Van latei totHensenius
SPORT
Een gemeenschap binnen
een gemeenschap....
De Politierechter oordeelt
Rode Kruis Actie
N.R.S.-inspectie
Zaterdag 18 mei 1957 No 20
ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGAN G
UNDfcKVINUI
II
r-f 'CONFECTIE \/P
m
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN ADVEB-E-TIE^?R^S: -
GROTESTRAAT 28
TELEFOON 512 GIRO 150652
PRIJS PER KWARTAAL f 1.40 BUITEN VENRAY f 1.60.
Een republiek binnen hei koninkrijk.
Er speelt een kind in het vuilgrijze zand... Een Amboneesje
in het Vlakwaterkamp. De zon blikkert op de barakken,
waaruit kinderstemmen een liedje zingen, langgerekt en
zeurig. Een pompwagen van de gemeente Oss zuigt een
put leeg en de geur is niet bepaald 4711. In de kleine
keukentjes kwebbelen de vrouwtjes, die daar hun eten
klaar maken. Rijst en vis. Het is er broeierig warm en alles
heeft een doordringende geur. Ergens staat een bakker zijn
brood te verkopen en spelen kleine zwartkopjes krijgertje.
Dat is het Ambonezenkamp Vlakwater. Een kamp, waar we
ons maar weinig van aantrekken en waarin de daarin
levende 157 mensen feitelijk buiten de Venrayse gemeen
schap staan.
In het grensgebied van elke staat
woont een aantal mensen, dat tot
een ander volk behoort en dat dan
eigenlijk aan de andere kant van
een door de geschiedenis of poli
tieke vergadering bepaalde grens
streep thuis hoort.
In Zuid-Frankrijk wonen veel
Italianen, in België en Denemarken
leven en werken Duitsers, in Oos
tenrijk wonen Hongaren, ook afge
zien van de vluchtelingen.
Nederland kent ook zijn minder
heden. Zo vinden we rond Elten
binnen de rechtgetrokken grenzen
een aantal Duitsers, dat zich nu
nog als zoete jongens gedraagt,
maar dat ons in de toekomst last
kan bezorgen. In kampen leven
vluchtelingen, die om der wille van
de vrijheid bereid zijn elke dag
onze vlag te kussen. Het zijn geen
minderheden, maar stakkers en
dan staan we plotseling voor het
bruine open gezicht van een Am-
bonnees. Wat moeten we van hem
zeggen We behoeven over de
Ambonnezen niet lang na te den
ken. Hier leeft een heel volk in
ballingschap.
Twaalf en een half duizend Am
bonnezen kwamen rond 1951 naar
Nederland. Ze zwaaiden met onze
vlag en namen tijdelijk hun intrek
in woonoorden. Het is een primi
tieve behuizing, waar men door de
wanden heen met de buren kan
spreken. Ze waren echter niet veel
gewend in Ambon en ze pasten
zich snel aan. Ze hadden hun hoofd
niet gebogen voor de realiteit, die
ze niet beseften, maar ze dachten
voort in een historische lijn, die
hun drie eeuwen had vastgehouden,
dat Nederland en de „gordel van
smaragd rond de evenaar", die
tegenwoordig grotendeels Indonesië
heet, een gezamenlijke historische
taak hadden, te volbrengen onder
het huis van Oranje, dat ze trouw
gezworen hadden tot in de dood.
Krachtens hun cultuur, gestalte
gekregen in hun adat, zijn ze
trouwer geweest aan onze vlag en
ons vorstenhuis dan menig Neder
lander binnen onze grenzen gebo
ren. En dit alleen al geeft hun het
recht Nederlander te zijn, ook op
hun paspoort. Maar wij hebben de
Ambonnezen hun rechtspositie bin
nen het koninkrijk afgenomen en
hen praktisch tot statenlozen ge
maakt. Daarmee kunnen ze in de
wereld niets beginnen en daarmee
vernietigen wij hun toekomst.
