Sensatie aan het uitspansel Railgarnituren, traproeden, oliekachels Een brokje geschiedenis Brief van Pater 1 Verslnys o.f.m. uit Australië Vurige komeet zichtbaar Biechtgelegenheid in de Paterskerk Zaterdag 13 april 1957 No 15 ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGANG CONFECTIE VP lik m PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF WPPK"RT A Tl VOfTR VPWRAV PM HMQTPPgPM ADVERTENTIE-PRIJS: 8ct.pnrra.nl. ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 TELEFOON S12 GIRO 150852 >1 UUIVULnL/ 'wol\ Liil IVtV I Edl U1V1J 1 IVCiIVUlX PRIJS PER KWARTAAL I 1.40 BUITEN VENRAY I 1.60. KEN UW EIGEN INDUSTRIE. I Opening en uitbreiding. Het was direct na de bevrijding, dat op een vergadering te Utrecht, de referendaris van het departement van Economische Zaken, wi.len de heer de Koning, voor de afdeling Utrecht, van de Mij. van Nijverheid en Handel, sprak over de noodzaak van de industrialisatie van Neder land. „Willen wij niet ten onder gaan, dan is het noodzakelijk, dat wij zelf gaan fabriceren, wat wij voor de oorlog elders haalden", aldus een van zijn slot-conclusies. Bij die belangstellenden bevond zich een grossier in ijzerwaren, die door zijn zaken feitelijk dagelijks dit tekort aan eigen Ned rlandse industrie aan de lijve ondervond. Het was de heer Burgman Sr., die als directeur van Burgman Zonen te Utrecht, groothandel in ijzerwaren en gereedschappen, niet die produkten krijgen kon, waarin hij reeds een dertigtal jaren han delde, namelijk kleine metaalwaren, hang- en sluitwerk, railgarnituren, traproeden en wat dies meer zij. In het leeggeplunderde Nederland waren ook deze artikelen schaars en wat uit het buitenland te krijgen was, bleek veel te weinig. Of de woorden van wijlen de heer de Koning, de laatste hindernis overwonnen, is feitelijk onbekend, maar zeker is, dat enkele dagen daarna een hoekje van de Groot handel werd ontruimd en 4 man personeel met een oude machine begonnen aan de fabrikatie van rail-garnituren en traproeden, twee artikelen, waarnaar een geweldige vraag was. Na een moeilijk begin sloeg het artikel in en moest het personeel al heel gauw uitgebreid worden met een stempelmaker, met een galvaniseur en met deze vaklui kwamen nieuwe machines. Intussen begonnen de mensen van Burgmans Groothandel zich tamelijk onbehaaglijk te voelen, omdat iedere beschikbare ruimte gebruikt werd voor de fabricatie en opslag van genoemde artikelen en zij feitelijk langzaam maar zeker uit hun eigen huis verdreven werden. INALFA. Toen besloot de Industrie voor Aliminium-Fabrikaten, oftewel de N.V. INALFA, de grote sprong te wagen en op eigen benen een eigen leven te gaan leiden. Men trok naar de Keulse Kade in Utrecht, waar een deftig naam bord de belangstellende bezoekers de weg wees naar de N.V. INALFA. De ruimte, die men daar vond, was overweldigend, maar toen de piano-scharnieren in de produktie waren genomen, de DAF-vootfron- ten moesten worden vervaardigd, de eerste proeven werden genomen met de nieuwe carburateur voor een oliekachel en de gordijnrail met toebehoren steeds meer werd gevraagd, bleek aldra ook deze ruimte weer te klein. Want dit had men wel bekeken: als de vraag naar een artikel af nam, stonden andere produkten al klaar, om aan de steeds groeiende vraag te voldoen. En in de keuze voor die fabrika- katen bleek de directie, die intus sen was uitgebreid met de heren Burgman Jr. en Knoet, een fijne neus te hebben. tylaar