Wij moeten bezuinigen Zieken-Triduum 1957 Soc. Charitatief Centrum geeft jaaroverzicht „Ik beloof trouw..." De K.A.V. bestaat 10 jaren Bezuinig niet op de hoeveelheid melk! Werken en sparen Venray, 16, 17 en 18 juli in St. Anna Zaterdag 29 juni 1957 No 26 ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGANG ia PEEL EN MAAS - f CONFECTIE VAI m DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF IirPPirnl A FN \TClCWi UPNDAV CM Cï 1WQTÏ? CTTCM ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.ra. ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 TELEFOON 612 GIRO 150652 W UUlV Ü1X UIVIO 1 IVCrIYCdN PRIJS PER KWARTAAL I 1.40 BUITENVENRAY I 1.60. Plechtig Communiefeest „Ik beloof trouw aan Christus- Koning", zo horen wij de kinderen zeggen, die plechtig hun Doopbelof ten hernieuwen. Dan viert de parochie feest, want met muziek worden deze jongens en meisjes afgehaald en naar de kerk begeleid. Dikwijls duidt men dit feest aan met „plechtige Communie", maar deze benaming is minder goed, om dat ze niet aangeeft, waarom het eigenlijk gaat op deze feestdag. Het gaat hier niet om de plechtigheid van de Communie. Als het hierom ging, zouden de mensen gelijk heb ben die zeggen, dat ze de Eerste Communie veel mooier vinden, en dat men de „plechtige Communie" maar moest afschaffen. Maar het gaat hier niet zozeer om de Communie, maar om een plechtige herdenking van ons Doop sel. Dat men zich nog eens goed bewust wordt wat dat zeggen wil, fedoopt te zijn en christen te zijn. In dat men plechtig, d.w.z. voor heel de parochie, belooft echt te willen leven als een gedoopte, als een christen. Men moet niet zeggen, dat deze kinderen veel te jong zijn voor zulk een belofte en, dat men er beter mee kon wachten, totdat zij 18 jaar zijn. Deze kinderen staan immers op een gewichtig keerpunt in hun leven. Zij gaan straks de lagere School verlaten, om dan met een nieuwe periode in hun leven te beginnen. Een periode, waarin men moet leren meer uit eigen beweging, en niet op commando als het ware, God te eren en te dienen als een christen, Het gaat er niet alleen om, dat ze nu uit eigen beweging naar de H. Mis gaan, te biechten en te Com munie gaan, en dagelijks de ge wone gebeden verrichten. Het gaat er veel meer om, dat ze nu een volwaardig lid moeten gaan worden van de H. Kerk en van de eigen parochie. Dat ze meer gaan voelen voor de Kerk, met de Kerk in heel de wereld. Dat ze dus ook meer gaan voelen voor de uitbreiding van de Kerk, voor de missie. En dat ze ook meer gaan meeleven met hun parochie. Deze kinderen beloven eigenlijk als ze hun Doopbeloften hernieu wen, dat ze voortaan altijd zullen doen wat ze in de katechismus heb ben geleerd. Dat ze zullen leven volgens de leer van de katechis mus. Men moet toch ook niet alleen katholiek zijn in de kerk, maar ook thuis, ook onder school- of werk tijd, ook bij het spel en in de ont spanning. Christus moet bij ons niet af en toe aan bod komen, maar het moet werkelijk zijn, zoals de Fransen zeggen: „Le Christ avant tout", Christus vóór alles. We moeten steeds proberen te handelen, te denken en te spreken in Zijn geest. Al komt er dikwijls niets van te recht, we moeten het toch minstens proberen, om te leven, n.l. volgens het Evangelie. Dat beloven de kinderen als ze zeggen: „Ik beloof trouw aan Christus-Koning", en als ze dat zweren op het Evangelieboek. En dat hebben wij zelf jaren geleden ook plechtig beloofd. En wat is er van terecht gekomen? Wij zijn al te zeer geneigd ons Christendom terug te brengen tot enkele disciplinaire voorschriften, tot de zondagsmis, nuchter zijn voor de Communie, geen vlees eten op vrijdag en Pasen houden. Alsof het christen-zijn daaruit alleen bestond en niet op de allereerste plaats uit: God te beminnen uit heel ons hart en onze naaste lief te hebben gelijk onszelf. Deze kinderen weten misschien nog niet goed wat zij beloven. Maar de genade zal bij hen toch even goed werken. En hier, op zulk een