WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Direk Rowland came back.... «Die zat uittindeliik 9 óeeemmaai zi{n Aan Zijne Excellentie de Commissaris der Koningin bij zijn bezoek aan Venray. Een woord over de woningpolitiek. Jaarmarkt Venray BEL BIJ BRAND 392 fyevolkiaqondeczaek *tuéeccuCó6e. Zaterdag 15 October 1949 No. 41 Zeventigste Jaargang Druk en Uitgave Firma van den Munckhof Drukkerij Kantoorboekhandel Grootestraat 28 Telefoon K 4780 B12 Postrekening 150652 PEEL EN MAAS Advertentieprijzen op aanvraag verstrekt Abonnementsprijs per kwartaal: voor Venray fl 1.00 buiten Venray fl 1.20 uitsluitend vooruitbet. 18 OCTOBER „zij moesten vallen, opdat dit kind weer in vrijheid en vrede zou kunnen leven" Langs de weg van Overloon naar Venray, binnendoor, loopt een Engelsman. Telkens staat hy even stil en kijkt ver over de weiden. Zyn gang is vreemd zijn houding devoot als be treedt hy heilige grond. Wonderlijk is zyn blik waarmede hy het landschap opneemt en soms, zoals by het bosje halver wege, of by de boomgroep bij een kuil, laat hy zyn hand lief kozend over de boom glijden. En daar langs de slootkant, gaat hij zitten. Zijn hoed gaat af en zijn gebogen houding en starre blik voeren ons mee naar graven, eretekenen, monumenten om te herdenken. Direk Rowland is teruggekomen. Vier jaren hard werken als fabrieks arbeider in „good old England" deden zijn eens door zon en wind gebruinde huid verbleken en zyn vastberaden mond verweken. Vier jaren, sinds hy gedemobiliseerd werd en als kerel van 26 jaren zonder een vak te kennen weer in de wereld gezet werd, waarin ogenschijnlijk geen plaats meer was voor zyn geweer en helm. Nu is hy teruggekomen en terwyl hij daar gaat over het oude slagveld van voor enkele jaren, wordt hy weer soldaat.... De tu'd doet veel vergeten, maar zij die ooitgevochten hebben indit Noord- Limburgse verregende land, die moet terug naar dit landschap, waar nu de boer weer ploegt en het volk weer bouwt, waar ook soldatenroem on sterfelijk is geworden en waar dier bare doden rusten onder talrijke witte kruizen. Lang zit hy daar aan de slootkant ergens tussen Overloon en Venray, denkend aan Williams en Howard, die hier zyn doodgebloed, terwyl hij lag te schieten. Gek toch eigenlijk, dat juist hy er levend van af was gekomen en niets had kunnen doen om die anderen te helpen. In de verte hoort hij de klokken van Venray, ijle geluiden, maar in zijn herinnering roepen zij de trotse oude kerktorens weer naar boven, die hier in dit landschap thuis hoorden, maar die de oorlog neergemaaid heeft als de boer het rijpe koren. Ergens in de buurt van de toren was hy Bradford tegengekomen met een stuk vlees onder zyn arm. Ineen mooi huis, vlakbij, hadden ze hot ge braden op een vuurtje van romans en een keukenkast, die kapot was. Samen waren ze de maaltijd begonnen, maar Bradford had hem niet be ëindigd. De ezel was naar buiten ge lopen en was getroffen door een verdwaalde kogel. Toch een goed soldaat, die Brad ford. Zouden ze hem in Venray be graven hebben? Langzaam staat Rowland op en wandelt naar het dorp. Eenmaal in het dorp moet hy moeite doen om nog iets terug te kennen, maar dan duiken de herinneringen weer op en vullen zijn geest en hart zich met ge dachten aan kameraden en aan moe dige burgers. Daar is de bakkerij, waar het zo spookte. Hier was Johnny zich een aap geschrokken, toen hy in de ver laten kelder op een bed wou gaan liggen, waar luid kakelend vijf, zes kippen op vlogen. En daar was die prima kelder, waar ze de wijn zo goed hadden verstopt, maar waar de flessen op wonderbaarlijke wyze leeg kwamen. Daar was dat huis waar het zo afgrijselijk stonk