Bij 80ste verjaardag
van de H. Vader
Een schrikkeljaar!
vroeger en nn
Weert heeft een
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Uit„Peel en Maas"
Vervoer van overledenen
Begrafenisondero. Goumans
bij elke aankoop van
2 Goudrepen of 2 Picnicrepen
falie* rf"!
Zaterdag 25 Februari 1956 No 8
ZEVEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
m PEEL EN MAAS
f CONFECTIE VAI
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF
GROTE STRAAT 28 TELEFOON 512 GIRO 150652
ADVERTENTIE-PRIJS: 8 ct. per ra.ra. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL f 1.25 BUITEN VENRAY f 1.45
Geen andere Paus kende zo de wereld
en trok zovelen tot zich als Pius XII
Op 2 maart viert de H. Vader zijn tachtigste verjaardag.
Op deze dag zullen de gedachten van millioenen in de
wereld uitgaan naar Rome, waar Pius XII in rust zijn
verjaardag zal vieren. Niet alleen katholieken, maar ook
vele andersdenkenden en wellicht ook sommigen die af
kerig zijn van iedere godsdienst, zullen die dag aan de
H. Vader denken. Want ontelbaar velen, gelovig en onge
lovig, hebben oog in oog gestaan met de Paus tijdens
een audiëntie. Geen andere Paus heeft ooit met zovelen
een moment van persoonlijk contact gehad, als Pius XII.
In Maart 1871 brak in het reeds
zo zwaar door de oorlog geschon
den Frankrijk, revolutie uit. Voor
het eerst maakte in die dagen
Europa openlijk kennis, met het
communisme. Tijdens de bloedige
commune, poogden politieke elemen
ten de gecentraliseerde Franse
republiek omver te werpen en te
vervangen door een vrije federatie
van communes.
Het was een vreselijke strijd,
waarbij het communisme zich deed
kennen als een systeem dat voor
niets terugdeinst, wanneer het er
om gaat een politiek doel te be
reiken.
Voor de eerste maal ln de histo
rie toonde in de commune het
communisme zijn ware gezicht.
Vijf jaar na die bloedige onlusten,
op 2 maart 1876, werd in Rome
Eugenio, Maria, Guiseppe, Giovanni
Pacelli geboren. Het kind, i at als
volwassen mens, tot de grootste
geestelijke strijder tegen het com
munisme zou worden.
Wanneer wij hier naast elkaar
stellen, het eerste openlijk barbaars
optreden van het communisme en
de geboorte van Eugenio Pacelli,
dan willen wij daarmede weergeven,
dat het leven van onze Paus als
het ware overschaduwd is geweest
door een steeds groter wordende
dreiging van een godloos systeem.
We zouden zelfs kunnen zeggen,
dat in bepaalde momenten waarin
het communisme een beslissende
wending wilde brengen in bestaande
verhoudingen, het de Paus tegen
over zich vond.
Het optreden van de H. Vader
ln de strijd tegen de vernietiging
van de christelijke beschaving, is
niet alleen voor de katholieken
maar voor de gehele wereld van
betekenis geweest. En nog steeds,
is hetgeen Pius XII in zijn toe
spraken als vermaningen aan de
wereld voorhoudt, van belang voor
de hele mensheid.
Het behoeft dan ook geen ver
wondering, dat andere christen die
in de H. Vader niet de plaats
bekleder van Christus op aarde
kunnen zien, wel in hem erkennen
de grootste geestelijke leider van
onze tijd. En hierin ligt tevens de
erkenning van de grootheid van
de H. Vader. Een grootheid die,
zoals velen die in zijn nabijheid
verkeerden ervaren hebben, om
geven is van een mystieke ver
hevenheid. Door de katholieken als
Opperherder geëerd, door anders
denkenden als grootste geestelijk
leider beschouwd, is de H. Vader
in de meest ware zin de Vader der
Christenen.
Ook door zijn werkelijkheidszin
staat paus Pius XII dichter bij de
wereld dan 2ijn voorgangers. Want
hoewel het tegenstrijdig moge
klinken: De H. Vader die een zeer
sober en in vele opzichten een
kluizenaarsleven leidt, waarin het
geestelijke geen plaats laat voor
zuiver materiële gevoelens en ge
noegens, is toch ook een man van
de wereld. Althans in deze beteke
nis, dat hij de wereld goed kent
omdat hij vele en grote reizen
maakte. Ook is hij een man van
zijn tijd, want hij weet zich te be
dienen van technische middelen
(o.a. radio) terwijl hij veel gevoel
heeft, voor de sociale noden van
deze tijd.
