Deken Berden
gaat heen
De ontginning
van de Venrayse Peelvlakten.
Kindervacantie-werk
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Zaterdag 10 Juli 1954 No. 28
VIJF EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
f ONDERVINDT
PEEL EN MAAS
f CONFECTIE VPV
EEN RIJK BEZIT
DRUK EN UITGAVE FIRMA VAN DEN MUNCKHOF
GROOTESTRAAT 28 TELEF. 512 GIRO 150652
„De Deken gaat weg".... Dat ge
rucht verspreidde zich in het afge
lopen weekend als 'n lopend vuur
door ons dorp en door het gehele
Dekenaat.
De Deken gaat weg....
Men kon merken, dat de mensen
schrokken van dit bericht. Zeker,
men wist dat de heer Deken de last
der jaren had te dragen en dat hij
zelf meermalen reeds gepraat heeft,
over ophouden en het werk over
dragen aan een jongere kracht,
maar men nam dat niet serieus,
omdat men zeker verwachtte dat
hij zijn gouden priesterfeest zou
vieren in de plaats, waarvan hij
meer dan twintig jaren de geeste
lijke Herder was geweest. Maar bij
navraag bleek het gerucht waarheid
te zijn en men kan binnen afzien
bare tijd de officiële bevestiging tegemoet zien van het Bisdom.
De Deken gaat weg.... Als men
zich dat bericht even tot zich door
laat dringen, dan wordt men on
willekeurig stil. Want dan reali
seert men zich dat men deze grijze
Herder binnen afzienbare tijd niet
meer zal zien in de grote St. Petrus
Banden, zijn levenswerk. Dat men
hem niet meer zal zien op de ver
gaderingen van K.A. en vele andere
verenigingen, die door hem zijn
opgericht en geleid. Dat men hem
niet meer zal zien in de vergade
ringen van de Schoolbesturen,
waarvan hij de onvermoeide stuwer
was. Dat men hem niet meer zal
zien op al die terreinen, waarop
hij bijna twintig jaren hier in
Venray heeft gezwoegd en gewerkt.
Dan realiseert men zich welk een
stempel deze grijze Deken in de
afgelopen jaren op Venray heeft
gedrukt, hoe deze man gewerkt en
gesloofd heeft, óók op terreinen,
waar we geen weet van hebben.
En dan kan men ook begrijpen, hoe
zwaar en moeilijk het voor de
Deken is geweest om dit besluit
te nemen.
In 1935
kwam Deken Berden voor de tweede
maal in de Gemeente Venray. Was
hij in de twintiger jaren rector in
Oostrum, nu was hij geroepen om
als Pastoor-Deken leiding te gaan
geven in de Parochie van St. Petrus
Banden en in het kleinste Dekenaat
van ons Bisdom.
Afkomstig uit Blerick hield hij
van het Noord-Limburgse land en
zijn bewoners en al wist hij, dat
een zware taak in deze steeds
groeiende parochie hem wachtte,
hij aanvaardde die taak graag, om
dat het ideaal van iedere priester
is, herder en behoeder te mogen
zijn.
De zorgen en moeilijkheden waren
toen al vele, de crisistijd had vele
mensen armoede gebracht en dik
wijls bitterheid achtergelaten. De
toekomst van Venray zou moeilijk
worden in verband met de steeds
aangroeiende bevolking. Er moest
expansie gezocht worden voor onze
boeren-jongeren, het onderwijs
moest worden vernieuwd en uitge
breid, de geestelijke zorg en ver
zorging vroeg meer tijd en groter
moeite, maar de nieuwe Deken
bleek een harde werker, die zich
zelf niet spaarde en zich van zijn
verantwoordelijkheid bewust was.
Spontaan en open gaf hij zich aan
zijn nieuwe parochianen, die in de
loop der jaren deze priester en
herder hebben leren waarderen en
hoogschatten.
Maar naast de geestelijke bouwer
was hij ook een materiële bouwer.
