Industrialisatie mannenwerk WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Doipivei^caaiïng Denk aan 15 Nov. Donateuióka alten. ïïlaiia 4jemetop neming plechtig, tot dogma oecklaald. Uit het verleden van Venray en omgeving. Veulenkeuring in Horst ZATERDAG 4 NOVEMBER 1950 No. 44 EEN EN ZEVENTIGSTE JAARGANG Druk en Uiigave Firma van den Munckhof Drukkerij Kantoorboekhandel Grootestraat 28 Venray Telefoon K4780-512 Postrekening 150652 PEEL EN MAAS Advertentieprijzen worden op aanvraag gaarne verstrekt. Losse mm-prijs 8 cent. Abonnementsprijs p. kwartaal: voor Venray f 1.00 bulten Venray f 1.20 uitsluitend bij vooruitbetaling. ni In de voorafgaande artikelen hebben we gezien hoe Neder land en hoe speciaal Venray in de naaste toekomst moet. komen tot industrialisatie wil niet een groot deel van onze mensen gebrek gaan lijden en wil de toekomst voor velen niet uiterst somber gaan worden. Als besluit van het vorig artikel stond goschrevenDe stof felijke welvaart van onze gemeente gaat ons allen aan en van een ieder mag worden verlangd, dat hij op zijn eigen plaats hier zyn deel toe bijdraagt om een betere toekomst voor Venray en omgeving op te bouwen. Voordat we do sociale aspecten van een industrialisatie van onze gemeente nog eens nader bezien, nog een enkel woord over de medewerking van ons ieder persoonlijk. Voor enkele weken terug kwam een Belgisch fabrikant in ons dorp en wy hadden met hem een lang ge sprek over de industrialisatie van onze gemeente. Op het einde zei hij: „Jawel zulle, das allemaal mooi, maai de mensen van hier voelen dat niet aan. Toon ik vanmorgen in een staminee kwam en aan de kastelein vroeg, of hier ook wat industrie was, toen kreeg ik als antwoordNee, die is er geen en die zal er wel nooit komen ook. Awel zulle, das gelijk oen hamer, die ge op owwe kop krijgt." En inderdaad, Venrayse mensen ondergraven de goodwill, die anderen kweken voor ons dorp en voor onze gemeente. Dat is precies hetzelfde als by onze landbouwers, die klagen dat ze geen teeltvergunningen krijgen, waardoor ze hun bedrijven beter konden splitsen en meer kinderen een goed bestaan konden geven, maar die desniettemin deze kostbare ver gunningen verkwanselen en verkopen. Wil een industrialisatie slagen, dan moeten niet alleen de arbeiders hier voor werken, neen, ieder stand, ieder persoonlijk moet een propagandist zijn voor Venray en omgeving. Inderdaad is men dat nog veel te weinig, inderdaad heerst hier by veel te veel nog een mentaliteit, die meer dan kinderachtig is. Hoogstens zit men zich hoe onbegrijpelijk het ook klinkt te verkneukelen als er weer eens wat mislukt, in plaats van zelf zyn relaties uit te buiten en te bewerken. De toekomst zal leren hoe dit alles bitter en bitter hard nodig is. De sociale aspecten van do industrialisatie mag men daarby echter niet uit het oog ver liezen, want de industrialisatie heeft zich aan to passen by de geestelyke gesteldheid van de bevolking en mag ook door de economische hoofdzaak niet over het hoofd wouden gezien. Zo zal de scheiding tussen de agra rische en industriële sfeer nauwlet tend moeten worden doorgetrokken, wil de landbouw als zodanig in onze gemeente hiervan geen schade onder vinden. Landbouw eist meer de gehele mens dan de industriële arbeid. Werk in de landbouw is niet produc tie per uur, maar eist liefde voor levende zaken, voor de natuur, voor liet dier, liefde, die niet in tijdgrenzen is te vatten of uit te drukken, zo min als in gestandariseerde hande lingen. Industriearbeiders en land bouwers in hetzelfde gezin geeft aan leiding tot wrijving of vervlakking. By de kleine boer zullen we in het zelfde gezin het bezits-denken en het arbeids-donken krygen (om het zo uit te drukken) en dit zal menig huise lijke twist met zich brengen. Van de andere kant