Met vaeantie naar CAMDA
foor de Politierechter
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
In 16 uren van Amsterdam
naar Montreal.
Extra geur,
extra smaak!
Douwe Egberts
Uit„Peelen Maas"
Zaterdag 8 September 1956 No 36
ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
El PEEL EN MAAS
f CONFECTIE VAI
li
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF
GROTE STRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652
ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.m. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL t 1.25 BUITEN VENRAY f 1.45
Het drukke geroezemoes in de
grote eetzaal van een der restau
rants op de vlieghaven Schiphol
verstomde ogenblikkelijk toen de
vriendelijke stem van een omroep-
ster via de luidsprekers de passa
giers voor Montreal uitnodigde om
zich naar de wachtkamer te be
geven.
In de eetzaal, waar hun op deze
koude regenachtige Augustusavond
ter inleiding van hun reis een voor
treffelijk Nederlands diner was
aangeboden, hadden zich de 62
passagiers verzameld, die met de
D.C. 6 B „Petrus Plancius" de
sprong over de grote plas zouden
ondernemen. Er heerste in de eet
zaal een genoegelijke en rustige
stemming en symptomen van ner
vositeit, welke men zou kunnen
verondersteilen aanwezig te zijn,
kon men nauwelijks waarnemen,
terwijl toch het grootste deel der
passagiers voor het eerst in zijn
leven zo'n grote luchtreis onder
nam.
Terwijl de koude regen door de
krachtige wind fel tegen de ruiten
sloeg, als wilde hij bij de naar
andere oorden vertrekkende passa
giers een blijvende herinnering
achterlaten aan de winterse zomer
1956, werden in de wachtkamer de
laatste formaliteiten voor de in
scheping verricht, waarbij tevens de
inboekingslijsten werden gecontro
leerd. Tevoren had men reeds ken
nis gemaakt met de Nederlandse
douane, die het de passagiers niet
moeilijk maakte.
Voor de wachtkamer stond een
soort „opstapbus", waarmee de
luchtreizigers naar het reeds enkele
uren gereedstaande vliegtuig wer
den gebracht, zodat ze ook op dit
korte traject tussen wachtkamer en
vliegtuig niet drijfnat konden
regenen.
In het vliegtuig vormden de
vriendelijke stewardes mejuffrouw
Ringeling en de le en 2e stewards,
de heren Wolders en Groer.endaal,
a.h.w. een comité van ontvangst,
dat op prettige wijze de passagiers
verwelkomde, die gedurende de
volgende 16 uren aan hun bijzondere
zorg en toewijding zouden zijn toe
vertrouwd. Aan ieder der passagiers
werd de voor haar of hem gereser
veerde plaats gewezen en zelfs voor
de baby's (van enkele emigrerende
gezinnen) waren gerieflijke, practi-
sche wiegjes beschikbaar, waarin
ze al spoedig een rustige slaap ge
noten, onbewust van het grote
gebeuren dat er in hun leven plaats
had.
Het was ongeveer half elf in de
avond, toen de vier machtige
motoren, elk met een startvermo
gen van 2.500 pk., werden aangezet,
hetgeen een lichte trilling in het
vliegtuig veroorzaakte. De beman
ning in de cockpit had reeds voor
dat de passagiers aan boord gingen
haar plaatsen ingenomen. Ze be
stond voor deze reis uit de heren
J. Bosch, gezagvoerder, IJsbrand, le
vlieger, Han, 2e vlieger, Berisch, le
werktuigkundige, Meijer, 2e werk
tuigkundige en De Boer, radio-
telegrafist.
De start in de nacht
Nauwkeurig worden vefschillende
technische verrichtingen van de
machine ten overvloede nog eens
gecontroleerd, omdat de K.L.M. nu
eenmaal op het standpunt staat,
dat geen enkel risico, hoe klein ook,
dient te worden genomen, en dan
taxiet de luchtkolos over het met
duizenden en duizenden lampen
helverlichte vliegveld, dat zelfs op
deze donkere en stormachtige
regenavond een fantastische aan
blik oplevert, naar de voor hem
bestemde startbaan.
