Kermis
ALBERT HEIJN
De Roodse Kermis
omstreeks 1900
1953.
NIEUWE KEUtti
Voor feestje groot of klein
FEUILLETON
'n Actrice zonder
schoenen.
Uit „Peel en Maas'
ZATERDAG 25 JULI 1953 No. 30 VIER EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS IS
^8oteEnSTuRIATV28f,rTmEaLEFANS.2EN SBK&S WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Degenen, die vergunning hebben
bekomen tot het houden van mu
ziek of variëté in hunne vergun
nings- of verlofslokalen moeten
onder overlegging der vergunning
vóór Zaterdag 1 Augustus 1953 vm
12 uur ten kantore van de gemeen
te-ontvanger de verschuldigde be
lasting betalen.
De kwitantie moet steeds op de
eerste aanvrage aan de politie
ambtenaren worden vertoond.
Venray, 22 Juli 1953
De Burgemeester voornoemd,
Mr A. H. M. JANSSEN.
AFWIJKING VAN ARTIKEL
144 DER ALGEMENE
POLITIEVERORDENING
houdende verbod tot het bezoeken
van avondvermakelijkheden door
jeugdige personen gedurende de
kermisdagen.
De Burgemeester van Venray
brengt ter algemene kennis, dat
door hem ingevolge het bepaalde
bij artikel 144 der Algemene Politie
verordening de navolgende onthef
fing wordt verleend aan bestuurders
of beheerders van een inrichting,
waar voor het publiek toegankelijke
vermakelijkheden worden gegeven,
om gedurende de kermisdagen in
deze inrichtingen na des avonds
negen uur toe te laten of te laten
verblijven personen beneden de
leeftijd van 18 jaar.
Het bezoeken van de kermis-
inrichtingen en van dranklokalen,
waar vergunning is verleend voor
het maken van muziek (uitgezon
derd zijn gelegenheden, waar
gedanst wordt) door personen
beneden de 18-jarige leeftijd is in
begeleiding van ouders, voogden of
meerderjarige broers of zusters
toegestaan.*
Kinderen beneden de achttien
jarige leeftijd, welke zich in een
der inrichtingen of lokalen als
bedoeld na negen uur des avonds
bevinden, anders dan begeleid door
ouders, voogden of meerderjarige
broers of zusters, wordt daaruit
door de politie verwijderd en tegen
hen zal proces-verbaal worden
opgemaakt.
De ontheffing geldt enkel voor de
Kom Venray.
Venray, 22 Juli 1953.
De Burgemeester voornoemd,
A. H. M. JANSSEN
10.10.50
Vorst Salomon zijn tempel bouwt
Op fundament van macht en goud
Doch Vader Bisschops kerkenbouw
Steunt vast op offerzin en trouw.
Bij de gehouden verkiezing voor
vier leden van de Gemeenteraad
kwamen 168 van de 342 kiezers op.
Herkozen werden H. Janssen met
149, H. Trynes met 132 en Dr.
Rousseau met 123 stemmen. Her
stemming moest plaats hebben
tussen Johannes Loenen met 84 en
Wilhelmus van Meijel met 76 stem
men.
Bij het hevig on weder op 17 Juli
sloeg de bliksem op een turfsehop
van H. Perlo te Brabander. Alles
verbrandde, maar de woning bleef
gespaard.
De Burgerlijk Stand Venray van
14 tot 22 Juli 1893 meldde:
Geboorten: geen
Huwelijken: geen
Sterfgevallen: geen.
J. Goemans vestigde zich als Mr.
Kleermaker in de Heuvelstraat te
Venray. Hij was „Spécialité des
paletots Dames".
25 Juli 1891
De heer W. de Haen, onderwijzer
te Leunen, slaagde te Arnhem bij
het examen als hoofdonderwijzer.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen
kwamen 240 van de 334 kiezers op.
Gekozen werden: Ph. Esser, bur
gemeester met 232 stemmen; J. Arts,
wethouder met 171 stemmen; M.
Poels met 233 stemmenG. de Ponti,
met 149 stemmen. De heer M.
Hendriks kreeg 79 en M. Michels
59 stemmen.
25 Juli 1903
Bij de op 20 Juli gehouden aan
besteding tot het bouwen van een
boerderij te Vierlingsbeek waren
onder de inschrijvers:
Th. Vissers te Wanssum f 5119.
