Bij 80ste verjaardag van de H. Vader Een schrikkeljaar! vroeger en nn Weert heeft een WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Uit„Peel en Maas" Vervoer van overledenen Begrafenisondero. Goumans bij elke aankoop van 2 Goudrepen of 2 Picnicrepen falie* rf"! Zaterdag 25 Februari 1956 No 8 ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG m PEEL EN MAAS f CONFECTIE VAI DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF GROTE STRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652 ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per ra.ra. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 BUITEN VENRAY f 1.45 Geen andere Paus kende zo de wereld en trok zovelen tot zich als Pius XII Op 2 maart viert de H. Vader zijn tachtigste verjaardag. Op deze dag zullen de gedachten van millioenen in de wereld uitgaan naar Rome, waar Pius XII in rust zijn verjaardag zal vieren. Niet alleen katholieken, maar ook vele andersdenkenden en wellicht ook sommigen die af kerig zijn van iedere godsdienst, zullen die dag aan de H. Vader denken. Want ontelbaar velen, gelovig en onge lovig, hebben oog in oog gestaan met de Paus tijdens een audiëntie. Geen andere Paus heeft ooit met zovelen een moment van persoonlijk contact gehad, als Pius XII. In Maart 1871 brak in het reeds zo zwaar door de oorlog geschon den Frankrijk, revolutie uit. Voor het eerst maakte in die dagen Europa openlijk kennis, met het communisme. Tijdens de bloedige commune, poogden politieke elemen ten de gecentraliseerde Franse republiek omver te werpen en te vervangen door een vrije federatie van communes. Het was een vreselijke strijd, waarbij het communisme zich deed kennen als een systeem dat voor niets terugdeinst, wanneer het er om gaat een politiek doel te be reiken. Voor de eerste maal ln de histo rie toonde in de commune het communisme zijn ware gezicht. Vijf jaar na die bloedige onlusten, op 2 maart 1876, werd in Rome Eugenio, Maria, Guiseppe, Giovanni Pacelli geboren. Het kind, i at als volwassen mens, tot de grootste geestelijke strijder tegen het com munisme zou worden. Wanneer wij hier naast elkaar stellen, het eerste openlijk barbaars optreden van het communisme en de geboorte van Eugenio Pacelli, dan willen wij daarmede weergeven, dat het leven van onze Paus als het ware overschaduwd is geweest door een steeds groter wordende dreiging van een godloos systeem. We zouden zelfs kunnen zeggen, dat in bepaalde momenten waarin het communisme een beslissende wending wilde brengen in bestaande verhoudingen, het de Paus tegen over zich vond. Het optreden van de H. Vader ln de strijd tegen de vernietiging van de christelijke beschaving, is niet alleen voor de katholieken maar voor de gehele wereld van betekenis geweest. En nog steeds, is hetgeen Pius XII in zijn toe spraken als vermaningen aan de wereld voorhoudt, van belang voor de hele mensheid. Het behoeft dan ook geen ver wondering, dat andere christen die in de H. Vader niet de plaats bekleder van Christus op aarde kunnen zien, wel in hem erkennen de grootste geestelijke leider van onze tijd. En hierin ligt tevens de erkenning van de grootheid van de H. Vader. Een grootheid die, zoals velen die in zijn nabijheid verkeerden ervaren hebben, om geven is van een mystieke ver hevenheid. Door de katholieken als Opperherder geëerd, door anders denkenden als grootste geestelijk leider beschouwd, is de H. Vader in de meest ware zin de Vader der Christenen. Ook door zijn werkelijkheidszin staat paus Pius XII dichter bij de wereld dan 2ijn voorgangers. Want hoewel het tegenstrijdig moge klinken: De H. Vader die een zeer sober en in vele opzichten een kluizenaarsleven leidt, waarin