Ei BELANGRIJKE DAK
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Maandag 17 September
Stijging van geld verkleurt
economisch leven.
Voor alios is nu eenmaal gold nodig....
Uit China terug
Moeilijke lijden voor de kerk in China
BUITENLAND
liet Barakkenkamp Yssclsteyn
voor de zoveelste maal
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1951
No. 36
TWEE EN ZEVENTI6STE JAARGANG
Druk en Uitgave
Firma van den Muncldiof
Drukkerij
Kantoorboekhandel
Telefoon K 4780-512
Poilrekening 150652
PEEL EN MAAS
Advertentieprijzen worden op
aanvraag gaarne verstrekt.
Losse mm-prijs 8 cent.
Abonnementsprijs p. kwartaal:
voor Yanray I 1.10
bulten Venray I 1.30
uitsluitend bij vooruitbetaling.
Maandag 17 September a.s. zal in
Venray met enige plechtigheid door
de Heer Burgemeester de eerste t.b.c.
vrye veemarkt worden geopend.
We hebben voor enkele weken
over het belang van een dergelyke
markt reeds gesproken en g9zien de
belangstelling van andere zyden blijkt
wel, dat men in 't algemeen deze
t.b.c.vrye markt van harte toejuicht.
En dat is geen wonder, want op de
eerste plaats wordt hierdoor de volks
gezondheid gediend.
We weten allen welk een groot
gevaar de t.b.c. in deze streken is,
recente voorbeelden bewyzen dat
jammer genoeg eens te meer. Als W6
dan bedenken dat een der grootste
besmettingshaarden de zg. t.b.e.-stal-
len zyn, waar open lijders en reageer-
ders een groot gevaar vormen voor
jong en oud, dan is het niet ver
wonderlijk dat zovele millioenen
kostbare Marshall-guldens voor de
t.b.c vrijmaking van Nederlands vee
stapel door de Regering beschikbaar
worden gesteld. Juist door dit grootse
plan is door een tijdige verkoop en
afslachting van het besmette vee de
mogelijke financiële strop voor de
landbouwers zoveel mogelijk wegge
nomen.
Slachtpremies en terugbetaling van
ingehouden gelden maken het de
boeren mogelijk zonder veel financieel
risico, het risico voor de gezondheid
van hun gezin, familie en dorp zo
klein mogelijk te houden.
Een verstandige boer ruimt daarom
zy'n reageerders zo vlug mogelijk,
maar wil van de andere kant ook
de grootst mogelijke zekerheid, dat
hij voor het opgeruimde, goed, d.w.z.
t.b.c.vrij vee terug krijgt. Die zeker
heid wordt hem nu gegeven op de
t.b.c. vrye markt in zijn eigen gemeente
in zijn eigen streek nl. op de t.b.c.
vrije markt in Venray.
Hoevelen hebben tot hun schade
reeds moeten ontdekken, dat op
andere markten gekocht vee op zg.
witte bewijzen, na aankomst op hun
stal weer reageerden en bleken be
smet te zijn tijdens de markt, tijdens
aan- en afvoer. De teleurstelling en
de financiële offers hebben velen ook
in deze streken huiverig gemaakt.
Het is een van de redenen geweest,
waarom Gemeente, Venray Vooruit
en vele andere goedwillenden een
poging gedaan hebben om in Venray
een t.b.c.vrije markt te krijgen, een
poging die, dank zij de welwillend
heid van de Provinciale Gezondheids
dienst van Limburg en Brabant met
succes bekroond is. Venray heeft een
t.b.c.vrije markt, die, zoals we hier
boven reeds zeiden, op Maandag 17
September op feestelijke wijze zal
geopend worden.
Het 'S daarom, dat wij een drin
gend beroep doen op alle boeren
uit deze streken om mede te
werken, door de aanvoer van tbc
vrij vee, om deze markt te doen
slagen, in het welbegrepen belang
van hun gezin, hun familie, hun
portemonnaie en van hun ge
meente Venray.
De Venrayse veemarkt was, men
mag dat rustig zeggen, voor het
overgrote deel kapot. Nu is er een
kans deze Venrayse veemarkt weer
een der belangrijkste van deze streken
te maken. Dat kan echter alleen als
onze boeren hieraan hun volle mede
werking geven, door het tb.c.vrije
vee wat ze verkopen willen, op de
Venrayse Markt te brengen.
