Sport in Ven ray.
Dank aan het
„kindervacantiewerk"
Hnwelijkstroow!
Wat het oatte jaar
ons leert
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
De duivenhouderij
Uit „Peel en Maas"
Weet ge...
Zaterdag 1 September 1956 No 35
ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
"EEN RIJK BEZIT
PEEL
MAAS
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MÜNCKHOF
GROTE STRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652
ADVERTENTIE-PRUS: 8 ct. per rn.m. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 BUITEN VENRAY f 1.45
III.
Een sport, die in Venray vele
aanhangers kent in alle rangen en
standen is wel de duivensport. Een
bezigheid, die een outsider altijd
een tikkeltje dwaas aandoet.
Men ziet daar grote volwassen
kerels met hun beestjes zitten of
staan „plaren" en men vraagt zich
af, welk plezier men daar nu in
kan hebben. Het beste kan men dan
eens met een duivenmelker wat
een naam gaan praten.
Men krijgt dan op de eerste plaats
zeker een paar uren enthousiaste
verhalen te horen, en op de tweede
plaats blijkt deze duivenhouderij
toch ongekende dingen in zich te
bergen.
In Venray kennen we een 125
enthousiaste duivenmelkers, die ver
enigd zijn in de Postduivenvereni
ging De Zwaluw.
Voor de oorlog bestonden erzelfs
twee verenigingen, nl. de Eendracht
en de Zwaluw, maar die zijn nu
samengevoegd tot een eendrachtige
zwaluw, die zich met de duiven
sport bezig houdt.
Die 125 mensen zijn de trotse be
zitters van bijna 4000 duiven en
mogen inderdaad trots zijn, want
de Venray se duiven slaan in het
grote landelijke verband een zeer
behoorlijk figuur. Want al de Ne
derlandse postduivenhouders zijn
verenigd in verschillende clubs, die
onderling in bonds-verband weer
samenwerken.
De „form"
Iedere duivenhouder heeft zijn
duiven om prijzen te winnen. Dat
wil zeggen, dat hij zijn duiven in
een dergelijke conditie probeert te
brengen, dat ze van de verschillen
de wedvluchten het eerste thuis
komt.
Daarvoor is nodig een behoorlijke
conditie, de z.g. „form". Zo'n duif
moet kern-gezond zijn, sterk en ge
spierd, een helder oog hebben,
kortom, moet in blakende welstand
verkeren. Want van een dergelijke
vogel wordt nogal wat vereist.
Men stuurt die beestjes rustig
ettelijke honderden kilometers weg,
waarna ze niet alleen de weg naar
huis moeten vinden, maar dan ook
nog zo snel mogelijk.
De laatste vlucht op Chartres in
Frankrijk gaf snelheden van bijna
120 km per uur, al moet daar direct
bij verteld worden, dat ze de wind
op de rug hadden en verder uit
stekend vliegweer. Maar 80—100
km per uur legt een behoorlijke
duif toch af.
Men is echter met die blakende
welstand nog niet tevreden, maar
geeft ze bovendien nog een extra
prikkel mee om zo gauw mogelijk
thuis te komen. Daarvoor kent men
verschillende manieren.
Zo vliegt men o.a. op eieren. D.w.z.
dat men zorgt, dat mevr. duif
op eitjes zit en het beestje heeft
daarover zoveel zorg, dat ze er nog
een schepje op legt, om zo gauw
mogelijk thuis te komen.
Hetzelfde is het „op jongen vlie
gen", waarbij dan de jongen in het
nest moeder en vader duif tot extra
prestaties aansporen.
Mijnheer duif de doffer
weet men ook op andere wijze tot
grotere spoed te manen. Men maakt
hem nl. voortijdig weduwnaar, maar
brengt hem bij, dat na een vlucht,
dat weduwnaarschap afgelopen is
en dat hij dan weer enkele uren
met zijn weduwe op stap mag. Dat
is het z.g. weduwschap vliegen, dat
vooral de laatste jaren meer op
gang maakt, omdat de doffer daar
nog al fel op reageert.
