Wij moeten bezuinigen
Zieken-Triduum 1957
Soc. Charitatief Centrum
geeft jaaroverzicht
„Ik beloof trouw..."
De K.A.V. bestaat 10 jaren
Bezuinig niet op de
hoeveelheid melk!
Werken en sparen
Venray, 16, 17 en 18 juli in St. Anna
Zaterdag 29 juni 1957 No 26
ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
ia PEEL EN MAAS
- f CONFECTIE VAI
m
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF IirPPirnl A FN \TClCWi UPNDAV CM Cï 1WQTÏ? CTTCM ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.ra. ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 TELEFOON 612 GIRO 150652 W UUlV Ü1X UIVIO 1 IVCrIYCdN PRIJS PER KWARTAAL I 1.40 BUITENVENRAY I 1.60.
Plechtig Communiefeest
„Ik beloof trouw aan Christus-
Koning", zo horen wij de kinderen
zeggen, die plechtig hun Doopbelof
ten hernieuwen. Dan viert de
parochie feest, want met muziek
worden deze jongens en meisjes
afgehaald en naar de kerk begeleid.
Dikwijls duidt men dit feest aan
met „plechtige Communie", maar
deze benaming is minder goed, om
dat ze niet aangeeft, waarom het
eigenlijk gaat op deze feestdag. Het
gaat hier niet om de plechtigheid
van de Communie. Als het hierom
ging, zouden de mensen gelijk heb
ben die zeggen, dat ze de Eerste
Communie veel mooier vinden, en
dat men de „plechtige Communie"
maar moest afschaffen.
Maar het gaat hier niet zozeer
om de Communie, maar om een
plechtige herdenking van ons Doop
sel. Dat men zich nog eens goed
bewust wordt wat dat zeggen wil,
fedoopt te zijn en christen te zijn.
In dat men plechtig, d.w.z. voor
heel de parochie, belooft echt te
willen leven als een gedoopte, als
een christen.
Men moet niet zeggen, dat deze
kinderen veel te jong zijn voor zulk
een belofte en, dat men er beter
mee kon wachten, totdat zij 18 jaar
zijn. Deze kinderen staan immers
op een gewichtig keerpunt in hun
leven.
Zij gaan straks de lagere School
verlaten, om dan met een nieuwe
periode in hun leven te beginnen.
Een periode, waarin men moet leren
meer uit eigen beweging, en niet
op commando als het ware, God te
eren en te dienen als een christen,
Het gaat er niet alleen om, dat
ze nu uit eigen beweging naar de
H. Mis gaan, te biechten en te Com
munie gaan, en dagelijks de ge
wone gebeden verrichten.
Het gaat er veel meer om, dat ze
nu een volwaardig lid moeten gaan
worden van de H. Kerk en van de
eigen parochie.
Dat ze meer gaan voelen voor de
Kerk, met de Kerk in heel de
wereld. Dat ze dus ook meer gaan
voelen voor de uitbreiding van de
Kerk, voor de missie. En dat ze
ook meer gaan meeleven met hun
parochie.
Deze kinderen beloven eigenlijk
als ze hun Doopbeloften hernieu
wen, dat ze voortaan altijd zullen
doen wat ze in de katechismus heb
ben geleerd. Dat ze zullen leven
volgens de leer van de katechis
mus. Men moet toch ook niet alleen
katholiek zijn in de kerk, maar ook
thuis, ook onder school- of werk
tijd, ook bij het spel en in de ont
spanning.
Christus moet bij ons niet af en
toe aan bod komen, maar het moet
werkelijk zijn, zoals de Fransen
zeggen: „Le Christ avant tout",
Christus vóór alles. We moeten
steeds proberen te handelen, te
denken en te spreken in Zijn geest.
Al komt er dikwijls niets van te
recht, we moeten het toch minstens
proberen, om te leven, n.l. volgens
het Evangelie.
Dat beloven de kinderen als ze
zeggen: „Ik beloof trouw aan
Christus-Koning", en als ze dat
zweren op het Evangelieboek. En
dat hebben wij zelf jaren geleden
ook plechtig beloofd. En wat is er
van terecht gekomen?
