Met vaeantie naar CAMDA foor de Politierechter WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN In 16 uren van Amsterdam naar Montreal. Extra geur, extra smaak! Douwe Egberts Uit„Peelen Maas" Zaterdag 8 September 1956 No 36 ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG El PEEL EN MAAS f CONFECTIE VAI li DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF GROTE STRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652 ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.m. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL t 1.25 BUITEN VENRAY f 1.45 Het drukke geroezemoes in de grote eetzaal van een der restau rants op de vlieghaven Schiphol verstomde ogenblikkelijk toen de vriendelijke stem van een omroep- ster via de luidsprekers de passa giers voor Montreal uitnodigde om zich naar de wachtkamer te be geven. In de eetzaal, waar hun op deze koude regenachtige Augustusavond ter inleiding van hun reis een voor treffelijk Nederlands diner was aangeboden, hadden zich de 62 passagiers verzameld, die met de D.C. 6 B „Petrus Plancius" de sprong over de grote plas zouden ondernemen. Er heerste in de eet zaal een genoegelijke en rustige stemming en symptomen van ner vositeit, welke men zou kunnen verondersteilen aanwezig te zijn, kon men nauwelijks waarnemen, terwijl toch het grootste deel der passagiers voor het eerst in zijn leven zo'n grote luchtreis onder nam. Terwijl de koude regen door de krachtige wind fel tegen de ruiten sloeg, als wilde hij bij de naar andere oorden vertrekkende passa giers een blijvende herinnering achterlaten aan de winterse zomer 1956, werden in de wachtkamer de laatste formaliteiten voor de in scheping verricht, waarbij tevens de inboekingslijsten werden gecontro leerd. Tevoren had men reeds ken nis gemaakt met de Nederlandse douane, die het de passagiers niet moeilijk maakte. Voor de wachtkamer stond een soort „opstapbus", waarmee de luchtreizigers naar het reeds enkele uren gereedstaande vliegtuig wer den gebracht, zodat ze ook op dit korte traject tussen wachtkamer en vliegtuig niet drijfnat konden regenen. In het vliegtuig vormden de vriendelijke stewardes mejuffrouw Ringeling en de le en 2e stewards, de heren Wolders en Groer.endaal, a.h.w. een comité van ontvangst, dat op prettige wijze de passagiers verwelkomde, die gedurende de volgende 16 uren aan hun bijzondere zorg en toewijding zouden zijn toe vertrouwd. Aan ieder der passagiers werd de voor haar of hem gereser veerde plaats gewezen en zelfs voor de baby's (van enkele emigrerende gezinnen) waren gerieflijke, practi- sche wiegjes beschikbaar, waarin ze al spoedig een rustige slaap ge noten, onbewust van het grote gebeuren dat er in hun leven plaats had. Het was ongeveer half elf in de avond, toen de vier machtige motoren, elk met een startvermo gen van 2.500 pk., werden aangezet, hetgeen een lichte trilling in het vliegtuig veroorzaakte. De beman ning in de cockpit had reeds voor dat de passagiers aan boord gingen haar plaatsen ingenomen. Ze be stond voor deze reis uit de heren J. Bosch, gezagvoerder, IJsbrand, le vlieger, Han, 2e vlieger, Berisch, le werktuigkundige, Meijer, 2e werk tuigkundige en De Boer, radio- telegrafist. De start in de nacht Nauwkeurig worden vefschillende technische verrichtingen van de machine ten overvloede nog eens gecontroleerd, omdat de K.L.M. nu eenmaal op het standpunt staat, dat geen enkel risico, hoe klein ook, dient te worden genomen, en dan taxiet de luchtkolos over het met duizenden en duizenden lampen helverlichte vliegveld, dat zelfs op deze donkere en stormachtige regenavond een fantastische aan blik oplevert, naar de voor hem bestemde startbaan. Deze is op de grond met onaf zienbare, kilometers lange rijen blauwe lampjes aan weerszijden afgezet, waardoor het mogelijk is 's nachts hierop even goed de weg te vinden als overdag. Nog even staat het vliegtuig stil. Dan ontvangt men in de cockpit 't sein tot de start. De vier motoren beginnen nu op maximum aantal toeren te draaien, het vliegtuig begint langzaam weg te