DE PREEK
RANG
RANG
RANG
RANG
VEILIG VERKEER!
s™ ™«rr weekblad voor venray en omstreken —kte*™™: -
Brief v. Pater Aegidius Acrslnys uit Anstraiië
Be status der bnrgerjj
een nieuwe
Morgen een buis
aangeboden!!
Uit Peel en Maas
Derde inenting tegen dipiiterie
kinkhoest en tetanus
Zaterdag 26 januari 1957 No 4
ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
01 PEEL EN MAAS
CONFECTIE VAI
Vol#
PRIJS PER KWARTAAL t 1.40 BÜITENVENRAY f 1.60.
naar aanleiding van het
twee-preeksioelen-gesprek
Er is de laatste jaren wel veel
veranderd in de kerk, ook wat het
preken betreft. Vroeger werden
wel eens vreemde dingen gedaan
om de beminde gelovigen te boeien
en veel indruk op hun gemoed te
maken.
In Spanje probeerde een predi
kant de beeldende kracht van het
verhaal van de zondvloed te ver
sterken door met een geweldige
stem alle dierengeluiden uit Noë's
ark na te bootsen.
Heel oude mensen kunnen zich
misschien nog herinneren hoe bij
een Missiepreek de Redemptorist
Pater Bernard Hafkenscheid het
kruisbeeld slingerde onder zijn toe
hoorders met de uitroep: „Trapt
maar op Hem Dat doet ge immers
iedere dag door uw zonden".
Nog niet zo lang geleden vonden
de mensen een preek prachtig ais
er maar flink gedonderd werd
vanaf de preekstoel. Bij een missie
werd de mensen de schrik op het
lijf gejaagd als dood en hel ter
sprake kwamen. Anders vonden de
mensen er ook niks aan. Maar de
moderne mens moet daar niets van
hebben.
In onze tijd zoekt men naar
andere wegen om de gelovigen
wakker te schudden uit hun sleur
en ze tot een heilige onrust te
schokken. Zo hebben we bijv. het
twee-preekstoelen-gesprek, waarbij
twee predikanten tegelijk te pas
moeten komen. De ene predikant
verkondigt het woord van God, dat
licht moet brengen aangaande de
moderne problemen van onze tijd.
Op een tweede preekstoel staat een
andere priester, die het volk moet
vertegenwoordigen en die de moei
lijkheden naar voren brengt, die de
gelovigen hebben en waarop de
predikant dan antwoord geeft in
het licht van Gods Openbaring.
Deze methode om de inhoud van
de preek te verdiepen en meer tot
de verbeelding van de toehoorders
te doen spreken, kan natuurlijk
alleen aangewend worden bij buiten
gewone gelegenheden.
In meerdere landen is men met
succes begonnen met de straat
prediking. In ons land houdt bijv.
in den Haag op het Plein 1813
Pater Jelgersma geregeld zijn
„pleinpreken", en mensen van ver
schillende levensopvattingen ziet
men er naar toestromen. In Italië
kent men de paters van „de vlie
gende brigades" uit Bologna, die
in de café's het Evangelie en de
pauselijke encyclieken uitleggen
aan de vele bezoekers.
Ook in de gewone zondagspreken
is wel iets veranderd in de laatste
jaren. De moderne mens verlangt
geen kunstige welsprekendheid,
maar veel meer een persoonlijk-
aangesproken-worden. Van senti
mentele verhaaltjes moet men niets
meer hebben.
De mensen zijn ook veel critischer
geworden. Dat is niet erg, als het
maar niet alleen afbrekende critiek
ts. De mensen hebben het recht te
verlangen, dat de priester eerlijk
preekt, dat hij spreekt uit het diep
ste van zijn hart, en dat hij zelf
ten diepste overtuigd is van het
geen hij zegt.