en by nader onder zoek een Duitse granaat, van de in houd van een apothekerswinkel een drankje bereid had, dat geen enkele doktor ooit zou durven voorschrijven. En hier moet het muurtje hebben gestaan waar Killog is gesneuveld, die er samen met Stan achter had gezeten en juist, dat hy er over dook door een verdwaalde of gerichte kogel was getroffen. Jammer, dat hij die brief verloren had, die Killog nog bij zich had voor thuis. Enfin, er was wel meer ver loren gegaan in die dagen... Zo drentelt hy voort, terwijl langs hem het gewone dorpsleven zyn gang gaat. Fietsende, rijdende en wandelende mensen, waar voor vijf jaren terug grote puinhopen lagen en slechts een eenzame hond, half verwilderd, tussen al het vuil te zoeken liep. Nieuwe huizen, grote zakenpanden, waar voor vyf jaren diepe bomtrecli- ters een schuilplaats boden voor de jankende Duitse granaten. Dit hele drama speelt zich nog eens voor hem af en zyn hart wordt ver vult met pyn. Pyn om het gemis van zyn vrienden uit moeilijke jaren en het vele werk, dat hem nu vergeefs toeschijnt. En zo loopt hij voort langs hetzelfde pad, dat hy nu vyf jaren geleden was afgehinkt op weg naar het hospitaal, omdat zyn voet kapot was Er is weinig meer te zien van alles, dat toen zo belangrijk toescheen. De vijand is verslagen, Duitsland is bezet en hy staat nu in een fabriek. Waar vochten we eigenlijk voor?... Dan is daar het kerkhof, met zyn honderden witte kruizen. Doodstil ligt het daar, onder een grijze lucht. Veel zeggend ry en zich de namen der doden, van hen, die niets meer weten van de moeilijkheden van vandaag. En toch zyn ze gevallen, met een doel voor ogen. Geroerd gaat Rowland de doden akker op. De gekochte bloemen hangen troosteloos in zyn handen. Het is er stil Rowland staart dan naar de kruizen. Vele namen vertellen even- zovele geschiedenissen, opgeroepen uit een duister en rumoerig verleden. Een grote machteloosheid grypt hem aan. Nu in vredestijd, lijkt hem dit alles zo onzinnig toe, zo dwaas en zo zonder inhoud. Hier al die jonge mensenlevens eenzaam achtergebleven als 'n offer. Een klein meisje heeft de poort van het kerkhof open zien staan en kiikt nu vol aandacht naar die vreemde mynheer. Als Direk dan zyn bloemen neerlegt op het graf van zyn beste kameraad, ziet hij de dreumes daar staan, terwyl ze hem vragend aankijkt. En, zich naar haar overbuigend, be grijpt hij plotseling de zin van het offer van die jonge mensenlevens: Zy moesten vallen opdat dit kind en al die millioenen anderen weer in vrij heid en'vrede zouden kunnen leven. En terwijl hy zich bukt, breekt de nog verscholen zon de wolken en wordt de tuin der kruizen overgoten met het gouden licht. Een licht van leven, dat echter lange schaduw- kruizen werpt, op het pad naar de uitgang. Opdat wij niet vergeten... Met een knetterend vuurwerk over de liefde is de wereld niet gebaat; zy vraagt slechts één ding: bewezen te worden een goede, eerlijke, recht vaardige menslievende daad. Niet die het hardst schreeuwen, dat zy de liefde bezitten, zullen de wereld win nen, maar wel die de deernis, de rechtvaardigheid en de hulpvaardig heid van hun hart op de overtuigend ste en radicaalste wijze in practyk brengen. Laten we in dit verband eens heel in het kort de theorieën ontleden, die de verschillende wereld beschouwingen over de nieuwe maat schappelijke orde verkondigen. De christelijke kerken eisen een maatschappelijke orde, die steunt op de broederlijke naastenliefde; het so cialisme eist een maatschappelijke orde, die berust op verbondenheid van arbeid en leven; het communisme streeft naar de verbroedering van alle mensen, die zy als den uitsluitenden