Een jas
Wacht fll
Roofbouw
in Oost-Duitsland
Kleding i
magaz
RADIO
De werkgelegenheid
in Venray
Uit „Peel en Maas"
G. DE MULDER - LEUNEN
KWEKERIJ-ARTIKELEN
P. SLITS-BROUNS Kwekerijen
Zeer laag werklozencijfer
dat hebt U aan on
Rijke keuze Winterji
Demie's
Gabardine Jassen
Jongens winterjai
Egytisch linnen
Jongens Canadic
koopt nu WOL
Voor de Dames bre".e«
Voor de Heren
Ook voor Jongens
De Sovjets plegen onafgebroken
Wat hun „geschenken" betekenen
De geschenken door de Sovjetregering met gulle hand
onder de vertegenwoordigers- van de Oost-Duitse regering
verdeeld, zijn uitermate geschikt om het wantrouwen op
te wekken. Immers bij een nauwkeuriger beschouwing van
de aard dezer geschenken blijkt, dat er in geen enkel
opzicht sprake kan zijn van enige werkelijke verlichting
van de verplichtingen, die de Sovjetzone tegenover de
Sovjet-Unie dient na te komen.
Voor het jaar 1954 wordt een
vermindering van de kosten der
bezetting in het vooruitzicht gesteld,
die de totale lasten voor de Sowjet-
zone op 1.6 milliard Mark zal
brengen.
Om de betekenis van deze „ver
klaring" goed te kunnen waarderen
moet men weten, dat de kosten
moeten worden voldaan in goederen
leveranties. Voor de goederen
leveranties zijn echter door de
Sow jet-regering de prijzen vastge
steld. De vaststelling geschiedde
reeds in 1945 en was gebaseerd op
het prijspeil van 1938.
Intussen is het algemene prijspeil,
niet alleen in de Sowjetzone, aan
merkelijk gestegen. Zo vertegen
woordigt de door de Sowjets vast
gestelde som van 1.6 milliard Mark
een werkelijke waarde van 8 mil
liard D.M. Wanneer daarbij het
bedrag wordt vergeleken, dat door
de Bonderepubliek voor haar bij
drage in de Europese Defensie
moet worden opgebracht en is
vastgesteld op 9.6 milliard DM, valt
de „mildheid" van de Sowjetrege-
ring wel bijzonder op.
Buiten de door de Sowjets aan
gekondigde verlaging moet echter
de Sow jetzone-regering een leger
op de been brengen, dat in zijn
kern nu reeds de 100.000 man over
treft en waarvoor de kosten, hoewel
deze door het Sow jetoppercomman
do worden bepaald, door de Sowjet
zone moeten worden betaald. Boven
dien blijven de ondernemingen, die
in 't kader van deze „schenkings
actie" aan de regering van de
Sowjetzone zijn „teruggegeven"
voor het productieplan van de
Sowjets werken en de goederen
worden door Sow jet-Russische
handelsmaatschappijen op de
wereldmarkt gebracht. Ook van
deze bedrijven vloeit uiteraard de
werkelijke winst in de zakken van
de Sowjetbeheerders.
Reeds in 1949 werd er door de
communistische machthebbers ver
klaard, dat er geen „bezettings-
kosten" meer behoefden te worden
betaald. Niettegenstaande die ver
klaringen werden er op de begroting
van 1950 nog 400 millioen mark
voor bezettingskosten genoteerd.
Ondanks deze „notering" bedroegen
de werkelijke bezettingskosten in
1950 zelfs 1.933 milliard Mark.
Bij toezeggingen, die de vertegen
woordigers van de Sowjetzone-
regering in Moskou werden gedaan,
werd echter ditmaal uitdrukkelijk
vastgesteld, dat de Sowjet-Unie nu
driekwart van de benodigde levens
middelen voor de Sowjet-Russische
soldaten in Oost-Duitsland zal gaan
leveren. De ravitaillering van het
Sowjetleger kwam dus tot nu toe
geheel voor rekening van de
Sowjetzone.
