De „slag" bij Geisteren
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Kringvergadering L.L.T.B.
te Venray.
Varkensvlees
en suiker
De toestand in
Nieuwjaars
advertentie
Kerstnummer
Zaterdag 17 December 1949 No. 50
Zeventigste Jaargang
Druk en Uitgave
Firma van den Munckhof
Drukkerij
Kantoorboekhandel
Grootestraat 28
Telefoon K 4780 512
Postrekening 150652
PEEL EN MAAS
Advertentieprijzen
op aanvraag verstrekt
Abonnementsprijs
per kwartaal:
voor Venray fl 1.00
buiten Venray fl 1.20
uitsluitend vooruitbet-
Vrijdagmiddag kwamen de besturen
der Landbouwbonden in kringverga
dering te Venray bijeen om de be
groting 1950 van de L.L.T.B. eens te
bespreken en eventuele op- of aan
merkingen voor de algemene verga
dering naar voren te brengen.
Het feit, dat de heer M. Dings
aanwezig was, deed vermoeden, dat
de algehele landbouwpolitiek nog
eens besproken zou worden.
Zo was het inderdaad. Met de be
grotingsbehandeling liep het nog al
los. Hier waren geen bezwaren tegen.
De contributie der leden is geraamd
op f 130.000 eenzelfde bedrag als
vorig jaar.
Doordat waarschijnlijk de rijkssub
sidie voor de jonge boeren en boerin
nen zal vervallen, zullen deze een
hogere contributie moeten betalen en
wel f 1 50 inplaats van f l.— Daar
tegenover staat, dat ook meer voor
hen gedaan zal worden. Zo denkt
men o.m. aan de uitbreiding van do
culturele diensten, zoals sport e.d.,
waarin andere provincies al zijn
voorgegaan.
Het secretariaat kost iets meer
dan vorig jaar, nl. f 31.600 tegen
f 29.200.
De jonge boeren en tuinders kosten
f 31.600 tegen vorig jaar f 25.800.
De Boerinnendienst f 17.600 tegen
f 16.700. De B-J.B. f 5 900 tegenf7000
De Land. Rij vereniging kost dit
jaar f 11.235 tegen f 5100 vorig jaar.
De exploitatie van Boer en Tuin
der f 5.150 tegen f 4600.
De gebouwen vragen f26.850, tegen
f 40.800, maar dit jaar zal geen 10
mille worden afgelost.
Het schoonhouden der gebouwen
f 15.930, de auto's f 2500, de contri
butie K.N.B.T.B: f 78.000, diverse
commissies f 6200, instellingen en
bijdragen f 29.750.
Tegenover een inkomsten van
f 292.250 (v.j. f 293.000) staan dan na
afschrijving van inventaris f 500.
rechtsk. bijstand f 10000 en diversen
f 3.185 de uitgaven ook voor
f 292.250—, zodat do begroting dus
sluitend is.
De heer Dinghs wist over de be
groting weinig nieuws te vertellen,
alleen was van de L.F.O. voorgesteld
de contributie van de fruittelers door
de L.L.T.B. te laten innen op een
basis van f 1 per ha.
Hoewel de vergadering van mening
was, dat hierdoor alle fruittelers zou
den betalen, waardoor dus niet, zoals
nu, enkele voor allen de kastanjes
uit het vuur haalden, was het ver
plichte vakblad van f 10 per jaar,
wel wat al te veel van het goede.
Intussen zou deze zaak nog eens
bezien worden in het hoofdbestuur
en op de algemene vergadering zou
men er wel meer van horen.
De mens als sociaal wezen,
was het onderwerp der causerie van
Pastoor de Bodt, die op eenvoudige
wijze uiteen zette, dat de mens
plichten jegens de gemeenschap heeft
en zich niet kan en mag onttrekken
aan een opgedragen taak, als hij
daarvoor de talenten heeft.
Anderen hebben tot taak deze lei
ding te aanvaarden, te gehoorzamen,
cm zo te samen het einddoel te be
reiken, samengebundeld in een grote
groep. Zo is het in het gezin, in de
verenigingen, in de bonden, in de
gehele maatschappij.
Spreker wees naar aanleiding daar
van de bestuurders der boerenbonden
op hun taak immer mens te blijven,
geen liefdeloze machine, maar een
dienende en helpende mens, die steun
en moed geeft en daadwerkelijk hulp
biedt.
