SPORT Bekijk Venray eens uit de luclil De Miljoenen-nota De Vredepeel Rectoraat. WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN SSTSPSSSSSAt■JSVU^tSSSTS Heli-Loterij start Ingezonden. Zaterdag 20 september 1958 No 38 NEGEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS Toen een der jeugdleiders van Venray bij een bezoek aan de We reldtentoonstelling te Brussel daar de grote helicoptèrs van de Bel gische Luchtvaartmaatschappij Sa bena geregeld op en af zag vliegen, vol met mensen, die opdezemanier de Expo eens van boven af wilde bekijken, is er een stout plan in zijn hoofd opgekomen. „Dat moest ook in Venray kunnen..." Ondanks de vele problemen, die hij op te lossen had in verband met de bouw van een nieuw patro naat in de parochie van St. Petrus Banden, heeft hem dat idee niet losgelaten. En toen op zeker moment het zo ver was, dat de opening van dit nieuwe patronaat ter sprake kwam is hij weer met dat idee te voor schijn gekomen. Onnodig te zeggen, dat zijn col lega's wel wat geschrokken zijn van dit gedurfde plan, maar onze jeugleider wist met zijn enthousias me ook de anderen zo ver te krijgen, dat ze de lange en moeilijke weg zijn opgegaan, die tenslotte een van die toestellen naar Venray zal brengen. MOEILIJKHEDEN. Laten we heel eerlijk zijn. We kankeren en duvelen, dat er voor Venrays jeugd zo weinig gedaan wordt, dat ze in een oude, ternau wernood gerestaureerde ambacht school een paar clublokalen hebben die nergens op lijken, maar daar houdt alles mee op. We weten niet, dat iedere zondag opnieuw en ook dikwijls door de week de jeugdleiders klaar staan om Venrays jeugd met hobbyclubs, filmvoorstellingen, wedstrijden enz. van de straat te houden, en zó een positieve bijdrage leveren aan de vorming van Venrays jeugd, d.w.z. aan uw en mijn kinderen. Als we horen, dat men de oude barak van Beeren heeft aangekocht voor een nieuw jeugdhuis in de St. Petrus Banden, dan is ons enigste commentaar: alweer oude rommel en we vertellen er niet bij waar het geld voor nieuw vandaan moet komen. Als dan na weken werken die oude barak verplaatst is, nieuw is ingericht en nu een prachtig jeugd huis is geworden, waar 't gezellig en plezierig vertoeven is, waar sfeer hangt en ruime mogelijkheden zijn voor verdere ontplooiing van het jeugdwerk, dan accepteren we dit als vanzelfsprekend. Maar we vergeten, dat we een handjevol jeugdleiders en een kapelaan feitelijk maar hebben laten ploeteren en schooien, want ook zij zitten, nog minder dan wij, op een goudberg. Dat we hen, terwijl we zelf vrij waren, hun vrije tijd hebben laten opofferen en hun hand hebben laten ophouden voor uw en mijn kinderen. Zeker, dat is geen onwil en zelfs geen onvriendelijkheid, maar wel achteloosheid en dikwijls onbegrip. We accepteren dat zonder meer en zijn soms blij, dat er patronaat is, want dan zijn we die herriemakers eens een paar uur kwijt. De jeugdleiders nemen dat vele ouders ook niet kwalijk, daar ze zelf beseffen, dat in een huishou den zoveel kijken komt, dat vader noch moeder tijd en gelegenheid heeft om veel aandacht te schenken aan het zogenaamd patronaatswerk, aan de jeugdbeweging in het alge meen. Maar zo nu en dan zouden ze diezelfde ouders toch eens graag met hun neus op dat. werk willen duwen. Om hen eens duidelijk te maken, dat dit allemaal zó vanzelf sprekend niet is, dat er sinds de tijden van Pater Nielen z.g. wel het een en ander veranderd is en zij bijv. nog met véél grotere fi