Deze is op de grond met onaf
zienbare, kilometers lange rijen
blauwe lampjes aan weerszijden
afgezet, waardoor het mogelijk is
's nachts hierop even goed de weg
te vinden als overdag.
Nog even staat het vliegtuig stil.
Dan ontvangt men in de cockpit 't
sein tot de start.
De vier motoren beginnen nu op
maximum aantal toeren te draaien,
het vliegtuig begint langzaam weg
te rijden, dan al sneller, sneller en
spoedig voelen we dat we los zijn.
De lichtjes glijden onder ons weg,
we zweven over de zwarte silhouet
ten van bomen en huizen tegen de
achtergrond van het verlichte
vliegveld, doch het is maar een
ogenblik en dan zien we niets meer.
We voelen dat we stijgen, doch dit
gaat zeer geleidelijk en het geeft
geen onprettig gevoel. Van de sterke
wind merkt men in het vliegtuig
niets en weldra zien we de sterren
reeds twinkelen. We zijn al door
het zware wolkendek, dat zoveel
regen en narigheid op de grond
veroorzaakt, heengevlogen.
Rustig doch met een snelheid
van pl.m. 480 km per uur zetten
we koers naar onze eerste landings
plaats, het vliegveld Shannon aan
de westkust van Ierland.
Gerieflijke reis
Ziezo, nu hebben we tijd om het
vliegtuig van binnen eens wat
nauwkeuriger te bezien.
De veiligheidsriemen, die we bij
de start ingevolge internationaal
voorschrift hebben moeten vast
maken, zijn al lang weer losgemaakt,
zodat we ons wat vrijer kunnen
bewegen. Het type vliegtuig waar
mee we 4deze reis ondernemen is
zoals we reeds schreven een
Douglas DC—6B, een hypermoderne
machine, waarvan de K.L.M. er
zeven in gebruik heeft, die veel
vuldig voor transatlantisch touris-
tenverkeer worden gebruikt en
speciaal zijn ingezet op het traject
Amsterdam-Montreal-Mexico-Cura
cao v.v.
Zo'n vliegtuig is als het ware
een fabriek op zichzelf, die gedre
ven wordt door vier zware Pratt
en Whitney R-2800 motoren, die
elk een startvermogen hebben van
2.500 pk. en een maximum kruis-
vermogen van elk 1.900 pk. Het
startgewicht van het vliegtuig is
48.500 kg en het maximum landings
gewicht 40.000 kg. Het leeggewicht
bedraagt 27.600 kg. De benzinetanks
in de vleugel kunnen 20 500 liter
benzine meenemen waardoor een
vliegbereik van 7.950 km. kan wor
den bereikt (bij een kruissnelheid
van 475 km per uur is dit 5.000 km.)
De indeling van het vliegtuig is
voor deze lange afstandsvluchten
uitermate praciiseh, waardoor aan
de passagiers een gerieflijke reis
wordt gewaarborgd.
Rechts achter de stuurhut be
vindt zich een kleine Kajuit, waarin
de bemanning kan uitrusten als ze
geen dienst behoeft te doen. Hier
tegenover is een andere kleine
kajuit aangebracht, die bijzonder
geschikt is voor kleine gezelschap
pen (van b.v. 4 personen) of een
niet al te grote familie. Achter
deze kajuiten bevinden zich twee
toiletten en hierachter komt de
hoofdkajuit, die plaats biedt aan
47 toeristenstoelen. In de achter
kajuit zijn nog 12 z.g. sleep-airs,
gerieflijke ligstoelen waarin men
liggend z'n nachtrust kan genieten.
Van de gewone toeristenstoelen
kan men de leuning achterover
laten zakken en ook dan kan men
heerlijk slapen, zoals we dat zelf
gedurende deze reis hebben onder
vonden.
