Goed ingezet!...
Tanks van ijzervreter Patton
beten zich door Duitse linies
Brandt het rode lieht, dan koppen dicht!"
Uit„Peel en Maas"
Populieren bij elk
boeren-erf.
Veilig Verkeer!
11 jaar geleden:
Nieuwe hervormingen
in de Goede Week.
Zaterdag 3 December 1955 No 48
ZES EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
CONFECTIE VAN
yê
"EEN RIJK BEZIT
MAAS
PKVr <~»M«Tï?P"K"P,1U ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. p. mm. ABONNEMENTS-
JE,1> UMo 1 tvEitvtllN PRIJS PER KWARTAAL I 1.25 Bollen Venrnj I 1.45
Dertig jaar Katholieke Radio Omroep
„De eerste uitzending zou een
beetje solemneel gaan en daarom
moest van dit heuglijke feit den
luisterenden volke in verscheidene
talen worden kond gedaan".
Zo beschrijft de huidige directeur
van de Katholieke Radio Omroep,
de heer P.A.M. Speet, de eerste
radio-uitzending van de KRO in de
studio van de N.S.F. (Nederlandse
Seintoestellen Fabriek).
Deze gedenkwaardige dag, 24 no
vember 1925, is niet door de K.R.O.
gevierd. Slechts zal de avond voor
de 30ste verjaardag van de K.R.O.,
de voorzitter, Prof. J.B. Kors O.P.
wijdde, in een korte toespraak enige
aandacht aan dit voor heel het ka
tholieke volk zo heuglijke feit. De
heer Speet vertelt dan verder:
In verband hiermede had een
kennis Pastoor Perquin op mij at
tent gemaakt, en al gauw kreeg ik
een telefoontje van hem met het
verzoek, of ik eens wilde aankomen.
Ik was toen nog in de industrie
werkzaam en u begrijpt dus wel,
dat ik geen flauwe notie had, wat
„omroepen" zoal inhield. Het enige
wat ik goed begreep was, dat ik me
onsterfelijk belachelijk zou maken
als ik voor de microfoon een flater
beging.
Ik kwam dus nogal geëmotioneerd
in Pastoors kamer. Pastoor zat juist
voor een in die tijd hoogst mo
dern toestel en manoeuvreerde met
tal van knoppen en spoelen, wat
mij geweldig imponeerde.
Ik kreeg dadelijk een prettige in-
^druk van onze radiopastoor. Hij gaf
me een sigaar, stelde me amicaal
gerust over dat netelige „omroepen",
waarop ik het helemaal niet be
grepen had, en bleef tegelijk zake
lijk, zo zakelijk zelfs, dat we, toen
ik nog geen vijf minuten binnen
was, de tekst al zaten op te stellen,
die 's avonds voor de microfoon ge
zegd moest worden.
Daarna liepen we hec programma
nog eens door en richtte Pastoor
mijn eerste wankele schreden in de
doolhof van muziek en zang. We
spraken vervolgens een trein af
naar Hilversum, en toen werd ik
op een fatsoenlijke manier de deur
uit uitgebonjourd „omdat er nog
nog zoveel te doen was".
In de trein leek het wel, of we
naar de paardenrennen gingen, zo
zaten we alle kansen van succes
en fiasco te wegen. Maar Pastoor
bleef onverstoorbaar optimistisch;
hij gaf ons, dat wil zeggen de koor
zangers van de SintDominicuskerk
en mij, allerlei goede raad, zodat
wij ten slotte tamelijk welgemoed
in de studio belandden.
Studio was een wel wat weidse
naam voor een gewone, flinke kamer,
de wanden bekleed met blauw laken,
dat in golvende plooien neerhing tot
op de grond. Het was er snikheet
door de sterke lampen, die van de
zoldering hingen, je had het gevoel,
dat je in die atmosfeer zat uit te
drogen tot een mummie.
