Sensatie
aan het uitspansel
Railgarnituren,
traproeden, oliekachels
Een brokje geschiedenis
Brief van Pater 1 Verslnys o.f.m. uit Australië
Vurige komeet zichtbaar
Biechtgelegenheid
in de Paterskerk
Zaterdag 13 april 1957 No 15
ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
CONFECTIE VP
lik
m PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF WPPK"RT A Tl VOfTR VPWRAV PM HMQTPPgPM ADVERTENTIE-PRIJS: 8ct.pnrra.nl. ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 TELEFOON S12 GIRO 150852 >1 UUIVULnL/ 'wol\ Liil IVtV I Edl U1V1J 1 IVCiIVUlX PRIJS PER KWARTAAL I 1.40 BUITEN VENRAY I 1.60.
KEN UW EIGEN INDUSTRIE. I
Opening en uitbreiding.
Het was direct na de bevrijding,
dat op een vergadering te Utrecht,
de referendaris van het departement
van Economische Zaken, wi.len de
heer de Koning, voor de afdeling
Utrecht, van de Mij. van Nijverheid
en Handel, sprak over de noodzaak
van de industrialisatie van Neder
land.
„Willen wij niet ten onder gaan,
dan is het noodzakelijk, dat wij
zelf gaan fabriceren, wat wij
voor de oorlog elders haalden",
aldus een van zijn slot-conclusies.
Bij die belangstellenden bevond
zich een grossier in ijzerwaren, die
door zijn zaken feitelijk dagelijks
dit tekort aan eigen Ned rlandse
industrie aan de lijve ondervond.
Het was de heer Burgman Sr.,
die als directeur van Burgman
Zonen te Utrecht, groothandel in
ijzerwaren en gereedschappen, niet
die produkten krijgen kon, waarin
hij reeds een dertigtal jaren han
delde, namelijk kleine metaalwaren,
hang- en sluitwerk, railgarnituren,
traproeden en wat dies meer zij.
In het leeggeplunderde Nederland
waren ook deze artikelen schaars
en wat uit het buitenland te krijgen
was, bleek veel te weinig.
Of de woorden van wijlen de heer
de Koning, de laatste hindernis
overwonnen, is feitelijk onbekend,
maar zeker is, dat enkele dagen
daarna een hoekje van de Groot
handel werd ontruimd en 4 man
personeel met een oude machine
begonnen aan de fabrikatie van
rail-garnituren en traproeden, twee
artikelen, waarnaar een geweldige
vraag was.
Na een moeilijk begin sloeg het
artikel in en moest het personeel
al heel gauw uitgebreid worden
met een stempelmaker, met een
galvaniseur en met deze vaklui
kwamen nieuwe machines.
Intussen begonnen de mensen
van Burgmans Groothandel zich
tamelijk onbehaaglijk te voelen,
omdat iedere beschikbare ruimte
gebruikt werd voor de fabricatie
en opslag van genoemde artikelen
en zij feitelijk langzaam maar
zeker uit hun eigen huis verdreven
werden.
INALFA.
Toen besloot de Industrie voor
Aliminium-Fabrikaten, oftewel de
N.V. INALFA, de grote sprong te
wagen en op eigen benen een eigen
leven te gaan leiden.
Men trok naar de Keulse Kade
in Utrecht, waar een deftig naam
bord de belangstellende bezoekers
de weg wees naar de N.V. INALFA.
De ruimte, die men daar vond,
was overweldigend, maar toen de
piano-scharnieren in de produktie
waren genomen, de DAF-vootfron-
ten moesten worden vervaardigd,
de eerste proeven werden genomen
met de nieuwe carburateur voor
een oliekachel en de gordijnrail
met toebehoren steeds meer werd
gevraagd, bleek aldra ook deze
ruimte weer te klein.
Want dit had men wel bekeken:
als de vraag naar een artikel af
nam, stonden andere produkten al
klaar, om aan de steeds groeiende
vraag te voldoen.
En in de keuze voor die fabrika-
katen bleek de directie, die intus
sen was uitgebreid met de heren
Burgman Jr. en Knoet, een fijne
neus te hebben.
tylaar einde 1952 stond men in
Utrecht voor het voldongen feit:
uitbreiden of stilstaan?