rijden, dan al sneller, sneller en spoedig voelen we dat we los zijn. De lichtjes glijden onder ons weg, we zweven over de zwarte silhouet ten van bomen en huizen tegen de achtergrond van het verlichte vliegveld, doch het is maar een ogenblik en dan zien we niets meer. We voelen dat we stijgen, doch dit gaat zeer geleidelijk en het geeft geen onprettig gevoel. Van de sterke wind merkt men in het vliegtuig niets en weldra zien we de sterren reeds twinkelen. We zijn al door het zware wolkendek, dat zoveel regen en narigheid op de grond veroorzaakt, heengevlogen. Rustig doch met een snelheid van pl.m. 480 km per uur zetten we koers naar onze eerste landings plaats, het vliegveld Shannon aan de westkust van Ierland. Gerieflijke reis Ziezo, nu hebben we tijd om het vliegtuig van binnen eens wat nauwkeuriger te bezien. De veiligheidsriemen, die we bij de start ingevolge internationaal voorschrift hebben moeten vast maken, zijn al lang weer losgemaakt, zodat we ons wat vrijer kunnen bewegen. Het type vliegtuig waar mee we 4deze reis ondernemen is zoals we reeds schreven een Douglas DC—6B, een hypermoderne machine, waarvan de K.L.M. er zeven in gebruik heeft, die veel vuldig voor transatlantisch touris- tenverkeer worden gebruikt en speciaal zijn ingezet op het traject Amsterdam-Montreal-Mexico-Cura cao v.v. Zo'n vliegtuig is als het ware een fabriek op zichzelf, die gedre ven wordt door vier zware Pratt en Whitney R-2800 motoren, die elk een startvermogen hebben van 2.500 pk. en een maximum kruis- vermogen van elk 1.900 pk. Het startgewicht van het vliegtuig is 48.500 kg en het maximum landings gewicht 40.000 kg. Het leeggewicht bedraagt 27.600 kg. De benzinetanks in de vleugel kunnen 20 500 liter benzine meenemen waardoor een vliegbereik van 7.950 km. kan wor den bereikt (bij een kruissnelheid van 475 km per uur is dit 5.000 km.) De indeling van het vliegtuig is voor deze lange afstandsvluchten uitermate praciiseh, waardoor aan de passagiers een gerieflijke reis wordt gewaarborgd. Rechts achter de stuurhut be vindt zich een kleine Kajuit, waarin de bemanning kan uitrusten als ze geen dienst behoeft te doen. Hier tegenover is een andere kleine kajuit aangebracht, die bijzonder geschikt is voor kleine gezelschap pen (van b.v. 4 personen) of een niet al te grote familie. Achter deze kajuiten bevinden zich twee toiletten en hierachter komt de hoofdkajuit, die plaats biedt aan 47 toeristenstoelen. In de achter kajuit zijn nog 12 z.g. sleep-airs, gerieflijke ligstoelen waarin men liggend z'n nachtrust kan genieten. Van de gewone toeristenstoelen kan men de leuning achterover laten zakken en ook dan kan men heerlijk slapen, zoals we dat zelf gedurende deze reis hebben onder vonden. In de achterkajuit zijn in de bovenwand vier één-persoons bed den aanwezig,, terwijl de stoelen in deze kajuit in vier tweepersoons bedden kunnen worden getransfor meerd. In de voorkajuit kunnen de stoelen trouwens ook tot (eenper soons) bedden worden gemaakt, zodat ons vliegtuig een soort vlie gend hotel met 14 bedden kan worden genoemd. Achter de hoofdkajuit bevindt zich een kleine keuken, waarin men voor passagiers en bemanning tijdens de tocht voortreffelijke maaltijden en verversingen bereidt, die regelmatig en op royale wijze worden geserveerd door de stewards en de stewardes, waardoor zo'n lange vlucht niet alleen op prettige wijze wordt onderbroken, maar zelfs hoogtepunten van waar culi nair genot biedt. Achter de achterkajuit bevinden zich nogmaals twee toiletten, terwijl zich onder de passagiersverblijven de voor- en achterlaadruimten be vinden, waarin de bagage der passagiers, post en andere vracht worden geladen. De tassenlanding We zijn eigenlijk nog niet eens klaar met de beschrijving van ons vliegtuig als we merken dat we beginnen te dalen. Eens even uitzien...., ja hier en daar zien we ver onder ons lichten branden en verder op een grote lichtvlek. We naderen het grote voor het transatlantisch luchtverkeer zo belangrijke vliegveld Shannon Airport aan de zuid-westkust van Ierland. Wat