TWEEDE BLAD Is vacantie Naar een geschiedenis van Venray!? WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN economisch verantwoord Behangselpapier F. W. HENDRIKS Twee Handboogschutterijen vierden hun 25-jarig bestaan èeede steenteqqinq, BEL BIJ BRAND 392 Zaterdag 8 Juli |1950 No. 27 Een en Zefentlgste Jaargang Druk en Uitgave Firma van den Munckhof Drukkerij Kantoorboekhandel Grootestraat 28 Telefoon K 4780 512 Postrekening 150652 PEEL EN MAAS Advertentieprijzen op aanvraag verstrekt Abonnementspry s per kwartaal: voor Venray fl 1.00 uitsluitend vooruitbet. buiten Venray fl 1.20 Juli en Augustus, de twee vacantiemaanden bij uitstek, zijn in aantocht en velen zullen een week het werk laten 'rusten, om hier in eigen omgeving of elders eens op rust te komen uit de sleur van iedere dag, om weer nieuwe moed op te doen voor het jaar dat komen gaat. Nog al te velen zijn er, die de vacantie al^ overbodige luxe beschouwen of deze kostelijke tijd benutten om thuis eens allerlei karweitjes op te knappen, voor hen moge onderstaand artikel een opwekking zijn om met vrouw en kroost er eens op uit te trekken, al is het maar voor korte tjjd. Het vacantievraagstuk is de laatste jaren in vrijwel elke bedrijfstak naar voren getreden. Er rijzen daarbij verschillende vragen. Hoe verhoudt zich de vacantie tot de arbeid Bestaat er een recht op vacantie Is vacantie geven of ne- mon economisch verantwoord, speci aal nu men in deze dagen weer de nadruk legt op de verhoging van de productiviteit en de te hoge kosten En al moet men in bepaalde beroepen of bedrijven vacantie als noodzakelijk achten, dan moet men zich toch afvragen of er ook onderdelen van het economisch leven zijn, waar een zodanige opschorting van werkzaam heden niet nodig is. Vacantie liangt nauw samen met arbeid. Op dit laatste terrein zijn we het er zo langzamerhand over eens geworden, dat er niet alleen een plicht bestaat tot arbeiden, maar dat men ook stellig een recht op arbeid kan laten gelden. Juist nu men er toe over is gegaan het regelen van de arbeidsvraagstuk ken als een collectief probleem te zien, waar de overheid zich moet laten geldon, kan men niet anders dan deze vraag bevestigend beant woorden. Wij hebben oen recht op arbeid, omdat het verrichten van produc tieve prestaties tot hot wezen van de mens behoort. Iemand, die niet kan werken voelt zich dikwijls een minderwaardig wozen en vervalt in een stompzin nige toestand, die ernstig zyn ge zondheid kan schaden. Bezien we dit probleem louter economisch, dan kan men ook op merken, dat de productieve kracht van een mens door een gedwongen niets doen zo wordt aangetast, dat van invloed is op zy'n gehele verdere leven. Nu is men er de laatste jaren meer en meer toe over gegaan om elke arbeider een korte rusttijd per jaar toe te kennen. Is dat philantropie, een afgedwongen privilege door de macht van werk nemersorganisaties, economisch nood zaak of behoort dit bij de arbeid, zoals een rustdag by de week be hoort. Wij menen het laatste en dit is ten naaste by gebonden aan de eco nomische noodzaak. Vacantie is een logisch uitvloeisel van het verrichten van een jaar arbeid, vooral in de moderne geratio naliseerde wereld. Wanneer arbeid tot het wezen van de mens behoort dan mag hem dit niet ondermijnen. Die mens moet dan zijn normale physieke en geestelijke conditie door het verrichten van werk niet ver liezen, behoudens de normale slijtage door het klimmen der jaren. Vele statische onderzoekingen heb ben aangetoond, dat de aanhoudende