Stilstand is achteruitgang, dus
besloten werd tot uitbreiding. Maar
die uitbreiding bleek zo een, twee,
drie, niet te verwezenlijken, omdat
de bij de fabriek gelegen grond al
leen op practisch onmogelijke voor
waarden te krijgen was.
Men besloot toen Utrecht te gaan
verlaten en zich daar te vestigen,
waar via het Rijk subsidie gegeven
werd bij de bouw van nieuwe fa
brieken.
De heren Burgman en Knoet
hebben daarvoor aan menige plaats
een bezoek gebracht, tot men ten
slotte in Venray belandde, waar
o.a. de nieuwe ambachtsschool en
de mogelijkheden voor onderwijs
doorslaggevende factoren waren om
naar Venray te gaan verhuizen.
UTRECHT-VENR A Y-vv
Zo kon men dan in de gemeente
raadsverslagen de verkoop van het
industrie-terrein aan deN.V.Inalfa
lezen, waarop direct daarna al de
eerste advertentie om personeel in
ons blad verscheen.
De eerste jongelui uit Venray
namen toen een enkele reis Utrecht
en het is tekenend, dat het over
grote deel van deze reizigers thans
nog steeds Inalfa trouw gebleven
is. Het duurde niet lang, of men
kon aan de Maasheseweg de nieuwe
hal zien verrijzen, die deze nieuwe
industrie onderdak zou geven.
KEN UW INDUSTRIE
Nu op het industrieterrein
bij Custers gebouwd wordt,
evenals bij de Darnell, nu In-
alfa grote plannen heeft en
Nelissens betonfabriek ver
groot en verruimd wordt, nu
ThijssenKleine Staarman 'n
nieuw atelier bouwt en Beeren
zijn houten gebouw vervangt
door een stenen, nu een
nieuwe Zuivelfabriek de trotse
toegang tot Venray vormt en
het gonst en leeft in onze
industrie, gaan wij U onder
de titel: „ken Uw industrie",
in de komende weken iets
meer vertellen over de Ven-
rayse industriën.
Nog te velen beseffen niet,
dat we op het ogenblik een
ontwikkeling meemaken, die
mi<schien voor de toekomst
van onze gemeenschap van
enorm belang kan zijn. Iets
meer te weten, iets beter te
kennen wat op het ogenblik
op het gebied van industriali
satie in Venray gebeurd is en
nog dagelijks gebeurt, is daar
toe een eerste vereiste.
We hopen, dat deze arti
kelen tot een beter begrip
daartoe zullen leiden.
We slaan de moeilijkheden der
verhuisperiode maar over en con
stateren, dat begin 1956 de Inalfa
haar deuren wagenwijd open had
staan. Wagenwijd om Venrays per
soneel binnen te laten en een stroom
van fabrikaten Nederland en het
buitenland in te sturen.
Met 35 Utrechtenarenen 60 Ven-
raynaren werd hier met de pro
ductie begonnen. Het is voor de
Utrechtenaren een hele onderne
ming geweest en voor sommigen
van hen nog.
Men kwam immers uit een stad,
waar niet alleen familie en kennis
sen woonden, maar die toch ook
nog altijd op velerlei terrein ge
makken en voordelen geeft boven
een zij het dan uit de kluiten
gewassen Venray. Vooral de
eerste factor: familie en kenissen
heeft het voor menig Utrechtenaar
moeilijk gemaakt zich te acclima
tiseren.
Over het algemeen kan men nu
na een goed jaar zeggen, dat de
meesten hierin toch wel zijn ge
slaagd. Nu men eens nader kennis
heeft gemaakt met andere Venrayse
mensen, nader kennis heeft ge
maakt met de plaats zelf, waarvan
men vooral het natuurschoon zeer
op prijs stelt en men een beetje
ingeburgerd is. nu zijn de ergste
bezwaren wel weggenomen en be
gint men al langer hoe meer in de
Venrayse gemeenschap in te groeien
Doch dit is een taai en langzaam
proces, dat naarmate men in hogere
en leiding gevende kringen komt,
des te langzamer verloopt en dik
wijls de-grootste offers vraagt.
