DE PREEK RANG RANG RANG RANG VEILIG VERKEER! s™ ™«rr weekblad voor venray en omstreken —kte*™™: - Brief v. Pater Aegidius Acrslnys uit Anstraiië Be status der bnrgerjj een nieuwe Morgen een buis aangeboden!! Uit Peel en Maas Derde inenting tegen dipiiterie kinkhoest en tetanus Zaterdag 26 januari 1957 No 4 ACHT EN ZEVENTIGSTE JAARGANG 01 PEEL EN MAAS CONFECTIE VAI Vol# PRIJS PER KWARTAAL t 1.40 BÜITENVENRAY f 1.60. naar aanleiding van het twee-preeksioelen-gesprek Er is de laatste jaren wel veel veranderd in de kerk, ook wat het preken betreft. Vroeger werden wel eens vreemde dingen gedaan om de beminde gelovigen te boeien en veel indruk op hun gemoed te maken. In Spanje probeerde een predi kant de beeldende kracht van het verhaal van de zondvloed te ver sterken door met een geweldige stem alle dierengeluiden uit Noë's ark na te bootsen. Heel oude mensen kunnen zich misschien nog herinneren hoe bij een Missiepreek de Redemptorist Pater Bernard Hafkenscheid het kruisbeeld slingerde onder zijn toe hoorders met de uitroep: „Trapt maar op Hem Dat doet ge immers iedere dag door uw zonden". Nog niet zo lang geleden vonden de mensen een preek prachtig ais er maar flink gedonderd werd vanaf de preekstoel. Bij een missie werd de mensen de schrik op het lijf gejaagd als dood en hel ter sprake kwamen. Anders vonden de mensen er ook niks aan. Maar de moderne mens moet daar niets van hebben. In onze tijd zoekt men naar andere wegen om de gelovigen wakker te schudden uit hun sleur en ze tot een heilige onrust te schokken. Zo hebben we bijv. het twee-preekstoelen-gesprek, waarbij twee predikanten tegelijk te pas moeten komen. De ene predikant verkondigt het woord van God, dat licht moet brengen aangaande de moderne problemen van onze tijd. Op een tweede preekstoel staat een andere priester, die het volk moet vertegenwoordigen en die de moei lijkheden naar voren brengt, die de gelovigen hebben en waarop de predikant dan antwoord geeft in het licht van Gods Openbaring. Deze methode om de inhoud van de preek te verdiepen en meer tot de verbeelding van de toehoorders te doen spreken, kan natuurlijk alleen aangewend worden bij buiten gewone gelegenheden. In meerdere landen is men met succes begonnen met de straat prediking. In ons land houdt bijv. in den Haag op het Plein 1813 Pater Jelgersma geregeld zijn „pleinpreken", en mensen van ver schillende levensopvattingen ziet men er naar toestromen. In Italië kent men de paters van „de vlie gende brigades" uit Bologna, die in de café's het Evangelie en de pauselijke encyclieken uitleggen aan de vele bezoekers. Ook in de gewone zondagspreken is wel iets veranderd in de laatste jaren. De moderne mens verlangt geen kunstige welsprekendheid, maar veel meer een persoonlijk- aangesproken-worden. Van senti mentele verhaaltjes moet men niets meer hebben. De mensen zijn ook veel critischer geworden. Dat is niet erg, als het maar niet alleen afbrekende critiek ts. De mensen hebben het recht te verlangen, dat de priester eerlijk preekt, dat hij spreekt uit het diep ste van zijn hart, en dat hij zelf ten diepste overtuigd is van het geen hij zegt. De gelovigen hebben ook het recht te verlangen, dat er niet steeds maar gemoraliseerd wordt op de preekstoel, zoals er vroeger al te dikwijls over zedeloosheid gepreekt werd, alsof een zonde van liefdeloosheid niet veel erger was. De gelovigen mogen eisen dat de predikant Christus meer in het middelpunt plaatst, de levende Christus van het Evangelie, Chris tus met Zijn heilsdaden, die wij in de H. Eucharistie en de andere Sacramenten steeds opnieuw kun nen ontmoeten. Ook is critiek gerechtvaardigd op een preek die helemaal langs de mensen heen gaat, omdat de pre dikant de noden en verlangens van de mensen niet naar voren brengt. Als de priester