Bij het afscheid nemen Parizeer of tollenaar Een hypermoderne veestal op Schiphol. van Vader Abraham en Pater Titus Stalen zenuwen 's-Pausen leven in zomer residentie Castelgandolfo. STENCILWERK Zaterdag 17 augustus 1957 No 33 ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGANG H PEEL EN MAAS druk ex uitgave munckhof WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN prijs per kwartaal f 1.40 buiten venray i 1.60. grotestraat 28 telefoon 512 giro 150652 Elk jaar horen wij op de 10de zondag na Pinksteren het E vangelie voorlezen van de fanzeer en de tollenaar. De farizeër Is de vrome mens die zich tegenover God beroemt on Zün goede werken: dat htj twee- maal per week vast en het tiende deel van zijn inkomsten afstaat aan de kerk. Hij ziet verachtend neer op anderen die niet zo vroom zijn en het met de geboden niet zo nauw nemen. De tollenaar is het type van de mens die wel eens een scheve schaats rijdt, maar in zijn goede ogenblikken toch anders wil en dan voor God nederig en berouw vol zijn boosheid en zondigheid bekent. De farizeër of de met zichzelf erg ingenomen mens vindt dat God toch wel erg blij moet zijn met alles wat hij aan goede werken doet, en dat O.L. Heer hem daar voor wel veel verplicht moet zijn. De tollenaar daarentegen vindt zichzelf een ellendeling voor God, die eigenlijk niet eens verdient dat God hem nog in het leven laat. Hij durft zijn ogen zelfs niet ten hemel heffen. Hij blijft achter in de kerk staan en zegt zo nu en dan slechts: O God, wees mij, zondaar, genadig. (Jezus heeft deze parabel ook ver teld voor ons, om duidelijk te laten uitkomen dat God niet veel op heeft met mensen die lijken op die farizeër en Zich zelfs verontwaar digd van zulke mensen afwendt, Jezus wil ons hiermee leren, dat O.L. Heer de voorkeur geeft aan mensen die lijken op die tollenaar, ondanks al hun grote fouten en zelfs met welgevallen op zulke mensen neerziet. Jezus wil natuurlijk niet zeggen dat we geen goede werken behoe ven te doen en we er gerust wel eens naast mogen peuteren. Neen, Jezus wil alleen leren welke ge zindheid God het liefste bij ons ziet: niet die van de farizeër, al neemt hij het erg nauw met de kerkelijke voorschriften en doet hij zelfs meer dan hij strikt verplicht is, maar die dan ook vindt dat God hem veel verplicht is om zijn gods dienstigheid. Neen, God moet van zulke mensen niet veel hebben; Hij ziet veel liever de gezindheid van de tollenaar, al doet zo'n mens ook dikwijls verkeerd, als hij maar in zijn goede ogenblikken voor God berouwvol zijn boosheid en zondig heid bekent en dan ook echt zijn leven wil beteren. God geve ons daarom het arme- zondarenbesef, dat tollenaarsgevoel, de vermorzeling des harten, een berouw nl. dat ons hart eerst doet breken van wroeging en spijt, omdat wij die oneindig goede en heilige God te weinig liefde hebben betoond en zelfs hebben beledigd door ons dikwijls om Gods heilige wil en geboden niet te bekommeren. Zulk een berouw maakt onze ziel en ons hart pas weer echt gezond. Moge God ons afhelpen van die verstoktheid, hetzij in de boosheid, hetzij in de deugd. Vallen is menselijk, sinds de zondeval van Adam, maar in zonde willen blijven voortleven is duivels. Zo is er ook een verstoktheid in de deugd, die helemaal niet deugt, als wij nl. menen dat God ons veel verplicht is om onze goede daden of om onze vroomheid. Dat te me nen is grote hoogmoed, omdat wij dan niet willen erkennen dat wij alles aan God te danken hebben, en zonder God helemaal niets kun nen doen voor ons heil. Het hoogmoed niet te willen erkennen hoe zondig en boos wij zijn uit ons