De tijd is daarvoor goed, de groot
ste drukte voor de oogst is voorbij,
de prijzen liggen goed en de belang
stelling is er. De Marktcommissie
heeft allerwege by boeren en hande
laren buiten Venray flink reclame
gemaakt, reclame, die gezien de be
langstelling allerwege wel is ingesla
gen, en nu is de daad aan de boer
van deze streken, voor wiens belang,
op de allereerste plaats deze markt
is ingesteld.
Begrijpt daarom Uw taak en zorgt
dat zeker op de eerste markten uw
tbc-vry vee hier te koop wordt aan
geboden. Het is naast uw eigen belang,
een belang ook voor deze gehele
streek en het toont waardering voor
het werk dat anderen geheel belang
loos voor u deden.
Voor hen die het nog niet weten
moge dan nog eens gezegd zijn, dat
op deze markt alleen mag worden
aangevoerd runderen, voorzien van
witte en wit-groene bewijzen, die
echter niet langer door de veearts
mogen zy'n afgegeven als op Vrijdag,
voorafgaande aan de markt.
Verder mogen deze beesten alleen
vervoerd worden van en naar de
markt op wagens, die goed zy'n
schoon gemaakt en waarop geen stro
ligt of aanwezig is.
Heeft men dus vee, dat afkomstig
is van een tbc-vrye stal, dan behoeft
men niets anders te doen als Vrijdags
of Zaterdags voor de markt by de
veearts het witte bewijs te halen.
Heeft men een dergelyke stal niet,
dan mag geen twee maanden ver
lopen zy'n na de laatste inspuiting,
daar anders geen wit groen bewijs
gegeven kan worden Heeft men dus
dergelijk vee, en men wil hiermede
naar Venrays markt, dan is het dus
zaak deze zo spoedig mogely'k te
laten spuiten, zodat voor a.s. Vrijdag
de uitslag bekend is en eventueel
nog een wit groene verklaring afge
geven kan worden.
De daad is nu aan onze boeren.
Laten we nu niet de kat uit de boom
willen ky'ken en anderen het werk
laten doen. Laten we beseffen dat
het slagen van Venray's t.b.c.-vrye
markt op de allereerste plaats van
ons zelf afhangt, door onze aanvoer
van t.b.c.-vry vee. We bereiken dan
drie voorname punten
a. de volksgezondheid zal hierdoor
in deze streken beter worden
evenals
b. onze eigen portemonnaie, terwijl
het bovendien
c. een groot belang is voor Venray,
Noord-Limburg en Oost-Brabant.
Landbouwers van Venray dit hangt
af van U alleen!
Het economisch leven reageert op de toestand van het land
minstens even gevoelig als een vrouw op de stemming van
haar man. Een voorbeeld daarvan kan men vinden in de
discussie rondom de verhoging van de rentevoet en de prac-
tische gang van zaken in het bedrijfsleven. Het lykt er wel
eens op, alsof het uitspreken van het woord kapitaal in de
hedendaagse maatschappij minstens zo zwaar wordt aange
rekend als h6t uitstoten van een vloek in een kerkgebouw.
Wat en hoe men ook denken moge over kapitaalbezitters en
de kapitalistische maatschappij, elke vorm van maatschappe
lijke organisatie heeft dat gevloekte kapitaal toch nodig, ter
financiering van de dagelijkse gang van zaken, de defensie
en het welvaartsplan.
De middelen van elke soort van
economische activiteit moeten ergens
vandaan komen. De bezitter van het
geld en degene, die bereid is geld
voor bepaalde doeleinden bijeen te
schrapen, eist als tegenprestatie voor
het beschikbaarstellen van zy'n ver
mogen, een rente, onverschillig of
men nu de ontbering, de likwideits-
preferentie of een andere oorzaak als
basis van de ren te vorming ziet.
Naarmate het aanbod van geld
schaarser is en de vraag groter, zal
die rente de neiging hebben te stijgen.
De overheid kan de hoogte van
die rentevoet echter beïnvloeden door
verschillende maatregelen, die dik
wijls worden aangewend om de rente
laag te houden, zodat de overheid
zelf tegen lage rente geld kan lenen
en de staathuishouding met een mi
nimum aan onkosten kan worden
gevoerd.