WAARHEEN
Deze zonen van de evenaar kwa
men als militair naar de lage lan
den. Zij, althans de ouderen onder
hen, kennen alleen trouw aan ons
vorstenhuis. Zij hebben geen vader
land meer, althans geen vaderland
dat als staat wordt erkend en dat
ze kunnen binnentreden. Ze mogen
naar Ambon terug als ze aan tien,
twintig voorwaarden van loyaliteit
jegens Soekarno voldoen. Een 40-tal
waagde de stap in het ongewisse
en reisde onder gezag van dit twij
felachtig kansspel naar Indonesië.
De politieke wil van de Ambon
nezen is duidelijk. Ze willen onaf
hankelijk zijn op hun eigen grond.
Er is geen enkele natie die hen
erkend, zelfs Nederland niet. Ze
hebben hun eigen republiek gevormd
met een eigen ministerie zonder
machtsmiddelen, dat voortdurend
in ballingschap leeft, ook al bestaat
hun „staat" al zeven jaar.
Donkere toekomst
De maatschappelijke positie der
Ambonnezen is onduidelijk. Ze wer
ken temidden van ons volk en hun
kinderen leren onze taal. Die kin
deren zijn eerzuchtig en vlijtig en
hun intelligentie is behoorlijk.
Het zijn oosterse kinderen met
een oosterse cultuur binnen de wes
terse gemeenschap. Ze werken niet
slecht in doorsnee en hebben be
wezen hun eigen brood te kunnen
verdienen. Hun inkomen is in door
snee dat van Nederlanders.
Wat is de toekomst voor de neder
landse Ambonnezen?
Gezien de taal- en cultuurver
schillen wachten ons sociale span
ningen, zodra de arbeidsmarkt wat
ruimer wordt.
Politiek vormen zij een republiek
binnen het koninkrijk met een
grotere verering voor onze vorstin
dan de meest verstokte royalist
onder ons. Het is een wonderlijke
mengeling van tragische lotsbe
stemming zonder uitzicht.
Zeventigduizend...
Het probleem van de Ambonnezen
groeit met de dag. Het groeit met
hun aantal, want zij breiden zich
snel uit. Geen twaalfduizend Am
bonnezen staren ons vandaag aan
uit de kampen, maar hun aantal is
reeds gegroeid tot meer dan zeven
tigduizend.
Een flinke stad van oosterlingen
roept om toekomst en levenskansen
en wat zal ons antwoord zijn?
Het is een vraag waar ons mi
nisterie van maatschappelijk werk
mee worstelt. Want ook de maat
schappelijke toekomst van een aan
tal Nederlanders van huis-uit is er
mee gemoeid. Er heeft toch al enige
vermenging plaats gevonden van
ambonnese mannen met nederlandse
vrouwen.
Uit die huwelijken komen kin
deren en meestal niet zo weinig.
Straks lopen er duizenden kinderen
rond in onze polders, steden en
dorpen uit ambonnese ouders of
van halfambonnese bloede.
De meesten van hen hebben Am-
bon nimmer gezien. Zij hebben ver
bitterde vaders en verslagen moe
ders. Deze jonge mensen zoeken
een plaats in de wereld en wij zul
len hun die moeten geven.
Als onder deze jongeren de haat
opwelt en op zijn minst genomen
de maatschappelijke onverschillig
heid, die de vruchtbare voedings
bodem vormt voor een a-sociale
houding en de misdaad, dan zal
geen leger van maatschappelijke
werkers daar hulp kunnen bieden.
Dan kunnen wij benieuwd zijn
naar het oordeel van een officier
van justitie bij berechting en slechts
de regering toeroepen: geef recht
aan de Ambonnezen.
KEN UW EIGEN INDUSTRIE. 6.
Uit de tijd van „Arbeits-einsatz"
en wat dies meer zij, heeft Uw
verslaggever een afschrik behouden
van alles wat maar met cement te
maken heeft.
Dit lichtgrijze, wonderbaarlijke
spul, dat onder toevoeging van
water de gewoonte heeft zo hard
als staal te worden, heeft hem toen
lelijke parten gespeeld.
Hij werd namelijk als „handlen-
ger" bij een kleine aannemer ge
plaatst en kreeg de eerste dag de
beste de opdracht een grote wagen
cement te lossen, die kersvers van
de hoogovens was komen aanrijden.