nanciële zorgen zitten dan die goede pater, die het in zijn tijd al niet gemakkelijk had. Dat jeugdwerk tegenwoordig heel iets anders is, dat schatten gelds kost, dat toch ergens vandaan moet komen. En dat ergens is heus niet alleen gemeente en kerkbestuur, maar ook van de ouders zelf. Dat het heus niet vanzelf komt, dat die oude barak is omgetoverd tot een gezellig tehuis, waar de jeugd zich kan uitvieren, waar ruimte en licht is, waar spelen klaar liggen en werkgelegenheid is voor het maken van allerlei dingen, waar de jeugd prutsen en spelen kan, kortom waar ze op haar eigen, haar eigen zijn kan. OPENING BARAK Zo'n gelegenheid is er juist met de opening van die barak, van dit nieuwe jeugdhuis in de Petrus Banden. Meen niet, dat dit alleen de mensen van de Petrus Banden aangaat. Dit gaat de gehele ge meente aan, die langzaam maar zeker evolueert van landbouw naar industrie, waar het vrije-tijds- probleem een der grootste proble men zal worden van de toekomst. Hier wordt een positieve daad ge steld tot oplossing van dit probleem en als zodanig verdient het de aan dacht onzer hele gemeente. En opdat niemand kan zeggen, daar wist ik niets van, heeft men er de bovengenoemde helicoptère der Sabena bijgehaald. Men wil deze barak, die gelegen is achter de Petrus Bandenschool op zondag 19 october a.s. op plech tige wijze openen. 19 October, Venrays bevrijdingsdag, wil men dit jaar als een soort bevrijdings dag vieren voor Venrays jeugd. En bij die gelegenheid komt naar Venray de grootste HELICOPTÈRE welke de Sabena heeft, als een weliswaar duur, maar zeker origi neel hoogtepunt van deze dag en tevens als de hoofdprijs uit een grootse loterij, die de jeugdleiders hebben opgezet om aan de zo broodnodige contanten te komen, die het patronaatswerk nu een maal vraagt. Men heeft heel wat aangedurfd, want deze moderne machine komt natuurlijk niet voor niets naar Venray. Dat kost geld, maar men ver trouwt dat vele Venrayse mensen loten zullen nemen, waarmede men het patronaatswerk steunt en kans maakt op een gratis rondvlucht boven ons aller gemeente. Venray heeft vroeger ook de spits afgebeten op het gebied van de vliegerij toen Jan v.d. Einden en consorten hier rondvlucnten kwamen organiseren in soms wel heel wankele en primitieve toestel len. Nu doet ze dat op helicopter- gebied, met dat verschil, dat het nu comfortabele toestellen zijn, waarmede reeds duizer den personen een veilige vlucht hebben gemaakt en hun ogen hebben uitgekeken op al het schoons dat onder hen zacht jes voorbij schiet. Dit als hoofd prijs te kunnen winnen in deze Heli-loterij is wel zeer origineel en ongetwijfeld zult U ook, als er straks eens gebeld wordt om een lotje te kopen, een kans willen maken op een dergelijke rondvlucht, voor U zelf of voor Uw huisgeno ten. Maar denkt U vooral eens na, over wat wij hierboven schreven. Geef mede door Uw offer (met die prachtige winkansen) de jeugd leiders een hart onder de riem om door te gaan met hun belangrijk werk en toon zo Uw waardering voor het vele dikwijls ongekende werk wat vreemden voor U en Uw kinderen doen. En bij voorbaat zij U alle succes toegewenst, als zondagmiddag 19 october de loten getrokken worden en de machtige helicoptère klaar staat om U als gelukkige prijswin naar Venray eens vanuit de lucht te laten bewonderen. Regering waagt vee! met begroting 1959. Gevaarlijke handhaving van druk op het bedrijfsleven. Het is telken jare weer een ge beurtenis van de