Wat zal het resultaat zijn?
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Wat doet l$encay
vooc zi[n [euq
d?
De Oorlogsschade-regeling
Wie oeeqeten onze
ooeitedenen zo snel.
Distributie opgeheven
Qi<k U
de scboudeï eeondei.
Zondag
Klaprozendag
Onteigeningen
Zaterdag 5 November 1949 No. 44
Zeventigste Jaargang
Druk en Uitgave
Firma van don Munckhof
Drukkerij
Kantoorboekhandel
Grootestraat 28
Telefoon K 4780 512
Postrekening 150652
PEEL EN MAAS
Advertentieprijzen
op aanvraag verstrekt
Abonnementsprijs
per kwartaal:
voor Venray fl 1.00
buiten Venray fl 1.20
uitsluitend vooruitbet.
Met de dreiging van mogelijke
uitbarstingen van ongeduldige ele
menten in Indonesië, hebben de
delegaties ter Rondetafel-conferentie
plotseling haast gekregen.
Dezer dagen vertrekken de Indo
nesische afgevaardigden en dus
werden in de voorafgaande weken
met de grootste spoed allerlei nog
hangende kwesties afgedaan.
Van dag tot dag kwamen er be
richten, dat over dit of dat onder
deel overeenstemming was bereikt,
meestal na een bemiddelingsvoorstel
van de UNCI er. dan was ook dat
afgedaan.
Men kon zich de laatste weken
niet onttrekken aan de indruk, dat
haast je, rep je, de R.T.C. tot een
einde werd gebracht en dat de ge
degen behandeling der kwesties
daaronder wel enigszins moest lijden.
Over de meeste hoofdpunten werd
geforceerd tot overeenstemming ge
komen en de détails zouden dan
later wel geregeld worden.
Dat door deze gang van zaken velon
een nog zwaarder hoofd gekregen
hebben in een betrouwbare naleving
van de overöengekomen punten door
de Republikeinen is begrijpelijk.
De moeilijke situatie op Java is er
om te bewijzen, dat het de Republi
keinen grote moeite zal kosten om
de Haagse beslissingen in daden om
te zetten.
In dit verband willen we even
memoreren de overeenkomst, die tot
stand kwam tussen de Republikeinse
en de (huidige) Nederlands-Indone
sische regering, waarbij deze laatste
(dat is thans nog feitelijk Nederland
zelf) de T.N.I. troepen zal gaan beta
len, althans van soldij zal voorzien.
Iedere T.N.I. soldaat krijgt nu van
on8 f3.— per dag, een hele som
voor een inlander, dit om te voor
komen, dat hij het land zal gaan
afstropen en de bevolking terroriseren
om aan de kost te komen.
Dat lijkt wel wat op chantage,
maar wat dat betreft, hebben we de
laatste jaren meer gekke dingen ge
zien.
Hierdoor hoopt men nu te bereiken
dat de T.N.I. met de Nederlandse
troepen samenwerkt om het land
van de ongeregelde moordende en
rovende benden te bevrijden.
Maar wat doen die T.N.I. troepen
als straks eens ongelukkigerwijze een
kink ergens in de kabel komt en
het geld voor een troep niet tijdig
aanwezig is
En wat gebeurt er na de overdracht
van de souvereiniteit
Is dan de R.I.S. in staat zelf haar
troepen direct te financieren en ze
daardoor onder discipline te houden?
Dat zy'n vragen, die komen bij de
in onze ogen toch al wankele positie
die de R.I S. in den beginne zal in
nemen.
De minderheden, de z.g. waarde
volle belangen, dat zijn debevolkings
gioepen, die immer een samengaan
met Nederland hebben voorgestaan,
zien met angst en vreze de aanstaan
de souvereiniteit van Indonesië tege
moet. In de haast, waarmede de R.
T.C. tot een einde moest worden
gebracht, kon onze verdediging van
hun belangen wel eens lelijk in de
knel gekomen zyn.