vliegt de tijd toch om op zo'n vliegtocht. We zijn al bijna drie uren in de lucht en we hebben reeds honderden mijlen afgelegd. De veiligheidsriemen worden weer vastgemaakt en we krijgen hetzelfde gevoel als in een zakkende lift. Zo nu en dan moeten we even slikken om een knappend gevoel in de oren weg te werken, veroorzaakt door het verschil in luchtdruk, doch erg is dit niet, want de D.C. 6 is het eerste verkeersvliegtuig ter wereld waarbij de druk in de kajuit gelijk is aan 2.440 meter hoogte, terwijl het vliegtuig in feite op 6.100 meter vliegt en de druk binnen gelijk is aan 0 meter, terwijl op 2.740 meter wordt gevlogen. De lichten op de grond komen dichter en dichter bij en spoedig weten we, aan de lichte schok, die we voelen, dat we aan de grond zijn en langs de landingsbaar naar het station taxiën. Inmiddels hebben we van de stewardes een bon gekregen waar op we in de restauratie van het vliegveld een verversing naar keuze kunnen bestellen. Kolossaal, wat een drukte midden in de nacht op dit vliegveld. In het restaurant krioelt het van men sen, passagiers van de talrijke vliegtuigen die hier landen om benzine te laden voordat zij de tocht over de Atlantische Oceaan ondernemen of hun vlucht van Amerika naar het Europese vaste land voortzetten. Men hoort e. allerlei talen spreken, ook Oosterse en Slavische. In het stationsgebouw is een grote winkelgalerij waar men alle soorten Ierse producten kan kopen, zoals aardewerk, kristal, fijne stof fen, likeuren, enz. Ondanks het feit, dat het midden in de nacht is, blijkt dat met name de dames onverschillig tot welke nationaliteit zij behoren grote belangstelling hebben voor de uitgestalde artike len en er worden dan ook goede zaken gedaan. De grote sprong Na een klein uur moeten de passagiers van de „Petrus Plancius" die inmiddels benzine heeft bij gevuld weer instijgen. Een vlotte start en daar vliegen we alweer, thans voor het grote traject over de Atlantische Oceaan. Ieder maakt het zich thans ge makkelijk. De rugleuningen der stoelen worden achterovergekanteld, zachte hoofdkussens met helder witte slopen worden uitgereikt, desgewenst ook plaids en... weldra heerst in de romp van het vliegtuig de rust van de slaap. Het monotone gedreun der machtige motoren klinkt als een modern slaapliedje. We zijn wel wat laat om de nacht te beginnen, maar we hebben volop de tijd, want als we weer zullen landen is het 5 uur vroeger dan onze Westeuropese hologes aan geven. De nacht duurt ditmaal dus ook 5 uren langer dan we dat om deze tijd van het jaar in Holland gewend zijn. Het slaapt prima op zo'n 14.000 voet hoogte, beter dan in een nacht trein, rustiger en zonder schokken. Natuurlijk zijn er ook wel enige passagiers, die door het ongewone van de situatie en de houding moeilijk de slaap te pakken kun nen krijgen; bij hun kleine lees lampjes hebben ze echter voldoen de licht om wat te kunnen lezen. De stewardes heeft heel wat kran ten en tijdschriften ter beschikking. Als ze wakker worden, zien ze dat de oostelijke hemel al rood kleurt boven een onafzienbaar wol kenveld. Nu zal de zon wel gauw haar gouden stralen over dit eindeloos „gletscherveld" laten spelen. CZ Daarin vergissen we ons echter. De zon wint het slechts tergend langzaam. Geen wonder, we vliegen immers met de nacht mee en ontvluchten op deze wijze de gulden morgen stond. Toch wint de zon het op de duur het wordt steeds lichter en weldra zien we de eerste zonnestralen over het smetteloos wit van het onafzienbare wolkenveld, waarin geen gaatje is te bespeuren. Aan de overkant Als er uiteindelijk enige opening in het wolkendek komt, bemerken we, dat we reeds boven land zijn. We zijn dus al over de Atlan tische Oceaan en vliegen boven New Foundland. Een landschap van bossen en moerassen glijdt diep onder ons voorbij. De afstand, waarover een mo dern motorschip meer dan een week moet doen om hem te overbrug gen, heeft het KLM-vliegtuig in één nacht afgelegd, zonder dat een der passagiers last Van luchtziekte of narigheid heeft gehad. Inmiddels zorgt de stewarddienst