Ook voor de Venraynaren is het
niet meegevallen. Men is niet in
dustrie-arbeider door een overal
aan te trekken en de fabriekspoort
binnen te stappen, al is die dan
nog zo mooi en is de fabriek nog
zo vol zon en licht.
Integendeel, dan begint ook hier
een moeilijk proces, dat al naar ge
aardheid van de individuele mens
soms lang, soms kort duurt of zelfs
tot mislukking gedoemd is.
Zo zijn bij de Inalfa ook zowel
bij Utrechtenaren als Venrayers
mislukkingen voorgekomen, maar,
en hieruit blijkt toch wel dat vele
successen geboekt werden, het ver
loop is buiten verwachting klein
geweest.
Als er nu 250 mensen bij Inalfa
werkzaam zijn, waarvan ruim 200
Venrayse wil dat toch wel wat
zeggen.
Deze jonge fabriek, met uit de
aard der zaak jonge staf, heeft het
de mensen ook niet moeilijk ge
maakt. Men heeft begrip voor het
feit, dat deze plaats nu eenmaal
niet zo industrie-minded is als een
ander, waar reeds generaties arbei
ders de fabrieks-arbeid kennen, en
dat dit zijn moeilijkheden met zich
brengt.
Men heeft daarnaast door arbeids
analyse, en opleiding in de fabriek
zelf, de mensen weten om te vor
men tot geschoolde arbeiders, waar
over de directie zeer te spreken is.
Trouwens een bewijs daarvan
vinden we in het feit, dat in het
leidinggevend personeel, wat door
Inalfa principieel gekozen wordt
uit het lagere personeel der fabriek,
al langer hoe meer Venrayse ge
zichten opduiken en dat deze men
sen daar goed blijken te voldoen.
Spreekt men over „fabriek" dan
menen vele mensen dat hier een
lopende band rondslingert, waarop
men allerlei fabrikaten ziet en
waaraan een bepaalde arbeider een
bepaalde schroef heeft vast te
draaien, waarmede dan zijn arbeid
ten einde is. Zo is het bij Inalfa
niet.
Alleen al in deze fabriek zijn vol
gens een vrij onlangs gehouden
arbeidsanalyse 25 verschillende be
roepen uitgeoefend.
Er is dus nog al keus.
En de vakmensen zullen heus
wel zorgen, dat na testing en wat
dies meer zij, de aspirant-arbeider
die plaats vindt, die hem niet alleen
het beste ligt, maar waarvan het
werk hem ook de meeste voldoe
ning schenkt.
Het geringe verloop toont alweer
aan, dat deze methode vruchtbaar
werkt.
PRODUCTIE
Zo draait nu Inalfa een goed jaar.
De aanloop-moeilijkheden is men
te boven, de verhuisge.-chiedenis is
ten einde, maar nieuwe dringende
problemen vragen alweer de aan
dacht.
Naast de gordijnrail met toebe
horen, traproeden, pianoscharnier,
de DAF-voorfronten, de carburators
enz., is men intussen begonnen met
de Nobel-oliehaarden en -kachel-
fabrikage en staan honderden
Elsrijk-meubelen gereed, om ver
zonden te worden.
Terwijl men aan de ene kant nog
denkt over de officiële opening van
het Inalfa-gebouw, is men aan de
andere kant al volop bezig met de
plannen voor uitbreiding. Want
vele nieuwe plannen staan op stapel.
Verzorgt men nu al een deel van
de 'huiskamer: gordijnrails, olie-
haard, meubels, in de toekomst wil
men nog verder. Daarvoor liggen
de ontwerpen klaar, zijn de oc
troi 1 *n aangevraagd en naast een
uitbreiding van de gewone produc
tie moeten die projecten binnen af
zienbare tijd tot verwezenlijking
komen.
Nieuwe magazijn-ruimten moet
er bij komen en zo zal het dan ge
beuren, dat wanneer op
5 SEPTEMBER a.s.
de Commissaris der Koningin in
Limburg Mr. Dr. Fr. Houben, de
Inalfa-industrie-hal officieel komt
openen, hij meteen een eerste steen
mag leggen voor de uitbreiding, die
een vloeroppervlakte heeft van meer
dan 5000 m2.
