GOUDREPEN RECLAME de derde Goudreep GRATIS Wie inoet er door d b zure appel bijten? Emigratie loopt in Brabant nog steeds terug! Uit„Peelen Maas" Foor de Politierechter Zaterdag 3 September 1955 No 35 ZES EN ZEVENTIGSTE JAARGANG f CONFECTIE VAN "EEN RIJK BEZIT PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE FIRI..A VAN DEN MUNCKHOF WRUlfRT VPNRilV I7M niWCTDPVFM ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. p. mm. ABONNEMENTS- GROOTESTRAAT 28 TELEF. S12 GIRO IS0652 FiUlYDLflU VUUK VCinl\AI WlVlo 1 tVC.tvC.lS PRIJS PER KWARTAAL f 1.2S Bullen Venraj f 1.48 bi) elke aankoop van 2 Goudrepen ter waarde van 25 cent Geldig van 31 Aug. t/m 6 Sept. 1955 De strijd tussen telers e worden uitgevochten op d Het eerste ooft is alweer versche nen en naarmate de weken verstrij ken zullen we meer appels en peren zien verschijnen, die voor het grootste deel uit nederlandse boom gaarden afkomstig zullen zijn. Voor de oorlog immers voerden onze telers ongeveer 70 millioen kg fruit aan op de veiling. Thans is die hoeveelheid gegroeid tot 300 en bij een goed jaar zelfs tot 400 millioen kg, terwijl de vooruitzichten nog wijzen op grotere oogsten van ap pels en peren. De huisvrouw zal zich over het algemeen gelukkig prijzen in een land te leven waar de vruchten van boom en akker in overvloed te vin den zijn. En zij zal hopen dat zij als gevolg van de overvloed tegen een matige prijs een flinke hoeveelheid ooft zal kunnen kopen. Het is im mers overal zo, dat bij een over vloedig aanbod de prijzen sterk om laag gaan. Waar het leven toch al zo duur is, mag een lage fruitprijs als een welkome vermindering van het huishoudbudget worden gezien. Wie over een ruime beurs be schikt, kan zich dus tegen een matige prijs van de allerbeste appelen en peren voorzien en wie met een kleiner inkomen moet rond komen, die koopt een keuken- of fabrieks- kwaliteit, waarvan een deel nog wel als handappel of handpeer kan worden gebruikt, terwijl de rest met weinig moeite tot appelmoes kan worden verwerkt. Verschil in kwaliteit Alle hout is nog geen timmer hout. Zo is het ook met appels en peren. Er mogen dan miliioenen kilogrammen aan de markt komen, er zit veel fruit van minderwaar dige kwaliteit onder. Deskundigen beweren zelfs dat ongeveer 45 pet. van het nederlandse ooft nog niet de toets van een scherpe critiek kan doorstaan. Nietemin is de door snee-huisvrouw veel minder critisch dan de deskundige. Het minder goede fruit gaat in het algemeen vlot van de hand. De prijzen hiervan zijn laag en men koopt er zelfs zoveel van dat de prijs van betere soorten er door ge drukt wordt. Dit is een doorn in het oog van vele kwekers, die zich hier door in hun bestaansmogelijkheid zien bedreigd door een aantal „appelboeren", die een of meer boomgaarden als bijverdienste ex ploiteren, maar van de fruitteelt geen vakwerk maken. Men meent dat de naam van het nederlandse fruit schade wordt gedaan. Een commissie heeft het vraagstuk van het goedkope fruit bestudeerd. Men is daarbij tenslotte tot de con clusie gekomen, dat het aanbod van dat „minderwaardige" fruit moet verminderen. Om hiertoe te gera ken zijn er verschillende voorstellen gedaan. De bijl er in Het voornaamste is wel dat men de boerenboomgaarden wil rooien met steun van de overheid. Ten koste van 7,5 millioen zou een aan tal verouderde appeltuinen van de bodem verdwijnen. Daarnaast heeft men voorstellen gedaan om de minimum-maat voor de appels te verhogen. Appels en peren van mindere kwaliteit zouden niet meer in handen van de huis vrouwen mogen komen, maar alleen verkocht worden aan exporteurs naar nederlandse of buitenlandse fabrieken. Het is duidelijk, dat door de voor gestelde maatregelen veel tweede kwaliteit fruit van de markt zou verdwijnen. Door dit verschijnsel kunnen de telers betere prijzen maken voor het betere fruit, waarmede hun zorgen