Suikerbieten.
Ra deze korte rede van de aalmoe
zenier kwam de heer Dinghs te
spreken over onderwerpen op sociaal
en economisch terrein, die de laatste
ty'd nog al eens de aandacht vragen.
Allereerst waren er de vele klach
ten over de slechte afname der
suikerbieten. En inderdaad is de
vervoersorganisatie haar verplichtin
gen niet nagekomen. Maar bovendien
is er dit jaar 'n geweldige oogst ge
weest, waarop niemand heeft geteld.
Was op 40 millioen gerekend, het
zijn er meer dan 80 geworden en
dat niet alleen in Limburg.
De opbrengst per hectare is abnor
maal geweest en de raffinaarderjj in
Puttershoek kan het niet verwerken.
Nu hoopt men echter binnen enkele
dagen alles weer normaal te hebben.
Wel is er nu een overschot van 35
millioen kg. en men heeft dit naar
Duitsland willen exporteren, maar
dit is mislukt.
Intussen moet hiervoor nog een
oplossing worden gezocht en waar
schijnlijk zal de L.L.T.B. een aanieel
nemen van f 425.000 in Puttershoek,
waardoor de leden dan altijd ver
zekerd zijn van een afname tegen de
volle prijs, zodat er geen bieten meer
overblijven.
Wat dit zeggen wil, kan iedereen
begrijpen; als tegenprestatie van de
opname in 's werelds grootste en
best uitgeruste fabriek geldt dan
slechts de levering van minstens 20
millioen kg. per jaar. Dat wil niet
zeggen, dat het idee van een eigen
fruitveiwerkende industrie geheel
verworpen is, maar de fabriek van
Maasniel houdt zich vooral bezig met
onderzoekingen voor verdere ver
werking en conservering van fruit
en landbouwvoortbrengselen.
Sprekende over de
Motie Groen,
vertelde spreker, dat als Limburg
alles gekregen had, 6.5 millioen onder
de landbouwers zou zijn verdeeld,
het laatste restje op de wijze, die wij
vorige week reeds in ons blad be
spraken.
Over de meelmengsels was de
laatste tijd nogal veel te doen, daar
de vermelding van de samenstelling
zou vervallen op de label. Dit zou
jammer zijn, daar dan practisch
helemaal geen controle meer mogelijk
is. Wil men deze inteusief voeien,
dan zal grondstoffencontrole nodig
zyn by. de groothandel.
De heer Dinghs kon de boeren nu
slechts aanraden op de vertrouwdste
adressen te kopen.
De centrale slachtingen kwamen
eveneens nog even ter sprake, maar
er waren weinig goede woorden voor
te vinden. Spr. noemde centrale
slachtingen (zonder subsidie dan)
slechts verlies van vlees, geld en
moeite.
Eieren voor je geld kiezen.
Na een korte beschrijving van de
lydenstocht met de eierzegels, kwam
de heer Dinghs te spreken over de
„eierenpolitiek". Duitsland had met
zjjn goede prijs voor de eieren feite
lijk de oplossing van het zegelvraag-
stuk gebracht. 23 centen betaalt
Duitsland per ei meer als Engeland.
(Engeland 14 ct., Duitsland 37 ct.) en
hierdoor is een spaarpotje gevormd
kunnen worden, alsmede door de
opbrengst van de zegels.
Per kip werd f 2.11 betaald aan
zegels en zo was in kort 16 millioen
gulden bij elkaar. Hiervan zijn 12
millioen bijgelegd op de export naar
Engeland; (intussen heeft deze export
nog steeds de voorrang). Er zijn dus
byna 4 millioen gulden over, die bij
het bedrijfschap berusten.
De 5 cent heffing per kuiken brengt
nog 1 millioen in dat potje, zodat er
by een eventuele prijsverlaging een
steunfonds is. Wil men echter een
gezond pluimveebedryf houden, dan
zullen de eierpryzen voor het binnen
land onherroepelijk naar beneden
moeten. Nu de zegels verdwenen
zijn, kan dat ook best en het is no
dig. Meer dan 10 millioen eieren liggen
onverkoopbaar en al zyn de prijzen
voor het binnenland maar 23 cent,
bij deze geweldige aanvoer moet een
geweldige vraag komen. Dat kan
ook, want 11 cent is de Lei prijs,
zodat het ei 13 cent netto mag kosten.