het geestelijke geen plaats laat voor zuiver materiële gevoelens en ge noegens, is toch ook een man van de wereld. Althans in deze beteke nis, dat hij de wereld goed kent omdat hij vele en grote reizen maakte. Ook is hij een man van zijn tijd, want hij weet zich te be dienen van technische middelen (o.a. radio) terwijl hij veel gevoel heeft, voor de sociale noden van deze tijd. Al evenzeer toont de H. Vader te beschikken over een groot ge voel van realiteit, hetgeen herhaal delijk tot uiting komt in zijn toe spraken. Al deze hoedanigheden, verenigd in de persoon van paus Pius XII, hebben er toe bijgedragen dac heel veel mensen die afkeer koesteren tegenover de katholieke kerk, wel de weg hebben weten te vinden naar de Paus, de hoogste gezagsdrager van deze kerk. Zo kon het geschieden, dat tot hem kwamen Italiaanse mijnwer kers en Franse boeren, Hindu- priesters en baptistische geeste lijken, voetballers en wielrenners, zangeressen en filmsterren, dich ters en ambachtslieden en onge twijfeld ook velen, die nu niet bepaald een brandschoon straf register hadden. Hoewel het feit, dat al deze mensen gingen tot de H. Vader eigenlijk meer zegt, dan een opsomming van de vele mil lioenen, gerangschikt naar rang, stand en beroep, kunnen enkele cijfers toch een goede indruk geven van de omvang der bezoeken. En wanneer men die cijfers overziet, dan valt op, dat sinds het eind van de oorlog bijna 1.5 miljoen militairen, van wie de helft katho liek, bij de Paus op audiëntie waren, dat jaren met 700.000 be zoekers geen zeldzaamheid zijn en dat zelfs in het Heilig Jaar (1950) 3 millioen personen door de H. Vader werden ontvangen. Bij vele van deze bezoeken liet de Paus het niet bij een vriendelijke begroeting alleen; talrijke malen ook hield hij een toespraak van ongeveer een kwartier waarin de H. Vader een vermaning of aan sporing aan de bezoekers meegaf. In gesprekken gaat de Paus zonder enige moeite, van de ene taal in de andere over. Een vraag in het Engels, een antwoord in het Ita liaans, een opmerking in het Frans, een aansporing in het Duits, een bemoediging in het Spaans of een woord van waardering in het Por tugees, kan men soms horen, wanneer de H. Vader een interna tionaal gezelschap ontvangt. Het was met een doodsbleek gelaat, zijn hoofd steunend op de handen, dat kardinaal Eugenio Pacelli in 1939 bij de derde stem ming, zijn verkiezing tot Paus vernam. Slechts een stem bleek te zijn uitgebracht tegen kardinaal Pacelli: de stem van kardinaal Pacelli. Toen de 61 kardinalen van het conclave, het eerste eerbewijs brachten aan de nieuwe Paus door zijn rood lederen muilen te kussen, waren onafgebroken de woorden „Miserere mei, Deus", op de lippen van Pius XII. Bij de tachtigste verjaardag van de H. Vader staat de wereld midden in een nog onbesliste strijd. Aan de ene zijde van dit front staat de Moloch van het materialisme, die zijn verpletterende kracht in een vernietigende woede wil storten op twintig eeuwen christendom; aan de andere zijde zien we majestueuze milde macht van het christendom dat omstraalt van het Licht van de enige Waarheid, het materialisme tot niets doet verble ken. De H. Vader die in zijn woord, gestalte en gebaar, de bovenmen selijke grootheid van deze Waar heid personificeert, is in deze strijd de toevlucht en hoop van de chris tenen. In het gewone dagelijkse leven rekent men met volle dagen en neemt men aan, dat een jaar 365 dagen heeft. In werkelijkheid ech ter telt een jaar plus minus 365 en 1 vierde dag. Om nu het verschil te elimineren, voerde reeds Julius Caesar (circa 44 jaar v. Chr.) het schrikkeljaar in. Op drie achtereenvolgende jaren van 365 dagen zou het vierde jaar 366 dagen