eerste orde, wan neer de begroting verschijnt. Dat gebeurt ieder jaar op de derde dinsdag in september, als onze Koningin met veel praal de zitting der Staten-Generaal opent en haar Troonrede uitspreekt. Als de schone droom, 't sprookje van de gouden koets en de schit terende uniformen voorbij ls, ver schijnt de grimmige werkelijkheid: dan wordt er gesproken over het geld. En nog wel ons geld, dat wij vla loonbelasting van ons inkomen heb ben moeten afstaan, ofwel via de heffingen en aanslagbiljetten op voorgeschreven termijnen bij de „Heer Ontvanger der Belastingen" moeten betalen, ofdat wij in de winkel bij onze aankopen hebben moeten neertellen, toen de winke lier afrekende. De Begroting van 1959, die mi nister Hofstra ons dinsdag bekend gemaakt heeft, spreekt over een bedrag van bijna 8000 miljoen, dat 12 miljoen Nederlanders in de loop van 1959 zullen opbrengen, via alle mogelijke bronnen. Dat is minder dan de Regering had gehoopt in dit lodende jaar in te zamelen. De inkomsten vallen namelijk zo tegen, doordat de welvaart in ons land achteruit gegaan is. Geen pessimisme. Evenwel is de Regering na alle bestedingsbeperkingen, die wij nu achter de rug hebben, niet somber gestemd. Zij meent, dat de toestand van ons land gezond is. En daarom is zij zo stoutmoedig haar plannen en denkbeelden rustig tot uitvoering te brengen, ofschoon zij daarmede in 1959 niet minder dan bijna 1500 miljoen gulden meer uit zal geven dan zij ontvangt. Of dit wel een juiste politiek is? Zij mag het niet op dergelijke grote tekorten laten aankomen. Dan moet er bezuinigd worden. En terecht, wane van onze bur gers eist zij voor het jaar 1959, dat de lonen gelijk zullen blijven, dat de prijzen niet noemenswaardig zullen stijgen. Wij moeten ons eigen budget sluitend houden; dan moet de regering dat ook doen. Het verontrust, dat de overheid die in 1957 haar uitgaven terug gebracht had tot 24,7 pet. van het nationaal inkomen, nu in hachelijke omstandigheden 27,1 pet. van het nationaal inkomen gaat besteden, zij het dan dat dit inclusief de,uit gaven voor de woningbouw is. Geen wonder, dat de regering om het niet erger te maken begint met te eisen, dat sommige tijdelijke be lastingen op het bedrijfsleven ge handhaafd blijven. Zij wil kunst matig de uitbloei van het bedrijfs leven tegen houden. Dat is fout. Gelukkige plannen Intussen neemt dit niet weg, dat de Regering het grootste deel der belastinggelden toch zeer nuttig besteedt. Zo is de woningbouw ondanks alle tegenslagen op de kapitaal markt nog steeds volop in de aan dacht. Er zullen zo mogelijk weer 80.000 woningen worden gebouwd. Maar hoe gevaarlijk doet de Rege ring niet om zelf 800 miljoen voor zich te willen lenen Is dat voor de woningbouw, of voor andere zaken De Regering gaat aanvullende maatregelen nemen om de werk loosheid te bestrijden; dat is goed. Maar kan zij niet beter meer vrij heid laten aan het bedrijfsleven De Regering gaat ook 24 miljoen gulden meer investeren in water werken en wegen, vele miljoenen in het Deltaplan en in vele andere nuttige werken. Ook het hoger onderwijs krijgt veel geld. Behalve 24 miljoen aan investeringen, komt er 70 miljoen vrij voor de bouw van technisch onderwijs en voor laboratoria, iets wat broodnodig is. Voor het onder wijs doet de Regering zo veel, dat in 10 jaar tijds de uitgaven van 400 miljoen per jaar opgelopen zijn tot 1268 miljoen gulden. De Defensie-uitgaven echter gaan met 66 miljoen omlaag. Maar