Het kerkarchief werd hersteld en
geïnventariseerd, de restauratie en
uitbreiding van de St Petrus Ban
den, waaraan bijna meer dan vijftig
jaren niets gedaan was, werd zijn
levenswerk.
Vraag niet, hoe hij het klaar
speelde bij Monumentenzorg er uit
te halen wat er uit te halen was;
vraag niet, wie hij in 't geweer
riep voor zijn Dekenale kerk, het
kwam voor de buitenwereld alle
maal zo vanzelf. Maar zij, die het
meemaakten, weten, dat het alle
maal zo vanzelf niet ging.
Dat telkens en telkens weer op
nieuw voor de voltooïng gewerkt
moest worden en dat het telkens
de Deken was, die het klaarspeelde.
Hij bouwde het onderwijs uit,
richtte nieuwe verenigingen op en
blies oude nieuw leven in. Niet
alléén op het godsdienstig terrein
stond de Deken voorop, maatschap
pelijk, sociaal en cultureel werk
vonden in hem een initiatiefnemer
en doorzetter.
Naar alle facetten van ons ge
meenschapsleven ging zijn aan
dacht uit, waarbij vooral de jeugd
zijn intense zorg en liefde had. Zo
lang hij kon bleef hij hen katechis-
mus geven en dat werden lessen,
waar menigeen later eerst de waar
de van begreep.
In 1940
kwam de oorlog met zijn leed en
ellende, met zijn tegenslag en zijn
rampspoed. Wie echter wijken ging
voor het bruut geweld, de Deken
van Venray week niet...
Onversaagd zei hij de bezetter
waar het op stond, onversaagd bleef
hij de Herder van zijn kudde, be
wust van zijn leiderschap, bewust
van zijn verantwoordelijkheid.
Persoonlijke risico's telde hij niet,
de belangen zijner parochie, het
geestelijk heil van de hem toever
trouwden stond voorop.
Het is allemaal zo gauw geschre
ven en gedrukt, maar wie deze
figuur grijzer en ouder heeft zien
worden in die jaren, wie zelf
enigermate verantwoordelijkheid
moet dragen, die zal beseffen, dat
het allemaal zo gemakkeiijk niet
ging,
Welk een zorgen en moeilijkhe
den er waren, zullen slechts zeer
weinigen weten, zoals ook slechts
weinigen weten, wat hij persoonlijk
deed voor de honderden onderdui
kers, voor de Joden, voor allen, die
hulp en steun nodig hadden.
En toen het einde kwam van deze
verschrikking, toen iedereen meen
de, dat alle ellende afgelopen was,
toen kwam het bombardement, de
beschieting, de verwoesting
1944.
En daar stond de herder..., Zijn
kudde verstrooid en uit elkaar, zelf
beroofd van het laatste wat hij
had, met een kerk, die één puin
hoop was, met scholen, die verwoest
of leeggeplunderd waren, met
mensen, waarvan het grootste deel
bijna alles kwijt was.
Een oude man, die zijn werk met
brute hand kapot geslagen zag en
die niets meer restte als wat puin
en ellende.
Hebben wij ons, met onze eigen
moeilijkheden en zorgen van die
dagén, wel eens gerealiseerd, wat er
moet omgegaan zijn in het hart van
die grijze priester, die niets meer
had. En dat op een tijdstip, dat er
juist zoveel moest zijn, om de nood
te lenigen, die op allerlei gebied
zich na de bevrijding openbaarde.
Op een tijdstip, dat anderen aan
hun pensioen en welverdiende rust
gaan denken, moest Deken Berden
vooruit. Zich ontworstelen aan het
puin en weer bouwer zijn. Weer
opnieuw beginnen, weer opnieuw
opbouwen, ploeteren, werken om
opgebouwd te krijgen, wat zo drin
gend nodig is.
