Bloedtransfusiedienst Venray.
Goede Vrijdag
EROOTIT.SST^ FIR-?kALEFAN5i5EN "HSc.50652 WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN PWjiV^KWA^TA^f
Venray en de Missionarissen
van het h. Hart.
ings-werk
Twee ond-Dekens van Venray
vieren priesterfeest
Orgelhoekje
Verschil in broodprijs zon
slechts 2 cent zijn
Zaterdag 2 April 1955 No 13
ZES EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
f CONFECTIE VAN
Té
"EEN RIJK BEZIT
Gij bent bespot, bespuwd, gehoond.
Met doornen is Uw hoofd gekroond.
Ze hebben U nan 't kruis geslagen.
Met hout der schande moest Gij zelf dragen.
Eén heft een hand ziet, hij zwiept toe
Uw aangezicht verzet zich niet l is moe
van het ondraagzaam lijden,
dat ons moet gaan bevrijden.
Waartoe die haat?
Waarvoor dat kwaad,
door honderden milliarden reeds bedreven
op deze wereld, door U aan ons gegeven
als voorportaal van 't eeuwige geluk
doch wij, wij slaan het stuk
door oorlog, roof en moord.
Slechts rest de goeden nog dit ene woord:
Zoals het daglicht werd geboren
uit de nacht,
zal ook het goede door het kwade
worden voortgebracht.
Wim van den Eynde
XVI.
Niet erg lang bleef Pater Jan
van der Sterren in Lembean. Hoofd
zakelijk was het de bedoeling om
de taal goed machtig te worden en
dan naar een andere post te ver
trekken. Het gebied, dat hem te
wachten stond was geen gemakke
lijke taak, maar in ieder geval zou
hij het wel aan kunnen. Na een
jaar was Jan ver genoeg om een
volkomen zelfstandige taak te aan
vaarden en wel in de Banggai-
Archipel.
Dit is een eilanden-groep aan de
Oostkust van Celebes. In 1922
werden ze het eerst door de Mis
sionarissen van het H. Hart bezocht.
Het was de toenmalige Prefect
Mgr. Vesters. Er was toen slechts
een klein aantal katholieken (Phi-
lipino's), die zich in Sambiut hadden
gevestigd. Katholiek waren ze ge
bleven, ofschoon ze zeldzaam een
missionaris hadden ontmoet. Sinds
dien zijn de eilanden voortaan
regelmatig bezocht door een mis
sionaris en in 1926 telde men reeds
600 katholieken.
Gezien de grote toename van
katholieken werd besloten in 1928
om een vaste missionaris te be
noemen voor die eilanden. Groot
was de ziele-oogst, ofschoon de
Banggai-Archipel ook rijkelijk ge
zegend is met kruisen en weder
waardigheden. De bevolking is er
erg onbeschaafd. Waar zouden ze
de beschaving ook geleerd hebben
Het is voor een missionaris geen
kleinigheid om altijd onder derge-
\lijke mensen te moeten leven. Verder
de grote moeilijkheid van de dienst
reizen, die in de meeste gevallen
over zee gemaakt moeten worden.
Gelukkig is men in het bezit van
een motorboot, maar ook dikwijls
wordt de gewone zeilprauw nog
ingespannen. Het is nog echt stoer
missionariswerk in de echte zin
van het woord. De eenzaamheid
van de missionaris wordt een beetje
opgeheven door een internaat voor
schoolkinderen in Sambiut. De
pastoor leeft er van de geef van
het volk. Iedere middag en avond
wordt hem het eten gebracht.
Zoals reeds gezegd, zijn er veel
dienstreizen verbonden aan het
werk van de pastoor. Jan van der
Sterren weet er van mee te praten
en zal de dag niet vergeten, dat
zijn motorboot naar de haaien is
gegaan. Gelukkig is hij er zelf
goed afgekomen. Maar ook hier is
het, dat de geschiedenis zich her
haalt. Ik neem hier de gegevens
uit zijn brief aan zijn familie.