Wij zijn al te zeer geneigd ons
Christendom terug te brengen tot
enkele disciplinaire voorschriften,
tot de zondagsmis, nuchter zijn voor
de Communie, geen vlees eten op
vrijdag en Pasen houden. Alsof het
christen-zijn daaruit alleen bestond
en niet op de allereerste plaats
uit: God te beminnen uit heel ons
hart en onze naaste lief te hebben
gelijk onszelf.
Deze kinderen weten misschien
nog niet goed wat zij beloven. Maar
de genade zal bij hen toch even
goed werken. En hier, op zulk een
dag, werkt bij die kinderen, die hun
Doopsel plechtig herdenken, de ge
nade heel bijzonder en ook de H.
Geest, de Geest van Christus.
Als wij ouderen die genade en de
Geest van Christus, maar volop de
kans geven, om in die kinderen te
werken.
Wij ouderen moeten immers de
opgroeiende jongens en meisjes
ook voorgaan in het voorbeeldig
christen zijn.
Z, Wat moet er van die kinderen
terecht komen als ze in hun om
geving zoveel slappe en lauwe ka
tholieken tegenkomen. Het spreek-
woordzegt: „woorden wekken,maar
voorbeelden trekken".
De jongens en meisjes moeten
kunnen opzien tegen mensen die
voorbeeldige christenen zijn. Ze
zullen zich moeten kunnen optrek
ken aan ons goede voorbeeld.
Wij horen veel over de beperking
van de investeringen, maar de
achtergrond ontgaat velen. Door
een gebrek aan belangstelling voor
deze achtergronden worden onze
maatschappelijke orde en onze
welvaart bedreigd. Meer en meer
moet begrepen worden, dat niet de
regeringsleiders in den Haag maar
wijzelf het in de hand hebben of
onze welvaart behouden blijft: de
rampen van armoede en crisses
kunnen niet worden afgewend, zon
der dat wij er zelf aan te pas
komen. Zonder onze bewuste mede
werking kan de overheid ons niet
behoeden voor rampen als de crisis
in de dertiger jaren. Dat moeten
wij begrijpen. Nog te veel zijn wij
geneigd onze schouders op te halen:
„Ze zullen het wel voor me op
knappen."
Armoede dreigt
Onze welvaartsvermeerdering sinds
de dagen van voor de oorlog (30 pet.
meer) is alleen te handhaven, als
wij ervoor willen werken. De uit
breiding en de vernieuwing van
ons produktieapparaat is alleen
mogelijk, als wij willen sparen.
Werken en sparen, dat zijn de
leuzen, die ingang moeten vinden,
anders komen wij niet alleen nooit
op een hoger plan van leven, maar
kunnen wij ook onze huidige wel
stand niet handhaven. Harder en
doelmatiger werken en zuiniger
leven, dat geldt voor de directeur,
voor de monteur en de jongste
bediende, maar ook voor de mijn
arbeider en de huisvrouw.
Ernstige gevolgen
Wordt er niet méér gewerkt en
gespaard, dan zal ons economisch
apparaat spoedig niet meer in staat
zijn de levensstandaard van ons
volk te handhaven. Want de nood
zakelijke investeringen per jaar
variëren tussen 20 en 25 procent
van het nationale inkomen en lagen
b.v. het vorig jaar slechts op 18
procent. En dat zou ernstige sociale
en politieke gevolgen hebben voor
Nederland. Een groeiend commu
nisme zou het eerste gevolg zijn.
Wij voelen er alles voor om de
toekomst van onze kinderen veilig
te stellen, om onze huidige levens
standaard te handhaven en om
onze vrijheid te behouden, maar
wij voelen er niets voor om mee te
werken aan de maatregel, die dit
moeten mogelijk maken. Integen
deel, velen maken alles op onder
het motto: „Als we in de knoei
zitten, worden we wel geholpen."
De een biedt tegen de ander op in
het verkrijgen van luxe-artikelen.