O ja, we hadden critiek, want
dit was niet gebeurd en dat niet
en je zag niemand op huisbezoek
en dit was te kort en dat was te
lang, maar intussen zat de heer
Deken met honderden formulieren,
met zijn parochianen over drie
kloosterkapellen verdeeld, met
controleurs en schade-enquête
mannen, met een noodbarak als
school, met honderd en een probleem
zowel op geestelijk als materieel
terrein. En hij stond practisch
alleen....
Misschien dat een latere geschied
schrijver bij benadering zeggen kan
wat deze priester zich na de oorlog
heeft af moeten beulen.
„Ik ben bouwheer, administrateur,
klachtenbus, architect, reiziger,
bedelaar, ik ben van alles", zo was
zijn klacht enkele jaren geleden,
„ik ben alles, behalve pastoor, want
daar is geen tijd meer voor...." En
inderdaad het werk, wat deze
priester het meest ter harte ging,
moest hij laten liggen. Zijn 40-jarig
priesterfeest heeft hem echter
moge tonen, dat Venray zijn werken
en sjouwen waardeerde en dat men
hem als priester en leider hoog
schatte.
Dat H. M. de Koningin hem haar
Officier maakte, dat accepteerde
hij, maar niet voor zich zelf, zoals
hij in zijn hele priesterleven zich
zelf uitgeschakeld heeft. Hij accep
teerde dat voor Venray, voor die
zwaar getroffen plaats, die met
zulk een wonderbaarlijk elan nieuwe
wegen insloeg naar wederopbouw,
herstel en uitbreiding. Maar een
der voormannen van deze weder
opbouw en dit herstel was de grijze
Deken, die vocht en bleef vechten
In de aankondiging van B. en W.
dat er weer verkoop van rogge op
stam zai plaats hebben, staat heel
nuchter, dat dat en dat perceel in
de Meerselse Peel ook verkocht zal
worden. Alsof dat al jaren lang
ontgonnen is en niet voor twee
jaren terug slechts wat mager
buntgras en hei opleverde,...
We vinden het heel gewoon, dat
in tien jaren tijds honderden heet,
peelgronden worden ontgonnen, die
eeuwenlang maar hebben gelegen,
ondoordringbaar en onbruikbaar.
DE VREDEPEEL.
Wie in het spoor van de grote
logge Duitse basaltwagens langs de
Vredepeel gaat, waar de wegen al
duidelijk de sporen dragen van deze
enorme tonnenmassa, die elke dag
opnieuw tientallen malen er over
dreunen, die kan zich maar moei
lijk realiseren, dat dit alles, vier of
vijf jaren geleden, nog een woeste
vlakte was, waar hoogstens een
eenzame fietser een kortere weg
naar de Rips wist te vinden.
Want nu grazen er koeien en
pikken er de kippen en staat de
rogge te wuiven onder de grauwe
lucht.
En binnenkort zullen er de eerste
boerderijen komen, zal de eerste
steen gelegd worden van een Vre-
desdorp. Maar achter tegen de
Brabantse grens is men nog volop
aan het ontginnen.
Meer dan 100 ha. peel moeten
daar nog herschapen worden in
kavels vruchtbare grond. Meer dan
100 mensen zijn hier in de stilte
van de Peel aan het werk en elke
schop, die ze in de grond steken,
iedere kipwagen, die ze voortduwen
is een stap vooruit naar de defini
tieve ontginning van de Vredepeel.
HET VLIEGVELD.
Maar de basaltwagens jakkeren
voort, tot aan het einde van de
weg, die, niemand weet waarom,
eensklaps doodloopt, terwijl in de
verte de boerderijen van de Rips te
zien zijn en terwijl men weet, dat
door een verlenging een korte weg
naar Den Bosch en Oostbrabant
mogelijk zou zijn.
Onwillekeurig denkt men dan aan
de misère van de Overloonseweg
indertijd, waar men zo lang moest
wachten tot een behoorlijke ver
binding tussen Brabant en Limburg
tot stand was gekomen en men
kan slechts hopen, dat de ambte
naren hier hun les geleerd hebben.