einde 1952 stond men in Utrecht voor het voldongen feit: uitbreiden of stilstaan? Stilstand is achteruitgang, dus besloten werd tot uitbreiding. Maar die uitbreiding bleek zo een, twee, drie, niet te verwezenlijken, omdat de bij de fabriek gelegen grond al leen op practisch onmogelijke voor waarden te krijgen was. Men besloot toen Utrecht te gaan verlaten en zich daar te vestigen, waar via het Rijk subsidie gegeven werd bij de bouw van nieuwe fa brieken. De heren Burgman en Knoet hebben daarvoor aan menige plaats een bezoek gebracht, tot men ten slotte in Venray belandde, waar o.a. de nieuwe ambachtsschool en de mogelijkheden voor onderwijs doorslaggevende factoren waren om naar Venray te gaan verhuizen. UTRECHT-VENR A Y-vv Zo kon men dan in de gemeente raadsverslagen de verkoop van het industrie-terrein aan deN.V.Inalfa lezen, waarop direct daarna al de eerste advertentie om personeel in ons blad verscheen. De eerste jongelui uit Venray namen toen een enkele reis Utrecht en het is tekenend, dat het over grote deel van deze reizigers thans nog steeds Inalfa trouw gebleven is. Het duurde niet lang, of men kon aan de Maasheseweg de nieuwe hal zien verrijzen, die deze nieuwe industrie onderdak zou geven. KEN UW INDUSTRIE Nu op het industrieterrein bij Custers gebouwd wordt, evenals bij de Darnell, nu In- alfa grote plannen heeft en Nelissens betonfabriek ver groot en verruimd wordt, nu ThijssenKleine Staarman 'n nieuw atelier bouwt en Beeren zijn houten gebouw vervangt door een stenen, nu een nieuwe Zuivelfabriek de trotse toegang tot Venray vormt en het gonst en leeft in onze industrie, gaan wij U onder de titel: „ken Uw industrie", in de komende weken iets meer vertellen over de Ven- rayse industriën. Nog te velen beseffen niet, dat we op het ogenblik een ontwikkeling meemaken, die mi<schien voor de toekomst van onze gemeenschap van enorm belang kan zijn. Iets meer te weten, iets beter te kennen wat op het ogenblik op het gebied van industriali satie in Venray gebeurd is en nog dagelijks gebeurt, is daar toe een eerste vereiste. We hopen, dat deze arti kelen tot een beter begrip daartoe zullen leiden. We slaan de moeilijkheden der verhuisperiode maar over en con stateren, dat begin 1956 de Inalfa haar deuren wagenwijd open had staan. Wagenwijd om Venrays per soneel binnen te laten en een stroom van fabrikaten Nederland en het buitenland in te sturen. Met 35 Utrechtenarenen 60 Ven- raynaren werd hier met de pro ductie begonnen. Het is voor de Utrechtenaren een hele onderne ming geweest en voor sommigen van hen nog. Men kwam immers uit een stad, waar niet alleen familie en kennis sen woonden, maar die toch ook nog altijd op velerlei terrein ge makken en voordelen geeft boven een zij het dan uit de kluiten gewassen Venray. Vooral de eerste factor: familie en kenissen heeft het voor menig Utrechtenaar moeilijk gemaakt zich te acclima tiseren. Over het algemeen kan men nu na een goed jaar zeggen, dat de meesten hierin toch wel zijn ge slaagd. Nu men eens nader kennis heeft gemaakt met andere Venrayse mensen, nader kennis heeft ge maakt met de plaats zelf, waarvan men vooral het natuurschoon zeer op prijs stelt en men een beetje ingeburgerd is. nu zijn de ergste bezwaren wel weggenomen en be gint men al langer hoe meer in de Venrayse gemeenschap in te groeien Doch dit is een taai en langzaam proces, dat naarmate men in hogere en leiding gevende kringen komt, des