zij blijven nog altijd 1679 miljoen gulden, hetgeen een zeer zware belasting is op een begroting van 8748 miljoen gulden. Vermoedelijk zal de Tweede Ka mer de Regering serieus aanvallen op haar politiek; het begrotings tekort is te groot. Maar moeilijker zal het de Kamer vallen de Regering concreet te vertellen, waarop zij moet bezuini gen. Doch dat zullen we later verne men. Jongedame tuigde aanrander af Gaarne wensen we mej. v.D. geluk met de goede afloop van haar ont moeting op zondagavond en danken voor haar kordaat optreden. 't Zou ook voor haar wel een voldoening zijn, zo de dader op heterdaad, althans zeer kort na zijn wandaad zou zijn gearresteerd. Zou de hulp van een politiehond, die toch zeker spoedig aanwezig had kunnen zijn, hier geen goede diensten hebben kunnen bewijzen? Hoewel leek op dit gebied, lijken de omstandigheden in dit geval zeer gunstig voor een dergelijk onderzoek. Waar dergelijke aanrandingen in deze omgeving thans wel eens meer voorkomen, zal het goed zijn, daarbij ook gebruik te maken van onze politiehonden. Hier mag toch zeker niets wor den nagelaten om de dader aan het licht te brengen. EEN BURGER. Vlbeek, 17—9—58. Zondagsdienst huisartsen Vanaf zaterdagmiddag 4 uur tot maandagmorgen 8 uur, wordt de praktijk der huisartsen voor Venray e.o. waargenomen door Dr. L. COENEN, Henseniusstr. 13a Telefoon 878. Uitsluitend voor spoedgevallen. GROENE KRUIS Donderdag a.s.: Zuigelingenbureau voor de Kerk dorpen. De kilometerteller wees 10 km. aan toen we vanuit de kom van het dorp naar de kom van de Vredepeel waren gereden. Kom van de Vredepeel mag dan misschien een tikkeltje verwaand klinken, maar de steen, die daar de herinnering vasthoudt aan de officiële ingebruikneming van de Vredepeelgronden op 16 juli 1955 ligt daar niet meer eenzaam. Er staat een keurig schooltje bij, waaruit sinds enkele weken heldere kinderstemmen klinken. Er staan een viertal burgerhuizen, waarvan een gereserveerd is voor de nieuwe pastoor van Venrays jongste dorp. Het was naar aanleiding van deze rectorsbenoeming dat we eens naar de Vredepeel togen. We had den gehoord, dat door de vicarius- capitularis van het Bisdom Roer mond Mgr Terstappen, op voor dracht van de pater provinciaal der Paters van de H. Geest, be noemd was tot rector van de Vrede peel pater P. Bukkeras, afkomstig uit Someren en oud-missionaris dezer congregatie. En daarmede heeft de Vredepeel ook van Bisschoppelijke zijde het predicaat „volwaardig" gekregen, als we het zo zeggen mogen. Is het een wonder dat men in de Vrede peel best in zijn schik is met deze benoeming. Niet dat men desamen werking met Merselo moe is of dat hier wat aan haperde, maar men krijgt nu tenminste het gevoel op eigen benen te gaan staan, een zelfstandige parochie te gaan vor men. En hoe belangrijk dat is, afgezien van de geestelijke verzor ging, die nu een stuk gemakkelijker komt te liggen, vertelde ons onder meer de heer Muijsers, voorzitter van de kleine Peelcommissie. Tot heden is het nog altijd zo, dat men naar de Rips, naar de Twist, of naar Merselo ter kerke gaat. Ieder trekt naar zijn eigen streek, wat tot gevolg heeft, dat een onderlinge band, een soort gemeenschapsgevoel ternauwernood kans heeft. Er is nog te weinig onderling contact, men vormt nog geen echte gemeenschap. Met een eigen school en kerk wordt die band slechts verstevigd •en kan door beter onderling con tact meer tot stand gebracht worden ten bate en ten behoeve van de hele Vredepeelse gemeen schap. 