De gelovigen hebben ook het
recht te verlangen, dat er niet
steeds maar gemoraliseerd wordt
op de preekstoel, zoals er vroeger
al te dikwijls over zedeloosheid
gepreekt werd, alsof een zonde
van liefdeloosheid niet veel erger
was. De gelovigen mogen eisen dat
de predikant Christus meer in het
middelpunt plaatst, de levende
Christus van het Evangelie, Chris
tus met Zijn heilsdaden, die wij in
de H. Eucharistie en de andere
Sacramenten steeds opnieuw kun
nen ontmoeten.
Ook is critiek gerechtvaardigd op
een preek die helemaal langs de
mensen heen gaat, omdat de pre
dikant de noden en verlangens van
de mensen niet naar voren brengt.
Als de priester hierop meer de
christelijke werkelijkheid als ant
woord zou geven en dit zou toe
passen op de concrete omstandig
heden waarin de mensen leven, zou
dan niet de preek veel meer midden
in het dagelijkse leven komen te
staan
Dergelijke critiek mag gerust
geuit worden. Maar van de andere
kant moet men ook begrip tonen
voor de moeilijke taak van de
priester, om in de meest onguns
tige omstandigheden (voor een
slaperig publiek, dat ook nog hin
derlijk hoesten kan, bij een dikwijls
verwend gehoor, dat bovendien be
staat uit mensen van eiken stand,
leeftijd, graad van ontwikkeling
enz.) Gods boodschap te brengen
in een wereld, die bijna alleen nog
maar interesse heeft voor wat
sensationeel of minstens nuttig is.
Maar al mogen we gerust crltisch
zijn, toch is er iets fout als men
op elke preek iets aan te merken
heeft. Dan missen wij de juiste
geesteshouding tegenover de preek.
Ook al kan een priester niet zo
goed preken, dan&hebben wij toch
FIRLE, 5 januari 1957.
Dierbare familie, vrienden
en kennissen.
Wat was de afspraak ook alweer?
Ik zou enkele malen per jaar zo'n
keer of 3 k 4 een algemene brief
schrijven om het contact met U
niet helemaal kwijt te raken.
Dit is dan de eerste brief, die ik
U vanaf het vaste land Australië
schrijf. Ik hoop één ding en wel
dit: dat U ook eens schrijft. Vele
brieven heb ik reeds gehad, maar
vele anderen laten mij maar schrij
ven. Ik vond het leuk uit een brief
van Holland te lezen, dat degene,
die voor deze brieven zorgt, zoveel
telefoontjes al gekregen heeft, of
er nog eens iets komt van Pater
Aegidius.
Dit moedigt mij aan, om ondanks
de overrompelende drukte toch een
Zaterdagmorgen te gebruiken om
nog een brief klaar te maken. Het
zal U goed doen te weten, wat ik
hier doe en welk belangrijk weik
hier door enkele Nederlandse pries
ters gedaan wordt.
We steken dus van wal:
Voor de tweede maal was de wal
van ons vaderland in zicht. Het
was koud, griezelig weer die mor
gen, toen wij wakker werden. He
lemaal geen zonverbrand Australië.
Met een week gevoel liepen velen
rond, dat onze kleine gemeenschap
uit elkaar ging.
We lazen
voor de laatste maal de H. Mis op
de boot, d.w.z. feitelijk las ik voor
de laatste maal, maar eigenlijk
zou ik doorgaan naar Sydney,
maar Pater Maas gooide mijn sche
ma in de war door zijn vriendelijke
uitnodiging, om een weekje in Mel
bourne te blijven, daar de week
daarna niemand thuis was.
Hij heeft erg goed voor mij ge
zorgd. Ik kwam te logeren bij
Zusters, die een prachtig klooster
hebben, mooier dan welk ik ooit
gezien heb.
Het was door een rijke heer
practisch geschonken voor een vijf
tiende van de kostprijs.
Het ligt boven op een berg, met
rondom een prachtig aangelegd
park. Daar zijn de parken van
Venray niets bij!