te langzamer verloopt en dik wijls de-grootste offers vraagt. Ook voor de Venraynaren is het niet meegevallen. Men is niet in dustrie-arbeider door een overal aan te trekken en de fabriekspoort binnen te stappen, al is die dan nog zo mooi en is de fabriek nog zo vol zon en licht. Integendeel, dan begint ook hier een moeilijk proces, dat al naar ge aardheid van de individuele mens soms lang, soms kort duurt of zelfs tot mislukking gedoemd is. Zo zijn bij de Inalfa ook zowel bij Utrechtenaren als Venrayers mislukkingen voorgekomen, maar, en hieruit blijkt toch wel dat vele successen geboekt werden, het ver loop is buiten verwachting klein geweest. Als er nu 250 mensen bij Inalfa werkzaam zijn, waarvan ruim 200 Venrayse wil dat toch wel wat zeggen. Deze jonge fabriek, met uit de aard der zaak jonge staf, heeft het de mensen ook niet moeilijk ge maakt. Men heeft begrip voor het feit, dat deze plaats nu eenmaal niet zo industrie-minded is als een ander, waar reeds generaties arbei ders de fabrieks-arbeid kennen, en dat dit zijn moeilijkheden met zich brengt. Men heeft daarnaast door arbeids analyse, en opleiding in de fabriek zelf, de mensen weten om te vor men tot geschoolde arbeiders, waar over de directie zeer te spreken is. Trouwens een bewijs daarvan vinden we in het feit, dat in het leidinggevend personeel, wat door Inalfa principieel gekozen wordt uit het lagere personeel der fabriek, al langer hoe meer Venrayse ge zichten opduiken en dat deze men sen daar goed blijken te voldoen. Spreekt men over „fabriek" dan menen vele mensen dat hier een lopende band rondslingert, waarop men allerlei fabrikaten ziet en waaraan een bepaalde arbeider een bepaalde schroef heeft vast te draaien, waarmede dan zijn arbeid ten einde is. Zo is het bij Inalfa niet. Alleen al in deze fabriek zijn vol gens een vrij onlangs gehouden arbeidsanalyse 25 verschillende be roepen uitgeoefend. Er is dus nog al keus. En de vakmensen zullen heus wel zorgen, dat na testing en wat dies meer zij, de aspirant-arbeider die plaats vindt, die hem niet alleen het beste ligt, maar waarvan het werk hem ook de meeste voldoe ning schenkt. Het geringe verloop toont alweer aan, dat deze methode vruchtbaar werkt. PRODUCTIE Zo draait nu Inalfa een goed jaar. De aanloop-moeilijkheden is men te boven, de verhuisge.-chiedenis is ten einde, maar nieuwe dringende problemen vragen alweer de aan dacht. Naast de gordijnrail met toebe horen, traproeden, pianoscharnier, de DAF-voorfronten, de carburators enz., is men intussen begonnen met de Nobel-oliehaarden en -kachel- fabrikage en staan honderden Elsrijk-meubelen gereed, om ver zonden te worden. Terwijl men aan de ene kant nog denkt over de officiële opening van het Inalfa-gebouw, is men aan de andere kant al volop bezig met de plannen voor uitbreiding. Want vele nieuwe plannen staan op stapel. Verzorgt men nu al een deel van de 'huiskamer: gordijnrails, olie- haard, meubels, in de toekomst wil men nog verder. Daarvoor liggen de ontwerpen klaar, zijn de oc troi 1 *n aangevraagd en naast een uitbreiding van de gewone produc tie moeten die projecten binnen af zienbare tijd tot verwezenlijking komen. Nieuwe magazijn-ruimten moet er bij komen en zo zal het dan ge beuren, dat wanneer op 5 SEPTEMBER a.s. de Commissaris der Koningin in Limburg Mr. Dr. Fr. Houben, de Inalfa-industrie-hal officieel komt openen, hij meteen een eerste steen mag leggen voor de uitbreiding, die