Alleen de
Katholieke Volkspartij
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
ïjflqi, §ouman& en Patee ^Hüaené
cuec kunne. Iïli6&ie6 in ndoneéië.
De komende
IQeikiezingen.
èen netkaai
uit onze ti[d.
Nummer 1 van Lijst 1
Allen Nr. 1 van Lijst 1
De wietd tond
Zaterdag 3 Juli 1948 No. 27
Negen en Zestigste Jaargang
Druk en Uitgave
Firma van den Munckhof
Drukkery
Kantoorboekhandel
Grootestraat 28
Telefoon K 4780 512
Postrekening 150652
PEEL EN MAAS
Advertentieprijzen
op aanvraag verstrekt
Abonnementspry s
per kwartaal:
voor Venray fl 1.G0
buiten Venray fl 1.20
uitsluitend vooruitbet.
Op het ogenblik zijn twee van
Venray's grootste missionarissen uit
Indonesië terug gekeerd voor een
korte vacantie m het vaderland en
in hun geboorteplaats, t.w. Mgr. J.
Goumans, apostolisch vicaris van
Bandoeng en Pater J. Ariaens, hoofd
van het in 1941 zelfstandig geworden
missiegebied Soekaboemi.
Beiden waren zo bereidwillig voor
ons blad iets te vertellen over hun
missie in Indonesië, het contact met
onze Nederlandse jongens en hun
indrukken over Venray, zoals zy dat
by hun terugkomst aantroffen.
De Missie in Indonesië.
De oorlog, die begon by de inval
der Japanners in 1941, heelt al gauw
het missiewerk volkomen stilgelegd,
want de Jappen interesseerden zich
voor het overgrote deel niet het
minste voor kerk of godsdienst. Zij
hadden geen begrip hiervoor, voor
hen gold slechts de keizer, die byna
algodisch vereerd werd.
Zo werd in de aanvang geboden
slechts in het Maleis te preken en
de collecte's aan hen af te dragen,
maar al spoedig werden door hun
Europeanenliaat alle missionarissen
geïnterneerd en daardoor het missie-
wark lam gelegd.
Wat dat' betekent, illustreert een
voorbeeld van Pater Ariaens, die
alleen al in zijn missiegebied een
15tal scholen moest sluiten, daar de
inlandse geestelijken, nooit dat grote
gebied bewerken konden.
De interneringskampen hebben in
Indonesië hun slachtoffers gemaakt
en ook veel missionarissen konden
het zware werk niet verdragen.
Zo moest Mgr. Goumans grond
omspitten en dan voortdurend door
honger geplaagd. Verschillende pries
ters hebben een goed werk gedaan
als verplegers in do ziekenbarakken
der interneringskampen en honderden
het sterven lichter gemaakt.
Direct na de bevrijding waren de
toestanden zeer verward, maar bij de
overname van do macht door de
Engelsen waren scholen, ziekenhuizen
en kerken, hoewol volkomen leeg,
toch nog bewoonbaar te maken.
Dan kwamen de pemoedas, jongere
m9n3en, ontevreden met het Neder
landse bestuur, die in wilde troepen
roofden en moorden in de buitenpos
ten en daar talry'ke kerkjes en scholen
totaal verwoestten. Practisch nergens
was het toen veilig dan alleen in de
grote steden waar een Engelse bezet
ting lag.
Dan kwamen de Nederlandse jon
gens en langzaam, maar zeker werd
het rustiger en kregen de missiona
rissen meer armslag en kon aan
-opbouw van de missie weer gedacht
worden.
De toekomst voor de Indonesische
missie is twijfelachtig zolang de
politieke toestanden niet gestabili
seerd worden. De deelstaat Passoen-
dan, in wier gebied de missies van onze
Venrayse missionarissen liggen, is
nog te jong om ons aan toekomst
voorspellingen te wagen. Hoewel ge
heel Mohammedaans gebied zijn de
regeerders zeer vriendelijk in de om
gang, maar laat men de missie met
rust dan zal het „waerachtig wel
gaan." Zo is in het diocees van Mgr.
Goumans een ziekenhuis met polikli
niek 'alweer aan het werk, terwijl
2 scholen met internaat voor kinde
ren, waarvan de ouders vermoedelijk
dood zijn, overvol zijn en voor de
toekomst goede katholieke mensen
gevormd worden.
