Een jas Wacht fll Roofbouw in Oost-Duitsland Kleding i magaz RADIO De werkgelegenheid in Venray Uit „Peel en Maas" G. DE MULDER - LEUNEN KWEKERIJ-ARTIKELEN P. SLITS-BROUNS Kwekerijen Zeer laag werklozencijfer dat hebt U aan on Rijke keuze Winterji Demie's Gabardine Jassen Jongens winterjai Egytisch linnen Jongens Canadic koopt nu WOL Voor de Dames bre".e« Voor de Heren Ook voor Jongens De Sovjets plegen onafgebroken Wat hun „geschenken" betekenen De geschenken door de Sovjetregering met gulle hand onder de vertegenwoordigers- van de Oost-Duitse regering verdeeld, zijn uitermate geschikt om het wantrouwen op te wekken. Immers bij een nauwkeuriger beschouwing van de aard dezer geschenken blijkt, dat er in geen enkel opzicht sprake kan zijn van enige werkelijke verlichting van de verplichtingen, die de Sovjetzone tegenover de Sovjet-Unie dient na te komen. Voor het jaar 1954 wordt een vermindering van de kosten der bezetting in het vooruitzicht gesteld, die de totale lasten voor de Sowjet- zone op 1.6 milliard Mark zal brengen. Om de betekenis van deze „ver klaring" goed te kunnen waarderen moet men weten, dat de kosten moeten worden voldaan in goederen leveranties. Voor de goederen leveranties zijn echter door de Sow jet-regering de prijzen vastge steld. De vaststelling geschiedde reeds in 1945 en was gebaseerd op het prijspeil van 1938. Intussen is het algemene prijspeil, niet alleen in de Sowjetzone, aan merkelijk gestegen. Zo vertegen woordigt de door de Sowjets vast gestelde som van 1.6 milliard Mark een werkelijke waarde van 8 mil liard D.M. Wanneer daarbij het bedrag wordt vergeleken, dat door de Bonderepubliek voor haar bij drage in de Europese Defensie moet worden opgebracht en is vastgesteld op 9.6 milliard DM, valt de „mildheid" van de Sowjetrege- ring wel bijzonder op. Buiten de door de Sowjets aan gekondigde verlaging moet echter de Sow jetzone-regering een leger op de been brengen, dat in zijn kern nu reeds de 100.000 man over treft en waarvoor de kosten, hoewel deze door het Sow jetoppercomman do worden bepaald, door de Sowjet zone moeten worden betaald. Boven dien blijven de ondernemingen, die in 't kader van deze „schenkings actie" aan de regering van de Sowjetzone zijn „teruggegeven" voor het productieplan van de Sowjets werken en de goederen worden door Sow jet-Russische handelsmaatschappijen op de wereldmarkt gebracht. Ook van deze bedrijven vloeit uiteraard de werkelijke winst in de zakken van de Sowjetbeheerders. Reeds in 1949 werd er door de communistische machthebbers ver klaard, dat er geen „bezettings- kosten" meer behoefden te worden betaald. Niettegenstaande die ver klaringen werden er op de begroting van 1950 nog 400 millioen mark voor bezettingskosten genoteerd. Ondanks deze „notering" bedroegen de werkelijke bezettingskosten in 1950 zelfs 1.933 milliard Mark. Bij toezeggingen, die de vertegen woordigers van de Sowjetzone- regering in Moskou werden gedaan, werd echter ditmaal uitdrukkelijk vastgesteld, dat de Sowjet-Unie nu driekwart van de benodigde levens middelen voor de Sowjet-Russische soldaten in Oost-Duitsland zal gaan leveren. De ravitaillering van het Sowjetleger kwam dus tot nu toe geheel voor rekening van de Sowjetzone. Uit alles blijkt, dat er voor de bevolking geen werkelijke ver lichting van de zware lasten zal worden gegeven. Dit lag ook niet in de bedoeling van de in Moskou geformuleerde „toezeggingen". Deze dienden uitsluitend de pro paganda. Na de 17e Juni werd het zelfs voor de machthebbers in het Kremlin duidelijk, dat er tenminste een gebaar nodig was om de goede wil te bewijzen. Dat dit gebaar de bevolking van de Sowjetzone niet heeft beïnvloed is gebleken bij de voortdurende acties, die er sinds 17 Juni in de Ik zette er de pas in zo snel ik kon, opdat - de nogal voortvarende Rus ook mij niet een of andere rol zou toebedelen. We hadden zo ongeveer de helft van de weg