Die week heb ik vele emigranten
nu immigranten bezocht met Me
vrouw Zegers of Pater Maas. Ik
trof daar nog een oud-gezinsver
zorgster en een zus van Pater Jo
hannes. Ook heb ik bezocht de zus
van Cis Lenssen in Dandenong. Ik
heb nog enkele foto's gemaakt. Zo van gemaakt werd. De kerstnacht
tref je toch overal bekenden, al I was verrukkelijk. Het was koel
zit je nog zo ver van huis.
Het voornaamste feit, dat ik over
mijn verblijf in Melbourne moet
aanhalen is, dat ik met het uit
Nederland meegekregen geld, dus
met de giften van de Nederlanders
(bijzonder uit Venray, Alverna en
Warmond) mijn auto gekocht heb.
Ik ben er, tot op de dag van heden
nog blij mee.
Het is een heerlijke wagen, wel
niet nieuw meer, maar hüj loopt
uitstekend en heeft al een slordige
tienduizend Km. afgelegd.
Iemand heeft mij weggebracht
van de Ocean Road naar Portfairy
waar we logeerden bij de familie
de Vries. Zij zijn echt opgenomen in
de dorpsgemeenschap en het pa
rochieleven. Vader was zelfs voor
zitter van de Holy Name Society.
We hebben het er werkelijk goed
gehad.
Zo kwamen we dan eind October
in Adelaide aan, een geweldig uit
gestrekte stad, zo groot als de hele
provincie Utrecht.
Met de plattegrond van de stad
bij ons, hebben we gezocht en ge
zocht en na een uur waren we op
de plaats van bestemming.
Door deze reis kreeg ik alvast
een denkbeeld van de uitgestrekt
heid en schoonheid van dit land.
Het is een geweldig land, ofschoon
vele emigranten dit niet zien.
Nu breekt de tijd aan, dat ik met
vele emigranten in aanraking kom,
Alles is natuurlijk nieuw en vreemd
maar ik heb mij al heel snel In
gewerkt.
Op de dag van vandaag kan ik
zeggen, dat ik reeds ruim 300 ge
zinnen bezocht heb in Zuid-Austra-
lie, nl. van Port Augusta tot Mt.
Gambier, dat is zo'n 800 mijl in de
omtrek.
Nog iedere dag ben ik op huis
bezoek en heb reeds voldoening
gevonden in het feit, dat de Hol
landers zo blij zijn een Nederlandse
.Father" te ontmoeten.
Met mijn taal gaat het goed en
in gelovige eerbied te luisteren
naar het Woord van God. Ja, naar
elke preek moet ik met geloof en
met eerbied luisteren, en het op
mijzelf toepassen, want in elke
preek spreekt God, spreekt Chris
tus tot mij door de mond van deze
priester, en richt Hij een oproep
tot mij persoonlijk, waarop ik ant
woord moet geven in mijn leven.
En voor die boodschap van God,
die toch een blijde boodschap is,
moet ik open staan. Anders is niet
de predikant, maar ben ik zelf in
gebreke.
ik zit alweer vol plannen en heb
weer mensen ontmoet, die met mij
die plannen uitwerken.
Het voornaamste is natuurlijk de
geestelijke verzorging en alles wat
er mee samenhangt: bekeerlingen,
dopen, trouwen, begraven. Ik kan
nu zeggen, dat ik pastoor ben over
een gebied van driemaal Nederland.
Alle faciliteiten zijn ons gegeven.
Ik lees meestal Zondags twee tot
drie H. Missen op "verschillende
plaatsen, waar Hollanders wonen.
Morgen moet ik bijv. naar Port
Norlunga, 30 km. van hier, waar
20 katholieke Hollandse gezinnen
wonen en dan lees ik.ook nog op
een andere plaats.
Er is hier een Willibrord-club,
die uitstekend werk doet en het
bestuur werkt dag en nacht om
werkelijk apostolaat uit te oefenen
onder de landgenoten.