Behalve gloeiend heet, werd het
spul na een zak of wat al langer
hoe zwaarder en dat drukte weer
het tempo. Met het gevolg, dat de
kersverse „handlenger" voor het
middag was al een echt pruissische
scheld-kanonade over zijn grijs be
stoven hoofd moest laten gaan en
de opdracht kreeg maar beton-
lateien te gaan storten.
Die dingen lagen al netjes gesteld
en het was de bedoeling dat alleen
de beton er nog in moest komen.
De samenstelling werd opgegeven
en de „handlenger kon beginnen.
Nu was voor hem cement alles
wat maar in de bekende zakken
zat en hij had er dan ook totaal
geen erg in, dat hij beton aan het
maken was, met een soort kalk-
cement, die wel hard werd, maar
broos bleef, met het gevolg, dat
toen de lateien gelost werden, die
dingen mooi middendoor knapten
en waardeloos waren.
Volgens de aannemer is dat fei
telijk de oorzaak geworden, dat de
Duitsers der Krieg verloren heb
ben
Sinsdien moet Uw verslaggever
weinig meer hebben van beton en
cement. Toen de tocht langs Ven-
rays industriën dan ook leidde
langs Nelissen's beton-industrie,
moest hij een soort weerzin over
winnen.
OORLOGSSCHULD.
Zelfs voor zijn lekenverstand is
hem echter wel duidelijk geworden,
dat sinds de oorlog vooral, beton
een geweldige ontwikkeling heeft
doorgemaakt.
Wat men op het ogenblik uit de
beton vervaardigd, grenst aan het
ongelooflijke. Laten we echter be
ginnen bij het begin.
Toen de fa. Nelissen, als zoge
naamde „vreemde aannemer" na de
bevrijding, ook in Venray haar aan
deel bij ging dragen tot de weder
opbouw van deze zo zwaar getrof
fen streek, legde ze zich o.m. toe
op kerken-, kloosters-, scholen- en
woningbouw.
Daarbij had men o.a. vele beton
nen bouwelementen nodig, die het
toch nog altijd schaarse en dure
hout zouden kunnen vervangen,
ook al omdat de bouwconstructies
zulks eisten en soms grotere duur
zaamheid dan hout verlangd werd.
Toen op een gegeven moment
bleek, dat de betonindustrie, waar
aan de fa Nelissen gewend was,
haar opdrachten te geven, slechts
met zeer lange levertijden konden
leveren, besloot men indan 'shemels
naam maar zelf te gaan beginnen.
En in een oude keet aan de Sta
tionsweg werd inderdaad begonnen.
Vraag niet hoe en vraag niet onder
welke omstandigheden. De oude
keet staat er nu nog, maar aan alle
kanten zijn stukken aangebouwd,
die ieder op zich evenveel kenmer
ken zijn van de geschiedenis van
dit bedrijf.
Want was de zaak feitelijk opge
zet om betonnen constructie-elemen
ten te maken, als dakspanten, gor
dings, kolommen en wat dies meer
zij, aldra bleek ook hier, evenals
elders in den lande, dat met beton
veel meer gedaan kon worden, dat
deze niet alleen een nuttige functie
kon hebben bij de constructie van
een kerk, school, ziekenhuis, fa
briekshal of woonruimte, maar daar
naast ook tevens sierraad kon zijn,
met ongekende mogelijkheden,
waarvan vooral vooruitstrevende
architecten gaarne en veelvuldig
gebruJk maakten en nog maken.
En Nelissen's betonindustrie werd
voor die opgaven geplaatst met de
boodschap: begin er maar aan.
Al had men intussen de modernste
triltafels en trilnaalden aangeschaft
al had men de modernste beton
molens, die de speciale mengingen
in een hand-omdraai mogelijk maak
ten, de leiding heeft toch dikwijls
zitten tobben met de specifieke
moeilijkheden, die ieder jong bedrijf
nu eenmaal heeft en zeker in deze
streken, waar echte vaklui nog te
weinig te vinden waren.
Dat men de verschillende proble
men inderdaad naar wens heeft
weten op te lossen is wel gebleken.