Maar goed, Pastoor met zijn man
netjes waren dus in de studio ver
schenen. Even later kwam ook het
orkestje binnen, en toen ook onze
eerste spreker, professor Gerard
Bromm, was gearriveerd, was alles
„klaar voor uitzending". Er heerste
een plechtige stilte. Pastoor was al
in een lerpn fauteuiltje neergezogen
voor zijn openingsspeech, en ik
staakte mijn bevende hand uit om
„de microfoon te openen", toen in
eens de deur openging en een bru
tale persfotograaf zich, met toestel
en al, een weg baande tussen armen
en benen van de stijf opeengepakte
koorzangers en orkestleden. Pastoor
moest nog even „genomen worden";
ziet u, hier is de foto.... Toen de
rook van het „Blitz" was opgetrok
ken en de fotograaf verdween,
konden we weer verder gaan.
Ik schakelde .het rode lampje in
boven de microfoon, (ik herinner
me nog, dat ik me toen bovenaards
gewichtig voelde), en dat was een
sein voor de technicus en ook voor
de mensen in de studio zelf. Want
het heette toen: „Brandt het rode
licht, dan koppen dicht". En toen
hield Pastoor zijn openingsspeech..."
Aan dit eerste programma was
reeds eerder een uitzending voor
afgegaan, nl. op oktober de uit
zending van een hoogmis uit de St
Dominicuskerk te Amsterdam.
Onder de mis hield de stichter
van de K.R.O., pastoor Perquin, zijn
eerste radio-predicatie.
In de K.R.O.-gids van 20 oktober
schreef pastoor Perquin reeds:
„Op 24 november begint de K.
R.O. officieel en zal van dien datum
af geregeld iederen dinsdagavond
uitzenden. De kerkuitzendingen heb
ben geregeld plaats om de drie
Zondagen; gelijk ook de morgen
wijding".
Twee weken later kon pastoor
Perquin schrijven:
„Het zal onze lezers zeker veel
genoegen doen te vernemen, dat te
beginnen met 24 november a.s. de
K.R.O. iederen Dinsdagavond de
zender der N.S.F. tot zijn dispositie
heeft en de H.D.O. voor die uitzen
ding in welwillendheid niet onder
doet en ons zijn orkest onder direc
tie van Lupgens tot illustratie van
die avonden afstaat.
Het is een voorlopige toestand
die in het leven wordt geroepen,
Zodra de Staatscommissie defini
tieve besluiten heeft genomen zal
er waarschijnlijk op een of andere
wijze verandering komen".
Hier wordt voor het eerst gespro
ken van K.R.O., terwijl de gids,
waarvan het eerste nummer al op
1 mei van dat jaar was verschenen,
nog sprak van Katholieke Draad
loze Omroep.
En van dat tijdstip begint de bloei
van de katholieke radio in ons land.
Wij kennen allen ongetwijfeld de
geschiedenis, die de meesten van
ons nog vers in het geheugen ligt,
of die anderen nog bijgebleven is
uit de viering van het zilveren be
staan van de K.R.O. wat in 1950 op
uitbundige wijze is geschied, niet
in het minst omdat de K.R.O. des
tijds als bijna 300.000 leden had ge
boekt, welk aantal inmiddels is
uitgegroeid tot 425.000.
Hierdoor is de K.R.O. verreweg
de grootste omroeporganisatie ge
worden. Daar blijkt uit, dat de mo
rele steun, die het episcopaat steeds
gegeven heeft aan de eigen omroep
en het beroep, dat de bisschoppen
bij voorkomende gelegenheden heb
ben gedaan op de katholieke be
volking, hun eigen omroep te
steunen, geen woorden waren van
roependen in een woestijn, ofschoon
nog lang niet alle katholieke ge
zinnen lid zijn van de K.R.O.
Wanneer het ideale getal bereikt
moet worden, zullen er zich nog
minstens evenveel abonné's aan
moeten moeten melden als er nu
reeds zijn.
Wij willen nog even de voor
naamste feiten uit de laatste vijf
jaren van de K.R.O.-geschiedenls
memoreren.
De belangrijkste datum is onbe
twist 2 oktober als de Nederlandse
Televisie Stichting start met haar
programma's De K.R.O. volgt twee
weken later. Zo de K.R.O. een harde
strijd heeft moeten voeren voor
gelijkberechtiging en autonomie, de
strijd in de televisie zal niet min
der fel zijn.