inzet van al haar sociale economische hervormingen beschouwt. Er zyn derhalve tw9e wereldbe schouwingen, die zich haast met gely'ke woorden op de liefde, die de strijd om de wereldheerschappij over de massa uiteindelijk zal winnen. Practisch gezien geeft de volgende vraag de doorslag injdit werelddebat "Wie zal er in slagen de productie goederen met de grootste billijkheid en de eerlijkste evenredigheid onder alle mensen zo te verdelen, dat de kleine man, de proletariër, de brede massa van het volk er ook zijn be hoorlijk en rechtmatig deel van krijgt? Wie zal dezestryd winnen, de chris telijke of de communistische maat schappij Winnaar zal zijn, wie in dit opzicht de beste daden stelt, wie de meest Excellentie, laten wij U allereerst hartelijk welkom heten in ons goede „Rooi", dat, als we goed zijn ingelicht, sinds 1029 de Gouverneur van Limburg niet meer zo officieel als Donderdag a.s. in zijn midden heeft gehad. Zeker, U bent wel eens meer in ons midden geweest, maar nog nooit zoals nu. We hebben U hier gezien direct na Uw benoeming, toen Uw eerste zorg uitging naar het getroffen gebied. We hebben U hier gezien bij de opening van het paviljoen St Bernard en by de Noord-Limburgse tentoonstelling, waar U blyk gaf van Uw be langstelling en Uw sympathie voor de opbouw en het herstel van onze zo zwaar getroffen gemeente. Maar Uw bezoek van Donderdag a.s. is toch anders. Onze grootvaders vertellen nog over zulke bezoeken met glinsterende ogen. Als op het Raadhuis „de buuk" werden „naogekeke", had de school jeugd vrij en was het feitelijk een feest voor het gehele dorp. De gouverneur werd feestelijk in gehaald. Er was zelfs een aparte „Garde d'Honneur", ruiters te paard, die de Vertegenwoordiger van onze Koningin op zyn tocht begeleiden. Er werden serenades gebracht en toespraken igehouden. Er was in de namiddag een groot diner, waarvoor de Leren raadsleden dikwijls al dagen van te voren de schrik in de benen hadden. Er waren deftig opgedoste veldwachters en rijtuigen met twee paarden. Kortom, het bezoek van Uw voorgangers was steeds een buiten gewone gebeurtenis. Dit alles zult U nu missen, maar dat wil niet zeggen, dat onze ge meente Uw administratief bezoek niet op hoge prijs stelt. De tijden veranderen en wij met hen. Men kan treuren om de verloren gegane ro mantiek, maar met romantiek alléén bouwt men geen kapotgeslagen dorp op, met romantiek alleen ontgint men geen dorre Peel vlakten, komen wy in deze harde tijden niet verder. Toch wordt, Excellentie, Uw bezoek op hoge pry's gesteld, niet alleen om dat men nu in de gelegenheid is om eens persoonlijk met U te spreken over persoonlijke moeilijkheden, maar ook, omdat U, als vertegenwoordiger van Hare Majesteit, onze geëerbie digde Koningin, kennis komt nemen van de noden en wensen van onze Venrayse meDsen. U weet uit eigen aanschouwing, welk een harde tijd Venray heeft doorgemaakt, hoe zyn akkers waren doorploegd en ondermijnd, hoe de kom was gehavend, hoe onze boeren en burgers waren bestolen en uitge plunderd, hoe onze wegen vernield waren, kortom, hoe onze vroeger betrekkelijk welvarende gemeente was omgetoverd in éen droeve puin hoop. En al staan we er nu vyf jaar na de bevrijding al weer buiten verwachting goed op, en zyn de meeste oorlogswonden althans weer uiterlijk hersteld, als U nu „de buuk naokiekt, dan juist blijkt, dat Ven ray nog lang niet zyn oude welvaart terug heeft. En het is juist daarover, dat velen zich zorg maken. Want al zijn er honderden nieuwe huizen gebouwd, al zyn de oorlogswonden hersteld, de toekomst voor onze gemeente lykt somber. Venray heeft een overwegend land bouwende bevolking, die, Goddank, nog