EDAH
both>ham£2ÏL.. 45
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
OUDERS....
liep ten einde
BUITENLAND
PANG
0u4ia( rffoidó
mes
ttezsfuifieuttfi van
ÜG
Rondkomen
NÉÉM
FLORIDA LIMONADESIROOP
Grijst (den njsicp"*;31
De beste waar
én...de laagste prijs!
Slagers-reclame
Preskop
Gekr. ham
100 gr. 30 ct
200 gr. 55 ct
100 gr. 45 ct
200 gr. 85
Venrayse Slagers
BEL BIJ BRAND
3 9 2
ZATERDAG 11 JULI 1953 No. 28
VIER EN ZEVENTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
Onder deze titel kondigden wij U
verleden jaar de start aan van ons
eerste kindervacantiewerk.
Aangemoedigd door 't succes, dat
wij verleden jaar met dit werk
mochten beleven, heeft 't Comité
ook dit jaar weer besloten door te
gaan met dit zo sympathiek werk.
Namen verleden jaar alléén de
kinderen van de 2de klasse der
lagere scholen dejl aan 'tvacantie-
werk, neze keer is dit uitgebreid
tot de 2e en 3e klas, zodat nog meer
ouders de zekerheid hebben, dat
hun kinderen enkele prettige dagen
zullen beleven en de ouders zelf
van veel zorg ontheven zullen zijn.
Wij hopen dan ook, dat vele ou
ders hun kinderen in de gelegen
heid stellen, aan dit vacantiewerk
te kunnen deelnemen.
Via de scholen brengen de kin
deren een aanmeldings-formulier
mee naar huis, waar de ouders alles
op vermeld vinden wat zij dienen
te weten. De kosten behoeven, even
als verleden jaar, geen bezwaar
te zijn.
Vele leidsters, die verleden jaar
zo bereidwillig waren, dit mooie
vacantiewerk te steunen, gaven zich
ook nu weer spontaan op, zodat
een goede leiding verzekerd is.
Door de uitbreiding van 1 op 2
klassen was 't natuurlijk ook no
dig over leiders te beschikken en
ook daarin is het comité geslaagd,
leiding is ruim voldoende aanwezig,
terwijl ook liet spelmateriaal is
aangevuld.
Maakten wij verleden jaar de
fout, dat de speelterreinen te ver
uit elkaar lagen, ook dit is onder
vangen, zodat de verschillende
groepen niet al te ver uit elkaar
hun vacantie-spelen kunnen uit
voeren.
Het comité is met de voorberei
ding zo goed als klaar.
Ouders, wilt U de zekerheid, dat
Uw kind gedurende een gedeelte
der vacantie niet is overgeleverd
aan „de straat", laat hen dan deel
nemen aan dit tweede „Vacantie
werk Venray". Wij hopen op een
grote deelname.
Comité „Kindervacantie-werk
Venray".
Dit percentage was het vorig jaar
30 pet, zodat ook hier teruggang is
te bespeuren. Van de deelnemers
aan de emigratiecursus waren er
70 pet landbouwers.
De daarop volgende eindles die
geheel in het Engels werd gehouden,
gaf een goed beeld van het onder
wijs en de behaalde resultaten.
Kringvoorzitter Rutten ging op de
door dhr. Gerrits genoemde cijfers
nog even in en deed een dringend
beroep op alle aspirant-emigranten
om toch te zorgen, dat zij behoor
lijk vooorgelicht en met behoorlijke
kennis de grote stap gaan zetten,
opdat zij zich later niets te verwijten
hebben. Daarna ging hij over tot de
diploma-uitreiking.
De geslaagden waren de dames:
F. v. Braght, A. Rutten, P. v.d.
Sterren, Tr. Teuws, A. Wilmsen,
DeenenDommeck, A. v. Berlo, A.
eleven, P. Fleurkens, G. Janssen,
M. Janssen, J. Vollenberg, Wijn
hovenWillems, en de heren: P.