hierop meer de christelijke werkelijkheid als ant woord zou geven en dit zou toe passen op de concrete omstandig heden waarin de mensen leven, zou dan niet de preek veel meer midden in het dagelijkse leven komen te staan Dergelijke critiek mag gerust geuit worden. Maar van de andere kant moet men ook begrip tonen voor de moeilijke taak van de priester, om in de meest onguns tige omstandigheden (voor een slaperig publiek, dat ook nog hin derlijk hoesten kan, bij een dikwijls verwend gehoor, dat bovendien be staat uit mensen van eiken stand, leeftijd, graad van ontwikkeling enz.) Gods boodschap te brengen in een wereld, die bijna alleen nog maar interesse heeft voor wat sensationeel of minstens nuttig is. Maar al mogen we gerust crltisch zijn, toch is er iets fout als men op elke preek iets aan te merken heeft. Dan missen wij de juiste geesteshouding tegenover de preek. Ook al kan een priester niet zo goed preken, dan&hebben wij toch FIRLE, 5 januari 1957. Dierbare familie, vrienden en kennissen. Wat was de afspraak ook alweer? Ik zou enkele malen per jaar zo'n keer of 3 k 4 een algemene brief schrijven om het contact met U niet helemaal kwijt te raken. Dit is dan de eerste brief, die ik U vanaf het vaste land Australië schrijf. Ik hoop één ding en wel dit: dat U ook eens schrijft. Vele brieven heb ik reeds gehad, maar vele anderen laten mij maar schrij ven. Ik vond het leuk uit een brief van Holland te lezen, dat degene, die voor deze brieven zorgt, zoveel telefoontjes al gekregen heeft, of er nog eens iets komt van Pater Aegidius. Dit moedigt mij aan, om ondanks de overrompelende drukte toch een Zaterdagmorgen te gebruiken om nog een brief klaar te maken. Het zal U goed doen te weten, wat ik hier doe en welk belangrijk weik hier door enkele Nederlandse pries ters gedaan wordt. We steken dus van wal: Voor de tweede maal was de wal van ons vaderland in zicht. Het was koud, griezelig weer die mor gen, toen wij wakker werden. He lemaal geen zonverbrand Australië. Met een week gevoel liepen velen rond, dat onze kleine gemeenschap uit elkaar ging. We lazen voor de laatste maal de H. Mis op de boot, d.w.z. feitelijk las ik voor de laatste maal, maar eigenlijk zou ik doorgaan naar Sydney, maar Pater Maas gooide mijn sche ma in de war door zijn vriendelijke uitnodiging, om een weekje in Mel bourne te blijven, daar de week daarna niemand thuis was. Hij heeft erg goed voor mij ge zorgd. Ik kwam te logeren bij Zusters, die een prachtig klooster hebben, mooier dan welk ik ooit gezien heb. Het was door een rijke heer practisch geschonken voor een vijf tiende van de kostprijs. Het ligt boven op een berg, met rondom een prachtig aangelegd park. Daar zijn de parken van Venray niets bij! Die week heb ik vele emigranten nu immigranten bezocht met Me vrouw Zegers of Pater Maas. Ik trof daar nog een oud-gezinsver zorgster en een zus van Pater Jo hannes. Ook heb ik bezocht de zus van Cis Lenssen in Dandenong. Ik heb nog enkele foto's gemaakt. Zo van gemaakt werd. De kerstnacht tref je toch overal bekenden, al I was verrukkelijk. Het was koel zit je nog zo ver van huis. Het voornaamste feit, dat ik over mijn verblijf in Melbourne moet aanhalen is, dat ik met het uit Nederland meegekregen geld, dus met de giften van de Nederlanders (bijzonder uit Venray, Alverna en Warmond) mijn auto gekocht heb. Ik ben er, tot op de dag van heden nog blij mee. Het is een heerlijke wagen, wel niet nieuw meer, maar hüj loopt uitstekend en heeft al een slordige tienduizend Km. afgelegd. Iemand heeft mij weggebracht van de Ocean Road naar Portfairy waar we logeerden bij de familie de Vries. Zij zijn echt opgenomen in de dorpsgemeenschap en het pa rochieleven. Vader was zelfs voor zitter van de Holy Name Society. We hebben het er werkelijk