Bij het afscheid nemen
Parizeer of tollenaar
Een hypermoderne
veestal op Schiphol.
van Vader Abraham en Pater Titus
Stalen zenuwen
's-Pausen leven in zomer
residentie Castelgandolfo.
STENCILWERK
Zaterdag 17 augustus 1957 No 33
ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
H PEEL EN MAAS
druk ex uitgave munckhof WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN prijs per kwartaal f 1.40 buiten venray i 1.60.
grotestraat 28 telefoon 512 giro 150652
Elk jaar horen wij op de 10de
zondag na Pinksteren het E vangelie
voorlezen van de fanzeer en de
tollenaar.
De farizeër Is de vrome mens
die zich tegenover God beroemt
on Zün goede werken: dat htj twee-
maal per week vast en het tiende
deel van zijn inkomsten afstaat
aan de kerk. Hij ziet verachtend
neer op anderen die niet zo vroom
zijn en het met de geboden niet zo
nauw nemen.
De tollenaar is het type van de
mens die wel eens een scheve
schaats rijdt, maar in zijn goede
ogenblikken toch anders wil en
dan voor God nederig en berouw
vol zijn boosheid en zondigheid
bekent.
De farizeër of de met zichzelf
erg ingenomen mens vindt dat God
toch wel erg blij moet zijn met
alles wat hij aan goede werken
doet, en dat O.L. Heer hem daar
voor wel veel verplicht moet zijn.
De tollenaar daarentegen vindt
zichzelf een ellendeling voor God,
die eigenlijk niet eens verdient dat
God hem nog in het leven laat.
Hij durft zijn ogen zelfs niet ten
hemel heffen. Hij blijft achter in
de kerk staan en zegt zo nu en
dan slechts: O God, wees mij,
zondaar, genadig.
(Jezus heeft deze parabel ook ver
teld voor ons, om duidelijk te laten
uitkomen dat God niet veel op heeft
met mensen die lijken op die
farizeër en Zich zelfs verontwaar
digd van zulke mensen afwendt,
Jezus wil ons hiermee leren, dat
O.L. Heer de voorkeur geeft aan
mensen die lijken op die tollenaar,
ondanks al hun grote fouten en
zelfs met welgevallen op zulke
mensen neerziet.
Jezus wil natuurlijk niet zeggen
dat we geen goede werken behoe
ven te doen en we er gerust wel
eens naast mogen peuteren. Neen,
Jezus wil alleen leren welke ge
zindheid God het liefste bij ons
ziet: niet die van de farizeër, al
neemt hij het erg nauw met de
kerkelijke voorschriften en doet hij
zelfs meer dan hij strikt verplicht
is, maar die dan ook vindt dat God
hem veel verplicht is om zijn gods
dienstigheid. Neen, God moet van
zulke mensen niet veel hebben; Hij
ziet veel liever de gezindheid van
de tollenaar, al doet zo'n mens ook
dikwijls verkeerd, als hij maar in
zijn goede ogenblikken voor God
berouwvol zijn boosheid en zondig
heid bekent en dan ook echt zijn
leven wil beteren.
God geve ons daarom het arme-
zondarenbesef, dat tollenaarsgevoel,
de vermorzeling des harten, een
berouw nl. dat ons hart eerst doet
breken van wroeging en spijt,
omdat wij die oneindig goede en
heilige God te weinig liefde hebben
betoond en zelfs hebben beledigd
door ons dikwijls om Gods heilige
wil en geboden niet te bekommeren.
Zulk een berouw maakt onze ziel
en ons hart pas weer echt gezond.
Moge God ons afhelpen van die
verstoktheid, hetzij in de boosheid,
hetzij in de deugd.
Vallen is menselijk, sinds de
zondeval van Adam, maar in zonde
willen blijven voortleven is duivels.
Zo is er ook een verstoktheid in
de deugd, die helemaal niet deugt,
als wij nl. menen dat God ons veel
verplicht is om onze goede daden
of om onze vroomheid. Dat te me
nen is grote hoogmoed, omdat wij
dan niet willen erkennen dat wij
alles aan God te danken hebben,
en zonder God helemaal niets kun
nen doen voor ons heil. Het
hoogmoed niet te willen erkennen
hoe zondig en boos wij zijn uit ons
zelf en dat wij het aan Gods barm
hartigheid en aan Zijn barmhartige
genade alleen te danken hebben dat
wij zijn wat wij zijn en misschien
meer goede werken doen dan
anderen en voor grote zonden be
waard blijven.