Geen wonder, dat de nederlandse
staat deze „goedkoop geld" politiek
in zo ruime mate in de laatste jaren
heeft toegepast.
Elke bezitter van vermogen ziet
zo'n gedragslijn van zijn regering
met leedwezen aan. Hy moet er
echter in berusten voor zover hy" zy'n
geld reeds ter beschikking heeft
gesteld. Voor het overige leidt zo'n
politiek ertoe, dat het aanbod van
nieuw kapitaal wordt beperkt. En
dat is wel zeer funest in een land
waar zoveel nieuwe middelen nodig
zijn.
Een andere schaduwzijde van die
goedkoop geld operatie is, dat ook
kleine spaarders niet worden aan
gemoedigd. De rente, die men
ontvangt is zo gering en men
moet zo'n .groot bedrag uitzetten
om werkelijk een behoorlijk profijt
te incasseren, dat men zich de
moeite maar liever spaart en
zijn geld liever verteert.
De activiteit in het economisch
leven wordt aanvankelijk door het
goedkope gestimuleerd.
De industrie wordt een expansie
gemakkelijk gemaakt. Men kan zeer
voordelig geld lenen. De consumptie
is groot, want niemand wenst te
sparen. De prijzen vertonen een sty
gende tendenz en dat stimuleert
handel en nijverheid tot zo groot
mogelijke productie.
Zo kan het niet langer.
Iedereen voelt, dat het geschetste
verloop van de gang van zaken niet
tot in het oneindige kan doorgaan.
Aan de steeds verder opgesperde
credietverlening aan overheid en
bedrijfsleven moet eens een einde
komen, wil men verhinderen, dat de
absolute inflatie het geld waardeloos
maakt.
In wezen betekent sparen immers,
dat men zyn geld reserveert voor
kapitaalgoederen, huizen, fabrieken
etc. en men vermijdt dan een ver
tering, die niets op de bank of in de
portemonnaie laat.
Wy betoogden reeds, dat die be
sparing niet of in onvoldoende
mate geschiedt by een lage
rentestand. Het geld, waarmee is
geïnvesteerd is doorgeldschepping
verkregen, maar de consumptie
is er niet voor beperkt. Dit alles
wreekt zich door een prijsstijging
waardoor men minder goederen
voor hetzelfde geld kan kopen
dan voorheen. Dat is ook een
besparing, want als men eerst
voor een gulden bijvoorbeeld vijf
repen chocolade kan kopen en
later vier, dan verteert men er
een minder dan voorheen. Dit is
dus een gedwongen besparing,
De toestand van het land en zijn
monetaire positie eist momenteel een
inperking van de prijsstijging. De
gedwongen besparingen mogen dus
niet op groter schaal worden toegepast
dan tot op heden.
De geldschepping wordt aan
banden' gelegd. Credietbeperking,
investeringsvermindering en con
sumptieinkrimping, 't zy'n allen
woorden, die aan de orde van de
dag zijn. De lage koersen op de
beurs, het gebrek aan geld voor
de woningbouw, de likwiditeits
moeilijkheden in tal van bedrijven
het mislukken van staats en
gemeenteleningen, dit alles wijst
er op, dat de wind langzaam
maar zeker van de lage naar de
hoge rentestandaard zal draaien.
Dat die hogere rentestand inderdaad
een feit wordt, ziet men bewezen aan
de gestegen huurprijzen voor nieuw
gebouwde gemeentewoningen.
Wellicht hoopt de regering nog
op een matiging van de geldprijs
stijging door haar plan van toezicht
op het credietwezen. Mogelijk werkt
dit ook nog remmend, doch stuiten
kan het de reeds ingetreden kentering
niet meer.
Geld wordt duur,..
Men ziet dit verschijnsel niet alleen
in Nederland, doch in geheel West
Europa. Alom komt men tot heb
besef, dat een goedkoop crediet wel
steeds welkom is, maar steeds meer
uitverkocht raakt en wil men dan
nog slagen op de kapitaalmarkt, dan
zal er meer voor moeten worden
betaald.
Afgezien van nog komende regerings
maatregelen, die niet op nog ingrij
pende wyze worden verwacht, mag
men vertrouwen, dat de rentevoet in
de eerstkomende tijd langzaam zal
stijgen. Misschien wordt door grotere
beloning aan sparen verbonden, het
Nederlandse volk tot zy'n oude ge
woonte van zeer spaarzaam te zyn,
teruggebracht.