Gebeurt dit niet, dan zullen de boeren
de gevolgen zelf ondervinden, want
in de toekomst moeten 1300 millioen
eieren weg
Kuikens.
Het volgend jaar komen immers
mser dan 20 millioen nieuwe kuikens
en al was de aanvrage voor Limburg
te laag, we hebben goede hoop, dat
hierin nog verandering komt.
Al heeft men dan bijna weer het
vooroorlogse peil benaderd, dat wil
dan niet zeggen, dat men nu de
kuikentoewyzir.g maar op moet hef
fen. Integendeel, plaatselijke commis
sies moeten ingeschakeld worden om
een zo billijk mogelijke verdeling tb
hebben. Hiervoor werkt ook weerde
heropgerichte pluimvoehoudersbond,
waarvan bij elke boerenbond een af
deling zal worden opgericht. Contri
butie hiervan bedraagt f 1.—, niet
leden f 2.50.
Melk- en varkensprijzen.
Over de melk- en varkensprijzen
ontstond een heel debat en de heer
Dinghs was van mening, dat de or
ganisaties op dit gebied nog veel
bereikt hadden, ondanks 't gekanker
van sommige mensen.
Men moet niet vergeten, dat de melk
prijs slechts een halve cent onder de
prijs van de Stichting ligt en dat de
rundveepryzen ook behoorlijk hoog
zyn. Bij de varkens was een grond
prijs van f 1.95 mooi geweest, maai
de Minister heeft f 1.85 als mini
mumprijs voorgeschreven, zodat de
meeste meer uitbetaald krijgen.
Oorlogsschade,
De L.L.T.B. was van mening, dat
de regeling voor de oorlogsschade nu
niet zo slecht is. De inventarisver
goeding en de vee-restitutie vallen
best mee, evenals de financiering
voor het herstel, hoewel by dit
laatste de grote toch wel een veer
moeten laten. De L.L.T.B. zal voor
een behoorlijke voorlichting gaan
zorgen, zodat de mensen uit deze
nieuwe wet kunnen halen, wat er
maar te halen valt.
Kinderbijslagwet.
De heer Dinghs verwachtte binnen
kort een noodregeling voor de kin
derbijslag aan kleine zelfstandigen,
Hy vèrtelde over de grote moeilijk
heden, die dit punt met zich mee
brachten bij het onderling overleg
tussen Christelijke en neutrale bon
den, die hier niet veel voor voelen,
Spreker meende echter, dat er nu
goede kans op vervulling kwam.
Na al deze uiteenzettingen besloot
de vergadering bij het hoofdbestuur
aan te dringen op het handhaven
van de veevoederdistributie en de
kuikentoewyzing, twee punten waar
nog lang en breed over gesproken
werd.
Nadat nog enkele moeilijkheden
waren opgelost, sloot de heer Loonen
de vergadering.
óófinamm
Een Episode uit de Holl.-Belg. strijd 1830-'39.
(door Gerard Lemmens)
Bij deze titel zal men een hekeling
verwachten van onze verbasterde
doopnamen. Het zijn vooral de meis
jesnamen, die stof geven tot allerlei
aanmerkingen.
Zelfs met het scherpste vergroot
glas kan men in hun namen niet
meer de heilige ontdekken, naar wie
ze genoemd zijn en die ze als patrones
in hun leven moeten meevoeren.
Maar over dit kapittel gaat het
hier niet, maar het chapiter is mis
schien even interessant.
By de keuze van de doopnamen
spelen in de familiekring verschillen
de factoren mee; gewoonlijk wil de
man zus en de de vrouw zo; dan moet
er nog met de schoonmoeders van
beide kanten rekening worden ge
houden; en ook de tantes en zeker
als het suikertantes zyn, willen een
woordje en soms zelfs een hartig
woordje meespreken in het debat.
Wat hier nu volgt, is een ware ge
schiedenis en misschien de steen der
wijzen om alle doopnamen-moeilijk
heden voorgoed uit de wereld te
helpen.
Een eerzame huisvader was op pad
om beschuiten-met-muisjes te be
stellen.
Het was nog een dag te vroeg, had
zich dus niet te haasten. Maar er liep
nog een luis over zijn lever: over de
naam van de verwachte wereld
burger(es) was er in de schoot van
de familie nog geen overeenstemming
bereikt.
