Van latei totHensenius SPORT Een gemeenschap binnen een gemeenschap.... De Politierechter oordeelt Rode Kruis Actie N.R.S.-inspectie Zaterdag 18 mei 1957 No 20 ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGAN G UNDfcKVINUI II r-f 'CONFECTIE \/P m PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN ADVEB-E-TIE^?R^S: - GROTESTRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652 PRIJS PER KWARTAAL f 1.40 BUITEN VENRAY f 1.60. Een republiek binnen hei koninkrijk. Er speelt een kind in het vuilgrijze zand... Een Amboneesje in het Vlakwaterkamp. De zon blikkert op de barakken, waaruit kinderstemmen een liedje zingen, langgerekt en zeurig. Een pompwagen van de gemeente Oss zuigt een put leeg en de geur is niet bepaald 4711. In de kleine keukentjes kwebbelen de vrouwtjes, die daar hun eten klaar maken. Rijst en vis. Het is er broeierig warm en alles heeft een doordringende geur. Ergens staat een bakker zijn brood te verkopen en spelen kleine zwartkopjes krijgertje. Dat is het Ambonezenkamp Vlakwater. Een kamp, waar we ons maar weinig van aantrekken en waarin de daarin levende 157 mensen feitelijk buiten de Venrayse gemeen schap staan. In het grensgebied van elke staat woont een aantal mensen, dat tot een ander volk behoort en dat dan eigenlijk aan de andere kant van een door de geschiedenis of poli tieke vergadering bepaalde grens streep thuis hoort. In Zuid-Frankrijk wonen veel Italianen, in België en Denemarken leven en werken Duitsers, in Oos tenrijk wonen Hongaren, ook afge zien van de vluchtelingen. Nederland kent ook zijn minder heden. Zo vinden we rond Elten binnen de rechtgetrokken grenzen een aantal Duitsers, dat zich nu nog als zoete jongens gedraagt, maar dat ons in de toekomst last kan bezorgen. In kampen leven vluchtelingen, die om der wille van de vrijheid bereid zijn elke dag onze vlag te kussen. Het zijn geen minderheden, maar stakkers en dan staan we plotseling voor het bruine open gezicht van een Am- bonnees. Wat moeten we van hem zeggen We behoeven over de Ambonnezen niet lang na te den ken. Hier leeft een heel volk in ballingschap. Twaalf en een half duizend Am bonnezen kwamen rond 1951 naar Nederland. Ze zwaaiden met onze vlag en namen tijdelijk hun intrek in woonoorden. Het is een primi tieve behuizing, waar men door de wanden heen met de buren kan spreken. Ze waren echter niet veel gewend in Ambon en ze pasten zich snel aan. Ze hadden hun hoofd niet gebogen voor de realiteit, die ze niet beseften, maar ze dachten voort in een historische lijn, die hun drie eeuwen had vastgehouden, dat Nederland en de „gordel van smaragd rond de evenaar", die tegenwoordig grotendeels Indonesië heet, een gezamenlijke historische taak hadden, te volbrengen onder het huis van Oranje, dat ze trouw gezworen hadden tot in de dood. Krachtens hun cultuur, gestalte gekregen in hun adat, zijn ze trouwer geweest aan onze vlag en ons vorstenhuis dan menig Neder lander binnen onze grenzen gebo ren. En dit alleen al geeft hun het recht Nederlander te zijn, ook op hun paspoort. Maar wij hebben de Ambonnezen hun rechtspositie bin nen het koninkrijk afgenomen en hen praktisch tot statenlozen ge maakt. Daarmee kunnen ze in de wereld niets beginnen en daarmee vernietigen wij hun toekomst. WAARHEEN Deze zonen van de evenaar kwa men als militair naar de lage lan den. Zij, althans de ouderen onder hen, kennen alleen trouw aan ons vorstenhuis. Zij hebben geen vader land meer, althans geen vaderland dat als staat wordt erkend en dat ze kunnen binnentreden. Ze mogen naar Ambon terug als ze aan tien, twintig voorwaarden van loyaliteit jegens Soekarno voldoen. Een 40-tal waagde de stap in het ongewisse en reisde onder gezag van dit twij felachtig kansspel naar Indonesië. De politieke wil van de Ambon nezen is duidelijk. Ze willen onaf hankelijk zijn op hun eigen grond. Er is geen enkele natie die hen erkend, zelfs Nederland niet. Ze hebben hun eigen republiek gevormd met een eigen