Uit alles blijkt, dat er voor de
bevolking geen werkelijke ver
lichting van de zware lasten zal
worden gegeven. Dit lag ook niet
in de bedoeling van de in Moskou
geformuleerde „toezeggingen".
Deze dienden uitsluitend de pro
paganda. Na de 17e Juni werd
het zelfs voor de machthebbers
in het Kremlin duidelijk, dat er
tenminste een gebaar nodig was
om de goede wil te bewijzen.
Dat dit gebaar de bevolking van
de Sowjetzone niet heeft beïnvloed
is gebleken bij de voortdurende
acties, die er sinds 17 Juni in de
Ik zette er de pas in zo snel ik
kon, opdat - de nogal voortvarende
Rus ook mij niet een of andere
rol zou toebedelen.
We hadden zo ongeveer de helft
van de weg afgelegd, steeds maar
wadend door de modder, toen ons
in de verte een boerenkar achterop
kwam.
Ik stelde mijn vrouw voor de
boerenkar af te wachten en deze
mensen te vragen ons naar Pirto
te brengen.
Mijn vrouw echter, langzamer
hand voorzichtig en wantrouwend
geworden, voelde daar niets voor.
„Geen sprake van. Ik wil geen
risico, dat wij opgebracht worden,
enkel omdat jij zo gemakzuchtig
bent. We vragen niets van onbe
kenden. Integendeel. Wij moeten
de weg af en ons verstoppen, zo
dat we niet gezien worden."
Gelukkig stond het water meters
hoog op de weiden, zodat ik haar
dreigement niet ernstig behoefde
op te nemen.
Tijdens onze zwerftochten had
haar angst vaker tot grote omwe
gen geleid, die later onnodig wa
ren gebleken.
Wij waadden verder.
De kar, die ons langzamerhand
inhaalde, prikkelde steeds meer
mijn verlangen. Ik trachtte mijn
vrouw te overtuigen, dat die men
sen op de kar ons niet in gevaar
konden brengen.
„Wie zouden het kunnen zijn
Hoogstens boeren, die van de markt
op weg naar huis zijn."
Mijn vrouw evenwel wees er op,
dat momenteel de boeren noch een
kar noch een paard bezaten. Alles
werd hun immers afgenomen. En
al zouden de boeren ze nog hebben
dan zouden zij er toch niet mee op
weg gaan, om de roofzucht van de
Russen niet aan te wakkeren.
Deze mensen zijn of Russen in
burger ofwel Hongaars» commu-
gehele Sowjetzone plaatsvinden en
waarbij vooral de bedrijven, die
vrijwel uitsluitend Sowjet-opdrach-
ten verwerken of op andere wijze
hun productie via herstelbetalingen
zien verdwijnen, vooraangaan in
het lijdelijk verzet. Het parool van
„langzaam werken" is reeds tot
een verlammende dreiging van de
zelfgenoegzame macht der commu
nistische potentaatjes geworden.
Geen enkele belofte van de Sowjets
wordt door de bevolking au serieux
genomen, men weet waar de wer
kelijke vrienden zitten en waar de
vijanden.
21 October 1893
Voor het Examen gymnastiek
te Roermond, slaagden de heren J.
Derksen, hoofd van de school .te
Oostrum en M. v.d. Berg, onder
wijzer te Leunen.
Op de jaarmarkt van 16 Oct.
waren 170 stuks hoornvee aange
voerd. De 80 biggen gingen voor de
prijs van f 5,tot f 10,
17 October 1903
Bij het personeel-concours van
de Handboogschutterij St Joris te
Leunen, behaalde M. Niessen van
Sint Joris een prijs met 43 punten.
Te Oirlo overleed Peter Pou
wels, ruim 83 jaren oud. Voor enige
maanden had hij zijn gouden bruiloft
gevierd.
Het gouden feest van Petro-
nella Loonen en zilveren feest van
Maria Wismans, werd 11 October
op Jerusalem waardig herdacht.
Bij het Alt-schieten onder de
leden van de Handboogschutterij
„Diana" behaalde de schutter A.
van de Water, de eerste hoofdprijs.