Botden, M. Bouten, G. Claessens,
P. Hoedemakers, P. Stevens, Wilm
sen, M.A. Wismans, A. Deenen, J.
Claessens, J. Fleurkens, J. en G. In
't Hulst, H. Koenen, H. v. Meijel,
Gebr. Smedts, S. v. Vechel, Gebr.
Verstegen, M. Wismans, P. Wijn
hoven en J. Gielens.
De Vertegenwoordiger van de
onlangs opgerichte Katholieke Lim
burgse Emigratie Stichting, de heer
Martens uit Venlo, was de eerste
die de geslaagden gelukwenste met
hun succes. Hij hield een interes
sant betoog over de noodzakelijk
heid en het nut van emigratie.
De godsdienstleraar en Dr. vd.
Homberg gaven met gelukwensen
de geslaagden nog enkele laatste
raadgevingen mede, die op alle aan
wezigen diepe indruk maakten.
Dan spraken nog de heren J. v.
Osch, Kringvoorzitter der Jonge
Boeren en Meester Wijnhoven, die
ook hun felicitaties overbrachten.
Tot slot dankte de leerling H. v.
Meyel voor het onderwijs.
Donderdag j.l. werd in de Land
bouwschool de eindles gegeven van
de emigratiecursus, waaraan dit
afgelopen jaar 76 cursisten deel
namen.
De heer Gerrits leider van deze
cursus begon de eindles met een
korte inleiding, waarin hij mede
deelde, dat aan 34 personen het
diploma kon worden uitgereikt.
De overigen waren voor een deel
reeds vertrokken of door ziekte of
andere reden verhinderd. Van deze
76 leerlingen waren er 9 naar Nieuw-
Zeeland vertrokken, 9 naar Canada,
3 naar Australië en 1 naar de Ver.
Staten. In totaal dus 22 personen.
Vorig jaar was dit cijfer 33, zodat
dus ook in Venray, evenals elders
in den lande, een teruglopen van
de emigratie te constateren valt.
Voeg daarbij, dat er dit jaar nog
16 andere personen vertrokken, die
geen voorbereiding gehad hebben
via een emigratiecursus, dan blijkt,
dat 42 pet van de vertrokken emi
granten geen cursus hebben gevolgd.
FEUILLETON
EEN ACTRICE
ZONDER SCHOENEN
Vervolg van het 2e blad
In de zaal hield zich een twintig
tal soldaten op. Sommigen lagen
slapend op de grond en snurkten.
Een kleiner gezelschap kaartte
onder wild geschreeuw en groot
tumult aan het ene einde van de
tafel. Aan het andere eind aten
enkele soldaten een soort soep uit
een waskom. Zij slobberden aan
hun lepels, de vleesbrokken met
de hand uit de kom vissend.
Ik trok me in een hoek terug,
wilde hen niet in de weg zijn, maar
zij bekommerden zich niet om mij.
Ik wachtte op de terugkomst van
de man in de leren jas. En op iets,
dat gebeuren zou. Maar wat Het
ene uur verstreek na het andere
en er gebeurde niets.
Dat stelde me aanvankelijk gerust.
Als ik hun zo onbelangrijk lijk, dat
zij mijn zaak niet eens dadelijk in
behandeling nemen, dan is er mis
schien niets aan de hand. Maar als
zij mij niet eens verhoren willen
Misschien wachten ze alleen maar
op de avond om me terecht te
stellen
„Zou het mogelijk zijn, dat ik nu
voor het laatst mijn vrouw gezien
heb?"
Een van de Russen zat mij op te
nemen. Hij had een lange, afhan
gende snor en mistroostige Slavische
ogen. Hij leek wel een boer uit de
Kaukasus. Hij zat wat apart van
de rest en streek weemoedig over
zijn geweer.
Opeens stond hij op en kwam
naar mij toe. Hij zei iets tegen
KUSLAND
De opstandige bewegingen in de
satellietstaten hebben in het Westen
al te optimistische verwachtingen
gewekt betreffende de innerlijke
kracht van de Sovjets. Getuige
hiervan is b.v. de uitlating van de
Amerikaanse Senator Wiley, die
uit de revoltes een verzwakking van
de Russische macht concludeert.