Niet misplaatst
Hiermee hebben wij uiteraard niet
het oog op diegenen, die nu nog
veel te kort komen om van een
aanvaardbaar levensminimum te
kunnen spreken. Inderdaad er zijn
nog genoeg mensen in Nederland,
die armoede lijden en niet zoveel
verdienen, dat ze een menswaardig
bestaan hebben.
Maar dat wil nog niet zeggen
dat een beroep op ons volk in zijn
geheel om harder te werken en
meer te sparen, misplaatst zou
zijn. D.N.L.
Zondag 7 juli a.s. gaan de ar
beidersvrouwen het 10-jarig bestaan
vieren van hun eigen organisatie
de K.A.V.
Er zijn weinig verenigingen te
vinden, die zulk een wonderbaar
lijke levenskracht bezitten dan deze
organisatie, die in de afgelopen
10 jaren massa werk verzet heeft
op velerlei terrein. En niet alleen
voor de bij haar aangesloten leden,
maar voor de gehele gemeenschap.
Op 3 juli 1947 kwamen in café
Sanders, enkele dames bij elkaar,
voor wie Mej. Stolman, het grote
nut van een eigen arbeidsorganisatie
uiteen zette.
Men besloot toen een dergelijke
vereniging hier in Venray op te
richten en een klein comité nam de
organisatie daarvan op zich.
Het werd december 1947, voordat
men aan deeerste leden-vergadering
toe was, waarop mevr. Janssen
v. Daal het voorzitsterschap werd
toevertrouwt mevr. Verhalle werd
secretaresse, mevr. PeetersDenis-
sen, penningmeesteresse en de
dames Theeuws en van Soest, be
stuursleden.
Staande deze vergadering werden
ter propagandering van de doel
stellingen der K.A.V., de dames
Janssenv. Daal, Kuntzeler, Ba
rents, Wijnhoven en Janssenvan
Sambeek, benoemd tot buurt-
leidsters, die zo ook een levendig
contact vormden tussen bestuur en
leden.
Een der eerste besluiten was, dat
de leden, zowel in het ziekenhuis
als thuis, de zieken zouden gaan
opzoeken.
Een ander, dat vrijwillige gezins
verzorgsters zouden worden aan
geworven tot hulp van gezinnen-
in-nood. Het eerste besluit is nu
tien jaren na datum, nog immer
van kracht en wordt door deleden
inderdaad nog in praktijk gebracht.
De aanwerving van gezinshulpen
verloopt echter niet zo vlot, omdat
er schijnbaar geen meisjes meer
zijn voor dat werk.
De vorming van deleden op gees
telijk en sociaal terrein werd krach
tig ter hand genomen.
In 1949 namen al 52 leden deel
aan de verdiepingsdagen in Roer
mond. En de verschillende georga
niseerde verdiepingsavonden hadden
groot succes.
Andere acties bleven niet achter
wege. We noemen de z.g. moeder-
avonden, waarop het patronesse-
feest van de vereniging ieder jaar
luisterrijker werd gevierd.
We noemen de kook-, bak- en
naaicursussen, waarop deleden hun
kennis konden ophalen en verfrissen.
De organisatie van de St Nico-
laasavonden en de Kerstavonden,
de acties voor het kindervacantie-
werk, de oprichting vaneen weduwe
fonds, de hulp bij het priester-
studiefonds, de actie voor het
retraitewerk.
Is het een wonder, dat het eerste
lustrum gevierd kon worden met
230 leden.
In 1952 begon de prachtige acties
ten behoeve van de Venrayse com-
muniecantjes, waarbij aan de arme
gezinnen hulp werd verstrekt om
ook die dag voor hun kinderen een
vreugdevolle te doen zijn.
Hat team buurtleidsters moest
worden uitgebreid, toen het getal
leden bleef stijgen en de verschil
lende acties meer en meer tijd
vroegen.
En de K.A.V. macht zich met trots
de enige Venrayse vereniging noe
men wier vergadering geregeld door
meer dan 100 leden worden bezocht.