Maar de Duitse chauffeurs heb
ben wel wat anders te doen als
daaraan te denken, want ze moeten
links af over een pasgebaande weg.
die men er maar even gauw heeft
ingeduwd, om het vervoer naar 't
vliegveld gemakkelijker te maken.
Dat telt men niet meer, een weg
aanleggen.
Bulldozers scheppen en schuiven
de grauwe Peelgrond egaal, walsen
hem vast. Er komen duikers in 't
Defensiekanaal en ijzeren platen
in de wielsporen en klaar is de
weg
Dat de wagens kreunen en ro
ken als de zware wielen wegzak
ken, is van later zorg, zo lang ze
maar blijven rijden. En ze blijven
rijden, de een na de ander daar
bij het vliegveld.
Een heel voorzichtige schatting
zegt, dat meer dan 30.000 m3 zand
reeds zijn verplaatst en omgezet
sinds met het vliegveld begonnen
werd. 30.000 m3 grond, daar hebben
de tientallen graafmachines aan
meegewerkt, de bulldozers, de
vrachtwagens en meter na meter
moer en veen is losgescheurd.
30.000 m3 grond verplaatst. Uit
voor zijn St. Petrus Banden, voor
zijn scholen, voor zijn onderwijs,
die vocht om het geestelijk peil
weer omhoog te halen, die de stoot
gaf voor een nieuw en goed geleid
verenigingsleven, die altijd en im
mer paraat was als men zijn hulp
inriep.
1954
Aan dat werkzame leven gaat
een einde komen.
Grijs en gebogen kan deze pries
ter bijna terugzien op vijftig jaren
herderschap. En van deze vijftig
zijn de zwaarste en moeilijkste
jaren ongetwijfeld de Venrayse
jaren geweest, waarin hem geen
leed gespaard is gebleven.
Bij zo'n afscheid zeggen woorden
zo weinig.
Er is een dankbaar herdenken
wat deze priester voor Venray heeft
gedaan. Een dankbaar erkenning
van zijn werk, van zijn herder zijn,
door zijn woord in gedachten te
houden en er na te handelen, wat
hij schreef als de slagzin voor dit
jaar: Ken Uw plicht en doe Uw
plicht. Hij kan verklaren, dat hij
zijn plichten gekend en gedaan
heeft. Het nieuwe Venray kan en
zal daarvan tot in lengte van dagen
getuigen.
de Meerselse Peel heeft men op de
hoge ruggen de zand afgegraven,
waarvoor weer nieuwe wegen ge
baand moesten worden, weer vele
kilometers ijzeren platen moesten
worden gelegd.
En met de regelmaat van een
klok trokken de vrachtwagens van
de startbanen met veen en moer
geladen naar de Meerselse Peelom
daar te lossen en gele zand te
laden. En zo zijn de twee startba
nen, ieder 2.5 km. lang, uitgegraven
en weer volgestort. Meters en me
ters diep. Over de ontwatering van
dit terrein en al die andere kar
weien spreekt men ternauwernood,
want dat is alweer vergeten.
Die startbanen moeten klaar en
daarom denderen de zware diessels
der Duitsers dag en nacht om de
basalt aangevoerd te krijgen, die
over de aangestampte gele grond
komt van de startbanen.
Waar het eerst heuvelig en vol
moer en zo nat was, dat men er
zelfs in een droge zomer ternauwer
nood door kon, daar liggen nu
duidelijk afgetekend door de gele
zand, de twee banen, de een 45 M.
breed, de ander 22 M., strak als
een biljartlaken, zonder één onef
fenheid.
En zelfs het spoor van de zwaar
ste vrachtwagen kan men ternau
wernood in de baan terugvinden.
Nu is het de beurt aan de basalt.
Wie op het vliegterrein komt, die
vraagt zich af, waar in 's hemels
naam toch al die aanvoer gebleven
is.
Maar de zes stoomwalsen weten
er raad mee. Ze persen en wringen
de brokken basalt in de startbanen
in het kleine gedeelte wat
gereed is, ligt een weg, zo hard en
vast, dat die zelfs het allerzwaarste
materieel kunnen hebben.