Ook de jeugdbeweging en de ver
kennerij bloeit en overal is een grote
vraag naar opleiding. Dit is dan ook
een van de redenen van de komst
van Pater Ariaens, die hier in Hol
land nieuwe leerkrachten komt zoeken
en verplegingspersoneel om zodoende
vlugger vooruit te komen. Beide,
Mgr. Goumans en Pater Ariaens^vra-
gen echter nogmaals en nadrukkelijk
om een speciaal gebed voor de Missie
in Indonesië, die zoveel beloofd, maar
waarvan de toekomst zo onzeker is.
Onze jongens in Indonesië
Bov6n hebt u al kunnen lezen welk
een grote rol onze jongens in Indo
nesië hobben vervuld bij het herstel
van rust en orde en onze missiona
rissen zyn best tévreden over onze
mannen. Vooral Mgr. Goumans kan
smakelijk vertellen over zijn beleve
nissen met de soldaten en het was
hem bly te moede, dat vele Ven-
rayers, ook van de gehuchten, hem
eens waren komen opzoeken in .Ban
doeng, dat een rustcentrum is waar
de militairen hun veertiendaags ver
lof doorbrengen.
Zeker is het nog dikwijls gevaarlijk,
wat wel blijkt uit die treinoverval
waarby Eng. Janssen gesneuveld is
en die in zyn diocees is voorgevallen
maar zy zyn allen goed voorbereid
en wie de goede indruk bemerkt
heeft bij de Indonesische bevolking,
waaraan zy dikwijls zo'n goed voor
beeld geven, is tevreden.
Mgr. verzocht ons nog uitdrukkelijk
de ouders genist te stellen omtrent
de morele gevaren waarvan zoals hier
zo dikwyls verteld wordt, zovelen
het slachtoffer worden. Zeker morele
gevaren ziin er in Indonesië meer als
in Holland, maar wie thuis goed was
zal dat ook in Indië blijven, niet het
minst door het werk der aalmoeze
niers, die prachtig werk verrichten.
Zo heeft Mgr. Goumans in Ban
doeng Zondags een extra mis voor
de soldaten ingesteld, die geregeld
door 500 a 600 man bijgewoond wordt
ter.wijl ook Pater Ariaens melding
er van maakt, dat in zijn missiege
bied het werk der aalmoezeniers ook
verlicht wordt door aparte soldaten-
missen die druk bijgewoond worden.
Ook Pater Ariaens heeft vele Ven
rayse jongens gezien en gesproken en
allen hebben goede moed.
Mgr. Goumans waarschuwde nog
tegen een te vlugge terugkeer naar
Indonesië. „Zorgt eerst dat ge een
goede betrekking hebt en zekerheid,
zodat ge weet waar ge komt, dan
bent ge welkom. Flinke kerels kan
Indië nog best gebruiken 1"
Yenray en zyn Wederopbouw.
Tot slot hebben wy de missionaris
sen de vraag gesteld, wat zy nu
van Venray dachten. Immers, wie
me6r als vijftien jaren ons dorp niet
gezien hebben, vallen veranderingen
des te meer op.
Mgr. Goumans en Pater Ariaens
waren beiden zeer getroffen door de
verwoesting van de grote kerk en
haar toren, die vroeger als een weg
wijzer ver in de omgeving de ge
boorteplaats aanwees. De plaats zelf
heeft zich in de afgelopen 15 jaren
flink uitgebreid, maar de oorloglieeft
ontzettend veel vernield, het geheel
maakt nog een droeve en' gehavende
indruk en zoals Mgr. Goumans op
merkte, de wederopbouw is mij
tegen gevallen, in het buitenland
roemt men wel de wederopbouw in
Nederiand maar de practyk met haar
noodwoningen, bungalows en wat
dies meerzy, valt niet mee. Maar met
Gods zegen zal ook Venray wel weer
herrijzen, Venray, dat zoals de Missie
zo zwaar getroffen is, maar ook
zoals de Missie weer wordt opge
bouwd.
Wanneer Mgr. Goumans einde Juli
de juiste datum is nog niet
bekend en Pater Ariaens over
drie maanden weer terugkeren naar
hun missiegebieden, kunnen zy de
verzekering meenemen, dat Venray
hen niet vergeten zal in hun arbeid
en dat het gebed en offer van hun
geboorteplaats mee zal helpen bij de
wederopbouw van dat belangrijke
stuk Indonesië, dat Missie heet.
