelte van dit ieder
jaar groeiend bpdrag komt voor
rekening van herstel, bijplanting
en onderhoud van hetgeen door
moedwil vernield of beschadigd
werd. Van de ene kant getroost de
gemeente zich vele inspanningen
en kosten, om het uiterlijk aanzien
van onze plaats te verfraaien, van
de andere kant ontziet menigeen
zich niet, om veel van dat moois
te bederven.
Neem nu de lampen. Venray
heeft lang geklaagd over een
straatverlichting, maar nu we er
een hebben die behoorlijk is, schijnt
de jeugd ze te gebruiken als mik
punt voor de windbuks. In veertien
dagen tijds telde men voor meer
dan f 500.aan kapotgeschoten,
kapotgetrapte en vernielde lampen.
En als de meeste jonge daders op
heterdaad betrapt worden en de
ouders worden gewaarschuwd, dan
krijgt men een grote mond en „de
kinders" gaan vrij-uit.
Over de goede wil, welke In ge
vallen van samenwoning van de
zijde van de samenwonende partijen
gevraagd wordt, is in het verleden
reeds vaker geschreven. Samen
woning wordt een voortdurende
kwelling, Indien niet alle bij samen
woning betrokken partijen zich
houden aan de regels van het
doodgewone burgerlijke fatsoen,
dat voorschrijft dat men ook in
dit opzicht naast nemen ook te
geven heeft.
Burgerlijk fatsoen is ook het
uitgangspunt van het gedrag in
het verkeer. Men heeft enkele
jaren geleden de slagzin gelan
ceerd: „Wees een heer in het ver
keerd We behoeven er geen
doekjesom te winden: van de ideale
toestand op dit gebied zijn we in
Venray, om het maar heel zacht te
zeggen, nog erg, erg ver verwijderd.
Onverantwoord snel jaagt men
soms door bochtige en nauwe
straten in 'n onbegrijpelijke zucht
naar seconden-winst. Hier zou men
bijna aarzelen de uitdrukking „ge
brek aan burgerlijk fatsoen" te
gebruiken: het is bijna 'n poging
tot doodslag.
In zovele opzichten kan het
burgerlijk fatsoen dé oplossing zijn
voor kleine moeilijkheden. Er valt
'n fles kapot op straat; de scher
ven blijven liggen. Straks kost het
'n fletser een kapotte band, onaan
genaamheden als hij te laat op z'n
werk verschijnt, enz. Het is voor
een bewoner, voor wiens huis dit
kleine voorval plaats vindt, toch
zulk 'n kleine moeite, even de
scherven op te ruimen. Hoe menige
keer is een fletser 's avonds geval
len over een steen of een stuk
hout, dat van een kar of auto naar
beneden kwam? Wat kost 't toch
weinig moeite om deze kleine
obstakels even te verwijderen.
Burgerlijk fatsoen is een kwestie
van mentaliteit. Deze mentaliteit
bepaalt in veel opzichten, of we
het met z'n allen elkaar wat ple
zieriger óf... onaangenamer maken.
En wat dat opvoeden tot burgerlijk
fatsoen betreft: de ene burger is
de leermeester van de andere.
Politie, onderwijzende personeel
enz. kunnen hoogstens corrigerend
of stimulerend optreden. Er zijn
de laatste jaren merkwaardige
Staaltjes geconstateerd, hoe elders
b.v. buurtverenigingen in dit op
zicht buitengewoon verdienstelijk
werk hebben verricht. Een voor
beeld ter navolging.
Ook hier geldt het: Waar een wil
is, is een weg
„Rijd door en zondig niet meer",
zei een Utrechtse politieagent dezer
dagen, toen een verkeerszondares
hem, bij wijze van legitimatie, een
van haar naam voorzien bijbeltje
aanbood. Het Boek der boeken in
spireerde hem wellicht tot deze
vergevensgezindheid, doch aange
zien niet alle agenten gelijk zijn en
bovendien niet iedere verkeers-
zondaar met een bijbel op zak van
de weg gebruik maakt, blijft het
probleem van de 3traf actueel. Dat
ls trouwens maar goed ook.
Hoe vaak niet is een omvang
rijke boete nodig om de verkeers-
zondaar weer op het goede pad
terug te brengen en hoe vaak
blijkt niet, dat zelfs deze hardnek
kige aanpak geheel zonder effect
blijft.