Jan is op dienstreis gegaan en
aanvankelijk ging het buitengewoon
goed. Langs de kust had hij reeds
meer dan zestig doopsels toege
diend. Zijn vervoermiddel was een
gewone prau met een motor eraan
bevestigd. Natuurlijk gaan op zo'n
tocht verschillende boys mee. Een
goede 30 kilometer waren ze van
land verwijderd, toen er benzine
getankt moest worden. Dit is een
gewoon karweitje, maar deze keer
liep het mis.
Hoe het précies gegaan is weet
Pater Jan ook niet, maar onder het
bidden van zijn brevier voelt hij
opeens vuur aan zijn benen. De
motor was in brand gevlogen en
het vuur was overgeslagen naar de
benzineblik waaruit pas getankt
was. Opeens overal vuur. Alles wat
op een of andere manier stofgoed
was werd aanstonds gebruikt om
te blussen. Gelukkig wordt men
het vuur in de prauw meester en
de motor blijft alleen doorbranden.
Dat was toen ook gauw verholpen.
Na de brandwonden verbonden te
hebben besluit men om zeilende
verder te gaan. Natuurlijk met een
half zeil, want de andere helft was
ook verbrand.
Zo zijn ze aan wal gekomen,
waar de motor werd gerepareerd.
De reis kon de volgende dag weer
worden voortgezet. De motor bleek
echter nog niet safe. Na een goed
half uur draaien vertikt hij het
weer.
Pater Jan zou zeker die reis niet
hebben aanvaard, maar omwille
van een zware zieke wilde hij terug
naar zijn statie.
Overigens was het maar een
kleine dag varen. Als de motor
weer gaat weigeren, wil Jan hem
maken, doch door de wind en gol
ven laat hij een onderdeel in de
golven vallen.
En zijn ze uitgepraat. Er komt
daarbij in de kortste keren een
geweldige storm opzetten, zodat
men genoodzaakt wordt om een
noodhaven op te zoeken. Een 100
meter van de kust wordt de boot
tussen een machtige hoop stenen
eilandjes gegooid. Heel het bootje
lekt als een biezen mandje.
Met behulp van de bevolking van
het eilandje, waar men wilde aan
leggen, is alles goed afgelopen,
maar enkele uren met man en
macht water scheppen is bij dat
klimaat niet aantrekkelijk.
Een week is de boot daar in de
reparatie geweest en Jan kwam
toen eindelijk weer thuis van zijn
dienstreis.
Als ik die verhalen lees, komt
onwillekeurig de gedachte bij me
op aan St Paulus, met zijn gevaren
te land en ter zee en dan wel voor
al ter zee.
Wij, hier in Nederland, weten
niet genoeg wat een missionaris
tegenwoQrdig nog meemaakt. On
willekeurig denken we aan heel
oude tijden. Maar het is goed om
te weten, dat ook nu nog derge
lijke moeilijkheden en gevaren
door een missionaris getrotseerd
moeten worden.
Pater van der Sterren is een van
die missionarissen en ik weet, dat
Venray hem niet in de steek zal
laten en hem zal steunen met
gebed en offer.
Venray vergeet zijn Venrayse
missionarissen niet
A.
Op de derde oriëntatieavond van
het Sociaal Charitatief Centrum
sprak de Eerw. Zuster Mariana
over het werk van de Dominicanes
sen van Bethanië uit Venlo, een
orde, die zich inzet voor het Reclas-
serings- en Kinderbeschermings-
werk.
In de lezing, welke met lichtbeel
den werd toegelicht, toonde de
Eerw. Zuster o.m. het rehabiliteren
de werk, waarbij zij aantoonde dat
in genoemde orde ook zgn. geval
len meisjes een plaats konden krij
gen.
Het reclasseringswerk bestaat
o.m. in cel bezoek o.a. in de te
Rotterdam gelegen vrouwengevan
genis, waar de katholieken gevan
genen eens per maand worden op
gezocht en zo goed als mogelijk
is worden geholpen.