verlicht zijn, terwijl de huisvrouwen niet meer bang behoeven te zijn dat hun huis genoten buikpijn krijgen omdat de appels niet precies zo zachtzuur zijn als men had verwacht. Zo redeneren de kwekers, maar de huisvrouw niet. Er bestaan geen klachten Tot heden zijn er nog zelden van de zijde der verbruikers klachten gehoord over fruit, dat te klein was of te slecht van kwaliteit. De kwekers maken zich meer bezorgd over hun eigen beurs dan over het fruit, dat de huisvrouwen bereikt. De huisvrouwen kunnen zelf wel beoordelen of de hun aangeboden appels en peren aan redelijke kwa liteitseisen voldoen of niet. Zij hoeven door kwekers of de overheid niet beschermd te worden tegen de producten uit boerenboomgaar den. Het- feit, dat er blijkens de cijfers grote hoeveelheden boerenappels voor huishoudelijke consumptie worden gekocht, wijst er alleen op dat deze appels door veel huisvrou wen voldoende van kwaliteit wor den bevonden voor de aanmaak van appelmoes en voor andere doel einden, in de huishouding. Men heeft hiervoor geen betere kwaliteit nodig. Bovendien zou het gevolg zijn van a appelboeren mag niet e rug van de huisvrouw de sanering, dat de huisvrouwen voortaan meer voor hun appels moeten betalen dan thans, waar door de kosten van levensonder houd onnodig worden opgedreven. Vreemde tegemoetkoming Als de fruittelers met goede kwa liteiten tegen lage prijzen aan de markt komen dat er geen boeren appels meer worden gekocht, dan verdwijnen die verouderde boom gaarden vanzelf wel. Men behoeft de huisvrouwen op dit gebied niet „tegemoet" te komen met als uit- eidelijk resultaat dat zij meer voor een nationaal product moeten be talen. Kunnen de overschotten aan goede appels niet worden geëxporteerd? Wanneer telers hun eigen producten niet kunnen verkopen, laten zij dan hun eigen productie beperken en niet „de appelboeren" als zondebok ken aanwijzen. Laat men actiever worden op buitenlandse markten. De controle op productie en de kunstmatige prijsopdrijving komen steeds meer in een gevaarlijk sta dium voor de consument. Men be weert dat de huisvrouwen teveel in zure appels bijten, maar laat men liever zelf door de zure appel heen bijten en niet beweren, dat de „boerenappels" zuur zijn, omdat men er economisch niet bij kan. De belangstelling voor emigratie onder de boeren van het Brabantse platteland is ook het laatste jaar weer sterk afgenomen. Uit de cijfers, die de Emigratie- dienst van de Noordbrabantse Chr. Boerenbond in Tilburg voorhanden heeft, blijkt, dat in de loop van 1955 het aantal scheepgaande land bouwers tot een derde van 1952 (toen er 1785 gezinsleden vertrok ken) zal teruglopen. Dit is grotendeels een gevolg van de toenemende vraag naar arbeids krachten in eigen land. Op de Nederlandse emigratie diensten in Den Haag voert een Brabants boerendorp, Sint Antho- nis, kerkdorp van de gemeente Oploo, de blauwe wimpel. Enkele officiële berekeningen hebben geleerd, dat ruim 6 percent van de totale bevolking, 5000 zielen sterk, in de naoorlogse jaren ging emigreren. De pastoor van de parochie Sint Anthonis (1900 zielen) zag ruim tien percent van de dorpsbevolking scheep gaan. Daarmee is burgemeester Scham pers, die het met zijn hardwerken de volk best kan vinden, waar schijnlijk emigratie-recordhouder. Toch heeft Sint Anthonis erns tige concurrentie in Boerdonk gem. Erp en het kerkdorp Boekei, dat ook eenemigratie-percentage tegen de 10 heeft. Wie echter de emigratie van de laatste jaren in deze dorpen bekijkt, komt tot de conclusie, dat de mees te gezinnen tot 1953 zijn vertrok ken. Op een eilandje. Een van de leukste verhalen van „Sint Tunnis" is wel, dat 3 boeren uit deze gemeente boerderijen op een klein eilandje hebben ten zui den van Ontario. Van de 5 boerde rijen zijn er 4 in handen van Ne derlanders. De Thiessens zitten er met zoon en schoonzoon. Zo is in Canada