Zo heeft de KAVzich in de afge
lopen 10 jaren op velerlei terrein
zeer verdienstelijk gemaakt. Ze is
een steun geweest voor haar leden
en de gemeenschap heeft haar hulp
ruimschoots gekregen.
De adviezen van een KAV in een
Sociaal Charitatief Centrum, in het
bestuur van de Mater Amabilis-
school, in een St. Elisabeth vereni
ging en in vele andere, waarin af
vaardigden van deze vrouwen orga
nisatie zitting hebben, worden
gaarne aanvaard, omdat men weet
dat ze met een ruim oog voor het
algemeen belang gegeven worden.
Zo is deze vereniging in onze ge
meenschap niet alleen een der
levendigste geworden, maar ook
een der beste en ongetwijfeld zal
dat tot uiting komen bij het 2e lus
trum, wat deze dames zondag 7 juli
a.s. plechtig gaan vieren.
Onze ouden van dagen voor wie
zij 3 jaren lang dag-in dag-uit gra
tis de koffie schonken op de soos.
zullen dan heus niet de enige zijn.
die hun gelukwensen komen aan
bieden.
ONDER NARCOSE
BEZWEKEN
Zaterdagmiddag is in Amsterdam
bij een tandarts een 28-jarige me
vrouw onder een narcose bezweken.
De dame, die uit een plaatsje in
Noord-Holland naar Amsterdam was
gereisd om zich in één keer al haar
tanden te laten trekken, is door een
medicus onder narcose gebracht,
gebracht. De Amsterdamse politie
heeft de zaak in onderzoek.
Ofschoon het niet gebruikelijk is,
dat patiënten bij een tandarts onder
narcose worden behandeld, is daar
tegen wettelijk geen bezwaar^als de
narcose tenminste door een medi
cus is toegediend. Te meer. daar
zowel de medicus als de tandarts
te goeder naam en faam bekend
zijn, heeft de politie allereerst reden
om aan een noodlottig ongeluk te
denken.
De officier van justitie heeft
echter gelast een onderzoek in te
stellen naar de vraag of alle voor
zorgsmaatregelen genomen zijn en
of de vrouw van te voren medisch
is onderzocht.
De tandarts heeft verklaard, dat
de vrouw na zaterdagmorgen onder
narcose te zijn gebracht, 's middags
bij het trekken plotseling zeer on
wel is geworden. De arts, die toe
zicht was blijven houden, moest
later constateren, dat zij overleden
was.
Het stoffelijk overschot is naar
het Wilhelminagasthuis gebracht.
Het slachtoffer was gehuwd. Haar
echtgenoot is zaterdagmiddag naar
het ziekenhuis ontboden, waar hij
van het gebeuren op de hoogte is
gesteld.
De verhoging van de melkprijs is
een feit geworden en in vele ge
zinnen zullen de vragen gerezen
zijn: Kunnen we deze verhoging
zonder meer opvangen; moeten we
dan maar minder melk gebruiken
of op andere dingen bezuinigen?
Laten we het geval nemen, dat
een hogere uitgave voor de voe'
ding onmogelijk is. Uit alles wat
er de laatste tijd over melk ge
schreven en gezegd is, zal het wel
bekend zijn, dat een vermindering
van het melkgebruik in de meeste
gevallen ongewenst is.
Om voldoende van bepaalde mi
neralen en vitamines en ook van
de eiwitten op te nemen, mag ge
rekend worden, dat volwassenen
dagelijks een 1/2 a 3/4 liter melk
nodig hebben, kinderen beneden de
10 jaar 1/2 liter, boven 10 jaar 3/4
liter en aanstaande moeders en zij
die haar baby zelf voeden 1 liter.
Degenen die nét deze porties ge
bruiken of minder, mogen dus fei
telijk om wille van de gezondheid
niet op de hoeveelheid melk be
knibbelen.