En wat zal de „nadere uitwerking
der détails" zoals bijv: de kwestie
Nleuw-Guinea nog veel moeilijk
heden baren
Wanneer men aan de behandeling
hiervan begint, zal Nederland's macht
in Indonesië helemaal teniet zy'n
gedaan
En helaas hebben de Republikeinen
zich tot nu toe niet als loyale ver
dragspartners doen kennen. Wel
hebben zy steeds beweerd, dat als de
volledige onafhankelijkheid maar
eenmaal een feit zou zijn geworden,
de onderhandelingen voor een verdere
samenwerking met groter vertrouwen
gevoerd zou kunnen worden.
Naast de vraag of dit meer be
tekent dan een belofte van het kind
dat belooft nooit meer stout te zullen
zyn, blyft er de nog grotere twyfel
of de binnenlandse politieke tostand
in Indonesië de R.I.S. in staat zal
stellen, het Unie-verband op loyale
en royale wyzetoteen vruchtdragend
feit te maken.
Van de resultaten van de R.T.C.
zyn we nog niet zo heel veel wijzer
geworden. De toekomst zal pas leren
of hetgeen hier besloten werd, ook
in die geest zal. worden uitgewerkt.
We vermoeden zo, dat de beproe
vingen voor Nederland in deze indo-
nesische kwestie nog niet ten einde
zyn. Voor velen zullen de zwaarste
beproevingen nu pas komen.
Intussen is het einde der R.T.C.
dan daar is en na maandenlang on
derhandelen het dan toch zo ver
gekomen, dat de Republiek zelf zal
moeten gaan beslissen.
Geve God, dat zij in staat zyn de
ware democratie in de gordel van
smaragd te vestigen, tot heil van de
millioenen inwoners, waarvoor Ne
derland meer en beter dan welk land
ter wereld ook de laatste jaren heeft
gezorgd.
Hot mag als bekend worden ver
ondersteld, dat in Venray een doör de
H.E. Heer Deken ingestelde „Jeugd-
Centrale bestaat, welke tot opdracht
kreeg het probleem „Jeugdzorg" in
zyn volle omvang te behartigen.
Jeugdzorg, wat wil dat zeggen
Niet meer en niet minder, dan dat
met alle beschikbare en in de toe
komst ter beschikking komende mid
delen gezorgd meet worden voor de
leniging van de geestelijke en stof
felijke nood van onze Venray se jeugd.
Een uitermate verantwoordelijke en
moeilijke taak. Een taak, die in de
verschillende fasen welke de jeugd
doormaakt in al haar schakeringen
des te zwaarder ligt, naarmate de
band met de jeugd inniger is.
Voor ons katholieken ligt het
zwaartepunt in het volbrengen van
de opgave, de jeugd zodanig op te
voeden en te leiden, dat het uit
eindelijk doel van 's mensen leven,
vervat in het antwoord op de eerste
vraag van de kleine catechismus,
wordt bereikt. Dit dient uitgangspunt
te zyn en te blijven, omdat dat het
baken is hetwelk de juistheid van de
te volgen gedragslijn bepaalt.
Langs verschillende wegen loopt
deze lyn, ze begint niet alleen in het
gezin, doch het gezin blyft steeds de
dominerende centrale, waarop kerk,
school, jeugd- en sportbeweging moe
ten aansluiten. Wordt in het gezin
de goede grondslag gelegd en in vol
komen harmonie de opvoeding in
samenwerking met anderen voltooid,
dan zyn allé voorwaarden aanwezig
voor een goede karaktervorming en
voor het verder leven beslissende
levenshouding.
De opgave welke de Jeugd-Centrale
heeft op te lossen is niet zo eenvoudig
en stelt haar voor schier onoplosbare
problemen.