Vandaar is de uitspraak van ons
doorluchtig Episcopaat ondanks alle
uitvallen van de overkant ook zo
redelijk: bewaart de eenheid, blyft
trouw aan uw katholieke party, ook
al hebt ge grieven, ook al verschilt
met haar van mening, ook al
had gy liever andere candidaten op
de lyst gezien of andere punten op
haar program.
Onze politieke invloed eist één
jrote aaneengesloten party; iedere
tatholieke splinter-party verzwakt
onze medezeggingschap in de poli
tieke arena.
Enkelen kunnen zich maar niet
verzoenen met ons bondgenootschap
met de P. v.d. A. Veel liever zouden
zy met rechtse partners in zee gaan
dan met wat 'vroeger de „Roden"
genoemd werden.
Niet alleen vergeten zy, dat deze
zelfde koers in België, Frankrijk en
Italië gevolgd wordt, .maar zy heb
ben ook niet geluisterd naar het
woord van Paus Pius XII in zyn
pleidooi voor samenwerking:
Nu de verkiezingen in zicht komen,
valt het ons op, hoe weinig belang
stelling er voor bestaat.
De gemoederen bly ven even rustig
als anders. Hier en daar een affiche,
die wat opvalt, maar overigens
weinig tam—tam. Het zal wel een
beetje in onze .volksaard liggen en
ook aan de feitelijke aanleiding: de
grondwetsherziening, waarvoor nie
mand feitelijk erg heet loopt.
Natuurlyk maakt ieder reclame
voor zyn eigen stand en dat is zyn
goed recht. Enwapneer deze reclame
door een inwendige overtuiging ge
voed wordt, hebben wy' de plicht
deze overtuiging te eerbiedigen, ook
wanneer het de onze niet is.
Elkander verketteren is ook in de
verkiezingsdagen geen prettig gezicht
en zeker geen uiting van christen
dom.
Dat alle katholieken zonder uit
zondering in blakende geestdrift op
zien naar de K.V.P., zou zeer veel
van een wonder hebben. Zo eensge
zind zyn de bewoners van hetzelfde
huis gewoonlijk niet.
Er zal wel niemand zyn, die niet
eens hartgrondig gekankerd heeft op
zyn party of op de regering, die uit
deze party gedeeltelijk is voortge
komen.
Ook. zullen lang niet alle wensen
over groslijsten, zetelbezetting en
dergelijke ongewijzigd in vervulling
zyn gegaan.
Er zijn over practische politiek
zeer uiteenlopende meningen moge
lijk by een strikte handhaving van
de grote beginselen.
Dit geldt zeker ten aanzien van
onze Indonesische politiek, al vind ik
het persoonlijk een groot waagstuk
koloniale politiek oude stijl nog
christelijk te noemen.
In ons land liggen gde politieke
verhoudingen nu eenmaal zo, dat wij
geen experimenten mogen wagen en
dikwyls ons eigen vurig stokpaard
op stal moeten zetten om het makke
paard van de gemeentereiniging een
strik in de staart te vlechten, waar
mee niets degenererends gezegd wil
zijn.
„Stelt u niet tevreden met
bedoelingen of fraaie programma'
Aarzelt niet uw inspanningen
te verenigen met die van hen, die
ofschoon zy niet tot de Kerk be
horen, toch haar sociale leer aan
hangen".
Het gemeenschappelijk belang kan
alleen gediend worden, als wy onze
persoonlijke inzichten uitschakelen
en alleen de grote lyn voor ogen
houden.
En deze lijn wyst ons onfeilbaar
zeker naar de eenheid en de K.Y.P.
P. H. RONGEN O.C.R.
direct in myn buurt lag, was hij het
eerst by my, met een baard van zes
en. Natuurlijk was ik blij hem te
zien. Minder verheugd was ik toen
hij my vertelde, dat er een voor
waarde aan zyn „vrijheid" verbonden
was. Hy moest zich melden by de
„Arbeitsausweis", dat betekende, dat
hy naar Duitsland gezonden zou
worden.
Dies dook hy onder, natuurlijk l
1915
By de bevrijding zagen wy elkaar
terug. Het was nu de vraag voor
hem: hoe kom ik weer aan de gang?
Want de H.H. „beschermers" had
den alles kort en klein geslagen, zijn
machines vernield en wat daarvan
overbleef was „oud roest", het letter
materiaal was gestolen.
