Slag om de Vredepaal gewonnen VOOR ZAKENMAN EN PARTICULIER Den Oos'genger 100 vel kwarto briefpapier en 100 bijpassende enveloppen slechts 12.75 drukkerij j>a. aan den ïflunckkol WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN 'n Lekker kop koffie zal smaken Vredepaal brengt leven in de buurt Uit„Peelen Maas" bedrukt met naam en adres en verpakt ln handige opbergdoos een dubbele hoeveelheid slechts 20.50 PluimveeMen geen onvoor delige zaak. Zaterdag 23 Juni 1956 No 25 ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG M PEEL EN MAAS CONFECTIE VAI m DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF GROTE STRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652 ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per m.m. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL f 1.35 BUITEN VENRAY f 1.45 Dat weet hij te waarderen, zo'n heerlijk kopje pittige Douwe Egberts koffie. Die echt lekkere koffie, samengesteld uit de allerbeste soorten, op speciale wijze ge brand en, door de grote vraag, altijd vers bij Uw winkelier verkrijgbaar. Toen Vrijdagavond de gezwore nen uit de gemeenschap Venray in doods stilzwijgen de klok van 12 af zaten te wachten het tijdstip, waarop het ultimatum, dat de teruggave eiste van de Vredepaal van Vierlingsbeek en Oploo, afliep werd daar een plechtige bood schap overhandigd. Het was een nota van de burgemeesters van Oploo en Vierlingsbeek, waarin deze schreven niet bekend te zijn met het bestaan van de Vredepaal, maar terwille van de lieve vrede bereid te zijn een commissie te vormen, die een onderzoek naar het bestaan van deze paal zou in stellen. Toen klonk er slechts een woord: huichelachtig. Want voor hen op de tafel lagen de overtuigingsstuk ken, hen gezonden door extra uit gezonden spionnen, die duidelijk aantoonden, dat in een klein rom- melkeldertje onder het Vierlings- beekse gemeentehuis de Vredepaal onder spinnenwebben en stof ver borgen lag. AANVALLEN werd toen het parool. Weer werden de rapporten bestudeerd en daaruit bleek ook dat al de brandweren die Oploo en Vierlingsbeek rijk zijn, opgeroepen waren voor een oefe ning op Zaterdagavond voor het gemeentehuis. Die van Vierlings beek hadden de zwakke plek in hun verdediging gevonden. Immers op die tijd was het raadhuis prac- tisch onbeschermd en zelfs open. Want dan moesten poetsmeisjes de zaak aan de kant doen. Overleg werd gepleegd met de schutters van St. Anna, die zich op de eerste vraag direct spontaan bereid hadden verklaard om de gezworenen desnoods met inzet van eigen schuttersbroeken en tunieken bij te staan. Ook daar bleek men niet geïmponeerd te zijn door deze brand weer-oefening en ook daar klonk het parool: aan vallen. En zo trokken de gezworenen, voorzien van vervaarlijke snorren en brandweerkleding en Venrays roemruchte schutterij dan zaterdag avond ten strijde. In een aparte perswagen was bijna de hele Nederlandse pers en ook de K.R.O. vertegenwoordigd. Zo trok men rond half 7 naar Vierlingsbeek. TAKTIEK Daar waren de wegen afgezet en werd de bus en haar volgers ver wezen naar andere wegen, waar al een brandweer als voorpost stond opgesteld, Maar Venrays gezwore nen hadden het spel door. Via een kleine binnenweg, waar de bus ternauwernood doorkwam, ontliep men de voorpostgevechten en arri veerde men op het eigenlijke slag veld, voordat de posten daar ter plaatse feitelijk erg in de toestand hadden. De stationsbus bleek op de weg naar Oostrum een goede trai ning gehad te hebben. Want toen de verdedigers zich van hun schrik herstelden, werd ze dusdanig onder water gezet, dat menig sterkere en dappere broeder in arremoede al lang de laatste adem had uitge blazen. Maar niet onze stationsbus. Ondanks de acht brandslangen, die met volle kracht haar tegen wilde houden, reed ze tot voor de trappen van het gemeentehuis, dat met allerlei fraaie opschriften was voor zien. Terwijl dan tonnen