zelf en dat wij het aan Gods barm hartigheid en aan Zijn barmhartige genade alleen te danken hebben dat wij zijn wat wij zijn en misschien meer goede werken doen dan anderen en voor grote zonden be waard blijven. Laten wij ook volmondig erken nen, dat wij zondaars zijn die in veel dingen te kort schieten, en dat juist in het voornaamste: God te beminnen boven alles en onze naaste te beminnen gelijk ons zelf. O God, wees mij, zondaar, ge- nadig. Duizenden hebben in de afgelopen weken een bezoek gebracht aan de luchthaven Schiphol. Vol verbazing hebben zij het gigantische bedrijf bekeken en met volle teugen ge noten van de romantiek welke een wereldluchthaven als Schiphol biedt. Ze hebben geluisterd naar de daverende motoren van Convans en Constellations, en de opstijgende toestellen nagestaard, totdat de steeds kleiner wordende stip In het blauw van de hemel was opgelost. En menigeen heeft gezucht, echt gezucht van verlangen, want voor velen zal een vliegtocht geen werkelijkheid worden. Met heel andere ogen dan de burger bekijkt een landbouwer de luchthaven. En als hij dan nog 'n platte grond voor zijn neus krijgt. schudt hij langzaam het hoofd en denkt: „Wat jammer van die grote lappen grond, die door dit enorme bedrijf worden opgeslokt". Voor de landbouwer is het pijn lijk te moeten ervaren, dat elke uitbreiding van de luchthaven op Schiphol nieuwe stukken goede cultuurgrond opeist. Met lede ogen heeft de landbouw- wereld toegezien, hoe de uitbreiding van de luchthaven steeds meer zo kostbare cultuurgrond opslokte. Een moderne luchthaven heeft nu eenmaal ruimte nodig, hoe jammer dit ook is voor het agrarische deel van onze bevolking. Toch is het verkeerd te veron derstellen, dat alle grond, die door de luchthaven in beslag genomen wordt, voor de landbouw verloren is. Integendeel, een belangrijk ge deelte van de luchthaven staat in dienst van de landbouw en de veeteelt. Na de tweede wereldoorlog werd niet alleen de luchthaven herbouwd maar ook de agrarische sector verkreeg de volle aandacht. Door zorgvuldige bemesting had men na enkele jaren weer een behoorlijke grasmat. In de jaren, die volgden, onderging Schiphol een belangrijke uitbreiding. Van ruim 200 ha. voor de tweede wereldoorlog groeide de oppervlak te van de luchthaven tot 700 ha. Hiervan wordt 2/3 deel door de agrarische sector in beslag geno men. Het gras wordt verpacht aan veehouders. Bovendien werd nog 10 ha. grasland ingericht als koe kamp voor negentig koeien. De voorgenomen uitbreiding der luchthaven tot 1300 ha. bracht nieuwe moeilijkheden. Er werden nieuwe mogelijkheden gezocht, om de gronden tussen de startbanen en de bedrijfsgebouwen zoveel mogelijk aan de landbouw en de veeteelt dienstbaar te maken. Een nauwe samenwerking tussen de rijksluchtvaartdienst en de lucht havendirectie en de afd. boerderij - bouw leidde tot het stichten van een modelboerderij op Schiphol, die wat haar exploitatievorm be treft, enig is in Europa. Op 23 juli 1956 werd de eerste paal geslagen. Het nieuwe weidebedrijf is ge bouwd volgens het amerikaanse „loose house system". De open loopstal is omringd door de bedrijfsgebouwen, zodat er een grote binnenplaats ontstaat, waar het vee vrij in de open lucht kan rondlopen. Het voer voor deze koeien wordt betrokken van het 86 ha. goed grasland, gelegen langs de start banen 0119. Op ieder ander drel van de luchthaven is ongeveer 41 ha. gereserveerd voor akkerbouw producten, ten behoeve van het weidebedrijf. Het voer wordt in de boerderij opgeslagen, vanwaar het naar de voergoten wordt gebracht. Alle dieren kunnen tegelijk worden ge