Op deze weg ligt ook trouwens de
enige garantie, dat de geweldige
ontsparing, die in Nederland in dit
jaar reeds f isi millioen bedroeg, tot
staan zal worden gebracht.
Vanzelfsprekend zal de rentevoet
wijziging ingrijpende veranderingen
teweeg brengen voor het gehele
economische leven.
De prijzen zullen een stabieler beeld
gaan vertonen en daarna zelfs gaan
dalen. De interesse om te investeren
zal afnemen, het aanbod van werk
krachten neemt toe, de kooplust van
het publiek wordt geringer enz.
Niet te verwachten is een zodanige
ommekeer in de economische toestand
dat het gehele bedrijfsleven 'n crisis
zal doormaken, zoals wy die bijv. in
de dertiger jaren hebben gekend.
De activiteit van de overheid zal
in ons overbevolkt land stellig wel
gericht blyven op het scheppen van
werkgelegenheid.
Maar de schokken en scheuren, die
de regelmatige gang van zaken in
het bedrijfsleven reeds hier en daar
verstoren ontslagen, gebrek aan
orders e.d. zullen in de komende
tijd meer voorkomen dan men wel
licht verwacht.
Zeker is, dat de monetaire over-
heidspolitiek op meer dan één punt
zal worden gewijzigd en dit heeft op
zyn beurt weer invloed op de plannen,
die men denkt uit te voeren tot
schepping van een op hoger niveau
liggende welvaartstoestand.
Wanneer men 61 jaren oud is en
35 jaren in China geweest is als
missionaris, dan valt het niet mee
voor een priester naar Nederland te
moeten terugkeren met het besef,
dat menzyn tweede vaderland, waarin
men een mensenleeftijd gewerkt heeft
aan de uitbreiding van Christus Rijk
niet meer terug zal zien, erger nog,
dat men dit land heeft moeten ver
laten als een misdadiger.
En toch is dat Pater Ophey uit
Oirlo overkomen. 25 jaren van zyn
welbesteed missionarisleven heeft hy
gestaan als professor aan het Groot
Seminarie van Peking, en 7 jaren als
pastoor in dat grote land, met een
bevolking van 450 millioen mensen,
waar nu langzaam maar zeker een
ijzeren gordyn omheen getrokken
wordt en waar iedere vreemdeling
en zeker een katholiek priester-een
verdacht persoon is.
Doch hierover spreekt Pater Ophey
weinig, zyn grote zorg is hoe de vier
millioen Katholieken, die China nu
kent, deze harde tijd zullen door
komen. Zy hebben het zo ontzagge
lijk zwaar, want de communisten
doen al het mogelijke om in China,
evenals in andere landen, een kerk
te vormen, die niet afhankelijk is
van Rome, maar waar zy zelf alles
te vertellen hebben.
Inderdaad heeft deze onafhankelijke
Kerk aanhangers, afvalligen of men
sen, die vroeger eens per ongeluk
werden gedoopt en er nu een voor
deeltje uit proberen te slaan. Want
aangespoord door de communistische
regering maken deze mensen van
hun verkregen macht misbruik om
de ware en trouwe leden der katho
lieke kerk, die de Paus van Rome
als hun Vader blyven erkennen, het
zo moeilijk mogelijk te maken door
het sluiten der kerken, het verjagen
der priesters en vervolging der ge
lovigen.
Gelukkig blijkt, dat de grote meer
derheid zeer standvastig is en trouw
blyven aan het H. Geloof, daarin
vooral gesteund door de Chinese
bisschoppen en priesters, die niet
wijken voor pressie, dwang of ver
volging. Maar zij allen zullen een
zware en droeve tyd tegemoet gaan.
Yreemde missionarissen
De zg. onafhankelijke kerk heeft
nu vooral het oog gericht op de
missionarissen van buiten China. Om
de weerstand te breken worden de
katholieken geprest de buitenlandse
priester te beschuldigen, ja men ont
ziet zich niet daarvoor zelfs kinderen
te gebruiken. Dan volgen de arresta
ties van deze priesters, die alles
wordt afgenomen en die dikwijls nog
niet eens zelf weten, waarvoor zy nu
feitelijk zijn gearresteerd.