afgelegd, steeds maar wadend door de modder, toen ons in de verte een boerenkar achterop kwam. Ik stelde mijn vrouw voor de boerenkar af te wachten en deze mensen te vragen ons naar Pirto te brengen. Mijn vrouw echter, langzamer hand voorzichtig en wantrouwend geworden, voelde daar niets voor. „Geen sprake van. Ik wil geen risico, dat wij opgebracht worden, enkel omdat jij zo gemakzuchtig bent. We vragen niets van onbe kenden. Integendeel. Wij moeten de weg af en ons verstoppen, zo dat we niet gezien worden." Gelukkig stond het water meters hoog op de weiden, zodat ik haar dreigement niet ernstig behoefde op te nemen. Tijdens onze zwerftochten had haar angst vaker tot grote omwe gen geleid, die later onnodig wa ren gebleken. Wij waadden verder. De kar, die ons langzamerhand inhaalde, prikkelde steeds meer mijn verlangen. Ik trachtte mijn vrouw te overtuigen, dat die men sen op de kar ons niet in gevaar konden brengen. „Wie zouden het kunnen zijn Hoogstens boeren, die van de markt op weg naar huis zijn." Mijn vrouw evenwel wees er op, dat momenteel de boeren noch een kar noch een paard bezaten. Alles werd hun immers afgenomen. En al zouden de boeren ze nog hebben dan zouden zij er toch niet mee op weg gaan, om de roofzucht van de Russen niet aan te wakkeren. Deze mensen zijn of Russen in burger ofwel Hongaars» commu- gehele Sowjetzone plaatsvinden en waarbij vooral de bedrijven, die vrijwel uitsluitend Sowjet-opdrach- ten verwerken of op andere wijze hun productie via herstelbetalingen zien verdwijnen, vooraangaan in het lijdelijk verzet. Het parool van „langzaam werken" is reeds tot een verlammende dreiging van de zelfgenoegzame macht der commu nistische potentaatjes geworden. Geen enkele belofte van de Sowjets wordt door de bevolking au serieux genomen, men weet waar de wer kelijke vrienden zitten en waar de vijanden. 21 October 1893 Voor het Examen gymnastiek te Roermond, slaagden de heren J. Derksen, hoofd van de school .te Oostrum en M. v.d. Berg, onder wijzer te Leunen. Op de jaarmarkt van 16 Oct. waren 170 stuks hoornvee aange voerd. De 80 biggen gingen voor de prijs van f 5,tot f 10, 17 October 1903 Bij het personeel-concours van de Handboogschutterij St Joris te Leunen, behaalde M. Niessen van Sint Joris een prijs met 43 punten. Te Oirlo overleed Peter Pou wels, ruim 83 jaren oud. Voor enige maanden had hij zijn gouden bruiloft gevierd. Het gouden feest van Petro- nella Loonen en zilveren feest van Maria Wismans, werd 11 October op Jerusalem waardig herdacht. Bij het Alt-schieten onder de leden van de Handboogschutterij „Diana" behaalde de schutter A. van de Water, de eerste hoofdprijs. 12 October overleed te Rim- burg in de ouderdom van 81 jaren oud-Pastoor Johannes Antonius Thomassen. Hij werd geboren te Venray 5 October 1822. Hij was van 18581873 rector te Castenray, daarna pastoor te Hoensbroek. Een nieuwe land- en tuinbouw- cursus zou 18 October geopend wor den door de heer Eug. Kruijtzer te Roermond. Kapelaan Smeets werd advi seur van de opgerichte afdeling van De Hanze. V.Fonck werd voorzitter, Henri Slits secretaris-penningmees ter, W. Wijnhoven, M. Verriet en Henri Michielsen commissarissen. In de drinkwaterput van de kinderen Potten aan de Langstraat werd een grote hoeveelheid petro leum gegooid. Men was allerwege zeer verontwaardigd. 17 October 1891 Op de jaarmarkt van 12 Oct. waren aangevoerd 160 stuks hoorn vee en 20 biggen. Een factorij van van Gend Loos zou te Venray, op 1 Novem ber gevestigd worden, naast het hotel „de Gouden Leeuw". De heer Jean Kemps werd aangesteld tot administrateur. 