Al evenzeer toont de H. Vader
te beschikken over een groot ge
voel van realiteit, hetgeen herhaal
delijk tot uiting komt in zijn toe
spraken. Al deze hoedanigheden,
verenigd in de persoon van paus
Pius XII, hebben er toe bijgedragen
dac heel veel mensen die afkeer
koesteren tegenover de katholieke
kerk, wel de weg hebben weten te
vinden naar de Paus, de hoogste
gezagsdrager van deze kerk.
Zo kon het geschieden, dat tot
hem kwamen Italiaanse mijnwer
kers en Franse boeren, Hindu-
priesters en baptistische geeste
lijken, voetballers en wielrenners,
zangeressen en filmsterren, dich
ters en ambachtslieden en onge
twijfeld ook velen, die nu niet
bepaald een brandschoon straf
register hadden. Hoewel het feit,
dat al deze mensen gingen tot de
H. Vader eigenlijk meer zegt, dan
een opsomming van de vele mil
lioenen, gerangschikt naar rang,
stand en beroep, kunnen enkele
cijfers toch een goede indruk geven
van de omvang der bezoeken. En
wanneer men die cijfers overziet,
dan valt op, dat sinds het eind
van de oorlog bijna 1.5 miljoen
militairen, van wie de helft katho
liek, bij de Paus op audiëntie
waren, dat jaren met 700.000 be
zoekers geen zeldzaamheid zijn en
dat zelfs in het Heilig Jaar (1950)
3 millioen personen door de H.
Vader werden ontvangen.
Bij vele van deze bezoeken liet
de Paus het niet bij een vriendelijke
begroeting alleen; talrijke malen
ook hield hij een toespraak van
ongeveer een kwartier waarin de
H. Vader een vermaning of aan
sporing aan de bezoekers meegaf.
In gesprekken gaat de Paus zonder
enige moeite, van de ene taal in
de andere over. Een vraag in het
Engels, een antwoord in het Ita
liaans, een opmerking in het Frans,
een aansporing in het Duits, een
bemoediging in het Spaans of een
woord van waardering in het Por
tugees, kan men soms horen,
wanneer de H. Vader een interna
tionaal gezelschap ontvangt.
Het was met een doodsbleek
gelaat, zijn hoofd steunend op de
handen, dat kardinaal Eugenio
Pacelli in 1939 bij de derde stem
ming, zijn verkiezing tot Paus
vernam. Slechts een stem bleek te
zijn uitgebracht tegen kardinaal
Pacelli: de stem van kardinaal
Pacelli. Toen de 61 kardinalen van
het conclave, het eerste eerbewijs
brachten aan de nieuwe Paus door
zijn rood lederen muilen te kussen,
waren onafgebroken de woorden
„Miserere mei, Deus", op de lippen
van Pius XII.
Bij de tachtigste verjaardag van
de H. Vader staat de wereld midden
in een nog onbesliste strijd. Aan
de ene zijde van dit front staat de
Moloch van het materialisme, die
zijn verpletterende kracht in een
vernietigende woede wil storten
op twintig eeuwen christendom;
aan de andere zijde zien we
majestueuze milde macht van het
christendom dat omstraalt van het
Licht van de enige Waarheid, het
materialisme tot niets doet verble
ken. De H. Vader die in zijn woord,
gestalte en gebaar, de bovenmen
selijke grootheid van deze Waar
heid personificeert, is in deze strijd
de toevlucht en hoop van de chris
tenen.
In het gewone dagelijkse leven
rekent men met volle dagen en
neemt men aan, dat een jaar 365
dagen heeft. In werkelijkheid ech
ter telt een jaar plus minus 365
en 1 vierde dag.
Om nu het verschil te elimineren,
voerde reeds Julius Caesar (circa
44 jaar v. Chr.) het schrikkeljaar
in. Op drie achtereenvolgende jaren
van 365 dagen zou het vierde jaar
366 dagen tellen.
Dit jaar werd een schrikkeljaar
genoemd.
Elk jaartal, dat men door vier
kan delen, is een schrikkeljaar,
zoals elk eeuwjaar een schrikkel
jaar is, als het deelbaar is door 400.