In Canada is men tot de con
clusie gekomen dat speciaal ge
fortuneerde verkeerszondaars door
de boete niet die draal om de oren
krijgen, die de rechter bij het uit
spreken van zijn vonnis in gedach
ten had. De boete wordt betaald en
fluitend rijdt de snoodaard verder...
daar moet iets tegen gedaan wor
den.
Drie weken geleden is daarom
in Toronto besloten om (bij wijze
van proef) voor elke door de rech
ter bestrafte verkeersovertreding
aan de betrokken automobilist
strafpunten toe te kennen en over
de importantie van deze strafpun
ten moet ge niet te licht denken.
Het systeem werkt als de spaar -
zegeltjes bij de kruidenier, alleen
is het de justitie, die de zegeltjes
plakt en bestaat de bonus niet uit
een theepot, een stel lakens, een
soeplepel of reisbonnen, maar uit
intrekking van het rijbewijs. Wie
twaalf strafpunten heeft verzameld
moet bij gerechtelijk vonnis voor
drie maanden gaan lopen.
Gevaarlijk rijden wordt gehono
reerd met vijf strafpunten en te
hard rijden eveneens met vijf pun
ten. (Bij geringe overschrijding van
de toegestane maximum-snelheid
komt men evenwel in aanmerking
voor een bepaalde reductie). Het
negeren van een stoplicht levert
drie strafpunten op. Wie stopt op
een plaats, waar zulks verboden
is, kan rekenen op twee strafpun
ten. Twee punten vormen ook de
straf voor die automobilisten, die
een verboden straat inrijden of die
onnodig te langzaam rijden. Enfin
er bestaat een lange tarief-lijst.
Misdadige nalatigheid wordt ge
straft met twaalf punten Inééns.
Uiteraard brengt deze punten-
uitdeling een vrij omvangrijke
administratie met zich mee, maar
in Canada zien ze daar kennelijk
niet tegenop.
Wie zes punten heeft verzameld
krijgt van de justitie een briefje
tnuis met de score, wie negen
punten heeft wordt er op geatten
deerd, dat hij zich kan onderwer
pen aan een vrijwillig rijexamen.
Wie eenmaal de twaalf punten
heeft bereikt, kan er op rekenen
dat zijn rijbewijs (automatisch)
voor de duur van drie maanden
wordt ingetrokken.
Nieuwe, harde spelregels voor
het wegverkeer. Doch mag men in
het spel met de Dood lankmoedig
zijn In Engeland, waar men deze
Canadese proef met belangstelling
volgt, voelt men ook wel iets voor
deze nieuwe spelregels. „Ik felici
teer de Canadezen met deze proef",
schreef mijn collega Basil Cardew
onlangs ln de Daily Express. „En
ik zie geen enkele reden, waarom
wij, in Engeland, dit experiment
ook niet zouden wagen."
Wat Nederland betreft: de spel
regels zijn in dit kolommetje ver
meld.
Wellicht worden ze ook hier nog
eens actueel
De Tfld
Donderdagochtend is er één hoog
spanningskabel gebroken tussen
Venlo en Nijmegen. Oorzaak: ijs
afzetting en vervuiling van het
proceleinen-isolatie-materiaal.
De ijsafzetting vond reeds dagen
lang plaats, vervuiling is zeker
ln Nederland iets wat niet voor
mag komen.
Geheel Oost-Gelderland, Limburg
en een deel van Oost-Brabant zaten
zonder stroom. Gevolg: chaos ln de
ontwakende gezinnen, oponthoud
in continubedrijven. Alle elektrische
klokken, koelmachines, koffie
ketels, röntgenapparaten, trolley
bussen, elektrische treinen, verlich
ting, verwarming vielen uit. Het
getroffen gebied was als in nood
toestand. Olielampjes in de tunnels
der stations, dichte drommen men
sen bij de bushaltes, kaarsen in de
huiskamers, onthutste schoolkinde
ren, werkloze arbeiders.
Het duurde niet lang: drie uur,
toen was de kabel hersteld. Maar
de eerste trein op het traject
Nijmegen-Venlo (notabene een dte-
seltrein) liep pas om half elf, dus
twee uur na het herstel der elek
trische verbindingen.
Wat is ons land kwetsbaar ge
worden. Eén kabel breekt en heel
het leven is ontwricht. Misschien
is het nodig kritiek te leveren op
de provinciale elektriciteits-maat-
schappijen, die ongeacht hun onaf
hankelijke centrales gedwongen
waren hun produktie te staken
toen er één kabel brak. Was dan
de organisatie wel zo perfect als
men ons doet voorkomen
Tal van mensen, eigenlijk een
gehele maatschappij wordt gedu
peerd wanneer de procelelnen-
isolatie-knoppen vervuilen, wanneer
er ijsafzetting op de draden plaats
vindt. Zelfs een slappe, typisch
Hollandse winter, als wij nu be
leven, blijkt ons leven kwaadaardig
te kunnen beïnvloeden.