Immers zy kreeg tot taak van de
Parochiële overheid het instituut, het
orgaan te zyn, dat op het hele gods-
dienstig-zedelyk en ook het stoffelijk
materiële terrein, voor zover dat met
de jeugd in verband staat in boven
bedoelde zin, regelend en stimulerend
op te treden in naam van die over
heid. Zonder evenwel de autonomie
en zelfwerkzaamheid der zelfstandige
verenigingen te willen beperken.
Zy draagt voor de goede gang van
zaken ter. aanzien van de opleiding
en aanstelling van jeugdleiders en
leidsters haar verantwoording en
steunt de jeugd-en sportverenigingen
moreel en ook financieel.
Al is jeugdzorg op de eerste plaats
kerkelijke zorg, de jeugd heeftbehoefte
aan gezonde lichamelijke ontspanning
in de vorm van sport en spel. Aan
gezonde frisse lectuur en cultuur.
Want de godsdienstige verenigingen
zyn broodnodig, doch de jeugdbewe
ging in volle omvang evenzeer.
En het is zo jammer, dat velen de
moeilijkheden waar onze sport- en
jeugdverenigingen mee tobben, zo on
verschillig voorbijgaan. Met grote
erkentelijkheid mag hier worden ge
tuigd, dat naast de Parochiële over
heid, ook de Gemeentelijke haar
belangrijke financiële en materiële
steun spontaan heeft gegeven, teneinde
datgene wat tot nu toe reeds kon
worden gedaan en dat was al heel
wat mogelijk te maken.
De technische dienst van de Ge
meente mag hierby zeker niet worden
vergeten. Daarnaast de moeite en
offers aan tyd en inspanning welke
de jeugdleidsters en jeugdleiders heb
ben weten op te brengen en nog op
brengen, moge hier met dankbaarheid
worden vermeld.
Vooral 't probleem schoolvrije jeugd
is en dat is niet overdreven ge
zegd van ontstellende benauwenis.
Zie 's avonds op straat en U weet
genoeg. Willen wy' deze jeugd op
vangen, van de straat afhouden,dan
moeten wy haar iets kunnen bieden.
Op een aantrekkelijke wijze kunnen
bezighouden op sportterrein en ook
binnenskamers.
Het sportterrein aan deLeunseweg
is van een nieuwe afrastering voor
zien behoudens de poort die byna
gereed is en is voor de helft be
werkt en opnieuw ingezaaid, zodat
op de andere helft deze winter nog
gespeeld kan worden, zy het dan zeer
beperkt.
Wanneer de nieuwe grasmat be
speelbaar zal zyn, wordt de thans in
gebruik zijnde helft ingezaaid en hopen
wy het volgende jaar een sportterrein
te bezitten wat aan bescheiden eisen
voldoet.
De blokhut is een tehuis; zy het dan
niet ideaal, gezellig voor Verkenners,
K.A.J.V. en Jeugdvoetballers, liet is
aan alle kanten behelpen, doch voor
lopig kan het niet anders, want
Ons parochiehuis, waarvoor de
plannen gereed zijn, lijkt nog zo veraf.
En toch, waar blijven we met onze
gelukkig talrijke schoolvrije jeugd
Waar moeten we haar onder
brengen
Dit gebouw moet en zal er binnen
afzienbare tyd moeten komen, omdat
we er zo dringend behoefte aan
hebben.
Want met klagen, dat de jeugd zo
verwilderd, komen we er toch niet.
Hier moet de hand aan de ploeg
Het is nog niet zo heel lang gele
den dat aan de heer Koops uit Venlo
op een vergadering eens gevraagd
werd, hoe het nu stond, met de
oorlogsschaderegeling, die binnenkort
in de Tweede Kamer behandeld zou
worden. Een vraag, die juist aan de
heer Koops was gericht, omdat hy
als Voorzitter der Federatie van
Stichtingen van Oorlogsslachtoffers,
hier toch wel een en ander van zou
kunnen vertellen. En de heer Koops
gaf toen het korte en veelzeggende
antwoord„Laten we bidden en
hopen".