voerd aan lage voederbakken. De modelboerderij. De modelboerderij is ongeveer 70x90 meter groot. Bijna 3000 m2 van de opperviakte wordt ingeno men door de loopruimten. Dc omringende bedrijfsruimten bevatten twee ligplaatsen voor elk 49 koeien en twee ligplaatsen voor elk "16 stuks jongvee en 20 grote kalveren. De binnenplaats van het weidebedrijf bestaat uit verschil lende vakken. Elke ligplaats sluit dus op de vrije loopstal aan. Een zijde van elke loopruimte grenst aan een overdekte voergoot, die langs de bergruimte voor het wintervoer loopt. Op deze wijze kan de voedering van het vee zeer snel geschieden. De loopruimten bevatten afvoer putten voor gier en neerslag. De mest in de loopruimte kan per wagen worden weggehaald. Indien noclig, kan de hele ruimte met waterstralen worden schoon ge spoten. Er is een speciale stal voor de stier en een stal, waar ruimte is twaalf hoogdrachtige koeien. Aan deze stal grenst de kalverstal. Mochten er zieke koeien zijn, dan kunnen deze worden opgenomen in een van de drie ziekenboxen. Tussen de beide ligplaatsen voor het melkvee bevindt zich een mo derne melkstal, waar zes koeien tegelijk elektrisch worden gemol ken. Door leidingen wordt de melk naar een tank in een apart gedeel te van de melkruimte gevoerd en direct gekoeld. De produktie wordt dagelijks per tankwagen afgehaald en voor consumptiedoeleinden ver kocht. LAND- EN TUINBOUW Nu nog veevoeder winnen Na een lange periode van grote droogte, is er eindelijk voldoende regen gevallen, zodat dit de groei vooral voor de tweede snede gras ten goede zal komen. Maar dat is ook wel noodzakelijk, want er is dit voorjaar plaatselijk maar zeer weinig kuilvoeder ge wonnen. Ook de hooiopbrengst was dit jaar tot nog toe maar matig. Alles moet dus worden gedaan, om voor de komende stalperiode nog voldoende voer te winnen. VADEE ABRAHAM De bevolking van Huize St Ser- vatius en eveneens van Venray, hebben met verrassing kennis ge nomen van het nieuws dat vader Abraham, de overste van de psy chiatrische inrichting te Venray per medio augustus als overste is over geplaatst naar Huize St.-Bavo te Noordwijkerhout. Voor vader Abraham is het geen onbekende post, want toen hij in 1952 naar Venray kwam, was hij reeds sedert 1948 in Noordwijker hout werkzaam geweest als overste. Hij is thans 53 jaren oud. In 1923, op 19-jarige leeftijd, trad hij in de orde van de Broeders van Liefde te Gent en legde zijn ge- boortenaam Th.W. Clephas af. Tot 1942 is hij zelf werkzaam ge weest in de verpleging, om ver volgens directeur te worden van het „Tehuis voor de bedreigde man nelijke jeugd" te Nijmegen. Deze inrichting kwam tot stand op initia tief van de kinderpolitie, maar werd in 1946 geliquideerd, waar door broeder Abraham weer terug keerde naar Noordwijkerhout. Na een jaar werd hij overste in Ven ray waar hij tot 1948 bleef. In 1952 terug in zijn geboorte plaats Venray, heeft overste Abra ham, het zijne er zeer toe bijge dragen om op verschillend gebied een gezonde evolutie te stimuleren. Hij ontwikkelde een enorme werk kracht. Allereerst heeft hij alle voorbe reidingen moeten treffen voor het representatieve hoofdgebouw, dat thans zün voltooiing nadert. De andere paviljoens werden gemoder niseerd. De plantsoenen werden naar ontwerp van overste Abraham zelf opnieuw aangelegd. Zijn organisatorische talenten kwamen duidelijk naar voren toen hij een personeelsvereniging op richtte, van 43 broeders, 110 leken- verplegers, 50 leden van de tech nische staf en de medische staf, die momenteel bestaat uit 5 doktoren onder leiding van een neuroloog- psychiater dr. Kroft. Onder