Laten wij ook volmondig erken
nen, dat wij zondaars zijn die in
veel dingen te kort schieten, en
dat juist in het voornaamste: God
te beminnen boven alles en onze
naaste te beminnen gelijk ons zelf.
O God, wees mij, zondaar, ge-
nadig.
Duizenden hebben in de afgelopen
weken een bezoek gebracht aan de
luchthaven Schiphol. Vol verbazing
hebben zij het gigantische bedrijf
bekeken en met volle teugen ge
noten van de romantiek welke een
wereldluchthaven als Schiphol biedt.
Ze hebben geluisterd naar de
daverende motoren van Convans
en Constellations, en de opstijgende
toestellen nagestaard, totdat de
steeds kleiner wordende stip In het
blauw van de hemel was opgelost.
En menigeen heeft gezucht, echt
gezucht van verlangen, want voor
velen zal een vliegtocht geen
werkelijkheid worden.
Met heel andere ogen dan de
burger bekijkt een landbouwer de
luchthaven. En als hij dan nog 'n
platte grond voor zijn neus krijgt.
schudt hij langzaam het hoofd en
denkt: „Wat jammer van die grote
lappen grond, die door dit enorme
bedrijf worden opgeslokt".
Voor de landbouwer is het pijn
lijk te moeten ervaren, dat elke
uitbreiding van de luchthaven op
Schiphol nieuwe stukken goede
cultuurgrond opeist.
Met lede ogen heeft de landbouw-
wereld toegezien, hoe de uitbreiding
van de luchthaven steeds meer zo
kostbare cultuurgrond opslokte.
Een moderne luchthaven heeft nu
eenmaal ruimte nodig, hoe jammer
dit ook is voor het agrarische deel
van onze bevolking.
Toch is het verkeerd te veron
derstellen, dat alle grond, die door
de luchthaven in beslag genomen
wordt, voor de landbouw verloren
is. Integendeel, een belangrijk ge
deelte van de luchthaven staat in
dienst van de landbouw en de
veeteelt.
Na de tweede wereldoorlog werd
niet alleen de luchthaven herbouwd
maar ook de agrarische sector
verkreeg de volle aandacht.
Door zorgvuldige bemesting had
men na enkele jaren weer een
behoorlijke grasmat. In de jaren,
die volgden, onderging Schiphol
een belangrijke uitbreiding.
Van ruim 200 ha. voor de tweede
wereldoorlog groeide de oppervlak
te van de luchthaven tot 700 ha.
Hiervan wordt 2/3 deel door de
agrarische sector in beslag geno
men. Het gras wordt verpacht aan
veehouders. Bovendien werd nog
10 ha. grasland ingericht als koe
kamp voor negentig koeien.
De voorgenomen uitbreiding der
luchthaven tot 1300 ha. bracht
nieuwe moeilijkheden.
Er werden nieuwe mogelijkheden
gezocht, om de gronden tussen de
startbanen en de bedrijfsgebouwen
zoveel mogelijk aan de landbouw
en de veeteelt dienstbaar te maken.
Een nauwe samenwerking tussen
de rijksluchtvaartdienst en de lucht
havendirectie en de afd. boerderij -
bouw leidde tot het stichten van
een modelboerderij op Schiphol,
die wat haar exploitatievorm be
treft, enig is in Europa. Op 23 juli
1956 werd de eerste paal geslagen.
Het nieuwe weidebedrijf is ge
bouwd volgens het amerikaanse
„loose house system".
De open loopstal is omringd door
de bedrijfsgebouwen, zodat er een
grote binnenplaats ontstaat, waar
het vee vrij in de open lucht kan
rondlopen.
Het voer voor deze koeien wordt
betrokken van het 86 ha. goed
grasland, gelegen langs de start
banen 0119. Op ieder ander drel
van de luchthaven is ongeveer 41
ha. gereserveerd voor akkerbouw
producten, ten behoeve van het
weidebedrijf.
Het voer wordt in de boerderij
opgeslagen, vanwaar het naar de
voergoten wordt gebracht. Alle
dieren kunnen tegelijk worden ge
voerd aan lage voederbakken.