een vloeroppervlakte heeft van meer dan 5000 m2. Van de zolderruimte naar deze fabrieks-hal in de twintig jaren, die achter ons liggen, is wel een bewijs van de dynamische groei van de N.V. INALFA. En dat na een goed jaar werken de nieuwe hal te klein is, toont aan, dat ook de Venrayse grond vruchtbare is. Als op 5 september a.s. de vlag in top gaat en er vele ernstige en plechtige woorden zullen gesproken worden, dan worden misschien de woorden van wijlen de heer de Koning eveneens herhaald: „Willen wij nietten onder gaan, dan is industrialisatie dringend nodig Het geldt voor Nederland, het geldt voor Venray Onze indruk is, dat met Inalfa daartoe een goede keus gedaan is In de Nederlandse rijwielhandel, een vakblad voor rijwielhandelaren stond een korte levensbeschrijving van de heer G.H. Cup uit Maashees, die wij hier gaarne laten volgen. Op 30 december 1956 overleed op twee-en-tachtig-jarige leeftijd de heer Cup voornoemd. Hij was de laatste van de zes, en de jongste der Maashese rijwielfabriekanten uit de tijd voor de eeuwis-eling, toen er nog rijwielen werden ver vaardigd op hoge wielen. Het was alles handwerk en alle onderdelen moest men zelf maken, pedalen, zadels, handvatten, sturen, en zelfs kogels. Later kwamen er velocipédes uit Duitsland. De heer Cup trok toen naar dat land om er voor die tijd moderne machines te kopen. Een draaibank bv., en met behulp van deze draaibank maakte hij zelf een tweede. Er kwam ook een lakoven bij en vervolgens werden in eigen beheer nikkelbaden opgesteld. Van een systematische vakoplei ding, laat staan van vakexamens had niemand in die dagen ooit ge hoord. Men leerde alles in en door de praktijk. Wie daar thans bij stilstaat, moet wel respect hebben voor onze pio niers, die heel hun leven, bij wijze van spreken, dag en nacht hebben gewerkt. Het verkopen der produkten ging nu ook niet bepaald gemakkelijk. De heer Cup deed zaken in een omtrek van vijftig km. Vele klanten stonden er op, dat men hun gratis leerde fietsen en als dit niet lukte het was niet zo gemakkelijk op die hoge machines was alle moeite voor niets geweest en ging de transactie niet door. Wel waren het taaie rakkers in die dagen. De gebroeders Cup heb ben ook nog in automobielen ge daan en zelfs motoren gemaakt voor draaimolen en voor deegma chines bij vooruitstrevende bakkers. Op 80-jarige leeftijd vloog hij nog met zijn vrouw naar Amerika, om zij o kinderen te bezoeken en uit zucht naar avontuur. FIRLE, 1 april 1957 Meelevende familie, vrienden en kennissen. Het kan soms van kleine dingen afhangen, om tot een idee te ko men. Zo ook in het beg'n van deze brief. Ik kreeg vanmorgen Peel en Maas, waarin mijn brief binnenge smokkeld was en dacht toen: het zal weer drie maanden geleden zijn, dat ik geschreven heb, dus maar weer eens beginnen. Ik hou meestal de maandag voor mijzelf om de post en zo af te werken en om ook weer eens een dagje thuis te zijn. Het is nu maandagmorgen 1 april en tot nu toe ben ik er vandaag niet ingelopen en ik geloof, dat dit ook alléén maar echt Hollands is en men er hitr, ook onder de Hol landers, weinig aan doet. Ik kreeg vanmorgen ook een brief van Pater Beerepoot, die in het land is, maar nog steeds niet gearriveerd is, daar hij veel moeite heeft om zijn volkswagen, die hij vanuit Holland heeft meegebracht, hier in te voeren. Hij zal woensdagavond hier zijn, zo schrijft hij. 