Soms krygen ze nog een kans om
het land te verlaten, van anderen
hoort of ziet men niets meer.
Doch niet alleen de buitenlandse
priesters hebben van vervolging te
ly'den.
In 1946 werd de kerkelijke hieraehie
gesticht in China, een groots moment
voor dit prachtige land. Byna 140
bisdommen werden opgericht, waar
van een 50-tal inlandse bisschoppen
aan het bestuur kwam. Op dat
moment waren er' 2500 inlandse
priesters beschikbaar en byna even
veel buitenlandse missionarissen. Van
deze buitenlandse missionarissen is
het grootste deel reeds gevangen
genomen, over de grens gezet of
spoorloos verdwenen. De inlandse
priesters, die niet uitsluitend met de
zielzorg waren belast, hebben China
reeds verlaten, omdat hun het werken
onmogely'k werd gemaakt en hun
tegenwoordigheid er meer kwaad
dan goed kon doen. De rest moet
de buitenlandse missionarissen gaan
vervangen en als men bedenkt, dat
een oud-leerling van Pater Ophey
reeds twee jaren practisch alleen in
het geheim 's nachts de zielzorg
waarnam voor een geheel bisdom,
dan begrypt men onder welke buiten
gewoon moeilijke omstandigheden
de priesters daar hun werk doen.
Ook deze Chinese priester is gear
resteerd en men heeft niets meer
van hem gehoord.
De Bisschoppen
Zowel de Chinese als de buiten
landse blyven op hun post, waarop
zy door Rome zyn aangesteld en
zullen slechts met geweld uit hun
bisdommen te verwijderen zyn. En
dat zii onbevreesd en standvastig de
communistische terreur tegemoet
treden blijkt wel uit enkele kleine
voorbeelden die Pater Ophey vertelt.
De bisschop van Sjanghai heeft er
al zyn gelovigen in het openbaar op
gewezen„Beschuldigingen tegen
priesters mogen volgens het kerkelijk
recht alleen by mij worden ingediend.
Ik draag de verantwoordelijkheid en
neem ook alle verantwoordelijkheid
op mij".
De bisschop van Chen Yang (Moek-
den) verklaarde: „Wy blyven trouw
aan de Paus en blijven zyn vertegen
woordigers in China. Anders heb ik
niets te verklaren."
De bisschop van An Kwo bleef
eveneens op zijn post. Hy verdiende
zijn levensonderhoud aan het spinne
wiel, totdat hy in Maart van dit jaar
overleed.
Zo zyin er talloze voorbeelden van
standvastigheid te vertellen, een
standvastigheid, die vertrouwen geeft
voor de toekomst, een standvastig
heid, die zo bitter en bitter hard
nodig zal zijn voor al deze mensen,
die vervolgd worden omdat zij hun
geloof in Christus en Zijn Kerk niet
meer belijden mogen.
Meer dan 340 inlandse priesters
mocht Pater Ophey gedurende zyn
professoraat aan het Groot Seminarie
opleiden, vlak voor hy ging, in Juni
worden er nog zes gewijd, maar het
zal een grote vraag zyn of het Semi
narie nu, na de vacantie weer begin
nen kan en wat moet dan de toekomst
worden van de Katholieke Kerk in
China.
We kunnen ons dat zo moeilijk
realiseren in ons goede Limburg,
waar een terugkerende missionaris
nog zo hartelijk wordt onthaalt als
Pater Ophey in Oirlo, dat elders op
de wereld deze mannen die optrok
ken naar vreemde streken om het
Geloof te verkondigen, vervolgd
worden, maar wanneer men deze
grijze missionaris hoort spreken, dan
beseffen wy toch wel in welk een
uitzonderlijk bevoorrechte positie wy
hier verkeren.
En het weinige wat we kunnen
doen is dan ook God daarvoor te
danken en Hem te vragen de pries
ters en de gelovigen in dat verre
China te helpen, hen kracht te geven
en moed om deze verschrikkingen te
doorstaan. Laten wy die plicht dan
ook begrijpen.
AMERIKA
Deze week vindt de conferentie
plaats van San Francisco, waar de
vrede zal worden getekend met Japan.