Het valt te betreuren, dat in de
huidige toestand de K.R.O. even
als de andere omroepenniet zelf
standig zijn wat de samenstelling
en de uitzending der programma's
betreft. De K.R.O. zal er echter
naar blijven streven zo verzeker
de men ons van die zijde in de
televisie dezelfde positie te ver
krijgen als in de radio.
Ook de vele acties ten bate van
een of ander liefdadig doel, zullen
nog velen in de herinnering liggen.
Wij noemen hier: steentjesactie,
Grebbe-kerk-actie, pleister-actie en
S.U.S.-actie.
De laatste mag ongetwijfeld een
monstreuze „loterij" worden ge
noemd; nog nimmer was in Neder
land zulk een grote actie op touw
gezet. Zij bracht ruim 1,2 millioen
op voor zes belangrijke doelen.
Voorts zijn de viering van „Hon
derd Jaar Kromstaf", waaronder
voor het eerst een hoogmis op de
televisie was te volgen, en de be
grafenis van Kardinaal de Jong,
bij welke gebeurtenis de K.R.O.
voor de eerste maal een plechtig
heid binnen een kerkgebouw op het
witte scherm brachtmijlpalen
in het dertig jarig bestaan van de
K.R.O.
Al met al veel feiten, die tot ver
blijding stemmen en... totnadenken.
Want het is moeilijk een positie te
veroveren, moeilijker is het wellicht
haar te handhaven, te handhaven
tot welzijn van geheel het volk in
het algemeen en de katholieke be
volking in het bijzonder.
- De oud-dorpsgenoot Pierre van
de Voort te Roermond, slaagde in
Den Haag voor het examen Post
Radicaal.
2 Dec. 1905
Bij Johan Strijbos was te
verkrijgen zeeppoeder 3 cent per
pakje.
29 November vergaderde de
Raad van de gemeente.
De heer Gerard Kusters, post
bode alhier, werd derde besteller.
Zuster Eudoxie, 82 jaar oud,
herdacht in Batavia de dag, dat zij
voor 60 jaren in de Orde van ile
H. Ursula trad.
Een korte levensschets van de
H. Oda werd geplaatst.
1 Dec. 1906
Op een feestavond van de R.K.
Volksbond gaven Paters Missiona
rissen van het H. Hart een voor
stelling met lichtbeelden.
De Gebroeders J. en A. Ver
heugen behaalden op een voor
drachtenwedstrijd te Eindhoven de
eerste prijs.
Het is een gelukkig verschijnsel,
dat in vrijwel alle takken van
wetenschappelijk onderzoek een
voortdurende groei van internal ionle
samenwerking valt waar te nemen.
Een bijzonder goed voorbeeld is
gelegen van wat door internatio
nale samenwerking kan worden
bereikt en reeds bereikt is in de
populierencultuur.
Landen, die door de oorlog met
grote houttekorten hebben te kam
pen, hebben een bijzondere belang
stelling voor de populier de
snelst groeiende houtsoort van de
gematigde, luchtstreken. Boven
dien dreigt de wereldhoutvoorzie-
ning steeds moeilijker te worden,
zodat het derhalve gaat om het
zoeken van houtsoorten, die in de
kortst mogelijke tijd een maximale
hoeveelheid bruikbaar hout kunnen
produceren.
Gemakkelijke kruisingen
Bij het populierengeslacht ont
staat bijzonder gemakkelijk ver
warring als gevolg van het grote
aantal zeer moeilijk uit elkaar te
herkennen kruisingen, die in alle
landen voorkomen. Sommige daar
van zijn zeer goed, andere absoluut
onbruikbaar o.a. wegens hun ge
voeligheid voor bepaalde ziekten.
Ook in dit verband is een nader
onderzoek gewenst. Dank zij de
snelle groei van de populier de
zgn. vegetatieve vermeerdering
zou het mogelijk zijn een kruising,
die waardevolle eigenschappen be
zit, zonder enige moeite in zeer
korte tijd in duizenden exemplaren
te vermenigvuldigen. Op deze wijze
zou men derhalve uitsluitend exem
plaren krijgen met precies dezelfde
eigenschappen als de oorspronke
lijke moederboom.