een Brabants eilandje ontstaan, waar de emi granten het uitstekend maken. Bijzonder trots is burgemeester Schampers ook op de vier nonnen uit Stevensbeek, die in Canada een „kloostertje" hebben gesticht om de opvoeding van voogdijkinderen ter hand te nemen. Zo levert die gemeente aan het gastvrije Canada niet alleen hard werkende, vakbekwame boeren, maar ook sociale werksters. Ook in het gehucht Ledeacker is de emigratie groot geweest. Door het vertrek van enkele grote ge zinnen kreeg de dorpsschool zelfs geen derde leerkracht. Er zijn enkele gehuchten in Bra bant, waar het vertrek van tien tallen leerlingen uit enkele grote gezinnen het ontslag van een on derwijskracht tengevolge had, om dat het vereiste leerlingen-aantal beneden het minimum daalde. Menig burgemeester maakt zich met collega Schampers in St An thonis zorgen over de dalende emigratiecijfers. De boerenzoon, die boer wil blij ven, moet eruit. In vele emigratie- landen liggen nog uitstekende mo gelijkheden. De hulp van de over heid gaat veel verder dan enkele jaren terug. De landelijke cijfers voor de bóeren-emigratie liggen gunstiger dan dit provinciale N.C.B.-statistiek- je. Sinds 1952 daalde de totale emigratie van 4067 tot 3487 in '53 en 2111 in 1954. De voorlopige cij fers van 1955 vertonen een klein herstel. De Nederlandse Emigratiedienst heeft de teruggang in de bóeren- emigratie nog in onderzoek. BEKENDMAKING Verplichte inenting tegen pokken Burgemeesters en Wethouders van Venray brengen ter openbare kennis, dat op Donderdag 8 Sep tember a.s. des namiddags 2 uur in het Consultatiebureau Merselose- weg la, alhier, gelegenheid zal wor den gegeven tot kosteloze inenting tegen de pokken voor de kinderen wonende in de Kerkdorpen der gemeente. Men wordt verzocht stipt op tijd aanwezig te zijn. Trouwboekje, waarin de te enten personen staan aangetekend moet worden meegebracht, Om het verloop der inenting te laten onderzoeken en daarna te ontvangen het bewijs, dat de in enting met goed gevolg heef t plaats gehad, moeten de kinderen die op 1 September geënt zijn, terugkomen op Donderdag 15 September a.s. en die op 8 September geënt zijn terugkomen op Donderdag 22 Sep tember a.s. op dezelfde plaats en uur als boven aangegeven. Volgens de inentingswet moeten de kinderen voordat zij de leeftijd van een jaar bereikt hebben, wor den geënt. De kinderen moeten op de dag der enting 3 maanden oud zijn en gezond. Venray, 24 Augustus 1955. SPOEDIG VETTERE MELK De melkhandel zal waarschijnlijk binnenkort de vettere melk, waar over in vakkringen en ook daarbui ten is gediscussieerd, kunnen le veren. Het is al weer enige tijd ge leden, dat minister Mansholt, gehoor gevend aan de regelmatig terug kerende vraag naar melk met een hoger vetgehalte, in principe zijn goedkeuring gaf aan het in de handel brengen van melk met een vetgehalte van 3.5 pet. Deze melk, welke alleen verpakt geleverd zou mogen worden, zou 8 a 9 pet duurder zijn dan de nor male melk met 2.5 pet. Eerstens omdat de 3 ct subsidie op deze melk achterwege zou blijven en ten tweede omdat 1 pet meer vet van wege de samenhang met de boter - prijs komt te staan op 5 a 6 ct per liter. Het wachten na deze minis teriële goedkeuring in principe was alleen op een wijziging van de warenwet. Op de keper beschouwd blijken namelijk noch het departement van minister Mansholt, noch 't bedrijfs leven erg geporteerd voor de in voering van twee soorten melk. Het vetpercentage doet niets toe aan het eiwitgehalte, dat de voor naamste voedingsbron is van de melk. Uit het oogpunt van volks gezondheid bestaat er dan ook geen dringende behoefte aan vettere en veel duurdere melk. Ook de fabrieken zijn niet zo bijster gesteld op vettere melk: de invoering daarvan leidt tot techni sche en administratieve complica ties, terwijl het een vraag is of melk, die 9 cent per liter duurder