't Zal dus wel don derdagmorgen worden, want 't is nog een hele afstand van Melbour ne naar hier. Het is geen Amster damden Haag, maar Rosendaal Parijs. Ik ben blij, dat hij komt, want alleen is 't echt niet te doen. Als je er iets van wilt maken, moet er toch regelmatig een pater op het platteland zijn en een in de stad. Hoe we dat echter zullen verdelen, is nog geen uitgemaakte zaak, maar dat komt wel. Ik heb nu in die 6 maanden in Australië ongeveer een 600 gezin nen bezocht en weet nu ongeveer waar het hardste hulp nodig is en ga daar ook regelmatig naar toe. De mensen dreigen daar werke lijk hun geloof te verliezen, omdat ze slechts eens in de 6 tot 8 weken een H. Mis hebben. Nu ga ik er zo om de twee weken heen. Hier in de stad zelf, in Adela'de, hebben we, zoals U weet, maandelijks onze „Hollandse" H. Mis, met gelegen heid tot biechten en een gezellig praatuurtje na. We hebben nu in de Cathedral van het Aartsbisdom, midden in de stad, de laatste drie weken van de Vasten, lijdensmeditaties. Ik durfde het niet alle 6 keren aan, daar dat teveel gevraagd zou zijn. De opkomst was gisteren niet zo geweldig, maar men zegt, dat er wel meer zullen komen. Ook hebben we 'n soort parochi ale raad of kerngroep om ons heen trachten te krijgen, die met 't be stuur van de St. Willibrord-club trachten tot meer activiteit te ko men. We komen langzaam maar zeker vooruit. We denken nu aan wekelijkse jongeren-avond, waar plezier en ernst elkaar zullen afwisselen. Ons maandblaadje groeit al uit tot een behoorlijk blad, het was eerst maar één groot vel, nu zijn het acht gestencylde kantjes en wij verzenden er op 't ogenblik een kleine 600. De oplage groeit nog steeds. Ik zit nog vol ideën, maar zullen eerst Pater Beerepoot maar eens afwachten, wat hij allemaal uit Holland heeft meegebracht. Mis schien weet hij nog weer betere dingen. Er wonen bij mij in huis op het ogenblik 3 katholieke nederlandse families, die als zij een huis hebben gevonden, weer vertrekken, om een andere opvolger gelukkig te maken. De meesten moeten hier nl.zo lang in een kamp verblijven, tot zij ac- comodatie gevonden hebben. Voor jonge stellen is dat niet zo moeilijk, maar wel voor gezinnen met veel kinderen, als zij geen geld bij zich hebben. Ze gaan meestal niet van weelde weg uit Holland en als ze hier zijn is vaak al het geld op en moeten zij opnieuw be ginnen. Dat valt in het beein niet mee. Er komt ook wel een betere tijd als zij hun huis gevonden hebben, maar voor die tijd is het voor de meesten een harde dobber. Ik heb er al verschillende kun nen helpen, maar wat is dat op zovelen. Ik kan geen wonderen doen, maar slechts door huisbezoek er toevallig achter komen, dat hier of daar een huis vrij staat voor een gezin. Zo kwam ik bij een hollandse familie, die op 't punt stond om te vertrekken. Ik vroeg of 't huis al verhuurd was en of ik 't nu kon huren. Dat was goed. Ik heb gauw een gezin met 13 kinderen uil het Hostel gehaald, die overbiij waren, Nu konden ze tenminste weer gaan leven. De emigranten-priester moet op de eerste plaats geestelijk werk doen, maar daarnaast indirect ook de mensen uit hun stoffelijke nood helpen. Er zijn natuurlijk ook ge vallen, die niet te helpen zijn. Als de mensen zelf een verkeerde hou ding aannemen, dan is niets aan te doen. Mooie karaktervolle mensen ko men allemaal klaar. Je hebt echier ook vele, min of meer a-sociale mensen. U weet wel van die altijd zien, dat andere wel geholpen wor den en zij niet, die