De eerste avond was het feest
van St. Willibrord. Er was een
avondmis en dat zou tegelijk de
officiële kennismaking met mij
zijn.
De aartsbisschop was zelf in vol
ornaat aanwezig met zijn vicair-
general. Ik had juist met hem
kennis gemaakt. Het is een zeer
fijne man en waardeert het werk,
wat de priesters doen en heeft
veel op met emigranten, vooral uit
Nederland.
De Nederlandse katholieken mis
sen hier op kerkelijk gebied veel:
nooit een mooie preek, nooit een
gezongen H. Mis. Op deze avonden
wordt dit vergoed door een goed
uitgevoerde gezongen H. Mis, een
preek in de moedertaal en daarna
is het altijd gezellig samenzijn in
een zaal.
Deze avonden moeten werkelijk
af zijn. Op die eerste avond werd
bekend gemaakt, dat de pater ook
moest leven, al had hij dan een
auto. Het voorstel is geaccepteerd,
dat ieder jaarlijks een H. Mis zal
laten lezen. Dit moet dan ter on
dersteuning van de priester zijn.
Wij hebben op hollandse manier
ook het Sinterklaasfeest voor de
kinderen tevierd. De goede Sint
kwam eri^Se zwarte piet liet zich
niet onbetuigd.
Alle kinderen kregen iets, er
werd gezongen en het was werke
lijk een mooie avond. Later kon de
grotere jeugd dansen.
Het mooiste feest stond nu voor
de deur: Kerstmis. Het werd voor
bereid door op verschillende plaat
sen de mensen gelegenheid te geven
om te biechten, waar veel gebruik
weer. De H. Mis werd prachtig
gezongen. We begonnen om 4 uur
en kwart voor zes moest het afge
lopen zijn.
Na de meerstemmig gezongen
hoogmis, heb ik de H. Communie
uitgereikt, waaronder het koor en
enkele prachtige meisjesstemmen
Kerstliederen zongen. Na de H.
Communie, terwijl ik met de twee
de H. Mis bezig was, zong heel de
kerk de ons bekende, maar altijd
weer nieuwe Kerstliederen.
Daarna was er in de zaal van de
kerk een ontbijt voor 300 mensen,
waaronder mij (schrik niet) een
radio voor de auto als Kerstge
schenk werd aangeboden.
De mensen zijn wel gek met me.
Als ze zich maar niet vergissen.
Zo zijn we nu gekomen aan het
nieuwe jaar. Wij beginnen onder
Gods zegen weer opnieuw en hopen
heel veel voor elkaar te kunnen
doen.
Ik wens U, ook al is het laat,
nog een zalig Kerstfeest en Nieuw
jaar. De brief is vol en ik hoop,
dat U allen met evenveel nieuws
uit Holland komt, als ik uit mijn
nieuwe vaderland
Pater Aegidius Versluys
1 Dunkley-Ave
FRILE S.A., Australië.
is alleen
als er
op staar
Het merk Rang staat duide
lijk op iedere Rangrol, als
ook op het beschermend
omhulsel van ieder Ranget je.
EEN PRODUCT VAN DE
KINGFABRIEKEN
verkochte loten betaald worden de
restauratie van „Schoonaerde",
ook in Brummen. Dat is het huis,
waar pittige meisjes hun opleiding
krijgen tot gezinsverzorgster, waar
onze mensen in Venray plezier van
kunnen hebben.
Alle mensen van Venray zullen
op Zondag 27 januari de kans krij
gen om een lot te kopen. Want dan
worden ze aan alle kerken aange
boden.
Neemt die kans waar, buit het
uit en win dat huis of een van de
vele andere goede dingen.
VOORLICHTING VAN „VEILIG VERKEER"
Deze lijn geeft aan, hoe het
snelverkeer de bocht naar links
moet nemen. Dit z.g. voorsorte
ren bevordert een vlot verkeer
en voorkomt opstoppingen. Een
achteropkomer moet in dit geval
rechts passeren. Het is voor de
automobilist, die hier linksaf
gaat, natuurlijk wel zaak zijn
voornemen tijdig kenbaar te
maken en zich tijdig te verge
wissen van het achteropkomend
verkeer. De achteropkomer moet
er zeker van zijn, dat hij aan de
rechterkant veilig kan passeren.