De modelboerderij.
De modelboerderij is ongeveer
70x90 meter groot. Bijna 3000 m2
van de opperviakte wordt ingeno
men door de loopruimten.
Dc omringende bedrijfsruimten
bevatten twee ligplaatsen voor elk
49 koeien en twee ligplaatsen voor
elk "16 stuks jongvee en 20 grote
kalveren. De binnenplaats van het
weidebedrijf bestaat uit verschil
lende vakken. Elke ligplaats sluit
dus op de vrije loopstal aan.
Een zijde van elke loopruimte
grenst aan een overdekte voergoot,
die langs de bergruimte voor het
wintervoer loopt. Op deze wijze
kan de voedering van het vee zeer
snel geschieden.
De loopruimten bevatten afvoer
putten voor gier en neerslag. De
mest in de loopruimte kan per
wagen worden weggehaald. Indien
noclig, kan de hele ruimte met
waterstralen worden schoon ge
spoten.
Er is een speciale stal voor de
stier en een stal, waar ruimte is
twaalf hoogdrachtige koeien. Aan
deze stal grenst de kalverstal.
Mochten er zieke koeien zijn, dan
kunnen deze worden opgenomen in
een van de drie ziekenboxen.
Tussen de beide ligplaatsen voor
het melkvee bevindt zich een mo
derne melkstal, waar zes koeien
tegelijk elektrisch worden gemol
ken. Door leidingen wordt de melk
naar een tank in een apart gedeel
te van de melkruimte gevoerd en
direct gekoeld. De produktie wordt
dagelijks per tankwagen afgehaald
en voor consumptiedoeleinden ver
kocht.
LAND- EN TUINBOUW
Nu nog veevoeder winnen
Na een lange periode van grote
droogte, is er eindelijk voldoende
regen gevallen, zodat dit de groei
vooral voor de tweede snede gras
ten goede zal komen.
Maar dat is ook wel noodzakelijk,
want er is dit voorjaar plaatselijk
maar zeer weinig kuilvoeder ge
wonnen. Ook de hooiopbrengst was
dit jaar tot nog toe maar matig.
Alles moet dus worden gedaan, om
voor de komende stalperiode nog
voldoende voer te winnen.
VADEE ABRAHAM
De bevolking van Huize St Ser-
vatius en eveneens van Venray,
hebben met verrassing kennis ge
nomen van het nieuws dat vader
Abraham, de overste van de psy
chiatrische inrichting te Venray per
medio augustus als overste is over
geplaatst naar Huize St.-Bavo te
Noordwijkerhout.
Voor vader Abraham is het geen
onbekende post, want toen hij in
1952 naar Venray kwam, was hij
reeds sedert 1948 in Noordwijker
hout werkzaam geweest als overste.
Hij is thans 53 jaren oud.
In 1923, op 19-jarige leeftijd, trad
hij in de orde van de Broeders van
Liefde te Gent en legde zijn ge-
boortenaam Th.W. Clephas af.
Tot 1942 is hij zelf werkzaam ge
weest in de verpleging, om ver
volgens directeur te worden van
het „Tehuis voor de bedreigde man
nelijke jeugd" te Nijmegen. Deze
inrichting kwam tot stand op initia
tief van de kinderpolitie, maar
werd in 1946 geliquideerd, waar
door broeder Abraham weer terug
keerde naar Noordwijkerhout. Na
een jaar werd hij overste in Ven
ray waar hij tot 1948 bleef.
In 1952 terug in zijn geboorte
plaats Venray, heeft overste Abra
ham, het zijne er zeer toe bijge
dragen om op verschillend gebied
een gezonde evolutie te stimuleren.
Hij ontwikkelde een enorme werk
kracht.
Allereerst heeft hij alle voorbe
reidingen moeten treffen voor het
representatieve hoofdgebouw, dat
thans zün voltooiing nadert. De
andere paviljoens werden gemoder
niseerd. De plantsoenen werden naar
ontwerp van overste Abraham zelf
opnieuw aangelegd.
Zijn organisatorische talenten
kwamen duidelijk naar voren toen
hij een personeelsvereniging op
richtte, van 43 broeders, 110 leken-
verplegers, 50 leden van de tech
nische staf en de medische staf, die
momenteel bestaat uit 5 doktoren
onder leiding van een neuroloog-
psychiater dr. Kroft.