Bij de uitreiking van de Dr Land-
steiner-penning aan een dertigtal
mensen van de bloedtransfusie
dienst, welke plechtigheid Dinsdag
plaats had, hield Dr Termote, in
ternist in het St Elisabeth-Zieken-
huis alhier, een interessante lezing
over de bloedtransfusie-dienst in
het algemeen.
Twee prikjes
Tegenwoordig is de bloedtrans
fusie een algemeen aanvaard feit
geworden. Velen hebben er reeds
mee te maken gehad, hetzij als
bloedgever, hetzij als bloedontvan-
ger en men vindt het alweer dood
gewoon.
De bloedgever, de donor, wordt
op een gegeven moment opgeroe
pen, krijgt een prik en ziet zijn
bloed in een fles lopen. Bloed, dat
niet stolt. Heeft men genoeg, dan
wordt 't buisje uit de arm getrok
ken, een pleistertje op de wond,
even blijven liggen, een kop koffie
en het is gebeurd. Enkele uren
later (het kan zelfs 14 dagen later
zijn) krijgt de patiënt een prik,
wordt het buisje in zijn arm ge
stoken en even later ziet men lang
zaam de fles bloed leegdruppelen,
nieuwe kracht en gezondheid bren
gende. Risico is er niet bij, of het
moest zijn, dat de donor te gauw
wegloopt en zijn lichaam niet een
paar minuten rust gunt, dat het
nodig heeft om de bloedreserves in
het geweer te roepen. Dan loopt
hij kans duizelig te worden en zelfs
flauw te vallen. Wacht hij rustig
10 minuten, dan is alles over en
kan hij zijn dagelijks werk weer
hervatten.
Zo is 't echter nog niet zo heel
lang. Veel onderzoek en geëxperi-
menteer, o.a. met dieren en veel
teleurstellingen hebben de trans
fusie gemaakt tot wat ze nu is;
een redmiddel voor velen en een
machtig wapen in de hand van de
arts.
300 jaren geleden.
Toch is 't al bijna 300 jaren ge
leden, dat de eerste bloedtransfusie
aan een mens werd gegeven.
In 1667 gaf namelijk de arts Jean
Baptist Denis een jongen schapen-
bloed, via de directe methode. Dat
wil zeggen, dat schaap en mens
via ingewikkelde ingrepen met
elkaar verbonden werden. Deze
wijze van werken had echter weinig
succes en daaruit is te verklaren,
dat deze methode zeer zelden in de
volgende 150 jaren werd uitgevoerd.
In 1818 was het James Blundell,
die voor het eerst mensenbloed bij
de transfusie gebruikte. Ook toen
weer volgens de directe methode.
Ook dit was een zeer gecompli
ceerde ingreep. Men gebruikt na
melijk slagaderbloed van de donor
en aangezien men nog niets wist
van bloedgroepen e.d., was 't goed
mogelijk, dat shock-toestand, lucht
embolie, stolsel e.d. optraden, die
dikwijls dodend waren voor de
patiënt.
Toch werden tot 1900 meer dan
400 maal bloedtransfusie toegepast.
In 1900 ontdekte de Duitser
Dr. Karl Landsteiner
de verschillende bloedgroepen nl.
A, B en AB, maar het duurde tot
1911 voordat Dr. Ottenberg het
verband van deze bloedgroepen met
de transfusie-reacties vaststelde.
Toen men eenmaal door had, dat
de verschillende bloedgroepen alleen
volgens hun bepaalde kassificatie,
dus A bij A en B bij B, Ab bij Ab
en O met O gunstige reacties gaven
begon de grote opgang van de
transfusiedienst, zeker toen de
Belg Hustin ontdekte, dat bloed
niet stolde als het met zout en
citroenzuur was behandeld. Toen
was de directe methode niet meer
nodig en kon de uitgestelde trans
fusie (de zg. flessen-methode)
voortaan gebruikt worden. Als dan
in 1940 Dr. Landsteiner nog de
Rhesus bloedgroepen ontdekt, weet
men practisch alles af van wat
zich afspeelt bij de bloedtransfusie.