Daar trekken enige paters door
het land en ook leken om een huis
aan te bieden. Zo maar gewoon een
huis. Om in te wonen! En zij bieden
het aan. En dat in deze tijd van
woningnood! Behalve dit huis heb
ben zij ook nog vele andere goede
ren aan te bieden. Alles even prac
tisch en nuttig en tot een totaal
bedrag van f 20.000.
U ruikt het natuurlijk al: een
loterij Juist En een heel voor
delige. Voor twee kwartjes hebt U
één van de 160.000 loten.
Als al die loten verkocht zijn, is
het groot feest in de franciscaanse
lekenbeweging. Want dan kan hun
centrum „De Rees" in Brummen
uitgebreid worden en kunnen er
daar nog meer weekend-gasten
komen om kennis te maken met
de frisse, hartveroverende vaart,
waarmee Vader Franciscus de
wereld in vuur en vlam zette voor
het Evangelie van Christus.
Bovendien kan van die 160.000
Er bestaat bij een nieuwe uit
barsting van gewapend geweld voor
de burgerij niet veel keus meer.
Ofwel men is slachtoffer en moet
geholpen worden, ofwel men helpt
(en dan is in negen van de tien
gevallen „men" een nood wachter
van de B.B.)
Een tussenweg: als non-combat
tant aan de kant van de weg staan
toekijken, is er niet meer.
De oorlog van deze tijd is totaal
en gericht tegen iedereen, zonder
rekening te houden met ouderdom,
geslacht of maatschappelijke sta
tus.
Wie reeds B.B.-noodwachter is,
geeft er blijk van de tekenen aan
de wand begrepen te hebben.
Wie nu na de gebeurtenissen
van recente datum nóg geen
lid wil worden van*de B.B.-orga-
nisatie, ofwel hiervoor geen be
langstelling of sympathie gevoelt,
heeft de les van deze tijd nog niet
verstaan
van 28 januari 1911
Op de vergadering van de
Boerenbond sprak Rector van der
Marck te Roermond.
De Rijwielclub St. Oda vierde
het eerste lustrum.
Leesbibliotheek te
in 1910 ruim 5000
De R.K.
Venray leende
boeken uit.
Bij de aanbesteding van een
woning met stalling aan de Mer-
selose weg voor rekening van Th.
Stevens, waren de Gebr. v. Bergen
de laagste inschrijvers met f 1589.
Voor de verbouwing van 't café
den Dril" waren dezelfde de laag
ste inschrijvers met f 288.
Vanaf 28 januari gaf Pater
Borromeus de Greeve o.f.m., een
propaganda-triduum voor de Ven-
rayse Derde Orde.
Meer dan 100 nieuwe leden, waar
onder 37 mannen en jongens tra
den toe.
Te Leunen werden plannen
ontworpen voor het oprichten van
een Centraal Fokstation.
van 25 januari 1913
18 januari vergaderde de Boe
renbond in het Patronaat. Het ge
hele bestuur, onder wie Jan Poels,
werd herkozen.
van 27 januari 1912
De organist van de Parochie
kerk en directeur van Venrays Man
nenkoor, de heer Alfons Pennaertz,
werd benoemd tot organist van de
Kathedraal te Richmond (Virginia)
U.S. A.
van 26 januari 1907
Door de politie werd hier een
Het is al zo dikwijls gezegd en
geschreven, hoe noodzakelijk het is,
dat in deze tijd iedereen zijn steentje
bij moet dragen om het verkeer zo
veilig mogelijk te maken. Niet
alleen in de grote steden, maar
ook in de kleinere, in de dorpen
en gehuchten. Want het verkeer
van tegenwoordig stelt grote eisen.