Gehoopt wordt er al vyf lange
jaren, maar het bidden schynt geen
vruchten afgeworpen te hebben, daar
nu, bij de behandeling van het wets
ontwerp in de Tweede Kamer, weer
alles in het geweer is geroepen om
te pogen, dit wetsontwerp nog te
laten verdwijnen, daar het voor ons
oorlogsslachtoffers zeer grote nadelige
gevolgen heeft. Immers tegen deze
oorlogsschaderegeling zyn zeer grote
bezwaren en de voornaamste zyn
wel de volgende
Het recht op integrale vergoeding
van het verloren gegane wordt niet
door de wet erkend. Ook de regeling,
die getroffen is voor panden en be
drijfsruimten met meer of minder
kubieke inhoud dan 500 M3 blyft
zeer vaag en vraagt ook in de nieuwe
wet. nog kostbare offers van de „her-
bouwer", terwyl alle mogelijke ver
siering en luie, door de overheids
instanties voorgeschreven, niet door
deze instanties, maar door de „her-
bouwer" zelf moeten worden betaald.
De gronds'ag van de vaststellingen
der Rijksbijdragen blyft nog steeds
10 Mei 1040, terwijl de praktijk toch
duidelijk heeft aangetoond, dat een
dergelijke basis onredelijk is en niet
aan de praktijk voldoet. Het recht
van beroep blyft in handen van Rijks-
instanties en zo is dus onmogelijk
dat een onpartijdige beslissing geno
men wordt, daar deze instanties zelf
belanghebbenden zyn.
Over het rente verlies van gronden
onder verwoeste gebouwen alsmede
over de vergoeding van bedrijfsschade,
wegens het buiten-werking stellen
van' het bedry'f, wordt geheel niet
gesproken.
Een oplossing voor de renteloze
credielen, die zijn verstrekt of nog
verstrekt worden, wordt niet gegeven,
zodat degene, die een dergelijk crediet
heeft aanvaard, nu nog niet weet, of
hy ze inderdaad geschonken krijgt of
dat hy ze later moet terugbetalen.
We spreken dan nog niet eens over
de maximum, dat by de huisraad-
schade gegeven wordt en waardoor
de beter gesitueerden maar rustig
in de hoek worden gedrukt. We
spreken dan verder nog niet eens
over de zeer vreemde stelling van de
Minister, die liever nieuw gestichte
bedrijven en boerderijen ziet als
wederopbouw en weigert volledige
vergoeding aan deze getroffen panden
te geven.
Dit zyn dan in hoofdzaak de voor
naamste punten en dat er tegen dit
wetsontwerp de nodige protesten
zouden komen is wol logisch voor
degenen, die reeds vier jaren de
financiële afwikkeling van de weder
opbouw heeft meegemaakt.
Natuurlijk waren 't allereerst de
oorlogsslachtoffers zelf, die in een
grote protestvergadering in den Bosch
juist voor de behandeling van dit
wetsontwerp in de Tweede Kamer,
nog eens duidelijk hebben gemaakt,
dat de Regering, door zo te handelen,
de mensen die de grootste lasten
gedragen hebben van de oorlog, nu
ook zelf voor die lasten laat opkomen
en daardoor tot pauperisme laat ver
vallen. Verder kwamen er protesten
in de Tweede Kamer, maar hierover
later meer.
Vooraf dient vastgesteld te worden,
dat dit wetsontwerp niet iets is van
Minister Lieftinck alleen, neen, het
gehele kabinet is met dit wetsont
werp accoord gegaan en dus stond
op voorhand vast, dat een mogelijke
wijziging of afwijzing van dit wets
ontwerp verstrekkende gevolgen kon
hebben, doordat het kabinet mogelijk
de portefeuille-kwestie kon stellen.
worden geslagen. Hier moet Venray
zelf beginnen om open oog te hebben
voor de zwaarte en het grote belang
van het probleem, hetwelk hier voor
geheel Venray toch inderdaad ligt.
Willen wy onze jeugd behouden,dan
is het nog niet te laat, maar dan ook
allen meewerken.