Maar we moeten verder. De
kilometers lange riolering, die men
aanlegt, de speelvelden, die worden
aangelegd, de wegen, kortom dat
grootse werk vraagt zoveel aan
dacht, dat men kranten er over
vel kan schrijven. En dat is niet
de bedoeling, want het moet voort
naar de
MEERSELSE PEEL.
maar de lange winters hebben een
spaak in het wiel gestoken.
Gemiddeld hebben er een 200tal
mensen dagelijks aan gewerkt. Als
men rekent, dat 1 ha. ontginning
100 man-weken vraagt, dan blijkt
dit ook nu weer te kloppen.
De kavels 5 en 6 zijn, zoals reeds
gezegd, voor bos bestemd. Hier
zitten inderdaad enkele zware rug
gen in, maar de aanleg van het
vliegveld is hieraan ten goede ge
komen, omdat een groot gedeelte
van de gele zand voor de start
banen hiervandaan is gehaald.
Er is dus kans, dat uit deze
stukken nog een kleine kavel be
schikbaar komt voor bouwgrond of
weiland.
De gereed gekomen grond heeft
gekost aan ontginning, dus zonder
wegen, bijna f 1.300.000 of ongeveer
f 7200 per ha.
De gemeente ontvangt hierin
pet. subsidie, zodat een ha. ontgin-
ningsgrond de gemeente ongeveer
f 900 kost.
De aanleg van wegen, electrici-
teit, waterleiding etc. echter, zal
de kosten zeker opvoeren tot f 1400
Zodat iedereen kan zien, welke be
dragen de gemeente bij de uitein
delijke verkoop hierop nog toelegt.
Deze ontginning was duur. Op de
eerste plaats was de wijze van
subsidiëring in de Vredepeel bijv.
gunstiger, terwijl hier bovendien
juist de duurste kavels ontgonnen
zijn. De goedkopere, die dus het
geheel zouden gedrukt hebben, zijn
nu er afgevallen voor het vlieg
veld.
De wegenaanleg is achtergeble
ven, mede door het vliegveld. Men
hoopt echter, ook dit jaar nog hier
aan te beginnen.
HEIJDSE PEEL.
En nu kijken de mannen van de
Grontmij alweer uit naar de 225
ha. van de Heijdse Peel, aan de
overkant van de Deurneseweg,
waaruit men eerlang 16 kavels
hoopt te vormen.
Het materiaal, als kipkarren en
rails ligt alweer klaar om overge
bracht te worden. De plannen zijn
al klaar, de subsidieregeling is in
orde, maar er zijn geen werk
lieden.
Van de ene kant is het een ge
lukkig teken, dat op dit moment
te weinig mensen voor ontginning
beschikbaar zijn, maar van de an
dere kant, zou men ook graag het
geheel nu in orde hebben, zodat de
gehele Peel uit Venray verdwijnt.
Intussen kan men echter nog in
de Vredepeel vooruit, terwijl ook
Deze Peel is klaar. Dat wil zeg
gen, dat de ontginning waaraan in
Januari 1953 werd begonnen in de
loop van een dezer dagen wordt
opgeleverd. De wegen zijn nog wel
niet klaar, maar men kan beginnen.
En er zijn er al begonnen, want
behalve de rogge, het graszaad, en
de serradelle, die de Grontmij heeft
ingezaaid, staan ook weer de haver
en andere gewassen te groeien,
grazen er koeien en loopt er ander
vee.
Van de 3330 ha., die oorspronke
lijk zouden ontgonnen worden, zijn
er doordat de kavels 13 tot en
met 20 bij het vliegveld getrokken
zijn slechts 12 kavels overge
bleven. 8 kavels zijn door 't vlieg
veld ingepikt en wat hiermee gaat
gebeuren, daarover zijn het de ge
leerden nog niet eens.
Misschien dat er nog weilanden
van gemaakt kunnen worden. De
12 kavels, waarvan er 1 voor bos
bestemd wordt een gedeelte van
kavel 5 en 6 zijn dan over voor
de verdeling.