Na lange tijd kreeg lift de beschik
king over de snelpers van de „Storm-,
Waffen S.S.- en Zwarte Soldaat"-
drukker, tegen een zeker bedrag aan
huur. Hy kon dus weer beginnen te
werken, aanvankelijk in het gebouw
waar de pers stond, later liet hy, na
grondig herstel van zyn eigen
werkplaats, de pers monteren waar
zyn drukkery altijd gevestigd was
1940
Een kleine drukkery in Utrecht.
Een snel- pers met een wiel tot aan
de zolder, waarby je je adem inhield
als het ding begon te draaien,
stotend, hobbelend als een boerenkar
over straatkeien. Maar het ding
„drukte", hoe dan ook.
De eigenaar(s) vlogen niet hoog
wat de kwaliteit betreft. Je weet wel
dat soort waar op de ramen geplakt
stond tegen Nieuwjaar: 100 Visite
kaarten met enveloppen 80 cent.
't Waren tobbers, zoals velen in
die tijd. Al te velen.
Dit is geen schande.
1941
Het tweede bezettingsjaar door het
laarzenvolk. Zy hadden ons zoveel
„goeds" te vertellen, dat er een
stroom van drukwerk nodig was om
ons dit aan ons domme verstand te
brengen. De vervaardigers daarvan
moesten natuurlyk inde eerste plaats
hun „totalitaire ideeën" toegedaan
zyn. l)e dagbladpers konden zy kne
velen, de particuliere drukker kon
zijn geslepenheid in het geweer
bréngen om hun „klandizie" te ont
gaan.
Maar er waren er ook, die £?an de
kant van onze „beschermers" ston
den en die met graagte het vergif
wijden drukken van de Waffen S.S.,
„de Zwarte Soldaat" en de verdere
vloed van pamfletten, boeken en bro
chures.
En tot uezen behoorden bovenge
noemde „tobbers".
1942.
Maar met zo'n voorwereldlijk uni
cum van een snelpers kon dat
schoons niet gedrukt worden. Toen
niemand in die jaren eraan kon den
ken een machine te kopen,, al was
deze nog zo dringend nodig, zag ik
tot mijn verbazing, dat er geweldige
vrachtwagens stonden voor de druk
kery van de „tobbers".
Er werd een „knaap" van een
snelpers met inlegapparaat, benevens
een zetmachine uitgeladen. Ik heb
daar niet voor „op de loer" gelegen
want hun drukkerij is schuin tegen
over my.
Iedere' drukker weet welke bedra
gen nodig zyn voor zulk een „uit
breiding" en ik was niet zo naïef
om te denken, dat zy misschien een
flinke erfenis hadden gekregen.
En dat er in de loop der bezet
tingsjaren naast myn drukkery, in
het pakhuis van een verjaagde joodse
firma voor een bedrag van naar
mijn ruwe en niet overdreven schat
ting vijftig duizend gulden papier
lag opgeslagen, behoeft u niet te
verwonderen. Want de beruchte
Storm-uitgevery was hun grootste
klant.
1948.
Er was ook een andere kleine
drukkery in Utrecht. Die deed niet
mee en gaf zijn pers niet pry's om
de barbaar te helpen. En zo kwam
het, dat wy eens een afspraak had
den; hy zou mij helpen een grote
oplaag van „Vry Nederland" te
drukken.
Maar de volgende dag kwam hy
niet. Hij zat al reeds in de gevange
nis op het Wolvenplein. De S.D.
was hem op het spoor
1944.
Wonder boven wonder kwam hy
na vele verschrikkingen en na lange
tjjd vry. En omdat de gevangenis
Hy kon weer werken en krabbelde
met veel zorg er weer boven op.
Tot zover dus een redelijke oplos
sing.
De andere drukkers waren intussen
voor een aantal jaren uitgesloten uit
de drukkersstand. Wat doet men in
zulk geval?
Men zet een „beheerder" er in,
neemt een advocaat in de arm en
stelt een eis tot teruggave van zyn
vroeger „bezit", verdiend met het
drukken van „vergif", dat de vreemde
bezetter ons trachtte te doen slikken.
Ge meent misschien: dat is al te
dwaas, dat zou een premie zyn voor
handlangers van de vijand, die ons
land leeggestolen heeft! Ge vergist
u! Deze collega krijgt een bevel tot
teruggave van de pérs en een be
dreiging van de „advocaat", dat, in
dien de machine niet gedemonteerd
en opgesteld werd in de drukkerij
waar hy gedraaid heeft voor de be
lagers van ons volk, zij er zelf toe
zullen overgaan en de kosten voor
zyn rekening xomen.