spanning, waaronder de moderne mens door eentonige tempovragende machinearbeid gebukt gaat, hem in de loop der tijd aan activiteit en accuratesse doen inboeten. VROEGER.... Men moet dit niet afwimpelen '.met het argument, dat vroeger ook alles goed ging en toen was er ook geen- vacantie. Want vroeger ging in de eerste plaats lang niet alles goed. Velen waren vroegtijdig als mens versleten. Maar daarnaast is de eentonige deel arbeid met steeds dezelfde krachts inspanning dit geldt ook voor ■geestelyke arbeid er oorzaak van geworden, dat hoofd en (of) handen gedurende een aantal dagen per jaar moet laten rusten om aanvoer van nieuwe krachten mogelijk te maken. De toegenomen arbeidsverdeling heeft het vacantieprobleen naar voren gedrongen en zijn noodzaak bewezen. Maar overal is die arbeidsverdeling toch niet zoover doorgevoerd, zal men ons tegenwerpen. Inderdaad, kunnen hier en daar nog uitzonder ingen voorkomen, en speciaal hier op het platteland, maar over het alge meen kunnen we toch wel vaststel len, dat de arbeid op bijna elk terrein gespecialiseerd is en die specialisatie beïnvloedt de gehele samenleving. We denken aan het ploegenstelsel. De economische terugslag na de ka- pitaalverslindende oorlog noopte ons tot „een uitgerekende" huishoudpoli- tiek. De toegenomen politieke span ningen in de hedendaagse wereld vragen veel van ons zenuwstelsel. De zakenmensen zien zich by na elk uur van hun leven gesteld voor ingewikkelde sociale vraagstukken en hoge financiële lasten. De belastingzorgen en de nauw keurige geschematiseerde concurren tiestrijd deden ook hier elke gemoe delijkheid verdwijnen.De woningnood dwingt velen tot een zeer voorzich tige huiselijke politiek tegenover de medebewoners. Na deze opsomming lijkt ons een nadere staving van onze stelling, dat vacantie tot een noodzakelijk ver lengstuk van de arbeid behoort, niet nodig. En wij zien dan tevens dat hier sprake is van economische nood zaak. Een werknemer, die door aanhou dende spanningen en eentonige in spannende arbeid afstompt, is een nadeel voor zijn werkgever. In mder geval wordt zijn prestatie ongunstig beïnvloed. DE KOSTEN. Nu is men gelukkig in vele krin gen tot hot besef gekomen, dat een vacantie, voor het ene bedrijf korter en elders een langere periode, tot de noodzakelijke behoeften behoort. Wy menen echter, dat in midden standskringen die gedachte nog on voldoende is doorgedrongen, vooral omdat men er eigen baas is en dus zijn vacantie zelf moet betalen. Ook in Venray zijn eon aantal leden, die een vacantie niet kunnen bekostigen zoals men zegt, of die om andere redenen een vacantie afwijzen, Wanneer men echter met ons van mening isf, dat arbeid en vacantie samen één geheel vormen, dan moet er toch voor dat afwijzen wel een zeer bijzondere reden zyn. Ook do kosten van de vacantie, winstderving, kan dan geen juist argument zyn. De economische positio van een bedrijf moet zodanig zyn, dat winst derving in een vacantietyd - die trouwens door het gelijktijdig sluiten van gelijksoortige zaken wordt bo- perkt, tot de noodzakelijke kosten behoort. Kan men die inkomsten niet missen, dan is de economische positie van het bedrijf ongezond. Dat is zy ook, zal men ons mis schien toeroepen, maar daarvoor liggen de oorzaken dan elders en er moet zeker ernstig naar gestreefd worden om ook de zelfstandige wer kers in de maatschappij van een rechtmatige vacantie te doen genie ten. Dat is meer dan noodzakelijk, daar zy dikwijls veel meer arbeids uren per dag maken dan een werk nemer. Voor hen, die