zijn leiding heeft Huize St Servatius zich in het recente verleden opgewerkt tot een van de meest gerenomeerde inrichtingen in den lande. Dit succes kon worden bereikt, dank zij de gezonde team geest, die hij had geschapen. In mei 1957 bestond Huize Sint Servatius een halve eeuw. De con- gatie bestond toen 150 jaar. Aan gezien het onmogelijk bleek het nieuwe hoofdgebouw te openen bij gelegenheid van dit herdenkings feest, werd besloten, de beide jubilea uit te stellen, tot de dag, dat het nieuwe gebouw in gebruik kan wor den genomen. Het zal voor vader Abraham een zwaar offer zijn, juist nu voor de voltooiing van deze bouw te moeten vertrekken. Hij gaat het huis met zijn 1015 patiënten, die hij allen kende met naam en toenaam, weer verlaten. Met gemengde gevoelens zal ook Venray afscheid nemen van deze Broeder, die hielp waar hij kon: alle sportbeoefenaars voelen zich binnen de omheining van St Ser vatius geborgen. Immers onder het bestuur van overste Abraham kwa men prachtige sportvelden tot stand die ter beschikking staan van de plaatselijke voetballers, hockeyers en zelfs handboogschutters. Wij hopen, dat het deze Venray- naar ook in Noordwijkerhout, zijn grote gave naar hart en geest weer volledig ontplooien zal. PATER TITUS Door de H.E. Provinciaal der Paters Minderbroeders is overge plaatst naar het minderbroeders- klooster te Maastricht Pater Titus. Pater Titus PJekker is sinds 1910 aan het Gymnasium I.C., alhier verbonden geweest als leraar in de Franse taal en heeft in die 47 jaren zijn beste krachten gegeven voor dit onderwijs. Ontelbare heeft hij de schoonheid der Franse taal leren kennen en Mon Père Titi is bij jong en oud bekend niet alleen als een uitstekend leraar, maar ook als priester met een goed hart, die anderen stichtte door zijn voor beeld en wiens hulpvaardigheid spreekwoordelijk is geworden. Pater Titus heeft sinds zijn priesterwijding in 1910 aan het roemrijk oude Venrays Gym ge werkt, behoudens een kleine periode van 19171919, toen hij in Heerlen werkzaam was i.v.m. de bepalingen omtrent de bevoegdheden tot het geven van onderwijs. Zo is deze geboren Amsterdam mer een Venraynaar in hart en nieren geworden, die ondanks de beslotenheid van het gymnasium toch het lief en leed van Venray heeft meegemaakt. Als conrector en vicarius van de kloostergemeen schap op het gymnasium heeft hij jarenlang de belangen van het gymnasium gediend en een beslis sende invloed gehad op de gang van zaken. Het offer wat deze priester thans gevraagd wordt zal dan ook groot zijn en hij zal slechts node afscheid nemen van „zijn" gymnasium en „zijn" Venray. En in het klooster van Maastricht zal hij nog dikwijls terugdenken aan de Venrayse tijd, waarbij het tot voldoening zal mogen strekken, dat zovelen mede onder zijn leiding en gegrepen door zijn voorbeeld daar hun opleiding tot het H. Priesterschap hebben mogen vinden. Pater Titus zij in Maastricht een otium cum dignitate van harte toegewenst. Men zal nu spoedig beginnen met stikstof te strooien en over het al gemeen zal men trachten door een zwaardere bemesting met stikstof, de geleden schade in te halen. Van groot belang zal het zijn, hierbij ook de kali niet te vergeten. Een wat ruimere kalivoorziening in de nazomer, kan ook het per centage klavers in het bestand beter op peil houden. Hierdoor wordt het bestand tevens smakelijker en de kwaliteit beter. Wil men voldoende profijt trek ken van de stikstofbemesting, dan mag de kali niet achterwege blijven. Op een perceel met een voldoen de (normale) kali toestand, zal 150— 200 kg kalizout 40 pet. per ha moe ten worden