dagelijks aangroeit en waarvan het aantal inkomende personen nog altijd groter is dan het aantal ver- trekkenden. Maar onze landbouw grond raakt op. We hebben de Peel ontgonnen en op moerassen, vennen en heidegrond bestaansmogelijkheden voor onze boeren geschapen. Mede dank zy Uw initiatieven komt binnenkort de Vre- depeel vry voor een deel van onze jonge boeren, die naar wat grond snakken, maar wat dan, Excellentie, wat dan We zien nu al een deel van onze beste boerenfamilies naar den vreemde vertrekken, omdat zij voor hun kin deren hier geen bestaan meer zien. Gaat het weer worden als voor de oorlog, dat honderde werklozen de Peel in moeten, dat onze Venrayse arbeiders naar elders, tot ver Duits land in, werk moeten gaan zoeken Wordt het weer zo, dat onze mid denstand, die zulke geweldige ri8icos na de oorlog op zich heeft durven nemen, niet meer weet, hoe zij de geweldige lasten kan blijven dragen Reeds nu groeit het getal der werklozen weer tot over de honderd en wat gaat er gebeuren als de be drijvigheid in de bouwvakken over enkele jaren gaat afnemen We weten het, Excellentie, deze vragen stellen de meeste gemeenten in Limburg. Zy echter hebben een grote voorsprong tegenover Venray, dat zodanig is getroffen, dat 't jaren achteruit is gezet door de grote ver woestingen. Zy zijn direct kunnen beginnen, maar Venray moest eerst herstellen en weer opbouwen wat verloren is gegaan. Wy weten, dat vestiging van voor deze streek geëigende industrie een oplossing brengen kon. Ter bevor dering daarvan hebben wy een nieuwe ambachtsschool opgezet, die de leer lingen reeds niet meer bergen kan. We hebben industrieterreinen aange legd, voor waterleiding en nieuwe wegen gezorgd, teneinde de aspirant- liefhebbers zo gunstig mogelijke voorwaarden te stellen. We hebben een extra Raadscommissie benoemd, maar er zit nog niet voldoende schot in. Geschoolde arbeiders zyn er te weinig en fabrikanten, die het met Venray aandurven, nog minder. We doen ons best, maar ieder jaar groeit het aantal van degenen, die onze gemeente niet meer helpen kan aan een menswaardig bestaan. productieve en vruchtbare liefde de zijne kan noemen. Hem valt vroeg of laat de wereldheerschappij over de massa als een rype vrucht vanzelf in de schoot. Een ander alternatief be staat er niet. De nuchtere realist, die Stalin is, overziet klaar en duidelijk de stand van zjjn stukken op het schaakbord en komt tot dezelfde con clusie, waarby het woord liefde of verbroedering niet eens genoemd wordt. Wat geeft hij om woorden, als de daden hem in het gelijk zullen stellen Daar is de strijd tussen de Kerk en het Communisme zo ongelijk in machtsverhouding. De Kerken hebben practisch geen zeggingschap over het sociale en economische leven van de volkeren, die nog in naam christelijk zjjn, terwijl het communisme al zijn aandacht, al zyn kracht, al zyn pro paganda aan deze maatschappelijke aspecten besteedt. Het volk heeft nooit anders gevraagd dan om brood en spelen. Ziehier nu de uitlating van Stalin: „Een plan-economie in Rusland en de landen van Oost- en Midden-Europa zal ons in staat stellen onze wonden veel sneller en met minder pijn te helen dan op andere wyze mogelijk zou zyn. Als de kapitalistische wereld ons met rust laat en ons 20 of 30 jaar laat plannen-maken en opbouwen in het geweldige gebied van de stillen Oceaan tot den Oder en de Adriatische Z6e, dan zullen we tenslotte zulk een hoog levenspeil bereiken, dat zonder oorlogen of bloedige revoluties de rest van de wereld ons communistisch voorbeeld zal volgen. P. H. RONGEN O.C.R. En daarom lykt de toekomst zo somber. We hebben gehoord, hoe een nieuwe