Uitwisseling van ervaringen
Vooral op het gebied van het
kruisingsselectie- en veredelings-
werk bij de populierencultuur is
internationale uitwisseling van
ervaringen en bespreking van de
problemen, die zich hierbij voor
doen, noodzakelijk. Vertegenwoor
digers uit negen landen bespreken
regelmatig de verschillende proble
men, die zich ten aanzien van de
populierencultuur in enkele landen
voordoen. Het gaat er immers om
deze cultuur in ieder aangesloten
land op een zo hoog mogelijk peil
te brengen, teneinde voor deze
snelgroeiende houtsoort te komen
tot een zo groot mogelijk sortiment,
dat aan de hoogste eisen van
kwaliteit en kwantiteit voldoet.
Bij geen houtsoort kunnen boven
dien de resultaten door ziekten
tengevolge van gebruik van ver
keerde soorten zo volledig worden
teniet gedaan als bij de populier.
Dit is dan ook de oorzaak van
de gunstige ontwikkeling van de
internationale samenwerking op
het gebied van het wetenschappelijk
onderzoek bij dit geslacht.
Bij dit onderzoek neemt Neder
land een vooraanstaande plaats in,
niet in het minst door het feit, dat
de studies hier te lande ten aan
zien van de zgn. nomenclatuur van
het geslacht „Populus" internatio
naal de basis zijn geworden voor
een verder onderzoek in deze
richting.
De controle op herkomst, gezond
heid en soortechtheid van het af
te leveren plantmateriaal is ten
slotte in geen land ter wereld zo
streng doorgevoerd als in ons land.
Er is dus alle reden er naar te
streven deze voorsprong te behou
den, evenwel met inachtneming van
wat op internationaal terrein ten
opzichte van de populierencultuur
wordt tot stand gebracht.
Zorg dat ook aan de achter
kant Uw (rode) licht
behoorlek brandt!
Honderden ongelukken gebeuren
er bij donker, doordat degene, die
achterop kwam, botste op de ge
brekkig of in het geheel niet ver
lichte achterzijde van de voorligger.
Eisen achterverlichting
van personen-auto's.
Twee achterlichten, niet hoger
dan 1.25 van de grond en niet meer
dan 40 cm. binnenwaarts aange
bracht op gelijke hoogte. Ze moeten
achterwaarts een rood licht uitstra
len, dat bij helder weer tot een af
stand van 200meter duidelijk zicht
baar blijft.
Reflectoren.
Als de achterlichten niet tevens
als reflector dienst doen, moeten
er zich aan de achterkant twee
goed werkende reflectoren bevin
den, ook weer op gelijke hoogte.
Afstanden van de grond als boven.
Bij nacht en helder weer moeten zij
zichtbaar zijn voor een waarnemer
op 100 meter achter de auto, wan
neer ze beschenen worden door de
ongedimde koplichten van een auto,
eveneens op 100 meter daarachter.
Stoplichten.
Aantal één of twee. Als er één
aanwezig is, moet dit in het mid
den of links van het midden aan
gebracht zijn. Als er twee zijn, dan
moeten ze op gelijke hoogte zitten,
symmetrisch ten opzichte van het
midden. Maximum-afstand van de
grond 1.25 m., minimum 40 cm.
Het stoplicht of de stoplichten
moet (of moeten) door gekleurd
doorzichtig materiaal duidelijk zicht
baar oranje-geel tot oranje-rood
licht uitstralen.
Wist U dat?
Het kan zijn, dat U uit uw auto
stapt en bemerkt, dat uw achter
verlichting defect is. Daar een on
geluk zelden alleen komt, zal het,
veronderstellen we, op een plaats
zijn, waar uw voertuig niet onver
licht staan mag.
Dus bijv. niet in de bebouwde
kom binnen de afstand van een
brandende straatlantaarn.
Volgens de wet bent U nu ver
plicht achter de auto een rood
licht gevende lantaarn te plaatsen
(op ongeveer 30 m. afstand) of een
rood licht reflecterend voorwerp.
Deze voorwerpen zijn in de handel.
Het behoort eigenlijk bij de uitrus
ting van uw wagen!