De gemeente schijnt voornemens
deze kavels in reserve te houden
voor nood- en ruilgevallen.
Zo worden de boeren, die aan 't
vliegveld hun grond zijn kwijt ge
raakt, hiermede gecompenseerd,
alsmede boerderijen of kwekerijen,
die uit de kom van het dorp of
elders moeten verdwijnen.
De gemiddelde kavelgrootte is 16
ha. De kwaliteit van de grond is
zeer behoorlijk en zeker niet min
der als in de Vredepeel.
Zowel voor wei- als bouwland is
de grond geschikt.
Door de Grontmij zijn bijna 5.5
ha. graszaad ingezaaid, die een
rijke oogst beloven, ondanks het
minder gunstige weer in 't begin.
Trouwens ook de 15 ha. rogge
doen het prima en de 40 ha. ser-
radella staan zo goed als men zich
maar wensen kan.
Op dit stuk is dus bijna ander
half jaar gewerkt. Men had twee
jaren gepland voor het gehele stuk,
het vliegveld
vraagt.
nog steeds mensen
—0—
Zo staan we dan aan het einde
van onze Peel-ontginningen.
Nog enkele jaren en de gehele
Peel zal omgetoverd zijn in goede,
kostbare grond.
Het zal de mannen van de Gront
mij deugd doen, als zij over 10 tot
15 jaren nog eens door de kavels
rijden, die zij op zulke voortref
felijke wijze hebben ontgonnen.
Maar het zal de gemeente Ven
ray nog eens te meer waarschuwen,
dat nu andere wegen gezocht moe
ten worden om de mensen in onze
gemeente een bestaan te verschaf
fen. We waren enwezijn nog altijd
in de gelukkige omstandigheid ge
weest, dat we vooruit konden, dat
we onze jonge boeren een eigen
bedrijf konden geven, maar de
grens is haast bereikt.
En wat dan....?
Met dezelfde voortvarendheid als
gewerkt is aan de ontginning van
de Peelvlakten, zal dan gewerkt
dienen te worden aan de industri
alisatie en het is over dit onder
werp, dat we de laatste jaren wel
beangstigend weinig hebben ge
hoord, al zal het wetenschappelijk
onderzoek op dit terrein misschien
enigszins remmend werken.
Met het eindsein van de ontgin
ning in de Meerselse Peel is echter
weereen noodsein temeer geheven!
vraagt weer de aandacht
Het kindervacantie-werk gaat ook
dit jaar weer door met haar prach
tig werk. Waren in 1952 alléén de
2de klassen der lagere scholen bij
dit werk betrokken, met 'n totaal
van 180 kinderen, in 1953 was men
al in staat ook de 3de klassen in
te schakelen, waardoor het getal
opliep tot 270. Nu, in 1954, hoopt
men ook dé le klassen in staat te
stellen deel te nemen aan het 3de
Venrayse Kindervacantiewerk.
Het is immers zó, dat juist de
kleinere kinderen gedurende de
vacantie, veel zorgen van onze moe
ders vragen en 't moet toch een
hele geruststelling voor hen zijn,
wanneer zij weten, dat ook hun
kleinere kinderen, onder leiding
en toezicht hun vacantie doorbren
gen.
Kon 't Kinder vacantie werk in 1952
volstaan met 18 leidsters, in '53
waren er reeds 20 nodig. Nu in '54
ook de le klas erin wordt betrokken
zal dit aantal circa 27 moeten be
dragen. 27 jongens en meisjes dus,
die na een jaar van studie of arbeid
nog bereid zijn twee volle weken
van hun welverdiende vacantie op
te offeren voor üw kinderen.
Maar.... ze zijn er. Spontaan en
belangeloos hebben zij zich gemeld
voor dit zo uiterst sympatlek werk.