is, veel afzet zal vinden. Voor de detailhandel staan de zaken er vrijwel precies zo voor. Daar komt bij dat men er in het bedrijfsleven van overtuigd is, dat bij invoering van twee soorten melk de totale omzet van melk toch niet zal toe nemen. De zaak zou er in ieder geval beter voorstaan wanneer de minister besloot ook de vettere melk met 3 cent te subsidiëren, maar waarschijnlijk zal de bewinds man zijn subsidiebeleid niet aan gevaren bloot willen stellen voor vettere melk, die naar vele kenners beweren ook in smaak niet van de minder vette te onderscheiden is. Over smaak valt echter niet te twisten. Misschien krijgt de zaak een vlotter verloop wanneer er weer klachten komen over de be ruchte blauwe melk in het land van melk en boter. Zaandammer mishandelde vrouw en kind De politie in Zaandam heeft Vrij dag A. O. uit de Bloemstraat ernstig gewaarschuwd voor zijn gedrag tegenover zijn echtgenote en kind. O. heeft reeds meermalen zijn vrouw en de anderhalf jaar oude baby mishandeld. Enkele dagen geleden stopte hij zijn vrouw een prop in de mond om haar het schreeuwen te beletten. Daarna ranselde hij in een vlaag van woede de baby af. De buren hebben toen de politie gewaarschuwd. De man heeft daarna enkele uren op het bureau gezeten waar hem een verhoor is afgenomen. Intussen hebben de buren de man gedreigd het in het vervolg niet bij een aangifte te zullen laten. Als hij weer handtastelijk wordt willen ze hem met gelijke munt betalen. van 7 September 1907 Bij het kapittel van de Minder broeders op 31 Augustus werd P. Victorinus Sieben definitor; hij werd ook vicarius te Venray. Tot gardiaan te Venray werd benoemd P. Rizzerius Remmen. P. Dionysius Hageraats werd secretaris van de P. Provinciaal. Inbraak werd gepleegd in het station. De buit was gering. Een paar dagen later werd ingebroken bij de slager K. en bij de gez. S. Dr Poels sprak op een ver gadering van de RJK. Volksbond over de noodzakelijkheid van vak verenigingen. van 8 September 1906 De dames F.E. Sleneker en H.W. Steins, slaagden te Arnhem voor de hoofdacte. Er waren 59 lotelingen voor de militaire dienst. A. Smits was 35 jaar in dienst bij de Cichoreifabriek van de Erven P. Minten. De markt op 5 September was bijzonder druk. Veel biggen werden verkocht van 5 tot 7 gulden. De vroegere dorpsgenoot W.H. Verheyen onderwijzer te Sieben- gewald, slaagde voor de hoofdacte. J.M. Michels te Merselo, was 25 jaar broedermeester van de bedevaart naar Kevelaer. Dr. Pater Vullings, die in Amerika verbleef, werd ernstig ziek en opgenomen in het gasthuis te Providence. van 9 September 1905 Op 3 September droeg Pater Innocentius Verriet O.P. zijn eerste plechtige H. Mis op. P. Bentivolius Hanraets O.F.M. hield de feestpreek. Het aantal studenten op het gymnasium bedroeg 89. Zij keerden met nieuwe leerlust bezield naar Venray terug. Hef detachement Koloniale Reserve werd te Venray voor enige dagen ingekwartierd. Dr. W.H. Muijzers M.S.C. uit Merselo werd novicenmeester te Arnhem. Land- en Tuinbouw Het onderhoud van de melkmachine Het is een prettig verschijnsel, dat de melkmachine in ons land op steeds ruimere schaal in gebruik genomen wordt. Dit is wel bijzonder verheugend omdat op deze wijze de arbeidspoductiviteit opgevoerd wordt en tevens het tekort aan goede handmelkers ondervangen wordt. Als een bezwaar wordt nog vaak gevoeld het feit, dat de melkmachine een zeker onderhoud vergt, waar dan te veel tijd in zou gaan zitten. Wanneer echter het onderhoud op systematische wijze gedaan wordt, dan valt het tijdverlies nog erg mee en de levensduur van de machine wordt aanmerkelijk verlengd. Bijzonder aandacht moet aan de verschillende rubberen onderdelen worden geschonken. Bij het onder houd daarvan dient er op gelet te worden, dat: 1. het reinigen ervan plaats vindt vóórdat de melkkan opdrogen, daar anders de rubber wordt