De vrouw koos de naam van haar
man Arnoldus, de schoonmoeder haar
eigen naam Cornelia, des verlangd te
veranderen in Cornelius; tante Johan
na vocht voor Johannes en tante
Aleyda voor Aleyda.
Nu had hy een geweldige hekel
aan ruzie, vooral met zijn schoon
moeders en zyn schoonzusjes, maar
hy wilde ook niet graag zijn vrouw
tegen het hoofd stoten, temeer daar
hy zich door haar keuze zeer vereerd
vond. Daarom ging hy van de be
schuiten-met-muisjes win kei naar een
wiskundige om hem te consulteren.
Hoeveel namen moet ik mjjn oudste
kind geven om onverschillig hoeveel
er nog volgen steeds dezelfde namen
in een afwijkende volgorde te kunnen
geven.
Als dat mogelyk was, was het hele
probleem eens voor altijd opgelost en
waren alle belanghebbenden tot in
alle eeuwigheid tevreden gesteld.
Na enige wiskundige berekeningen
zei de geleerdeaan vier namen hebt
U in ieder geval genoeg, al zouden
er vyflingen by zyn.
Welgemoed aanvaardt de huisvader
de terugweg en toen het grote feit
gebeurd en de eerste zoon geboren
was, noemde hij hemArnoldus,
Cornelius, Johannes, Aleydus.
De tweede zoon heette Cornelius,
Arnoldus, Johannes, Aleydus.
Het derde kind was een dochter
en werd ten doop gehouden als Jo
hanna, Cornelia, Arnolda, Aleyda, het
vierde, die het hek sloot, was even
eens een dochter en kreeg de namen
Aleyda, Arnolda, Cornelia, Johanna.
Zo had iedere keer zyn vrouw haar
zin, plus de schoonmoeder, plus tante
Johanna en tante Aleyda.
Zodra er onenigheid ontstaat over
de naamgeving, over de keuze van de
doopnaam, geven wy in rustige over
weging dezelfde truc toe te passen.
Het is bovendien een aardigheid,
waar dikwijls en hartelijk om ge
lachen kan worden.
P. II. RONGEN O.C.R.
Het Heilig Jaar
Het Heilig Jaar moet zijn een, jaar
van boete en gebed, voor Gods Kerk
er. de zielen in nood. Zo verlangt de
Vader der Christenen.
In onze dagen zyn deze noden bij
zonder groot, en vragen dus ook van
ons bijzondere gebeden. Vooral van
de leden van het Apostolaat des
Gebeds, het biddend leger van de
H. Vader.
Daarom roept dit Apostolaat des
Gebeds in het Heilig Jaar al zyn
leden op tot een Kruistocht van
Gebed en geeft hun drie geestelijke
wapenen in de hand, bestemd voor
het ganse Heilig Jaar.
Het eerstedat zy naast hun Zon
dagsplicht nog éénmaal minstens in
de week de H. Mis bijwonen en
als het kan Communiceren in de
geest van eerherstel.
Het tweededat zy iedere dag,
hetzy alleen, hetzij met anderen, in
gezin of kerk, het Rozenhoedje bidden
Het derdedat zy eenmaal mins
tens iedere week zichzelf bewust
versterven.
Dit is de Wereld-Kruistocht van
ons Apostolaat des Gebeds voor alle
landen en volken, die wij met de hulp
van allen willen ondernemen.
TREK MÉE OP MET ONZE GEES
TELIJKE KRUISTOCHT.
Venray en omgeving heeft zyn
deel in aeze oorlog zeer zeker gehaa,
vooral tijdens de bevrijdingsgevech
ten, de zogenaamde slag om O ver-
loon. Ook werd vroeger eens Venray
door een „oorlogsbrand" geteisterd,
de episode van Maarten Schenck.
Voor het overige is Venray
vrijwel steeds van oor
logsgeweld verschoond gebleven: we
kennen wel byv. de Franse invasie
van 1672 en die der Sansculotten op
het einde der I8de eeuw, waarvan
wy enkele gegevens kunnen vinden
in de oude doop- en kerkregisters
van die tyden, doch welke niet direct
van ingiypende aard waren.
De laatste honderd jaren bleef
Venray echter van „soldaten" ge
spaard. We moeten namelyk terug
gaan naar de Hollands-Belgische strijd
van 1830—1939, om nog iets overeen
oorlogshandeling m Venray te vin
den. En deze oorlogshandeling, die
hoewel ze zeer interessant is, verliep
gelukkig geheel onbloedig.