dag, werkt bij die kinderen, die hun Doopsel plechtig herdenken, de ge nade heel bijzonder en ook de H. Geest, de Geest van Christus. Als wij ouderen die genade en de Geest van Christus, maar volop de kans geven, om in die kinderen te werken. Wij ouderen moeten immers de opgroeiende jongens en meisjes ook voorgaan in het voorbeeldig christen zijn. Z, Wat moet er van die kinderen terecht komen als ze in hun om geving zoveel slappe en lauwe ka tholieken tegenkomen. Het spreek- woordzegt: „woorden wekken,maar voorbeelden trekken". De jongens en meisjes moeten kunnen opzien tegen mensen die voorbeeldige christenen zijn. Ze zullen zich moeten kunnen optrek ken aan ons goede voorbeeld. Wij horen veel over de beperking van de investeringen, maar de achtergrond ontgaat velen. Door een gebrek aan belangstelling voor deze achtergronden worden onze maatschappelijke orde en onze welvaart bedreigd. Meer en meer moet begrepen worden, dat niet de regeringsleiders in den Haag maar wijzelf het in de hand hebben of onze welvaart behouden blijft: de rampen van armoede en crisses kunnen niet worden afgewend, zon der dat wij er zelf aan te pas komen. Zonder onze bewuste mede werking kan de overheid ons niet behoeden voor rampen als de crisis in de dertiger jaren. Dat moeten wij begrijpen. Nog te veel zijn wij geneigd onze schouders op te halen: „Ze zullen het wel voor me op knappen." Armoede dreigt Onze welvaartsvermeerdering sinds de dagen van voor de oorlog (30 pet. meer) is alleen te handhaven, als wij ervoor willen werken. De uit breiding en de vernieuwing van ons produktieapparaat is alleen mogelijk, als wij willen sparen. Werken en sparen, dat zijn de leuzen, die ingang moeten vinden, anders komen wij niet alleen nooit op een hoger plan van leven, maar kunnen wij ook onze huidige wel stand niet handhaven. Harder en doelmatiger werken en zuiniger leven, dat geldt voor de directeur, voor de monteur en de jongste bediende, maar ook voor de mijn arbeider en de huisvrouw. Ernstige gevolgen Wordt er niet méér gewerkt en gespaard, dan zal ons economisch apparaat spoedig niet meer in staat zijn de levensstandaard van ons volk te handhaven. Want de nood zakelijke investeringen per jaar variëren tussen 20 en 25 procent van het nationale inkomen en lagen b.v. het vorig jaar slechts op 18 procent. En dat zou ernstige sociale en politieke gevolgen hebben voor Nederland. Een groeiend commu nisme zou het eerste gevolg zijn. Wij voelen er alles voor om de toekomst van onze kinderen veilig te stellen, om onze huidige levens standaard te handhaven en om onze vrijheid te behouden, maar wij voelen er niets voor om mee te werken aan de maatregel, die dit moeten mogelijk maken. Integen deel, velen maken alles op onder het motto: „Als we in de knoei zitten, worden we wel geholpen." De een biedt tegen de ander op in het verkrijgen van luxe-artikelen. Niet misplaatst Hiermee hebben wij uiteraard niet het oog op diegenen, die nu nog veel te kort komen om van een aanvaardbaar levensminimum te kunnen spreken. Inderdaad er zijn nog genoeg mensen in Nederland, die armoede lijden en niet zoveel verdienen, dat ze een menswaardig bestaan hebben. Maar dat wil nog niet zeggen dat een beroep op ons volk in zijn geheel om harder te werken en meer te sparen, misplaatst zou zijn. D.N.L. Zondag 7 juli a.s. gaan de ar beidersvrouwen het 10-jarig bestaan vieren van hun eigen organisatie de K.A.V. Er zijn weinig verenigingen te vinden, die zulk een wonderbaar lijke levenskracht bezitten dan deze organisatie, die in de afgelopen 10 jaren massa werk verzet heeft op velerlei terrein. En niet alleen voor de bij haar aangesloten leden, maar voor de gehele gemeenschap. Op 3 juli 1947 kwamen in café Sanders, enkele dames bij elkaar, voor wie Mej. Stolman, het grote nut van een eigen arbeidsorganisatie uiteen zette. Men besloot toen een dergelijke vereniging hier in Venray op te richten en een klein comité nam de organisatie daarvan