staat daar tegenover, dat in tyden van werkloos heid de arbeider hier sneller terug valt op het bedryfje en er min of meer in slaagt in zyn orderlioud te voorzien. Of dit voordeel opweegt tegen bovengenoemd bezwaar, wagen wy te betwijfelen. Want industriali satie brengt met zich mede een maat schappelijke structuurwijziging. Don ken we slechts aan het feit dat reeds nu meer jongens naar de nijverheid overgaan dan naar de landbouw, iets wat voor de oorlog hier onbekend was. Deze wijziging zal zich geleidelyk moeten ontwikkelen, door het aan trekken van overzichtelijke bedrijven, waarin nog persoonlijke betrekkingen bestaan, waarvan de directeur zyn arbeiders kent en omgekeerd. De plattelander moet niet als nummer in het ontzaggelijke arbeidsleger ondergaan en men kieze daarvoor de volkomen natuurlijke weg van het goed geleide middenbedrijf. Industrialisatie betekent verder een terugdringen van de agrarische gees tesgesteldheid en beschaving door het modernere meer stedelyker type, wat mede zal veroorzaken, dat de sfeer van het godsdienstige, van het heilige steeds meer zal worden terug gedrongen uit de arbeid en de andere menselijke verhoudingen. Het leven zal „verzakenljjkt" worden, terwijl de mogelijkheid groot is, dat de indus trialisatie het gezinsleven zal ver zwakken, waar nu het meisje en de jongen een voorbereiding vinden voor het leven, ook voor het arbeidsleven, maar dat by de industrie voor een groot deel zal verloren gaan, omdat de opleiding wordt toevertrouwd aan speciale instituten en de ontspanning buiten gezinsverband wordt gezocht. Dit zyn nog maar enkele punten uit de vele, die vooral tegenstanders der industrialisatie naar voren bren gen, en met recht. Maar zy bewijzen slechts dat het zaak is, wanneer men overgaat tot industrievestiging, zich rekenschap te geven van het feit, dat deze een operatief ingrijpen bete kent in het tere weefsel onzer be staande maatschappelijke verhoudin gen. Men zal dan moeten letten, dat geen edele delen worden weggesneden en dat bestaande, door de traditie gegroeide en dikwijls gezonde toe standen en verhoudingen niet abrupt worden vernietigd. Daarvoor zal men goede doktoren nodig hebben, evenals men voor de economische zijde goede reclame-agenten en „bussn^s men" zal nodig hebben. Een innige samenwer king tussen partyen zal slechts nieuwe gezondheid betekenen voor de patiënt, ons Venray. De conclusie uit deze artikelenreeks kan kort en bondig zyn. De economische noodzaak van ons land, alsmede de grote be hoefte aan landbouwgronden maken het voor Venray noodzakelijk om op korte termijn industrie hier aan te trekken. Zy moet daarvoor de gunstig mogelijkste voorwaarden scheppen en met man en macht daarvoor werken. Van de andere kan zal zy dienen te waken dat de sociale en morele zijde van dit vraagstuk, vooral dat van een ongeleide overgang van het agrarische naar de industriële toe stand, bij iedere industrievestiging voldoende worden bestudeerd en dat mogelijke gevolgen behoorlijk worden opgevangen. Slechts dan is het moge lijk dat de nu somber lijkende toe komst voor Venray beter zal zyn, dan we nu'durven dromen. We zyn er nog niet. Neen, het kan nog w&l een poosje duren, eer de vele en grote werken, die hier in Venray onder handen zyn, ten einde lopen. Maar tekening begint er toch in te komen 1 Dan mogen we natuurlijk eerlyk van mening verschillen over fraaie of niet-fraaie architectuur van onze nieuwe gebouwen en woningen. Maar dat er toch, in het geheel genomen, een frisse en flinke verandering komt in ons aloud Venray, wie zal het durven ontkennen. Het is niet altyd een leugentje, als bij de opening van een nieuwe zaak geschreven wordt: die of die straat werd met een nieuw pand „verrijkt". Toch geloven wy, dat onze inwo ners individueel nog wel eens iets meer