Onder zijn leiding heeft Huize
St Servatius zich in het recente
verleden opgewerkt tot een van de
meest gerenomeerde inrichtingen
in den lande. Dit succes kon worden
bereikt, dank zij de gezonde team
geest, die hij had geschapen.
In mei 1957 bestond Huize Sint
Servatius een halve eeuw. De con-
gatie bestond toen 150 jaar. Aan
gezien het onmogelijk bleek het
nieuwe hoofdgebouw te openen bij
gelegenheid van dit herdenkings
feest, werd besloten, de beide jubilea
uit te stellen, tot de dag, dat het
nieuwe gebouw in gebruik kan wor
den genomen.
Het zal voor vader Abraham een
zwaar offer zijn, juist nu voor de
voltooiing van deze bouw te moeten
vertrekken.
Hij gaat het huis met zijn 1015
patiënten, die hij allen kende met
naam en toenaam, weer verlaten.
Met gemengde gevoelens zal ook
Venray afscheid nemen van deze
Broeder, die hielp waar hij kon:
alle sportbeoefenaars voelen zich
binnen de omheining van St Ser
vatius geborgen. Immers onder het
bestuur van overste Abraham kwa
men prachtige sportvelden tot stand
die ter beschikking staan van de
plaatselijke voetballers, hockeyers
en zelfs handboogschutters.
Wij hopen, dat het deze Venray-
naar ook in Noordwijkerhout, zijn
grote gave naar hart en geest weer
volledig ontplooien zal.
PATER TITUS
Door de H.E. Provinciaal der
Paters Minderbroeders is overge
plaatst naar het minderbroeders-
klooster te Maastricht Pater Titus.
Pater Titus PJekker is sinds 1910
aan het Gymnasium I.C., alhier
verbonden geweest als leraar in de
Franse taal en heeft in die 47 jaren
zijn beste krachten gegeven voor
dit onderwijs. Ontelbare heeft hij
de schoonheid der Franse taal leren
kennen en Mon Père Titi is bij
jong en oud bekend niet alleen als
een uitstekend leraar, maar ook
als priester met een goed hart, die
anderen stichtte door zijn voor
beeld en wiens hulpvaardigheid
spreekwoordelijk is geworden.
Pater Titus heeft sinds zijn
priesterwijding in 1910 aan het
roemrijk oude Venrays Gym ge
werkt, behoudens een kleine periode
van 19171919, toen hij in Heerlen
werkzaam was i.v.m. de bepalingen
omtrent de bevoegdheden tot het
geven van onderwijs.
Zo is deze geboren Amsterdam
mer een Venraynaar in hart en
nieren geworden, die ondanks de
beslotenheid van het gymnasium
toch het lief en leed van Venray
heeft meegemaakt. Als conrector
en vicarius van de kloostergemeen
schap op het gymnasium heeft hij
jarenlang de belangen van het
gymnasium gediend en een beslis
sende invloed gehad op de gang
van zaken.
Het offer wat deze priester thans
gevraagd wordt zal dan ook groot
zijn en hij zal slechts node afscheid
nemen van „zijn" gymnasium en
„zijn" Venray. En in het klooster
van Maastricht zal hij nog dikwijls
terugdenken aan de Venrayse tijd,
waarbij het tot voldoening zal
mogen strekken, dat zovelen mede
onder zijn leiding en gegrepen door
zijn voorbeeld daar hun opleiding
tot het H. Priesterschap hebben
mogen vinden.
Pater Titus zij in Maastricht een
otium cum dignitate van harte
toegewenst.
Men zal nu spoedig beginnen met
stikstof te strooien en over het al
gemeen zal men trachten door een
zwaardere bemesting met stikstof,
de geleden schade in te halen. Van
groot belang zal het zijn, hierbij
ook de kali niet te vergeten.
Een wat ruimere kalivoorziening
in de nazomer, kan ook het per
centage klavers in het bestand beter
op peil houden.
Hierdoor wordt het bestand tevens
smakelijker en de kwaliteit beter.
Wil men voldoende profijt trek
ken van de stikstofbemesting, dan
mag de kali niet achterwege blijven.