Want niet alleen het eigen aan
nemersbedrijf profiteert van deze
producten, maar ook reeds lang
wordt voor derden gewerkt. Het
opslagterrein moest worden uitge
breid en een wandeling hier over
laat wel zien, dat Nelissen's beton-
fabriek voor practisch niets meer
staat.
Trappen, raamkozijnen, dakspan
ten, goten, ramen, bloembakken,
afrasteringspalen, kolommen, ze
liggen er allemaal te kust en te
keur. Opdrachten uit binnen- en
buitenland.
Versieringen voor kerken, scholen,
fabrieken, en men vraagt zich soms
af, of dat nu wel allemaal beton
is. Want men ziet er zandsteen, tuf
en marmer liggen of het juist van
de beeldhouwer komt.
Het blijkt echter beton te zijn,
waartegen op een vernuftige manier,
zand, lei, tuf of gemalen marmer
is aangebracht, die de dofgrijze
beton nieuw en schoner leven geeft.
Wie b.v. een kerk in O eerloon
ziet, waarvoor Nelissen de bouw
en sierelementen heeft gemaakt,
heeft wel een overtuigend bewijs
hoe ook beton een prachtig onder
deel kan vormen van een modern
bouwwerk en dat haar aandeel in
de verfraaiing hiervan niet gering is.
60 MAN
werken in deze betonfabriek, die
binnenkort een waardiger verblijf
krijgt, nu het gebouwen-complex
aan de Stationsweg weer aanmer
kelijk wordt uitgebreid en ver
nieuwd.
Mallenmakers, ijzervlechters, be
tonwerkers en anderen, werken hier
samen om een product te maken,
dat Venrays naam hoog houdt in
binnen- en buitenland.
Mensen zijn er tekort om alle op
drachten uit te voeren. Steeds wor
den nieuwe vindingen beproefd en
oude verbeterd en het is alleen maar
te betreuren, dat Venray zelf, zo
weinig van al dit schoons kan tonen.
Al zullen de beelden rond de nieuwe
kleuterschool aan de Paterskerk,
die thans door de beeldhouwer van
Dongen worden gemodelleerd, in de
toekomst zeker dat gebrek helpen
op heffen evenals het beeld van de
nieuwe Hensenius, waarvan in deze
fabriek de renovatie is te verwach
ten.
Zo is met grotendeels Venrayse
werkkrachten hier een nieuwe in
dustrie gestart, die intussen is uit
gegroeid tot een behoorlijk bedrijf,
waarin ongeschoolden zijn omge
vormd tot prima vaklui, die niet
gauw meer schrikken van een op
dracht.
Hier zijn mallenmakers gevormd,
die dit precisie-werk uiterst nauw
keurig opknappen en ieder pro
bleem weten op te lossen; hier
staan betonvlechters, voor wie het
betonijzer geen geheimen meer heeft
en die in samenwerking met anderen,
hun aandeel geven aan de uitein
delijke verwezenlijking van de idee
en de plannen der architecten.
En hier staan betonwerkers, die
in tegenstelling tot Uw verslag
gever destijds weten wat ze te
doen en te laten hebben om een
goed product mee te helpen af
leveren.
Het is weinig spectaculair werk.
Er wordt een tekening afgegeven,
de houten mallen worden klaarge
maakt en op de triltafel gevuld
met speciaal voor dat werk ge
mengde beton.
Na verloop van tijd wordt de
zaak dan gelost en verder afge
werkt. De wagen rijdt voor en
ergens in Nederland of daarbuiten
gaat het product zijn taak vervul
len. Intussen liggen op de dof-
grommende tafels alweer andere
dingen, of steekt men buiten de
trilnaalden in de nog natte beton
van grote dakspanten, gordingen
enz. enz.
En elders is men betonijzer aan
het buigen en vlechten voor wape
ning en versteviging.
Uit de kleine keet is een grote
fabriek gegroeid, waarin de hef
boom-vorktruck iedere dag meer
producten naar de opslagplaats
moet „brengen.