ministerie zonder machtsmiddelen, dat voortdurend in ballingschap leeft, ook al bestaat hun „staat" al zeven jaar. Donkere toekomst De maatschappelijke positie der Ambonnezen is onduidelijk. Ze wer ken temidden van ons volk en hun kinderen leren onze taal. Die kin deren zijn eerzuchtig en vlijtig en hun intelligentie is behoorlijk. Het zijn oosterse kinderen met een oosterse cultuur binnen de wes terse gemeenschap. Ze werken niet slecht in doorsnee en hebben be wezen hun eigen brood te kunnen verdienen. Hun inkomen is in door snee dat van Nederlanders. Wat is de toekomst voor de neder landse Ambonnezen? Gezien de taal- en cultuurver schillen wachten ons sociale span ningen, zodra de arbeidsmarkt wat ruimer wordt. Politiek vormen zij een republiek binnen het koninkrijk met een grotere verering voor onze vorstin dan de meest verstokte royalist onder ons. Het is een wonderlijke mengeling van tragische lotsbe stemming zonder uitzicht. Zeventigduizend... Het probleem van de Ambonnezen groeit met de dag. Het groeit met hun aantal, want zij breiden zich snel uit. Geen twaalfduizend Am bonnezen staren ons vandaag aan uit de kampen, maar hun aantal is reeds gegroeid tot meer dan zeven tigduizend. Een flinke stad van oosterlingen roept om toekomst en levenskansen en wat zal ons antwoord zijn? Het is een vraag waar ons mi nisterie van maatschappelijk werk mee worstelt. Want ook de maat schappelijke toekomst van een aan tal Nederlanders van huis-uit is er mee gemoeid. Er heeft toch al enige vermenging plaats gevonden van ambonnese mannen met nederlandse vrouwen. Uit die huwelijken komen kin deren en meestal niet zo weinig. Straks lopen er duizenden kinderen rond in onze polders, steden en dorpen uit ambonnese ouders of van halfambonnese bloede. De meesten van hen hebben Am- bon nimmer gezien. Zij hebben ver bitterde vaders en verslagen moe ders. Deze jonge mensen zoeken een plaats in de wereld en wij zul len hun die moeten geven. Als onder deze jongeren de haat opwelt en op zijn minst genomen de maatschappelijke onverschillig heid, die de vruchtbare voedings bodem vormt voor een a-sociale houding en de misdaad, dan zal geen leger van maatschappelijke werkers daar hulp kunnen bieden. Dan kunnen wij benieuwd zijn naar het oordeel van een officier van justitie bij berechting en slechts de regering toeroepen: geef recht aan de Ambonnezen. KEN UW EIGEN INDUSTRIE. 6. Uit de tijd van „Arbeits-einsatz" en wat dies meer zij, heeft Uw verslaggever een afschrik behouden van alles wat maar met cement te maken heeft. Dit lichtgrijze, wonderbaarlijke spul, dat onder toevoeging van water de gewoonte heeft zo hard als staal te worden, heeft hem toen lelijke parten gespeeld. Hij werd namelijk als „handlen- ger" bij een kleine aannemer ge plaatst en kreeg de eerste dag de beste de opdracht een grote wagen cement te lossen, die kersvers van de hoogovens was komen aanrijden. Behalve gloeiend heet, werd het spul na een zak of wat al langer hoe zwaarder en dat drukte weer het tempo. Met het gevolg, dat de kersverse „handlenger" voor het middag was al een echt pruissische scheld-kanonade over zijn grijs be stoven hoofd moest laten gaan en de opdracht kreeg maar beton- lateien te gaan storten. Die dingen lagen al netjes gesteld en het was de bedoeling dat alleen de beton er nog in moest komen. De samenstelling werd opgegeven en de „handlenger kon beginnen. Nu was voor hem cement alles wat maar in de bekende zakken zat en hij had er dan ook totaal geen erg in, dat hij beton aan het maken was, met een soort kalk- cement, die wel hard werd, maar broos bleef, met het gevolg, dat toen de lateien gelost werden, die dingen mooi middendoor knapten en waardeloos waren. Volgens de aannemer is dat fei telijk de oorzaak geworden, dat de Duitsers der Krieg verloren heb ben Sinsdien moet Uw verslaggever weinig meer hebben van beton en cement. Toen de tocht langs Ven- rays industriën dan ook leidde langs Nelissen's