Op een perceel met een voldoen
de (normale) kali toestand, zal 150—
200 kg kalizout 40 pet. per ha moe
ten worden gegeven.
Strooi deze hoeveelheden op een
droog gewas, om verbranding te
voorkomen.
Er kan nog voldoende voer wor
den gewonnen voor de komende
winter, maar dan zal men goed
doen met het bovenstaande advies
rekening te houden.
We zouden er allen wel een paar
kunnen opnoemen: van die mensen
met „stalen zenuwen". Zij bevinden
zich in alle beroepen, in alle rangen
van de maatschappij, onder man
nen zowel als onder vrouwen.
Dikwijls zou men het op het
eerste gezicht niet van ze zeggen,
vaak zelfs weten ze het van zich
zelf niet eens. Maar dan opeens, als
de gelegenheid zich voor doet, stel
len zij op het critieke moment in
een bliksemsnel reageren de enig
juiste daad. Onder alle omstandig
heden manifesteert zich deze „koel
bloedigheid"; haar hoogtepunt be
reikt zij echter in momenten „op
leven en dood".
Zo werkte een schoorsteenbouwer
met zijn helpers aan een hoge fa
brieksschoorsteen. Terwijl men de
laatste tegels voor de afsluiting
legde, stond de meester op de reeds
gereedgekomen schoorsteenrand en
was bezig een koord door de katrol
te trekken.
Plotseling stapte een van de jonge
arbeiders mis, struikelde en pro
beerde, vertwijfeld heen en weer
zwaaiend zijn evenwicht terug te
vinden.
Bliksemsnel begreep de oudere
man in welk gevaar zijn jonge
kameraad verkeerde en wierp de
reeds omlaag stortende arbeider het
touweinde toe, dat hij juist in de
hand had.
Op hetzelfde moment schoot hem
echter te binnen dat, al kon de
ander het touw ook grijpen, hij hem
terwijl hij geheel vrij boven op
de schoorsteen stond niet zou
kunnen houden. Om het gewicht
van de vallende man op te vangen,
sprong hij daarom met het andere
einde van het touw in de schoor
steen. Hij deed dat, zonder er zich
van bewust te zijn, dat hij zelf dood
zou vallen, als de ander er niet in
slaagde het touw te grijpen. Maar
hij had geluk!
Hij voelde een hevige ruk, en
beiden bungelden zolang binnen en
buiten de schoorsteen, tot de
anderen, die te hulp schoten, hen
konden optrekken.
Niet alleen zijn het degenen die
eigenlijk met gevaren vertrouwd
moesten zijn, die bewijzen van dit
snelle reactie-vermogen geven. Dik
wijls zijn het stille, in het leven on
opvallende mensen, die een onge
looflijke wilskracht kunnen ontwik
kelen op een beslissend moment.
Vooral in de oorlog zijn er staaltjes
geleverd van waarachtig „stalen
zenuwen". Maar ook in het gewone
leven komt het dagelijks voor, dat
mensen op een critiek moment
juist dat doen, wat in dat bepaalde
geval de enige handeling is, die zijn
leven of dat van een ander redt.
Zo zouden we vele voorbeelden
kunnen noemen van gevallen, waar
in de mens „de dood te snel afwas".
Een mislukte sprong van een
trapeze-werker, die zijn leven redde
door een in de buurt staande giet
ijzeren booglamp te grijpen...
De filmvertegenwoordiger Ted
Parker met reclame-tekenaar Ar
lington, die tijdens een hevige storm,
halverwege een angstig zwiepende
brug hun auto ln de steek lieten,
en op handenen voeten terugkropen,
Levensstijl gekenmerkt door de grootste eenvoud.
De zware zorg, die op de tengere
schouders van onze H. Vader rust,
belet hem om zoals de meeste
mensen enkele weken nieuwe
krachten op te doen in een totale
ontspanning.
Ook op zijn zomerresidentie in
Castelgandolfo verricht de H. Va
der zijn normale dagelijkse werk,
met dit verschil echter, dat de au
diënties niet om half tien in de
ochtend beginnen, zoals in het Va-
ticaan, doch reeds om negen uur.
Tot na elven volgen de audiën
ties elkaar dan op, waarna de H.
Vader zich naar de tuinen begeeft,
om onder de schaduw van eeuwen
oude bomen, enige uren onafgebro
ken te werken.