En achter deze fabriek rijzen de
nieuwe machines omhoog, die dui
zenden en duizenden binnenwerkers
gaan vervaardigen als eenmaal
alles in orde is
Weer een verdere stap naar uit
breiding, weer meer werkgelegen
heid!
Zo rijdende langs en lopende
door onze Venrayse fabrieken, valt
het soms moeilijk te realiseren, dat
dit alles nog pas in een goede tien
jaren gegroeid en verwezenlijkt is.
Dat de man, die thans een teke
ning staat te lezen en aan anderen
zegt, hoe en wat er moet gebeuren,
tien, twaalf jaar geleden misschien
los arbeider was of boer.
Dan is het soms zo moeilijk te
realiseren, dat we niet alleen een
landbouw-gemeente meer zijn, maar
ook aan het industrialiseren zijn.
Dat de moeilijke opgave van deze
omwenteling al door zovelen met
goed gevolg is opgelost en dat vele
producten nu de wereld ingaan,
die door Venrayse mensen, die dit
werk niet kenden, nu zijn gereed
gemaakt, is een andere conclusie,
die dan echter tot tevredenheid
stemt!
Een der beste voorbeelden daar
van is en dat ondanks onze
weerzin voor beton en cement
zeker Nelissen Betonindustrie
Wordt hockeyclub Venray
kampioen
Zondag a.s. speelt de Venrayse
hockeyclub, haar laatste competitie
wedstrijd. Indien Venray deze wed
strijd wint of gelijk speelt, zijn ze
kampioen, want de naaste concur
rent, Tegelen II, is uitgespeeld en
staat nu gelijk met M.H.C.V., dat
echter 2 strafpunten minder heeft.
Een hele schare supporters zal 't
le herenelftal dan ook vergezellen
naar Heerlen, waar op het terrein
van Green Star (Heerlerheide) de
beslissing zal vallen.
Gezien de daverende 9—0 over
winning die zondag j.l. behaald
werd tegen Heerlen, mogen we zon
dag wel wat verwachten!
Hier volgt nog even de stand in
de kopgroep:
Venray 15 12 1 2 25
Tegelen II 16 12 2 2 25
Weert II 16 10 1 4 21
Verliest Venray zondag, dan is
er een beslissingswedstrijd nood
zakelijk, zoals uit bovenstaande
stand blijkt.
We vertrouwen er echter op, dat
Venray zondag a.s., na lange jaren
weer eens een hockeykampioen mag
inhalen!
Handboogsport
Zondag zal op de Heide, het eerste
kringconcours gehouden worden van
de handboogschuttersbond District
XI. Hierop zal ook HorstAmerica
komen schieten, die binnenkort hun
eigen nieuwe baan openen.
Zelfs grote mensen kunnen wel
eens kinderachtig zijn. Dat bleek
toen een Venraynaar zijn mede
cafébezoeker een groot kruis op
zijn jas schilderde. De beschilderde
vond daar weinig aardigheid aan
en liet dat dan ook hardhandig
merken. Het werd dus een flinke
ruzie en beide zondaars kregen dan
ook f 20 boete.
De schilder vertelde dat hij niet
kon betalen en dus moest gaan zit
ten, maar bedacht zich even later
en vroeg toen de gerechtsdienaar
of hij een briefje van duizend gul
den kon wisselen.
Een Venlonaar had uit een jas
op de leeszaal f 15 gestolen en
werd daarbij gesnapt. Deze nog
jonge man bleek al meer van deze
gijntjes uitgehaald te hebben en
kreeg nu als beloning een maand
gevangenisstraf. Dat je tegen je
buurman niet mag zeggen dat hij
een „walglijke" vent is, mag onder
hand bekend geacht worden. De
Venlonaar, die het niet wist, kreeg
echter een tientje boete.
En als twee Venlose dames eens
hardop gaan zeggen, wat ze van
elkaar denken, zullen wij er maar
het zwijgen toe doen, maar hoog
staand waren die gedachten niet,
dat kunnen we u verzekeren. Hier
werden het f25 voor ieder.
Dat men geen oud ijzer dat langs
de weg ligt mee mag nemen, weten
ook nog niet alle mensen. Een Ar-
cenaar werd dat met f 25 aan zijn
verstand gebracht en een drietal
Venraynaars kreeg f 15.