Daaarom moet het Westen, aldus
deze senator, die voorzitter is van
de senaatscommissie voor buiten
landse betrekkingen niet aan het
praten gaan met de Russen om
middelen te vinden tot versterking
van de vrede.
Neen, zegt Wiley, de Russen moet
eenvoudig voorgeschreven worden
wat zij te doen en te laten hebben,
Het is wel erg boud beweerd.
Immers, van een feitelijke ver
zwakking van de Russen is zelfs
met de opstand in Oost-Duitsland
en in de andere onderdrukte landen
nog geen bewijs geleverd. Daarvoor
zijn er teveel factoren in het spel
die de verdrukte volken in bewe
ging brengen tegen de onderdruk
kers. Het moet dan ook beslist
een al te lichtvaardig optimisme
genoemd worden als de vrije landen
menen, de Sovjet-Unie thans de wet
te kunnen voorschrijven.
Ook kan Europa zich geen min
dere inspanning veroorloven in het
streven naar eenwording. De Duitse
Socialistenleider Ollenhauer kan
wel beweren, dat een hereniging
me. Ik begreep hem niet en haalde
mijn schouders op. Daarop wendde
hij zich naar de anderen. Nu keken
zij mij allemaal aan. Een van de
Russen legde zijn handpalm op zijn
keel en streek er over. De anderen
grinnikten.
Zonder twijfel zat daar een be
doeling achter en had het betrek
king op mijn lot.
De mistroostige Rus begaf zich
naar een hoek van de kamer. Daar
stond een emmer met een grauwe
massa, die blijkbaar wijn moest
voorstellen, Hij schepte een kroes
vol, trad op me toe en bood hem
mij aan.
Ik walgde van de onsmakelijke
wijn en de nog onsmakelijker kroes,
waaruit ze allemaal al gedronken
hadden, maar hij was de enige man,
die mij op zijn primitieve manier
met wat menselijk gevoel tegemoet
kwam en daarom wilde ik hem niet
afwijzen.
De wijn was bitter en prikkelde
in de keel.
Mijn maag was leeg en de drank
steeg terstond naar mijn hoofd.
„Ja, nu ben ik er zeker van, dat
zij mij om zeep gaan brengen".
Wonderlijk, deze gedachte maak
te me helemaal niet angstig.
Integendeel. Ik verlangde er bijna
naar, dat ze me kwamen halen.
Deze paar uren, die me nog restte,
hadden voor mij geen zin meer.
Neen, ik was niet bang voor de
dood. Mijn leven verloor toch alle
waarde voor me. Alleen één ge
dachte stond mij tegen: om binnen
een paar uur ook zo in een sloot
te liggen, in zulk een vreemde en
starre houding, als ik zoveel doden
had gezien, onbegraven.
En ik begreep ineens de tot nu
voor mij belachelijke idee fixe van
in diverse fijne smaken,
32 cent per 100 gram.
Let op de naam Rang op het beschermend
omhulsel van ieder „Rangetje"
van Oost- en West-Duitsland be
langrijker is, dan de een-wording
van West-Europa. Zonder misken
ning van het feit, dat de Duitse
eenheid van veel gewicht is voor
de verdediging van Europa, blijft de
eenwording een punt van de eerste
orde zolang een verdeeld Duitsland
nog een lacune vormt in de defensie
van ons werelddeel.
Na de troebelen in Oost-Duitsland
moet de kans op een spoedige her
eniging van beide Duitslanden ge
ringer dan ooit tevoren worden ge
acht. Weshalve het werk voor de
eenwording met des te meer energie
moet worden aangepakt. Daarom
zullen de West-Duitsers er verstan
dig aan doen voorlopig hun eisen
betreffende teruggave van het Saar
land achterwege te laten. Want
daarmede wordt de wrevel van de
Fransen weer opgewekt, hetgeen
allerminst zal bijdragen tot een
gunstig klimaat voor verdere Euro
pese integratie.