Commissie door de Regering is ingesteld, die al deze problemen onder ogen zal zien en we hebben gehoord, hoe zy haar werk reeds is begonnen, maar jammer genoeg is Venray weer niet genoemd. Excellentie, het is op dit punt, dat wy U willen wijzen. Venray kan zijn inwoners over enkele jaren niet meer helpen, in die mate als nodig en gewenst is en het spook dei- werkloosheid en het nutteloos niets doen dreigt nu reeds voor vele arbei ders en jonge boeren. Nogmaals, wij doen ons best, maar met steun van boven zal het waar schijnlijk beter gaan. U, als hoge vertegenwoordiger van Hare Majesteit, kunt ons in deze behulpzaam zyn. Doch niet alleen de industrievesti ging zouden wy onder Uw aandacht willen brengen. Reeds boven is ver meld, in welk een precaire toestand onze jonge boerenmensen komen. Het is te betreuren, dat de Land- bouwwinterschool naar elders gegaan is, maar nog meer is het te betreuren, dat de Landbouwhuishoudschool nog onder zulke beroerde omstandigheden moet werken en dat de bouw van een nieuwe school, waarby tevens kan gezorgd worden voor het liuis- houdonderwys der andere standen nog steeds zo lang op zich laat wachten. Het is jammer, dat Venray, dat op zo'n buitengewone instellingen van onderwys kan bogen, juist deze buiten eigen schuld niet zodanig verzorgen kan, als wy het wensen zouden. Bovendien wachten vele moeders op uitbreiding van de Kleuterschool en de oprichting van een goede Naaischool.; De wederopbouw, Excellentie, heeft natuurlijk Uw bijzondere zorg en we zyn U dankbaar voor wat U in de voorbije jaren voor Venray gedaan hebt. We kennen de nood, die op dit gebied nog heerst in de gehele pro vincie en in het gehele land; maar juist in verband met de industriali satie durven we nog te vragen om Venray, indien mogelijk, eens extra te gedenken. Uit de „buuk" blijkt, dat Venray, naast zijn gemiddeld 10 boorlingskes per week, nog altijd meer inkomers heeft dan vertrekkers en zo raken we nooit by. Mocht er dus een kans zyn, dar. houden wij ons dringend aanbevolen. En niet alleen voor hui zen, maar de bewoners dezer streken missen reeds lang de machtige toren van de St. Petrus Banden, de trotse waker over de Peel en het schoonste monument uit het oude verleden. Over „Engelse schade" en verdere regelingen van oorlogsschade en ont eigeningen zullen wij het U maar niet lastig maken, hoewel 'n gunstige oplossing van een en ander voor onze gemeente van zeer grootbelang zal zyn Mocht er verder een oplossing kunnen gevonden worden voor een snellere en niet al te kostbare ont sluiting van de Peel voor onze land bouwers, dan zijn wy er van over tuigd, dat by Uw volgend admini stratief bezoek niet een dergelijk verlanglijstje meer zal worden inge diend en dat de „buuk" ook een heel wat prettiger beeld zullen geven van onze gemeente, die de vroegere ere naam van „Parel der Peel" weer zo spoedig mogelijk wil terug verdienen, j niet alleen ten bate van zyn eigen inwoners, maar tevens in het belang van deze zo zwaar getroffen uithoek van Uw dierbaar Limburg I Een der grootste en verstrekkende problemen van de na-oorlogse tijd is zeer zeker het probleem van de volkshuisvesting. De geweldige achterstand in de noodzakelijke woningruimte is niet alleen het gevolg van verwoesting door oorlogsgeweld en het practisch stilleggen gedurende enige jaren van het bouwbedrijf, maar is tevens ook een gevolg van de geweldige volks- aanwas in ons land. Deze laatste oorzaak zal dan ook de reden zyn, dat er nog heel wat jaren overheen zullen gaan, voordat er voor iedere gegadigde de gewenste woningruimte is en tal van onge wenste samenwoningen kunnen wor den opgeheven. Alhoeweler met