aangetast; 2. het gebruik van alle soorten zeep wordt vermeden, eveneens in verband met de aantasting van de rubber. Dus direct na gebruik de tepel houders, pakkingen en slangen dóórspoelen, dan met chloorbleek- loog dóórborstelen om te desinfec teren. Voor een wekelijkse, speciale schoonmaakbeurt kan gebruik ge maakt worden van een soda-oplos- sing in warm, maar vooral niet kokend water. Na doorspoelen verdient het aan beveling de onderdelen op een des infectie-rek te plaatsen, dat niet in het volle licht is gesteld. Een voordeel van een systema tische reiniging is nog, dat de slijtage door teveel demonteren wordt tegengegaan. Goed onderhoud betekent altijd: Kostenbesparing Een halve eeuw geleden is er een uitvinder geweest, die een afdoend middel heeft gevonden tegen rijwiel diefstallen. Dat de uitvinding nu weer vergeten is, ligt niet aan het technisch wonder zelf, dat was vrij wel volmaakt. Maar de mensen, die het moesten gebruiken, waren niet volmaakt. Ze konden er niet mee omgaan. De verdachte in deze strafzaak had op zijn zolder een exemplaar van dit middel tegen fietsendieven gevonden. Het was een beetje roestig en stoffig geworden, maar met de oliespuit en de wondercréme, die tegenwoordig onze bromfietsen doet glanzen, kreeg hij het zaakje weer in orde. Met veel moeite mon teerde hij het geval op zijn fietsen met een gerust hart zette hij in het vervolg zijn karretje voor de deur. Om het dramatische van het geval goed te begrijpen, dienen wij nu eerst een korte technische beschou wing te geven. Het bedoelde ap paraat dan bestaat onder meer uit een pen, welke wordt aangedreven door een krachtige veer. Het appa raat werd aangebracht onder het zadel. In de veiligheidsstand gebeurt er niets mee. Maar wie zijn flets on beheerd achter laat, zet de pen om zo te zeggen op scherp. Gaat nu een onbevoegde op het zadel zitten, dan schiet de pen door het zadel heen naar boven, om zich in het aldaar bevindende vlak van de on bevoegde berijder te boren. Het is dus een probaat en afdoend middel, waarbij de dief tegelijk met het plegen van het misdrijf ook een deel van de straf toebedeeld krijgt. Hoe het apparaat verder werkt kunnen wij u niet uitleggen, want dat hebben wy zelf ook niet be grepen. De verdachte had met veel moeite het zaakje in orde gekregen en in spanning wachtte hij de dag af, waarop een eventuele dief de pen in zijn zitvlak zou krijgen. Maar er was niemand, die begerig naar de fiets keek. Iedereen in Nederland scheen er zelf een te hebben. Tot op een heerlijke zomerdag een jongeman met opvallend veel in teresse naar de fiets keek. De handige technicus, een man met een gelaat als van een klok die voortdurend op tien voor half negen staat, wachtte in spanning. De jongeman bleef zich in de buurt ophouden, maar aan de fiets kwam hij niet. De uitvindersleerling kon het tenslotte niet langer harden. Hij besloot naar buiten te gaan, even op zijn fiets rond te rijden en het karretje er dan weer demonstratief en kwasie onbewaakt neer te zetten. Zo stapte hij de stoep op, pakte de fiets, zwaaide elastisch het been over het zadel, en liet zich vervol gens met een luide kreet, gepaard gaande met uitdrukkingen, die in dit blad niet thuis horen, op de grond vallen terwijl hij huilerig wreef in de buurt, waar men zijn portemorinaie pleegt op te bergen. De technicus had namelijk vergeten de pen in de veiligheidstoestand te brengen en daardoor overkwam hem wat hij fietsendieven had toe gewenst. De jongeman, die alleen maar op zijn meisje had staan wachten, stond er schaapachtig bij te lachen. En dat bracht de verdachte tot zulk een graad van woede en ergenis, dat hij de jongen zonder verdere reden een flinke mep gaf. Wegens mishandeling eiste de officier nu een tientje boete. „En wat doet u nu met dat martelwerk- Vervolg pag. 4 le kolom onderaan.

Peel en Maas | 1955 | | pagina 1