beton-industrie, moest hij een soort weerzin over winnen. OORLOGSSCHULD. Zelfs voor zijn lekenverstand is hem echter wel duidelijk geworden, dat sinds de oorlog vooral, beton een geweldige ontwikkeling heeft doorgemaakt. Wat men op het ogenblik uit de beton vervaardigd, grenst aan het ongelooflijke. Laten we echter be ginnen bij het begin. Toen de fa. Nelissen, als zoge naamde „vreemde aannemer" na de bevrijding, ook in Venray haar aan deel bij ging dragen tot de weder opbouw van deze zo zwaar getrof fen streek, legde ze zich o.m. toe op kerken-, kloosters-, scholen- en woningbouw. Daarbij had men o.a. vele beton nen bouwelementen nodig, die het toch nog altijd schaarse en dure hout zouden kunnen vervangen, ook al omdat de bouwconstructies zulks eisten en soms grotere duur zaamheid dan hout verlangd werd. Toen op een gegeven moment bleek, dat de betonindustrie, waar aan de fa Nelissen gewend was, haar opdrachten te geven, slechts met zeer lange levertijden konden leveren, besloot men indan 'shemels naam maar zelf te gaan beginnen. En in een oude keet aan de Sta tionsweg werd inderdaad begonnen. Vraag niet hoe en vraag niet onder welke omstandigheden. De oude keet staat er nu nog, maar aan alle kanten zijn stukken aangebouwd, die ieder op zich evenveel kenmer ken zijn van de geschiedenis van dit bedrijf. Want was de zaak feitelijk opge zet om betonnen constructie-elemen ten te maken, als dakspanten, gor dings, kolommen en wat dies meer zij, aldra bleek ook hier, evenals elders in den lande, dat met beton veel meer gedaan kon worden, dat deze niet alleen een nuttige functie kon hebben bij de constructie van een kerk, school, ziekenhuis, fa briekshal of woonruimte, maar daar naast ook tevens sierraad kon zijn, met ongekende mogelijkheden, waarvan vooral vooruitstrevende architecten gaarne en veelvuldig gebruJk maakten en nog maken. En Nelissen's betonindustrie werd voor die opgaven geplaatst met de boodschap: begin er maar aan. Al had men intussen de modernste triltafels en trilnaalden aangeschaft al had men de modernste beton molens, die de speciale mengingen in een hand-omdraai mogelijk maak ten, de leiding heeft toch dikwijls zitten tobben met de specifieke moeilijkheden, die ieder jong bedrijf nu eenmaal heeft en zeker in deze streken, waar echte vaklui nog te weinig te vinden waren. Dat men de verschillende proble men inderdaad naar wens heeft weten op te lossen is wel gebleken. Want niet alleen het eigen aan nemersbedrijf profiteert van deze producten, maar ook reeds lang wordt voor derden gewerkt. Het opslagterrein moest worden uitge breid en een wandeling hier over laat wel zien, dat Nelissen's beton- fabriek voor practisch niets meer staat. Trappen, raamkozijnen, dakspan ten, goten, ramen, bloembakken, afrasteringspalen, kolommen, ze liggen er allemaal te kust en te keur. Opdrachten uit binnen- en buitenland. Versieringen voor kerken, scholen, fabrieken, en men vraagt zich soms af, of dat nu wel allemaal beton is. Want men ziet er zandsteen, tuf en marmer liggen of het juist van de beeldhouwer komt. Het blijkt echter beton te zijn, waartegen op een vernuftige manier, zand, lei, tuf of gemalen marmer is aangebracht, die de dofgrijze beton nieuw en schoner leven geeft. Wie b.v. een kerk in O eerloon ziet, waarvoor Nelissen de bouw en sierelementen heeft gemaakt, heeft wel een overtuigend bewijs hoe ook beton een prachtig onder deel kan vormen van een modern bouwwerk en dat haar aandeel in de verfraaiing hiervan niet gering is. 60 MAN werken in deze betonfabriek, die binnenkort een waardiger verblijf krijgt, nu het gebouwen-complex aan de Stationsweg weer aanmer kelijk wordt uitgebreid en ver nieuwd. Mallenmakers, ijzervlechters, be tonwerkers en anderen, werken hier samen om een product te maken, dat Venrays naam hoog houdt in binnen- en buitenland. Mensen zijn er tekort om alle op drachten uit te voeren. Steeds wor den nieuwe vindingen beproefd en oude verbeterd en het is