Natuurlijk komen de Duitsers met
deze en ook nog andere wensen nu
de verkiezingen in West-Duitsland
voor de deur staan. Maar zelfs deze
reden wettigt niet roet in het eten
te gooien van de integratie, want
een Russische dreiging blijft on
danks vermeende zwakte van de
Sovjet-Unie, onverminderd bestaan.
FRANKRIJK
Het eerste optreden van de Franse
Laniel heeft succes gehad. Als op
lossing van een der nijpends te pro
blemen van Frankrijk heeft Laniel
de moelijkheden met Indo-China
onder ogen te zien en de in dit ge
bied verbonden staten verdere on
afhankelijkheid belooft.
Deze daad getuigt, datFrankrijks
premier zeer juist de knelpunten
van de Franse politiek weet te ont
dekken. Want de toestand in Laos,
Cambodja en Vietnam vergt meer
van de Fransen dan goed is voor
een gezonde toestand in het moeder
land.
Van invloed op Laniels besluit is
ongetwijfeld geweest de reis, welke
Reynaud naar Indo-China) heeft ge
maakt. Niet direct openlijk, maar
toch duidelijk genoeg heeft Reynaud
na zijn terugkeer critiek uitgeoefend
op het Franse beleid inzake de lan
den van Indo-China.
Vooral gold zijn critiek het tempo
van opleiding en uitrusting van
autochthone strijdkrachten, die in
het bijzonder voor Vietnam van
veel belang zijn. De beloften van
Frankrijks premier aan Indo-China
zal ook van grote betekenis blijken
te zijn ten opzichte van Amerika.
Immers de Ver. Staten zijn niet
ongenegen de Fransen met hulp ter
zijde te blijven staan bij de strijd
in Indo-China. Maar de Amerikanen
wensen evenwel, dat Frankrijk de
Indo-Chinese volken geen belemme
ringen zal opleggen in het nastreven
van onafhankelijkheid.
Nu Laniel duidelijke taal heeft ge
sproken in deze kwestie, zullen de
Amerikanen zeker tot veel bereid
zijn. En dat kan misschien wel een
kans zijn om de verwarde financiële
toestand, waarin Frankrijk ver
keert, voor een groot deel een ge
zonder basis te geven.
AMERIKA
Rond dit weekend beginnen in
Washington de besprekingen tussen
de ministers van Buitenlandse
Zaken van de Grote Drie. Deze con
ferentie kan beschouwd worden als
een voorloper van de Bermuda
overeenkomst.
Dat deze besprekingen op hoog
niveau thans plaats vinden, valt toe
te juichen, nu de Bermuda-conferen
tie door Churchills ziekte voorlopig
niet gehouden kan worden.
Er is alle reden voor, dat het
Westen zo spoedig mogelijk tot een
gemeenschappelijke politiek ten op
zichte van Rusland komt na de
opstand in Oost-Duitsland en de
moeilijkheden om Korea. Van een
gemeenschappelijk standpunt van
de Grote Drie is momenteel abso
luut geen sprake.
Het schijnt, dat Foster Dulles de
tijd gekomen acht om revolution-
naire bewegingen in de satelliet
staten aan te moedigen, nu er in
het Kremlin nog steeds strijd heerst
over Stalins opvolging. Frankrijk
en Engeland daarentegen zijn het
hierover echter niet eens met de
Amerikaanse Minister van Buiten
landse Zaken. Zij vrezen, dat aan
wakkering van de revoltegeest zal
leiden tot ernstige consequenties.
Dit verschil van inzicht komt
hoofdzakelijk voort uit het feit, dat
er niets positiefs bekend is over een
verzwakking van de macht van het
Kremlin. Zou het werkelijk zo zijn,
dat de Russische invloed aan het
tanen is en dat ook in de Sovjet-
Unie zelf de toestand niet helemaal
meer door het Kremlin in de hand
kan worden gehouden, dan is wel
licht een verder overleg met de
Russen niet aan te bevelen.