konden doen. En dan bedoelen wy vooreerst een gemeenschappelijke zorg voor de weinige plantsoentjes, die wij hebben. Hierin samen de jeugd opvoeden is een verdienstelijk werk. Dan laat ieder na in zijn porte- monnaie gekeken te hebben, zich eens afvragen, of hij aan eigen huis en eigen etalage niet iets meer kan doen. Schilders zyn er genoeg. En zelfs met eenvoudige middelen kan men een „kijkgrage" menigte lokken naar zyn etalage, eerst buiten en dan ook binnen Vervolgens: is hier en daar niet een mooi, oud geveltje op te knappen? Heus, het pand wint er mede aan waarde Tenslotte: we kopen allen wel eens patates frites en in de zomer een verpakt ijsje. We halen de laatste sigaret uit ons doosje en een eind- snoepje uit een zakje. Goedinaar waarom moeten de „schillen en dozen een plaats vinden óp de straten, als dank voor het aangenaam verpozen Als we allen medehelpen, met vermijding van dergelijke dingen, dan zal dit niet weinig bijdragen tot het schoon en zindelijk aspect van ons dorp en voor de niet weinige reizigers, vreemdelingen en toeristen, zal de uitdrukking als vanzelf uit de mond vallen: „Wat is Venray toch een parel van heel de Peel. Zy schittert als een Koningsvrouwe Doctor UMBRATICÜS. Op Woensdag 15 November loopt de ternjijn af, dat men oude zilveren en zinken kwartjes en nikkelen en zinken stuivers op het postkantoor in kan leveren. Wacht hiermede niet tot de laatste dag. ,QQQ sprak Jaap Lange. „Laatst zat ik met een moeilijk geval te kijken. Ik sleepte de ploegbaas erbij en vroeg wat hij er van dachthij haalt z'n tabaksdoos voor de dag Stop eerst 'npijp" zegt ie „dan zal 't wel lukken'.' En laat ie nou gelijk hebben gehad." inderdaad: Er gaal niets boven 'n pijp goede tabak! In deze tyd van het jaar zyn er twee soorten mensen: mensen, die donateurskaarten uitschry ven en aan bieden en mensen, die deze dona teurskaarten aangeboden krygen en al of niet kopen. Welke van de twee groepen het grootste is, weten wij niet. Welke het meest te beklagen, ook niet. Wat wy wel weten is, dat de eerste groep zeer groot is. Zy omvat de muziekverenigingen en zangver enigingen, toneelverenigingen, sport verenigingen, als voetbal, schutterijen handboogschutteryen, ruiterclubs, honden en duivenclubs, liefdadigheids- instellingen enz. enz. De andere groep bevat mensen met centen en waarvan verondersteld wordt, dat cultuur, geestes- óf lichaams- en een hoger plaatsje in de hemel wel een van hun tientjes waard is en zakenmensen, die ook geld zouden hebben gehad als een onzalige historie geen Lief- tinck had voortgebracht, of toch geld hebben, maar het wegklagen. De ene groep komt by de andere op bezoek; de andere nooit by de ene. De ene groep is te beklagen, omdat die altyd noodgedwongen op bezoek moet; ook noodgedwongen, bezoek krygt. Mensen van de ene groep zeggen: Wy willen wel, dat de gemeente een subsidie-belasting invoerde en dat jaarlijks een vast bedrag aan subsi die werd uitgekeerd aan alle vereni gingen gezamelyk, te verdelen naar de belangrijkheid, omvang, nut en positie, dan zouden wij met plezier dat geloop staken. Mensen van de andere groep zeg gen: Wy komen er met vijf tientjes per jaar niet af. Vandaag is het hier een rijksdaalder, morgen daar twee, overmorgen hier weer een gulden en zo blijft dat aan de gang. Voor vijf tientjes per jaar vast, daar tekende ik voor, En toch, wanneer deze mensen dat zeggen, is er toch iets van trots in hun stem. O— Dergelyke instellingen komen aan de dag in deze tyd van liet jaar, wanneer de kolenboer en donateurs- kaarten tegelyk komen; wanneer er twee soorten mensen zyn: Zy, die de donateurskaarten aanbieden en zy, die ze aangeboden krijgen en er zo genaamd niet „langs" kunnen. Maar deze tegenstellingen zijn als het trekken van een zere kies: wel beroerd als je er