Wanneer dan dezer dagen dcor de
jeugd zelf huis aan huis de steun van
Venray's bevolking wordt gevraagd
ten bate van die jeugd, voor het be
houd van die jeugd, wil dan bedenken,
dat steun bittere noodzaak is. Als ons
die wordt onthouden, is het onmo
gelijk om te verwezenlijken wat
voorop staat
Het behoud van datgene wat ons
dierbaar is, ons katholiek geloof.
Daden worden gevraagd. Offers
moeten worden gebracht. De tijd is
ryp en dringt. Moge dat kernachtig
en juiste woord van het Doorluchtig
Nederlands Episcopaat ook hier ver
staan worden.
Geef dan gul, geef met milde hand
naar vermogen, opdat wy kunnen
werken tot heil van Uw en onze
jeugd.
JEUGD-CENTRALE
En dit is een risico dat noch de
Partij van de Arbeid noch de K.V.P.
schijnbaar durfden aangaan. En daar
uit is dan ook te begrijpen dat de
Commissie van Vooibereiding wel
verschillende amendementen had
klaar gemaakt op het ontwerp, maar
niet zo heel ver is durven gaan.
De Tweede Kamer is echter toch
resoluter opgetreden en van verschil
lende fracties heeft Minister Lieftinck
te horen gekregen dat dit wetsont
werp nu niet bepaald groots is, of
zoals Wel ter zei, dit wetsontwerp
kan geen enkel oorlogsslachtoffer er
van ove:tuigen, dat hy als hy f ïooo
schade heeft, slechts recht heeft op
f 500.— schadeherstel.
De K.V.P. liet by monde van de
heer IJsselmuiden horen, dat dit
wetsontwerp, dat een nationaal mo
nument behoorde te zyn, een schade-
rapport is geworden met uitgebalan
ceerde en uitgepuurde koud ambte
lijke berekeningen, kortom het
eindresultaat is geweest een lyst van
71 amendementen, waartegen Min.
Lieftinck op had te tornen.
Allereerst bestreed hy het recht
der oorlogsgetroffenen op integraal
herstel, daar dit nooit is beloofd en
waarvoor de Regering geen verant
woordelijkheid draagt. Zij kan dan
ook slechts uitgaan van het stand
punt dat de zwakkere minder kan
lijden, dan de sterkere en die moet
dus ook meer geholpen worden.
Inzake de financieringsregeling voor
de herbouw beloofde hy" mildere
maatregelen. Een verdere verdeling
van de lasten over de komende jaren
vond by de Minister geen genade,
daar 50 jaren z.i. reeds lang genoeg
was. Omtrent de beroepsinstantie was
hy beter te spreken, maar dat wil
niet zeggen, dat alle oude koeien
weer uit de sloot konden worden
gehaald. Kortom Z.Exc. toonde zich
dezelfde handige koopman als by het
ontwerpen van d§ze wet, die in plaats
van strakke lynen te trekken, teveel
ruimte overlaat voor loven en bieden
by vergoedingen van regeringswege
en dus koopmanseigenschappen vraagt
van allen, die hier moe te maken
hebben.
Winst was in ieder geval, dat hy
niet meer zo halsstarrig was en
bereid was om nog eens een keer te
praten. Dit overleg had afgelopen
week plaats. (Zie binnenblad)
We vergeten onze overledenen zo
snel, de dierbaren, die onder veel
tranen en stemmig klokgebeier naar
hun laatste rustplaats gebracht zijn,
terwyl de voornemens in ons
snikken bleven steken, hoe vaak en
hoe dikwijls wy' gedurende het jaar
de weg zouden gaan naar het geliefde
graf.
En toch hebben de doden dit aan
ons niet verdiend, dit karige mede
leven, dit harteloze vergeten. Zeker,
alle smart heelt zich en voor iedere
wonde is er een balsem. Maar dat
ons hart hier zo vaak in gebreke
blyft, is geen titel om er fier op te
zyn.