Bloedtransfusie in Venray
Als op dit moment de arts geen
beschikking had over bloed voor
Besproken werd het werk in
Stevensbeek, waar meisjes van 16
tot 21 jaar heropgevoed worden.
Het werk in de Observatiehuizen te
Rijsbergen en Mook, voor jongere
kinderen werd aan de hand van
lichtbeelden nader uitgelegd, als
mede te Baexem voor voogdijkin
deren, die op het ogenblik een
der modernste inrichtingen op dit
terrein is.
Een zeer interessante lezing, die
het werk van deze Zusters voor
velen in een geheel nieuw licht
plaatsen.
De voorzitter L. Laurensse, kon
digde aan, dat ook in Venray een
reclasserings-comité zal opgericht
worden.
Verder werd besloten een contact
avond te houden, waarop Dr Ver
aart o.m. zal spreken over de gees
telijke volksgezondheid.
Deze avond zal midden April
gehouden worden.
de transfusiedienst, zouden niet
alleen veel minder operaties plaats
kunnen hebben maar zouden ook
meer mensen moeten sterven, die
nu gered kunnen worden. Door de
moderne techniek stijgt het aantal
operaties en daarmede het aantal
bloedtransfusies. In 1953 waren
hier in het Ziekenhuis 201 trans
fusies afkomstig van 186 donors.
In 1954 waren het er 254 of 21 per
maand van 276 donors.
Hoewel het aantal donors op dit
moment voor het Ziekenhuis in
Venray voldoende is, dit in tegen
stelling met vroegere publicaties,
houdt men zich toch aanbevolen
voor nieuwe opgaven, want zoals
uit bovenstaande cijfers blijkt
wordt telkens meer bloed gevraagd.
Namens de doktoren van Venray
bracht Dr. Termote aan het einde
van zijn inleiding dank aan alle
donors voor hun onbaatzuchtig
werk.
Dankbaar
was ook de heer Burgemeester
gestemd, die aan de dames en heren,
die 5 of meermalen bloed hadden
afgestaan, de Dr. Landsteiner pen
ning overhandigde. De Burgemees
ter verheugde er zich over dat in
deze materialistische tijd nog zo-
velen gevonden werden, die op een
dergelijke onbaatzuchtige wijze hun
medemens hielpen, met iets van
zich zelf.
Men praat veel over de charitas,
maar dit is charitas metterdaad.
Hij prees de aanwezigen donors en
noemde hun werk zeer prijzens
waardig en hij hoopte dat hun
voorbeeld navolging zou mogen
vinden. Als eerste wilde hij zich
zelf als donor opgeven.
De penning, die hij zou overhan
digen noemde hij een hoge onder
scheiding, omdat ze enigermate
uitdrukking gaf van de dank van
het Nederlandse Rode Kruis voor
het werk van de donors.
Na afloop van de uitreiking der
penningen werd dan nog eens
extra bedankt dhr. F. Cremers, die
de plaquette voor 15 malen bloed-
afgif ten in ontvangst mocht nemen.
Na een gezellig samenzijn, sloot
Voorzitter Colsen deze vergadering,
waarop 28 donors de penning ont
vingen namens het hoofdbestuur
van het Nederlandse Rode Kruis.
Venray kent sinds de oprichting
van het Dekenaat Venray drie
Dekens. Twee zijn rustend nl. de
H.E. Heren Thielen en Berden. Dat
is op zich al een bijzonderheid,
waar echter nog meer de nadruk
op komt te liggen, als beide laatsten
ongeveer ter zelfder tijd een pries
terfeest vieren.
Oud-Deken Thielen
vierde namelijk Woensdag jl. in alle
stilte zijn 60-jarig priesterfeest in
het ziekenhuis te Horst, waar hij
sinds 1935, bij gelegenheid van zijn
40-jarig priesterfeest, zijn intrek
heeft genomen.