tellen. Dit jaar werd een schrikkeljaar genoemd. Elk jaartal, dat men door vier kan delen, is een schrikkeljaar, zoals elk eeuwjaar een schrikkel jaar is, als het deelbaar is door 400. Het Griekse schrikkeljaar De oude Grieken kenden het maanjaar. Dit ving aan, als het na zomer-zonnestilstand, nieuwe maan was. Omdat nu de tussenliggende tjjd van nieuwe maan tot nieuwe maan een periode omspande van 29V2 dag verdeelden zij het maanjaar in 12 maanden, afwisselend van 30 en29 dagen. Nu is een zonnejaar 11 dagen langer dan een maanjaar, dat dus maar 354 dagen telt. Die 11 dagen moesten de Grieken zo zien te „ver werken" dat hun maanjaar over eenstemmende met het zonnejaar. Zij losten deze kwestie aldus op: Om de 8 jaar verlengden zij het maanjaar met 3 maanden van 30 dagen. Dat had plaats sedert Solon de bekende wetgever van Athene (560 j. v. Chr.) Het derde, zesde en achtste jaar bestond zo uit 13 maanden. Een belangwekkende dag Een extra-dag per jaar heeft ogenschijnlijk weinig te betekenen. En inderdaad is dat zo ook enigs zins, wanneer die dag „toevallig" een Zondag is. Dit komt om de 28 jaar voor. Maar is de „schrikkeldag" een normale werkdag, dan is deze wel uiterst belangrijk, onder gewone omstandigheden. Laten we maar eens zien naar de mijnen. Een dag betekent dan minstens een veertig millioen kilo steenkolen meer gedolven. Let op de boeren! Ze ontvangen van hun koeien 7 a 8 millioen kilo melk meer. Beperkt tot Friesland alleen, zou dit 1.500.000 kilo meer bedragen. En nu spreken we nog niet eens over de productie van de fabrieken op één dag. Millioenen bij millioe nen artikelen stromen per dag uit de werkplaatsen. De posterijen krijgen zo'n dag tienduizenden brieven en duizenden telegrammen te verzenden! En.... hoeveel nieuwe wereldbur gers zien per dag het licht, maar ook,... hoeveel personen sterven er' Eén arbeidsdag voor ons hart, betekent het maken van 100.000 slagen, waardoor een bloedstroom van 17.000 liter circuleert. Een dag van ademhalen betekent voor onze longen het verwerken van 10.000 liter lucht! Eén schrikkeldag bezorgt onze klieren een productie van twee liter vocht. Ongetwijfeld één dag meer, de schrikkeldag heeft eminente be tekenis voor ons allen! Inzonderheid voor ons, zegt het zwakke, geslacht, want ons is het in het schrikkeljaar toegestaan om avances te maken voor 't verkrijgen van een goede echtgenoot. In de praktijk echter passen de dames in ons land het schrikkel- recht slechts zelden toe van 22 februari 1908 De St Vincentiusvereniging gaf een liefdadigheids-soirée. Onze oud-dorpsgenoot Rongen werd benoemd tot onderwijzer te Sevenum. Bij een aanbesteding voor het bouwen van twee woningen was geen enkele inschrijver. Van „de kleine Vastelaovond" (veertien dagen voor Vastenavond) welke vroeger zeer druk gevierd werd, was in Merselo niets meer te bemerken. Haring werd aangeboden in vaatjes van 45 stuks voor f 1.50 franco thuis. van 27 februari 1909 Marteke Retera, sigarenmaker, was 25 jaar in dienst bij de Erven P. Minten. 26 februari 1910 Na een bestaan van enkele weken hield de kleermakersbond op te bestaan. Dr. Struben begon een cursus eerste hulp bij ongelukken. P. Rogerius Burgers O.F.M. ging weer naar Brazilië vertrekken. van 29 februari 1908 Voor de bouwvakarbeiders in Venray sprak een lid van de Duitse christelijke Metselaarsbond om te Venray een af deling te stichten. Zo welkapelaan Lenders alsJanPoels, verzetten zich daartegen. Tot president van de Smeden- patroonsbond St Eloy werd gekozen Math Smits, tot secretaris A. de Haen en tot penningmeester M. Baltissen. Jac. Tillemans vestigde zich als Mr. Koperslager. LAND EN TUINBOUW Droogstralers.... voortreffelyb, maar