Wel kan de verhoging van de
uitgaven voor melk in vele gevallen
beperkt worden: wie gewend was
om geregeld gesteriliseerde flessen-
melk en koffiemelk te nemen, zal
goedkoper uit zijn, wanneer zij de
gepasteuriseerde „losse" of flessen-
melk overgaat. (Op het goed be
waren van „losse" en flessenmelk
zullen wij nog terugkomen in een
volgend bericht). Ook het vervangen
van een deel van de melk door
karnemelk kan de post „melk" lager
houden.
Uit oogpunt van voedingswaarde
zijn deze maatregelen zeker niet
bezwaarlijk en wat de smaak be
treft is een friszure drank vooral
in de zomer niet te versmaden.
Yoghurt is een duurdere vorm
van melk, waarvan de voedings
waarde niet veel hoger is.
Evenmin als van melk is een ver
mindering van het kaasgebruik ge
wenst. Het is goed om een dage
lijkse consumptie van 15 25 gr.
kaas te handhaven.
Wel zijn op het terrein van de
voeding dikwijls andere bezuini
gingen aan te brengen, b.v. door
seizoengroenten en vruchten te ge
bruiken en van primeurs af te zien,
die soms weinig vol van smaak en
aroma zijn. Al is het goed om da
gelijks fruit te eten, een gebruik
van 150 g of meer vruchten, is nu
ook weer niet strikt nodig. Wel
dient tenminste 250 g groente per
persoon te worden gerekend.
Het minder royaal schoonmaken
van aardappelen en groenten kan
zeker besparing geven.
In ons land, waar veel brood ge
geten wordt, zijn de uitgaven voor
brood vrij hoog.
Het opgebruiken van oud brood
hetgeen in het geheel geen straf
is, zeker niet, indien het brood ge
roosterd of gebakken wordt kan
al heel wat schelen.
Het prijsverschil tussen verpakt
en onverpakt brood, is niet gering
en het voordeel, dat het verpakte
brood langer vers blijft, wordt niet
benut wanneer iedere dag of om
de andere dag brood wordt gekocht.
Zijn de smaak en de geur van
het verpakte brood zoveel beter, dat
men de hogere prijs er voor over
heeft?
In voedingswaarde maakt het
niets uit.
De goedkope vlees- en vissoorten
kunnen worden verwerkt tot gerech
ten die niet minder voedzaam en
smakelijk zijn dan de dure. Alleen
moet de huisvrouw voor de vlees
gerechten meer tijd uittrekken en
eens wat kruiden gebruiken.
Stooflappen, hachévlees, klap
stuk, hart en nieren, om maar en
kele te noemen, kunnen heel sma
kelijk zijn.
Bovendien hebben deze stukken
het voordeel, dat 50 a 75 g vlees
(een hoeveelheid die uit oogpunt
van voedingswaarde voldoende is)
met saus erbij al een aardige portie
oplevert. Voor een visragoüt of
visgehakt kan een goedkope vis
soort zeker met goed resultaat
dienst doen.
Tot slot de post versnaperingen
en lekkernijen, die vaak in verhou
ding zeer hoog is. Een extraatje op
zijn tijd, is een ieder gegund, maar
is het werkelijk nodig, dat de kin
deren vóór schooltijd al met „snoep
jes" achter de kiezen lopen en dat
zij opdat zij zoet blijven steeds
lekkers toegestopt krijgen, wanneer
zij er om vragen?
Is het ook nodig, dat de vol
wassenen elkaar op visites trachten
te overtroeven in het opdienen van
vele en kostbare lekkernijen?
Dit zijn slechts enkele punten ter
en dan alleen op het
gebied V de voeding. Velen zul
len liever op ander terrein bezui
nigen. Hoe het zij, laten we trach
ten om zonder verlaging van de
melkconsumptie een evenwicht in
het budget te bewaren.
TWEEDE LUSTRUM
DOOR PATER GILBERTUS LOHUIS O.F.M.
Krachtens hun Regel zijn de Tertiarissen verplicht een bijzon
dere zorg te besteden aan hun zieke en behoeftige broeders en zusters.