goed gehad. Zo kwamen we dan eind October in Adelaide aan, een geweldig uit gestrekte stad, zo groot als de hele provincie Utrecht. Met de plattegrond van de stad bij ons, hebben we gezocht en ge zocht en na een uur waren we op de plaats van bestemming. Door deze reis kreeg ik alvast een denkbeeld van de uitgestrekt heid en schoonheid van dit land. Het is een geweldig land, ofschoon vele emigranten dit niet zien. Nu breekt de tijd aan, dat ik met vele emigranten in aanraking kom, Alles is natuurlijk nieuw en vreemd maar ik heb mij al heel snel In gewerkt. Op de dag van vandaag kan ik zeggen, dat ik reeds ruim 300 ge zinnen bezocht heb in Zuid-Austra- lie, nl. van Port Augusta tot Mt. Gambier, dat is zo'n 800 mijl in de omtrek. Nog iedere dag ben ik op huis bezoek en heb reeds voldoening gevonden in het feit, dat de Hol landers zo blij zijn een Nederlandse .Father" te ontmoeten. Met mijn taal gaat het goed en in gelovige eerbied te luisteren naar het Woord van God. Ja, naar elke preek moet ik met geloof en met eerbied luisteren, en het op mijzelf toepassen, want in elke preek spreekt God, spreekt Chris tus tot mij door de mond van deze priester, en richt Hij een oproep tot mij persoonlijk, waarop ik ant woord moet geven in mijn leven. En voor die boodschap van God, die toch een blijde boodschap is, moet ik open staan. Anders is niet de predikant, maar ben ik zelf in gebreke. ik zit alweer vol plannen en heb weer mensen ontmoet, die met mij die plannen uitwerken. Het voornaamste is natuurlijk de geestelijke verzorging en alles wat er mee samenhangt: bekeerlingen, dopen, trouwen, begraven. Ik kan nu zeggen, dat ik pastoor ben over een gebied van driemaal Nederland. Alle faciliteiten zijn ons gegeven. Ik lees meestal Zondags twee tot drie H. Missen op "verschillende plaatsen, waar Hollanders wonen. Morgen moet ik bijv. naar Port Norlunga, 30 km. van hier, waar 20 katholieke Hollandse gezinnen wonen en dan lees ik.ook nog op een andere plaats. Er is hier een Willibrord-club, die uitstekend werk doet en het bestuur werkt dag en nacht om werkelijk apostolaat uit te oefenen onder de landgenoten. De eerste avond was het feest van St. Willibrord. Er was een avondmis en dat zou tegelijk de officiële kennismaking met mij zijn. De aartsbisschop was zelf in vol ornaat aanwezig met zijn vicair- general. Ik had juist met hem kennis gemaakt. Het is een zeer fijne man en waardeert het werk, wat de priesters doen en heeft veel op met emigranten, vooral uit Nederland. De Nederlandse katholieken mis sen hier op kerkelijk gebied veel: nooit een mooie preek, nooit een gezongen H. Mis. Op deze avonden wordt dit vergoed door een goed uitgevoerde gezongen H. Mis, een preek in de moedertaal en daarna is het altijd gezellig samenzijn in een zaal. Deze avonden moeten werkelijk af zijn. Op die eerste avond werd bekend gemaakt, dat de pater ook moest leven, al had hij dan een auto. Het voorstel is geaccepteerd, dat ieder jaarlijks een H. Mis zal laten lezen. Dit moet dan ter on dersteuning van de priester zijn. Wij hebben op hollandse manier ook het Sinterklaasfeest voor de kinderen tevierd. De goede Sint kwam eri^Se zwarte piet liet zich niet onbetuigd. Alle kinderen kregen iets, er werd gezongen en het was werke lijk een mooie avond. Later kon de grotere jeugd dansen. Het mooiste feest stond nu voor de deur: Kerstmis. Het werd voor bereid door op verschillende plaat sen de mensen gelegenheid te geven om te biechten, waar veel gebruik weer. De H. Mis werd prachtig gezongen. We begonnen om 4 uur en kwart voor zes moest het afge lopen zijn. Na de meerstemmig gezongen hoogmis, heb ik de H. Communie uitgereikt, waaronder het koor en enkele prachtige meisjesstemmen Kerstliederen zongen. Na de H. Communie, terwijl ik met de twee de