De vluchten
Om dergelijke vluchten mogelijk
te maken zijn de vereniging en de
bond noodzakelijk. De laatste zorgt
namelijk voor de organisatie van
dergelijke vluchten. Ze zoekt in
het begin van het seizoen de start
plaatsen uit en regelt het vervoer
naar die plaatsen.
Men kent drie soorten vluchten.
Namelijk die voor jonge duiven,
waaraan de duiven mogen deelne
men die in hetzelfde jaar geboren
zijn. Verder de vluchten voor de
jarige duiven, (dat zijn de jonge
lingen van 1—2 jaar) en tenslotte
die voor de oudere duiven, de
vogels van 2 jaren en ouder.
De jonge duiven hebben o.a. als
startplaatsen op hun lijstje staan:
Beek in Limburg, Java, Taminas
en Momignies in België en Noyon,
Chartres en Orleans in Frankrijk.
De laatste twee zijn dan resp. het
provinciaal en het nationaal con
cours. De jarigen hebben ongeveer
hetzelfde programma maar gaan
bovendien nog naar Solré, Pont
St. Max en St. Denis in Frankrijk.
Tenslotte zijn daar de oudere duiven
nog, die nog verder Frankrijk in
trekken en o.a. Limoges, Salbris,
Chartoroux, Dax en St. Vincent op
hun startbriefje hebben staan en
dan meer dan 1000 km van huis
af zitten. De vluchten naar Dax en
St. Vincent zijn de grote nationale
vluchten, waaraan practisch iedere
Nederlandse duivenmelker aan deel
neemt en waarin auto's, televisie
toestellen etc. te winnen zijn.
De klok
De duiven die daaraan deelnemen,
worden enkele dagen voor de start
hier ingekorfd in café Schellen.
De beestjes krijgen dan een gummi
wedstrijd-ring aan de rechter poot
en gaan de korf in. Ieder nummer
wordt nauwkeurig gecontroleerd
en vastgelegd en de baas kan zijn
poelbriefje (waarover direct meer)
indienen. De duiven worden in hun
manden opgehaald en naar Venlo
gebracht, waar ze op de trein gezet
worden naar Maastricht. Hier zorgt
dan de grote bond La Colombe,
waarbij Venray is aangesloten, voor
het extra transport naar België of
Frankrijk. De beestjes worden in
tussen door extra verzorgers ge
voerd en van drinken voorzien en
op de startplaats losgelaten. Waar
op dan de radio wel zo vriendelijk
is de duivenmelkers te waarschu
wen op welk tijdstip dat wel is
gebeurd. Voor het zover is, heeft
de duivenmelker, die duiven mee
heeft, hier in Venray al het een en
ander achter de rug. Op de eerste
plaats heeft hij de vracht voor zijn
duiven moeten betalen.
Een teer punt bij de Venrayse
duivenmelkers, want terwijl het
vervoer per duif van Maastricht
tot diep in Frankrijk goed 20 ct.
per stuk kost, kost de reis van
Venray naar Maastricht ook onge
veer dat bedrag en dat vindt men
wel rijkelijk veel. Maar ja, het kan
niet anders, dus voorlopig heeft
men zich daarbij neergelegd.
Dan is hij met zijn klok op de
proppen moeten komen. Die klok
is een ingenieus geval, want be
halve een gewone klok zit daarin
een bergplaats voor busjes, waarin
de wedstrij dringen gaan en een af
stempelmechanisme, die op een
papierenband zuiver de tijden aan
tekent, op welk moment het busje
met de ring in de klok werd ge
draaid.
Die klok moet worden verzegeld,
zodat niemand maar iets in het
binnenste van die klok kan doen
en tenslote worden afgeslagen en
gelijk gezet op een moederklok,
waardoor daags of 2 dagen daarna
het onderlinge tijdsverschil tussen
de verschillende klokken kan wor
den geregistreerd en verrekend bij
het bepalen der aankomsttijden.