12 October overleed te Rim-
burg in de ouderdom van 81 jaren
oud-Pastoor Johannes Antonius
Thomassen. Hij werd geboren te
Venray 5 October 1822. Hij was van
18581873 rector te Castenray,
daarna pastoor te Hoensbroek.
Een nieuwe land- en tuinbouw-
cursus zou 18 October geopend wor
den door de heer Eug. Kruijtzer te
Roermond.
Kapelaan Smeets werd advi
seur van de opgerichte afdeling van
De Hanze. V.Fonck werd voorzitter,
Henri Slits secretaris-penningmees
ter, W. Wijnhoven, M. Verriet en
Henri Michielsen commissarissen.
In de drinkwaterput van de
kinderen Potten aan de Langstraat
werd een grote hoeveelheid petro
leum gegooid. Men was allerwege
zeer verontwaardigd.
17 October 1891
Op de jaarmarkt van 12 Oct.
waren aangevoerd 160 stuks hoorn
vee en 20 biggen.
Een factorij van van Gend
Loos zou te Venray, op 1 Novem
ber gevestigd worden, naast het
hotel „de Gouden Leeuw". De heer
Jean Kemps werd aangesteld tot
administrateur.
14 October 1893
't Zangerskoor vergaderde „om
een glaasje te ledigen bij 't afscheid
van Kapelaan Gitmans als Direc-
nisten.
Het lukte haar echter niet mij te
overtuigen, maar ik zweeg.
De kar kwam steeds dichterbij.
Toen mijn vrouw merkte hoe uit
geput ik was en hoe zeer ik onder
mijn last buiten adem geraakte en
mezelf nog slechts moeizaam voort
kon slepen, bedacht zij zich ook.
„Het kan me ook niet schelen.
Spreek ze maar aan."
Toen de kar ons had ingehaald,
zag ik, dat er vier kerels opzaten.
Hun ongunstige gezichten waren
bedekt met bontmutsen. Ik wilde
nu echter niet terug..
„Hallo mensen Wij gaan naar
Pirto. Ik zie, u gaat in dezelfde rich
ting. Wij zijn moe. Zoudt u ons
mee willen nemen?"
„Het paard is zwak, zei een van
hen, het kan zoveel mensen niet
trekken."
„Misschien mogen wij dan onze
pungels op de wagen zetten. Wij
komen dan wel te voet achterna."
Na een korte aarzeling vonden
zij dat goed.
Wij smeten de balen op de kar
en stapten er opgelucht achterna.
De mannen op de wagen keken
allerminst toeschietelijk naar ons.
Zij mompelden wat onder elkaar.
Mijn vrouw fluisterde mij toe:
„Het zijn communisten en hebben
ons vast herkend. Je zult zien, dat
loopt slecht af."
Ze ried me aan de bundels van
de wagen af te halen en hollend
weg te rennen.
„Weg rennen, dat kan niet. Ten
eerste is de weg er niet naar om
hard te lopen en dan waarheen?"
„Dan moeten we zeggen, dat we
ons bedacht hebben en niet verder
gaan, maar op iemand moeten
wachten."
„Dat wekt wantrouwen. Het is
nu het verstandigste tot Pirto mee
te gaan. Voor in het dorp blijven
we achter. Dan weten zij niet waar
Reparatie van alle merken.
Verkoop op afbetaling en tegen
inruil.
VERHUUR VERSTERKER
Telefoon 503
RADIO
I
Voor alle voorkomende
Hoek KempwegLangeweg VENRAY Telefoon 771
I
teur". In ingezonden stukken wor
den de verdiensten van deze kapelaan
zeer gewaardeerd.
De verbouwing van de dorps- Koopt UW Nylonkousen
school was bijna gereed.
De lessen aan de Rijkscursus
voor de vrije- en de ordeoefeningen
te Oostrum waren geëindigd. De 13
deelnemers aan de cursus zouden
zich aan een exafrien onderwerpen.
we heen gaan."
Maar mijn vrouw werd steeds
angstiger. Haar onrust ging van
lieverlede op mij over.