voor staat, maar blij als het gebeurd is en het nut ervan gaat blyken. Straks, als die onaangenaamheden van die donateurskaarten al-weer lang vergeten zyn, dan komen de grote gevolgen ervan, zoals het goede komt uit het kwade: een har monie gaat ergens met eerste prijzen stryken, een zangvereniging komt voor de radio, een voetbalvereniging grijpt naar het kampioenschap, een liefdadigheidsvereniging doet een goed werk enz. En dan steken we onze duim tus sen het vest en zeggen: ziezo, daar hebben wy ook aan mee gedaan. Daar hebben wy ook onze eer aan. De een met vyf tientjes als inzet, de ander met een half of een kwart. En daarom, waarde lezers, laat ons maar eens gezellig steen en been klagen. Laat ons maar eens te keer gaan. Zeg maar eens gerust, dat ze allemaal naar de weer- en andere diverse lichten kunnen lopen met hun geblaas of gekweel of gestamp, raaar laten we daarbij niet vergeten, dat leren instrumentje te trekken, waarvoor we nota bene heeft u er al eens ever nagedacht door de kleermaker een extra zak in onze broek hebben laten maken Nieuw ziekenhuis te Helmond De minister van Sociale Zaken heeft de plannen goedgekeurd voor de bouw van een nieuw R.K. Ziekenhuis te Helmond. Met de bouw van dit ziekenhuis zal in h9t voorjaar van 1952 worden be gonnen om omstreeks Januari 1956 voltooid te zyn. Het verpleeggebouw krijgt 400 bedden, terwijl het behan delinggebouw reeds berekend wordt op de toekomstige grootte (600 bed den). Het wordt volledig als streek ziekenhuis geoutilleerd met woon verblijven voor een personeelsterkte van, 235 (religieuzen en leken). Op het feest van Allerheiligen heeft de gehele Katholieke Kerk een groots feest gevierd, want toen heeft Z.H. Paus Pius XII, als opperste leergezag van de Kerk de Tenhemelopneming van Maria plechtig tot dogma verklaard. Met alle luister van het pauselijk hof, verenigd met kardinalen en bisschoppen der hele wereld, in het bijzijn van honderdduizenden pelgrims, heeft de Paus „ex cathedra" de waarheid van Maria's Tenhemelopneming onomstotelijk bevestigd en verklaart, dat dit een door God ge openbaard geloofspunt is, waardoor dus een waarheid, die sinds de oudste tijden der Kerk werd aanvaard en beleden door alle gelovigen, haar definitieve bekroning heeft gekregen. Dit luisterrijk gebeuren heeft weer eens te meer gewezen op de grote macht en majesteit van Gods Moeder, die zonder zon den ontvangen, niet op dezelfde manier als de zondige mens heid onderworpen was aan de dood, maar met ziel en lichaam in den hemel aanwezig is. Nu in deze zo sombere en troosteloze tijden heeft de Kerk door deze dogma-verklaring nog eens willen onderstrepen, dat het leven hier op aarde slechts waarde heeft, wanneer ziel en lichaam samengaan in liefde tot God en gedragen door de vol heid der genade. Met Maria's voorbeeld voor ogen zal dan ook de mens van nu het vertrouwen in het leven terugvinden en het geloof in de uiteindelijke bevrijding bewaren, waar immers Jezus en Zijn Moeder ons wachten was te verliezen. Nadat de buurvrouw onder ede bevestigd had, dat zy door genoemde A. was uitgemaakt voor vieze del" en meer dergelyk fraais en bovendien aangetoond had dat diezelfde A. haar met de haren over de openbare weg had gesleurd, een bevestiging, die telkens door A. onder broken werd met opmerkingen als „ze liegt dat ze barst" etc. was het leed gauw geleden. Juffrouw A. die reeds 8 veroordelingen achter de rug had, kreeg voor de beledigingen t 20.— of 10 dagen, voor de haren- sleurdery 30 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van 10 jaren. A. die het laatste woord moest hebben, wou roepen dat ze in hoger beroep ging, maar versprak zich en zei, dat ze in hechtenis ging, waarop de Offi cier haar mededeelde, dat in de Pollarstraat van Roermond nog plaats genoeg was en dat ze hartelijk wel kom was. Dezelfde G. van het ie geval had zich verder te verantwoorden voor een lichte hersenschudding, die hy iemand in een café met zyn vuist veroorzaakt had. Daar het een boet vaardig zondaar was kwam hy er af met f 30.