In de achterkajuit zijn in de
bovenwand vier één-persoons bed
den aanwezig,, terwijl de stoelen in
deze kajuit in vier tweepersoons
bedden kunnen worden getransfor
meerd. In de voorkajuit kunnen de
stoelen trouwens ook tot (eenper
soons) bedden worden gemaakt,
zodat ons vliegtuig een soort vlie
gend hotel met 14 bedden kan
worden genoemd.
Achter de hoofdkajuit bevindt
zich een kleine keuken, waarin
men voor passagiers en bemanning
tijdens de tocht voortreffelijke
maaltijden en verversingen bereidt,
die regelmatig en op royale wijze
worden geserveerd door de stewards
en de stewardes, waardoor zo'n
lange vlucht niet alleen op prettige
wijze wordt onderbroken, maar
zelfs hoogtepunten van waar culi
nair genot biedt.
Achter de achterkajuit bevinden
zich nogmaals twee toiletten, terwijl
zich onder de passagiersverblijven
de voor- en achterlaadruimten be
vinden, waarin de bagage der
passagiers, post en andere vracht
worden geladen.
De tassenlanding
We zijn eigenlijk nog niet eens
klaar met de beschrijving van ons
vliegtuig als we merken dat we
beginnen te dalen.
Eens even uitzien...., ja hier en
daar zien we ver onder ons lichten
branden en verder op een grote
lichtvlek.
We naderen het grote voor
het transatlantisch luchtverkeer zo
belangrijke vliegveld Shannon
Airport aan de zuid-westkust van
Ierland.
Wat vliegt de tijd toch om op
zo'n vliegtocht. We zijn al bijna
drie uren in de lucht en we hebben
reeds honderden mijlen afgelegd.
De veiligheidsriemen worden weer
vastgemaakt en we krijgen hetzelfde
gevoel als in een zakkende lift. Zo
nu en dan moeten we even slikken
om een knappend gevoel in de oren
weg te werken, veroorzaakt door
het verschil in luchtdruk, doch erg
is dit niet, want de D.C. 6 is het
eerste verkeersvliegtuig ter wereld
waarbij de druk in de kajuit gelijk
is aan 2.440 meter hoogte, terwijl
het vliegtuig in feite op 6.100 meter
vliegt en de druk binnen gelijk is
aan 0 meter, terwijl op 2.740 meter
wordt gevlogen.
De lichten op de grond komen
dichter en dichter bij en spoedig
weten we, aan de lichte schok, die
we voelen, dat we aan de grond
zijn en langs de landingsbaar naar
het station taxiën.
Inmiddels hebben we van de
stewardes een bon gekregen waar
op we in de restauratie van het
vliegveld een verversing naar keuze
kunnen bestellen.
Kolossaal, wat een drukte midden
in de nacht op dit vliegveld. In
het restaurant krioelt het van men
sen, passagiers van de talrijke
vliegtuigen die hier landen om
benzine te laden voordat zij de
tocht over de Atlantische Oceaan
ondernemen of hun vlucht van
Amerika naar het Europese vaste
land voortzetten. Men hoort e.
allerlei talen spreken, ook Oosterse
en Slavische.
In het stationsgebouw is een
grote winkelgalerij waar men alle
soorten Ierse producten kan kopen,
zoals aardewerk, kristal, fijne stof
fen, likeuren, enz. Ondanks het
feit, dat het midden in de nacht is,
blijkt dat met name de dames
onverschillig tot welke nationaliteit
zij behoren grote belangstelling
hebben voor de uitgestalde artike
len en er worden dan ook goede
zaken gedaan.
De grote sprong
Na een klein uur moeten de
passagiers van de „Petrus Plancius"
die inmiddels benzine heeft bij
gevuld weer instijgen.
Een vlotte start en daar vliegen
we alweer, thans voor het grote
traject over de Atlantische Oceaan.
Ieder maakt het zich thans ge
makkelijk. De rugleuningen der
stoelen worden achterovergekanteld,
zachte hoofdkussens met helder
witte slopen worden uitgereikt,
desgewenst ook plaids en... weldra
heerst in de romp van het vliegtuig
de rust van de slaap. Het monotone
gedreun der machtige motoren
klinkt als een modern slaapliedje.