zich altijd ach teruit gesteld zien, die nooit tevre den zijn. Het is eigenaardig, maar die lie den stoten iedereen af en zij komen niet aan de gang. Hoe groter van karakter, hoe eerder geholpen, zou ik haast zeggen, want dan heeft iedereen er iets voor over. Dit zijn van die losse beschou wingen. die U misschien interes seren. Dagelijks ga ik er met mijn goe de oude car op uit en heb nu ruim 17.000 km. afgelegd. Het is mooi werk, maar zwaar, soms ook de primerend, wanneer de mensen weinig medewerking tonen. Ze zijn al totaal verdroogd in hun materia listische levensbeschouwing. Iets hoger wil er zo moeilijk in. Op de duur zal 't wel beter worden. 't Kerkelijk leven groeit hier ook steeds. Een dezer dagen is er een nieuwe hulp-bisschop benoemd als steun voor onze aartsbisschop, die het werk niet meer aan kan. Toen ik gisteren de lijdensmedi tatie ging geven, stapte hij juist in de wagen, gewoon naast de chauf feur. Hij zag mij en vroeg wanneer Father Beerepoot terug was. Hij hoopte hem gauw te zien, waarop hij verder reed. Hij is de eenvoud zelf en heeft iets weg van onze H. Vader de Paus, mager, eenvoudig, vlot en impo nerend door zijn fijn en blij ka rakter. Zo weet U weer iets van mij. Ik hoop altijd r p brieven. Ik heb alle brieven nog wel niet beant woord, maar beloof dat iedere schrijver iets krijgt. Hartelijke groeten Pater A. VERSLUYS o.f.m. 1 Dunkley Ave FIRLE S.A. Australia. Na de 19e echter komt hij aan onze hemelhelft „op". Hij zal zich hoe langer hoe meer aftekenen aan de noordelijke hemelhelft, tijdens de avonduren. Midden mei zal hij zelfs rond 25 graden boven de noordelijke hori zon zichtbaar zijn. Maar dan heeft hij al zo veel aan helderheid inge boet, dat hij zonder kijker vrijwel zeker onzichtbaar zal zijn. Zij, die niet over sterrekijkers beschikken, moeten dus na zons ondergang de komeet van Arend- Roland zoeken boven het noord westen, maar liefst zo spoedig mogelijk na de 19de rpil. Nogmaals: verrassingen, mis schien zelfs grot? verrassingen zijn niet uitgesloten. Het is mogelijk, dat de komeet van Arend Roland de astronomische geschiedenis in gaat als de helderste komeet van deze eeuw. Wie meer wil weten over de „loopbaan" van deze komeet, ver wijzen wij naar het laatstverschenen nummer van „Hemel en Damp kring", het orgaan van de Vereni ging voor Weer- en Sterrekunde, waaraan wij enkele gegevens ont leenden. Vrijwel zeker zal, na de 19de april, een zeer vurige komeet aan onze hemel zichtbaar zijn. Optimis ten voorspellen zelfs, dat hij de komeet van Halley nog altijd de beroemdste van deze zonderlinge hemelfamilie aan vurigheid kin overtreffen. Niet: zal overtreffen, want over de helderheid van een komeet valt van te voren slechts iets, niet veel te zeggen. Zeker is, dat verrassingen met de komeet van Arend-Roland (zo genoemd naar de twee belgische sterrekundigen, die hem op 8 no vember van het vorige jaar ontdek ten) niet uitgesloten zijn. De kern van de komeet, zal even duidelijk zichtbaar kunnen worden als onze helderste sterren. Maar dan slechts rond de 19de april en even daarna, als de komeet nog vlak bij de zon en de aarde is. Daarna zal hij vrij snel aan hel derheid inboeten, om tegen de helft van de maand mei voorongewapen- de ogen onzichtbaar te worden. Gezien de „samenstelling" van deze komeet is het mogelijk, dat de sluier de staart van de komeet Gedurende de Goede week zijn de volgende biecht-uren vastgesteld: Maandag en Dinsdag van 5—9 u. Woensdag van 39 uur. Witte donderdag van 37.30 u. Goede vrijdag van 3—9 u. (be halve tijdens de plechtigheid.) Paas-zaterdag tot 12 u. 