J. Klaassen te Overloon f 4580.
Victor Maassen te Venray f 4295.—
In een ingezonden stuk klaagt
Driek over de mishandeling van de
„goeije Hensenius". „De rooische
straotbengels" hadden „Hensenius
marteler wille make, deur um te
stenige net as den H. -Stephanus".
Wegens het overlijden van Paus
Leo XIII verscheen „Peel en Maas"
als rouwnummer.
OP 20 Juli hield de Gemeenteraad
een spoedeisende vergadering om
te beraadslagen over een bod voor
het gemeentebos te Merselo door
de heer Haffmans. Voor f 700.—
werd het hem toegewezen.
Mej. Jeannette Ellerbeck slaagde
voor het eindexamen H.B.S. te
Schiedam.
Op 24 Juli had in tegenwoordig
heid van Burgemeester en andere
autoriteiten de prijsuitdeling op het
Gymnasium plaats. Deze werd
opgeluisterd door de zangafdeling
.Concordia".
verhuurt Joh. Claessens
glaswerk,
bestek en
porcelein.
Op de kleintjes passen
is een zaak van wijs beleid. Waarom zoudt U
duurder kopen dan nodig is? Als U AL Uw
boodschappen bij Albert Heijn haalt, bespaart
U maandelijks een belangrijk bedrag, omdat
Albert Heijn de kunst verstaat het werkelijk
goede voordeliger te leveren.
Vruchtenkoekjes 100 g„m 25
Sinaasappelschijfjes 100 gram 29
Ananas-blokjes 150 gram 19
Grote Spritsen5 voor 25
Boterhamworst150 gram 39
B0FFIE KOFFIE - de kof lie die iedereen zo
lekker vindt, alléén verkrijgbaar bij Albert Heijn.
MAAKT U HET LEVEN GOEDKOPER!
door Herman H. J. Maas
Het is nu weer het kermisseizoen.
Mijn herinneringen verplaatsen mij
naar de tijd van mijn jonge, mijn
Venrayse jaren, Zoiets vergeet men
zijn hele leven niet. Waar men ook
rondzwerft. En hoe veelbewogen I
het leven ook zijn moge.
De Venrayse dorpskermis, de
grote kermis voor de hele gemeente
en de naaste omstreken daarbij,
dat was de glorie van het jaar
En toch had elk gehucht ook nog
zijn eigen kermis.
De dorpskermis: een gebeurtenis
van belang. In de eerste dagen van
Augustus. Dan waren net de
vacanties begonnen. Vooraf ging
de grote velddrukte. Het hoorde zo
bij het gebruik, dat de rog zoveel
mogelijk gemaaid, gedroogd en op
de schelven lag, of in mijten op
het veld gezet, voordat de kermis
begon. Dat bracht een grote ver
andering in het landschap. Als men
in de week na de kermis door het
veld dwaalde, dan voelde men zich
overvallen door een weemoedige
stemming: de kermis weer voor
een jaar voorbij, en de stoppel
velden wezen al naar de naderende
herfst...
Maar de kermis had haar vaste
kalenderdagen. En dat gekke weer
verkoos zich daar niet aan te
storen. Als het in Juli nog al veel
regende en dat gebeurde toen
ook wel eens, in die tijden was het
weer even grillig en veranderlijk
als tegenwoordig dan viel de
maaitijd ook nog wel eens in de
kermisdagen. En de zorg voor de
oogst ging natuurlijk voor. Maar
geen nood's Morgens vroeg
maaien, dan trok de kermisroes
van 's avonds tevoren uit de kop.
Tot de middag, en dan kermis
houden!
Daar valt me net nog iets in. Ik
was in de week voor kermis-Zondag
eens in het begin van de avond
naar het dorp gewandeld, in 1899.
Ik bedoel omstreeks zes uur. Toen
was het om elf uur nacht. Voor
velen begint tegenwoordig dan pas
de „dag". Tegen negen uur wan
delde ik weer van het dorp naar
huis terug. De straatweg naar
Oostrum zag er in die dagen heel
anders uit dan nu.