We zijn wel wat laat om de nacht
te beginnen, maar we hebben volop
de tijd, want als we weer zullen
landen is het 5 uur vroeger dan
onze Westeuropese hologes aan
geven. De nacht duurt ditmaal dus
ook 5 uren langer dan we dat om
deze tijd van het jaar in Holland
gewend zijn.
Het slaapt prima op zo'n 14.000
voet hoogte, beter dan in een nacht
trein, rustiger en zonder schokken.
Natuurlijk zijn er ook wel enige
passagiers, die door het ongewone
van de situatie en de houding
moeilijk de slaap te pakken kun
nen krijgen; bij hun kleine lees
lampjes hebben ze echter voldoen
de licht om wat te kunnen lezen.
De stewardes heeft heel wat kran
ten en tijdschriften ter beschikking.
Als ze wakker worden, zien ze
dat de oostelijke hemel al rood
kleurt boven een onafzienbaar wol
kenveld.
Nu zal de zon wel gauw haar
gouden stralen over dit eindeloos
„gletscherveld" laten spelen. CZ
Daarin vergissen we ons echter.
De zon wint het slechts tergend
langzaam.
Geen wonder, we vliegen immers
met de nacht mee en ontvluchten
op deze wijze de gulden morgen
stond.
Toch wint de zon het op de duur
het wordt steeds lichter en weldra
zien we de eerste zonnestralen
over het smetteloos wit van het
onafzienbare wolkenveld, waarin
geen gaatje is te bespeuren.
Aan de overkant
Als er uiteindelijk enige opening
in het wolkendek komt, bemerken
we, dat we reeds boven land zijn.
We zijn dus al over de Atlan
tische Oceaan en vliegen boven
New Foundland.
Een landschap van bossen en
moerassen glijdt diep onder ons
voorbij.
De afstand, waarover een mo
dern motorschip meer dan een week
moet doen om hem te overbrug
gen, heeft het KLM-vliegtuig in
één nacht afgelegd, zonder dat een
der passagiers last Van luchtziekte
of narigheid heeft gehad.
Inmiddels zorgt de stewarddienst
voor een voortreffelijk ontbijt, dat
zich uitstekend laat smaken en
nauwelijks is dit achter de rug, of
we dalen en weldra landt de „Fly
ing Dutchman" óp het vliegveld
te Gander, de eerste luchthaven
voor het transatlantisch verkeer op
Canada en zetten we voet op Ca
nadees grondgebied.
Onze eerste kennismaking met
Canada is niet onverdeeld gunstig.
Vergeleken met Schiphol en Shan
non Airport vinden we hier alles
nog wat provisorisch, wat hokkerig.
Toch heeft het typisch Canadese
hier zijn bekoring,
In het restaurant wordt ons het
„welcome to Canada" toegeroepen
en zetten we onze horloges 5 uren
achteruit straks in Montreal „bij de
tijd" te zijn.
Het oponthoud in Gander duurt
niet langer dan nodig is voor het
bijvullen der tanks en dan gaat het
laatste traject naar Montreal de
lucht weer in. We kunnen nu
voor het eerst eens zien waarover
we vliegen, want we gaan over de
grootste breedte van Newfoundland
heen. Het valt ons direct op hoe
onbewoond deze streek is; bossen
en moerassen blijven elkaar afwis-
GEUR EN SMAAK
SPECIAAL BESCHERMD
door een aluminium-
binnenverpakking, die dc thee
steeds vers en fris houdt.
Ee n hoogtepunt van de dag - het ogenblik, waarop Moeder
jong en oud verkwikt met een kop Pickwick thee!
Deze verfijnde Engelse melange, samengesteld door Douwe Egbens,
kenmerkt zich duidelijk door een bijzonder
krachtige geur, een verrassend-opwekkende smaak.
Laat ook UW gezin, UW gasten,
genieten van deze aparte, voortreffelijke thee!