14 October 1893 't Zangerskoor vergaderde „om een glaasje te ledigen bij 't afscheid van Kapelaan Gitmans als Direc- nisten. Het lukte haar echter niet mij te overtuigen, maar ik zweeg. De kar kwam steeds dichterbij. Toen mijn vrouw merkte hoe uit geput ik was en hoe zeer ik onder mijn last buiten adem geraakte en mezelf nog slechts moeizaam voort kon slepen, bedacht zij zich ook. „Het kan me ook niet schelen. Spreek ze maar aan." Toen de kar ons had ingehaald, zag ik, dat er vier kerels opzaten. Hun ongunstige gezichten waren bedekt met bontmutsen. Ik wilde nu echter niet terug.. „Hallo mensen Wij gaan naar Pirto. Ik zie, u gaat in dezelfde rich ting. Wij zijn moe. Zoudt u ons mee willen nemen?" „Het paard is zwak, zei een van hen, het kan zoveel mensen niet trekken." „Misschien mogen wij dan onze pungels op de wagen zetten. Wij komen dan wel te voet achterna." Na een korte aarzeling vonden zij dat goed. Wij smeten de balen op de kar en stapten er opgelucht achterna. De mannen op de wagen keken allerminst toeschietelijk naar ons. Zij mompelden wat onder elkaar. Mijn vrouw fluisterde mij toe: „Het zijn communisten en hebben ons vast herkend. Je zult zien, dat loopt slecht af." Ze ried me aan de bundels van de wagen af te halen en hollend weg te rennen. „Weg rennen, dat kan niet. Ten eerste is de weg er niet naar om hard te lopen en dan waarheen?" „Dan moeten we zeggen, dat we ons bedacht hebben en niet verder gaan, maar op iemand moeten wachten." „Dat wekt wantrouwen. Het is nu het verstandigste tot Pirto mee te gaan. Voor in het dorp blijven we achter. Dan weten zij niet waar Reparatie van alle merken. Verkoop op afbetaling en tegen inruil. VERHUUR VERSTERKER Telefoon 503 RADIO I Voor alle voorkomende Hoek KempwegLangeweg VENRAY Telefoon 771 I teur". In ingezonden stukken wor den de verdiensten van deze kapelaan zeer gewaardeerd. De verbouwing van de dorps- Koopt UW Nylonkousen school was bijna gereed. De lessen aan de Rijkscursus voor de vrije- en de ordeoefeningen te Oostrum waren geëindigd. De 13 deelnemers aan de cursus zouden zich aan een exafrien onderwerpen. we heen gaan." Maar mijn vrouw werd steeds angstiger. Haar onrust ging van lieverlede op mij over. Opeens kwamen ons fietsers te gemoet. Een stuk of zes mannen. Dat was niet meer twijfelachtig. Wie zich in deze tijden met een fiets op de weg waagde, kon niet anders dan een communist zijn! Waarschijnlijk zelfs rode politie. Al gauw bleek, dat ik me niet vergist had. Zodra zij dichterbij kwamen, kon ik de rode band op hun arm en het geweer aan hun schouder onderscheiden. Toen zij de wagen zagen, stapten zij af. De twee groepen begroetten el kaar hartelijk. Uit hun gesprekken konden wij opmaken, dat zij allen leden van de politieke partij waren. Verstijfd stonden wij achter de wagen. Wij wisten geen raad. Het was klaarblijkelijk ons geluk dat wij dermate onder de modder zaten, dat niemand ons herkende. Na enkele minuten reden de fiet sers door. Ook wij kregen vriend schappelijke handdrukken. Ze zullen ons voor vrienden van de mensen op de kar gehouden hebben. Wij vervolgden onze weg naar Pirto. Toen wij de eerste huizen van het dorp zagen, liep ik naar voren. „We danken u wel voor uwe vriendelijkheid. We hebben nu ons doel bereikt." Ik laadde de bundels af. De kerels op de kar bleven maar wantrouwend en onvriendelijk zuur kijken, ze zeiden echter niets. Toen zij eindelijk wegreden, keken ze nog telkens naar ons om. Verlicht haalden wij adem, toen zij tenslotte in de bocht uit het oog verdwenen waren. Wij waren van plan eerst een vriend, een landgoedbezitter op te zoeken, die aan het eind van het in een speciaalzaak. Koopt uw Nylonkousen bij PULS nog al grote dorp woonde, en bij hem te informeren, over de toe stand ter plaatse. Wij vonden ech ter zijn huis leeggeplunderd en verlaten. Een boerenjongen dook ergens vandaan en vertelde ons, dat mijn vriend door de Russen gevangen genomen was en zijn vrouw naar een boerenhoeve dicht bij z'n huis was gevlucht. Ik vroeg het jongetje ons erheen te brengen. Na tien minuten waren we er. In de keuken werden we ont vangen door een oude en haveloze vrouw met verwarde haren. Wij herkenden nauwelijks de eens zo elegante dame