ook gevaarlijk.... De biggensterfte is in de winter altijd veel groter dan in de zomer, eensdeels verkleumen er veel dier tjes, anderdeels komt in de winter meer doodliggen voor, doordat de biggen te na aan de zeug gaan lig gen. De invoering van de zogenaamde droogstraallamp heeft reeds vele biggen het leven gered en daarmee voor de boer de inkomsten uit de varkenshouderij vergroot. Aan deze droogstraallamp kleeft echter één groot gevaar: brand! Ga bij gebruik van een droog straallamp niet zelf experimenteren met leidingen. Gebruikt onbescha digde snoeren, ga het stro hakselen opdat geen halm tegen de gloeien de lamp kan komen. Een andere voorzorg is, dat men vóór de lamp gaas gaat spannen. Ten opzichte van brand kan men niet voorzichtig genoeg zijn, afge zien van een smartelijke dood van de dieren, zou men zelf een smarte lijk financieel verlies lijden. Men kan in alle kranten lezen, dat bouwen duur is. per speciale lijkauto naar binnen- en buitenland. Telef. 592 Vroeger hielden in deze streken vele mensen bijen, het was een voudig een opzetter in een korf. Men liet die driemaal zwermen n,l. een eerste of brandzwerm, een tweede en een derde zwerm en soms ook nog een zwerm van de brand zwerm. Men plaatste die korven op een rij en bij goed weer was er heel wat honing te winnen. Dat was toentertijd een mooie bijver dienste voor menig keuterboertje. Toch waren er toen al heel wat bijenboertjes, die heus al heel wat kennis van de bijen en hun leven hadden, dat waren zo van die echte natuurliefhebbers. De vrije tijd werd toen heel anders besteed als thans, er waren toen nog geen voetbalwedstrijden en uitgaansmogelijkheden die we nu kennen. Menige jongeman bracht 's zondags uren door bij een der oudere imkers, leerde zo het bijen leven kennen en werd zelf imker. Drachtvelden waren er toen volop rond de bedrijven met hun haag- wallen. Elk boertje had zijn eigen kool zaadveldje om olie te winnen, of een eigen veld met boekweit voor het bekende boekweitmeel. Dan niet te vergeten de grote peelvel- den, heide en nog eens heide zover men zien kon. Wat was dat een mooi gezicht al die paarse bloempjes, een stre ling voor het oog. Menig natuur liefhebber kon daar uren dwalen, soms kwam men een herder tegen met een kudde schapen, welke als het ware bij het landschap hoorde. Wat een genot was het voor de imkers om hun bijen van uren ver naar de bloeiende heide te brengen. Zondags werden door heel wat mensen, imkers zowel als niet- imkers, vele uren in genoeglijke kout op de heide doorgebracht. Als men de zware korven rond 8 september naar huis haalde, was het een waar feest voor imker en familieleden. De duitsers, die hier veel bijen plaatsten, liepen daar druk rond om honing en bijen te kopen. In Venray was later al een onderlinge honingzeemerijdie heel wat honing verwerkte en verkocht. Thans is dit alles verdwenen, de heide is ontgonnen tot vruchtbare akkers, de wallen om de boerde rijtjes zijn verdwenen, koolzaad en boekweit hebben plaats moeten maken voor andere meer lonende gewassen. De vrije tijdsbesteding is, zoals gezegd tegenwoordig heel anders, maar ook het bijenhouden is ver anderd. Vooral de ouderen weten, dat vroeger, wanneer er bij een buurman een bij ging zwermen, er heel wat ketelmuziek bij te pas kwam, door op oude potdeksels te slaan of emmers, om aan te dui den: hier is een bijenzwerm en die is van ons! Dat is thans allemaal verouderd en veranderd. Er hoort tegenwoor dig kennis bij het bijenhouden. Het leven der bijen is meer bestudeerd tot gemak en nut der hedendaagse imkers en fruittelers. Overal in den lande worden nu cursussen gegeven tot bevordering der bijenteelt en zelfs worden deze door het rijk