Komt nu een duif aan van de
vlucht, dan wordt de gummi-wed
strijdring van het beestje zijn poten
gehaald, in een koperen busje ge
stoken, en in de klok gedraaid. Die
stempelt automatisch de aankomst
tijd op de papierenband en na af
loop van de wedstrijden heeft dus
het bestuur een zuiver overzicht
van de aankomsttijden der verschil
lende duiven. Dit is van zeer groot
belang, want juist in die aankomst
tijden zit de winst of het verlies
voor de duivenmelker.
Poulen
Hoe komt men nu aan het geld
om de winnaars te belonen? Daar
zorgen de duivenmelkers onder el
kander voor door het zgn. poelen
het wedden op de duiven.
Iedere duivenmelker die meent
dat zijn duiven een goede kans
maken bij de eerste te behoren,
kan via een poelbrief geld op zijn
duif zetten. Dat begint met een
dubbeltje en loopt dan op tot een
gulden, alles bijelkaar f 3.25. Dan
zijn er nog extraatjes via de ko
ningpoel, de scheerweg, de speciaals
en de seriepoelen.
De gewone poel wordt verdeeld
onder de winnaars, oftewel onder
het vierde deel van de deelnemende
duiven. Nemen dus 40 duiven deel,
dan hebben er 10 prijs en dat be
tekent dat de baas 4 x zijn poel
bedrag krijgt uitbetaald. Heeft hij
de duif „volgepoeld", dan is er dus
een winst van 3 x f 3.25. Maar hij
behoeft niet te poelen en kan zelfs
met een dubbeltje volstaan. In het
eerste geval verdient hij ook niets,
in het tweede geval krijgt hjj 40
cent retour.
Bij de grote provinciale en natio
nale concoursen zijn die poel-bedra
gen heel wat groter en heeft een
duif die volgepoeld staat meer dan
f 70 gekost. Maar het resultaat kan
dan ookhonderden guldens, ja zelfs
auto's televisietoestellen, en radio's
opleveren. Op deze vluchten zien
we elk jaar ook Venrayse melkers
bij de eerste zitten, maar tot een
auto hebben ze het nog niet ge
bracht.
Dure sport?
Men hoort over het algemeen wel
eens zeggen, dat de duivensport
een dure sport is. De kooien kosten
veel geld, de vrachten lopen er in,
het voer is niet goedkoop en de
verleiding van het poelen is groot.
Nu zullen exessen ook op dit ter
rein blijven bestaan, maar de meeste
duivenmelkers komen toch rond.
Zeker deze sport kost, als iedere
andere sport geld, maar dat dit ten
koste zou gaan van andere nood
wendige dingen wordt in de duiven
melkerskringen pertinent ontkend.
Wie liefde heeft voor zijn vogels
besteed daar veel vrije tijd aan en
zijn zakcenten, die anders met roken
of uitgaan besteed zouden worden.
Maar van de andere kant staat daar
tegenover, dat het wisselend geluk
ook zorgt voor onverwachte in
komsten, die de lasten dezer sport
zeer wel te dragen doen zijn.
van 3 September 1910
Pater Engelbert Oudenhoven,
Missionaris in Surinama, werd be
noemd tot ridder in de Orde van
Oranje-Nassau.
van 4 September 1909
Mej. Caroline van de Voort,
slaagde voor akte Frans L.O.
De'heer Louis Wijnhoven was
met f 4300 de laagste inschrijver
voor het aanleggen van een riole
ring te Cuyk.
De heer H. G. de Ponti, hoofd
der school te Oirlo, hield een rede
over volksontwikkeling van de R.K.
Volksbond.
De boomkweker Frans Hanckx,
uit Wanssum, behaalde op een ten
toonstelling te Zeist een tweede prijs
van 5 September 1908
De heer Martin Poels werd
tot wethouder herkozen.
Een voetbalmatch had plaats
tussen „Sparta" uit, Horst en „Hen-
senio" uit Venray. Uitslag 22.
De heer Piet van Dijck uit
Merselo, onderwijzer te Bakel, be
haalde de hoofdakte.
van 1 September 1906
11 Sept. a.s. zal alhier het
intercommunicaal telefoonkantoor
geopend worden.