En gaat U nu eens na, of alles
klopt. Het is beter, dat U het tijdig
doet dan de politie.
Maar dat mag het eigenlijke mo
tief niet wezen. Dit moet liggen in
de wens, zo correct en zo veilig
mogelijk te rijden.
En wie uit veiligheidsoogpunt
nog meer wil doen dan de wet
voorschrijft, en we juichen dit ten
zeerste toe, kan nog op een doel
matige plaats een rood reflecteren
de strip aanbrengen!
Verbond Voor Veilig Verkeer
Verleden Zondag werd in Hotel
de Zwaan een vergadering gehou
den. Vrijwel voltallig waren hier de
medewerksters en werkers bijeen.
Doel was: het organiseren van de
loten-verkoop, ter ondersteuning
van de actie voor de Limburgse
Slotzusters.
De Hoogeerw. heer Deken Loonen
leidde deze vergadering. Na in het
kort het gunstige verloop van de
kwartjes-actie te hebben belicht,
ging Spr. over tot het voornaamste
punt van deze vergadering, de actie
„Voor U, achter de tralies".
Duidelijk schetste Spr. de grote
financiële nood, welke onder de
Limburgse Slotzusters heerst. Op
de collectanten deed hij een beroep
te trachten, gemiddeld per gezin
één lot te verkopen.
Na deze bespreking volgden daden:
het eerste stel loten ging naar
Deken Loonen, het tweede stel naar
Kapelaan Keijzers. Daarna gingen
met nieuwe moed bezielde collec
tanten de wijken in.
Verwacht, dat de Venrayse inwo
ners, de goede voorbeelden van hun
geestelijke leiders volgen, door te
kopen volgens draagkracht.
Deze loten-verkoop gaat door tot
Zondagavond 4 Dec. 8 u. 's avonds.
Op dat moment begint 't innemen
van gelden op het Secretariaat.
Laat ook Uw gulden er bij zijn
Landbouw en veeteelt.
BIGGEN-STERFTE.
In vergelijking met andere landen
slaat ons land met betrekking tot
de biggensterfte zeker geen slecht
figuur. Maar toch kan er ook bij
ons nog wel wat verbeteren.
Speciaal in het koude jaargetijde
is de biggensterfte van belang. Dit
kan aan verschillende oorzaken
worden toegeschreven, o.a. aan de
voeding van de zeugen in de winter.
Deze kunnen met voordeel een uit
loop ontvangen. Is een vrije uitloop
onmogelijk, dan geve men in elk
geval wat ruwvoer en slootbagger
aan de dieren.
Men behoeft werkelijk niet bang
te zijn, dat deze dieren kou zullen
vatten, mits.... ze maar dagelijks
buiten komen.
Ook de jonge biggen moeten zo
spoedig mogelijk aan de buiten
lucht worden gewend. Het vorig
jaar zagen we biggen in de sneeuw
dartelen.
Wat wel vele biggenlevens kost
is tocht
Men dient ervoor zorg te dragen,
dat alle tochtgaten goed zijn ge
sloten. Overdag een frisse neus,
des nachts een tochtvrije, warme
stal is de juiste combinatie. Onder
warm wordt niet verstaan ver
warmd, tenzij het gaat om de zeer
jonge biggen. Dan voldoen droog-
straallampen zeer goed en heeft
men bovendien minder gevaar voor
doodliggen.
Op 9 december is het tien jaar geleden, dat de befaamde, im
pulsieve, amerikaanse generaal George S. Patton, die legen
darische vermaardheid kreeg door de bliksemopmars van zijn
tankdivisies door Frankrijk, België en Duitsland tot aan de
tjechsische grens, in de omgeving van Mannheim zwaar ge
wond werd. Zijn auto kwam in botsing met een zware vracht
wagen. Twee weken lang streed het geharde lichaam van deze
ijzervreter tegen de dood. Het hielp niet en op 21 december
bereikte de inmiddels bevrijde wereld het bericht, dat een van
haar vrijheidsstrijders in Heidelberg was overleden. Het stoffelijk
overschot van Patton werd op zijn eigen verzoek begraven op
het soldatenkerkhof van Hamro in Luxemburg. Bij de eenvoudige
begrafenisplechtigheid was onder meer aanwezig de russische
generaal Zjoekof toen nog bondgenoot der geallieerden.