Daar het spel van licht en scha
duw op het witte papier hinderlijk
is voor de ogen van de 81-jarige
Paus, heeft men tussen de bomen
zeildoeken gespannen.
Dit werken in de buitenlucht is
eigenlijk het enige verschil tussen
's-Pausen dagen in het Vaticaan
en die te Castelgandolfo.
Want ook in Zijn zomerverblijf
begint de dag voor de H. Vader
reeds om half zeven en celebreert
hij de dagelijkse H. Mis in zijn
particuliere kapel, die aldaar gewijd
is aan de „zwarte" Maagd van
Czestochowa.
Op de audiënties en de uren van
rustige arbeid in de tuin volgt een
eenvoudige maaltijd de H. Vader
eet dagelijks voor slechts enkele
guldens waarna Hij volgens Ita
liaanse gewoonte een korte siësta
houdt.
Om half vier begeeft de Paus zich
wederom in de uitgestrekte tuinen,
ditmaal voor de dagelijkse wande
ling: alles precies zoals in het Va
ticaan. Om vijf uur keert hij naar
het paleis terug, om daar met korte
onderbrekingen voor gebed en avond
maal, tot na middernacht in Zijn
studeervertrek door te blijven wer
ken.
De Pauselijke vertrekken bevinden
zich op de tweede verdieping van
het paleis, welke hierdoor volkomen
in beslag wordt genomen.
Op de witmarmeren badkamer
sluit de slaapkamer aan, gemeubi
leerd met een eenvoudig metalen
ledikant, drie latafels en een schrijf
tafel; vier grote ramen geven een
prachtig uitzicht, aan de ene kant
op het meer van Albano, en ander
zins op de „Camagna".!
De particuliere kapel sluit on
middellijk op de slaapkamer aan.
Via een galerij met Louis XV meu
belen en wandschildering versierd.
Een „geheime" deur verbindt de
eetzaal met twee kleine vertrekken,
bestemd voor de Pauselijke secre
taris. Een van deze vertrekken is
geheel ingericht met Chinese meu
belen.
De reeds eerder genoemde galerij
geeft ook toegang tot de Loggia der
Zegeningen, die uitziet op het plein
voor het paleis. Ook de hoofdtrap
en de personenlift komen uit op
deze galerij.
Karakteristiek voor de spiraal
vormig omhoogvoerende diensttrap
is, dat zij ook voor muildieren be
gaanbaar is, die vroeger langs deze
weg zware lasten naar de boven
verdieping vervoerden.
De derde verdieping van het pa
leis wordt geheel in beslag geno
men door de sterrenwacht en de
vertrekken van de Jezuïeten, die
om aan de oever beland de brug
met veel geraas achter zich te zien
instorten...
Tijdens een demonstratie van
parachutespringen te Michigan in
de Ver. Staten gebeurde het vol
gende:
Een der springers bleef, toen hij
zich van z'n machine afzette, met
z'n parachute aan het hoogteroer
van het vliegtuig hangen en werd
in razende vaart door de lucht ge
trokken. Het vliegtuig kon niet
landen, want dat zou de valscherm
jager het leven kosten.
Een, in een ander vliegtuig ge
zeten weekbladjournalist zag de
situatie, nam een touw, bond er een
s aan en liet de piloot van zijn
vliegtuig zo lang naast de ongeluks
machine vliegen, tot de aan z'n
draaggordel hangende man het mes
kon grijpen en zichzelf lossnijden
van de parachute, die hem aan het
vliegtuig kluisterde. Toen opende
hij zijn reserve-parachute en maakte
een geslaagde landing!
Een arbeider in een ijzerindustrie:
toen hij een witgloeiende ijzeren
staaf uit de oven trok, gleed de
staaf uit de tang en viel op de
grond. Door de afkoeling kronkelde
het gloeiende gevaarte zich om de
man heen, en deze zou zeker levend
verbrand zijn als hij niet op dat
moment met de tang het uiteinde
van de stang had vastgegrepen, om
zo, ronddraaiend om zijn as, zich te
laten vangen in een gloeiende spi
raal, waaruit hij toen zijn „gevan
genis" was afgekoeld, verlost werd
zonder een enkele brandwonde...
aan de sterrenwacht waarnemingen
verrichten.