Veel huizen stonden er nog niet
langs. De boerderijen van den
Burskesboer, Stoffele Christ, het
huis van Drabbels bij het Sint
Antonius-kapelletje (daar spookte
BEKENDMAKING
Burgemeester en Wethouders van
Venray brengen ter openbare ken
nis, dat door hen ingevolge artikel
12a der Winkelsluitingswet 1951,
voor en tijdens de kermis te Ven
rayKom algehele ontheffing is
verleend van de bepalingen van
artikel 2 en 8 der Winkelsluitings
wet 1951 en wel
op 31 Juli en 1 Augustus van 18
tot 21 uur;
op 2 Augustus van 8 tot 24 uur;
op 3, 4, 5 en 6 Augustus van 18
tot 24 uur;
op 9 Augustus van 8 tot 24 uur.
Venray, 22 Juli 1953.
Burgemeester en Wethouders vnd.,
A. II. M. JANSSEN, Burgem.
H. VORST, Secretaris
SLUITINGSUUR voor drank
lokaliteiten en openbare
vermakelijkheden gedu-
4 rende de kermis inVen-
ray-Kom in 1953.
De Burgemeester der gemeente
Venray,
Gelet op het bepaalde in de Al
gemene Politieverordening Venray,
brengt ter algemene kennis:
1. dat aan houders van voor het
publiek toegankelijke inrichtingen
als bedoeld in artikel 121 der Al
gemene Politieverordening Venray,
voor zover gelegen in de kom der
gemeente, door hem tot wederop
zegging toestemming wordt ver
leend. om hun lokaliteiten op 2, 3,
4, 5, 6 en 9 Augustus 1953 voor
het publiek geopend te houden tot
des nachts half een;
2. dat de onder 1 bedoelde toe
stemming, zonder enige vooraf
gaande waarschuwing, incidenteel
of in het algemeen, zal worden in
getrokken bij gebleken ongeregeld
heden of niet naleving van door de
ambtenaren der politie gegeven
voorschriften;
3. dat de openbare kermisver
makelijkheden op 2, 3, 4, 5, 6 en 9
Augustus mogen geopend zijn tot
middernacht;
4.. dat in de voor het publiek
toegankelijke inrichtingen, waarin
met dezerzijdse vergunning muziek
mag worden gemaakt of vermake
lijkheden mogen worden gegeven,
het geven van muziek of de ver
makelijkheden zelve op 2, 3, 4, 5, 6
en 9 Augustus 1953 moet(en) zijn
beëindigd om middernacht;
5. dat het aan de houders van
vergunningslocaliteiten verboden is
in die localiteiten of hunne aan-
horigheden sterke drank te schen
ken op 2, 3, 4, 5, 6 en 9 Augustus
1953 gedurende het tijdvak van 15
tot 22 uur;
6. dat op strikte naleving van de
bestaande of hierbij gegeven voor
schriften ten strengste zal worden
toegezien.
Venray, 22 Juli 1953
De Burgemeester van Venray,
Mr. A. H. M. JANSSEN
HOUDERS van DANSMUZIEK
De Burgemeester van Venray
brengt ter kennis van degenen, die
op hunne aanvraag verlof tot het
houden van dansmuziek hebben
Een vlucht voor de Russen
J. Vaszary.
11
De concierge, die geen kwade
man was, alleen maar vreeselijk
bang voor zijn vrouw, mompelde
maar wat, zeggen deed hij niets.
Ik zei ook niets, al wist ik, dat
haar woorden op ons betrekking
hadden. Maar alleen de gedachte
met haar te moeten kijven, vervul
de me met afschuw.
De dienstmeisjes echter vielen
haar levendig bij. Zij scholden ook
op de heren, dat is nu eenmaal hun
dagelijks amusement.
Toen zij eindelijk allemaal waren
opgestaan en ontbijten gingen in de
keuken, begon ik te lezen. Mijn
vrouw ging bij het raam zitten en
keek naar buiten. Het zou moeilijk
zijn geweest een gesprek te voeren.
Daarvoor waren onze gedachten te
somber.
De 14-jarige dochter van de con
cierge, in wie de boosaardigheid op
gewekt was door het gedrag van
haar moeder, deed al het mogelijke
om ons het leven nog moeilijker te
maken.
Nu kwam zij de kamer in en zei,
dat het boek, dat ik las, van haar
was; zij wilde het hebben. Ik gaf
het haar. Daarop ging zij naar het
raam en zei tegen mijn vrouw:
„Deze kamer is van ons. Ik wil hier
zitten".