P. J. Voesten, meesterknecht
op de sigarenfabriek van de Erven
Minten alhier, herdacht heden de
dag waarop hij voor 25 jaren bij
genoemde firma in dienst trad. Op
dezelfde datum herdacht de heer
Antoon Smits zijn 35-jarig dienst-
jubileum bij dezelfde firma.
Als men zo tegen het einde van
juli, kort voor dat de grote vacantie
begint, de stemming van vele ouders
zou peilen, dan zou men constateren,
dat dit vrijwel overal een stemming
is van zorg; zorg voor de kinderen
die weer een hele maand niet naar
school behoeven te gaan en dus de
hele maand thuis of om het huis
hun jeugdige uitbundigheid moeten
uitleven.
Speciaal is dit het geval in de
grote kinderrijke gezinnen, waar
van de ouders financieel niet in
staat zijn de vacantie geheel of ge
deeltelijk met hun kinderen buiten
door te brengen.
Men ervaart dan meer dan ooit,
wat een zorg hun gedurende het
schooljaar uit handen genomen
wordt en wat een hulp en een
steun men heeft van het onder
wijzend personeel, bij de moeilijke
en verantwoordelijke taak van de
ouders, n.l. de opvoeding van de
kinderen.
Dankbaar dienen wij ouders dan
ook gestemd te zijn tegenover al
degenen die op enigerlei wijze mee
helpen deze taak te verlichten.
De ouders die afgelopen zaterdag
middag zich een paar uur hebben
weten vrij te maken en hun belang
stelling hebben getoond bij de slui
ting van het kindervacantiewerk,
hebben dit jaar voorde vijfde maal
het einde gezien van het moeilijke
maar dankbare werk om van enkele
honderden kinderen een paar pret
tige vacantiewerken te bezorgen.
Wie de zanghulde aan het ge
meentehuis, de spelletjes van de
kinderen, de transpirerende leidsters
en leiders, de honderden glunderen
de kindergezichten heeft gezien, die
heeft ook enigszins een indruk kun
nen krijgen wat hier door de orga
nisators, de leidsters en leiders zo
geheel belangenloos en met op
offering van hun eigen vacantie is
gepresteerd.
Daarom rekenen wij ouders het
ons een plicht, het comité van het
kindervacantiewerk, de leidsters en
leiders en aan allen die op welke
wijze dan ook, door een persoonlijke
of een financiële bijdrage, onze
hartelijke en welgemeende dank te
betuigen.
Het comité van het kinder
vacantiewerk wensen wij van harte
proficiat met het eerste lustrum
wat zij dit jaar herdenkt en wij
spreken de hoop uit, dat dit bij uit
stek sociale werk in de toekomst
nog in omvang mag toenemen en
dat het steeds de belangstelling en
dankbaarheid mag ondervinden die
het zo ruimschoots verdient.
DE DANKBARE
VENRAYSE OUDERS
VOORLICHTING VAN „VEILIG VERKEER"
Een fietser mag tegen
de rechterkant van de
weg-as de bocht naar
links nemen. Ook hier
kan dus weer gesproken
worden van voorsor
teren. De bocht mag
echter ook zo groot mo
gelijk gemaakt worden.
Voor kinderen is de
laatste manier door
gaans het meest veilig.
Een hooggeplaatst officier moest
eens voor de dienst naar Amerika,
waar hem, zonder dat hij er ooit
om gevraagd heeft, openlijk werd
verteld, over de huwelijksmoraal,
die daar in de kringen waarmee hij
in contact kwam, opgeld deed.
„Ik ben geschrokken van wat ze
mij vertelden", zo zei hij bij zijn
terugkeer. „De gedachtensfeer is
er versexualiseerd en het woord
liefde wordt ontluisterd".
Het is angstig te bedenken, dat
Griekenland in 300 voor Chr. ten
gronde ging toen het huwelijk in
zijn grondvesten werd aangetast;
dat 600 jaar later ook de Romeinen
ten onder gingen, terwijl zij gebukt
gingen onder dezelfde gesel van
hartstocht; en dat wij nu in onze
westerse beschaving zeer hard de
zelfde weg opgaan met onze theo-
riën over kinderbeperking en met
onze praktijken, die vaak met het
primaire doel van het huwelijk, het
kind, niets meer te maken hebben.