alleen maar te betreuren, dat Venray zelf, zo weinig van al dit schoons kan tonen. Al zullen de beelden rond de nieuwe kleuterschool aan de Paterskerk, die thans door de beeldhouwer van Dongen worden gemodelleerd, in de toekomst zeker dat gebrek helpen op heffen evenals het beeld van de nieuwe Hensenius, waarvan in deze fabriek de renovatie is te verwach ten. Zo is met grotendeels Venrayse werkkrachten hier een nieuwe in dustrie gestart, die intussen is uit gegroeid tot een behoorlijk bedrijf, waarin ongeschoolden zijn omge vormd tot prima vaklui, die niet gauw meer schrikken van een op dracht. Hier zijn mallenmakers gevormd, die dit precisie-werk uiterst nauw keurig opknappen en ieder pro bleem weten op te lossen; hier staan betonvlechters, voor wie het betonijzer geen geheimen meer heeft en die in samenwerking met anderen, hun aandeel geven aan de uitein delijke verwezenlijking van de idee en de plannen der architecten. En hier staan betonwerkers, die in tegenstelling tot Uw verslag gever destijds weten wat ze te doen en te laten hebben om een goed product mee te helpen af leveren. Het is weinig spectaculair werk. Er wordt een tekening afgegeven, de houten mallen worden klaarge maakt en op de triltafel gevuld met speciaal voor dat werk ge mengde beton. Na verloop van tijd wordt de zaak dan gelost en verder afge werkt. De wagen rijdt voor en ergens in Nederland of daarbuiten gaat het product zijn taak vervul len. Intussen liggen op de dof- grommende tafels alweer andere dingen, of steekt men buiten de trilnaalden in de nog natte beton van grote dakspanten, gordingen enz. enz. En elders is men betonijzer aan het buigen en vlechten voor wape ning en versteviging. Uit de kleine keet is een grote fabriek gegroeid, waarin de hef boom-vorktruck iedere dag meer producten naar de opslagplaats moet „brengen. En achter deze fabriek rijzen de nieuwe machines omhoog, die dui zenden en duizenden binnenwerkers gaan vervaardigen als eenmaal alles in orde is Weer een verdere stap naar uit breiding, weer meer werkgelegen heid! Zo rijdende langs en lopende door onze Venrayse fabrieken, valt het soms moeilijk te realiseren, dat dit alles nog pas in een goede tien jaren gegroeid en verwezenlijkt is. Dat de man, die thans een teke ning staat te lezen en aan anderen zegt, hoe en wat er moet gebeuren, tien, twaalf jaar geleden misschien los arbeider was of boer. Dan is het soms zo moeilijk te realiseren, dat we niet alleen een landbouw-gemeente meer zijn, maar ook aan het industrialiseren zijn. Dat de moeilijke opgave van deze omwenteling al door zovelen met goed gevolg is opgelost en dat vele producten nu de wereld ingaan, die door Venrayse mensen, die dit werk niet kenden, nu zijn gereed gemaakt, is een andere conclusie, die dan echter tot tevredenheid stemt! Een der beste voorbeelden daar van is en dat ondanks onze weerzin voor beton en cement zeker Nelissen Betonindustrie Wordt hockeyclub Venray kampioen Zondag a.s. speelt de Venrayse hockeyclub, haar laatste competitie wedstrijd. Indien Venray deze wed strijd wint of gelijk speelt, zijn ze kampioen, want de naaste concur rent, Tegelen II, is uitgespeeld en staat nu gelijk met M.H.C.V., dat echter 2 strafpunten minder heeft. Een hele schare supporters zal 't le herenelftal dan ook vergezellen naar Heerlen, waar op het terrein van Green Star (Heerlerheide) de beslissing zal vallen. Gezien de daverende 9—0 over winning die zondag j.l. behaald werd tegen Heerlen, mogen we zon dag wel wat verwachten! Hier volgt nog even de stand in de kopgroep: Venray 15 12 1 2 25 Tegelen II 16 12 2 2 25 Weert II 16 10 1 4 21 Verliest Venray zondag, dan is er een beslissingswedstrijd nood zakelijk, zoals uit bovenstaande stand blijkt. We vertrouwen er echter op, dat Venray zondag a.s., na lange jaren weer eens een hockeykampioen mag inhalen! Handboogsport Zondag zal op de Heide, het eerste kringconcours gehouden worden van de handboogschuttersbond District