Mijn vrouw ruimde haar plaats
bekomen, dat zij verplicht zijn deze
muziek op het door hem bepaalde
uur, zijnde NEGEN UUR namiddag
behoudens intrekking of wijzigin
gen zijnerzijds stipt te doen eindi
gen.
.Door de politie wordt NIET ge
waarschuwd en van hen, die na
gesloten tijd hun inrichtingen nog
voor dansmuziek geopend hebben,
zal voor de volgende dagen de ver
gunning worden ingetrokken.
Op de vergunningen is de tijd,
waarop de dansmuziek moet eindi
gen vermeld, zijnde 9 uur nm.
Alle bezoekers dienen in 't bezit
te zijn van een geldig toegangsbe
wijs, dat vanwege het gemeentebe
stuur is verstrekt of gestempeld.
Aan het verbod voor de onder
nemers, om personen beneden de
ACHTTIENJARIGE leeftijd toe te
laten en aan het verbod voor per
sonen beneden de achttienjarige
leeftijd om deze inrichtingen binnen
te gaan of daarin te verblijven, zal
zeer streng de hand worden gehou
den.
De dansmuziekhouders zijn ver
plicht met duidelijke, op minstens
drie meter afstand leesbare letters
aan de ingang en in de tent of
zaal te vermelden, dat de toegang
voor personen beneden 18 jaar is
verboden.
Bij overtreding zal zowel tegen
de vergunninghouder als tegen de
bezoekers procesverbaal worden
opgemaakt en degenen, die zich
hieraan schuldig maken, zullen
bovendien onmiddellijk door de po
litie worden verwijderd.
Venray, 22 Juli 1953
De Burgemeester voornoemd,
Mr A.H.M. JANSSEN.
DRINGENDE UITNODIGING
aan alle ouders, verzorgers en
weldenkende inwoners
De Burgemeester van Venray
verzoekt de ingezetenen met de
meeste aandrang hunne algehele
medewerking te verlenen, om alle
wanordelijkheden en drankmisbruik
tijdens de kermis te voorkomen en
aan de kasteleins na drie uur na
middag tot tien 's avonds geen
sterke drank te vragen.
Aan ouders en verzorgers richt
hij in hun eigen belang en in dat
hunner kinderen de dringende uit
nodiging mede te zorgen, dat de
hand wordt gehouden, aan het ver
bod van bezoeken van avondver
makelijkheden door kinderen, voor
zover daarvan geen ontheffing is
verleend.
Dit verbod is in het eigen belang
der ouders en der kinderen vastge
steld.
Venray, 22 Juli 1953
De Burgemeester voornoemd,
Mr. A.H.M. JANSSEN.
BEKENDMAKING
De Burgemeester der gemeente
Venray maakt bekend, dat door
hen, ingevolge het bepaalde bij ar
tikel 127. sub b, der Algemene Po
litieverordening Venray aan de
houders der in de artikelen 121,
135 en 137 van evengenoemde ver
ordening bedoelde inrichtingen of
plaatsen, geen danstent zijnde, toe
stemming wordt verleend om op
Zondag 2, Maandag 3, Dinsdag 4,
Woensdag 5, Donderdag 6 en op
Zondag 9 Augustus a.s. aldaar hun
vrouwelijk personeel gedurende de
uitoefening van het bedrijf dienst
te laten doen of door of vanwege
de houder aanwezig te doen zijn,
onder voorwaarde, dat zij de leef
tijd van 16 jaar hebben bereikt en
van een onbesproken levenswandel
zijn.
in, zonder een woord te zeggen.
De vrouw van de congierge, ge
ïrriteerd door ons geduldig zwijgen,
liep woedend en deuren slaand heen
en weer. Tegen ons zei ze, dat vanaf
die dag de W.C. gesloten zou zijn.
Wij moesten maar in de tuin gaan.
Zij ging niet schrobben en achter
andere mensen aan schoonmaken.
Toen wij hierop evenmin antwoord
gaven, ging zij kwaad de kamer uit
en sloeg de deur achter zich dicht.
Klaarblijkelijk kon zij het niet ver
dragen, dat wij niet klaagden en
haar evenmin om eten vroegen. Mo
gelijk ook had ze gewetenswroeging,
die ze op deze wijze trachtte te
verwerken.
Later kwam de concierge binnen.