Patton is niet de man geweest,
die door gestaag volhouden en een
voorbeeldig gedrag de generaals-
rang in het amerikaanse leger heeft
bereikt. Meermalen heeft hij zijn
carrière in de waagschaal gesteld
door een ondoordacht en driftig
optreden. Maar aan de ene kant
wilde dev legerleiding hem niet
missen, aan de andere kant had
hij zoveel ge-erfd van zijn ouders,
dat hij de rijkste generaal van
Amerika genoemd werd en dus
bepaald niet om een baantje ver
legen zat.
Zijn jeugd bracht Patton door
op een boerderij in Californië. Toen
hij de daarvoor vereiste leeftijd
had bereikt, melde hij zich aan de
wereld vermaarde militaire
academie van Westpoint, de kweek
school van generaals. Maar niemand
die in de jeugdige overmoedige
jongeling, die meer een gezond
lichaam dan over een gezonde geest
scheen te beschikken een toekom
stige generaal zag.
Onder de lessen in tactiek snurkte
hij hetgeen hem later niet verhin
derde om, toen hij al luitenant
kolonel was, over tactiek te spreken
alsof hij ze zelf had uitgevonden.
Ook zijn wijze van studeren ge
tuigde niet van al teveel intelligen
tie. Hij leerde de boeken van buiten
zonder de samenhang der studie-
stof te zien. Geen wonder dan ook,
dat hij een jaar langer over deze
opleidingsschool creed dan norma
liter.
In de sport blonk Patton zeer
uit. Hij nam deel aan de olympische
spelen van Stockholm, waar hij
onder meer aan het pistoolschieten
deelnam. Tijdens de wedstrijd schoot
hij slechts negen van de tien kogels
in de roos, terwijl hij daarentegen
de dag tevoren het wereldrecord
pistoolschieten had verbeterd.
Wij allen kennen Patton van de
slag om de Ardennenf toen hij
generaal McAuluffe, de man, die
„Nuts" durfde te zeggen tegen een
overmachtige vijand, op Kerst
morgen ontzette, met een van de
bliksemoffensieven van zijn alles-
vernielende en nietsontziende tanks.
Daags vóór de aanval lag er een
zware mist over de velden. De
wegen waren modderig en zacht.
Patton besefte, dat hij bij zulk een
weergesteldheid met zijn logge
pantserwagens weinig kon uitrich
ten. Hij begon niet te vloeken,
ofschoon hij nu niet bepaald bekend
stond om zijn fijne woordenkeus.
Patton vroeg ook geen hulpstrijd
krachten. Patton bad. Deze drie
sterren-generaal bad met een een
voud en een nederigheid, die zijn
staf versteld deden staan.
Hieruit bleek weer eens hoe
impulsief Patton was, en hoe hij,
ondanks zijn gevoel van eigen
waarde en zijn keiharde oorlogs
mentaliteit toch, een gewoon mens
bleef.
De morgen van de aanval klaarde
het weer op. De zon bescheen de
met sneeuwbedekte heuvelkammen
van de Ardennen. De tanks konden
rijden. Het succes bleef niet uit.
Patton joeg het cordon Duitsers
rond Bastogne uiteen en ontzette
de tot wanhoop gebrachte en schier
verhongerde geallieerden.
Eenmaal is de positie van gene
raal Patton zo zwak geweest, dat
het niet veel scheelde of hij had
zijn loopbaan beëindigd.
De gehele amerikaanse pers en
de publieke opinie kwamen in op
stand tegen Patton, toen deze. als
commandant van het eerste ameri
kaanse leger, dat geland was op
Sicilië, een soldaat een klap toe
diende.
Het zweeds dagblad Aftonbladet
gaf van dit voorval het volgende
relaas: Patton inspecteerde een
ziekenhuis en moet plotseling van
mening zijn geweest, dat een sol
daat, die aan een zenuwinzinking
leed, niet op bed behoefde te liggen
Hij beval de soldaat op te staan en
toen deze niet onmiddellijk ge
hoorzaamde, bokste Patton hem
het bed uit. Een dokter kwam toe
lopen en zeide tot de generaal, dat
hij niet het bevel voerde in het
ziekenhuis maar hij zelf als dokter.