— of 15 dagen, maar kreeg de goede raad mee, voortaan het bier in kleinere hoeveelheden te consu meren, daar het weer best is. Een zuster van bovengenoemde dame bleek ook al met dezelfde kwaal belast. Een inwonend rustend dominé werd door deze dame het leven zuur gemaakt. En toen ze op zekeren dag nog begon te zingen van „ouwe taaie" en „tararaboemdajé die blikke dominé" toen was de maat vol en de Officier vroeg als honorarium f 30.-. Dan kwamen er nog een stel Americanen, die een Sevenums jong mens danig hadden afgerost. En nu stonden ze by een verkeerd adres, want de Officier van Justitie heeft wat tegen de Americanen, die zich hardnekkig verweerden dat ze het uit zelfverdediging hadden gedaan, daar de Sevenumse geroepen had, dat ze maar „kapot mosse valle". Vier tegen een was echter wel wat veel en f 25.— per man was de veroorde ling. Een zanddiefstal uit Gennep, een dronken man uit Horst, een dolle man uit Siebengewald en idem uit Bergen brachten de nodige somma's te beta len, waarna de zitting werd verdaagd tot over veertien dagen. Het Venrayse wapen Voor hen, die belang stellen in het eigen Venrayse wapen, delen wy hier het stuk mede, waarin de Hoge Raad van Adel dat omschreef. Vanwege den Koning. De Hooge Raad van Adel, gebruik makende van de magt aan der.zelven verleend, by besluit 'van den 20ste Febrary isió, bevestigt by dezen de gemeente Venray, Hertogdom Lim burg, ingevolge het door haar gedaan verzoek, in het bezit van het na volgende wapen(volgt de teekening van het wapen), van zilver twee sleutels geplaatst in sautoir, beladen met een schild part, regts van zilver met een slangenkop arrachë van sabel gekroond van goud en getongd van keel, links een sabel met een croissant van zilver, coupé van lazuur met een byenkorf en vliegende byen op een grond van sinopel. Gedaan in 's Gravenhage den 3 Maart i85i. get. de Witte van Citters. Ter ordonnantie v.d. Hoogen Raad De Secretaris get. R.A. van Hoövel. Om dit wapen bevond zich het rand schrift. Gemeentebestuur van Venray. Hertogdom Limburg. De hier beschreven blazoenering kwam overeen met het wapen, dat zich in de antieke gevel van het raadhuis een plaats veroverde, mis schien al in of omstreeks 1746. Want toen werd het raadhuis belangrijk verbouwd. Men zag er echter de fi guren in het gedeeld schild omge keerd, zodat in het nieuwe zegel de slangenkop (of was het een honden kop??) rechts geplaatst zag. Daniël Meurs Dat Daniel Meurs in 1698 pastoor was te Wanssum, blykt o.m. uit het feit, dat in dat jaar een proces tegen hem gevoerd werd door Frans van Lynden, die als heer van Blitterswyck het patronaatsrecht wilde hebben ovei Wanssum. De pastoor won het proces. Scliepenzegel van Swolgen Voor de franse revolutie was Swol gen de zetel van een schepenbank. Dat zegel had een middellyn van 3.5 cm en stelde voor de H. Lambertus in het gewaad van een bisschop. Hy hield de rechte hand opgeheven en in de linkerhand hield hy de bisschops- 8chopsstaf buitenwaarts gewend. Ter rechterzyde ontwaarde men in een open veld een gedekt torentje, dat uitliep in een kruis. Hiertussen en tussen de Heilige las men de letters S.L. Het randschrift wasSchepe. Sigel in Swolgen. Op het hoofdaltaar van de kerk, die Sint Lambertus is toegewyd, kon men een zelfde soort wapenteken zien, M dJP -vindt mi B 0 D steeds de fijnste smaken De Politierechter vonnist Het is voor Uw verslaggever altyd een genoegen naar de politierechter te moeten, want telkens wordt het hem duidelyk, dat hy toch wel in een bevoorrechte plaats woont, Een plaats, waar niet