Maar in het andere geval, als dus
de onlusten geen teken zijn van ver
zwakking van de macht van het
Kremlin, moet het Westen zeker
alles doen om Rusland te benaderen.
Kan men bij deze conferentie tot
concrete inzichten komen over de
werkelijke huidige invloed van de
Soyjet-Unie, dan kan een gezamen
lijke houding betreffende Rusland
worden aangenomen, hetgeen reeds
van veel nut kan zijn voor de con
ferentie op Bermuda.
oude vrouwen, die zich alles ont
zeggen en hun laatste centen gaan
oppotten, om maar een behoorlijke
begrafenis te hebben.
Het werd reeds avond, toen de
tolk mij kwam halen.
„Kom, we gaan
Ik vroeg niet waarheen. Ik ging
hem achterna.
Hij bracht me in de tuin, waar
de soldaat, die mij dien morgen
begeleid had op mij wachtte, het
pistool in de hand. De tolk zei in
het Russisch eerst iets tegen hem,
daarna wendde hij zich tot mij.
„Meneer de kapitein heeft het
goed gevonden, u naar uw vrouw
te brengen. Zij is in het huis hier
naast ondergebracht, bij de concier
ge. U ook gaat daar slapen, maar
probeer niet er vandoor te gaan,
dat zou u vreselijk bezuren".
Wat ik ook verwachtte niet dit.
Zo ineens kon ik de gedachte niet
vatten, dat ik binnen enkele minu
ten mijn vrouw zou weerzien en
wij voorlopig bij elkander konden
zijn.
Ik volgde de Rus zwijgend naar
de naastgelegen villa. Bij de con
ciërgewoning gekomen, zei hij nog
iets, toen ging hij weg.
Ik deed de deur open.
Mijn vrouw zat aan tafel met de
concierge-familie. Zij zaten juist
aan het avondeten.
Zij sprong op en vloog me om de
hals. Blijkbaar was zij ook niet op
dit snelle weerzien voorbereid
geweest. Haar hele lichaam schudde
van het snikken.
De familie van de concierge stond
aangedaan om ons heen. De man
zei zijn naam. Stelde daarna zijn
vrouw en zijn 14-jarige dochter
voor.
Hij nodigde me meteen uit aan
tafel. Wijdlopig zette hij uiteen,
hoe gelukkig hij was, ons aan zijn
bescheiden tafel te mogen hebben.
Dat had hij stellig nooit gedacht.
Hij raakte verward in zijn toast,
hij dankte tenslotte bijna de Russen
vanwege deze eer die zij hem
hadden aangedaan.
Ter ere van ons was een zorg
vuldig verstopte ham te voorschijn
gekomen. Compote werd eveneens
opgediend.
Toen zij onze verbazing over zulk
een rijkdom zagen, vertelden ze
dat in dit huis een Russische veld
post ondergebracht was, tengevolge
waarvan' het dag en nacht door
gewapende soldaten bewaakt werd.
Zo bleven zij vrij van plundering.
Deze rijkdom had echter nog een
andere oorzaak waar zij niet over
spraken en waar wij pas later
achter kwamen. De concierge-
familie had als alle concierges, die
vrij spel hadden in de huizen waar
van de bewoners en eigenaren
gevlucht of door de Russen weg
gevoerd waren, de voorraden van
hun meesters geannexeerd.
Na het eten bleek dat er iets met
het slapen niet in orde was. In de
kleine kamer sliepen, de familie
uitgezonderd, nog drie dienstmeisjes
Zij hoorden thuis in de villa ernaast,
maar daar hun bazen gevlucht
waren of in Russische gevangenis
sen zaten, durfden zij niet in de
verlaten villa's de nacht alleen te
blijven. Bij deze buren konden zij
de nacht veilig passeren.