Het Griekse schrikkeljaar
De oude Grieken kenden het
maanjaar. Dit ving aan, als het na
zomer-zonnestilstand, nieuwe maan
was.
Omdat nu de tussenliggende tjjd
van nieuwe maan tot nieuwe maan
een periode omspande van 29V2 dag
verdeelden zij het maanjaar in 12
maanden, afwisselend van 30 en29
dagen.
Nu is een zonnejaar 11 dagen
langer dan een maanjaar, dat dus
maar 354 dagen telt. Die 11 dagen
moesten de Grieken zo zien te „ver
werken" dat hun maanjaar over
eenstemmende met het zonnejaar.
Zij losten deze kwestie aldus op:
Om de 8 jaar verlengden zij het
maanjaar met 3 maanden van 30
dagen. Dat had plaats sedert Solon
de bekende wetgever van Athene
(560 j. v. Chr.) Het derde, zesde
en achtste jaar bestond zo uit 13
maanden.
Een belangwekkende dag
Een extra-dag per jaar heeft
ogenschijnlijk weinig te betekenen.
En inderdaad is dat zo ook enigs
zins, wanneer die dag „toevallig"
een Zondag is. Dit komt om de 28
jaar voor.
Maar is de „schrikkeldag" een
normale werkdag, dan is deze wel
uiterst belangrijk, onder gewone
omstandigheden.
Laten we maar eens zien naar
de mijnen. Een dag betekent dan
minstens een veertig millioen kilo
steenkolen meer gedolven.
Let op de boeren! Ze ontvangen
van hun koeien 7 a 8 millioen kilo
melk meer. Beperkt tot Friesland
alleen, zou dit 1.500.000 kilo meer
bedragen.
En nu spreken we nog niet eens
over de productie van de fabrieken
op één dag. Millioenen bij millioe
nen artikelen stromen per dag uit
de werkplaatsen.
De posterijen krijgen zo'n dag
tienduizenden brieven en duizenden
telegrammen te verzenden!
En.... hoeveel nieuwe wereldbur
gers zien per dag het licht, maar
ook,... hoeveel personen sterven er'
Eén arbeidsdag voor ons hart,
betekent het maken van 100.000
slagen, waardoor een bloedstroom
van 17.000 liter circuleert.
Een dag van ademhalen betekent
voor onze longen het verwerken
van 10.000 liter lucht!
Eén schrikkeldag bezorgt onze
klieren een productie van twee liter
vocht.
Ongetwijfeld één dag meer, de
schrikkeldag heeft eminente be
tekenis voor ons allen!
Inzonderheid voor ons, zegt het
zwakke, geslacht, want ons is het
in het schrikkeljaar toegestaan om
avances te maken voor 't verkrijgen
van een goede echtgenoot.
In de praktijk echter passen de
dames in ons land het schrikkel-
recht slechts zelden toe
van 22 februari 1908
De St Vincentiusvereniging
gaf een liefdadigheids-soirée.
Onze oud-dorpsgenoot Rongen
werd benoemd tot onderwijzer te
Sevenum.
Bij een aanbesteding voor het
bouwen van twee woningen was
geen enkele inschrijver.
Van „de kleine Vastelaovond"
(veertien dagen voor Vastenavond)
welke vroeger zeer druk gevierd
werd, was in Merselo niets meer
te bemerken.
Haring werd aangeboden in
vaatjes van 45 stuks voor f 1.50
franco thuis.
van 27 februari 1909
Marteke Retera, sigarenmaker,
was 25 jaar in dienst bij de Erven
P. Minten.
26 februari 1910
Na een bestaan van enkele weken
hield de kleermakersbond op te
bestaan.
Dr. Struben begon een cursus
eerste hulp bij ongelukken.
P. Rogerius Burgers O.F.M.
ging weer naar Brazilië vertrekken.
van 29 februari 1908
Voor de bouwvakarbeiders in
Venray sprak een lid van de Duitse
christelijke Metselaarsbond om te
Venray een af deling te stichten. Zo
welkapelaan Lenders alsJanPoels,
verzetten zich daartegen.
Tot president van de Smeden-
patroonsbond St Eloy werd gekozen
Math Smits, tot secretaris A. de
Haen en tot penningmeester M.
Baltissen.
Jac. Tillemans vestigde zich
als Mr. Koperslager.
LAND EN TUINBOUW
Droogstralers.... voortreffelyb,
maar ook gevaarlijk....