Met deze liefdeplicht voor ogen werd in het jaar 1948 op initiatief
van de Derde Orde van St. Franciscus te Venray een begin gemaakt
met het Ziekentriduum, dat over enkele weken voor de tiende keer
zal plaats hebben. Een initiatief dat, evenals het tot standbrengen
van de Gezinszorg, een zegen werd voor geheel het dekenaat.
Daarom is hier namens alle zieken en gezonden een woord van
hartelijke dank op zijn plaats aan allen, die zich in de loop der jaren
met hart en ziel hebben ingezet om dit Triduum voor te bereiden,
om deze dagen voor onze zieken jaarlijks tot de mooiste en geluk
kigste te maken.
Pater Gilbertus zal dit jaar voor de negende keer het Zieken
triduum leiden. De eerste predikant was pater Fridolinus Huissen O.F.M.
Daar komt heel wat kijken om zo'n Triduum goed en vlot te
laten verlopen. Als we achter de coulissen kijken, dan zien we dat
dit werk uitgegroeid is tot een grootse organisatie, waarbij een
legertje van mensen betrokken is, die allen op hun beurt als een
soort kettingreaktie weer nieuwe mensen aantrekken en inschakelen.
Een grootse organisatie ja, MAAR IN WEZEN IS HET DE
LIEFDE, die ons allen in en met Christus verbindt tot één grote
liefdesgemeenschap.
De liefde, de goedheid van ons hart zet ons aan om ieder
naargelang rang en positie ons steentje bij te dragen voor het
Lichaam, waarvan Christus het Hoofd is en wij de ledematen zijn.
De liefde, de warme belangstelling, het meeleven en meevoelen
vooral met hen, die onze hulp en troost nodig hebben, is het kenmerk
van Christus' volgelingen.
De liefde, het spontane hulpbetoon is de maatstaf van ons god
gevallig handelen.
De liefde voor elkaar zal ook dit jaar het Ziekentriduum doen
slagen.
God wil geen offerande alleen, maar op de eerste plaats EEN
BEWOGEN HART.
„Mijn kindertjes, laat ons niet liefhebben met woord en met de
tong, maar METTERDAAD en IN WAARHEID".
zal afsluiten. Verschillende vrijwil
ligers zijn reeds ingeschakeld.
Na dank gebracht te hebben aan
allen die het Centrumwerk steun
den, werd tot het overige van de
agenda overgegaan.
Dat was allereerst de hoofdschotel
van deze avond, een lezing van de
heer J. Vermeulen uit Arnhem over
de zorg van de gerepatriëerde ge
zinnen. Aangezien ook in Venray
een 20-tal gezinnen van deze Indi
sche Nederlanders een woning
hebben gevonden, was het een goed
idee van het Centrum de zorg over
deze mensen eens nader te belich
ten.
Gerepatrïëerden-zorg
Hij vertelde, dat over het alge
meen deze mensen zich zeer moei
lijk kunnen aanpassen. Hun sociale,
godsdienstige en maatschappelijke
situatie lag in Indië heel anders,
dan thans. Zonder iets, na dikwijls
hun laatste cent uitgegeven te heb
ben om naar hier te komen, zijn ze
nu in Nederland, waar het gewone
publiek hen feitelijk maar moeilijk
accepteert. Dit alles maakt het
voor hen zeer moeilijk zich aan te
passen. Wil die aanpassing slagen,
dan zal het Nederlands publiek
meer begrip moeten tonen voor
deze mensen, dan zullen sociale
organisaties, culturele en politieke
verenigingen, vakbonden en onder
wijs zich het lot dezer mensen
moeten aantrekken, opdat een ge
zonde integratie mogelijk is.
Het jaarverslag van het Centrum
ging hier ook nog even op in, toen
dit behandeld werd. Hierin werd
gevraagd om vrijwilligers, die een
regelmatig contact met deze men
sen zullen onderhouden. Uit dit
verslag bleek een klein deel der
ontwikkelde activiteiten: 491 huis
bezoeken werden afgelegd, 527
mensen bezochten het bureau.