De concierge had ons dadelijk
zijn bed aangeboden. Wij wilden
dat echter niet accepteren. Mijn
vrouw legde zich neer op een oude
versleten divan, ik kreeg een slaap
plaats van dekens en kleden op de
grond. Mijn vrouw wilde mijn
Een grote fles
van 89 voor 75 cent
in 4 smaken
Geldig lot 18 Juli
?b"o«n>.34 3
ABRIKOZEN
mo aram
Heerlijk zoet
en AH PUDDING Een Pud-
Trage eters worden b 250 gram
SPRITSKOEKEN 6 yoor 25
P.n heerlijke lr.rt.be-
SPRITSNUeivti-. oor
Een heerlijke Iraotahe
LUCIFERS 2 pakken
let U eens op de pms -
CfclllWORST van Zwanenberg 4|iQ
Srl° >k»a,i.eU NU 100 gram
KEUR KOFFIE een.op-k«aliteh Q
in elke prijsklasse.^- 190 180
WACTEEL KOFFIE met 10
geschenken 250 ar
@333
voor de week van 10 Juli tot 16 Juli
winterjas nog daarbij doen om de
slaapplaats zachter te maken, en
ledigde voor dit doel mijn zakken.
Plotseling hield zij op en keek mij
onthutst aan.
„Kijk eens, wat ik gevonden heb?"
Óp haar open handpalm glinster
de een klein koperen buisje. Op 't
eerste gezicht dacht ik, dat 't een
patroonhuls was, maar daarna her
kende ik het. Het was de sproeier
van de carburator.
Ziedaar de oorzaak, dat wij het
die eerste nacht van onze vlucht
niet hadden kunnen vinden. Geval
len uit de hand van de Hongaarse
soldaat, onze chauffeur, was het in
mijn jaszak terecht gekomen.
Wij keken verstijfd naar.t kleine
ding, dat de oorzaak was van ons
verblijf hier en dat thans op zo
wonderbaarlijke wijze te voorschijn
kwam alsof het ons bespotten
wilde.
Ik kon als gewoonlijk de laatste
tijd de slaap niet vatten.
Duizenden en nogmaals duizenden
gedachten gingen mij door 't hoofd.
Ik dacht aan het verloren en nu
te voorschijn gekomen sproeiertje.
Waarom moest dit zo gebeuren
Als onze wagen niet onklaar was
geraakt, zouden we zeker buiten de
Russische omsingeling zijn geweest,
Maar wie weet, wat ons dan te
wachten had gestaan op de verdere
tocht de vijandelijke vliegtuigen
schoten duizenden auto's kapot
het voortdurend in angst zijn, het
trekken in den vreemde, zonder
vaderland.
Misschien was het beter zo
De wegen der voorzienigheid zijn
ondoorgrondelijk
V.
De volgende morgen maakten we
kennis met de eigenaar van de villa
die thans met zijn vrouw in de
kelder moest verblijf houden.
Hij was een staatsambtenaar van
hogere rang, die na een werkzaam
heid van 40 jaren de zekere luxe
gewend pleegt te zijn, die dit huis
belichaamde.
Nu zat hij in versleten en ge
scheurde kleren, op het van kisten
getimmerde bed, het enige meubel
in de kelder en dat tijdens de maal
tijden nog als tafel dienst moest
doen.
De kelder had geen raam. Over
dag zat de oude heer met zijn lieve
en zachtjes pratende vrouw in het
donker. De eigengemaakte olielamp
stak hij alleen als zij aan tafel
gingen.
Nu, ter ere van onze visite, brand
de het lampje, waarop de oudeheer
overigens zeer trots was. Hij ver
telde ons uitvoerig, hoe hij het ge
maakt had, van een conservenblik,
een beetje ranzig vet en een strook
-uit zijn hemd gescheurd.
Van heel hun vermogen was hun
gebleven: één pan, twee tinnen
lepels en een kroes, waar een stuk
uit was. De oude dame ging in de
keuken van de concierge koken.
Eigenlijk was al dat meel, suiker,
vet en andere levensmiddelen, op
gestapeld in de provisiekamer van
de concierge, het hunne. Uit hun
provisiekamer was het weggesleept
terwijl zij in de kelder schuilden.
Maar zij durfden het niet meer
terug te vragen.
Wordt vervolgd