Van de zolderruimte naar deze
fabrieks-hal in de twintig jaren,
die achter ons liggen, is wel een
bewijs van de dynamische groei
van de N.V. INALFA. En dat na
een goed jaar werken de nieuwe
hal te klein is, toont aan, dat ook
de Venrayse grond vruchtbare is.
Als op 5 september a.s. de vlag
in top gaat en er vele ernstige en
plechtige woorden zullen gesproken
worden, dan worden misschien de
woorden van wijlen de heer de
Koning eveneens herhaald:
„Willen wij nietten onder gaan,
dan is industrialisatie dringend
nodig
Het geldt voor Nederland, het
geldt voor Venray
Onze indruk is, dat met Inalfa
daartoe een goede keus gedaan is
In de Nederlandse rijwielhandel,
een vakblad voor rijwielhandelaren
stond een korte levensbeschrijving
van de heer G.H. Cup uit Maashees,
die wij hier gaarne laten volgen.
Op 30 december 1956 overleed op
twee-en-tachtig-jarige leeftijd de
heer Cup voornoemd. Hij was de
laatste van de zes, en de jongste
der Maashese rijwielfabriekanten
uit de tijd voor de eeuwis-eling,
toen er nog rijwielen werden ver
vaardigd op hoge wielen. Het was
alles handwerk en alle onderdelen
moest men zelf maken, pedalen,
zadels, handvatten, sturen, en zelfs
kogels.
Later kwamen er velocipédes uit
Duitsland. De heer Cup trok toen
naar dat land om er voor die tijd
moderne machines te kopen. Een
draaibank bv., en met behulp van
deze draaibank maakte hij zelf een
tweede. Er kwam ook een lakoven
bij en vervolgens werden in eigen
beheer nikkelbaden opgesteld.
Van een systematische vakoplei
ding, laat staan van vakexamens
had niemand in die dagen ooit ge
hoord. Men leerde alles in en door
de praktijk.
Wie daar thans bij stilstaat, moet
wel respect hebben voor onze pio
niers, die heel hun leven, bij wijze
van spreken, dag en nacht hebben
gewerkt.
Het verkopen der produkten ging
nu ook niet bepaald gemakkelijk.
De heer Cup deed zaken in een
omtrek van vijftig km. Vele klanten
stonden er op, dat men hun gratis
leerde fietsen en als dit niet lukte
het was niet zo gemakkelijk op
die hoge machines was alle
moeite voor niets geweest en ging
de transactie niet door.
Wel waren het taaie rakkers in
die dagen. De gebroeders Cup heb
ben ook nog in automobielen ge
daan en zelfs motoren gemaakt
voor draaimolen en voor deegma
chines bij vooruitstrevende bakkers.
Op 80-jarige leeftijd vloog hij nog
met zijn vrouw naar Amerika, om
zij o kinderen te bezoeken en uit
zucht naar avontuur.
FIRLE, 1 april 1957
Meelevende familie, vrienden
en kennissen.
Het kan soms van kleine dingen
afhangen, om tot een idee te ko
men. Zo ook in het beg'n van deze
brief. Ik kreeg vanmorgen Peel en
Maas, waarin mijn brief binnenge
smokkeld was en dacht toen: het
zal weer drie maanden geleden zijn,
dat ik geschreven heb, dus maar
weer eens beginnen.
Ik hou meestal de maandag voor
mijzelf om de post en zo af te
werken en om ook weer eens een
dagje thuis te zijn.
Het is nu maandagmorgen 1 april
en tot nu toe ben ik er vandaag
niet ingelopen en ik geloof, dat dit
ook alléén maar echt Hollands is
en men er hitr, ook onder de Hol
landers, weinig aan doet.
Ik kreeg vanmorgen ook een
brief van Pater Beerepoot, die in
het land is, maar nog steeds niet
gearriveerd is, daar hij veel moeite
heeft om zijn volkswagen, die hij
vanuit Holland heeft meegebracht,
hier in te voeren.
Hij zal woensdagavond hier zijn,
zo schrijft hij. 't Zal dus wel don
derdagmorgen worden, want 't is
nog een hele afstand van Melbour
ne naar hier. Het is geen Amster
damden Haag, maar Rosendaal
Parijs. Ik ben blij, dat hij komt,
want alleen is 't echt niet te doen.