Wie eenmaal als leidster of leider
heeft deelgenomen aan dit werk,
komt steeds terug. Zo kan dit werk
nu beschikken over leiders of leid
sters, die reeds twee- of driemaal
als zodanig optreden, zodat men
aan hen uw kinderen met 'n gerust
hart kan toevertrouwen. Velen van
hen hebben bovendien een cursus
achter de rug van de Stichting R.K.
Vacantie werk Limburg.
KOSTEN.
Ongetwijfeld zult U zich afvragen
waar komt 't geld vandaan.
Bijna alle onkosten moeten wor
den bestreden uit vrijwillige bij
dragen en de verschuldlge bijdra
gen der deelnemende kinderen, die
zo laag mogelijk zijn gesteld.
Het comité heeft dus vele en
grote zorgen. Wanneer dan in de
naaste toekomst een beroep op Uw
vrijgevigheid wordt gedaan, laat dan
Uw bijdrage evenredig zijn aan de
liefde welke ge uw kind toedraagt.
Ge weet, dat uw kind op straat
niet veel goeds leert, afgezien nog
van de gevaren door het drukke
verkeer.
Geeft uw kind een week prettig
vacantie onder toezicht en leiding.
De deelname staat open voor alle
kinderen, die nu in de le, 2e of 3e
klas in de lagere school zitten.
De datums zijn: van 9 t.e.m. 14
Aug. de meisjes; van 18 t.e.m. 21
Aug. de jongens. De sluitingsdag:
21 Aug. wordt door beide groepen
meegemaakt. Elke dag worden de
kinderen verwacht in de parochie
kerk, waar speciaal voor hen een
H. Mis wordt opgedragen.
De kosten zijn voor 1 kind uit
uw gezin f 1. 2 kinderen f 1.50. 3
kinderen f 1.80. 4 kinderen f 2.
Dit bedrag is absoluut onvoldoen
de om de kosten te dekken, dus:
wie kan geeft meer!
Geeft elk kind zijn eigen bijdrage
mee, tegelijk met het aanmeldings
strookje, dat de kinderen op school
is uitgereikt. De afdracht van dit
strookje en gelden moet geschieden
a.s. Maandagmiddag 12 Juli in de
school.
Nieuws uit
Venray en Omgeving
GBOENE KRUIS
DONDERDAG a.s.:
Consultatiebureau voor zuigelingen
uit de KOM
Pater Sixtus Fortuin f
In het Patersklooster alhier over
leed op 7 Juli Pater Sixtuê Fortuin.
Josephus Joannes Fortuin werd
geboren 24 Febr. 1869 te Steggerda
en trad in 1806 in de Orde van de
Minderbroeders en werd in 1903
priester gewijd. Geheel zijn pries
terleven was hij werkzaam als as
sistent te Weert en te Nieuwe Nie-
dorp. De plechtige uitvaart en de
begrafenis had gisteren plaats.
Herbouw Schaeffers
Of de vernieuwing van Hotel
Schaeffers een begin zal zijn van
een algeheel herstel van de School
straat moeten we afwachten, maar
wel staat vast dat architect Colsen
en het aannemersbedrijf Verhoeven
van deze vernieuwing gebruik heb
ben gemaakt om deze oude café
een heel wat moderner uiterlijk te
geven.
Niet alleen is in het café de
plaatsruimte groter en beter ge
worden, met een belangrijk ver
beterde verbinding met de zaal,
ook het uiterlijk is door aanwen
ding van modern materiaal heel
wat fleuriger geworden en gezel
liger.
De grote bar zal het in de toe
komst, vooral bij uitvoeringen, voor
de bezoekers gemakkelijker maken
een consumptie te pakken te krij
gen. Al met al een belangrijke en
fraaie verbetering van deze zaak.
Nieuwe Automatiek.
Dat Venray steeds meer stadse
allure's gaat krijgen is ook weer
bewezen door de nieuwe automatiek
welke Slagerij Goumans, Kerkpad
heeft ingericht.
Eenvoudig maar fijn is hier een
automatiek geopend, waar men
naast slaatjes, bitterballen, nier
broodjes, ook croquetten en meer