gesubsidieerd. Ook worden er veel filmen vertoond over het bijenleven. Rijk en ge meente houden zelfs rekening met aanplanting langs wegen en plant soenen met honinggevende bomen, struiken en planten. Ook wordt bij de groenten- en fruitteelt de zo nodige voorlichting over het nut der bijen gegeven. Wie heeft er wel eens naar zo'n bijtje gekeken, dat van bloem tot bloem vliegt, zijn korfjes aan de pootjes met stuifmeel vult en zo duizend bloempjes op één dag be zoekt tot nut van velen. Het bijenhouden is ook nu nog een mooie vrije-tijdsbesteding, waar tegenwoordig zoveel over gespro ken wordt. Welnu, waar zijn'de jonge liefhebbers der natuur, die daar meer van wiilen weten? Volg dan een cursus voor begin ners. Leeftijd 16—36 jaar. Bij goed gevolg kan men dan in het bezit komen van twee kasten, welke door het rijk geschonken worden. Eenieder, die interesse heeft, kan inlichtingen bekomen bij W. van Waayenburg en J. van Goch, resp. voorzitter en secretaris der afd. LeunenVenray. OMZET VAN FRUIT NAM MET 24 MILJOEN TOE De totale veilingomzet in Neder land over 1955 beloopt het record bedrag van 480 miljoen. Dit be tekent een si ij ging ten opzichte van vorig jaar met ruim 40 miljoen gulden. De gestegen omzetten zijn voor een belangrijk deel te danken aan de stijging van de prijzen voor fruit met 24 miljoen gulden. Volgens de statistische gegevens, die het Centraal Bureau voor de Tuinbouwveilingen heeft verzameld, is de stijging van de groente-omzet in het binnenland in 1955 niet verder doorgezet. Alleen in Zuid-Holland en Limburg nam de omzet toe, voor al van sla en tomaten. Bij de volle-grond-groente was de oogst aanmerkelijk groter dan vorig jaar, maar het prijspeil minder, zodat de omzet op hetzelfde peil bleef. De uitbreiding van de teelt van kasprodukten met 5 pet werd verwerkt door de vergrote koop kracht van de markt in deze tijden van hoogconjunctuur. Ondanks de gunstige omzetcijfers is het volgens de tuinbouwdeskun- digen niet zo, dat in het algemeen van een vergroting van de winst kan worden gesproken. Dit is bij de kascultures, waar het produktie- apparaat en de omzet ongeveer in gelijke mate stegen, wel het geval. Oud-Venrayenaar nam het initiatief Wat zou Limburg en wat zou Weert zijn zonder zijn muziekgezel schappen? In oorlogstijd, toen een fiere Ne derlandse houding dwong tot stop zetten, hebben wij allen het gemis gevoeld. Voor ons Limburgers zijn zij de onmisbare Herauten van ge paste blijheid, zij brengen de echte Limburgse sfeer en daarbij be vorderen zij het culturele leven, dat op zich een groot goed is voor een bloeiende stad, schreef de Hoog- eerw. HeerA.Omloo, Pastoor-Deken van Weert, in de officiële feestgids bij gelegenheid van het 70-jarig bestaansfeest van de Stedelijke Har monie St. Antonius in 1949. De Burgemeester van Weert voegde hieraan o.m. toe: „Weert mag dankbaar zijn voor de vele dienst door de Stedelijke Harmonie in de lange loop der jaren verricht tot opvrolijking van menig feest, tot verinniging van openbare rouw, tot verhoging van stedelijke luister". Om een traditie van 75 jaar te kunnen blijven voortzetten is het nodig, dat telkenjare voldoende nieuwe jonge leden toetreden tot onze onmisbare muziekgezelschap pen. Sinds de bevrijding is zulks jammer genoeg niet meer het geval. Telde b.v. de Stedelijke Harmonie in 1929 72 muzikanten-leden, in 1949 bedroeg dit aantal nog 54 en op heden amper 30. Dit probleem werd vaker uitvoerig in bestuurs- en ledenvergaderingen uitvoerig be sproken. In de algemene ledenver gadering van maart 1955, werd zulks opnieuw aan de orde gesteld. De heer Schols, ruim 6 jaar be stuurslid van de Stedelijke, was

Peel en Maas | 1956 | | pagina 1