Maar ongeacht de kritiek moeten
wij ons op onze kwetsbaarheid
bezinnen. Wij moeten ons blijven
realiseren, dat één kabelbreuk ons
kan ontdoen van alle comfort en
alle luxe die wij gewend zijn.
Kort na de oorlog leefde iedereen
nog in de angstige spanning dat
het toegewezen comfort wel eens
plotseling kon ophouden. Zelfs de
meest welgestelde lieden beseften,
dat de weg van de centrale ver
warming naar de noodkacheltjes
maar kort was. Zelfs de bezitters
van de meest luxe auto's wisten,
dat een voettocht om voedsel te
halen in Drente of Friesland geen
sinecure, maar desniettemin een te
volbrengen taak was. Eén draad-
breuk kan katastrofaal zijn, één
blokkade van toevoerlijnen kan ons
land in destructie brengen. Staking
in de kolenmijnen kan ons tot
wanhoop brengen, één gezonken
schip in een der belangrijke water
wegen kan de verdere toevoer be
lemmeren.
Bij alle welvaart die wij kennen
is het goed ons te blijven realise
ren, dat alles betrekkelijk is en
voortbouwend aan onze beschaving
moeten wij ons bewust blijven, dat
desnoods bet gehele bezit ln een
rugzak gepakt moet kunnen wor
den.... en zelfs die rugzak zullen
wij op onze pelgrimstocht nog ver
liezen. Dan blijft ons slechts de
geest, maar dat is dan ook het
beste dat wij meedragen.
Elseviers Weekblad
Enige jaren geleden signaleerden
wij een uit de Middeleeuwen stam
mende belasting, welke thans nog
in Venray geheven wordt. Thans
schijnt men daarbij zelfs vrouwen
te betrekken. Voor ons ligt name
lijk de fotokopie van een „aanslag
biljet", waarop een vrouwelijk
ingezetene van Venray een
weduwe wordt opgevorderd om,
gewapend met „ten minste één
schop of spade" op een nader te
bepalen uur en plaats „hand-, span
en trekdiensten" te verrichten....
Natuurlijk mag de weduwe, wan
neer zij niet met haar schop of
spade in de Peel of op de vuilnis
belt wil werken, dit „afkopen"....
Zij moet dan betalen....
Betalen moet zij ook, wanneer zij
gelijk het Aanslagbiljet zulksnoemi
„bij het werk kennelijke onwil en
ongehoorzaamheid aan de dag
legt"....
Laat ons hopen, dat de lieve
weduwe óf met ten minste één
schop of spade gewillig haar hand-,
span- en trekdiensten verricht,
zonder kennelijke onwil en onge
hoorzaamheid, óf deze plichten met
geld afkoopt. Nóg verstandiger zou
het zijn, wanneer de gemeente
Venray althans deze band met de
Middeleeuwen doorsneed....
Na jaren van rust wil Sobriëtas
ook ln Venray weer actief worden.
Gebleken is, dat er in Venray velen
zijn, die hun krachten In dienst van
Sobriëtas willen stellen, daar zij
menen, dat op het gebied van de
drankbestrijding hier wel het een
en ander nodig is.
In deze tijd van genotzucht en
materialisme wil Sobriëtas wijzen
op de deugd van matigheid vooral
bij sport, ontspanning en snel
verkeer.
Sobriëtas acht het vooral van
belang, de jeugd voor te lichten In
zake het alcoholvraagstuk, daar bij
de voortschrijdende techniek, alco
holica een gevaar is voor lichaam
en geest.
Allen die belangstellen ln So
briëtas of wat meer willen weten
over doel en streven worden uitge
nodigd op woensdag 25 februari
a.s., in Lunchroom Verheugen om
8 uur, waar dan tot heroprichting
van de afdeling Venray, zal worden
overgegaan.
Moge vooral de jeugd van haar
belangstelling blijk geven.
Tevens wijzen wij op de adver
tentie in dit blad en nodigen allen
boven de 18 jaar uit, deze film
avond te willen bezoeken.