Opeens kwamen ons fietsers te
gemoet. Een stuk of zes mannen.
Dat was niet meer twijfelachtig.
Wie zich in deze tijden met een
fiets op de weg waagde, kon niet
anders dan een communist zijn!
Waarschijnlijk zelfs rode politie.
Al gauw bleek, dat ik me niet
vergist had. Zodra zij dichterbij
kwamen, kon ik de rode band op
hun arm en het geweer aan hun
schouder onderscheiden.
Toen zij de wagen zagen, stapten
zij af.
De twee groepen begroetten el
kaar hartelijk. Uit hun gesprekken
konden wij opmaken, dat zij allen
leden van de politieke partij waren.
Verstijfd stonden wij achter de
wagen. Wij wisten geen raad.
Het was klaarblijkelijk ons geluk
dat wij dermate onder de modder
zaten, dat niemand ons herkende.
Na enkele minuten reden de fiet
sers door. Ook wij kregen vriend
schappelijke handdrukken. Ze zullen
ons voor vrienden van de mensen
op de kar gehouden hebben.
Wij vervolgden onze weg naar
Pirto.
Toen wij de eerste huizen van
het dorp zagen, liep ik naar voren.
„We danken u wel voor uwe
vriendelijkheid. We hebben nu ons
doel bereikt."
Ik laadde de bundels af.
De kerels op de kar bleven maar
wantrouwend en onvriendelijk zuur
kijken, ze zeiden echter niets. Toen
zij eindelijk wegreden, keken ze
nog telkens naar ons om.
Verlicht haalden wij adem, toen
zij tenslotte in de bocht uit het
oog verdwenen waren.
Wij waren van plan eerst een
vriend, een landgoedbezitter op te
zoeken, die aan het eind van het
in een speciaalzaak. Koopt uw
Nylonkousen bij
PULS
nog al grote dorp woonde, en bij
hem te informeren, over de toe
stand ter plaatse. Wij vonden ech
ter zijn huis leeggeplunderd en
verlaten.
Een boerenjongen dook ergens
vandaan en vertelde ons, dat mijn
vriend door de Russen gevangen
genomen was en zijn vrouw naar
een boerenhoeve dicht bij z'n huis
was gevlucht.
Ik vroeg het jongetje ons erheen
te brengen.
Na tien minuten waren we er.
In de keuken werden we ont
vangen door een oude en haveloze
vrouw met verwarde haren. Wij
herkenden nauwelijks de eens zo
elegante dame van de wereld. Zij
herkende ons evenmin.
Ik moest mijn naam een paar
keer herhalen, voordat ze eindelijk
door had, wie we waren.
Toen viel ze mijn vrouw buiten
zichzelf en hevig snikkend om de
hals.
XV
Helaas ontdekten wij al spoedig,
dat wij de slechtst mogelijke plaats
uitgezocht hadden om onder te
duiken.
Die avond meldden zich op het
bericht van onze aankomst al onze
vrienden, die nog vrij rondliepen.
Zij lichtten ons over de situatie
ter plaatse in.
Deze buurt had het ergste van
de strooptochten en plunderingen
van de Russen geleden en dat was
nog zo.
In Kiskunhalas, de dichtsbijzijnde
stad lag permanent een Russisch
garnizoen van 40 tot 50.000 man.
De troepen gingen dag en nacht op
rooftocht in de omgeving.
De situatie is hun gunstig, door
dat de boerenhoeven zo verspreid
liggen, telkens enkele kilometers
van elkaar. De buren kunnen el-
Vorige week plaatsten wij een
artikel, waarin we de cijfers publi
ceerden van de werkloosheid in
Venray. Cijfers, die ongekend laag
waren voor dit district. We hebben
toen gewezen wat de oorzaak hier
van was en hebben er tevens de
conclusie aan vast geknoopt, dat
industrialisatie toch dringend nood
zakelijk was.
De aanvrage voor vestiging van
twee industriën in een Raadsver
gadering was een opmerkelijk suc
ces, maar moest geen einde, slechts
een begin zijn.