gegeven. Strooi deze hoeveelheden op een droog gewas, om verbranding te voorkomen. Er kan nog voldoende voer wor den gewonnen voor de komende winter, maar dan zal men goed doen met het bovenstaande advies rekening te houden. We zouden er allen wel een paar kunnen opnoemen: van die mensen met „stalen zenuwen". Zij bevinden zich in alle beroepen, in alle rangen van de maatschappij, onder man nen zowel als onder vrouwen. Dikwijls zou men het op het eerste gezicht niet van ze zeggen, vaak zelfs weten ze het van zich zelf niet eens. Maar dan opeens, als de gelegenheid zich voor doet, stel len zij op het critieke moment in een bliksemsnel reageren de enig juiste daad. Onder alle omstandig heden manifesteert zich deze „koel bloedigheid"; haar hoogtepunt be reikt zij echter in momenten „op leven en dood". Zo werkte een schoorsteenbouwer met zijn helpers aan een hoge fa brieksschoorsteen. Terwijl men de laatste tegels voor de afsluiting legde, stond de meester op de reeds gereedgekomen schoorsteenrand en was bezig een koord door de katrol te trekken. Plotseling stapte een van de jonge arbeiders mis, struikelde en pro beerde, vertwijfeld heen en weer zwaaiend zijn evenwicht terug te vinden. Bliksemsnel begreep de oudere man in welk gevaar zijn jonge kameraad verkeerde en wierp de reeds omlaag stortende arbeider het touweinde toe, dat hij juist in de hand had. Op hetzelfde moment schoot hem echter te binnen dat, al kon de ander het touw ook grijpen, hij hem terwijl hij geheel vrij boven op de schoorsteen stond niet zou kunnen houden. Om het gewicht van de vallende man op te vangen, sprong hij daarom met het andere einde van het touw in de schoor steen. Hij deed dat, zonder er zich van bewust te zijn, dat hij zelf dood zou vallen, als de ander er niet in slaagde het touw te grijpen. Maar hij had geluk! Hij voelde een hevige ruk, en beiden bungelden zolang binnen en buiten de schoorsteen, tot de anderen, die te hulp schoten, hen konden optrekken. Niet alleen zijn het degenen die eigenlijk met gevaren vertrouwd moesten zijn, die bewijzen van dit snelle reactie-vermogen geven. Dik wijls zijn het stille, in het leven on opvallende mensen, die een onge looflijke wilskracht kunnen ontwik kelen op een beslissend moment. Vooral in de oorlog zijn er staaltjes geleverd van waarachtig „stalen zenuwen". Maar ook in het gewone leven komt het dagelijks voor, dat mensen op een critiek moment juist dat doen, wat in dat bepaalde geval de enige handeling is, die zijn leven of dat van een ander redt. Zo zouden we vele voorbeelden kunnen noemen van gevallen, waar in de mens „de dood te snel afwas". Een mislukte sprong van een trapeze-werker, die zijn leven redde door een in de buurt staande giet ijzeren booglamp te grijpen... De filmvertegenwoordiger Ted Parker met reclame-tekenaar Ar lington, die tijdens een hevige storm, halverwege een angstig zwiepende brug hun auto ln de steek lieten, en op handenen voeten terugkropen, Levensstijl gekenmerkt door de grootste eenvoud. De zware zorg, die op de tengere schouders van onze H. Vader rust, belet hem om zoals de meeste mensen enkele weken nieuwe krachten op te doen in een totale ontspanning. Ook op zijn zomerresidentie in Castelgandolfo verricht de H. Va der zijn normale dagelijkse werk, met dit verschil echter, dat de au diënties niet om half tien in de ochtend beginnen, zoals in het Va- ticaan, doch reeds om negen uur. Tot na elven volgen de audiën ties elkaar dan op, waarna de H. Vader zich naar de tuinen begeeft, om onder de schaduw van eeuwen oude bomen, enige uren onafgebro ken te werken. Daar het