het even kunnen, geldt het devies: trek er uit, al is het maar een korte tyd. Ten behoeve van die groepen in ons volk, die nog geen vacantie kunnen krijgen of nemen, dient er hard door ons allen te worden gewerkt om hen een rust tijd te verschaffen. Dit is een sociale eis in een land, waar men in meerderheid het recht op vacantie erkent. Voorop gesteld by dit alles dient te worden de voorwaarde, dat er in de niet-vacantietyd wordt gewerkt met inspanning van alle krachten, zodat de rust ook verdiend is. Gelukkig zyn wij in Nederland met dit vraagstuk op de goede weg, gezien de grote drommen, die er uit alle lagen van ons volk in deze mcoie maanden met vacantie gaan. Maar ook voor degenen, die achter aan stonden by het uitdelen van ver diende en noodzakelijke rustdagen, moeten wy zolang y veren, tot hun dit kostbare goed, dat tot verfraai ing van hun leven kan bijdragen, wordt toebedeeld. Natuurlijk brengt een vacantie kosten met zich mede, maar de spaarpot kan hiervoor nuttig werk verrichten, hoe weinig er misschien ook iedere week gemist kan worden. Zy, die eenmaal hun vacantie goed hebben genoten, vinden nieuwe ener gie, moed en kracht, terwy'1 de rust en het uit-de-sleur zyn een weldaad is, zowel voor lichaam en geest. En dat is het kleine offer meer dan waard Wat een prachtsortering. Komt U ook eens kijken Niets ver plicht U. Het meest bekende en beste adres is Langstraat a zr Let op het huisnummer Wie in Venray in onze tijd rond wandelt, moet zien, dat er iets aan het groeien is in ons dorp, dat wel de koningin van de Peeldorpen wordt genoemd. Er is aktiviteit op velerlei gebied en terwijl met wijs beleid een toekomstige uitbreiding doelbewust wordt nagestreefd en men ook Venray deelachtig laat worden aan de eisen, die het moderne leven nu eenmaal stelt, zien wy ook allerlei pogingen om het cultureel leven omhoog te werken. Zo gaat naast de blijvende zorg voor het godsdienstig leven de aandacht meer naar de groei en ont wikkeling van het materiële bestaan, de lichamelijke gezondheidszorg, de culturele verheffing. Het zou ons niet moeilijk vallen een aantal feiten, zelfs uit de latere tyd, op te noemen, die deze bewering bevestigen. Wy zouden maar eens moeten overwegen, wat in de afgelo pen winter op elk mogelijk gebied ons geboden werd in toneel, film, dans, muziek, sport enz. Er leeft in Venray ongetwijfeld ook een goede zin voor historie. Duidelijk bewijzen dat de gehecht heid aan goede ouderwetse gebruiken, aan het blijvend voortbestaan van allerlei schutterijen, gilden en derge lijke. Toch kar. de vraag gesteld worden, of Venray zich bewust ge noeg is, dat het ook een eigen historie heeft en moet hebben. Wij zouden daarvoor al dadelijk kunnen wijzen op het machtig monument, dat Goddank hersteld aan Venray teruggeschonken werd, het kolossale en er.ig kerkgebouw. Wy kunnen ook aangeven, dat tal van verspreide gegevens to vinden zyn. Wij hebben al boeken over het Jeru salem en het klooster van de Paters. In verleden tijd werden bijdragen geschreven over het Gymnasium en bescheiden willen wjj er ook op wijzen, dat ook ons blad verschillen de malen kleinere en grotere artikelen bevatte, die do Venray se Geschiedenis nader hebben toegelicht. Toch lijkt ons do tyd aangebroken, dat wy meer systematisch gaan werken aan een volledige historie van ons dorp. Men eise niet van ons, dat wy hot nut en de wenselijkheid daarvan gaan aantonen. Een volk, dat zijn eigen geschiedenis kent, is gelukkig te noemen, omdat het in de sferen van eeuwen leven blijft niet