300 mensen wonen en werken, spelen en leren daar nu in de voor 8 jaren terug nog kale peelvlakte. Nu staan er 34 rijzige boerderijen, is men 3 boerderijen nog aan het bouwen en puffen de motoren op een 5-tal kavels, die nog ontgonnen worden. Er is nu leven, groen, bloemen. En over de lange, lange weg snorren de auto's naar het Westen en naar Venray toe. Uit de nieuwe school klinkt het lied van een karretje dat over de zandweg reed en in de weien kijken de koeien je lodderig aan. Er rijden tractoren en er bloeien bloemen en in de verte tokkelt een tractor. Er staan korenmijten en aan de einder ploegt men verse voren in de ont- ginningsgrond. En in de berm van de weg bloeit als een laatste af scheidsgroet aan de oude peel nog wat heide. We treffen de kleine peelcom missie in vergadering bijeen. Het zijn de vertrouwensmensen van de Vredepeelbewoners, een soort ge meenteraad van de Vredepeel: A. Weerts, J. Janssen, J. v. Keijsteren, J. Pubben en G. Muijsers bepraten daar de wensen en de noden van dit nieuwe kerkdorp. En er zijn wensen genoeg. Redelijke verlangens van rede lijke mensen, die graag de woorden van Minister Mansholt aanhalen, die deze bij de plechtige opening van de Vredepeel zeide: „dat dit ontginningsobject zijn volle aan dacht had." Zij zijn echter van mening, dat het met „die aandacht" wel wat beter kon. Water en hoofdsloten. Dat demonstreert men het beste met de watervoorziening. Drinkwater is er niet ofwel zeer slecht. Een emmer water 'savonds gepompt, heeft 'smorgens 'n smerig vuil vlies over zich, veroorzaakt een gele aanslag in emmers en teilen en is voor te wassen prac- tisch onbruikbaar. Alleen al het gesjouw om be hoorlijk water te krijgen is een kostbare geschiedenis, waar 't zelfs van de zuivelfabriek moet worden aangevoerd. Van de andere kant is er een teveel aan water en dat betreft dan vooral het water op de lan derijen. Er is nogal wat aan oogst mislukt, de laatste natte jaren. Men wijt dit voor een deel aan de slechte afvoer en de te ondiepe hoofdsloten, waarin het water soms berg op moet. Pogingen om dit te veranderen, zijn tot heden niet geslaagd. Hoewel men over 't algemeen over de opbrengsten op deze ont- ginningsgrond niet ontevreden is, is het van de andere kant zo, dat de meeste boeren toch al zwaar zitten in verband met de aankoop van de grond en de bouw van de boerderijen en bedrijfsgebouwen. Men kan dus practisch niets van de opbrengst missen en daarom valt een mislukking dubbel hard tegen. Als men dan te spreken komt over de infiltratie en beregenings- plannen, die men heeft opgesteld voor deze ontginningsgrond, is er een merkbare aarzeling in de ver gadering. Hoewel men over het algemeen het nut van deze watertoevoer voor deze grond niet bestrijdt is men door de laatste natte jaren wel wat voorzichtig geworden. Boven dien vindt men het vreemd, dat over deze plannen allerlei grootse rapporten verschenen zijn bij aller lei instanties, die wel gaan over de Vredepeelboeren, maar waarbij diezelfde boeren practisch nooit gehoord worden. Men vreest een beetje als proefkonijn gebruikt te worden en waar een en ander nog al financiële consequenties met zich brengt, voelt men zich over het algemeen onzeker en wacht men met een zekere spanning de toekomst af. GemeenteVredepeel De verhouding Gemeente-Vrede- peel zou men ook graag anders zien. Men is uiterst tevreden over de totstandkoming van de nieuwe school, die aan 35 