Hij vroeg me stotterend en verlegen
hem te helpen met de postpakket
ten, die naar beneden moesten op
de vrachtwagen. Klaarblijkelijk had
zijn vrouw hem daartoe aangezet.
Hij maakte zo'n stumperige indruk,
dat ik medelijden met hem kreeg.
„Natuurlijk, ik help graag".
De eerste etage van de villa werd
door het postkantoor in beslag ge
nomen. De grote salon van vroeger
lag vol pakketten.
De Sovjet-legerleiding gaf aan
iedere soldaat toestemming een
postpakket van 25 kg naar huis te
sturen. Deze postpakketten waren
natuurlijk vol met geroofd goed. De
hele dag sleepen Bussu zakken aan,
tot berstens toe volgestopt. In het
midden van de kamer stond een
weegschaal, ter controle dat de
zakken de 25 kg niet overschreden.
Een wachtmeester met een grote
baard woog de stukken.
De Russen keken verwonderd en
verschrikt naar deze voor hen zo
mystieke handeling. Bijna alle zak
ken waren veel zwaarder dan 25 kg.
De wachtmeester gooide eenvoudig
Deze ontheffing geldt enkel voor
de Kom Venray.
Venray, 22 Juli 1953
De Burgemeester voornoemd,
Mr A. H. M. JANSSEN.
HOUDERS VAN MUZIEK
OF VARIËTÉ.
het overtollige uit de zakken, gelijk
een kruidenier bij het rijst afwegen.
Zodoende kwam er in een hoek
een hele stapel van allerlei goederen.
Kinderspeelgoed, vrouwen- en man
nenkleding, schoenen, nachthemden,
gordijnen, tapijten en allerlei ge
bruiksartikelen. Er waren dames
hoeden met rouwsluiers onder, fijn
geborduurde baby-uitzetten, verre
kijkers, zeep, koffiemolens, zelfs
lege sigarenkistjes.
Hoeveel families waren er niet
geplunderd, hoeveel tranen en bloed
kleefde niet aan deze in een hoek
geschopte goederen
De gewogen zakken werden weer
dichtgenaaid, het adres er op gezet.
De oude raadsheer, de eigenaar
van het huis, was al aan het slepen
toen ik er aan kwam.
De wachtmeester gooide enige
zakken op mijn schouders. Maar
toen zag Andrej Andrejewitsch, de
eerste luitenant mij. Hij protesteerde
onmiddellijk.
„Neen, neen, U hoeft niet met
zakken te slepen. Dat moeten an
deren doen. Een kunstenaar hoeft
alleen maar te denken".
Hij duwde de zakken van mijn
rug, nodigde mij aan zijn tafel en
haalde een fles brandewijn te voor
schijn.
„Laten we drinken, broedertje en
over andere dingen peinzen".
Ik durfde niet met mijn lege maag
echt te gaan drinken, maar Andrej
Andrejewitsch zat er behoorlijk
achter heen. Terwijl de postpak
ketten uit de kamer gebracht wer
den, raakte de fles brandewijn ge
leidelijk leeg.
Andrej Andrejewitsch praatte
over de Kaukasus, waar alles zo
mooi was, het leven hard, maar de
mensen zo goed.
Tenslotte vertelde hij, dat hij de
22 Juli 1893
De weleerw. Heer Henri Poels
werd aan de Universiteit te Leuver
bevorderd tot het baccalaureaat ir
de godgeleerdheid.
volgende dag mee zou gaan met een
grote postzending. Een paar dagen
bleef hij dan weg. Voor deze avond
inviteerde hij mij, met mijn vrouw
voor een afscheidsdiner.
In andere omstandigheden had ik
er misschien anders over gedacht,
maar aangezien wij reeds twee
dagen geen hap eten hadden ge
kregen, nam ik het aan.
De mensen van de G.P.U. ver
toonden zich ook deze dag niet.
'sAvonds gingen wij naar boven,
naar het postkantoor, om te eten.
Andrej Andrejewitsch bleek een
goede gastheer te zijn. Tweeemmers
met rode wijn stonden op de tafel.
In een reusachtige schaal was fijn
gehakt vlees. Daarenboven nog ham,
gebak en zwarte koffie. In deze
nooddruftige tijd was het een ko
ninklijk maal.