Ceylon melange 108 ct.
Engelse melange cl.
Pickwick Theezakjes
doosje van 20 stuks g8 cl.
doosje van 10 stuks 50 cl.
de fijne Engelse Melange
selen, slechts hier en daar ontdek
ken we een weg of een huisje.
Dan komt de St Lauwrensbaai,
een enorm stuk water van meer
dan 200 mijl breedte, waarop we
geen enkel schip kunnen ontdekken.
Na een klein uur komt weer land
in zicht, we vliegen over het eerste
Canadese vasteland, Nieuw Bruns-
wijk, en even later over de Noord-
Oostpunt van Ontario. Hier komt
meer afwisseling in het land onder
ons, maar veel tijd hebben we niet
om uit te zien, want de stewardes
brengt de passagiers het bekende
tablet met een uitstekend verzorgde
warme lunch, die van ons allen
meer aandacht vraagt dan het af
wisselend landschap dat onder ons
voorbijglijdt.
Ook andere attracties worden door
de K.L.M.-service nog aangeboden,
o.a. een keurig herinneringsboekje
aan deze vlucht, waarin het hele
dat werd gevlogen op kaart is ge
bracht. Voor de kinderen werd
tijdens de vlucht alleraardigst speel
goed beschikbaar gesteld, zodat we
daar „geen kinderen" aan hebben
gehad.
Toen de „Petrus Plancius" prach
tig op tijd op het vliegveld Montreal
landde, stapte daar een tevreden
gezelschap passagiers uit, uiterst
voldaan over deze prachtige, com
fortabele en weinig tijd kostende
tocht naar „de nieuwe wereld".
We waren trots op onze nationale
luchtvaartmaatschappij, die ook hier
in de nieuwe wereld zulk een voor
treffelijke naam heeft en de Neder
landse driekleur met zoveel waar
digheid overal ter wereld toont.
Enkele indrukken over het land,
de bevolking en met name over de
Nederlanders in Canada hoop ik in
enkele volgende artikelen te geven.
Zo waarlyk helpe my
de almanak
De man die in deze zaak als ge
tuige optrad, legde de eed af op de
manier die ons wetboek voorschrijft.
Maar toch was hij eigenlijk iemand,
die zwoer bij de almanak. Jaren
achtereen had hij ondervonden, dat
de almanak gelijk had, beweerde hij.
Met De Bilt wilde hij niets van
doen hebben.
Weliswaar zitten daar geleerde
lieden vol statistieken en depres
sies, maar tegen de almanak kun
nen zij toch niet concurreren. Die
heeft een ondervinding achter zich
van vele eeuwen, en tegen de prak
tijk weegt niets op.
Hij kon zijn ongeschokt geloof in
de almanak zo enthousiast en wel
sprekend verdedigen, dat anderen
ervan onder de indruk kwamen.
Geen prediker heeft ooit het suc
ces gehad van deze getuige, die elk
jaar zijn vaeantie baseerde op de
weersvoorspellingen op lange ter
mijn, die van humor bezielde lieden
in de almanak zetten.
Nu kunnen we zonder overdrij
ving vaststellen, dat deze zomer
ons niet heeft gebracht wat de
plaatjes van de reisbureaus ons be
loofden. De blauwe luchten waren
immer daar, waar wij niet waren,
en de plaatselijke buien vielen steeds
daar, waar wij wel waren. Dit was
weer een van die zomers, die het
emigrantendjfer in Nederland met
sprongen doen stijgen.
De buurman van deze getuige
had De Bilt steeds beschouwd als
een der vastigheden in 's mensen
leven. Hij bouwde op De Bilt, zoals
de getuige op de almanak. Doch dit
jaar was zijn vertrouwen in de
biltse betrouwbaarheid ernstig ge
schokt door een reeks van ver
regende snipperdagen.
Zo viel hij in handen van de ge
tuige, die hem tot het almanakisme
wist te bekeren. Hij stelde zijn
vaeantie vast in overleg met de ge
tuige en diens onfeilbare almanak.