Als je er iets van wilt maken,
moet er toch regelmatig een pater
op het platteland zijn en een in de
stad. Hoe we dat echter zullen
verdelen, is nog geen uitgemaakte
zaak, maar dat komt wel.
Ik heb nu in die 6 maanden in
Australië ongeveer een 600 gezin
nen bezocht en weet nu
ongeveer waar het hardste hulp
nodig is en ga daar ook regelmatig
naar toe.
De mensen dreigen daar werke
lijk hun geloof te verliezen, omdat
ze slechts eens in de 6 tot 8 weken
een H. Mis hebben. Nu ga ik er zo
om de twee weken heen. Hier in
de stad zelf, in Adela'de, hebben
we, zoals U weet, maandelijks onze
„Hollandse" H. Mis, met gelegen
heid tot biechten en een gezellig
praatuurtje na.
We hebben nu in de Cathedral
van het Aartsbisdom, midden in de
stad, de laatste drie weken van de
Vasten, lijdensmeditaties. Ik durfde
het niet alle 6 keren aan, daar dat
teveel gevraagd zou zijn.
De opkomst was gisteren niet zo
geweldig, maar men zegt, dat er
wel meer zullen komen.
Ook hebben we 'n soort parochi
ale raad of kerngroep om ons heen
trachten te krijgen, die met 't be
stuur van de St. Willibrord-club
trachten tot meer activiteit te ko
men. We komen langzaam maar
zeker vooruit.
We denken nu aan wekelijkse
jongeren-avond, waar plezier en
ernst elkaar zullen afwisselen.
Ons maandblaadje groeit al uit
tot een behoorlijk blad, het was
eerst maar één groot vel, nu zijn
het acht gestencylde kantjes en wij
verzenden er op 't ogenblik een
kleine 600. De oplage groeit nog
steeds.
Ik zit nog vol ideën, maar zullen
eerst Pater Beerepoot maar eens
afwachten, wat hij allemaal uit
Holland heeft meegebracht. Mis
schien weet hij nog weer betere
dingen.
Er wonen bij mij in huis op het
ogenblik 3 katholieke nederlandse
families, die als zij een huis hebben
gevonden, weer vertrekken, om een
andere opvolger gelukkig te maken.
De meesten moeten hier nl.zo lang
in een kamp verblijven, tot zij ac-
comodatie gevonden hebben.
Voor jonge stellen is dat niet zo
moeilijk, maar wel voor gezinnen
met veel kinderen, als zij geen geld
bij zich hebben. Ze gaan meestal
niet van weelde weg uit Holland
en als ze hier zijn is vaak al het
geld op en moeten zij opnieuw be
ginnen.
Dat valt in het beein niet mee.
Er komt ook wel een betere tijd
als zij hun huis gevonden hebben,
maar voor die tijd is het voor de
meesten een harde dobber.
Ik heb er al verschillende kun
nen helpen, maar wat is dat op
zovelen. Ik kan geen wonderen
doen, maar slechts door huisbezoek
er toevallig achter komen, dat hier
of daar een huis vrij staat voor een
gezin.
Zo kwam ik bij een hollandse
familie, die op 't punt stond om te
vertrekken. Ik vroeg of 't huis al
verhuurd was en of ik 't nu kon
huren. Dat was goed. Ik heb gauw
een gezin met 13 kinderen uil het
Hostel gehaald, die overbiij waren,
Nu konden ze tenminste weer gaan
leven.
De emigranten-priester moet op
de eerste plaats geestelijk werk
doen, maar daarnaast indirect ook
de mensen uit hun stoffelijke nood
helpen. Er zijn natuurlijk ook ge
vallen, die niet te helpen zijn. Als
de mensen zelf een verkeerde hou
ding aannemen, dan is niets aan
te doen.
Mooie karaktervolle mensen ko
men allemaal klaar. Je hebt echier
ook vele, min of meer a-sociale
mensen. U weet wel van die altijd
zien, dat andere wel geholpen wor
den en zij niet, die zich altijd ach
teruit gesteld zien, die nooit tevre
den zijn.