De bijna 83-jarige priester, die
meer dan 7 jaren aan het hoofd
stond van de Parochie St. Petrus
Banden en de eerste Deken was
van het nieuwe Venrayse Dekenaat,
heeft dit feest in alle stilte her
dacht. Hij is nog steeds vitaal en
volgt de gebeurtenissen rondom
zich nog immer met volle aandacht.
Dat hij ook Venray niet vergeet
blijkt uit zijn gesprekken, waarbij
hij goed op de hoogte blijkt te zijn
van alles wat in Venray gebeurt.
Op deze dag mocht hij ook van
Venrayse zijden nog vele geluk
wensen in ontvangst nemen.
Deken Thielen werd in ,1871 te
Horst geboren. In 1895 werd hij
priester gewijd, waarna hij tot
1921 leraar was aan het College te
Rolduc. In 1921 werd hij tot pastoor
in Mook benoemd en in 1927 werd
hij pastoor in Venray. In 1935 werd
hij rustende.
Oud-Deken Berden
viert op Vrijdag 8 April zijn 50-jarig
priesterfeest. En laten we er direct
bijzetten: in alle stilte, want de
gouden jubilaris wil niet dat enige
aandacht aan dit feest gegeven
wordt. Ondanks herhaaldelijk aan
dringen van geestelijke en wereld
lijke autoriteiten wilde hij geen
feestelijke herdenking en bij deze
wens hebben wij ons natuurlijk
neer te leggen.
Oud-Deken Berden, die vorig jaar
afscheid nam, is nog steeds een
bekende figuur. Men kan ook moei
lijk de twintig jaren geestelijk
leiderschap van deze priester ver
geten.
In de twintiger jaren is hij rector
te Oostrum geweest en van 1935
tot 1954 was hij de geestelijke leider
van het Venrayse Dekenaat. Bij zijn
afscheid vorig jaar is nog eens
duidelijk aan het licht gekomen,
wat deze priester voor Venray heeft
gedaan en hoe hij voor zijn
Mgr. Hanssen 25 jaar priester
Mgr. dr. J. M. J. A. Hanssen, bis
schop-coadjutor van Roermond, zal
Dinsdag 5 April de dag herdenken
waarop hij, vijfentwintig jaar ge
leden, tot priester werd gewijd. Daar
deze herdenking echter inde Goede
Week valt, zal de viering geschieden
op Eerste Paasdag.
Mooi succes!
Op de Paasveetentoonstelling te
Beek behaalde de heer Th. Geurts
uit Wanssum, de navolgende be
kroningen:
Categorie 3: runderen met melk
tanden, 2e prijs. Cat. 4, runderen
met 2 brede tanden: 3e prijs. Cat. 5,
runderen met 4 brede tanden: le
pr. Cat. 8, koeien: ere- en 2e prijs.
Bouw industriehallen
Te Gennep had de aanbesteding
plaats voor de bouw van twee in
dustriehallen op het Industrie
terrein. De laagste inschrijfster was
de Cago uit Gennep voor de som
van f 152.800.
„Het Limburgse Groene Kruis"
Het Hoofdbestuur van de R.K.
Vereniging „Het Limburgse Groene
Kruis" heeft benoemd tot medisch
directeur de heer F. W. M. Suijs,
thans arts te Beek en Donk(N.-Br.)
De heer J. Bremmers, secretaris
van de RJK. Vereniging „Het Lim
burgse Groene Kruis", is gelijktijdig
benoemd tot administratief direc
teur.
Dr W.J.F. Nuyens in het goud
Op 31 Maart j.l. herdacht dr W.
J.F. Nuyens te Boxmeer de dag,
dat hij 50 jaar geleden zijn arts
examen behaalde. Twee jaar later
vestigde de nog jonge arts zich in
Boxmeer.