Deze collega vertelde mij, dat nie
mand hem kan helpen dat hy overal
en by vele instanties is geweest, maar
dat er „niets aan te doen" is.
Ik kan het niet- geloven. Maar ik
denk, dat ik toch wel erg naïef ben.
Nog even een „kleinigheid". „Juri
disch" heeft dit er niets mee te
maken. Maar ik zag een foto in de
krant „Krimipaldirector Schreieder,
gezeten in de duinen lekker in het
zonnetje, met een krant. En ik lees,
'dat er een auto tot zyn beschikking
is gesteld en een woning in Den
Haag. Tot dank voor ue vernietiging
van zovele mensenlevens, die deze
„perfecte politieman" op zyn geweten
heeft.
Maar, dat „ist nicht wahr". Want
hij heeft het nooit zelf gedaan, immers
„Befehl is Befehl", zoals we allen
weten.
Hoewel, ik heb toch even naar myn
hoofd gegrepen en my zelf afgevraagd,
het een met het ander vergelijkende,
of ik werkelijk in Nederland leef.
Het schijnt, dat we niet meer ver
ontwaardigd kunnen zijn.
„Graficus" JAN HENDRIKS.
Op WOENSDAG a.s. zal er yoor U weer een van die vrij
heden zijn, waaraan wij de Democratie kunnen kennen en be
staat hierin, dat U dan weer in volle vrijheid Uw stem kunt
brengen.
Keuze is er deze keer weer voldoende. Niet minder dan 12
lijsten sieren Uw stembiljet. Er zijn Communisten-candidaten, er
zijn protestanten, maar er zijn ook verdwaalde lijsten, die zich
Katholieken noemen, met name de P. v.d. A. en niet te ver
geten de lijst WELTER. Deze dient zich aan in het huis aan
huis verspreid blad: Actie van het Voorlopig Comité van Actie.
Het zal daarom nuttig zijn nog eens te herhalen het laatste
Herderlijk schrijven van het Hoogwaardig Episcopaat, waarin
letterlijk het volgende wordt gezegd:
„Hoe maken wij dan het beste gebruik van ons stemrecht,
gelet op de godsdienstige en staatkundige verhoudingen in
ons Vaderland
Bij de verkiezingen in 1946 hebben Wij verklaard, dat
de Katholieke Volkspartij naar Onze overtuiging de beste
waarborgen biedt voor de eerbiediging en de naleving van de
zedelijke normen van het Christendom op het terrein van
wetgeving en bestuur. Welnu, Wij zijn van mening deze ver
klaring ook nu nog te moeten handhaven.''
Dit is de letterlijke tekst en is daar nu nog een verder
commentaar op nodig, wanneer ons hoogste kerkelijk gezag 'ons
dit voorhoudt
Moet nu de geachte heer Weiter nog trachten tweedracht
te zaaien
Mag ik U er even aan herinneren, hoe gij voor enkele
weken terug met moeite Uw brief hebt geschreven naar Uw
Italiaanse broeders en zusters: Hoe gij deze trachtte aan te
sporen hun stem uit te brengen op de lijst der Christelijke
Volkspartij. Gij offerde daarvoor nog een kwartje.
Wij herinneren ons nog in welke spanning wij de uitslag
van de verkiezingen afwachtten en juichten mee dat aan een
andere partij een genadeslag, werd toegebracht.
Toon nu dan ook, dat met de stemming van a.s. Woensdag
Gij Uw stem uitbrengt op, ja, moet ik het nog zeggen
het eerste vakje achter de naam van onze Minister-President
DR. BEEL, dus:
Nog een ander voornaam punt.
Het is namelijk een traditie, dat de plaatselijke afdeling der
K.V.P. er voor zorgt, dat zieken en ouden van dagen op den
dag der verkiezing kosteloos aan huis worden afgehaald en weer
worden thuis gebracht. Juist met deze verkiezing zal dit nog
meer dan anders noodzakelijk zijn, om daardoor geen enkele
stem verloren te laten gaan.