Patton trok daarop zijn revolver,
maar werd ontwapend.
Dit was wellicht wel het meest
krasse staaltje van de impulsivi
teit van Patton. Eisenhower even
wel begreep de waarde van zijn
generaal, die hij overplaatste om
hem voor een belangrijker taak te
plaatsen: de voorbereiding in Enge
land voor de grootscheepse invasie
in Normandië. Patton werd com
mandant van het vermaarde derde
leger, waarmede hij door de duitse
gelederen heen wandelde met het
gemak van een Gulliver door een
zwerm pygmeeën.
Het ging goed met Patton. totdat
hij wederom over de schreef ging.
De overwonnen nazi-generaals be
handelde hij te vriendelijk nadat
de vrede getekend was.
Inderdaad, Patton was geen
diplomaat, geen politicus. Hij vond
geen behagen in het overwinnen
van overwonnenen. Hij werd van
zijn post in Beieren ontheven en
benoemd tot commandant van het
slechts op papier bestaande ameri
kaanse vijftiende leger.
Een standbeeld te Ettelbrück
(Luxemburg) herinnert het nage
slacht aan George Smith Patton,
de man van bloed en lef (blood
and guts) zoals zijn soldaten hem
gedoopt hadden. Een man, die
ondanks zijn hardheid geprezen
werd bij zijn chefs en zijn minderen.
Van hem is het gezegde: Ik heb
de pest aan de man, die het woord
verdediging heeft uitgevonden. Ik
kan niet anders dan aanvallen, met
alles wat ik ter beschikking heb.
Behalve een tochtvrije ruimte,
dient men ook te hebben een stal
met een goede vloer. Beton is
echter niet aan te bevelen. Zo mo
gelijk brenge men een houten vloer
aan in de biggenhokken.
Deze kleine, weinig kostende
punten kunnen veel schade bespa
ren en dat is toch belangrijk. Ook
nu!
Door Rome is een decreet gepu
bliceerd, waarin een hervorming
van de goede-week-plechtigheden
wordt afgekondigd. Hierdoor zullen
de gelovigen een groter aandeel
hebben in de liturgische plechtig
heden.
Het decreet zegt, dat de reden
van de terugkeer naar avondviering
van de liturgische plechtigheden
van donderdag, vrijdag en zaterdag,
het heilig triduum van de goede
week, niet moet gezocht worden in
overwegingen van historische of
oudheidkundige oorsprong, maar in
motieven, die in wezen met de ziel
zorg verband houden nl. met de
grote schare gelovigen te betrek
ken in de viering van de geheimen
van het lijden en de dood van onze
Heiland.
Daarna laat het decreet de vol
gende veranderingen volgen.
Op palmzondag zal de traditie om
de palmen te zegenen, terugge
bracht worden tot zijn oorspronke
lijke eenvoud, daarentegen zal de
palmprocessie wederom in haar
oude feestelijke vorm worden her
steld, en daardoor zal meer de aan
dacht worden gevestigd op haar
ware karakter als een daad van
openbaar eerbetoon aan Christus
de messias en koning.
De H. Mis op witte donderdag
(in coena domini) is naar de avond
geplaatst. In de nieuwe regeling
is een plaats ingeruimd voor de
viering van het mandatum, dat is
traditie der voetwassing, gedurende
dezelfde H. Mis in coena domini.
onmiddellijk na het evangelie.
Er zijn in de liturgie van goede
vrijdag veranderingen aangebracht.
Van het allergrootste gewicht
dient de verering van het H. Kruis
te worden beschouwd, die het meest
belangrijkste element vormt van de
gehele oud-christelijke viering van
goede vrijdag.
De nieuwe traditie wordt daar
door ook in overeenstemming ge
bracht met de aard en viering van
vroeger, welke uitsluitend bestond
in de eenvoudige rite van commu
niceren.
Vervolg zie achter-pagina.
PEEL EN
GROOTESTRAAT 28 TELEF. S12 "KS™2 WEEKBLAD VOOR VEN!