jonge Peelbe- woners in eigen plaats kans op onderwijs geeft. Voordien was de zg. schoolbus een uitkomst voor kinderen, die anders 5—6 km. en meer te fietsen hadden. Men is ook tevreden dat die school zo is ingericht dat ze voor kerk kan dienen en dat er wel eens een ver gadering in gehouden kan worden. Van de andere kant betreurt men het dat men zo dikwijls tevergeefs aanklopt. Want b.v. de waterlossingsge- schiedenis is meermalen ter kennis van Venrays gemeentebestuur ge bracht, maar tot heden heeft dat geen resultaten opgeleverd, terwijl het toch van groot belang is voor de Vredepeel-boeren. Ook op een ander punt klaagt men over medewerking. Men is n.l. vanuit de Vredepeel doende om een café of iets dergelijks in deze peel te krijgen. Niet op de eerste plaats vanwege het borreltje, maar wel om hier een lokaal te krijgen, waarin b.v. de jeugd eens wat kan doen, de jonge boeren cursussen kunnen organiseren, verenigingen een clublokaal hebben. Want of dat allemaal in de school-kerk kan, betwijfelt men wel. Wil men tot vestiging van een dergelijk lokaal komen, dan zal de beheerder of zaakvoerder een andere zaak daarbij moeten hebben, wil hij aan de kost komen. En zal hij in de kern moeten kunnen bouwen aan een verharde weg. Hiervoor zijn reeds verzoeken ingediend, maar tot heden zonder resultaat. Wat tot gevolg heeft, dat een twee tal ernstige candidaten intussen zich elders hebben gevestigd. Een ander punt is b.v. de inen- tings-geschiedenis. Voor vele moe ders, die toch al zonder hulp zitten, is het bezwaarlijk de verre tocht naar Venray of Merselo te moeten maken. Pogingen om inentingen in de Vredepeel zelf te krijgen, zijn om de een of andere duistere reden mislukt en de moeders zitten nog steeds met deze moeilijkheden. Men zou voor de jeugd en vooral voor de ruiterclub graag een oefen terrein hebben. Verzoeken dienaan gaande zijn nog steeds lopende. En zo zou men de waslijst klachten nog lang kunnen afrollen. WEGEN. Wil dit alles nu zeggen, dat er in de Vredepeel niets dan klachten zijn. Integendeel, men is tevreden, men werkt er hard en elke schrede naar de vorming van een eigen gemeenschap wordt er met vreug de gadegeslagen. Men vindt het best, dat men in een schuur moet vergaderen, dat er in een kippenhok cursus wordt gegeven, als tenslotte alles maar terecht komt, zoals het wezen kan en moet. „We zijn nu eenmaal pioniers en we wisten van te voren, dat het niet gemakkelijk zou zijn," aldus het fiere antwoord van een der boeren, als we het er over hebben dat hij feitelijk zo ver overal van af woont. Ze hebben het voorheen ook niet gemakkelijk gehad en we zijn geen papkinderen... Dat zijn de antwoorden aan hen, die deze boeren misschien bekla gen. Men behoeft hen niet te be klagen, alleen vragen ze aandacht voor rechtvaardige eisen en ver langens, al heeft men wel eens de indruk, dat juist door de verre afstand, die verlangens en wensen te gauw in het archief belandden. En voor het overige is men te vreden. Alleen nog een ding ten af scheid. Waarom zorgt Limburg toch niet, dat evenals Brabant een goede verbinding schept met en door deze contreien. Vanaf het vliegveld loopt een prachtige heer-baan tot diep in Brabant, terwijl men naar Venray over een smalle weg komt, die een slechte verbinding vormt met het Duitse achterland en bovendien als bedrijfsweg voor de Vredepeel boeren kapot gereden is voor de aanleg van het vliegvelden blijkens het daarover komend verkeer veel te smal is. Waar blijft degrote ver bindingsweg Noord-Zuid, waarvan alles klaar is, behalve het Limburgse gedeelte? De Vredepeel-mensen gaan aan een nieuw hoofdstuk beginnen. Rector Bukkems zal hun nieuwe geestelijke aanvoerder zijn op de weg, die hopenlijk leiden zal naar een goede toekomst. Die zij deze pioniers van harte toegewenst. 