Met hoeveel landen Dat is de nog
niet beantwoorde vraag. Men kan er
vrij zeker van zijn, dat de atlantische
landen met de Ver. Staten zullen
meestemmen, hoewel zy nog wel op
beloften zullen aandringen aangaande
meer herstelbetalingen. Maar zy kun
nen zich in dezo critieke situatie
niet veroorloven, Amerika in de
steek te laten.
Dit heeft zich door aparte verdragen
van bijstand verzekerd van de steun
van de Pkilippynen, Australië en
Nieuw-Zeeland. Het kan rekenen op
Engeland en Frankrijk en zeker op
de meerderheid van de 51 staten die
een oorlogstoestand hebben gekend
met Japan.
Maar de komst van de Russen
die zich met een grote delegatie van
veertig man hebben geïnstalleerd in
een prachtige villa maakte duide
lijk, dat de Russen met een tegen
voorstel kwamen, dat zij niet aanvaard
zullen zien, maar waarmee ze propa
ganda kunnen maken.
Do Russen zouden (dat was duidelijk)
natuurlijk voorstellen, dat de Ameri
kanen Japan moeten verlaten, dat
de Rioekioe- en Bonin-eilanden niet
onder Amerikaanse voogdij blijven,
dat Japan vrij zal zy'n te handelen
met elk land, dus ook met de sowjet-
landen. En dit alles, om de Japanse
nationalisten voor zich te winnen,
opdat het parlement in Tokio het
verdrag niet zal ratificeren. In ruil
zou Japan dan grotere schadevergoe
dingen moeten betalen aan zyn
vroegere slachtoffers. Daarmee hopen
de Russen natuurlijk India, Burma
(die niet aanwezig zyn) en Indonesië
te beïnvloeden.
Waarschy'nlyk zal Moskou voort
gaan te dreigen, dat het deze vrede
beschouwt als een daad van agressie
tegen China en Rusland. Vooral,
omdat de hoeksteen van het Russisch-
Chinese verdrag van 1950 de gezamen
lijke defensie inhoudt tegen een
„agressief Japan en zyn bondgenoten"
(Amerikanen). En zolang Moskou de
Chinezen kan overtuigen van het
bestaan van een Japans-Amerikaar.s
gevaar, houden de Russen de regering
van Mao aan de lyn. Op grond daar
van zullen de Russen dan einde 1952
niet zoals zy verplicht zouden zyn
- Mantsjoerye verlaten, en houden
zy invloed in Noord-Korea. De Rus
sische actie tegen Japan en Amerika
dient dus voornamelijk, om de
Chinezen te binden aan het Kremlin.
RUSLAND
De Russen doen al hun best, de
historie te vervalsen. Stalin beweert
in een telegram aan Mao, dat de
Russen de Japannefs hebben verslagen
Welnu, Japan capituleerde op 15
Augustus. De Russen hadden toen
één week in Mantsjoerye gevochten
en plukten de vruchten van drie en
een half jaar van Amerikaanse stryd.
Nu beweren zy, dat zij in Mantsjoerye
aaii de Japanners de genadestoot
hebben gegeven, dat ze de hele maand
Augustus 1945 moesten doorvechten
en dat de Amerikanen daarvan pro
fiteerden om een atoombom te werpen
en de eilanden te doen capituleren.
Moskou viert de Japanse nederlaag
dan ook veertien dagen later dan de
Amerikanen.
Dat is nog niet genoeg. Kennelijk
onder Russische invloed verzonnen
de Noordkoreanen allerlei twijfelach
tige incidenten om de besprekingen
over een wapenstilstand te Kaesong
stop te zetten. Moskou riskeert
duidelijk een verscherping van de
situatie.
Het is geen wonder, dat de Ameri
kanen daarop hard antwoorden. Zy
verhoogden hun luchtactiviteit, bom
bardeerden het spoorwegknooppunt
Rasjin dicht bij de Russische grens
(die MacArthur had moeten ontzien)
en dreigen Chinese luchtbases te
bombarderen. Hoewel daarmee de
Chinezen moeten worden geïntimi
deerd, maakt men zich in West-
Europa wel ongerust.
De uitbreiding van de oorlog zou
de Amerikanen met misschien vijf
divisies méér binden, het Verre Oosten
in beroering brengen, Europese handel
en de aanvoer van grondstoffen naar
Europa belemmeren, de steun aan
Europa verminderen. Het Amerikaan
se congres wil de 81/, milliard dollar
voor buitenlandse hulp toch al tot
73/i milliard en zelfs minder
terugbrengen.