Een Venlonaar had op 31 decem
ber f 33.50 gestolen, maar verteld
nu de rechter dat hij sinds 1 jan.
j.l. zijn leven aan het beteren was.
Om hem daarbij te helpen, kreeg
hij 14 dagen.
In Bergen hadden twee jongelui
ruzie. Denderende ruzie om een
Bergense schone en er werd zelfs
Zaterdags en Zondags om geknokt.
Tot dat de een, een bierglas als
wapen ging gebruiken en toen werd
er politie bijgehaald. De politie deed
alle mogelijke moeite om getuigen
van deze slachtpartijen te vinden,
maar heel Bergen en verre om
geving bleek die dag juist met
vacantie te zijn geweest. Niemand
had wat gehoord of gezien.
Toen nu de advocaat van de be
klaagde met een dozijn getuige a
decharge binnen kwam stappen,
schoot de Officier uit zijn slof. Nu
wist men dan wel hoe het zich toe
gedragen had. Er werd een spits
debat geleverd tussen verdediger
en Officier, maar de beklaagde zal
f 40 moeten betalen.
Een jongen van de vlakte werd
beschuldigd een ruit kapot gegooid
te hebben. Volmondig gaf hij dat
toe: „Jao kaik is edelachtbare, wat
zou Uwwes doen, asje 'snachtsmet
een stuk in je kraag ovver de straot
komt en je schene kapot stoot aan
enne vuilnisemmer, die ze hebbe
laote staon?" was zijn vraag, waar
de rechter echter maar niet op in
ging. Hij had in ieder geval een
vuilnisblik uit de emmer gepikt en
dat binnen gekeild door een raam,
dat naar zijn mening openstond. Ge
rinkel van glas had aangetoond,
dat het dicht was en toen had hij
zich gemeld en zelfs bereid getoond
de schade te betalen.
Maar de man, die behalve een
kapotte ruit, ook nog het conser
venblik cadeau gekregen had, was
niet te vermurwen en nu werd de
boete f 10.
Tenslotte was er dan nog de
Venraynaar, die een ander met een
stoel op diens hoofd geslagen had.
De baas had die onenigheid tus
sen de knechts gezien en de politie
daarin gehaald. De geslagene moest
als getuige optreden, maar had
schijnbaar zulk een schrik voor de
stoelenman, dat hij niets durfde te
zeggen. Het was een hele heisa,
voordat de getuige eindelijk de eed
aflegde, maar toen was de stoelen
man dan ook het haasje. Het wer
den f 20 boete en 1 maand voor
waardelijk.
In de loop van komende weken
krijgt men per post weerde bekende
zakjes van het Rode Kruis thuis
bezorgd. Het is natuurlijk de be
doeling, dat U hierin een gift doet,
een offertje, dat naderhand wordt
opgehaald.
Voordat U nu wrevelig dat zakje
aan de kant gooit, moet U toch
even bedenken, hoe dit Rode Kruis
dank zij de vele kleine en grote
offers sinds jaar en dag klaarstaat
om te kunnen helpen.
Vorige week hebben we kunnen
lezen hoe heilzaam hier de bloed
transfusiedienst werkt. Zij was on
mogelijk als het Rode Kruis hier
de eerste stoot niet toegegeven had
en al het werk daarvoor spontaan
verricht.
U hebt misschien we herhalen
misschien nooit iemand anders
bloed nodig, maar dank zij het Rode
Kruis zal het er zijn als het nodig
is voor anderen.
Meer dan 60 taken heeft het
Rode Kruis op zich genomen.
Behalve bloedtransfusiedienst, de
moedermelkcentrale, waarmede on
dervoede zuigelingen geholpen
worden. Kent U de posten langs
de wegen, het welfare-werk in hos
pitalen en sanatoria, de lectuur
voorziening e.v.a.
Vraagt U zich dan eens af, of
het verantwoord is, dat zakje weg
te gooien. Is het niet beter dan
inderdaad een bijdage te geven, al
beschouwt U ze dan maar als
noodverzekering voor U.