In 1930 werd dr Nuyens verbonden
aan de Psychiatrische Inrichting
Sint Anna te Venray. Na hier en
kele jaren werkzaam te zijn ge
weest, werd dr. Nuyens benoemd
in de inspectie Den Bosch als psy
chiater bij de dienst geestelijke
volksgezondheid. In alle rangen van
het maatschappelijke en charitatieve
leven, niet alleen in Boxmeer, maar
in het gehele land van Cuyck en
Noord-Limburg was dr Nuyens in
deze halve eeuw werkzaam.
Grote bekendheid geniet deze
eenvoudige arts bij de pelgrims der
Lourdes-bedevaarten, die hij mins
tens twee maal per jaar meemaakt.
Bij zijn zilveren artsjubileum
werden zijn verdiensten beloond
met de pauselijke onderscheiding
der Orde van de H. Gregorius de
Grote. Verder ontving hij de Rode
Kruis-onderscheiding van Oostenrijk
en de Watersnoodmedaille 1926.
Binnenkort hoopt dr Nuyens 80
jaar te worden.
Gemeenteraad Bergen
contra Ged. Staten
Ged. Staten hebben het besluit
van de gemeenteraad van Bergen,
vernietigd, waarbij werd verklaard,
dat de heer G.A. Smals alle ver
eisten van het raadslidmaatschap
bezit. Hierover was verschil van
mening gerezen, nadat onlangs een
nieuwe gemeente-geneesheer in
Bergen was benoemd, waarbij toen
aan het licht kwam, dat volgens
een instructie van 1946 ook de heer
Smals nog altijd gemeente-genees
heer was.
De voorzitter van de raad stelde
vast, dat deze functie volgens de
bepalingen van de kieswet onver
enigbaar is met het raadslidmaat
schap. Hij stelde voor de heer Smals
van dit lidmaatschap vervallen te
verklaren.
De raad stelde zich echter op 't
standpunt, dat de heer Smals wel
voldoet aan de voorwaarden, mede
omdat hij sinds z'n benoeming tot
raadslid in geen enkele vorm eniger
lei financiële vergoeding heeft ont
vangen.
Men besloot thans tegen het be
sluit van Ged. Staten bij de Kroon
in beroep te gaan. De heer Smals
zal persoonlijk ook nog beroep aan
tekenen.
Dodelyke aanrijding
in Hoensbroek
Dinsdag is de 59-jarige J. H.
Mevissen uit Hoensbroek door een
mijnwerkersbus van de firma vd.
M. uit Horst overreden en op slag
gedood. De heer M., die ploegbaas
badknecht is op de staatsmijn Hen
drik, was per rijwiel op weg naar
zijn werk. Het slachtoffer was ge
huwd en vader van 5 kinderen.
(Bijna) een sprookje in Spyk
In Spijk is het sprookje van „de
zeven geitjes" bijna werkelijkheid
geworden. Marie, de geit van G.
Brongers, heeft er het leven ge
schonken aaneen vijf ling: 4bokkies
en 1 geitje. En heeft daarmee een
Nederlands record op haar naam.
parochianen heeft gewerkt en ge
zorgd. En dat hij thans in Leunen
nog met alle belangstelling het
wel en wee van Venray volgt is
vanzelfsprekend.
Dat zijn oud-parochianen ook
hem niet vergeten, zal ook blijken
op deze dag, want al moet men
van uiterlijk vertoon afzien, toch
zullen velen hem dankbaar geden
ken in hun gebed, juist in de dagen
van de Goede Week.
Verantwoording
vorig bedrag f 19140.45
Orgelbusjes Boshuizen,
Lull en Servatiusweg f 111.44
Diverse wijken f 156.13
Wed. G. Venray
een orgelpijp f 10.
Gift N.N. orgelpijp f 500.—
N.N. f 100.—
N.N. f 50.—
N.N. f 25.—
N.N. f 25.—
N.N. f 5.—
Inhoud van orgelbusje f 46.69
TOTAAL f 20169.71
Bouwt Uw Orgel mee af
Gironummer 576604
Orgelfonds Venray
Afhalen of bezorgen?