alleen, maar ook omdat elke geschie denis nu eenmaal lessen bevat, die waardevol blijven voor het heden en de toekomst. Dat geldt voor de wereldgeschiede nis, voor de geschiedenis van de H. Kerk, voor de geschiedenis van landen en volkeren, voor de geschiedenis van alle soorten van gemeenschappen, ook voor die mooie gemeenschappen, waarin burgers van eenzelfde stam eeuwen en eeuwen elkaar vonden in voorspoed en tegenspoed, in vrede en oorlog, in tijdelijk geluk en geestelijk samenleven. Maar niemand, die enigszins zich verheffen kan, boven het alledaags gedoe van het heden zal wel deze beweringen in twijfel trekken en ieder zal ook de waarde ervan erkennen, dat wy en ons nage slacht weten, wat eigen verleden ons te vertellen heeft. De grote vraag moge echter gesteld worden, hoe wy het snelst en het degelijkst komen tot het gestelde doel: aan Venray te schenken een schoon boekwerk, waarin zo volledig mogelijk de geschiedenis van dorp en omgeving, van alle instellingen met ontstaan en ontwikkeling wordt be schreven. Al dadelijk zouden wy daartoe kunnen wijzen op meerdere plaatsen van ons Limburg, waar zich een geschiedkundig genootschap bevindt en waarvan de leden geregeld bijeen komen om door lezingen wijzer te worden en verder met elkander van gedachten te wisselen. Ook Venray heeft wel een begin van een dergelijk genootschap mede gemaakt. Hoewel wy gaarne het nut van een dergelijk genootschap erken nen, brengt het ons toch te langzaam tot het grote doel, al zal elke belang stelling uiteraard stimuleren en zul len historische bijeenkomsten van nut kunnen zyn. Voor het ogenblik wensten wy echter een andere weg te bewandelen. Vooreerst zouden wy liever een kleinere of grotere groep zien van WERKENDE leden, van mannen en vrouwen, die DAADWERKELIJK belangstellen in de geschiedenis van onze plaats, die dus STUDIE maken van al het leven en al het werken van onze voorvaderen, ieder allicht op een eigen terrein, als die van gebouwen, geslachten, instellingen, taal enz. Deze zouden uiteraard van tyd tot tijd van gedachten met elkander moeten wisselen in min of meer geregelde bijeenkomsten. Daar zou ieder van eigen resultaten kunnen vertellen en zo zou gezamenlijk lang zaam misschien, maar zeker een schoon resultaat te boeken zijn. Deze leden zouden dan ook de gegevens met elkander kunnen uitwisselen of door het maken van gelijke aanteke ningen een arsenaal kunnen vormen, waaruit ieder medewerker voor eigen deel kon putten. Een soort centrale zou dus gesticht moeten worden, waarin elke studax gegevens kan vinden en putten. En deze verzame ling van gegevens zouden wij als eerste punt van een program willen vaststellen. Juist immers door het bezit van vele gegevons kan uitein delijk vry gemakkelijk bepaald wor den, uit welke belangrijke onderdelen de geschiedenis zou moeten bestaan en zou men ook de meest ge-eigende medewerker voor zulk een onderdeel kunnen vinden. Met aan het hoofd een aangewezen redactie zou uiteindelijk en niet binnen al te lange tyd Venray, zoals zovele andere en veel kleinere plaatsen kunnen beschikken over een eventueel rijk geïllustreerd werk, dat ongetwijfeld eigen fierheid en bewust zijn zal voeden en voor hen, die na ons komen, prachtige voorbeelden kan bevatten, hoe zy mooie tradities tot eigen welzijn en tot eer van ons aloud dorp hebben voort te zetten. Ten einde te gemakkelijker tot het doel te komen, hebben wy in ons blad reeds een begin gemaakt met het publiceren van enkele historische bijdragen. Wij weten uit de weer klanken, dat