man en macht aan de oplossing van dit probleem wordt gewerkt, zien wij hier toch een politiek in toepassing gebracht, die ons met zorg vervullen moet voor de geestelijke gezondheid van ons volk. De verantwoordelijkheid over de volkshuishouding is in verkeerde handen gelegd. Het is immers niet alleen een probleem met een materieel aspect, maar meer nog een probleem met een godsdienstig en moreel aspect, waarvoorde huidige verantwoordelijke leiders blijkbaar de smaak schijnen te missen. "Wij kunnen hun dit moeilijk kwalijk nemen, omdat beide aspecten in hun denken en leven van een geheel andere waarde zijn. De fout ligt dan ook meer by de formateur die deze verantwoordelijke post in handen legde van de huidige bewindsman en voor een nog groter deel by onze volksvertegenwoordiging, die dit zon der meer accepteerde. De woningen, die op het ogenblik by honderdtallen zoals ook hier in Yenray worden gebouwd, zyn alle zonder enige uitzondering kleine ge zinswoningen. Het beschikbaar gestelde bouw volume voldoet nauwelijks aan een minimum voor wat wy katholieken noemen het kleine gezin. Gezinswo ningen, waar een gemiddeld gezin van 6—7 personen behoorlijk kan wonen, worden practisch niet ge bouwd. Hiermee is een nieuw probleem ge schapen van godsdienstige en zedelijke belangen, waarvoor een oplossing is uitgesloten. De gevoerde huisvestings politiek moge dan al rekening houden met de noden van het ogenblik; wij missen hier toch het nodige inzicht in de toekomstige noden, waardoor een godsdienstige en zedelijke neer slag van ons volk onvermijdelijk zyn zal. Wat immers is het geval De kleine gezinswoningen die op het ogenblik worden gebouwd, zullen als een noodzakelijk gevolg met zich meebrengen, dat een groot aantal mensen er zich in de toekomst op zal moeten specialiseren, dat het gezin niet boven de 4 of 5 mensen uitgroeit, m.a.w. de gevolgde politiek in het huisvestingsprobleem zal als een nood zakelijke consequentie met zich mee brengen een algemeen verspreide en intens beleefde kinderbeperking. Welk een ruïneuse invloed dit heb ben moet op het godsdienstig en zedelijk gehalte van ons volk, is voor iedereen duidelijk, die het leven kent en het leven durft zien. Zeker, de nood van deze tyd en de voorhanden zijnde materialen stellen hun grenzen maar dat wil niet zeggen, dat de kleine gezinswoning de enig mogelijke oplossing is. Wij zyn geen bouwkundige maar wij maken ons toch sterk, dat de kleine gezinswoningen zo konden worden gebouwd, dat zy na enige jaren, wanneer het huisvestingspro bleem nier meer zo urgent blijkt te zyn, met een minimum van kosten, in combinatie met andere tot een be hoorlijke gezinswoning konden worden omgebouwd. Dat hieraan zou worden gedacht, hadden wy toch rechtens mogen ver wachten. En zeer zeker hadden wij verwacht, dat men van bepaalde in stanties de nodige stappen zou hebben gedaan, dit te verwezenlijken. Het katholieke en christelijke front is hierin over de hele lyn in gebreke gebleven. Ook hier hinken wy weer achter de feiten aan. Ik denk hier speciaal aan onze katholieke fractie in de volksvertegen woordiging; aan onze katholieke standsorganisaties met name aan de K.A.B., aan de Kathoiieke Bond van het Grote Gezin, aan onze Katholieke Pers en niet in het minst aan onze katholieke bouwpatroons en architec- tecten, die in deze een grote en stu wende actie zouden kunnen ontwik kelen. Het is meer dan tyd, dat men zyn ogen wyd open zet, om dit gods dienstige en morele gevaar, dat ons volk reeds in de naaste toekomst bedreigt, te doorzien en men geen enkele actie achterwege laat om in deze nog te redden wat er nog te redden valt. Met goede wil is