De prijs kan voor U geen be
zwaar zijn en U kunt verzekerd zijn
van een goede avond waar U een
inzicht krijgt op de werking van
alcoholica in 's mensen leven, voor-
ai bij jonge mensen. Het is de
moeite waard deze jonge mensen
op hun levenspad te volgen.
De filmactrice Shirley Baoth,
speelde bij het filmfestival ie Cannes
de hoofdrol en werd door haar spel
tot de beste filmactrice van het
jaar gekozen en verkreeg daardoor
de eerste prijs de Oscar.
's Middags om 5 uur is er een
speciaal kind er program. Stuurt Uw
kinderen daarheen.
Dat op een kleine plaats het leven
ook niet altijd aangenaam en rustig
verloopt, bewezen wel de gebr. S.
uit Ottersum. Die hebben nl. al
sinds enkele jaren iets tegen hun
buurman. Een gevoel, dat onge
twijfeld wederkerig is, want deze
laatste bestond het zelfs, spijker-
planken in elkaar te fabriceren, die
hij netjes op de weg legde, waar
over onze belde broeders met hun
auto moesten passeren.
Toen die op een avond met liefst
4 slappe banden stonden te kijken,
pakten ze resoluut een grote tang
en knipten alle wei-draad door, die
des boeren land omspande. Zomoest
die de volgende dag al zijn vee bij
elxaar zien te scharrelen en aan
gezien er een partijtje Duitsland
in gewandeld was, kwamen er
grensschendingen en incidenten aan
de lopende band en kwam er ten
slotte ook de politie aan te pas. De
beide broeders mochten f 15 dok
ken, een minimale eis, waaruit wel
bleek, dat die spijkerplanken ook
niet bepaald grappig werden ge
vonden door de Otlicier.
Als men met zijn auto ergens
tegen aan rijdt, dan moet men of
wel wachten tot er iemand komt,
ofwel direct zijn naam doorgeven
naar de politie. Doe je dat niet,
dan ben je het haasje. Dat onder
vond G. uit Nijmegen, die een ver-
keerspaaltje in Roermond, een
duwtje gegeven had. Een uur daar
na had hij de bon ai thuis en nu
kost het extra f 25.
De Venraynaar, die een politie
agent tegen zijn oog sloeg toen deze
hem wat wilue vragen, ontkende
pertinent, dat hij zulks gedaan had.
Zijn eigen vroegere verklaring en
de onder ede bevestigde verklaring
van het slachtoffer waren voor de
rechter voldoende om 14 dagen va
cantie te eisen.
De stukadoor in Gennep, die dron
ken uit een café gesmeten werd en
natuurlijk weer binnen wilde ko
men, vergat, dat de deur al dicht
was en stapte dus door een ruit
naar binnen. Hij kreeg de rekening
van de ruit en f 15 extra, met de
goede raad, ook nog een bril aan
te schaffen.
De Venrayse autobestuurder, die
zijn wagen teruguit reed en er geen
erg in had, dat vlak achter zijn
wagen een ander geparkeerd stond,
zodat hij ongezien een aardige
ravage ontketende, raakte van de
kook en smeerde hem. Hetgeen
dom is, want de arm der gerechtig
heid is bar lang en onze man kreeg
ze ook te pakken. Nu werden het
f 50 boete, afgezien wat de kanton
rechter en de verzekering nog op
de proppen brengen.
Een Boxmeerse veekoopman zat
in een moeilijk parket. Hem was
door de rechter zijn rijbewijs af
genomen. Maar op een gegeven
moment waren zijn chauffeur en
andere mede-inzittenden zo dronken,
dat hij toch het stuurrad in zijn
handen nam en huiswaarts reed.
Natuurlijk sloeg op dat moment
het noodlot met politie-pet toe en
onze koopman kreeg een aardige
schrobbering, dat hij zo stout was
geweest. Het wordt een maand
Roermond en nog 2 in het voor
uitzicht.
De Meerlose schilder, die niet in
staat werd geacht op een bepaald
moment zijn wagen te besturen,
omdat hij 3 cognac» achter zijn
kiezen had. --eg de rekening ge
presenteerd. f 100 boete, 2 weken
v.w., 1 maand zijn rijbewijs kwijt.
En de dronken brommer uit
Deurne, die gewend was ieder heilige
huisje met een bezoek te vereren,
zal dit moeten afleren. Want niet
alleen werden het f50 boete, maar
6 weken v.w. staan in het krijt en
de eerste de beste keer, dat hij met
zijn brommer weer op bezoek gaat,
gaan de Roermondse deuren wagen
wijd open.
De Bergense voeger, die ook