spel van licht en scha duw op het witte papier hinderlijk is voor de ogen van de 81-jarige Paus, heeft men tussen de bomen zeildoeken gespannen. Dit werken in de buitenlucht is eigenlijk het enige verschil tussen 's-Pausen dagen in het Vaticaan en die te Castelgandolfo. Want ook in Zijn zomerverblijf begint de dag voor de H. Vader reeds om half zeven en celebreert hij de dagelijkse H. Mis in zijn particuliere kapel, die aldaar gewijd is aan de „zwarte" Maagd van Czestochowa. Op de audiënties en de uren van rustige arbeid in de tuin volgt een eenvoudige maaltijd de H. Vader eet dagelijks voor slechts enkele guldens waarna Hij volgens Ita liaanse gewoonte een korte siësta houdt. Om half vier begeeft de Paus zich wederom in de uitgestrekte tuinen, ditmaal voor de dagelijkse wande ling: alles precies zoals in het Va ticaan. Om vijf uur keert hij naar het paleis terug, om daar met korte onderbrekingen voor gebed en avond maal, tot na middernacht in Zijn studeervertrek door te blijven wer ken. De Pauselijke vertrekken bevinden zich op de tweede verdieping van het paleis, welke hierdoor volkomen in beslag wordt genomen. Op de witmarmeren badkamer sluit de slaapkamer aan, gemeubi leerd met een eenvoudig metalen ledikant, drie latafels en een schrijf tafel; vier grote ramen geven een prachtig uitzicht, aan de ene kant op het meer van Albano, en ander zins op de „Camagna".! De particuliere kapel sluit on middellijk op de slaapkamer aan. Via een galerij met Louis XV meu belen en wandschildering versierd. Een „geheime" deur verbindt de eetzaal met twee kleine vertrekken, bestemd voor de Pauselijke secre taris. Een van deze vertrekken is geheel ingericht met Chinese meu belen. De reeds eerder genoemde galerij geeft ook toegang tot de Loggia der Zegeningen, die uitziet op het plein voor het paleis. Ook de hoofdtrap en de personenlift komen uit op deze galerij. Karakteristiek voor de spiraal vormig omhoogvoerende diensttrap is, dat zij ook voor muildieren be gaanbaar is, die vroeger langs deze weg zware lasten naar de boven verdieping vervoerden. De derde verdieping van het pa leis wordt geheel in beslag geno men door de sterrenwacht en de vertrekken van de Jezuïeten, die om aan de oever beland de brug met veel geraas achter zich te zien instorten... Tijdens een demonstratie van parachutespringen te Michigan in de Ver. Staten gebeurde het vol gende: Een der springers bleef, toen hij zich van z'n machine afzette, met z'n parachute aan het hoogteroer van het vliegtuig hangen en werd in razende vaart door de lucht ge trokken. Het vliegtuig kon niet landen, want dat zou de valscherm jager het leven kosten. Een, in een ander vliegtuig ge zeten weekbladjournalist zag de situatie, nam een touw, bond er een s aan en liet de piloot van zijn vliegtuig zo lang naast de ongeluks machine vliegen, tot de aan z'n draaggordel hangende man het mes kon grijpen en zichzelf lossnijden van de parachute, die hem aan het vliegtuig kluisterde. Toen opende hij zijn reserve-parachute en maakte een geslaagde landing! Een arbeider in een ijzerindustrie: toen hij een witgloeiende ijzeren staaf uit de oven trok, gleed de staaf uit de tang en viel op de grond. Door de afkoeling kronkelde het gloeiende gevaarte zich om de man heen, en deze zou zeker levend verbrand zijn als hij niet op dat moment met de tang het uiteinde van de stang had vastgegrepen, om zo, ronddraaiend om zijn as, zich te laten vangen in een gloeiende spi raal, waaruit hij toen zijn „gevan genis" was afgekoeld, verlost werd zonder een enkele brandwonde... aan de sterrenwacht waarnemingen verrichten. De