H. Mis bezig was, zong heel de kerk de ons bekende, maar altijd weer nieuwe Kerstliederen. Daarna was er in de zaal van de kerk een ontbijt voor 300 mensen, waaronder mij (schrik niet) een radio voor de auto als Kerstge schenk werd aangeboden. De mensen zijn wel gek met me. Als ze zich maar niet vergissen. Zo zijn we nu gekomen aan het nieuwe jaar. Wij beginnen onder Gods zegen weer opnieuw en hopen heel veel voor elkaar te kunnen doen. Ik wens U, ook al is het laat, nog een zalig Kerstfeest en Nieuw jaar. De brief is vol en ik hoop, dat U allen met evenveel nieuws uit Holland komt, als ik uit mijn nieuwe vaderland Pater Aegidius Versluys 1 Dunkley-Ave FRILE S.A., Australië. is alleen als er op staar Het merk Rang staat duide lijk op iedere Rangrol, als ook op het beschermend omhulsel van ieder Ranget je. EEN PRODUCT VAN DE KINGFABRIEKEN verkochte loten betaald worden de restauratie van „Schoonaerde", ook in Brummen. Dat is het huis, waar pittige meisjes hun opleiding krijgen tot gezinsverzorgster, waar onze mensen in Venray plezier van kunnen hebben. Alle mensen van Venray zullen op Zondag 27 januari de kans krij gen om een lot te kopen. Want dan worden ze aan alle kerken aange boden. Neemt die kans waar, buit het uit en win dat huis of een van de vele andere goede dingen. VOORLICHTING VAN „VEILIG VERKEER" Deze lijn geeft aan, hoe het snelverkeer de bocht naar links moet nemen. Dit z.g. voorsorte ren bevordert een vlot verkeer en voorkomt opstoppingen. Een achteropkomer moet in dit geval rechts passeren. Het is voor de automobilist, die hier linksaf gaat, natuurlijk wel zaak zijn voornemen tijdig kenbaar te maken en zich tijdig te verge wissen van het achteropkomend verkeer. De achteropkomer moet er zeker van zijn, dat hij aan de rechterkant veilig kan passeren. Daar trekken enige paters door het land en ook leken om een huis aan te bieden. Zo maar gewoon een huis. Om in te wonen! En zij bieden het aan. En dat in deze tijd van woningnood! Behalve dit huis heb ben zij ook nog vele andere goede ren aan te bieden. Alles even prac tisch en nuttig en tot een totaal bedrag van f 20.000. U ruikt het natuurlijk al: een loterij Juist En een heel voor delige. Voor twee kwartjes hebt U één van de 160.000 loten. Als al die loten verkocht zijn, is het groot feest in de franciscaanse lekenbeweging. Want dan kan hun centrum „De Rees" in Brummen uitgebreid worden en kunnen er daar nog meer weekend-gasten komen om kennis te maken met de frisse, hartveroverende vaart, waarmee Vader Franciscus de wereld in vuur en vlam zette voor het Evangelie van Christus. Bovendien kan van die 160.000 Er bestaat bij een nieuwe uit barsting van gewapend geweld voor de burgerij niet veel keus meer. Ofwel men is slachtoffer en moet geholpen worden, ofwel men helpt (en dan is in negen van de tien gevallen „men" een nood wachter van de B.B.) Een tussenweg: als non-combat tant aan de kant van de weg staan toekijken, is er niet meer. De oorlog van deze tijd is totaal en gericht tegen iedereen, zonder rekening te houden met ouderdom, geslacht of maatschappelijke sta tus. Wie reeds B.B.-noodwachter is, geeft er blijk van de tekenen aan de wand begrepen te hebben. Wie nu na de gebeurtenissen van recente datum nóg geen lid wil worden van*de B.B.