deze by velen aange naam zyn geweest. Wy wensten daarmede door te gaan en wij willen, zover ons blad plaatsruimte biedt, eri de artikelen en by dragen ons toeko men, geregeld een vaste plaats in ons blad ervoor afzonderen. Wat wy echter by dit alles nodig hebben is Oen zekere opiniepeiling. Gaarne zouden wij van onze lezeres sen en lezers vernemen, hoe zy over deze voorstellen denken. Een opgave zouden wy ook verlangen van allen, die op enige wijze daadwerkelijk willen medewerken. Het ligt dan in onze bedoeling om daarna te overwe gen, hoe wy met de laatstgenoemde personen kunnen komen tot een bijeenkomst, waarin een zekere ge dachtewisseling ongetwijfeld tot goede resultaten zal leiden. Brieven en voorstellen gelieve men aan onze redactie te bezorgen onder het mottoGeschiedenis Venray. St. Oda en St. Antonius (Halfweg) Overweldigende belangstelling. te WANSSUM. Had de Hoogeerw. Heer Deken reeds 's morgens de troffel gehan teerd had by de eerste steenlegging van „Jerusalem", vol ijver toog hjj ook 's middags weer aan het werk, toen hij op plechtige wyze de eerste steen legde voor de kerk van de H Michael te Wanssum, daarbij geas sisteerd door Pastoor v. Wijngaarden uit Geysteren en Pater Felicianus O.F.M. Maar voordat het zover was, was er al eer. heel program afgewerkt, waaruit wel bleek, dat Pastoor Hoef nagels, die op zyn oude dag nog bouwpastoor is moeten worden, de steun en sympathie heeft van al zyn parochianen en dat die van Mils- beek. waar hy vroeger werkte, hun oud-pastoor ook nog graag een handje helpen. Want om i uur begon Wans sum een vriendschappelijke wedstrijd tegen de voetbalclub Juliana uit Milsbeek, waarbij de Pastoor de af trap verrichtte. Hier was al direct de nodige be langstelling, een belangstelling, die nog geweldig aangroeide by het korte Lof, dat in de noodkerk om kwart over drie werd gehouden. Na het Lof werd een fleurige stoet geformeerd, waaraan heel het ver enigingsleven van Wanssum deelnam en waarbij ook Milsbeek door fanfare en voetbalclub was vertegenwoordigd. Op twee grote praalwagens werden de eerste steen en het beeld van St. Michael naar de bouwplaats van de nieuwe kerk gebracht. Hier aan gekomen, legde Deken Berden in korte trekken de betekenis uiteen van de eerste steenlegging en schetste nog even al de moeilijkheden welke men had moeten overwinnen voor men zo ver kon komen. Hi prees die van Wanssum voor'het kolossale werk, wat zy op zich hebben genomen en hy vertrouwde, dat zy, gezien hun prestaties in het verleden, ook in de toekomst het wel klaar zouden spelen. Het Kerkkoor van Wanssum ver zorgde de muzikale omlijsting van de eerste steenlegging, welke dan door de Heer Deken verricht werd. Na deze plechtigheid konden ook de talryke belangstellenden hun kunnen tonen en wij geloven, dat Pattoor Hoefnagels niet ontevreden zal zyn, getuige de „melktuiten", die als offerblok dienden. Menig steentje werd reeds gelegd, ook door de hoge autoriteiten, welke aanwezig waren. Onder overweldigende belangstel ling vierden bovengenoemde hand boogschutteryen het zilveren bestaan- feest door het geven van een groot nationaal concours. De feestelijkheden duurden drie dagen en het geheel had een zeer prachtig verloop. De schutters kwamen ver uit Limburg en Brabant. In totaal na men i is zestallen aan de wedstrijden deel. Hier volgt de volledige uitslag van „St. Oda". Ere-afdeling: ie kamp. Eendrachc, Helmond, 52 p 2e kamp. Rozenjacht, Beek en Donk, 47 p ie corpsprys idem, idem 170 p 2e Union, Beek (L) 167 p 3e Neerlandia, Bakel, 