op zich. Het werd december 1947, voordat men aan deeerste leden-vergadering toe was, waarop mevr. Janssen v. Daal het voorzitsterschap werd toevertrouwt mevr. Verhalle werd secretaresse, mevr. PeetersDenis- sen, penningmeesteresse en de dames Theeuws en van Soest, be stuursleden. Staande deze vergadering werden ter propagandering van de doel stellingen der K.A.V., de dames Janssenv. Daal, Kuntzeler, Ba rents, Wijnhoven en Janssenvan Sambeek, benoemd tot buurt- leidsters, die zo ook een levendig contact vormden tussen bestuur en leden. Een der eerste besluiten was, dat de leden, zowel in het ziekenhuis als thuis, de zieken zouden gaan opzoeken. Een ander, dat vrijwillige gezins verzorgsters zouden worden aan geworven tot hulp van gezinnen- in-nood. Het eerste besluit is nu tien jaren na datum, nog immer van kracht en wordt door deleden inderdaad nog in praktijk gebracht. De aanwerving van gezinshulpen verloopt echter niet zo vlot, omdat er schijnbaar geen meisjes meer zijn voor dat werk. De vorming van deleden op gees telijk en sociaal terrein werd krach tig ter hand genomen. In 1949 namen al 52 leden deel aan de verdiepingsdagen in Roer mond. En de verschillende georga niseerde verdiepingsavonden hadden groot succes. Andere acties bleven niet achter wege. We noemen de z.g. moeder- avonden, waarop het patronesse- feest van de vereniging ieder jaar luisterrijker werd gevierd. We noemen de kook-, bak- en naaicursussen, waarop deleden hun kennis konden ophalen en verfrissen. De organisatie van de St Nico- laasavonden en de Kerstavonden, de acties voor het kindervacantie- werk, de oprichting vaneen weduwe fonds, de hulp bij het priester- studiefonds, de actie voor het retraitewerk. Is het een wonder, dat het eerste lustrum gevierd kon worden met 230 leden. In 1952 begon de prachtige acties ten behoeve van de Venrayse com- muniecantjes, waarbij aan de arme gezinnen hulp werd verstrekt om ook die dag voor hun kinderen een vreugdevolle te doen zijn. Hat team buurtleidsters moest worden uitgebreid, toen het getal leden bleef stijgen en de verschil lende acties meer en meer tijd vroegen. En de K.A.V. macht zich met trots de enige Venrayse vereniging noe men wier vergadering geregeld door meer dan 100 leden worden bezocht. Zo heeft de KAVzich in de afge lopen 10 jaren op velerlei terrein zeer verdienstelijk gemaakt. Ze is een steun geweest voor haar leden en de gemeenschap heeft haar hulp ruimschoots gekregen. De adviezen van een KAV in een Sociaal Charitatief Centrum, in het bestuur van de Mater Amabilis- school, in een St. Elisabeth vereni ging en in vele andere, waarin af vaardigden van deze vrouwen orga nisatie zitting hebben, worden gaarne aanvaard, omdat men weet dat ze met een ruim oog voor het algemeen belang gegeven worden. Zo is deze vereniging in onze ge meenschap niet alleen een der levendigste geworden, maar ook een der beste en ongetwijfeld zal dat tot uiting komen bij het 2e lus trum, wat deze dames zondag 7 juli a.s. plechtig gaan vieren. Onze ouden van dagen voor wie zij 3 jaren lang dag-in dag-uit gra tis de koffie schonken op de soos. zullen dan heus niet de enige zijn. die hun gelukwensen komen aan bieden. ONDER NARCOSE BEZWEKEN Zaterdagmiddag is in Amsterdam bij een tandarts een 28-jarige me vrouw onder een narcose bezweken. De dame, die uit een plaatsje in Noord-Holland naar Amsterdam was gereisd om zich in één keer al haar tanden te laten trekken, is door een medicus onder narcose gebracht, gebracht. De Amsterdamse politie heeft de zaak in onderzoek. Ofschoon het niet gebruikelijk is, dat patiënten bij een tandarts onder narcose worden behandeld, is daar tegen wettelijk geen bezwaar^als de narcose tenminste door een medi cus is toegediend. Te meer. daar zowel de medicus als de tandarts te goeder naam en faam bekend zijn, heeft de politie allereerst reden om aan een noodlottig ongeluk te denken. De officier van justitie heeft echter gelast een onderzoek