Naar aanleiding hiervan ontvin
gen wij een lang ingezonden stuk,
dat wij in de loop van dit artikel
meteen willen bespreken.
De schrijver zegt hierin o.a.
U vraagt ommeer industrie, maar
industrie vraagt veel. Het eist
fabrieken, die niet zo goedkoop
zijn tegenwoordig, het eist huizen
voor de arbeiders, die behalve duur
bijna niet te krijgen zijn, getuige
de honderd woningen, die reeds een
jaar lang gebouwd zullen worden,
maar er nog steeds niet zijn, maar
voor al deze problemen kan met
wat goede wil en hard werken een
oplossing gevonden worden. Een
industrie echter eist bovenal werk
krachten. En nu kunt U cijfers
publiceren, zoveel als U wilt, maar
er zijn ondanks de pessimistische
cijfers, nog te weinig mensen, die
in Uw industrie gaan.
Jongelui met een heel leven voor
zich, nauwelijks van school, interes
seert het weinig dat ze een vak
kunnen leren, want in de DUW
geven ze behoorlijk loon tegen
woordig en als ze in de zgn. vrije
werken worden geplaatst, dan ver
dienen ze met hun 17, 18 jaren
meer dan welke fabriek hen ook
geven kan. En om de centen is het
toch maar begonnen, weet U.
Dat men in de ontginning van de
Meerselse Peel een zogenaamd
vrij werk jongelui heeft staan,
die daar een prachtopleiding krijgen
voor grondwerker of los-arbeider,
die men over 5 of 10 jaren in bus
sen naar de Mokerhei kan zien
trekken, omdat dan hier niets meer
te ontginnen is en die dan niet
meer in staat zijn om te schakelen,
vinden hun ouders schijnbaar heel
gewoon. Want deze jongelui menen
nu iets meer te kunnen verdienen
en straks als het vliegveld wordt
aangelegd, zal dat nog in ergere
mate gaan spreken. Maar voor de
industrie zijn ze verloren.
En dan de boerenjongens Hoe
groot de latente werkloosheid in
Venray is, is me onbekend, maar
als men zo links en rechts eens op
Venrayse boerderijen zou gaan
kijken en zou onderzoeken, wat
vele jongelui daar uitvoeren, dan
is het weinig anders meer dan wat
lanterfanten om de tijd om te
komen. En vraagt men naar de
vooruitzichten, dan heerst er een
stilzwijgen als op een kerkhof.
Emigratie misschien en als papa
centen heeft en zoonlief geluk een
kleine kans op een ontginnings
boerderij misschien, of...
Een sterk voorbeeld was het ge
sprek, wat ik onlangs toevallig
hoorde op een arbeidsbureau in de
buurt, toen een boerenjongen kwam
vragen naar een DU W-kaart.
Gevraagd wat hij tot dan gedaan
had, was het antwoord: thuis op
de boerderij meegewerkt, in dienst
geweest, en weer op de boerderij
zo'n beetje meegeklungeld. Maar
ja, nu was hij gisteren getrouwd
en nu zou hij graag naar de DUW,
want er moest toch wat verdiend
worden.
Hoe het verder met deze jonge
man afgelopen is, weet ik niet,
maar ik heb wel sterk de indruk,
dat dergelijke gevallen zich ook in
Venray meer voor doen als men
voor mogelijk houdt. Of het een
soort beroepstrots is, of doodgewone
onverschilligheid, kan ik niet be
oordelen, maar de feiten liggen er.
En waar wilt U dan Uw mensen
halen
Tot zover deze schrijver. Mis
schien dat de lezer hetzelfde zal
denken als wij, toen we dit lazen:
Hij draaft wel wat door. Maar toen
wij het lijstje kregen van het
Gewestelijk Arbeidsbureau van de
nog openstaande betrekkingen, wat
U elders vindt gepubliceerd, toen
viel ons toch op, dat men reeds bij
het begin van een enkele industrie
met moeilijkheden zit voor perso
neel. En dat bij nader informatie
inderdaad die moeilijkheden voor
een groot deel veroorzaakt worden
door de punten door de schrijver
hierboven genoemd.