van de wereld. Zij herkende ons evenmin. Ik moest mijn naam een paar keer herhalen, voordat ze eindelijk door had, wie we waren. Toen viel ze mijn vrouw buiten zichzelf en hevig snikkend om de hals. XV Helaas ontdekten wij al spoedig, dat wij de slechtst mogelijke plaats uitgezocht hadden om onder te duiken. Die avond meldden zich op het bericht van onze aankomst al onze vrienden, die nog vrij rondliepen. Zij lichtten ons over de situatie ter plaatse in. Deze buurt had het ergste van de strooptochten en plunderingen van de Russen geleden en dat was nog zo. In Kiskunhalas, de dichtsbijzijnde stad lag permanent een Russisch garnizoen van 40 tot 50.000 man. De troepen gingen dag en nacht op rooftocht in de omgeving. De situatie is hun gunstig, door dat de boerenhoeven zo verspreid liggen, telkens enkele kilometers van elkaar. De buren kunnen el- Vorige week plaatsten wij een artikel, waarin we de cijfers publi ceerden van de werkloosheid in Venray. Cijfers, die ongekend laag waren voor dit district. We hebben toen gewezen wat de oorzaak hier van was en hebben er tevens de conclusie aan vast geknoopt, dat industrialisatie toch dringend nood zakelijk was. De aanvrage voor vestiging van twee industriën in een Raadsver gadering was een opmerkelijk suc ces, maar moest geen einde, slechts een begin zijn. Naar aanleiding hiervan ontvin gen wij een lang ingezonden stuk, dat wij in de loop van dit artikel meteen willen bespreken. De schrijver zegt hierin o.a. U vraagt ommeer industrie, maar industrie vraagt veel. Het eist fabrieken, die niet zo goedkoop zijn tegenwoordig, het eist huizen voor de arbeiders, die behalve duur bijna niet te krijgen zijn, getuige de honderd woningen, die reeds een jaar lang gebouwd zullen worden, maar er nog steeds niet zijn, maar voor al deze problemen kan met wat goede wil en hard werken een oplossing gevonden worden. Een industrie echter eist bovenal werk krachten. En nu kunt U cijfers publiceren, zoveel als U wilt, maar er zijn ondanks de pessimistische cijfers, nog te weinig mensen, die in Uw industrie gaan. Jongelui met een heel leven voor zich, nauwelijks van school, interes seert het weinig dat ze een vak kunnen leren, want in de DUW geven ze behoorlijk loon tegen woordig en als ze in de zgn. vrije werken worden geplaatst, dan ver dienen ze met hun 17, 18 jaren meer dan welke fabriek hen ook geven kan. En om de centen is het toch maar begonnen, weet U. Dat men in de ontginning van de Meerselse Peel een zogenaamd vrij werk jongelui heeft staan, die daar een prachtopleiding krijgen voor grondwerker of los-arbeider, die men over 5 of 10 jaren in bus sen naar de Mokerhei kan zien trekken, omdat dan hier niets meer te ontginnen is en die dan niet meer in staat zijn om te schakelen, vinden hun ouders schijnbaar heel gewoon. Want deze jongelui menen nu iets meer te kunnen verdienen en straks als het vliegveld wordt aangelegd, zal dat nog in ergere mate gaan spreken. Maar voor de industrie zijn ze verloren. En dan de boerenjongens Hoe groot de latente werkloosheid in Venray is, is me onbekend, maar als men zo links en rechts eens op Venrayse boerderijen zou gaan kijken en zou onderzoeken, wat vele jongelui daar uitvoeren, dan is het weinig anders meer dan wat lanterfanten om de tijd om te komen. En vraagt men naar de vooruitzichten, dan heerst er een stilzwijgen als op een kerkhof. Emigratie misschien en als papa centen heeft en zoonlief geluk een kleine kans op een ontginnings boerderij misschien, of... Een sterk voorbeeld was het ge sprek, wat ik onlangs toevallig hoorde op een arbeidsbureau in de buurt, toen een boerenjongen kwam vragen naar een DU W-kaart. Gevraagd wat hij tot dan gedaan had, was het antwoord: thuis op de boerderij meegewerkt, in dienst geweest, en weer op de boerderij zo'n beetje meegeklungeld. Maar ja, nu was hij gisteren getrouwd en nu zou hij graag naar de DUW, want er moest