voor een voortreffelijk ontbijt, dat zich uitstekend laat smaken en nauwelijks is dit achter de rug, of we dalen en weldra landt de „Fly ing Dutchman" óp het vliegveld te Gander, de eerste luchthaven voor het transatlantisch verkeer op Canada en zetten we voet op Ca nadees grondgebied. Onze eerste kennismaking met Canada is niet onverdeeld gunstig. Vergeleken met Schiphol en Shan non Airport vinden we hier alles nog wat provisorisch, wat hokkerig. Toch heeft het typisch Canadese hier zijn bekoring, In het restaurant wordt ons het „welcome to Canada" toegeroepen en zetten we onze horloges 5 uren achteruit straks in Montreal „bij de tijd" te zijn. Het oponthoud in Gander duurt niet langer dan nodig is voor het bijvullen der tanks en dan gaat het laatste traject naar Montreal de lucht weer in. We kunnen nu voor het eerst eens zien waarover we vliegen, want we gaan over de grootste breedte van Newfoundland heen. Het valt ons direct op hoe onbewoond deze streek is; bossen en moerassen blijven elkaar afwis- GEUR EN SMAAK SPECIAAL BESCHERMD door een aluminium- binnenverpakking, die dc thee steeds vers en fris houdt. Ee n hoogtepunt van de dag - het ogenblik, waarop Moeder jong en oud verkwikt met een kop Pickwick thee! Deze verfijnde Engelse melange, samengesteld door Douwe Egbens, kenmerkt zich duidelijk door een bijzonder krachtige geur, een verrassend-opwekkende smaak. Laat ook UW gezin, UW gasten, genieten van deze aparte, voortreffelijke thee! Ceylon melange 108 ct. Engelse melange cl. Pickwick Theezakjes doosje van 20 stuks g8 cl. doosje van 10 stuks 50 cl. de fijne Engelse Melange selen, slechts hier en daar ontdek ken we een weg of een huisje. Dan komt de St Lauwrensbaai, een enorm stuk water van meer dan 200 mijl breedte, waarop we geen enkel schip kunnen ontdekken. Na een klein uur komt weer land in zicht, we vliegen over het eerste Canadese vasteland, Nieuw Bruns- wijk, en even later over de Noord- Oostpunt van Ontario. Hier komt meer afwisseling in het land onder ons, maar veel tijd hebben we niet om uit te zien, want de stewardes brengt de passagiers het bekende tablet met een uitstekend verzorgde warme lunch, die van ons allen meer aandacht vraagt dan het af wisselend landschap dat onder ons voorbijglijdt. Ook andere attracties worden door de K.L.M.-service nog aangeboden, o.a. een keurig herinneringsboekje aan deze vlucht, waarin het hele dat werd gevlogen op kaart is ge bracht. Voor de kinderen werd tijdens de vlucht alleraardigst speel goed beschikbaar gesteld, zodat we daar „geen kinderen" aan hebben gehad. Toen de „Petrus Plancius" prach tig op tijd op het vliegveld Montreal landde, stapte daar een tevreden gezelschap passagiers uit, uiterst voldaan over deze prachtige, com fortabele en weinig tijd kostende tocht naar „de nieuwe wereld". We waren trots op onze nationale luchtvaartmaatschappij, die ook hier in de nieuwe wereld zulk een voor treffelijke naam heeft en de Neder landse driekleur met zoveel waar digheid overal ter wereld toont. Enkele indrukken over het land, de bevolking en met name over de Nederlanders in Canada hoop ik in enkele volgende artikelen te geven. Zo waarlyk helpe my de almanak De man die in deze zaak als ge tuige optrad, legde de eed af op de manier die ons wetboek voorschrijft. Maar toch was hij eigenlijk iemand, die zwoer bij de almanak. Jaren achtereen had hij ondervonden, dat de almanak gelijk had, beweerde hij. Met De Bilt wilde hij niets van doen hebben. Weliswaar zitten daar geleerde lieden vol statistieken en depres sies, maar tegen de almanak kun nen zij toch niet concurreren. Die heeft een ondervinding achter zich van vele eeuwen, en tegen de prak tijk weegt niets op. Hij kon zijn ongeschokt geloof in de almanak zo enthousiast en wel sprekend verdedigen, dat anderen ervan onder de indruk kwamen. Geen prediker heeft ooit het suc ces gehad van deze getuige, die elk jaar zijn vaeantie baseerde op de weersvoorspellingen op lange ter mijn, die van humor bezielde lieden in de almanak zetten. Nu kunnen we zonder overdrij