19 okt. - 'n bijzondere dag „Oostram"-nieuws De achtjarige traditie, dat Oos trum op kermiszondag geen com petitiewedstrijd kan winnen, is zon dag niet verbroken. Maar liefst alle drie de elftallen gingen roemloos tegen hun tegenstanders ten onder. Oostrum I startte zeer snel maar kon het overwicht niet in goals uitdrukken. Achates daarentegen speelde beter op winst en scoorde voor de rust tweemaal. Na de thee was Oostrum weer het eerst gevaarlijk. Twee schoten van linksbuiten en linksbinnen ketsten echter van de doelpaal terug. Wel werd het nog 2—1 maar vlak voor het einde scoorde Achates 3—1. Een jammerlijke nederlaag dus, voor een groot gedeelte te danken aan het volkomen falen van de rechtervleugel. Zondag komt D.S.O. uit Lomm op bezoek en wij geloven, dat deze ploeg zal moeten ondervinden tot waartoe wij in staat zijn. Geen eer, voor D.S.O. in Oostrum te behalen. Het tweede elftal verloor met 2—0 van de oud-kampioen Brug- husia. Het derde elftal stelde de prog nose wel enigszins te leur en liet zich door Meterik II de kaas van de prümkesmik eten. Was het voor onze senioren een sombere dag, onze junioren brachten weer enige fleur na deze triestheid. In een pittig gespeelde wedstrijd werd Arcen B met 7—1 verslagen. Voetbaltoto. De ciubprijs van week 51 werd gewonnen door P. Haagens; van week 52 door W. Tacken. Beiden met 10 punten. Nieuws uit Venray en Omgeving DRANKWET Burgemeester en wethouders van Venray brengen ter voldoening aan het bepaalde in artikel 45 der Drankwet (S 1931. no. 476) ter openbare kennis, dat op 4 septem ber 1958 is ingekomen een verzoek van Johanna Petronella Hendriks, weduwe van C. P. Thielen, wonen de te Venray, Langeweg 25, ter verkrijging van een verlof A voor de beneden-voorlokaliteit van het pand Langeweg 25. Binnen twee weken na de dag tekening van deze bekendmaking kan eenieder tegen het verlenen van het verlof A schriftelijke be zwaren bij het gemeentebestuur indienen. Venray, 10 september 1958. Burgemeester en wethouders vnd. A.H.M. Janssen, burgemeester H. Vorst, secretaris. Pater Gustavus Ammerlaan 25 jaar Rector Donderdag j.l. was er feest in de psychiatrische inrichting „St Anna" te Venray. Feest om de Rector, Pater Gus tavus Ammerlaan O.F.M., omdat hij 25 jaar in functie was. Geen plichtmatig feest, maar een feest, dat opkwam uit diepe eerbied, hartelijke waardering en grote dankbaarheid om hetgeen Pater Gustavus al die tijd zo trouw is geweest. De voelbare priester door levens wandel en ijver voor de dienst van God. De bescheiden, eenvoudige mens, wiens werk vooral bij de aller- minsten „der Mijnen" van onschat bare betekenis is geweest. De man, die opviel en stichtte door mannelijke genegenheid voor zijn Orde; genegenheid welke tot uiting kwam in voortdurend mede leven en kennis tot In kleinigheden. Niet onvermeld mag blijven, dat Pater Gustavus tijdens de eerste jaren van zijn Venrays verblijf tevens de functie van Rector in Huize Servatius vervulde. Zo was er ruimschoots reden tot feestelijke herdenking. Wij hopen, dat de jubilaris daarvan veel vol doening mag hebben gehad.

Peel en Maas | 1958 | | pagina 109