Weken tevoren schepte hij op tegen
vrienden en bekenden, die nat en
verkleumd weer aan 't werk gingen,
blij dat hun vaeantie er op zat.
„Ik heb het beter voor elkaar",
zei de buurman dan geheimzinnig.
„Je zult de juichende zon zien, als
ik met vaeantie ben". En hij belegde
een deel van zijn salaris in zonne-
brandcreme en dergelijke zaken, las
kort voor zijn vaeantie achter de
kachel in de encyclopedie het hoofd
stuk over zonnesteek nog eens door,
liet de manufacturier een kort
broekje uit de motballen halen en
gedroeg zich in alles als een kinder
lijke optimist.
Zo begon hij zijn fietstocht, in de
regen. Het kon een drukfout in de
almanak zijn, dacht hij. Morgen zou
het beter gaan.
De volgende dag fietste hij op
nieuw in de regen. Een zwakke rug
van hoge druk ging net aan onze
neus voorbij, zodat hij de derde
dag drééf. En toen keerde hij huis
waarts. Met de trein, om de rest
van de week mokkend achter de
kachel door te brengen.
De eerste avond kwam de ge
tuige op bezoek, in de hoop zelf
wat kolen uit te sparen. Hij droeg
de geprezen almanak onder de arm.
„Zie je wel", riep hij stralend, „de
almanak had weer gelijk!"
Er klonk een dof gebrom uit de
verkouden buurman. Maar de ge
tuige begon ijverig te bladeren in
zijn almanak en ging voorlezen:
„Zeer kil, herfstachtig weer. Voort
durende regenvaL Krachtige wind".
Dit citaat was te veel voor de ge
teisterde buurman. Hij griste de
ander de almanak uit de hand en
keek naar het jaartal. Het was er
een van vorig jaar.
In buurmans binnenste stak nu
een storm op, die door geen enkele
almanak was voorspeld. Hij ransel
de op de getuige los tot hij hele
maal warm was, voor het eerst in
de vaeantie. „Het was net een wild
beest", verklaarde de getuige onder
ede.
Buurman moet daar een tientje
boete voor betalen. „En toch was
het een goedkope vaeantie, dit
jaar", zei hij.
van 12 sept. 1908
De Helmondse voetprocessie
naar Kevelaer trok met 310 per
sonen door Venray.
van 10 sept. 1910
Tot Gardiaan van het Francis
canenklooster te Venray werd be
noemd Pater Victorinus Sieben en
tot Vicarius Pater Bruno Spruit.
De heer Michiel Jacobs was
met f 559 de laagste inschrijver
voor het bouwen van een woning
voor den heer G. Pijpers.
Ingekwartierd werden het le
en 2de eskadron van het tweede
regiment huzaren uit Venlo.
van 11 sept. 1909
Tot wethouder werd gekozen
de heer Hubert Janssen.
De heer Herman Vollebergh
werd onderwijzer te Oirlo.
De heer C. de Haan werd ont
vanger der direkte belastingen en
accijnzen.
Tot derde geneesheer aan het
Sint Servatiusgesticht werd be
noemd de heer J. Batenburg.
van 1 sept. 1906
Op 11 sept. zou het intercom
munaal telefoonverkeer alhier ge
opend worden.
van 8 sept. 1906
Voor het jaar 1906 waren in
geschreven in Venray 60 jonge
mannen, die aan de loting voor de
Nationale Militie moeten deelne
men.
De heer Willem Verheijen uit
Oostrum, onderwijzer te Siebenge-
wald, behaalde te Arnhem de
hoofdakte.
De heer Renier Lemmens,
werkzaam aan de Coop. Stoomzui-
velfabriek „Venray" werd benoemd
tot Directeur van de Coop. Zuivel
fabriek te NeerkantDeurne.
Het was een kwart eeuw ge
leden, dat de heer Jan Mathijs
Michels uit Merselo voor het eerst
als Broedermeester naar Kevelaer
toog ter bedevaart.
BEL OP BIJ BRAND
No. 392