XI. Hierop zal ook HorstAmerica komen schieten, die binnenkort hun eigen nieuwe baan openen. Zelfs grote mensen kunnen wel eens kinderachtig zijn. Dat bleek toen een Venraynaar zijn mede cafébezoeker een groot kruis op zijn jas schilderde. De beschilderde vond daar weinig aardigheid aan en liet dat dan ook hardhandig merken. Het werd dus een flinke ruzie en beide zondaars kregen dan ook f 20 boete. De schilder vertelde dat hij niet kon betalen en dus moest gaan zit ten, maar bedacht zich even later en vroeg toen de gerechtsdienaar of hij een briefje van duizend gul den kon wisselen. Een Venlonaar had uit een jas op de leeszaal f 15 gestolen en werd daarbij gesnapt. Deze nog jonge man bleek al meer van deze gijntjes uitgehaald te hebben en kreeg nu als beloning een maand gevangenisstraf. Dat je tegen je buurman niet mag zeggen dat hij een „walglijke" vent is, mag onder hand bekend geacht worden. De Venlonaar, die het niet wist, kreeg echter een tientje boete. En als twee Venlose dames eens hardop gaan zeggen, wat ze van elkaar denken, zullen wij er maar het zwijgen toe doen, maar hoog staand waren die gedachten niet, dat kunnen we u verzekeren. Hier werden het f25 voor ieder. Dat men geen oud ijzer dat langs de weg ligt mee mag nemen, weten ook nog niet alle mensen. Een Ar- cenaar werd dat met f 25 aan zijn verstand gebracht en een drietal Venraynaars kreeg f 15. Een Venlonaar had op 31 decem ber f 33.50 gestolen, maar verteld nu de rechter dat hij sinds 1 jan. j.l. zijn leven aan het beteren was. Om hem daarbij te helpen, kreeg hij 14 dagen. In Bergen hadden twee jongelui ruzie. Denderende ruzie om een Bergense schone en er werd zelfs Zaterdags en Zondags om geknokt. Tot dat de een, een bierglas als wapen ging gebruiken en toen werd er politie bijgehaald. De politie deed alle mogelijke moeite om getuigen van deze slachtpartijen te vinden, maar heel Bergen en verre om geving bleek die dag juist met vacantie te zijn geweest. Niemand had wat gehoord of gezien. Toen nu de advocaat van de be klaagde met een dozijn getuige a decharge binnen kwam stappen, schoot de Officier uit zijn slof. Nu wist men dan wel hoe het zich toe gedragen had. Er werd een spits debat geleverd tussen verdediger en Officier, maar de beklaagde zal f 40 moeten betalen. Een jongen van de vlakte werd beschuldigd een ruit kapot gegooid te hebben. Volmondig gaf hij dat toe: „Jao kaik is edelachtbare, wat zou Uwwes doen, asje 'snachtsmet een stuk in je kraag ovver de straot komt en je schene kapot stoot aan enne vuilnisemmer, die ze hebbe laote staon?" was zijn vraag, waar de rechter echter maar niet op in ging. Hij had in ieder geval een vuilnisblik uit de emmer gepikt en dat binnen gekeild door een raam, dat naar zijn mening openstond. Ge rinkel van glas had aangetoond, dat het dicht was en toen had hij zich gemeld en zelfs bereid getoond de schade te betalen. Maar de man, die behalve een kapotte ruit, ook nog het conser venblik cadeau gekregen had, was niet te vermurwen en nu werd de boete f 10. Tenslotte was er dan nog de Venraynaar, die een ander met een stoel op diens hoofd geslagen had. De baas had die onenigheid tus sen de knechts gezien en de politie daarin gehaald. De geslagene moest als getuige optreden, maar had schijnbaar zulk een schrik voor de stoelenman, dat hij niets durfde te zeggen. Het was een hele heisa, voordat de getuige eindelijk de eed aflegde, maar toen was de stoelen man dan ook het haasje. Het wer den f 20 boete en 1 maand voor waardelijk. In de loop van komende weken krijgt men per post weerde bekende zakjes van het Rode Kruis thuis bezorgd. Het is natuurlijk de be doeling, dat U hierin een gift doet, een offertje, dat naderhand wordt opgehaald. Voordat U nu wrevelig dat zakje aan de kant gooit, moet U toch even bedenken, hoe dit Rode Kruis dank zij de vele kleine en grote offers sinds jaar en dag klaarstaat om te kunnen helpen. Vorige week hebben we kunnen lezen hoe heilzaam hier