De biggensterfte is in de winter
altijd veel groter dan in de zomer,
eensdeels verkleumen er veel dier
tjes, anderdeels komt in de winter
meer doodliggen voor, doordat de
biggen te na aan de zeug gaan lig
gen.
De invoering van de zogenaamde
droogstraallamp heeft reeds vele
biggen het leven gered en daarmee
voor de boer de inkomsten uit de
varkenshouderij vergroot.
Aan deze droogstraallamp kleeft
echter één groot gevaar: brand!
Ga bij gebruik van een droog
straallamp niet zelf experimenteren
met leidingen. Gebruikt onbescha
digde snoeren, ga het stro hakselen
opdat geen halm tegen de gloeien
de lamp kan komen.
Een andere voorzorg is, dat men
vóór de lamp gaas gaat spannen.
Ten opzichte van brand kan men
niet voorzichtig genoeg zijn, afge
zien van een smartelijke dood van
de dieren, zou men zelf een smarte
lijk financieel verlies lijden.
Men kan in alle kranten lezen,
dat bouwen duur is.
per speciale lijkauto
naar binnen- en buitenland.
Telef. 592
Vroeger hielden in deze streken
vele mensen bijen, het was een
voudig een opzetter in een korf.
Men liet die driemaal zwermen n,l.
een eerste of brandzwerm, een
tweede en een derde zwerm en soms
ook nog een zwerm van de brand
zwerm. Men plaatste die korven op
een rij en bij goed weer was er
heel wat honing te winnen. Dat
was toentertijd een mooie bijver
dienste voor menig keuterboertje.
Toch waren er toen al heel wat
bijenboertjes, die heus al heel wat
kennis van de bijen en hun leven
hadden, dat waren zo van die echte
natuurliefhebbers.
De vrije tijd werd toen heel
anders besteed als thans, er waren
toen nog geen voetbalwedstrijden
en uitgaansmogelijkheden die we
nu kennen. Menige jongeman bracht
's zondags uren door bij een der
oudere imkers, leerde zo het bijen
leven kennen en werd zelf imker.
Drachtvelden waren er toen volop
rond de bedrijven met hun haag-
wallen.
Elk boertje had zijn eigen kool
zaadveldje om olie te winnen, of
een eigen veld met boekweit voor
het bekende boekweitmeel. Dan
niet te vergeten de grote peelvel-
den, heide en nog eens heide zover
men zien kon.
Wat was dat een mooi gezicht
al die paarse bloempjes, een stre
ling voor het oog. Menig natuur
liefhebber kon daar uren dwalen,
soms kwam men een herder tegen
met een kudde schapen, welke als
het ware bij het landschap hoorde.
Wat een genot was het voor de
imkers om hun bijen van uren ver
naar de bloeiende heide te brengen.
Zondags werden door heel wat
mensen, imkers zowel als niet-
imkers, vele uren in genoeglijke
kout op de heide doorgebracht.
Als men de zware korven rond
8 september naar huis haalde, was
het een waar feest voor imker en
familieleden. De duitsers, die hier
veel bijen plaatsten, liepen daar
druk rond om honing en bijen te
kopen.
In Venray was later al een
onderlinge honingzeemerijdie heel
wat honing verwerkte en verkocht.
Thans is dit alles verdwenen, de
heide is ontgonnen tot vruchtbare
akkers, de wallen om de boerde
rijtjes zijn verdwenen, koolzaad en
boekweit hebben plaats moeten
maken voor andere meer lonende
gewassen.
De vrije tijdsbesteding is, zoals
gezegd tegenwoordig heel anders,
maar ook het bijenhouden is ver
anderd. Vooral de ouderen weten,
dat vroeger, wanneer er bij een
buurman een bij ging zwermen, er
heel wat ketelmuziek bij te pas
kwam, door op oude potdeksels te
slaan of emmers, om aan te dui
den: hier is een bijenzwerm en die
is van ons!
Dat is thans allemaal verouderd
en veranderd. Er hoort tegenwoor
dig kennis bij het bijenhouden. Het
leven der bijen is meer bestudeerd
tot gemak en nut der hedendaagse
imkers en fruittelers.
Overal in den lande worden nu
cursussen gegeven tot bevordering
der bijenteelt en zelfs worden deze
door het rijk gesubsidieerd. Ook
worden er veel filmen vertoond
over het bijenleven. Rijk en ge
meente houden zelfs rekening met
aanplanting langs wegen en plant
soenen met honinggevende bomen,
struiken en planten.