Toen de omwenteling plaats had
gevonden, de gevechten rond Maas
tricht, Roermond en Venlo, alsmede
de Tiendaagse veldtocht achter de
rug waren en het zo'n beetje een
geconsolideerde boel was geworden,
bleef' men van beide zijden de
Hollandse en Belgische paraat.
Men legde o.m, een bezetting langs
de grenzen.
Zo kreeg Geisteren, het meest Noor
delijke Limburgs dorp ten Oosten van
de Maas U weet, geheel Limburg,
behalve de steden Maastricht en
Venlo waren Bels gebleven een
Belgische inkwartiering, ter sterkte
van een normale patrouille.
Men bewaakte de grenzen, men
speurde, men trad ook op tegen de
zogenaamde smokkelaars, maar er
werd toch nooit een schot gewisseld.
Het gebeurde wel, dat men aan de
Hollandse-Brabantse kant (dus hier)
de Belgen toeriep met blauwkielen,
naar de kleur van hun uniform, of
Belzebubs, naar de typische naam-
overeenkomst van een Belg en een
duivel.
Deze scheldnamen werden prompt
beantwoord met kaaskoppen en melk
bijters, doch men was zo verstandig
het daarbij maar te laten.
De soldaten aan beide zyden deden
hun dienst, ze patrouilleerden, ze
hadden het niet slecht. Waarom zou
er dan nog geschoten moeten wor
den en doden vallen Een klein
avontuurtje zo nu en dan was heel
mooi, ja, maar de dood was dan toch
ook nog lang niet alles. Dood is ook
maar dood 1
Maar op een dag waren aan de
Maasheze kant nieuwe, verse en
frisse Hollandse soldaten gekomen.
En als deze de woorden hoorden van
kaaskoppen en melkbyters, konden
ze dat niet verkroppen.
En daar trokken ze me waarachtig
op een mooie dag de grens over, op
Geisteren aan, in vlot tempo: „Wien
Neerlands bloed door d'aderen vloeit"
De afdeling trok Geisteren binnen,
molesteerde enige boeren, o.a. in het
Kostershuis, waar een paar mannen
gezellig bijeen zaten en een kaartje
legden, mishandelde ook een paar,
door hen met geweerkolven, (maar
overigens niet bloedige) duwtjes te
geven, zagen geen Belgische landver-
digers, die 'm blijkbaar gesmeerd
waren als hazen in de Geisterse
bossen en trokken dan „met roem
overladen" weer terug om zich bij
de Hollandse kapitein present te
melden en wie weet misschien
ook nog een medaille te verdienen.
Hadden ze 'm dat niet goed en vlug
geflikt O zo 1
De Belgische soldaten, op een heel
gewone patrouillesterkte, wilden geen
ongelijke strijd en daarmee mogelyk
een roemrijke dood wagen, toen ze
een sterkere Hollandse afdeling zagen
naderen.
Ze hadden zich dan ook terugge
trokken; wat ze echter ook deden,
dat was per paard een bode zenden
naar Venray, waar een grotere af
deling soldaten lag en een tweede
bode zelfs naar Roermond.
Wie wist, wat die kaaskoppen nog
meer van plan waren
Misschien nog eens 'n keer zo'n
Tiendaagse veldtocht dwars door
Limburg langs de Maas
Toen nu vanuit Venray 'n flinke
versterking aanmarcheerde, wachtte
ze het vendel uit Roermond niet
eens meer af. Ze waanden zich dap
per en sterk genoeg om het deze
keer de Hollanders betaald te zetten
Ze trokken op en hoewel ze eerst
van plan waren niet verder in het
vijandelijke gebied te trekken dan
Maashees of hoogstens Vierlingsbeek
zaten ze gauw genoeg in Sambeek
en hielden daar ook danig huis.
Maar ze hadden nog geen stramme
Hollandse militair gezien; die waren
zeker nu de hazen I
En ze trokken op Boxmeer aan en
deden zich te goed aan de appelen
en peren van de boomgaarden, waar
ze langs trokken.
Opeens zagen ze onder een pere
boom een Hollandse dragonder liggen;
die mafte als een os. Het geweer in
de aanslag, zo naderde men hem;
maar hij mafte door, zelfs toen ze
vlak voor hem stonden en eens flink
humden. Dan schopten ze hem wak
ker en namen hem gevangen.