de bloed transfusiedienst werkt. Zij was on mogelijk als het Rode Kruis hier de eerste stoot niet toegegeven had en al het werk daarvoor spontaan verricht. U hebt misschien we herhalen misschien nooit iemand anders bloed nodig, maar dank zij het Rode Kruis zal het er zijn als het nodig is voor anderen. Meer dan 60 taken heeft het Rode Kruis op zich genomen. Behalve bloedtransfusiedienst, de moedermelkcentrale, waarmede on dervoede zuigelingen geholpen worden. Kent U de posten langs de wegen, het welfare-werk in hos pitalen en sanatoria, de lectuur voorziening e.v.a. Vraagt U zich dan eens af, of het verantwoord is, dat zakje weg te gooien. Is het niet beter dan inderdaad een bijdage te geven, al beschouwt U ze dan maar als noodverzekering voor U. S.V.V.-nieuws De seriewedstrijden voor de kring gaf ons zondag de wedstrijd Seve- numVenray te zien. Een wedstrijd, waarvan niet veel bijzonders is te vertellen, omdat Sevenum feitelijk geen partij meer bied aan Venray. De overwinning met 41 was dan ook 'n tamelijk goedkope zege, die alleen nog ontsierd werd door ruw spel van de Sevenumse kant. Het tweede kreeg hier Wanssum op bezoek in het kader van die wedstrijden en toonde wel bar wei nig strijdlust. Met een 4—2-neder- laag werden ze dan ook van het veld gestuurd. Venray 3 liet wel helemaal een steek vallen, door met 8—2 tegen Arcen te verliezen. Zij hebben nu zondag kans om revanche te nemen en deze smet uit te wissen. Dat is dan ook de enige wedstrijd die morgen zondag gespeeld wordt. Bij de laatst gehouden inspectie door het Nederlands Rundvee Stam boek werden in de ondervermelde fokverenigingen in het gebied van de K.I.-vereniging Venray de daar bij vermelde aantallen dieren in geschreven: Venray—Helde—Leunen—Veulen 4 K.S. 22 S. 14 R. Ysselsteyn 2 K.S. 5 S. 6 R. Smakt 1 S. Geijsteren 1 K.S. 6 S. Oostrum 4 S. 4 R. Merselo 1 K.S. 5 S. 3 R. Oirlo- Castenray 1 K.S. 8 S. 16 R. Wanssum- Blitterswijk 1 K.S. 7 S. 3 R. Totaal 10 K.S. 58 S. 46 R. Nieuws uit Venray en Omgeving GROENE KRUIS Donderdag 23 mei is er GEEN zuigelingenbureau. Collecte De zondag 5 mei gehouden col lecte voor de nationale fondsen bracht bij de kerken in de kom f 95.op. Jubileum Maandag a.s. herdenkt de heer Pierre Gooren, dat hij voor vijftig jaren zijn onderwijzers-diploma heeft behaald. De heer Gooren, die reeds enige tijd van zijn pensioen geniet, is thans nog immer voor zitter van het Oranje-comité. PATRONAAT In verband met ons proefbivak kan er vandaag en morgen geen patronaat gegeven worden. De deelnemers aan het weekend vertrekken vanmiddag om 3 uur vanaf het jeugdgebouw. Dit week-end wordt gehouden met het oog op 't grote zomerbivak dat gehouden zal worden in de kermisweek in een van de mooiste plaatsjes van Zuid-Limburg, n.l. Ulestraten. Zaterdag a.s. 25 mei om half acht is er weer een ontspanningsavond. Aanrijding Bij de Nachtegaal werd de wiel rijder H. P., die plotseling de weg overstak, door een passerende wagen gegrepen. Met hoofd en schouderwonden werd hij naar huis overgebracht. Pater L. van Veen O.F.M. f Het provincialaat der Francis canen te Weert, ontving maandag telegrafisch bericht uit Brazilië, dat te Belo-Horizonte is overleden pater Laurentius van Veen O.F.M. Pater Van Veen, die uit Rotter dam geboortig is, werd 73 jaar oud. Hij werd priester gewijd in 1909, werkte daarna als assistent in de kloosters te Venray en Woerden, om in 1913 als missionaris naar Brazilië te vertrekken. Hier was hij voornamelijk werkzaam in't onder wijs als wiskunde-leraar en als direc teur van verscheidene colleges. De laatste jaren was hij rector van een kolonie van melaatse kinderen. Afscheid opper Temme Nadat reeds eerder de Rijks politie van Venray afscheid geno men had van de scheidende opper J. Temme, die tot groepscomman dant is benoemd in Linne, hebben zaterdagavond de reservisten in Hotel de Zwaan afscheid van hun leermeester genomen. Reserve-wachtmeester G.Janssen

Peel en Maas | 1957 | | pagina 1