in te stellen naar de vraag of alle voor zorgsmaatregelen genomen zijn en of de vrouw van te voren medisch is onderzocht. De tandarts heeft verklaard, dat de vrouw na zaterdagmorgen onder narcose te zijn gebracht, 's middags bij het trekken plotseling zeer on wel is geworden. De arts, die toe zicht was blijven houden, moest later constateren, dat zij overleden was. Het stoffelijk overschot is naar het Wilhelminagasthuis gebracht. Het slachtoffer was gehuwd. Haar echtgenoot is zaterdagmiddag naar het ziekenhuis ontboden, waar hij van het gebeuren op de hoogte is gesteld. De verhoging van de melkprijs is een feit geworden en in vele ge zinnen zullen de vragen gerezen zijn: Kunnen we deze verhoging zonder meer opvangen; moeten we dan maar minder melk gebruiken of op andere dingen bezuinigen? Laten we het geval nemen, dat een hogere uitgave voor de voe' ding onmogelijk is. Uit alles wat er de laatste tijd over melk ge schreven en gezegd is, zal het wel bekend zijn, dat een vermindering van het melkgebruik in de meeste gevallen ongewenst is. Om voldoende van bepaalde mi neralen en vitamines en ook van de eiwitten op te nemen, mag ge rekend worden, dat volwassenen dagelijks een 1/2 a 3/4 liter melk nodig hebben, kinderen beneden de 10 jaar 1/2 liter, boven 10 jaar 3/4 liter en aanstaande moeders en zij die haar baby zelf voeden 1 liter. Degenen die nét deze porties ge bruiken of minder, mogen dus fei telijk om wille van de gezondheid niet op de hoeveelheid melk be knibbelen. Wel kan de verhoging van de uitgaven voor melk in vele gevallen beperkt worden: wie gewend was om geregeld gesteriliseerde flessen- melk en koffiemelk te nemen, zal goedkoper uit zijn, wanneer zij de gepasteuriseerde „losse" of flessen- melk overgaat. (Op het goed be waren van „losse" en flessenmelk zullen wij nog terugkomen in een volgend bericht). Ook het vervangen van een deel van de melk door karnemelk kan de post „melk" lager houden. Uit oogpunt van voedingswaarde zijn deze maatregelen zeker niet bezwaarlijk en wat de smaak be treft is een friszure drank vooral in de zomer niet te versmaden. Yoghurt is een duurdere vorm van melk, waarvan de voedings waarde niet veel hoger is. Evenmin als van melk is een ver mindering van het kaasgebruik ge wenst. Het is goed om een dage lijkse consumptie van 15 25 gr. kaas te handhaven. Wel zijn op het terrein van de voeding dikwijls andere bezuini gingen aan te brengen, b.v. door seizoengroenten en vruchten te ge bruiken en van primeurs af te zien, die soms weinig vol van smaak en aroma zijn. Al is het goed om da gelijks fruit te eten, een gebruik van 150 g of meer vruchten, is nu ook weer niet strikt nodig. Wel dient tenminste 250 g groente per persoon te worden gerekend. Het minder royaal schoonmaken van aardappelen en groenten kan zeker besparing geven. In ons land, waar veel brood ge geten wordt, zijn de uitgaven voor brood vrij hoog. Het opgebruiken van oud brood hetgeen in het geheel geen straf is, zeker niet, indien het brood ge roosterd of gebakken wordt kan al heel wat schelen. Het prijsverschil tussen verpakt en onverpakt brood, is niet gering en het voordeel, dat het verpakte brood langer vers blijft, wordt niet benut wanneer iedere dag of om de andere dag brood wordt gekocht. Zijn de smaak en de geur van het verpakte brood zoveel beter, dat men de hogere prijs er voor over heeft? In voedingswaarde maakt het niets uit. De goedkope vlees- en vissoorten kunnen worden verwerkt tot gerech ten die niet minder voedzaam en smakelijk zijn dan de dure. Alleen moet de huisvrouw voor de vlees gerechten meer tijd uittrekken en eens wat kruiden gebruiken. Stooflappen, hachévlees, klap stuk, hart en nieren, om maar en kele te noemen, kunnen heel sma kelijk zijn. Bovendien hebben deze stukken het voordeel, dat 50 a 75 g vlees (een hoeveelheid die uit oogpunt van voedingswaarde voldoende is) met saus erbij al een aardige portie oplevert. Voor een visragoüt of visgehakt