toch wat verdiend worden. Hoe het verder met deze jonge man afgelopen is, weet ik niet, maar ik heb wel sterk de indruk, dat dergelijke gevallen zich ook in Venray meer voor doen als men voor mogelijk houdt. Of het een soort beroepstrots is, of doodgewone onverschilligheid, kan ik niet be oordelen, maar de feiten liggen er. En waar wilt U dan Uw mensen halen Tot zover deze schrijver. Mis schien dat de lezer hetzelfde zal denken als wij, toen we dit lazen: Hij draaft wel wat door. Maar toen wij het lijstje kregen van het Gewestelijk Arbeidsbureau van de nog openstaande betrekkingen, wat U elders vindt gepubliceerd, toen viel ons toch op, dat men reeds bij het begin van een enkele industrie met moeilijkheden zit voor perso neel. En dat bij nader informatie inderdaad die moeilijkheden voor een groot deel veroorzaakt worden door de punten door de schrijver hierboven genoemd. Nu is het natuurlijk zo, dat er van hogerhand een verbod kan komen, dat ongehuwden in vrije werken worden geplaatst indien ze elders werk kunnen vinden, als zo'n verbod mogelijk zou zijn. Maar de vraag is, of dat een taak van de overheid moet zijn. Is het geen taak van onze ouders om toch terdege op te letten en niet voor een paar gulden in de week hoe dringend nodig mis schien ook of terwille van een verkeerd beroeps- of stand-idee hun kinderen het slachtoffer te laten worden, zodat hun hele toekomst wordt verpest. We moeten omschakelen. Van landbouw naar industrie, van los- arbeider naar vakman. Het is aan de ouders op de eerste plaats te zorgen dat hun kinderen voor de toekomst een kans krijgen. Biedt hen dan die kans, nu van andere zijden de mogelijkheden daarvoor open worden gesteld en laat niet door onverschilligheid, trots, of voor enkele guldens gewin goede mogelijkheden voorbij gaan. Het is een vraag of ze nog ooit terug zullen komen. PAROC1 Parochie-s telijke id modern h Priester 21e Zon van H. L\ overl. fan lm Geran di parochian alle leden hoogmis Geloof s; gadering 7 u. rozen St. Jozef. Maanda tara; 6.3( rochianen Verdijk 7.30 lm A jrd. Z.E.1 (1H); 7 u Dinsdag lm Gertru fam. St© 7.30 lm 0' Poels; 8 Bogaert (sol. 1 kl.l Woensd ding; 6.30 lm overl. fw lm zek. in Esser en (sol. lkl.) Donderd ding, 6.311 echtg. en ments-hoo uur gest. CLH) Vrijdag, 6.30 lm. Willem J Wed. Kelt 8 uur gest en echtg. Zaterdaft 6.30 O.L.\ H. Derks; en echtg. Custers, zusters i Rozenhoei VELTUM: mis voor ter Jo. kaar niet bereiken, zelfs niet eens bericht sturen als er onraad is. Er bestaat geen hoeve, waar de Russen niet dagelijks enkele keren binnenvallen. Moorden en ver krachtingen zijn aan de orde van de dag. Landgoedbezitters en mensen van enig gezag hadden zij reeds in de eerste dagen in hechtenis genomen. Soms waren zij ter plaatse gefusi- leerd. Niemand van onze vrienden durf de in zijn huis te blijven. Allemaal waren zij ondergedoken in huizen van betrouwbare boeren. Maar ook dit werd meestal gauw ontdekt, zo veelvuldig waren de razzia's. Je kon er dus niet aan denken by je vrienden onderdak te vragen. Zij verkeerden zelf allemaal in het grootste gevaar en verstopten zich het grootste deel van de dag en van de nacht in de kelders en op de zolders. Wij overwog n, ons in het eigen huis, op onseigen landgoed te verschuilen, maar iedereen raadde ons dat af. Het huis was door de Russen geheel leeggehaald. Alleen de kale muren waren overgebleven. Bovendien was onze eigen wijn boer er met zijn hele familie en verre verwanten ingetrokken. Zij bewoonden alle zeven kamers en het landgoed beschouwden zij als hun eigendom. Het zou dus niet erg verstandig zijn er onverhoeds aan te komen, want dan konden zij ons wel eens aangeven om zodoende van ons af te komen Wordt vervolgd. allen gemaakt van v prima binnenwerk 61.50 73.- 69.50 84.50 vlot van coupe, sl grootst denkbare sol 39.50 42.50 -en Ves moderne -rits- elf lederef Trainingsbro«|

Peel en Maas | 1953 | | pagina 2