S.V.V.-nieuws
De seriewedstrijden voor de kring
gaf ons zondag de wedstrijd Seve-
numVenray te zien. Een wedstrijd,
waarvan niet veel bijzonders is te
vertellen, omdat Sevenum feitelijk
geen partij meer bied aan Venray.
De overwinning met 41 was dan
ook 'n tamelijk goedkope zege, die
alleen nog ontsierd werd door ruw
spel van de Sevenumse kant.
Het tweede kreeg hier Wanssum
op bezoek in het kader van die
wedstrijden en toonde wel bar wei
nig strijdlust. Met een 4—2-neder-
laag werden ze dan ook van het
veld gestuurd.
Venray 3 liet wel helemaal een
steek vallen, door met 8—2 tegen
Arcen te verliezen.
Zij hebben nu zondag kans om
revanche te nemen en deze smet
uit te wissen.
Dat is dan ook de enige wedstrijd
die morgen zondag gespeeld wordt.
Bij de laatst gehouden inspectie
door het Nederlands Rundvee Stam
boek werden in de ondervermelde
fokverenigingen in het gebied van
de K.I.-vereniging Venray de daar
bij vermelde aantallen dieren in
geschreven:
Venray—Helde—Leunen—Veulen
4 K.S. 22 S. 14 R.
Ysselsteyn 2 K.S. 5 S. 6 R.
Smakt 1 S.
Geijsteren 1 K.S. 6 S.
Oostrum 4 S. 4 R.
Merselo 1 K.S. 5 S. 3 R.
Oirlo-
Castenray 1 K.S. 8 S. 16 R.
Wanssum-
Blitterswijk 1 K.S. 7 S. 3 R.
Totaal 10 K.S. 58 S. 46 R.
Nieuws uit
Venray en Omgeving
GROENE KRUIS
Donderdag 23 mei is er GEEN
zuigelingenbureau.
Collecte
De zondag 5 mei gehouden col
lecte voor de nationale fondsen
bracht bij de kerken in de kom
f 95.op.
Jubileum
Maandag a.s. herdenkt de heer
Pierre Gooren, dat hij voor vijftig
jaren zijn onderwijzers-diploma
heeft behaald. De heer Gooren, die
reeds enige tijd van zijn pensioen
geniet, is thans nog immer voor
zitter van het Oranje-comité.
PATRONAAT
In verband met ons proefbivak
kan er vandaag en morgen geen
patronaat gegeven worden.
De deelnemers aan het weekend
vertrekken vanmiddag om 3 uur
vanaf het jeugdgebouw.
Dit week-end wordt gehouden
met het oog op 't grote zomerbivak
dat gehouden zal worden in de
kermisweek in een van de mooiste
plaatsjes van Zuid-Limburg, n.l.
Ulestraten.
Zaterdag a.s. 25 mei om half acht
is er weer een ontspanningsavond.
Aanrijding
Bij de Nachtegaal werd de wiel
rijder H. P., die plotseling de weg
overstak, door een passerende
wagen gegrepen. Met hoofd en
schouderwonden werd hij naar huis
overgebracht.
Pater L. van Veen O.F.M. f
Het provincialaat der Francis
canen te Weert, ontving maandag
telegrafisch bericht uit Brazilië, dat
te Belo-Horizonte is overleden pater
Laurentius van Veen O.F.M.
Pater Van Veen, die uit Rotter
dam geboortig is, werd 73 jaar oud.
Hij werd priester gewijd in 1909,
werkte daarna als assistent in de
kloosters te Venray en Woerden,
om in 1913 als missionaris naar
Brazilië te vertrekken. Hier was hij
voornamelijk werkzaam in't onder
wijs als wiskunde-leraar en als direc
teur van verscheidene colleges.
De laatste jaren was hij rector van
een kolonie van melaatse kinderen.
Afscheid opper Temme
Nadat reeds eerder de Rijks
politie van Venray afscheid geno
men had van de scheidende opper
J. Temme, die tot groepscomman
dant is benoemd in Linne, hebben
zaterdagavond de reservisten in
Hotel de Zwaan afscheid van hun
leermeester genomen.
Reserve-wachtmeester G.Janssen