kan een goedkope vis soort zeker met goed resultaat dienst doen. Tot slot de post versnaperingen en lekkernijen, die vaak in verhou ding zeer hoog is. Een extraatje op zijn tijd, is een ieder gegund, maar is het werkelijk nodig, dat de kin deren vóór schooltijd al met „snoep jes" achter de kiezen lopen en dat zij opdat zij zoet blijven steeds lekkers toegestopt krijgen, wanneer zij er om vragen? Is het ook nodig, dat de vol wassenen elkaar op visites trachten te overtroeven in het opdienen van vele en kostbare lekkernijen? Dit zijn slechts enkele punten ter en dan alleen op het gebied V de voeding. Velen zul len liever op ander terrein bezui nigen. Hoe het zij, laten we trach ten om zonder verlaging van de melkconsumptie een evenwicht in het budget te bewaren. TWEEDE LUSTRUM DOOR PATER GILBERTUS LOHUIS O.F.M. Krachtens hun Regel zijn de Tertiarissen verplicht een bijzon dere zorg te besteden aan hun zieke en behoeftige broeders en zusters. Met deze liefdeplicht voor ogen werd in het jaar 1948 op initiatief van de Derde Orde van St. Franciscus te Venray een begin gemaakt met het Ziekentriduum, dat over enkele weken voor de tiende keer zal plaats hebben. Een initiatief dat, evenals het tot standbrengen van de Gezinszorg, een zegen werd voor geheel het dekenaat. Daarom is hier namens alle zieken en gezonden een woord van hartelijke dank op zijn plaats aan allen, die zich in de loop der jaren met hart en ziel hebben ingezet om dit Triduum voor te bereiden, om deze dagen voor onze zieken jaarlijks tot de mooiste en geluk kigste te maken. Pater Gilbertus zal dit jaar voor de negende keer het Zieken triduum leiden. De eerste predikant was pater Fridolinus Huissen O.F.M. Daar komt heel wat kijken om zo'n Triduum goed en vlot te laten verlopen. Als we achter de coulissen kijken, dan zien we dat dit werk uitgegroeid is tot een grootse organisatie, waarbij een legertje van mensen betrokken is, die allen op hun beurt als een soort kettingreaktie weer nieuwe mensen aantrekken en inschakelen. Een grootse organisatie ja, MAAR IN WEZEN IS HET DE LIEFDE, die ons allen in en met Christus verbindt tot één grote liefdesgemeenschap. De liefde, de goedheid van ons hart zet ons aan om ieder naargelang rang en positie ons steentje bij te dragen voor het Lichaam, waarvan Christus het Hoofd is en wij de ledematen zijn. De liefde, de warme belangstelling, het meeleven en meevoelen vooral met hen, die onze hulp en troost nodig hebben, is het kenmerk van Christus' volgelingen. De liefde, het spontane hulpbetoon is de maatstaf van ons god gevallig handelen. De liefde voor elkaar zal ook dit jaar het Ziekentriduum doen slagen. God wil geen offerande alleen, maar op de eerste plaats EEN BEWOGEN HART. „Mijn kindertjes, laat ons niet liefhebben met woord en met de tong, maar METTERDAAD en IN WAARHEID". zal afsluiten. Verschillende vrijwil ligers zijn reeds ingeschakeld. Na dank gebracht te hebben aan allen die het Centrumwerk steun den, werd tot het overige van de agenda overgegaan. Dat was allereerst de hoofdschotel van deze avond, een lezing van de heer J. Vermeulen uit Arnhem over de zorg van de gerepatriëerde ge zinnen. Aangezien ook in Venray een 20-tal gezinnen van deze Indi sche Nederlanders een woning hebben gevonden, was het een goed idee van het Centrum de zorg over deze mensen eens nader te belich ten. Gerepatrïëerden-zorg Hij vertelde, dat over het alge meen deze mensen zich zeer moei lijk kunnen aanpassen. Hun sociale, godsdienstige en maatschappelijke situatie lag in Indië heel anders, dan thans. Zonder iets, na dikwijls hun laatste cent uitgegeven te heb ben om naar hier te komen, zijn ze nu in Nederland, waar het gewone publiek hen feitelijk maar moeilijk accepteert. Dit alles maakt het voor hen zeer moeilijk zich aan te passen. Wil die aanpassing slagen, dan zal het Nederlands publiek meer begrip moeten tonen voor deze mensen, dan zullen sociale organisaties, culturele en politieke