Aan de autobestuurder, zo goed
als aan de bromfietser, aan de
fietser, zo goed als aan de voet
ganger. Men kan niet meer onge
straft doen, wat veertig, vijftig
jaren geleden mogelijk was. Maar
men moet zich zo streng mogelijk
houden aan de regels, die juist zijn
opgesteld om het moderne verkeer,
waaronder feitelijk iedereen hoort,
die van de openbare weg gebruikt
maakt, zo goed mogelijk te doen
verlopen.
De lange lijst van dodelijke en
andere ongelukken, die men iedere
week in kranten aantreft, toont wel
allerduidelijkst aan, dat in vele ge
vallen, die regels noch gekend,
noch nageleefd worden.
Zij, die die regels niet kennen,
moeten ze zo gauw mogelijk goed
zien te leren. Zij, die ze wel kennen,
doch niet in praktijk brengen, zul
len desnoods hardhandig er van
overtuigd dienen te worden, dat
zij niet alleen op deze wereld leven,
maar zich hebben te richten naar
de regels van het spel. Niemand
zal hem tegenhouden als hij met
alle geweld tegen een boom op wil
rijden, maar zo gauw daar het
leven en de gezondheid van andere
mensen mee gemoeid zijn, is het
de plicht der overheid om in te
grijpen.
Regels leren
Verkeersregels leren is echter
gauwer gezegd als gedaan en daar
om is het iniatief van een van
Venray's jongste verenigingen van
zeer groot belang. Het Verbond
voor Veilig Verkeer afd. Venray
bestaat nog slechts enkele jaren,
maar de activiteiten welke zij naar
voren brengt zijn prijzenswaard.
We hebben ternauwernood de ene
actie achter de rug, of de ander is
alweer in voorbereiding. Zo heeft
de schooljeugd reeds op school en
in de praktijk de nodige lessen
meegekregen en we hebben hun
dagenlang door het dorp zien fiet
sen met grote nummerborden op
de rug voor het veilig-verkeer-
examen.
We hebben voorlichtingsavonden
gehad in de kom en op de kerk
dorpen en nu nog wekelijks is men
op pad om in vak- en standsver
gaderingen ook weer voorlichting
te geven over veilig verkeer. We
hebben een bromfietserscursus, die
zo geweldig insloeg, dat hij gesplitst
moest worden en dat ook in de
kerkdorpen les gegeven moest
worden. Volgende week gaan de
eerste 180 brommers al op examen
en zullen ze moeten tonen, dat de
lesuren niet tevergeefs zijn geweest.
En op 5 Februari start alweer de
tweede bromfietserscursus.
Jeugd-brigadiertjes
Onder het motto: „wie de jeugd
heeft, heeft de toekomst", is men
verder begonnen met de verkeers-
vorming van de jeugd. Men heeft
daar de aantrekkelijke manier van
gevonden in de zg. klaar-overs, de
jeugd-brigadiertjes, die als echte
verkeersagenten in het klein hun
mede-scholieren in de drukke spits
uren veilig en goed over de drukke
kruispunten brengen. Twee vliegen
in een klap. De verkeersbrigadier
moet uit de aard der zaak van de
verkeersregels op de hoogte zijn en
hun makkertjes worden er niet
alleen op geattendeerd maar komen
ook veilig over de gevaarlijke kruis
punten.
Het is werkelijk aardig die jonge
lui bezig te zien voor en na school
en we mogen slechts hopen, dat zij
behalve op de oversteekplaatsen bij
het Gemeentehuis en de Juliana-
singel ook spoedig elders in de
kom aan het werk worden gezet.
Nu is het bij al dat opgewekt
nieuws minder prettig te horen,
dat tegen verschillende ouderen een
proces-verbaal is gemaakt omdat
zij zich niet stoorden aan deze
klaar-overs. Men reed midden in de
troep overstekende kinderen en
was dan ook heftig verontwaardigd,
als er een bonnetje kwam. Dit is
natuurlijk misselijk. De jongelui
hebben het consigne het verkeer zo
vrij mogelijk door te laten, maar
zijn ze eenmaal aan het oversteken
dan heeft ieder verkeer te wachten.