water de deuren van de bus versperden gingen de gezworenen tot de aan val over. De dappere schutters lieten zich door geen water weerhouden maar vlogen naar de zwaar verdedigde brandslangkoppelingen, om die overvloed van water te stoppen. Siormachtige tonelen speelden zich daarbij af. De gezworenen splitsten zich in twee groepen, waarvan een ondanks de taaie verdediging het gemeentehuis wist binnen te drin gen. Via een plattegrond wist men het rommelkeldertje te vinden en daar lag inderdaad de zo lang ge zochte Vredepaal. Die kon maar op één manier naar buiten, nl. door het kelder raam, maar daar stond uitgerekend een brandweerwagen al wat ze maar halen kon te spuiten. Toen werden de schutters weer te hulp geroepen. Met leeuwenmoed werd de brandweerwagen bestormd en met sabel en al vloog een der commandanten de cabine binnen, waar de contactsleutel werd om gedraaid en de spuit vanzelf stil viel. Dan vloog de ruit aan splinters en kwam de oude verweerde grens paal naar buiten. Beschermd door gezworenen en schutters werd hij naar de bus gebracht, maar hier stond de andere brandweer gereed voor de ontvangst. Laten we kort zijn. Maskers werden afgespoten, snorren vlogen over het terrein, kepi's der schutters door de lucht, maar de gezworenen en de biele- mennekes gaven geen krimp. En terwijl de „losse flodders" en zeven klappers de herrie nog groter maakten gelukte het inderdaad de paal in de bus te krijgen. RUITERLIJKE VERLIEZERS Toen gaf burgemeester van Heus- den, die met zijn collega uit Oploo en honderden belangstellenden het gevecht gevolgd hadden, het sein om te stoppen. Nat tot op hun hemd stonden gezworenen en schut ters bij de verdedigers, die door de burgemeester werden toegesproken, Hij feliciteerde Venray met deze overwinning, zo taai bevochten en glansrijk gewonnen. De overmacht was te groot, aldus de burgemees ter, maar schamen doen we ons niet. Het zoveel grotere Venray hebben we wat te doen gegeven. Dat de gezworenen deze ruiter lijke erkenning wisten te waar deren bleek uit de telegrafische uitnodigingen, die de burgemeesters en hun secretarissen ontvingen, toen de bus met natte maar lachen de Venrayers huiswaarts keerden, In die bus lag immers, netjes schoongespoeld de oude verweerde Vredepaal. Bij Marie op den Buus werden de wonden verbonden en de paal op een praalwagen gehezen. De gezworenen stapten in een calèche en met de muziek voorop ging het naar Venray, waar de Vredepaal een hartelijk welkom werd toege roepen. OVERDRACHT Zondagmiddag werd dan de op het marktplein opgestelde Vrede paal overgedragen aan de gemeen te. Namens de commissie werd een kort overzicht gegeven van de geschiedenis van de Vredepaal, waarna tot afscheid een rouwkrans aan de voet daarvan werd gelegd. De burgemeester aanvaardde namens de gemeente de oude grens paal en sprak de hoop uit, dat hij in de toekomst inderdaad een paal des vredes zou zijn en eindelijk de plaats en de rust zou krijgen, die hij verdiende. Cadeaux werden aangeboden in de vorm van Lim burgse vla's voor de Brabantse burgemeesters en een gedenkbord voor de commissie. De burgemeesters van Vierlings beek en Oploo toonden zich ook hier sportieve verliezers en felici teerden Venray met de verovering. Dat de paal immer Venrays bezit zou blijven, konden ze echter niet garanderen. Ook zij legden ten afscheid een rouwkrans aan de voet van de Vredepaal, die feeste lijk verlicht hoog op het marktplein stond. In de avond maakte een goed bezocht Vredepaal-bal een einde aan de Vredepaalkwestie. Met mu ziek en dans werd de overwinning gevierd. Een overwinning, die in de pers en radio Venray's naam de laatste weken onder de aandacht van heel Nederland bracht. van 25 juni 1910 De heer G. A. M. Rutten werd bevorderd tot kommies-titu lair bij de Posterijen en overge plaatst naar Valkenburg. De voetbalclub D.S.O. won met 5—2 van B.V.C. te Boxmeer Aanbesteed werd het