De levensstijl van de H. Vader ln
zijn zomerresidentie wordt geken
merkt door de grootste eenvoud en
het dienstpersoneel is dan ook tot
een minimum beperkt.
Om een voorbeeld te noemen, de
chauffeur van Zijne Heiligheid,
Mario Stoppa, vervult te Castelgan
dolfo tevens de functie van kamer
dienaar...
Straaljager neergestort
Onder tot nog toe niet opgehel
derde omstandigheden is dinsdag
morgen in Ayen (gem. Bergen),
een Nederlandse straaljager neer
gestort. De 27-jarige piloot A. Lüb-
ker uit Rotterdam, sinds een half
jaar gehuwd, trachtte zich met de
schietstoel in veiligheid te brengen,
hetgeen mislukte. Korte tijd, nadat
zijn toestel zich met de neus diep
in de grond had geboord, overleed
hij een meter of tien verwijderd
van de machine, die totaal werd
vernield.
Wijd en zijd lagen de brokstuk
ken verspreid en enige Venrayse
vissers, die aan de Maas zaten te
vissen, hebben enkele benauwde
ogenblikken gehad toen ze de brok
stukken zagen vallen.
Roofmoord in Beugen
De 79-jarige weduwe A. v. Von-
deren-Jillesen is in haar woning te
Beugen vermoord.
Haar kleinzoon trof haar maan
dagmiddag omstreeks zes uur dood
in de keuken aan met zware won
den in voor- en achterhoofd. In de
woning waren alle kasten en laden
opengetrokken of geforceerd. De
politie neemt aan dat roofmoord
het motief is voor deze misdaad.
Omtrent de dader of daders tast
de politie nog in het duister.
Wel is een vaag signalement be
kend van een vrouw, die de weduwe
's middags heeft bezocht. Of dit
bezoek in verband stond met deze
diefstal met geweldpleging, is nog
niet bekend. Dat deze onbekende
vrouw de daderes zou zijn, lijkt al
heel onwaarschijnlijk. Eerder wordt
gedacht, dat hier een of andere
ontsnapte geesteszieke uit een in
richting aan het werk is geweest.
Vertegenwoordiger redt drie
mensen uit zinkende auto
Toen de vertegenwoordiger A. J.
de Geest van de Oostzeedijk dins
dagmiddag met zijn auto van de
Molenlaan te Rotterdam komende
links de grintweg opdraaide, zag hij
een auto in de Splintersevaart drij
ven. Hij bedacht zich geen ogen
blik, ontdeed zich van enige kle
dingsstukken en dook het water in.
Het gelukte hem een portier van
de auto open te krijgen en de drie
inzittenden, de leraar Huizer, diens
echtgenote en hun negen-jarig
dochtertje, op het droge te brengen.
Even tevoren was de auto bij het
nemen van dezelfde bocht te water
geraakt. Een 8-jarig jongetje, die
zat te vissen, had een klap van de
in het water duikende auto gekre
gen en moest met verwondingen
aan de rug naar het ziekenhuis
worden overgebracht.
Noord-Limburg besluit
actie Rijdt Veilig
Tot besluit van de actie Rijdt
Veilig 1957, waarbij verschillende
gemeenten in Noord-Limburg be
trokken waren, worden in septem
ber en oktober zes oriëntatieritten
gehouden: vijf voorritten en een
finalerit. De best geklasseerden van
de voorritten komen in aanmerking
voor deelname aan de finalerit.
De voorritten worden gehouden
op 22 september voor de deelne
mers uit Venray en Horst. Op 29
september o.a. voor de deelnemers
uit Wanssum en Meerlo.
De finalerit vindt plaats op 20
oktober. Voor bromfietsers, die,
overeenkomstig de wens van het
departement, niet aan deze oriën
tatieritten mogen deelnemen, wordt
een andere oplossing gezocht voor
een geschikte eindtest. Alle deel
nemers ontvangen tijdig een circu
laire met uitvoerige inlichtingen.
Op 28 juni jl. waren in totaal 39
deelnemers de toegekende bonifica
tie verloren en waren 129 deelne
mers van verdere deelname aan de
actie uitgesloten.
Lichtdruk-Stencilinrichting
G. M. H. PETERS
Prins Bemhardstraat 11 Tel. 916