163 p 4e Alpenjagers, Overhoven, 163 p Rozenprijs: Amecitia, Schyndel n r Ereteken: Jos. Luyten, Union, Beek, 35 p Klasso A. ie kamp. Oude roem handhaven, So meren, 48 p 2e kamp. Soranus, Volkel, 47 p ie corpsprys Ontspanning na arboid, Keipen, 164 p 2e Irene, Eindhoven, 155 p 3e Soranus, Volkel, 154 p 4e Oefening.na ontspanning, St. An- thonis, 153 p 5e Oude roem handhaven, Someren, 153 p 6e Vrolijke schutters, St, Oedenrode 31 70 St. Joris, Leunen, 51 p Rozenprys: Bosjagers, Best, io rozen Ereteken: P. Hendriks, Keipen, 33 p Klasse B ie kamp. Michiel de Ruyter, Eind hoven, 46 p 26 kamp. Willem Teil, Gemert, 43 p ie corpspr. Vriendschap, Mierlo, mo p 2e Neerlandia, Bakel, 145 p 3e Alpenjagers, Overhoven, 144 p 4e Batavieren, Castenray, 144 p se St. Antonius, Halfweg, 143 p 6e Volharding, Lierop 142 p 70 Willem Teil, Gemert, 142 p se Michiel de Ruyter, Eindhoven, i4ip oe Voltreffers, Stiphout, 139 p 1 oe Rozenjacht, Beek en Donk. 130 p Rozenprys: Oefening na ontspanning St. Anthonis, 11 rozen Ereteken: M. van Schijndel, Willem Teil, Gemert, 31 p Klasse C 10 kamp. Robin Hood, Neer, 41 p 2e kamp. Vice Versa, Aalst, 38 p ie corpsprys Bosjagers, Bost, 146 p 2e Vreugde ons doel, Odiliapeel, 142 p 3e Vice Versa, Aalst, 13-1 p 4e Oude roem handhaven Someren 128 50 St. Anna, Venray, 123 p 6e Vrolijke schutters, St Oedenrode 123 7e Orde en vriendschap, Heijth. 123 p se Juist gericht, Melick, 119 p 9e Robin I-Iood, Neer, 118 p 10e Eendracht, Veulen 1 is p 11e St. Joris, Leunen, 113 p 129 Batavieren, Castenray, 111 p Rozenprys: Union, Beek (L) 7 rozen Ereteken: P. Sanders, Aalst, 29 p Het enigste koningskrnis over het gehele concours werd be haald door de jongste schutter, de i6-jarige J. Kessels uit Someren met 32 punten. Verstkomend gezelschap: Union, Beek (L) Personeel. ie H. van de Laar, Bakel, 27 p 20 A. van Kemenade, Veldhoven 26 p 30 J. Sommers, Veldhoven 25 p 4e H. van de Poel, Bakel, 25 p 5e G. van Diepen, Someren, 5 rozen 60 J. Pubben Merselo 5 vieren by loting 7e J. vd. Zanden, Eindhoven, 5 driecn 8e A. Hellegers, Oirlo, 4 tweeën 9e G. Cremers, Volkel, 4 eenen. De twee zilveren jubilarissen, de heren Karei Hendriks en Antoon Willems, die vanaf de oprichting trouwe leden zyn geweest van „St. Oda" werden gehuldigd. Door een oud-lid werd een prachtig bewerkt wandbord aangeboden aan het be stuur. Aan het. concours van St. Antonius te Halfweg werd door 121 zestallen deelgenomen. By het begin der fees telijkheden werden de navolgende jubilarissen gehuldigd Janv. Aarssen, beschermheer; P. J. Moorrees, voor zitter; H. Goumans, onder-voorzitter: H. Creemers lid en doelhouder; S. H. Moorrees en Fr. Heynen leden. De uitslagen waren Ere-klasse ie kamp. Rozenjacht, Beek en Donk 2e kamp. Union, Beek by" Maastricht 1 e corpsprys Rozenjacht, Beek en Donk 167 p 2e Neerlandia, Bakel 155 p 3e Haagse Rozenknop, Helmond I53p •ie Alpenjagers, Sittard 152 p tevens de Rozenprys Ereteken M. van de Laar met 33 p. als hoogste schutter. Hoogst aantal punten van de konin gen P. Meeuwsen met 31 p. Verstkomend gezelschap Union, Beek by Maastricht. Klasse A ie kamp. De Batavieren, Venlo 2e kamp. Irene, Eindhoven ie corpsprys Vrolyke schutters, St. Oedenrode 153 p 2e St. Joris, Leunen 148 p 3e Bosjagers, Best 148 p 4e De Batavieren, Venlo 148 p 5e pr. Pieter Breugel, Breugel, 141 p. 6e pr. St. WTillibrordus, Milhezen 111 p. 7e pr Onze vrye uren, Heythuizen 139 p Ereteken, P. Seger, Eindhoven 31 p Ereprijs, Irene, Eindhoven. Rozenprys, Irene, Eindhoven, 11 Rozen en St. Anna, Venray 