Wat was het parochieleven vroeger
rijker en beter Hoe langer hoe meer
vrome practijken raken in onbruik
of Worden verdrongen.
Toen vroeger het kerkhof r.og on,
de kerk lag, gingen de mensen niet
als een afgeoefende compagnie naar
huis. De slungels, die uitsluitend uit
lege hoofden, Slappe benen en lange
armen bestaan, hebben er nooit aan
meegedaan, ze telden er zich te groot
voor de les der doden bij te wonen,
zy, die nog*amper begonnen te leven.
Maar alle anderen gingen naar het
kerkhof, de vromen zochten hun
eigen graven op en de anderen had
den hun vaste plaats op de galery.
Alle leden van de levende kerk
hadden zich in gebed verenigd en nu
gaf het geen pas, meenden onze
voorgangers, als ze hen vergaten, die
voor ons heen gegaan waren en in
het ryk van onze dierbare overleden
parochianen waren ingegaan.
De levenden baden voor de doden
om de genade van een zalige over
gang en de gunst van een stil en
rustig verscheiden. Want de doden
hoorden er nog altyd by. In de H.
Mis werden ze plechtig herdacht en
ook in de harten der mensen leefde
een stille herinnering.
Een denkbeeldig infectiegevaar in
de geweldige stedengroei heeft kerk
ën kerkhof voor goed gescheiden,
maar deze moderne fratsen mogen
geen vat krijgen op ons hart.
In deze maand en zeker als dit
prachtige weer aanhoudt, moeten wij
af en toe by onze doden op bezoek
gaan. Niets is zo heilzaam als deze
visite.
Wy mijmeren over eigen dood, die
eens ook voor ons komt, stil als een
dief in de nacht en dat zal ons leren
hoe te leven om hem zonder vrees
in het gelaat te durven zien; kom
maar, er is geen belet.
Wy bidden voor al onze dierbaren,
voor alle, overledenen van dit en het
volgend jaar en wy leggen een paar
Vlees, textiel, kaas en rijst van de bon
Met ingang van Donderdag j.l. is
het vlees van de bon gegaan. Maan
dag a.s. zal de textiel, kaas en ryst
van de bon gaan. Vier jaren na de
oorlog is het dan zo ver gekomen,
dat moeder de vrouw niet meer naar
de krant zal grypen om op de eerste
plaats de bonnenly'st te bestuderen.
Meer dan 10 jaren lang heeft het
bonnenlijstje een voorname plaats in
ons blad ingenomen, nu zal het nog
slechts verschijnen om de nieuwe
bonnen voor koffie en kolen bekend
te maken. Maar ook hier verwacht
men binnenkort de opheffing van,
zodat we nu dus reeds kunnen spre
ken van het lang verbeide einde.
Milliarden bonnen zyn in de loop
der jaren reeds uitgtreikt, verwisselt,
ingeleverd en... verkocht en nu is
aan dat alles een einde gekomen.
Hoogstens een zwarte Piet zal er om
huilen, maar voor vele bonnenplak
kers -knippers en -tellers betekent dit
een einde van zinloos werk en moge
lijkheid tot uitbreiding. En al zal,
speciaal met de textiel, nog niet alles
pikobello zijn, dit voorspoedige einde
is in ieder geval een gunstig teken
van de wederopbouw van ons land.
Nog moeilijkheden in overvloed
zullen er komen, maar de bonnetjes
hebben hun rol gespeeld en de win
kelier krygt nieuwe en betere kansen.
Doch dat is nog niet alles waarmede
de regering ons verrast. De subsidie
verlaging, die by de begroting voor
1950 in het vooruitzicht werd gesteld
voor verschillende artikelen, zal voor
lopig niet doorgaan, integendeel zelfs
nog vergroot worden, zodat dus de
meeste artikelen hun oude pry's zul
len handhaven.