verenigingen, vakbonden en onder wijs zich het lot dezer mensen moeten aantrekken, opdat een ge zonde integratie mogelijk is. Het jaarverslag van het Centrum ging hier ook nog even op in, toen dit behandeld werd. Hierin werd gevraagd om vrijwilligers, die een regelmatig contact met deze men sen zullen onderhouden. Uit dit verslag bleek een klein deel der ontwikkelde activiteiten: 491 huis bezoeken werden afgelegd, 527 mensen bezochten het bureau. Bejaardenzorg, beroeps voorlich ting, gezinshulp, gezins- en huwe lijksmoeilijkheden, huisvestings moeilijkheden, kinderbescherming en meisjesbescherming, reklasse- ring, plaatsing in internaten voor sociale jeugdzorg, minder validen- zorg, charitatieve en financiële hulp, kindervacantie-werk, kerstacties en onderzoek onmaatschappelijkheid, het zijn allemaal problemen, waar mede blijkens dit jaarverslag het Centrum te maken heeft gehad en waarin zij dikwijls oplossing heeft moeten brengen. In het verdere verloop van deze vergadering werden als nieuwe bestuursleden gekozen Mevr. van Dongen uit Oostrum en de heer van Waaijenburg uit Venray. Her kozen werden Mej. E. Raëdts en de heren L.Laurensse en P. Schoes- ter. De vergadering had plaats in Lunchroom Verheugen. De ontwikkeling van het Centrum- werk in Venray is in het afgelopen jaar niet onbevredigend geweest, aldus de conclusie van de Voorzit ter van het Centrum de heer Laurensse op de onlangs gehouden jaarvergadering. Dat wil niet zeggen, dat er geen wensen meer zijn. De voorzitter stipte ze reeds aan in zijn openings woord: zoals de verdere op- en uitbouw van de parochiële comité's, een nog betere samenwerking tus sen comité's, verenigingen en Centrum onderling en de centra uit deze streek tezamen. Dit laatste in het belang van de gehele streek, die een omwenteling meemaakt naar nieuwe maatschappelijke ver houdingen. In dit verband werd ook de vraag gesteld of de oprich ting van een Medisch Opvoedkun dig Bureau niet dringend gewenst is. Sprekende over enkele problemen, die de aandacht vroegen wees de voorzitter op de gerepatrieerden- zorg (waarover direct meer) en bejaardenzorg. De huidige kapitaal- schaarste is oorzaak dat voorlopig van een bejaardencentrum of iets dergelijks wel niets zal komen. 300 bejaarde echtparen en 1000 alleenstaande bejaarden blijven echter aparte zorg eisen, zeker op het gebied van de huisvesting. Wordt het niet tijd, dat nu de plannen worden opgesteld, die na het wegvallen der bestedings beperking dan kunnen worden uit gevoerd Hetzelfde geldt voor het recreatie- probleem, vooral voor de jeugd die nog te veel op de hoeden van de trottoirs staat in plaats van een gezonde ontspanning na te streven. Afbetaling Met een enkel woord wees de heer Laurensse er op, dat bij het Centrum veel verzoeken binnen komen om geldelijke steun, die het gevolg zijn van moeilijkheden tengevolge van verplichtingen op zich genomen bij de koop op afbe taling. Hij deed een verzoek aan de middenstanders toch een scherpe selectie te willen toepassen, waar mede hij niet alleen de koper en zijn gezin, maar ook zich zelf be schermt. In de rondvraag werd naar aan leiding hiervan de vraag gesteld, waarom een volkscredietbank in Venray nog steeds niet is opgericht. Op deze bank immers kan het publiek tegen een redelijke rente de gelden aantrekken voor benodig de aankopen. De voorzitter vertelde, dat het niet de taak is van het Centrum een dergelijke bank op te richten. Wel heeft men in het verleden samenwerking tussen de midden standsverenigingen van Gennep en Venray in deze bevorderd, maar dit heeft tot heden geen resultaat gehad. De vorming van vrijwilligers voor het charitaswerk is succesvol ver lopen. Voor kinderbescherming, sociale psychologie en sociologie wordt dit jaar met een aparte cursus begonnen, die tevens de cursus voor maatschappelijk werker Nieuws uit Venray en Omgeving GROENE KRUIS Donderdag a.s.: Zuigelingenbureau voor de Kom

Peel en Maas | 1957 | | pagina 1