alleen de politierechter zich hoogstderzelve heen begeeft om de kleine zonde van het mensdom te be- en veroordelen, maar een plaats ook, waar zelfs geen kleine zonden bedreven worden. Terwyl uit Gennep, Arcen, Horst, kortom uit de gehele omgeving de ene „misdadiger" de andere opvolgt en dikwyls op de trappen van ons eerbiedwaardig stadhuis reeds nieuwe kiemen worden gelegd voor een vol gend rechtsgeding, gebeurt het hoogst zelden dat Venrayse ingezetenen de toorn van de strenge Officier van Justitie over zich heen moeten laten glyden. Neen, in dat opzicht heeft Uw verslaggever het best getroffen, hoewel er weer kwaaie tongen zyn uit Horst, die zeggen, dat dat komt, omdat we armlastig zyn en men van een kikker nu eenmaal geen veren kan plukken, terwyl die Venrayse, die nog wel geplukt kunnen worden, wel zo wys zyn dat ze in Roermond voorkomen. Maar als ze daar nu ook niets te kankeren hebben, vergaat de wereld. Welaan dan laten we ons nu ver lustigen in de fouten en feilen van onze omgeving. Daar was dan aller eerst G. uit Wanssum, die een hond had ouder dan drie maanden, maar geen belastingpenning, f 10.- of vyf dagen werd zyn deel. De „dame" A. uit Gennep, was een lastiger geval, niet alleen was ze in Gennep niet op 'r mondje gevallen maar ook tegen de officier van Justitie bond zy met groots elan de stryd aan, een gevecht, dat zjj gedoemd Donderdag j.l. had in Horst de tradionele jaarlykse veulenkeuricg plaats, die ondanks het gure weer druk werd bezocht en waarby ver schillende dier6n werden verhandeld tegen behoorlyke pryzen. Jammer genoeg zagen wy weinig uitblinkers uit Venray, onder de merrieveulens waren verschillende bekroningen, maar voor de hengst veulens, waren slechts enkele in schrijvingen binnen, die tenslotte nog niet bekroond werden. Vooral Nico van Meio's afstam melingen deden het weer best en zo gezien is de paardenwereld langzaam zich aan het herstellen van degeleden verliezen in de oorlog. De jury had een moeilyke taak, daar de meeste prijswinnaars elkaar weinig toegaven, maar tenslotte is dan onderstaande ljjst uitgekomen, voor wat betreft de Venrayse deel nemers. Cat. I. Merrieveulens geb. voor 1 April 1950: 1 Elza v. Lida, P. Stry- bosch, Castenray; 1 Marie v. 't Schoor, G. Hendrikx, Leunen; 2 Miep v. Nico P. Camps. Oostrum; 3 Roza van Theuwshof, W. Claes Heide; 4 Emma G. Rutten, Wanssum; 5 Nora v.Nico, Th. Jacobs Castenray; Clazina, P. Lit jen 8; Geysteren. Cat. 2. Merrieveulens voor 1—4—50: 1. Paula v. Brienshoek, Jac. v. Osch, Leunen; 2 Mimmie van Rongenhof, Gebr. Burgers, Veulen; 3 Flora van Linders, Venray; 4 Cora van Erica, A. Bovee, Veulen; 4 Corrie v. Vrythof, H. Verrijdt, Oostrum; Alida v. Nico, M. Dinghy Castenray. Cat. III. Merrieveulens voor 5 Mei 1949 geboren. 1 Nora vd. Nieuwenhof, P. J. Hendrix, Geysteren; 2 Jaantle v.d. Molenhoeve, J. Peters, Oirlo; 3 Hermien van Rongenhof, Gebr. Bur gers, Veulen; 4 Roza v. Hoog Gemonde, P. Rambagh8, Castenray. Cat. IV. Merrieveulens, geb. vanaf 5 Mei 1940. 1 Hermien v. Nicolien v. Smakt, J. vd. Winkel, Smakt; 1 Paula van Janslust, L. H. van Osch, Heide, 3 Marie van Pottenhof, H. Poels; Ysselsteyn. Cat. V. Merrieveulens geboren in 1948. 1 Jeanne van Janslust, A. Poels, Venray; 3 Alida, G. Wilms, Veulen; 3 Annie v.d. Kooi, E. Tax, Wanssum; 4 Herderin L. Vogelzangs, Leunen. Grote maat'3 Emma vd. Nieuwen hof, P. Hendrix, Geijsteren; 4 Greta, Kind. H. Bom, Leunen. Cat. VII. Hengstveulens geb. na 5 April 1950. 3 Nico vd. Jonkhof, Th. Kleeven, Geysteren. Kampioen van Merrieveulens geb. in 194». Ivonne van Smetenhof, Gebr. Bartels, Lottum. Kampioen van Merrieveulens geb. in 1949. Nora v.d. Nieuwenhof P. J. Hendrix, Geijsteren. Kampioen van Merrieveulens geb. in 1950. Nicoline van Hegelsom, A. Keysers, Hegelsom.

Peel en Maas | 1950 | | pagina 1