bouwen van een nieuwe kapel te Castenray Ingeschreven werd als volgt: J. van Dijck en G. Poels f 6690 Louis Wijnhoven f 5580 G. Ambrosius en Th. Pouwels f 5230 P. Oudenhoven en L. Verbeek f 5093 Het werk zou worden uitgevoerd door Groenendael en Martens. Jos. Folbers opende een café in de Hénseniusstraat. van 26 juni 1909 Het aftredend Raadslid, de heer L. Janssen uit Oirlo, stelde zich niet meer kandidaat. van 27 juni 1908 Tot agent van politie werd benoemd de heer B. Janssen te Helmond. Dr. H. Poels arriveerde uit Washington. Een geval van typhus werd gekonstateerd. van 2 juli 1910 De Fanfare Euterpe herdacht haar 50jarig bestaan. Bij H. Janssen te Veltum waren nieuwe aardappelen te koop a 8 cent per kilo. De heer Louis Wijnhoven was met f 5050 de laagste inschrijver voor het bouwen van een landhuis te Sambeek. van 30 juni 1906 Bij aanbesteding werd aan H. Poels en M. Verriet opgedragen de levering van 13 wagons Thomas slakken (17 pet) ten behoeve van den Boerenbond voor f 200.25 per wagon, met inbegrip van zelflossen geld ontvangen en aanzeggen. De prijsnotering van den Boeren bond voor f 200.42 per wagon, zon der lossen enz. Op het tweede Schuttersfeest teGeijsteren behaalde de Schutterij Het Eind de le korpsprijs en de le personele prijs. Bij de te Diepenveen te hou den veetentoonstelling werd de heer Hubert Janssen door de Gelderse Landbouwvereniging benoemd tot jurylid. BEL OP BIJ BRAND No. 332 Papier en enveloppen helder wit en van zeer goede kwaliteit. (II) Ja, zo zette vriend Hubertus zijn verhaal voort, op peinzende toon, alsof hij hardop zat te denken, in diezelfde tragedie leven wij nu nog altoos maar verder. Wij, net als heel velen uit die tijd van begin onzer eeuw. Maar hoevelen van de toen levenden zijn al lang geleden in de strijd bezweken Tot hen behoort ook den Oostgenger, de lange Gerrits. Weet je, wat zo'n verschrikking als een wereldoorlog uitwerkt op de geestesgesteldheid van de men sen, en vooral op de jongere gene raties Die worden onverschillig, meedogenloos, zelfzuchtig, hard. Ze denken niet meer aan meege voel, niet meer aan meebeleven van anderer leed, de christelijkheid sterft uit onder uiterlijk vertoon, de enige belangstelling wordt ge richt op geld, op zich amuseren, enz. Den Oostgenger werd een ver laten, een eenzaam ronddolend schepsel, aan wanhoop ten prooi. o Weldra in die oorlogstijd van 1914 werd het leven schrikbarend duur, het geld had geen waarde, aan alle noodzakelijke levens behoeften heerste gebrek. We kre gen wel bonnen, maar na een uur in de rij staan luidde het ant woord: „Er is niets meer Je kon met je bonnen niets doen. Alle goederen werden tegen ongehoorde prijzen verkwanseld. Ook kwamen corrupties veelvuldig voor. Natuurlijk legden niet allen zich bij de pakken neer. Vakmensen gingen van armoede naar de ont ginning werken. Anderen probeerde het in de smokkelhandel, of met „pungelen", zoals men het toen noemde, en dat was een manier van lager allooi. Er ontstond groot gebrek aan voedsel, aan kleding en aan brand stof. Men zong 's zondagsavonds, om zijn noden weg te spotten, na een goede portie bier of klare „En ln Holland zit je Bij een kaarsenpitje, En je lacht je dood Van de kolennood Maar in de kou zitten ging toch ook niet. Dus ging ik er maar op uit om langs de grindweg naar Maashees dennestronken uit de grond te graven en te hakken. Een zwaar werk, de wortels met schop en bijl los te krijgen. Van een gemeentebos was een groot deel van de bomen al omgehakt en afgezaagd, maar men was er r.og volop mee bezig. Waar bleven die bomen Ik heb het nooit geweten. Anderen en ik deden het maar met de stronken. Een drukte en een lawaai van roepen, zagen, bijlslagen, enz. van je welste. Om maar een flinke buit mee naar huis te kunnen nemen, dat men tenminste warm kon zit ten. o Het was in de zomer daarna. Er werd druk gewerkt voor de winter provisie van