Nu is het natuurlijk zo, dat er
van hogerhand een verbod kan
komen, dat ongehuwden in vrije
werken worden geplaatst indien ze
elders werk kunnen vinden, als
zo'n verbod mogelijk zou zijn. Maar
de vraag is, of dat een taak van de
overheid moet zijn.
Is het geen taak van onze ouders
om toch terdege op te letten en
niet voor een paar gulden in de
week hoe dringend nodig mis
schien ook of terwille van een
verkeerd beroeps- of stand-idee hun
kinderen het slachtoffer te laten
worden, zodat hun hele toekomst
wordt verpest.
We moeten omschakelen. Van
landbouw naar industrie, van los-
arbeider naar vakman. Het is aan
de ouders op de eerste plaats te
zorgen dat hun kinderen voor de
toekomst een kans krijgen. Biedt
hen dan die kans, nu van andere
zijden de mogelijkheden daarvoor
open worden gesteld en laat niet
door onverschilligheid, trots, of
voor enkele guldens gewin goede
mogelijkheden voorbij gaan. Het is
een vraag of ze nog ooit terug
zullen komen.
PAROC1
Parochie-s
telijke id
modern h
Priester
21e Zon
van H. L\
overl. fan
lm Geran
di
parochian
alle leden
hoogmis
Geloof s;
gadering
7 u. rozen
St. Jozef.
Maanda
tara; 6.3(
rochianen
Verdijk
7.30 lm A
jrd. Z.E.1
(1H); 7 u
Dinsdag
lm Gertru
fam. St©
7.30 lm 0'
Poels; 8
Bogaert
(sol. 1 kl.l
Woensd
ding; 6.30
lm overl. fw
lm zek. in
Esser en
(sol. lkl.)
Donderd
ding, 6.311
echtg. en
ments-hoo
uur gest.
CLH)
Vrijdag,
6.30 lm.
Willem J
Wed. Kelt
8 uur gest
en echtg.
Zaterdaft
6.30 O.L.\
H. Derks;
en echtg.
Custers,
zusters i
Rozenhoei
VELTUM:
mis voor
ter Jo.
kaar niet bereiken, zelfs niet eens
bericht sturen als er onraad is.
Er bestaat geen hoeve, waar de
Russen niet dagelijks enkele keren
binnenvallen. Moorden en ver
krachtingen zijn aan de orde van
de dag.
Landgoedbezitters en mensen van
enig gezag hadden zij reeds in de
eerste dagen in hechtenis genomen.
Soms waren zij ter plaatse gefusi-
leerd.
Niemand van onze vrienden durf
de in zijn huis te blijven. Allemaal
waren zij ondergedoken in huizen
van betrouwbare boeren. Maar ook
dit werd meestal gauw ontdekt, zo
veelvuldig waren de razzia's.
Je kon er dus niet aan denken
by je vrienden onderdak te vragen.
Zij verkeerden zelf allemaal in het
grootste gevaar en verstopten zich
het grootste deel van de dag en
van de nacht in de kelders en op
de zolders.
Wij overwog n, ons in het eigen
huis, op onseigen landgoed te
verschuilen, maar iedereen raadde
ons dat af.
Het huis was door de Russen
geheel leeggehaald. Alleen de kale
muren waren overgebleven.
Bovendien was onze eigen wijn
boer er met zijn hele familie en
verre verwanten ingetrokken. Zij
bewoonden alle zeven kamers en
het landgoed beschouwden zij als
hun eigendom.
Het zou dus niet erg verstandig
zijn er onverhoeds aan te komen,
want dan konden zij ons wel eens
aangeven om zodoende van ons af
te komen
Wordt vervolgd.
allen gemaakt van v
prima binnenwerk
61.50 73.-
69.50
84.50
vlot van coupe, sl
grootst denkbare sol
39.50 42.50
-en Ves
moderne
-rits- elf
lederef
Trainingsbro«|