Minister Mansholt heeft op het
Int. Bakkerscongres medegedeeld,
dat de broodprijs in ons land de
laagste is van Europa.
Na deze uitspraak wekt het ver
wondering, dat de bewindsman
zonder enig overleg met de Bakkerij
gekomen is met de uitspraak, dat
er maar een eind moet komen aan
de bezorgkosten en daardoor bij de
consument de indruk vestigt, dat
er teveel wordt betaald voor het
brood. Aldus wordt gesteld in het
jongste nummer van „De Katho
lieke Bakker", welk blad de mede
delingen van de minister over het
verschil in afhaal- en bezorgprijs
van brood aanvecht.
Er zal, zo zegt het blad, wel enig
verschil te vinden zijn tussen afhaal
en bezorgprijs, maar als dat twee
cent zal bedragen dan zal het veel
zijn. Als de winkelverkoop toeneemt,
moet de bakker personeel in zijn
winkel hebben, dat geld kost.
Bovendien komen er verpakklngs-
kosten. De bezorgprijzen van brood
en van melk zijn absoluut niet met
elkaar in verband te brengen, zoals
minister Mansholt deed. Als bij het
brood de bezorging wordt opgeheven
dan kunnen de bezorgers, die 's mor
gens in de bakkerij werken, toch
niet in de productie worden gemist
en omdat zij toch een volle dag in
dienst gehouden moeten worden,
zullen deze loonkosten dan geheel
op de productie drukken met als
gevolg: verhoging van de kostprijs
van het brood.
Wanneer men maar een verschil
van twee cent krijgt tussen afhalen
en bezorgen, dan gaat de consument
daarvoor stellig niet zelf het brood
halen. Bovendien dreigt dan het
gevaar, dat bedrijven, die alleen
bezorgdebiet hebben, gaan bezorgen
tegen de afhaalprijs. Dan is het
effect van het verschil verloren ge
gaan en is het gevolg alleen, dat
de hele bakkerij plaatselijk op een
lagere pfijs gekomen is. Als dit de
verborgen bedoeling van de regering
is, laat men dat dan liever zeggen.
Opgemerkt wordt voorts, dat zo
wel op het platteland als in de
nieuwe wijken van de grote steden
de bezorging niet gemist kan wor
den. „De Katholieke Bakker', acht
't onjuist, dat de overheid uitspra
ken zoals de onderhavige maar
rauwelings doet, zonder overleg met
de bakkers zelf.
Nieuws uit
Venray en Omgeving
GROENE KRUIS
A.s. Donderdag 7 April, is het geen
Consuitatiehureau voor zuigelingen.
Openbare bekendmaking
Burgemeester en Wethouders der
gemeente Venray brengen ter open
bare kennis, dat door hen bij be
sluit van heden, no. 156, de ten name
van M.H. Stoks, wonende Lang
straat 22 alhier, staande vergun
ning voor het vervoer van personen
met een huurauto overeenkomstig
zijn verzoek is overgedragen aan
Henricus Johannes Stoks, thans
nog wonende te Nuenen F 26m.
Venray, 16 Maart 1955.
Vertrek naar de Missie
Maandag vertrok vanuit Merseio
naar het Missiegebied in Brazilië
de Weleerw. Pater B. van Meijel.
Pater van Meijel dankte aan de
vooravond van zijn vertrek al de
weldoeners uit Merseio en omgeving
voor de vele giften en gaven,
welke hij voor zijn vertrek had
meegekregen.
Botsing
Maandag kwamen op de Stations
weg een scooter en een luxe wagen
met elkaar in botsing. De materiële
schade was nogal beduidend, maar
de belde bestuurders kwamen met
de schrik vrij.
GEVONDEN:
1 paar bruine wanten, laten liggen
bij Zeegers, Schoolstraat 6.
2 boodschaptassen, zijn blijven
staan in de winkel van Slagerij
Goumans, Patersstraat 8.