Dan zijn er nog van die stoere
mensen, die zich feitelijk schamen
om door een jeugd-brigadier over
gebracht te worden.
Ten aanschouwe van al de kleinen
stappen ze dan maar vast over en
geven zo een voorbeeld, dat precies
nergens op lijkt. Bent U groteren
toevallig op een dergelijke over
steekplaats, wacht dan tot de klaar-
over het sein geeft tot de oversteek
en wandel dan rustig mee en U
moet ze zien glunderen. Ze voelen
zich eens zo gewichtig enU
geeft een voorbeeld, waar de jeugd
wat aan heeft.
Toekomstplannen.
Maar Adjudant Janssen, de voor
zitter van Veilig Verkeer, is nog
lang niet aan het einde van zijn
activiteiten.
De fietsers hebben hun beurt
gehad. Met de brommers is men
bezig. Nu staan plannen op stapel
voor de autobestuurders, die men
ook bijeen zal roepen en via dui
delijke lichtbeelden en filmen de
nieuwste verkeersregels uit zal
leggen en hun geheugen op zal
frissen, voor wat betreft de oude.
In het komende jaar zal een
„Venray rijdt veilig-actie" onderno
men worden, dat een soort compe
titie-wedstrijd wordt, waaraan men
niet alleen veel vreugde kan heb
ben, maar die vooral een veiliger
verkeer in onze plaats zal bevor
deren.
En tenslotte zullen de autobe
stuurders als de benzine-loze zon
dagen voorbij zijn, de kans krijgen
in een aardige auto-ralley eens te
laten zien, hoe het met hun kennis
van de verkeersregels is gesteld.
Dit alles kost tijd en geld. Reeds
nu al is men soms dagenlang op
pad om een en ander zo goed mo
gelijk georganiseerd te krijgen.
Geld komt binnen van de leden der
afdeling. Dat de penningmeester
soms wel eens zuur kijkt, is ver
klaarbaar bij al die activiteiten. En
men hoopt dan maar op niewe
leden, die mee werken zullen zowel
financieel als daadwerkelijk om het
verkeer in Venray zo veilig moge
lijk te maken.
Aan de vereniging zal het zo
als hierboven blijkt heus niet
liggen.
fikshond doodgeschoten, lijdende
aan hondsdolheid. Nog een drietal
andere honden, die door dit dier
gebeten waren, werden eveneens
afgemaakt.
- Aan de Heide werd in begin
sel besloten tot de oprichting van
een zangvereniging.
- In de jaarvergadering van de
Schutterij St. Anna aan het Eind,
werd tot voorzitter gekozen de heer
Gerard Gossens.
Nieuws uit
Venray en Omgeving
GROENE KRUIS
DONDERDAG a.s.
Consultatiebureau voor zuigelingen
uit de kom.
Burgemeester en wethouders van
Venray maken bekend, dat de derde,
tevens laatste inenting tegen diph-
terie, kinkhoest en tetanus zal
plaats hebben: in Venray—Kom op
Dinsdag 29 januari a.s.
om 2 uur in het Groene Kruis-ge-
bouw aan de Merseloseweg.
In de kerkdorpen Ysselsteyn,
Zeulen, Heide en Merselo op
Woensdag 13 februari a.s.
en in de kerkdorpen Leunen, Cas-
tenray, Oirlo en Oostrum op
Dinsdag 19 februari a.s.
op belde dagen op dezelfde uren
en plaatsen, waarop en waar de
eerste en tweede inenting heeft
plaats gehad.
Venray, 23 januari 1957.
Burgemeester en wethouders vnd.
A.H.M. Janssen, burgemeester.
H. Vorst, secretaris.