Het is eigenaardig, maar die lie
den stoten iedereen af en zij komen
niet aan de gang. Hoe groter van
karakter, hoe eerder geholpen, zou
ik haast zeggen, want dan heeft
iedereen er iets voor over.
Dit zijn van die losse beschou
wingen. die U misschien interes
seren.
Dagelijks ga ik er met mijn goe
de oude car op uit en heb nu ruim
17.000 km. afgelegd. Het is mooi
werk, maar zwaar, soms ook de
primerend, wanneer de mensen
weinig medewerking tonen. Ze zijn
al totaal verdroogd in hun materia
listische levensbeschouwing. Iets
hoger wil er zo moeilijk in. Op de
duur zal 't wel beter worden.
't Kerkelijk leven groeit hier ook
steeds. Een dezer dagen is er een
nieuwe hulp-bisschop benoemd als
steun voor onze aartsbisschop, die
het werk niet meer aan kan.
Toen ik gisteren de lijdensmedi
tatie ging geven, stapte hij juist in
de wagen, gewoon naast de chauf
feur. Hij zag mij en vroeg wanneer
Father Beerepoot terug was. Hij
hoopte hem gauw te zien, waarop
hij verder reed.
Hij is de eenvoud zelf en heeft
iets weg van onze H. Vader de Paus,
mager, eenvoudig, vlot en impo
nerend door zijn fijn en blij ka
rakter.
Zo weet U weer iets van mij.
Ik hoop altijd r p brieven. Ik heb
alle brieven nog wel niet beant
woord, maar beloof dat iedere
schrijver iets krijgt.
Hartelijke groeten
Pater A. VERSLUYS o.f.m.
1 Dunkley Ave FIRLE S.A.
Australia.
Na de 19e echter komt hij aan
onze hemelhelft „op". Hij zal zich
hoe langer hoe meer aftekenen aan
de noordelijke hemelhelft, tijdens
de avonduren.
Midden mei zal hij zelfs rond 25
graden boven de noordelijke hori
zon zichtbaar zijn. Maar dan heeft
hij al zo veel aan helderheid inge
boet, dat hij zonder kijker vrijwel
zeker onzichtbaar zal zijn.
Zij, die niet over sterrekijkers
beschikken, moeten dus na zons
ondergang de komeet van Arend-
Roland zoeken boven het noord
westen, maar liefst zo spoedig
mogelijk na de 19de rpil.
Nogmaals: verrassingen, mis
schien zelfs grot? verrassingen zijn
niet uitgesloten. Het is mogelijk,
dat de komeet van Arend Roland
de astronomische geschiedenis in
gaat als de helderste komeet van
deze eeuw.
Wie meer wil weten over de
„loopbaan" van deze komeet, ver
wijzen wij naar het laatstverschenen
nummer van „Hemel en Damp
kring", het orgaan van de Vereni
ging voor Weer- en Sterrekunde,
waaraan wij enkele gegevens ont
leenden.
Vrijwel zeker zal, na de 19de
april, een zeer vurige komeet aan
onze hemel zichtbaar zijn. Optimis
ten voorspellen zelfs, dat hij de
komeet van Halley nog altijd de
beroemdste van deze zonderlinge
hemelfamilie aan vurigheid kin
overtreffen. Niet: zal overtreffen,
want over de helderheid van een
komeet valt van te voren slechts
iets, niet veel te zeggen.
Zeker is, dat verrassingen met
de komeet van Arend-Roland (zo
genoemd naar de twee belgische
sterrekundigen, die hem op 8 no
vember van het vorige jaar ontdek
ten) niet uitgesloten zijn. De kern
van de komeet, zal even duidelijk
zichtbaar kunnen worden als onze
helderste sterren.
Maar dan slechts rond de 19de
april en even daarna, als de komeet
nog vlak bij de zon en de aarde is.
Daarna zal hij vrij snel aan hel
derheid inboeten, om tegen de helft
van de maand mei voorongewapen-
de ogen onzichtbaar te worden.
Gezien de „samenstelling" van
deze komeet is het mogelijk, dat de
sluier de staart van de komeet
Gedurende de Goede week zijn de
volgende biecht-uren vastgesteld:
Maandag en Dinsdag van 5—9 u.