Bejaardenzorg, beroeps voorlich
ting, gezinshulp, gezins- en huwe
lijksmoeilijkheden, huisvestings
moeilijkheden, kinderbescherming
en meisjesbescherming, reklasse-
ring, plaatsing in internaten voor
sociale jeugdzorg, minder validen-
zorg, charitatieve en financiële hulp,
kindervacantie-werk, kerstacties en
onderzoek onmaatschappelijkheid,
het zijn allemaal problemen, waar
mede blijkens dit jaarverslag het
Centrum te maken heeft gehad en
waarin zij dikwijls oplossing heeft
moeten brengen.
In het verdere verloop van deze
vergadering werden als nieuwe
bestuursleden gekozen Mevr. van
Dongen uit Oostrum en de heer
van Waaijenburg uit Venray. Her
kozen werden Mej. E. Raëdts en
de heren L.Laurensse en P. Schoes-
ter. De vergadering had plaats in
Lunchroom Verheugen.
De ontwikkeling van het Centrum-
werk in Venray is in het afgelopen
jaar niet onbevredigend geweest,
aldus de conclusie van de Voorzit
ter van het Centrum de heer
Laurensse op de onlangs gehouden
jaarvergadering.
Dat wil niet zeggen, dat er geen
wensen meer zijn. De voorzitter
stipte ze reeds aan in zijn openings
woord: zoals de verdere op- en
uitbouw van de parochiële comité's,
een nog betere samenwerking tus
sen comité's, verenigingen en
Centrum onderling en de centra
uit deze streek tezamen. Dit laatste
in het belang van de gehele streek,
die een omwenteling meemaakt
naar nieuwe maatschappelijke ver
houdingen. In dit verband werd
ook de vraag gesteld of de oprich
ting van een Medisch Opvoedkun
dig Bureau niet dringend gewenst
is.
Sprekende over enkele problemen,
die de aandacht vroegen wees de
voorzitter op de gerepatrieerden-
zorg (waarover direct meer) en
bejaardenzorg. De huidige kapitaal-
schaarste is oorzaak dat voorlopig
van een bejaardencentrum of iets
dergelijks wel niets zal komen.
300 bejaarde echtparen en 1000
alleenstaande bejaarden blijven
echter aparte zorg eisen, zeker op
het gebied van de huisvesting.
Wordt het niet tijd, dat nu de
plannen worden opgesteld, die na
het wegvallen der bestedings
beperking dan kunnen worden uit
gevoerd
Hetzelfde geldt voor het recreatie-
probleem, vooral voor de jeugd
die nog te veel op de hoeden van
de trottoirs staat in plaats van
een gezonde ontspanning na te
streven.
Afbetaling
Met een enkel woord wees de
heer Laurensse er op, dat bij het
Centrum veel verzoeken binnen
komen om geldelijke steun, die
het gevolg zijn van moeilijkheden
tengevolge van verplichtingen op
zich genomen bij de koop op afbe
taling. Hij deed een verzoek aan de
middenstanders toch een scherpe
selectie te willen toepassen, waar
mede hij niet alleen de koper en
zijn gezin, maar ook zich zelf be
schermt.
In de rondvraag werd naar aan
leiding hiervan de vraag gesteld,
waarom een volkscredietbank in
Venray nog steeds niet is opgericht.
Op deze bank immers kan het
publiek tegen een redelijke rente
de gelden aantrekken voor benodig
de aankopen.
De voorzitter vertelde, dat het
niet de taak is van het Centrum
een dergelijke bank op te richten.
Wel heeft men in het verleden
samenwerking tussen de midden
standsverenigingen van Gennep en
Venray in deze bevorderd, maar
dit heeft tot heden geen resultaat
gehad.
De vorming van vrijwilligers voor
het charitaswerk is succesvol ver
lopen. Voor kinderbescherming,
sociale psychologie en sociologie
wordt dit jaar met een aparte
cursus begonnen, die tevens de
cursus voor maatschappelijk werker
Nieuws uit
Venray en Omgeving
GROENE KRUIS
Donderdag a.s.:
Zuigelingenbureau voor de Kom