Ook wordt bij de groenten- en
fruitteelt de zo nodige voorlichting
over het nut der bijen gegeven.
Wie heeft er wel eens naar zo'n
bijtje gekeken, dat van bloem tot
bloem vliegt, zijn korfjes aan de
pootjes met stuifmeel vult en zo
duizend bloempjes op één dag be
zoekt tot nut van velen.
Het bijenhouden is ook nu nog
een mooie vrije-tijdsbesteding, waar
tegenwoordig zoveel over gespro
ken wordt. Welnu, waar zijn'de
jonge liefhebbers der natuur, die
daar meer van wiilen weten?
Volg dan een cursus voor begin
ners. Leeftijd 16—36 jaar. Bij goed
gevolg kan men dan in het bezit
komen van twee kasten, welke door
het rijk geschonken worden.
Eenieder, die interesse heeft, kan
inlichtingen bekomen bij W. van
Waayenburg en J. van Goch, resp.
voorzitter en secretaris der afd.
LeunenVenray.
OMZET VAN FRUIT NAM
MET 24 MILJOEN TOE
De totale veilingomzet in Neder
land over 1955 beloopt het record
bedrag van 480 miljoen. Dit be
tekent een si ij ging ten opzichte van
vorig jaar met ruim 40 miljoen
gulden. De gestegen omzetten zijn
voor een belangrijk deel te danken
aan de stijging van de prijzen voor
fruit met 24 miljoen gulden.
Volgens de statistische gegevens,
die het Centraal Bureau voor de
Tuinbouwveilingen heeft verzameld,
is de stijging van de groente-omzet
in het binnenland in 1955 niet verder
doorgezet. Alleen in Zuid-Holland
en Limburg nam de omzet toe, voor
al van sla en tomaten.
Bij de volle-grond-groente was de
oogst aanmerkelijk groter dan vorig
jaar, maar het prijspeil minder,
zodat de omzet op hetzelfde peil
bleef. De uitbreiding van de teelt
van kasprodukten met 5 pet werd
verwerkt door de vergrote koop
kracht van de markt in deze tijden
van hoogconjunctuur.
Ondanks de gunstige omzetcijfers
is het volgens de tuinbouwdeskun-
digen niet zo, dat in het algemeen
van een vergroting van de winst
kan worden gesproken. Dit is bij
de kascultures, waar het produktie-
apparaat en de omzet ongeveer in
gelijke mate stegen, wel het geval.
Oud-Venrayenaar nam het
initiatief
Wat zou Limburg en wat zou
Weert zijn zonder zijn muziekgezel
schappen?
In oorlogstijd, toen een fiere Ne
derlandse houding dwong tot stop
zetten, hebben wij allen het gemis
gevoeld. Voor ons Limburgers zijn
zij de onmisbare Herauten van ge
paste blijheid, zij brengen de echte
Limburgse sfeer en daarbij be
vorderen zij het culturele leven, dat
op zich een groot goed is voor een
bloeiende stad, schreef de Hoog-
eerw. HeerA.Omloo, Pastoor-Deken
van Weert, in de officiële feestgids
bij gelegenheid van het 70-jarig
bestaansfeest van de Stedelijke Har
monie St. Antonius in 1949.
De Burgemeester van Weert
voegde hieraan o.m. toe:
„Weert mag dankbaar zijn voor
de vele dienst door de Stedelijke
Harmonie in de lange loop der jaren
verricht tot opvrolijking van menig
feest, tot verinniging van openbare
rouw, tot verhoging van stedelijke
luister".
Om een traditie van 75 jaar te
kunnen blijven voortzetten is het
nodig, dat telkenjare voldoende
nieuwe jonge leden toetreden tot
onze onmisbare muziekgezelschap
pen. Sinds de bevrijding is zulks
jammer genoeg niet meer het geval.
Telde b.v. de Stedelijke Harmonie
in 1929 72 muzikanten-leden, in 1949
bedroeg dit aantal nog 54 en op
heden amper 30. Dit probleem werd
vaker uitvoerig in bestuurs- en
ledenvergaderingen uitvoerig be
sproken. In de algemene ledenver
gadering van maart 1955, werd
zulks opnieuw aan de orde gesteld.
De heer Schols, ruim 6 jaar be
stuurslid van de Stedelijke, was