Het enige wat ons hinderde, was,
dat wij volgens Russische gewoonte
tezamen uit één schaal aten. De
eerste luitenant en de wachtmeester
•hoofdzakelijk met hun handen. Maar
deze keer kon dat zelfs niet onze
eetlust bederven.
Mijn vrouw kreeg de genoeg
doening door de vrouw van de con
cierge aan tafel bediend te worden.
Thans boog ze nederig en spiedde
gedienstig naar ieder gebaar van
de Russen.
Andrej Andrejewitsch vond het
buitengewoon amusant, dat wij door
de Russen volkomen leeggeroofd
waren. Hij lachte luidkeels en sloeg
zich op de dijen.
„Ruski szodat zabral", zei hij. (De
Russische soldaat plundert.)
De wachtmeester vond deze ge
schiedenis niet zo leuk.
Hij streek nadenken over zijn baard.
Na tafel nam hij ons apart in een
hoek van de kamer en in een bij
kans perfect Frans bood hij ons aan
uit al de pakketten, die op het post
kantoor waren, of uit het goed, dat
zij uit de zakken gegooid hadden,
al datgene te kiezen, wat ons aan
stond. Op deze manier moesten we
ons maar schadeloos stellen voor al
het verlies, dat de Russen ons had
den veroorzaakt.
Zijn aanbod bracht me in grote
verlegenheid. Ik wilde hem niet be
ledigen door zijn edelmoedigheid
af te wijzen. De gedachte uit deze
droevige buit mijn deel te krijgen,
was echter ondragelijk voor mij.
Ik trachtte hem dit uit te leggen
en wonderbaarlijk genoeg begreep
hij me terstond.
Hij klopte mij op de schouderen
schudde mij de hand.
„Wees niet boos op mij broertje,
ik heb het half en half vergeten,
wat het betekent mens te zijn.
Maar nog niet helemaal.
Ik vroeg hem, waar hij zo goed
Frans geleerd had.
„Te Parijs" zei hij, voor zich uit
peinzend.
Toen vertelde hij, hoe hij nog in
het Tsaristische Rusland opgegroeid
was en naar Parijs was gegaan.
Daar aan de universiteit had hij
zijn ingenieurs-diploma gehaald.
Maar juist om dit feit had hij het
bij het Sovjet-leger niet verder ge
bracht dan tot wachtmeester. Hij
werd bij de onbetrouwbare elemen
ten gerekend.
Andrej Andrejewitseh vond zijn
inval reusachtig.
„De Russen hebben van jullie
gestolen. In orde. Nu moet jullie
de Russen bestelen, dan is de zaak
uit de wereld.
Hij stond reeds op en schopte
met zijn bemodderde laarzen tegen
het goed, dat in de hoek opgesta
peld lag.
„Kiest, dan mijn duifjes"
Hij pikte een smoezelig rose cor
set op en bood liet lachend mijn
vrouw aan.
Mijn vrouw zei, dat deze dingen
niet mooi genoèg waren, zij had ze
ook niet nodig.
Andrej Andrejewitsch bood haar
zijn arm en nam haar mee naar de
andere kamer. Hij opende een kast
die vol hing met dameskleren.
„Neem deze aan. Een of andere
burzsuj heeft het hier geiaten. Ze
is weggelopen. Gelijk had ze".
Hij bundelde alle kleren tezamen
en drukte ze mijn vrouw in de hand.
„Neem het mee! Iedereen steelt.
Wie niet steelt, blijft arm".
Aan alle kledingstukken zag je,
dat ze van een oudere vrouw waren.
Wij wisten eveneens, dat de huis
eigenaar deze woning eertijds be
woond had. Dit waren dus klaar
blijkelijk de kleren van de oude
mevrouw.
Mijn vrouw nam alles aan. Nam
zelfs uit de andere kast het onder
goed ook nog erbij.
Wij verlieten met een enorme
bundel't postkantoor, gingen regel
recht naar de kelder, waar het oude
echtpaar woonde.
Zij openden verschrikt de deur,
nadat wij aangeklopt hadden. Maar
toen wij onze belevenissen vertelden
en de kleren overreikten, was het
geluk van de oude dame grenzeloos.
Zij drukte ze stuk voor stuk tegen
zich aan, alsof het verloren en weer
gevonden kinderen waren.
VI
Andrej Andrejewitsch keerde
nooit meer terug. Noch naar het
postkantoor, noch naar Rusland.
vervolg zie achterpagina