Brabantse droge worsten en ham
men werden gekaapt en meegeno
men als trofees. Al zegevierend trok
men verder. Ze waanden zich een
onoverwinnelijk leger. Er zouden
medailles en lintjes komen, later, en
ze zouden te Brussel door de koning
en het gehele volk worden gehul
digd. Hun krijgstocht zou geboek
staafd worden in de vaderlandse
geschiedenis, reken maar.
Evenwel, de Hollanders, die als
hazen gedaan hadden, zoals de Bel
gische soldaten te Geisteren haas
hadden gespeeld, hadden het garni
zoen te Grave gewaarschuwd.
Van verre hoorden de Belzen trom
geroffel en hoorngeschal naderden.
Sjonges, zou het gevaarlijk worden?
Ze ontnuchterden van hun overwin
ningsroes, er weid niet eens meer
halt of retour gekommandeerd, om
dat ze ijlings op terugtocht gingen.
Er viel geen schot.
Steeds hoorden ze het tromgeroffel
achter zich. De Belzen trokken snel
terug en hielden de snelle gang erin,
de Hollanders marcheerden flink
achter hen aan, maar (verstandig of
niet zorgden toch, dat ze geen
direct contact met de Belgen kregen.
Niettegenstaande dit uitblijven van
persoonlijk contakt, kregen de Belzen
steeds meer haast.
De appelen en peren en ook de
sterke drank, die ze gegeten en
gedronken hadden, hadden geen
straffe moed in het lijf gepompt. En
hun afmars kreeg meer het aanzien
van een vlucht dan van een stram
me, weloverwogen (zegt men niet
taktische of strategische terug
tocht.
Maar de droge hammen en worsten
moesten mee; men had die aan de
geweerbajonetten geregen en over de
rug gehangen. Dat waren hun tro
fees. En zeer zeker moest ook de
dragonder mee. Het meebrengen van
een krijgsgevangene, zonder dat ze
zelf maar enig verlies hadden, dat
moest hun een pluim extra op de
sjako geven, ondanks het feit van
hun overhaaste vlucht.
En het gelukte hun dan ook de
Hollandse dragonder op 't „Belgisch"
gebied te krijgen. Maar eilaas, vlak
by de kasteelsbossen te Geisteren
kreeg de dragonder in een onbewaakt
ogenblik kans om te ontvluchten en
hij maakte er een dankbaar gebruik
van.
Jawel, de Belgische piotten liepen
hem wel na om hem weer te pakken
te krijgen, maar op hem schieten,
nee, gedurende de gehele „campagne"
was nog geen schot gevallen en
waarom zou er dan juist nu gescho
ten moeten worden
Ze kregen de Hollander niet by.
want 't was een vlugge en de gprens
dicht by. Laat hem dus maar gaan.
Doch de droge hammen en worsten
die hielden ze En daarmee werd er
kermis gevierd, toen het in de avond
bleek, dat de Hollanders de Belgen
niet verder hadden nagezet dan tot
aan de grens.
En ze smaakten hun goed, onder
wijl de Hollandse troepen te Maas
hees en Holthees een paradepas
hielden en op de hoornen bliezen en
een grote roeiboot met een Hollandse
vlag als kenteken by „den Berg" een
eind de Maas op ging.
Daags daarna lagen de patrouilles,
wel wat sterker dan anders, weer
gewoon te weerskanten van de grens
en men hoorde weer af en toe: kaas
kop en melkbyter, dat prompt werd
beantwoord met: blauwkiel en belze-
bub 1
Zo eindigde de „slag van Geisteren"
zynde een Hollandse inval en ver
overing van Geisteren en daarop een
Belgische overwinning op hammen
droge worsten, appelen en peren in
het Land van Kuijck een onbloe
dige veldslag tussen de Hollandse
soldaten en Belgische piotten in de
stryd van 1830-1839.
Eerst: Het verlenen van subsidie
op varkensvlees wordt ook van toe
passing verklaard op de huisslach
tingsvarkens en door minister Mans-
holt in de Tweede Kamer met klem
verdedigd.
Enkele dagen later: subsidie op het
varkensvlees wordt zodanig verlaagd
in feite afgeschaft dat de prys
van dat vlees voor de consumptie
met 44 cent per kilo zal stijgen. Als
compensatie voor de consument zal
de suikerprys met 8 cent dalen.