hier nog veel te bereiken om het kwaad, dat reeds is gesticht, nog tijdig te keren. Maar daarvoor is nodig, dat heel het katho lieke kamp uit zyn slaap wordt ge schud, want onze toekomst is er mee gemoeid. C. IN 't VEN pr. INGEZONDEN Wy ontvingen een ingezonden stuk van het bestuur der Handboogschut terij St Oda, ter plaatsing. Het bestuur klaagt er over, dat van de hazen, die zij voor haar jaarlijks hazenconcours de laatste 2 jaren heb ben gekocht van een Venrayse han delaar, er verschillende niet meer ge schikt waren voor menselijke con sumptie. De handelaar, daarover aan gesproken, gooide de deur voor hun neus dicht, ondanks, dat behoorlijke prijzen betaald waren. Het Bestuur verzoekt allen die een hazenconcours houden, zich allereerst met hen in verbinding te willen stellen, opdat zy door ondervinding geleerd, een goede raad kunnen geven. MAANDAG 17 OCT. Aan alle jongemannen van onze parochie. De besturen van de Kath. Jeugd- standsorganisaties: Jonge Middenstand Jonge Arbeiders, Jonge Boeren en Jonge Studenten zullen in de komen de week een persoonlijke uitnodiging ontvangen. Mocht iemand vergeten worden, dan moge hy weten, dat hy toch van harte welkom is op de avond, welke zy voor alle jongens van onze parochie willen organiseren. De jongere generatie in onze dagen lykt oppervlakkig, doch wy weten, dat zy in hun dieper binnenste steeds weer met ernstige gedachten bezig is. Hoe bouw ik myn leven op Waar vind ik de rust, de schoon heid, het intens geluk, welke de Schepper voor elk leven bedoeld en weggelegd heeft Door werkzaamheden, door beslom meringen, door grote of kleine zorgen gedreven, jaagt 't leven eiken dag voort. Jongens, komt een ogenblik tot bezinning en denkt na over je eigen leven. Op Zaterdag 22 October wordt in onze parochiekerk een avond van bezinning gegeven, uitsluitend voor de jongens van 17 jaar en ouder. Jongens grypt deze genade en komt allen dien avond ter kerke. Aanvang half acht precies. De opkomst is zeer bevredigend geweest, hoewel men nog niet vol daan mag zyn. Wil dit onderzoek slagen en over het gehele terrein de strijd tegen de tuberculose kunnen worden aangebonden, dan is het im mers nodig, dat ALLEN opgekomen zyn en zo ver is het helaas nog niet. Wy zeggen niet, dat de schuld ge heel bij de bevolking ligt; wy nemen een deel van de schuld graag op ons. Door administratieve fouten en ver gissingen, die by zulk een werk nu eenmaal niet te vermijden zyn, heb ben meerdere personen, die zich aan de propagandisten hebben opgegeven en hun bijdragen hebben gestort, geen oproep gekregen. Wy bieden daarvoor onze veront schuldigingen aan. Maar er zyn er ook, die door een of andere reden zich niet hebben opgegeven en nog niet gekomen zyn. Daarom worden nog enkele uren beschikbaar gesteld voor het onder zoek van hen, die onverschillig om welke reden zich nog niet hebben laten onderzoeken en wel: op Maandag 17 October van 6—9 uur 's avonds. Mochten er eventueel achterblijvers zyn, cie op bedoelde uren absoluut niet kunnen komen, dan kunnen zy op het Consultatiebureau aan de Merseloseweg nog terecht op Maandag 17 October tussen 2 en 5 uur, doch zy moeten er rekening mede houden dat deze uren bestemd zyn voor het onderzoek van hen, die per auto moeten worden afgehaald. Deze zieken en invaliden gaan dus in alle geval voor en het zou dus kunnen gebeuren dat men even moet wachten. Lezer, wanneer gy U nog niet hebt laten onderzoeken, maak dan van deze laatste gelegenheid welke U geboden wordt, gebruik. Het is Uw eigen belang, het geeft u zekerheid, het brengt veiligheid met zich voor u en uwe familie, uw gehele om geving.

Peel en Maas | 1949 | | pagina 1