-orga- nisatie, ofwel hiervoor geen be langstelling of sympathie gevoelt, heeft de les van deze tijd nog niet verstaan van 28 januari 1911 Op de vergadering van de Boerenbond sprak Rector van der Marck te Roermond. De Rijwielclub St. Oda vierde het eerste lustrum. Leesbibliotheek te in 1910 ruim 5000 De R.K. Venray leende boeken uit. Bij de aanbesteding van een woning met stalling aan de Mer- selose weg voor rekening van Th. Stevens, waren de Gebr. v. Bergen de laagste inschrijvers met f 1589. Voor de verbouwing van 't café den Dril" waren dezelfde de laag ste inschrijvers met f 288. Vanaf 28 januari gaf Pater Borromeus de Greeve o.f.m., een propaganda-triduum voor de Ven- rayse Derde Orde. Meer dan 100 nieuwe leden, waar onder 37 mannen en jongens tra den toe. Te Leunen werden plannen ontworpen voor het oprichten van een Centraal Fokstation. van 25 januari 1913 18 januari vergaderde de Boe renbond in het Patronaat. Het ge hele bestuur, onder wie Jan Poels, werd herkozen. van 27 januari 1912 De organist van de Parochie kerk en directeur van Venrays Man nenkoor, de heer Alfons Pennaertz, werd benoemd tot organist van de Kathedraal te Richmond (Virginia) U.S. A. van 26 januari 1907 Door de politie werd hier een Het is al zo dikwijls gezegd en geschreven, hoe noodzakelijk het is, dat in deze tijd iedereen zijn steentje bij moet dragen om het verkeer zo veilig mogelijk te maken. Niet alleen in de grote steden, maar ook in de kleinere, in de dorpen en gehuchten. Want het verkeer van tegenwoordig stelt grote eisen. Aan de autobestuurder, zo goed als aan de bromfietser, aan de fietser, zo goed als aan de voet ganger. Men kan niet meer onge straft doen, wat veertig, vijftig jaren geleden mogelijk was. Maar men moet zich zo streng mogelijk houden aan de regels, die juist zijn opgesteld om het moderne verkeer, waaronder feitelijk iedereen hoort, die van de openbare weg gebruikt maakt, zo goed mogelijk te doen verlopen. De lange lijst van dodelijke en andere ongelukken, die men iedere week in kranten aantreft, toont wel allerduidelijkst aan, dat in vele ge vallen, die regels noch gekend, noch nageleefd worden. Zij, die die regels niet kennen, moeten ze zo gauw mogelijk goed zien te leren. Zij, die ze wel kennen, doch niet in praktijk brengen, zul len desnoods hardhandig er van overtuigd dienen te worden, dat zij niet alleen op deze wereld leven, maar zich hebben te richten naar de regels van het spel. Niemand zal hem tegenhouden als hij met alle geweld tegen een boom op wil rijden, maar zo gauw daar het leven en de gezondheid van andere mensen mee gemoeid zijn, is het de plicht der overheid om in te grijpen. Regels leren Verkeersregels leren is echter gauwer gezegd als gedaan en daar om is het iniatief van een van Venray's jongste verenigingen van zeer groot belang. Het Verbond voor Veilig Verkeer afd. Venray bestaat nog slechts enkele jaren, maar de activiteiten welke zij naar voren brengt zijn prijzenswaard. We hebben ternauwernood de ene actie achter de rug, of de ander is alweer in voorbereiding. Zo heeft de schooljeugd reeds op school en in de praktijk de nodige lessen meegekregen en we hebben hun dagenlang door het dorp zien fiet sen met grote nummerborden op de rug voor het veilig-verkeer- examen. We hebben voorlichtingsavonden gehad in de kom en op de kerk dorpen en nu nog wekelijks is men op pad om in vak- en standsver gaderingen ook weer voorlichting te geven over veilig verkeer. We hebben een bromfietserscursus, die zo geweldig insloeg, dat hij gesplitst moest worden en dat ook in de kerkdorpen les gegeven moest worden. Volgende week gaan de eerste 180 brommers al op examen en zullen ze moeten tonen, dat de lesuren niet tevergeefs zijn geweest. En op 5 Februari start alweer de tweede bromfietserscursus. Jeugd-brigadiertjes Onder het motto: „wie de jeugd heeft, heeft de toekomst", is men verder begonnen met de verkeers- vorming van de jeugd. Men heeft daar de aantrekkelijke manier van gevonden in de zg. klaar-overs, de jeugd-brigadiertjes, die als echte verkeersagenten in het klein hun mede-scholieren in de drukke spits uren veilig en goed over de drukke kruispunten brengen. Twee vliegen in een klap. De verkeersbrigadier moet uit de aard der zaak van de verkeersregels op de hoogte zijn en hun makkertjes