Woensdag van 39 uur.
Witte donderdag van 37.30 u.
Goede vrijdag van 3—9 u. (be
halve tijdens de plechtigheid.)
Paas-zaterdag tot 12 u. 's middags.
Mogen wij de gelovigen verzoeken
zich aan deze biechttijden te houden
en willen zij er wel aan denken, dat
des 's avonds op de vastgestelde
uren de kerk zeker gesloten wordt.
Wij menen, dat iedereen immers
voldoende gelegenheid heeft om te
biechten.
Nieuws uit
Venray ei Omgeving
het licht van de kern vele keren
in helderheid overtreft. Dit ligt o.m.
aan de zon etc. meer.
Dan zal een schouwspel te zien
zijn, dat veel sensatie kan wek
ken. Een schouwspel, dat zelfs
in vroeger eeuwen de mensen
soms tot de uiterst angstige ge
dachte kon brengen, dat de
aarde verging. Omdat de aarde
zich zou moeten bewegen door
de kometenstaart heen, die zou
bestaan uit uiterst giftige gas
sen, welke alle leven op aarde
met één slag zouden vernie
tigen. Hetwelk natuurlijk dwaas
heid is.
In het noordwesten
Van de 8ste november af, het
ogenblik dus van zijn ontdekking,
heeft de komeet van Arend-Roland
al een hele lange baan afgelegd, die
met sterrekijkers zichtbaar was.
Nu kunnen kometenzoekers, die
op het noordelijke halfrond van de
aarde wonen, niets uitrichten, want
deze week nog beweegt de komeet
van Arend-Roland zich nog langs
de zuidelijke hemelhelft.
GROENE KRUIS
DONDERDAG a.s.
Consultatiebureau voor zuigelingen
uit de Kerkdorpen.
Naar de Missie
Vrijdag j.l. vertrok vanuit Brus
sel naar de missie van Ka-ai in
de Belgische Congo de Eerw. Zus
ter M. Gervasia (Mej. Bets Rein-
tjes) uit Leunen. Zij gaat daar
werken in de verpleging, welke de
Zusters van Barmhartigheid aldaar
hebben opgericht.
Ongelukken
Men verzocht ons te melden, het
ongeluk te St. Antonis, waarbij oa.
2 Venrayse jongens verwondingen
opliepen, niet te wijten was aan
het feit dat deze zich op de baan
bevonden, maar aan een motor die
slipte en daardoor onder de om
heining terecht kwam.
VEILIG VERKEER.
De verkeers-situatie rond het
Postkantoor, Grotestraat en Hen-
seniusplein is in zoverre verbeterd,
dat nu de voetgangers door de
kettingpalen gedwongen worden om
gebruik te maken van de over
steekplaatsen, die door de bekende
zebra-strepen worden aangegeven.
Opening van Schildersbedrijf
Croymans aan de Faterslaan.
Maandagmiddag opende onder
grote belangstelling de heer Croy
mans uit Helmond zijn nieuwe zaak
in het pand Paterslaan, wat hij van
de heer A. Custers heeft overge
nomen.
In zijn winkel, waarin hij een
goed voorbeeld geeft van wal met
functionele kleuren en modern be
hang te bereiken is, biedt hij een
keur van schildersartikelen en be
hangselartikelen, die zelfs de meest
veeleisende bezoekers zal bevre
digen.'
De heer Croymans, die in Eind
hoven en Helmond veel personeel
werkzaam heeft in de woningbouw,
hoopt ook in deze streken de nodige
opdrachten te kunnen krijgen.
iBEJAARDEN-SOOS
GESLOTEN
Vrijdag werd het winterseizoen
van de bejaarden-soos in de oude
ambachtsschool gesloten. Na een
welkomswoord bedankte de voor
zitter het sociaal charitatief cen
trum, dat voor de bejaarden zoveel
doet. Natuurlijk kregen ook de
dames die voor de koffie zorgen,
nog een extra bedankje en allen,
die door financiële en andere gif ten
de soos maken.
Hij sprak de hoop uit alle deel
nemers ook het komende jaar weer
te zien. Ook de heer van Rens, voor
zitter van het Centrum, onder
streepte die wens en hoopte op een
prettige zomer.