ving vaststellen, dat deze zomer ons niet heeft gebracht wat de plaatjes van de reisbureaus ons be loofden. De blauwe luchten waren immer daar, waar wij niet waren, en de plaatselijke buien vielen steeds daar, waar wij wel waren. Dit was weer een van die zomers, die het emigrantendjfer in Nederland met sprongen doen stijgen. De buurman van deze getuige had De Bilt steeds beschouwd als een der vastigheden in 's mensen leven. Hij bouwde op De Bilt, zoals de getuige op de almanak. Doch dit jaar was zijn vertrouwen in de biltse betrouwbaarheid ernstig ge schokt door een reeks van ver regende snipperdagen. Zo viel hij in handen van de ge tuige, die hem tot het almanakisme wist te bekeren. Hij stelde zijn vaeantie vast in overleg met de ge tuige en diens onfeilbare almanak. Weken tevoren schepte hij op tegen vrienden en bekenden, die nat en verkleumd weer aan 't werk gingen, blij dat hun vaeantie er op zat. „Ik heb het beter voor elkaar", zei de buurman dan geheimzinnig. „Je zult de juichende zon zien, als ik met vaeantie ben". En hij belegde een deel van zijn salaris in zonne- brandcreme en dergelijke zaken, las kort voor zijn vaeantie achter de kachel in de encyclopedie het hoofd stuk over zonnesteek nog eens door, liet de manufacturier een kort broekje uit de motballen halen en gedroeg zich in alles als een kinder lijke optimist. Zo begon hij zijn fietstocht, in de regen. Het kon een drukfout in de almanak zijn, dacht hij. Morgen zou het beter gaan. De volgende dag fietste hij op nieuw in de regen. Een zwakke rug van hoge druk ging net aan onze neus voorbij, zodat hij de derde dag drééf. En toen keerde hij huis waarts. Met de trein, om de rest van de week mokkend achter de kachel door te brengen. De eerste avond kwam de ge tuige op bezoek, in de hoop zelf wat kolen uit te sparen. Hij droeg de geprezen almanak onder de arm. „Zie je wel", riep hij stralend, „de almanak had weer gelijk!" Er klonk een dof gebrom uit de verkouden buurman. Maar de ge tuige begon ijverig te bladeren in zijn almanak en ging voorlezen: „Zeer kil, herfstachtig weer. Voort durende regenvaL Krachtige wind". Dit citaat was te veel voor de ge teisterde buurman. Hij griste de ander de almanak uit de hand en keek naar het jaartal. Het was er een van vorig jaar. In buurmans binnenste stak nu een storm op, die door geen enkele almanak was voorspeld. Hij ransel de op de getuige los tot hij hele maal warm was, voor het eerst in de vaeantie. „Het was net een wild beest", verklaarde de getuige onder ede. Buurman moet daar een tientje boete voor betalen. „En toch was het een goedkope vaeantie, dit jaar", zei hij. van 12 sept. 1908 De Helmondse voetprocessie naar Kevelaer trok met 310 per sonen door Venray. van 10 sept. 1910 Tot Gardiaan van het Francis canenklooster te Venray werd be noemd Pater Victorinus Sieben en tot Vicarius Pater Bruno Spruit. De heer Michiel Jacobs was met f 559 de laagste inschrijver voor het bouwen van een woning voor den heer G. Pijpers. Ingekwartierd werden het le en 2de eskadron van het tweede regiment huzaren uit Venlo. van 11 sept. 1909 Tot wethouder werd gekozen de heer Hubert Janssen. De heer Herman Vollebergh werd onderwijzer te Oirlo. De heer C. de Haan werd ont vanger der direkte belastingen en accijnzen. Tot derde geneesheer aan het Sint Servatiusgesticht werd be noemd de heer J. Batenburg. van 1 sept. 1906 Op 11 sept. zou het intercom munaal telefoonverkeer alhier ge opend worden. van 8 sept. 1906 Voor het jaar 1906 waren in geschreven in Venray 60 jonge mannen, die aan de loting voor de Nationale Militie moeten deelne men. De heer Willem Verheijen uit Oostrum, onderwijzer te Siebenge- wald, behaalde te Arnhem de hoofdakte. De heer Renier Lemmens, werkzaam aan de Coop. Stoomzui- velfabriek „Venray" werd benoemd tot Directeur van de Coop. Zuivel fabriek te NeerkantDeurne. Het was een kwart eeuw ge leden, dat de heer Jan Mathijs Michels uit Merselo voor het eerst als Broedermeester naar Kevelaer toog ter bedevaart. BEL OP BIJ BRAND No. 392

Peel en Maas | 1956 | | pagina 1