Enkele dagen later: verlaging van
het subsidie op varkensvlees blijft
gehandhaafd, maar de verlaging van
de suikerprijs gaat „om technische
redenen" niet door Als compensatie
voor de consument zal de regering
hiermede rekening houden by de
besprekingen over lonen en pryzen
die thans met de Stichting van de
Arbeid worden gevoerd.
Verlaging in feite afschaffing
van het subsidie op varkensvlees
betekende voor de boeren, dat ook
zy zich hun subsidie zagen ontgaan.
De toegekende compensatie in de
vorm van de suikerprijsverlaging zou
ook wel de boeren gelden, maar naar
verhouding minder dan de burgers.
Door ook nu deze subsidietoezeg
ging in te trekken en de compensatie
voor dit alles te gaan zoeken in de
loonpolitiek, d.w.z. ineen verhoging
van de arbeiderslonen.
De pryzen van de belangrijkste
door hen voortgebrachte producten
zijn immers reeds vastgesteld op
basis van d9 thans geldende lonen.
En knap degene, die dat nog zal
kunnen veranderen I
De boeren zyn dus weer terecht
gekomen in de hoek, waai de slagen
vallen 1
Een der grootste staatslieden, die
Nederland heeft, Dr. H. M. Hirschfëld
is door onze Regering benoemd als
Hoge Commissaris 111 Indonesië.
En hiermede heeft zy, waarschijn
lijk doelbewust, de nauruk gelegd op
ue economische zyde van de over
dracht.
Nu de politieke gevolgen slechts
een Unie hebben opgeleverd, zonder
practisch verband, blijft er voor Ne-
denand weiDig anders meer over dan
op economisch gebied nog te redden
wat er t6 redden valt. En dat is niet
veel
Nederlands kapitaal en Nederland
se ondernemingslust hebben Indië
groot gemaakt, maar het N ederlandse
geld heelt zyn waarde verloren en
we zyn, ai wordt dar nog niet genoeg
beseft, een zeer arm land geworden.
Amerika puilt uit van goederen en
energie, vindt in Indië, waar de
Nederlander èn door Japanse èn door
Republikeinse propaganda nog steeds
het zwarte schaap is, een uitgebreid
terrein.
Maar het kon wel eens zyn, dat
ze evenals in China misgerekend
hebben, want niet alleen hebben de
linkse partijen in de Republiek het
Haagse acccoord reeds verworpen,
hun grote bazen uit Moskou hebben
ook reeds de nodige critiek laten
horen in de algemene vergadering
der UNO.
Ook zy waren er tegen en wie op
dit moment de opmars van het com
munisme in Azië beziet, weet ook
waarom.
Doch niet alleen politiek is er
reeds een splitsing en ontevredenheid
op Java, ook op godsdienstig terrein
roeren zich de Mohamedauen en spelen
daarmede bewust of onbewust de
communisten in de kaart.
Het feit, dat reeds vreemde vlieg
tuigen wapens enz. uitgooien, zegt
reeds genoeg. Intussen zy* in Batavia
de eerste T.N.I. soldaten aangekomen
en ook hier moest de Regering weer
waarschuwen met te vlot van stapel
te lopen, in verband met de behan
deling van de overeenkomst 111 de
Eerste Kamer.
Naar aanleiding daarvan roeren de
Minderheden zich nog steeds om
vóór de souvereiniteitsovei dracht
verkiezingen te laten houden, waarbij
deze volxeren zich viy uit kunnen
spreken ever de aansluiting by Ne
derland of de Republiek.
Hun stem zal echier die zyn van
een roepende in de woestijn, die
door niemand gehoord wordt.
Waar Indonesië naar toe zal gaan
weet nog geen mens, maar het over
dreven optimisme van enkele hoog
geleerde heren, die Nederland nog
steeds als primus inter pares noemen
getuigt van weinig begrip voor de
werkelijke toestand.
Men verwacht, dat in het voorjaar
de prys van rundvlees zal stygen,
maar dat het varkensvlees ondanks
het feit, dat op 13 Febr. de overge
bleven subsidie van 14 cent er geheel
af gaat, ongeveer dezelfde prijs zal.
houden. Voor het rundvlees schynt'
de winstmarge der slagers te klein
te zijn.
Op 31 December verschijnt
ons oudejaars-nummer.
Zorgt dat ook Uw
zo gauw mogelijk wordt in
gestuurd.
Advertenties voor het
van a.s. week s.v.p. tijdig
opgeven.