dennestronken, want de oorlog duurde voort, nog geen eind te zien. Een gloeiend hete dag. Enkele houthakkers velden bomen in de hitte. De heigrond knipperde van de droogte. De lucht was ver zadigd van de harsgeur. Daar kwam uit dat stukje nog overgebleven dennebos een man regelrecht op mij toestappen. Zijn lengte viel mij dadelijk op. Hij was het, den Oostgenger. Een paar jaren had ik geen schijn of scha duw meer van hem gezien. Ik kon mij niet eens herinneren, of ik al die tijd nog ooit aan hem gedacht had. Was dat nu maar toeval, dat hij juist mij had uitgekozen onder de stronkhakkers Dat heb ik nooit geweten. Hij droeg een kruik onder een arm. Blijkbaar leeg. Toen hij mij genaderd was, vroeg hij, of ik misschien nog wat te drinken had. Ja, dat had ik, een litersfles nog bijna vol water, echter natuurlijk wel wat lauw. Ik schonk driemaal het deksel van zijn kruik vol, en hij dronk alles gretig op. Daarbij zag ik, dat hij een lelijk uitziende wonde in zijn bovenlip had, bloede rig, alsof ze pas was ontstaan. „Ziezo" zei hij met een diepe zucht, „dat heeft me goed gedaan in die helse hitte. Ook bedankt En hij beende met lome stappen naar zijn werkplek terug. Volgende dagen kwam hij in de schafttijd zijn boterhammen bij mij opeten. Het trok mijn aandacht, dat hij voor en na het eten eer biedig het kruisteken maakte. Zo raakte ik met hem vertrouwd. Naar mijn schatting was hij mins tens dertig jaren ouder dan ik. We gingen de herfst in. Vele dagen killig nat weer. Toen ik eens thuis wegging, was het nog droog. Maar dikke grauwe wolken dreven uit het westen aan. En spoedig joeg de wind de drup pels regen over de bosgrond uit. Op de plaats van mijn werk aan gekomen zijnde, moest ik wel denken, dat het er niet naar uitzag, dat het gauw zou ophouden te regenen. Ook was er nergens een mens te bekennen, blijkbaar waren allen thuis gebleven. Maar ik was er nu eenmaal. En wat zou ik thuis moeten aanvangen Ik zocht een plaats waar enkele breeduitgegroeide kreupeldennen dicht tegen elkaar stonden. Dat leek mij een ideaal plekje om te schuilen. Op de grond lagen droge takken en naalden, in een minuut vlamde een lekker vuur op. Be schut tegen wind en regen zat ik er mij gezellig te warmen en mijn natte kleren te drogen. Wordt vervolgd. H. H. J. MAAS Nederland eet meer dan twee miljard eieren. In 1955 bedroeg de waarde van de uitgevoerde eieren 322 miljoen gulden, de waarde van het uitge voerde slachtpluimvee was 85 mil joen, van eierprodukten 8 miljoen. De totale waarde van de export van produkten uit de pluimvee sector bedroeg 425 miljoen gulden, of 4.1 procent van de totale Neder landse uitvoer in hetzelfde jaar. Geraamd wordt, dat het binnen landse verbruik van eieren het cij fer twee miljard overschrijdt, het geen dus bijna even hoog is als dat van de export. De totale waarde van de produk ten, die de pluimveehouderij ons oplevert, mag zeker worden gesteld op 700 millioen gulden. Deze mededelingen deed de direc teur van de Centrale Eierveiling te Arnhem in zijn beschouwing, die hij te Utrecht op de jaarvergader ing van de Nederlandse Pluimvee- federatie heeft gehouden. De voorzitter van de federatie, de heer Dinghs uit Roermond, gaf als zijn mening, dat als Nederland het eerste pluimveeland ter wereld wil blijven, daarmee aan de vrije organisaties, publiekrechtelijke or ganen en de overheid een verant woordelijke plicht wordt opgelegd. De vastgelegde plannen voor proe ven en onderzoek zijn veelomvat tend, maar de onmisbare voorlich ting en het onderwijs wordt door een tekort aan deskundige krachten belemmerd. De federatie streeft naar het stichten van speciale scholen voor personen, die fokker, broeder of vermeerderaar willen worden. Ofschoon ziekten, o.m. bronchitis grote nadelen hebben berokkend, kon htf de rendabiliteit van de pluimveehouderij ln 1956 tot nu toe niet onbevredigend noemen.

Peel en Maas | 1956 | | pagina 1