Egoïsme en genotzucht zijn maar
al te vaak de drijfveer geworden
van de moderne mens. De leuze
van deze mensen is, dat gelukkig
leven een sexueel leven is.
Huwelijkstrouw en de persoons
overgave in een reine liefde wor
den in sommige kringen als naief
en ouderwets gebrandmerkt.
In een onverbreekbare band heb
ben zich onze vaders en moeders
verbonden. Doch vaak staan zij
alleen. Hun moet weer moed wor
den ingesproken om hun gezin te
maken tot een lichtbaken, waarop
de ontspoorden zich weer kunnen
gaan richten. Op twee wijzen kun
nen wij dat zijn. Door het voorbeeld
van onze christelijke huwelijks
beleving en door ons te scharen
rond het gebed van de Paus.
In de maand september bidden
wij: „dat de huwelijkstrouw ge
waardeerd wordt en edelmoedig
beleefd wordt". Dan zullen wij de
vuurtorens zijn waarop de ont
kerstende mens zich weer kan
oriënteren.
dat hard geworden leer zacht
wordt door 't in te smeren met
petroleum?
dat likeurvlekken verdwijnen met
verdunde spiritus met warm
water naspoelen?
dat in petroleum gedrenkte kur
ken goede vuurmakers zijn? Men
kan ze in een bus bewaren.
dat bij een lichte keelontsteking
keukenzout in water een goed gor
gelwater is?
dat ge krom getrokken hout weer
recht kunt maken door het te leg
gen tussen 2 stapels vochtig linnen
goed en daar 24 uur telaten liggen?
dat ge bij het morsen van vet op
hout het' beste koud water er op
kunt gieten dan kan het vet niet
in het hout doordringen en met een
mes worden verwijderd.
dat sponsen nooit in heet zeep
water mogen komen daar ze dan
gemakkelijk kapot gaan?
dat ge verse melkvlekken het
best kunt verwijderen met vochtige
warme doeken?
Zo groot het genot was, dat de
stand van de gewassen ons in het
voorjaar bereidde, zo groot is de
teleurstelling, die de natte zomer
ons bracht. Veel arbeid werd vruch
teloos gedaan, veel kapitaal werd
voor niets in bemesting en zaai
zaad gestoken.
De hooioogst ging voor een groot
deel verloren in kwaliteit en kwan
titeit en vele boerenzien met bange
zorg de staltijd tegemoet. Er zullen
uiterst weinig mangelwortelen zijn
voor het rundvee en de aardappel
opbrengst zal slechts een fractie
van de normale zijn.
Juist de beste gronden hebben de
meeste overlast van het water ge
had.
Wat nu het hooi betreft, zijn zij,
die op ruiters hebben gehooid wel
verreweg het beste af. En we ken
nen verschillende bedrijven, waar
men een normale hooioogst van
goede kwaliteit keurig heeft binnen
gekregen. Vooral waar men het
gras jong maait en dus de hooitijd
meer verdeelt, kan men tevreden
zijn.
Wel heeft men hier en daar het
ruiterhooi moeten ompakken en
men heeft er bijzonder voor moeten
waken, dat niet te veel en niet te
dicht op de ruiters werd gepakt.
Dan zijn er in de tweede plaats
bijzonder duidelijk voor de dag ge
komen de fouten, die er kleefden
aan de waterlossing. Dit geldt voor
al voor de broekgewassen, die, wa
ren de grote treksloten in orde
geweest, stellig veel minder water
overlast zouden hebben gehad.
Soms treft hierin ook de boeren
wel schuld, maar hier en daar had
ook aan de grotere afvoersloten, in
beheer bij anderen, meer zorg kun
nen zijn besteed.
Bijtijds moet hieraan worden ge
werkt. In een agrarische omgeving
zijn wegen en waterlossingen nu
eenmaal de grote objecten, die aller
eerst de aandacht vragen.
Verder bleek dit jaar meer dan
anders het nut van het inkuilen van
gras, waardoor men veel minder
afhankelijk wordt van het weer en
toch over een goed wintervoer be
schikt.