levensstijl van de H. Vader ln zijn zomerresidentie wordt geken merkt door de grootste eenvoud en het dienstpersoneel is dan ook tot een minimum beperkt. Om een voorbeeld te noemen, de chauffeur van Zijne Heiligheid, Mario Stoppa, vervult te Castelgan dolfo tevens de functie van kamer dienaar... Straaljager neergestort Onder tot nog toe niet opgehel derde omstandigheden is dinsdag morgen in Ayen (gem. Bergen), een Nederlandse straaljager neer gestort. De 27-jarige piloot A. Lüb- ker uit Rotterdam, sinds een half jaar gehuwd, trachtte zich met de schietstoel in veiligheid te brengen, hetgeen mislukte. Korte tijd, nadat zijn toestel zich met de neus diep in de grond had geboord, overleed hij een meter of tien verwijderd van de machine, die totaal werd vernield. Wijd en zijd lagen de brokstuk ken verspreid en enige Venrayse vissers, die aan de Maas zaten te vissen, hebben enkele benauwde ogenblikken gehad toen ze de brok stukken zagen vallen. Roofmoord in Beugen De 79-jarige weduwe A. v. Von- deren-Jillesen is in haar woning te Beugen vermoord. Haar kleinzoon trof haar maan dagmiddag omstreeks zes uur dood in de keuken aan met zware won den in voor- en achterhoofd. In de woning waren alle kasten en laden opengetrokken of geforceerd. De politie neemt aan dat roofmoord het motief is voor deze misdaad. Omtrent de dader of daders tast de politie nog in het duister. Wel is een vaag signalement be kend van een vrouw, die de weduwe 's middags heeft bezocht. Of dit bezoek in verband stond met deze diefstal met geweldpleging, is nog niet bekend. Dat deze onbekende vrouw de daderes zou zijn, lijkt al heel onwaarschijnlijk. Eerder wordt gedacht, dat hier een of andere ontsnapte geesteszieke uit een in richting aan het werk is geweest. Vertegenwoordiger redt drie mensen uit zinkende auto Toen de vertegenwoordiger A. J. de Geest van de Oostzeedijk dins dagmiddag met zijn auto van de Molenlaan te Rotterdam komende links de grintweg opdraaide, zag hij een auto in de Splintersevaart drij ven. Hij bedacht zich geen ogen blik, ontdeed zich van enige kle dingsstukken en dook het water in. Het gelukte hem een portier van de auto open te krijgen en de drie inzittenden, de leraar Huizer, diens echtgenote en hun negen-jarig dochtertje, op het droge te brengen. Even tevoren was de auto bij het nemen van dezelfde bocht te water geraakt. Een 8-jarig jongetje, die zat te vissen, had een klap van de in het water duikende auto gekre gen en moest met verwondingen aan de rug naar het ziekenhuis worden overgebracht. Noord-Limburg besluit actie Rijdt Veilig Tot besluit van de actie Rijdt Veilig 1957, waarbij verschillende gemeenten in Noord-Limburg be trokken waren, worden in septem ber en oktober zes oriëntatieritten gehouden: vijf voorritten en een finalerit. De best geklasseerden van de voorritten komen in aanmerking voor deelname aan de finalerit. De voorritten worden gehouden op 22 september voor de deelne mers uit Venray en Horst. Op 29 september o.a. voor de deelnemers uit Wanssum en Meerlo. De finalerit vindt plaats op 20 oktober. Voor bromfietsers, die, overeenkomstig de wens van het departement, niet aan deze oriën tatieritten mogen deelnemen, wordt een andere oplossing gezocht voor een geschikte eindtest. Alle deel nemers ontvangen tijdig een circu laire met uitvoerige inlichtingen. Op 28 juni jl. waren in totaal 39 deelnemers de toegekende bonifica tie verloren en waren 129 deelne mers van verdere deelname aan de actie uitgesloten. Lichtdruk-Stencilinrichting G. M. H. PETERS Prins Bemhardstraat 11 Tel. 916

Peel en Maas | 1957 | | pagina 1