worden er niet alleen op geattendeerd maar komen ook veilig over de gevaarlijke kruis punten. Het is werkelijk aardig die jonge lui bezig te zien voor en na school en we mogen slechts hopen, dat zij behalve op de oversteekplaatsen bij het Gemeentehuis en de Juliana- singel ook spoedig elders in de kom aan het werk worden gezet. Nu is het bij al dat opgewekt nieuws minder prettig te horen, dat tegen verschillende ouderen een proces-verbaal is gemaakt omdat zij zich niet stoorden aan deze klaar-overs. Men reed midden in de troep overstekende kinderen en was dan ook heftig verontwaardigd, als er een bonnetje kwam. Dit is natuurlijk misselijk. De jongelui hebben het consigne het verkeer zo vrij mogelijk door te laten, maar zijn ze eenmaal aan het oversteken dan heeft ieder verkeer te wachten. Dan zijn er nog van die stoere mensen, die zich feitelijk schamen om door een jeugd-brigadier over gebracht te worden. Ten aanschouwe van al de kleinen stappen ze dan maar vast over en geven zo een voorbeeld, dat precies nergens op lijkt. Bent U groteren toevallig op een dergelijke over steekplaats, wacht dan tot de klaar- over het sein geeft tot de oversteek en wandel dan rustig mee en U moet ze zien glunderen. Ze voelen zich eens zo gewichtig enU geeft een voorbeeld, waar de jeugd wat aan heeft. Toekomstplannen. Maar Adjudant Janssen, de voor zitter van Veilig Verkeer, is nog lang niet aan het einde van zijn activiteiten. De fietsers hebben hun beurt gehad. Met de brommers is men bezig. Nu staan plannen op stapel voor de autobestuurders, die men ook bijeen zal roepen en via dui delijke lichtbeelden en filmen de nieuwste verkeersregels uit zal leggen en hun geheugen op zal frissen, voor wat betreft de oude. In het komende jaar zal een „Venray rijdt veilig-actie" onderno men worden, dat een soort compe titie-wedstrijd wordt, waaraan men niet alleen veel vreugde kan heb ben, maar die vooral een veiliger verkeer in onze plaats zal bevor deren. En tenslotte zullen de autobe stuurders als de benzine-loze zon dagen voorbij zijn, de kans krijgen in een aardige auto-ralley eens te laten zien, hoe het met hun kennis van de verkeersregels is gesteld. Dit alles kost tijd en geld. Reeds nu al is men soms dagenlang op pad om een en ander zo goed mo gelijk georganiseerd te krijgen. Geld komt binnen van de leden der afdeling. Dat de penningmeester soms wel eens zuur kijkt, is ver klaarbaar bij al die activiteiten. En men hoopt dan maar op niewe leden, die mee werken zullen zowel financieel als daadwerkelijk om het verkeer in Venray zo veilig moge lijk te maken. Aan de vereniging zal het zo als hierboven blijkt heus niet liggen. fikshond doodgeschoten, lijdende aan hondsdolheid. Nog een drietal andere honden, die door dit dier gebeten waren, werden eveneens afgemaakt. - Aan de Heide werd in begin sel besloten tot de oprichting van een zangvereniging. - In de jaarvergadering van de Schutterij St. Anna aan het Eind, werd tot voorzitter gekozen de heer Gerard Gossens. Nieuws uit Venray en Omgeving GROENE KRUIS DONDERDAG a.s. Consultatiebureau voor zuigelingen uit de kom. Burgemeester en wethouders van Venray maken bekend, dat de derde, tevens laatste inenting tegen diph- terie, kinkhoest en tetanus zal plaats hebben: in Venray—Kom op Dinsdag 29 januari a.s. om 2 uur in het Groene Kruis-ge- bouw aan de Merseloseweg. In de kerkdorpen Ysselsteyn, Zeulen, Heide en Merselo op Woensdag 13 februari a.s. en in de kerkdorpen Leunen, Cas- tenray, Oirlo en Oostrum op Dinsdag 19 februari a.s. op belde dagen op dezelfde uren en plaatsen, waarop en waar de eerste en tweede inenting heeft plaats gehad. Venray, 23 januari 1957. Burgemeester en wethouders vnd. A.H.M. Janssen, burgemeester. H. Vorst, secretaris.

Peel en Maas | 1957 | | pagina 1