's middags. Mogen wij de gelovigen verzoeken zich aan deze biechttijden te houden en willen zij er wel aan denken, dat des 's avonds op de vastgestelde uren de kerk zeker gesloten wordt. Wij menen, dat iedereen immers voldoende gelegenheid heeft om te biechten. Nieuws uit Venray ei Omgeving het licht van de kern vele keren in helderheid overtreft. Dit ligt o.m. aan de zon etc. meer. Dan zal een schouwspel te zien zijn, dat veel sensatie kan wek ken. Een schouwspel, dat zelfs in vroeger eeuwen de mensen soms tot de uiterst angstige ge dachte kon brengen, dat de aarde verging. Omdat de aarde zich zou moeten bewegen door de kometenstaart heen, die zou bestaan uit uiterst giftige gas sen, welke alle leven op aarde met één slag zouden vernie tigen. Hetwelk natuurlijk dwaas heid is. In het noordwesten Van de 8ste november af, het ogenblik dus van zijn ontdekking, heeft de komeet van Arend-Roland al een hele lange baan afgelegd, die met sterrekijkers zichtbaar was. Nu kunnen kometenzoekers, die op het noordelijke halfrond van de aarde wonen, niets uitrichten, want deze week nog beweegt de komeet van Arend-Roland zich nog langs de zuidelijke hemelhelft. GROENE KRUIS DONDERDAG a.s. Consultatiebureau voor zuigelingen uit de Kerkdorpen. Naar de Missie Vrijdag j.l. vertrok vanuit Brus sel naar de missie van Ka-ai in de Belgische Congo de Eerw. Zus ter M. Gervasia (Mej. Bets Rein- tjes) uit Leunen. Zij gaat daar werken in de verpleging, welke de Zusters van Barmhartigheid aldaar hebben opgericht. Ongelukken Men verzocht ons te melden, het ongeluk te St. Antonis, waarbij oa. 2 Venrayse jongens verwondingen opliepen, niet te wijten was aan het feit dat deze zich op de baan bevonden, maar aan een motor die slipte en daardoor onder de om heining terecht kwam. VEILIG VERKEER. De verkeers-situatie rond het Postkantoor, Grotestraat en Hen- seniusplein is in zoverre verbeterd, dat nu de voetgangers door de kettingpalen gedwongen worden om gebruik te maken van de over steekplaatsen, die door de bekende zebra-strepen worden aangegeven. Opening van Schildersbedrijf Croymans aan de Faterslaan. Maandagmiddag opende onder grote belangstelling de heer Croy mans uit Helmond zijn nieuwe zaak in het pand Paterslaan, wat hij van de heer A. Custers heeft overge nomen. In zijn winkel, waarin hij een goed voorbeeld geeft van wal met functionele kleuren en modern be hang te bereiken is, biedt hij een keur van schildersartikelen en be hangselartikelen, die zelfs de meest veeleisende bezoekers zal bevre digen.' De heer Croymans, die in Eind hoven en Helmond veel personeel werkzaam heeft in de woningbouw, hoopt ook in deze streken de nodige opdrachten te kunnen krijgen. iBEJAARDEN-SOOS GESLOTEN Vrijdag werd het winterseizoen van de bejaarden-soos in de oude ambachtsschool gesloten. Na een welkomswoord bedankte de voor zitter het sociaal charitatief cen trum, dat voor de bejaarden zoveel doet. Natuurlijk kregen ook de dames die voor de koffie zorgen, nog een extra bedankje en allen, die door financiële en andere gif ten de soos maken. Hij sprak de hoop uit alle deel nemers ook het komende jaar weer te zien. Ook de heer van Rens, voor zitter van het Centrum, onder streepte die wens en hoopte op een prettige zomer.

Peel en Maas | 1957 | | pagina 1