Zo zal o.a. de pry's van brood,
varkensvlees, kolen en margarine
dezelfde blijven, terwyl verder de
nieuwere en hogere regehng van de
omzetbelasting voor de minder wel-
gestelden ook minder drukkend ge
maakt wordt, terwyl een verhoging
van de personele belasting voorlopig
is uitgesteld.
In „Peel en Maas" van verleden
week werd de suggestie gewekt, dat
het wel eens te laat kon zijn en
Venray niet meer volledig kon mee
doen aan de komende verkièzingen
voorde Provinciale Staten.
Doch dit kan gelukkig worden
rechtgezet
Het is nog niet te laat. Deze week
en komende weken zullen de leden
weer de contributiekaarten worden
aangeboden voor het lidmaatschap,
zynde f 1.50 voor gezinshoofden en
alleenstaanden en f 1.25 voor meer
dere leden in één gezin.
Al is het dan dit jaar later ge
worden als andere jaren, te laat is
is het nog niet, wanneer zij, die lid
zijn en zy, die met de inning der
contributie belast zyn, maar willen
medewerken.
Hoe sneller dat men klaar is, des
te beter dat het is
Maar tot de honderde niet-leden in
Venray-kom zouden wy willen toe
roepen „Waar blyft gy' Gij hebt al
jaren lang geprofiteerd van het offer
(is het wel werkelijk een offer 3 cent
per week de leden der C.P.N. of
P. v.d. A. betalen io ct. per week,
ofwel f 5.20 per jaar, door de leden
gebracht".
Hoe zyn wy' niet al vooruit gegaan
met sociale bepalingen
Kinderby slag wet, betere sociale
voorzieningen, consumentencrediet
enz. De op hande zynde wet van de
publiekrechterlijke bedryfs-organisa-
tie.
Ouden van dagen, denkt in deze
tijden eens aan de „noodwet Drees",
voor uwe ouderdomsvoorziening-
Kleine zelfstandigen: twee sociale
verbeteringen, die in de maak zyn,
op wiens hulp en steun moet gy
rekenen
Oorlogsgetroffenen, ziet naar de
verslagen van de wet op de materiële
oorlogsschade, dan merkt gy ook
aan wien de verbeteringen te danken
zyn. Dit alles komt niet van de
andere partyen, maar alléén van de
mannen door U gekozen en die nu
zitting hebben in het parlement.
Voor deze mensen op te leiden is
er geld nodig en daarvoor wordteen
deel der contributie besteed.
Een ander voornaam feit isIn de
maand Februari zal de candidaat-
stelling plaats vinden voor de leden
van de Provinciale Staten. Momenteel
hebben hier van de Statenkieskring
Horst zitting in de heren Th. Peters
te Oirlo, v. Kalmpthout te Gennep
en Achten en Boots te Horst.
Het veel grotere Venray heeft
maar candidaat, terwyl Horst er
2 heeft. Vroeger heeft Venray er
meerdere keren 2 gehad en Horst
maar 1.
Ook dit kan nu ook, maar niet als
Venray zo zwak blyft, want Horst
is al geheel klaar.
Het is vooral voor Venray van
onschatbare betekenis als het eens
twee vertegenwoordigers had in de
Provinciale Staten.
En punt 3 en wel een dat voor
ons belangrijkste moet zyn: De enig
ste kans om een dam op te werpen
tegen het bruine monster van het
communisme, is een hechte, princi
piële politiek gegrondvest op de ka
tholieke beginselen. Want strijd gaat
er ontbranden, zorgt er mede voor,
dat dit voor ons voorkomen kan
worden.
Gy', die nog geen lid zijt en gij,
die meer tijd bebt, geeft U op als
propagandist. Gezien het grote belang
moet Venray één blok K.V.P'ers
worden
Opgave kan geschieden iedere dag
van 9—12 uur vm. Grotestraat 9a of
Langeweg 22.
ROELAND.
chrysanten op hun graf als een
stille hulde.