9 Rozen. Klasse B ie kamp. St. Sebastianus, Handel 2e kamp. St. Lambert, Helmond Ereprys, St. Sebastiaan, 151 p ie corpsprys, St. Oda, Venray, 147 p 2e Pieter Breugel, Breugel 142 p 39 Michiel de Ruyter, Eindhoven mi p 4e Vlokhovens Vooruitgang, Eindhoven Ml p 5e St. Lambert, Helmond 140 p 6e Eendracht, Nuenen 137 p 7e Strijd en Vermaak, Zwartbroek 136 P se Neerlandia, Bakel 135 p 9e Willem Teil, Gemert 134 p 10e Alpenjagers, Sittard 132 p Rozenprys, St. Sebastianus, Handel 9 Rozen. Hoogste schutter, A. v.d. Voort van De Voltreffers, Stiphout 33 p. Klasse C ie corpsprys, St. Oda, Venray 130 p 2e Robin Hood, Neer 125 p 3e St. Anna, Venray 125 p 4e Vrolijke schutters, St. Oedenrodo 122 p 5e Juist Gericht, Melick-Herkenbosch, 121 p 6e Vico Versa, Aalst 120 p 76 De Vriendschap, Mierlo 116 p ae Eendracht, Veulen 110 p 9e L'Union, Beek 115 p 10e St. Oda, Venray 114 p 11e De Batavieren, Rips 111 p 12e Bosjagers, Best 111 p Rozenprys, Vreugde zy ons doel Odiliapeel 7 rozen ie kampioen, St. Joris, Leunen 39 p 26 kamp. Vice Versa. Aalst 39 p. Ereteken, F.Geurts,Griendtsveen 30 p De medaille voor do oudste schutter was voor de heer Peters, 85 jaren, van Hazenstropers, Asten-Heusden. Personeel. ie M, vd. Laar, Helmond, 26 p 2e P. Lemmen, Someren, 26 p 3e Somers, Veldhoven, 26 p 4e A. van Orsow, Eindhoven, 25 p Rozenprys A. vd. Vleuten, Mierlo, 4 rozen. vierenpr., Teunissen Heythuizen 44444 drieënpiys, H. Donners, Sittard 43333 tweeënprjjs, P. Herten, Beegden 22222 enenprjjs, W. Kusters, Veulen 12111 DE POLITIERECHTER vonnist Vrijdag 30 Juni kwam het kabinet der kleine zonden weer byeen op het Raadhuis te Venray en oordeelde een wyze Politierechter over de fouten van Jan Publiek. Naast de dikwijls luimige uitval len van een scherpe Officier van Justitie, is zijn oordeel mild en geeft getuigenis van grote mensenkennis. Zo was er de vrouw uit Venray, die haar eigen man had aangeklaagd omdat zy 't eeuwigdurende vechten moe was. Nu hy haar dan onlangs met een stoel er op sloeg, was de maat vol. Haar man is niet verschenen, maar zy staat dan voor de 'rechter te getuigen van het droeve verval van haar huwelijk. Hoe er geslagen en geschopt wordt, hoe hy naar andere vrouwen loopt en haar huisraad kapot slaat en haar lijfgoed kapot snijdt. „Dit huwelijk is van echtvereni ging een vechtvereniging geworden", aldus de Officier van Justitie, die een maand vraagt voor de ontaarde echtgenoot. De rechter kan weinig meer doen dan het vonnis bevestigen en hy schudt zijn hoofd over zoveel ellendo. Maar even later is er meer aar digheid aan. Twee vrouwen uit Bergen Ber gen wordt al berucht hebben weer eens mot gehad. Eerst moet juffrouw C. onder het mes, zy blykt juffrouw B. uitgescholden te hebben voor iets „wat heel lelyk is" en haar boven dien nog geschopt te hebben, waar door, zoals in de aanklacht staat, juffrouw B. pynlyk was getroffen. Dure eden werden gezworen en juf C. kreeg naast een schrobbering van de Officier f15 of 15 dagen. Juffrouw C. schy'nt dit verwacht te hebben en heeft indertijd stante pede een aanklacht ingediend tegen juffrouw B. omdat B. verteld had dat C. met een dikke witte gendarme aanpapte. En dat nam juffrouw C. niet. Men wisselde dus van plaats, de een werd nu getuige, de andere beklaagde en weer werden dure eden gezworen en weer eiste de officier f 15. of 10 dg Na afloop gingen de beide dames het getuigegeld opstrijken, waarmede de helft van de boete reeds was vol daan. Zo loopt ook het recht over kromme wegen.

Peel en Maas | 1950 | | pagina 1