In December vloog Attlee naar
Washington om een Amerikaans-
Chinese oorlog te voorkomen. Thans
is dat probleem opnieuw aan de
orde. Als Moskou een „val" opzet,
om de Amerikanen op een onbedui
dend front te binden, loopt het echter
nu meer risico's dan verleden jaar.
West- en Oost-Enropa
Te Parys hebben de landen, die
Marshallhulp ontvangen, verleden
week beloofd, binnen vyf jaar hun
productie met 25 pet. te verhogen,
om aldus de herbewapening mogelijk
te maken zonder verlaging van het
levenspeil. Doch voorwaarde blijft de
Amerikaanse hulp.
Labour publiceerde in Engeland
met het oog op zyn congres in
October een geschrift, waarin het al
toezegde, dat de „herbewapening
zonder tranen" het levensniveau niet
zou aantasten, maar dat wordt veel
te optimistisch geacht, als Amerika
niet zou voortgaan, hulp te bieden.
West-Europa ruilt nog wel industrie-
artikelen en overzeese grondstoffen
met de sowjet-staten, die levensmid
delen, steenkool enz. bieden. Daarbij
heeft Oost-Europa evenveel belang als
West-Europa. Maar een verscherping
van de koude oorlog zou ook dit
verkeer natuurlijk schaden.
Reeds nu worden allerlei handels
verdragen op beperkte wijze uitge
voerd. Tussen Oost- en West-Duitsland
moet een nieuw accoord worden
gesloten. Moskou oefent daarop druk
uit door het verkeer met West-Berlyn
weer te bemoeilijken, zodat ook in
Europa de spanning stijgt.
De West-Duitsers - maken daarvan
gebruik om hogere eisen te stellen.
Ze willen minder bezettingskosten.
meer steenkool zelf houden, meer
souvereiniteit enz. Vooral liberalen
en socialisten bezweren Adenauer,
van de situatie profijt te trekken.
NABIJE OOSTEN
Geen wonder, dat verhoogde aan
dacht wordt geschonken aan de
defensie van het Nabye Oosten.
Zaterdag werd een conferentie te
Nairobi (Oost-Afrika) gesloten, welke
het vervoer van goederen en troepen
door Afrika (de voornaamste aanvoer -
basis naar de Arabische wereld in
geval van een conflict) wil verzekeren.
Hier is het Egypte, dat munt wil
slaan uit de toestand en rebelleert
om concessies van Londen te verkrij
gen. Alles tezamen een bewogen
week.
Vorige week hebben wij in ons
blad het antwoord gepubliceerd van
de Minister van Wederopbouw, op
de vragen van het Eerste Kamerlid
Ruys de Boerenbrouck, naar aanlei
ding van het Barakkenkamp in de
Peel te Ysselsteyn, waaruit bleek,
dat deze barakken door het Ministerie
vau Justitie onder de oorlog werden
gebruikt als strafgevangenis.
Door oorlogsgeweld beschadigd, zyn
de barakken B, C, D en F tot Aug.
1947 en barak A tot 1 Juli 1950 in
het gebruik gebleven by dit ministerie
waarna ze ter beschikking gesteld
zijn aan de DUW.
Deze zullen dan Kamp A gebruiken
terwijl B en C zullen worden over
gedragen aan do gemeente Bergeyck.
ten behoeve van een ontginning.
Verder werd aan de gemeente op
haar verzoek 4 stenen en 1 houten
barak in eigendom overgedragen, die
plaats bieden voor 16 noodwoningen,
waarvan de gemeente nog maar
slechts voor 4 gezinnen woonruimte
heeft gemaakt.
Bovendien deelde de Minister mede,
dat de bewakingskosten sinds Juli
1950 f 4752.40 hebben bedragen en
dat het kamp hoewel het een
haveloze indruk maakt toch in
de onderdelen nog goed is en opge
knapt zal worden, als de DUW het
weer in gebruik neemt.
In dit ministeriële antwoord, zyn
verschillende onvolledige, ja zelfs
misleidende punten aan te wijzen en
in het belang van de Nederlandse
belastingbetalers die per slot van
rekening ook voor deze kampen zijn
dure belastingcenten betaalt, alsmede
in het belang onzer gemeente, die
hier onverdiend een blaam krygt,