P. H. RONGEN, O.C.R.
Een Engels soldaat heeft in de
eerste wereldoorlog een gedicht ge
schreven over de klaproos, die te
midden van vernietiging en verwoes
ting aan de rand van de loopgraven
bloeide in het wyde Vlaamseland.
En nu is deze bloem een symbool
van herdenking van die honderd
duizenden, die zyn gevallen op alle
fronten in deze verlichte eeuw. Allen,
geliefden, vrienden en vijanden.
W ie zelf nog maar pas het uniform
heeft opgevouwen, als gelukkig terug
gekeerde, begrijpt zonder meer, dat
wy hen in ere willen houden, die in
onze plaats hun leven gaven.
Geen graven, verscholen onder gras
en onkruid, met een verroest kruisje,
ergens achter op een dodenakker, of
zelfs geheel vergeten langs de kant
van een marsroute. Wy waren niet
voortreffelijker, veelbelo vender, groter,
sterker, of knapper dan een van die
duizenden, wier stoffelijke resten
liggen te vergaan...
Maak er Zondag dan ook géén ziel
loos materialisme van, als Uw munt
in de collectebus klikt, maar denk
even na... voor wie het is bestemd...
welk doel, welk nut...
't Nederlands Oorlogsgraven-Comité
heeft jaarlijks honderdduizend gulden
nodig om reis en verblijf te betalen
van de nabestaanden der in ons land
gevallen geallieerde militairen, wier
graven door Nederlanders werden ge
adopteerd. Wy hier in Yenray weten
uit eigen ervaring, wat dit betekent.
Het is mogelijk, dat in de naaste
toekomst niet alleen uit Engeland,
maar ook uit Canada en de Verenigde
Staten van Noord-Amerika, familie
leden de graven zullen komen be
zoeken. Reis en verblijf van deze
mensen wil het comité dan eveneens
voor zyn rekening nemen. Dan is
f ioo.ooo echter niet genoeg.
Daarom wekt het Comité ieder op,
grote medewerking te verlenen aan
de collectes a.s. Zondag, welke door
het gehele land worden gehouden.
5 Jaren zijn verstreken, 5 jaren na
de bevrijding, waarin hard en voort
varend gewerkt is aan de heropbouw
en de uitbreiding van onze gemeente.
Huizen zijn verrezen en nieuwe
straten zijn aangelegd, kortom een
vreemdeling, die na lange tyd weer
eens hier komt, vraagt zich met ver
bazing af hoe er toch zo geklaagd kan
worden by" zo'n vooruitgang.
Maar de goede man weet dan ook
niet, dat het merendeel van al die
schone huizen en van de prachtige
wegen is aangelegd over de „gepikte
gronden" van particulieren, die nu
nog steeds zitten te wachten op een
redelyke vergoeding voor dat wat zy"
aan de gemeenschap afstonden.
Reeds kapitalen huur zyn opge
streken door de gemeente van huizen,
die gebouwd zyn op het eigendom
van haar inwoners, die zonder vorm
van proces hun grond zyn kwijt
geraakt en verder maar rustig moeten
afwachten.
Kapitalen aan salarissen zyn reeds
uitbetaald aan schatters en commis
sies, die moeten oordelen over de
waarde van de grond, maar de eerste
cent moet nog worden uitbetaald aan
de slachtoffers.
Gemeenteraadsleden hebben reeds
verschillende malen om inlichtingen
dienaangaande gevraagd maar het
eindresultaat js tot op heden niets,
nul komma nul. We leven toch wel
in een dwaze wereld.
Wie dit voor de oorlog voorspeld
had, liep grote kans voor gek uitge
maakt te worden, maar nu is het al
zo ver dat de mensen dit byna gewoon
gaan vinden. Wat niet pleit voor het
respect en het aanzien, dat de over
heid toch behoort te hebben.
Een zakenman die een dergelijke
mentaliteit er op na hield, was ofwel
allang bankroet of zat in Roermond.
Het is toch niet te vee! gevraagd
als er eens medegedeeld werd hoe en