Ook dit jaar wordt deze ttaditie in ere gehouden. Bij deze
richt het bestuur der pl. afdeling zich tot de heren autobezitters
om op dien dag hun wagen gratis ter beschikking te stellen voor
dit mooie doel. Het bestuur hoopt, dat geen enkele zal achter
blijven.
Wat de zieken en ouden van dagen betreft, die wensen
afgehaald te worden, deze kunnen zich a.s. Maandag opgeven bij
A. Jeuken, Grotestraat 23b van 9—12 en van 2—5 uur of bij
het Secretariaat Langeweg 22 van 57 uur.
Palestina
Dé helft van de 4-weekse wapen
stilstandsperiode is voorby en Graaf
Bernadotte, do onderhandelaars der
Verenigde Naties is gereedgekomen
met zyn voorstellen om de Palestijnse
kwestie op te lossen en teregelen.
Deze voorstellen zyn nu aan Ara
bieren en Joden overhandigd, ter
nadere bestudering en de wereld wacht
met spanning de resultaten af.
De hele ontwikkeling van deze
kwestie in het Midden-Oosten is van
groot belang voor de wereld, daar
hierin niet alleen twee gewapende
groepen tegenover elkaar staan, maar
ook twee rassen.
De Arabische wereld uit de doem
van een duizendjarige slaap ontwaakt,
blijkt het fanatisme niet verloren te
hebben.
Amerika en Europa staan tegenover
een Arabische wereld, die vast be
sloten is niet meer te wijken voor
vreemd geweld. De Joden zijn daar
de dupe van. Deze eeuwige zwervers,
altyd vervolgd en geplaagd, krijgen
ook nu hun rustplaats niet. Christus
woorden zyn tot op heden nog immer
uitgekomen.
Hoewel de plannen nog geheim zijn,
laten de Arabieren reeds duidelijk
merken, dat zy niet van zins zyn om
ook maar een duim uit Palestina te
wijken en dat is voor de conferentie
al een veeg teken.
Engeland
Nadat in Londen reeds 2 weken
gestaakt werd door de havenarbeiders,
hadden ook de havenarbeiders in
Liverpool en Glasgow het werk neer
gelegd en dreigde Engeland zyn im
en export totaal lam gelegd te worden.
En dit alles gebeurde terwijl de vak
bondleiders en vakcommissies tot
stakingen afkeurden.
Honderden schepen lagen te wachten
om gelost te worden. Militairen zijn
naar de dokken gezonden om de
goederen, die veelal lagen te bederven,
te lossen, maar hun aantal was veel
te gering.
Zoals bekend, zijn de stakingen be
gonnen omdat elf havenarbeiders zjjn
geschorst, welk feit door voornamelijk
communistische stokers is aange
grepen om tegen de wil der vak
verenigingen in, deze staking door te
dryven.
Nu heeft de Koning van Engeland
de noodtoestand geproclameerd, waar
door de regering alle maatregelen kan
nemen die zij nodig acht. Premier
Atlee deed een dringend beroep op
de bevolking en op de havenarbeiders
om weer aan de slag te gaan.
Enkel door dit uiterst krachtdadig
optreden is het gelukt deze staking
de kop in te krijgen, maar Engeland
heeft zijn tol moeten betalen aan com
munistische agitatie.
Duitsland
De Russen hebben hun offensief
tegen de Westerse geallieerden voort
gezet. Zy sloten de grenzen van hun
sector en de voedselblokkade was be
gonnen. „Vertrekken of verhongeren",
dat was de practische conclusie van
de Russische maatregelen.
Gas, water en electriciteit ver
dwenen en de herstellingen aan brug
gen en wegen zullen wel zo lang
duren tot de Amerikanen tot Engel
sen en Fransen zeggen „kom jongens,
we gaan". Maar daar lijkt het nog
lang niet op.
Met Amerikaans élan is er een lucht
vloot van grote transport-vliegtuigen
naar Duitsland gezonden'die door de
lucht het benodigde voedsel naar
Berlijn moet brengen. Of het echter
technisch mogelijk is om 2.500.000
mensen van voedsel te blijven voor
zien moeten we afwachten. Maar niet
afgewacht worden, mogelijke door de
communisten georganiseerde voedsel-
opstanden. De Westelijke geallieerden
zyn actief genoeg om dit gevaar te
onderdrukken.
Dat de Amerikanen de Russische
generaal Sokolofsky een uurtje in de
petoet hebben gezet omdat hy te hard
reed, moet men maar als een kleine
wraakneming beschouwen. Want
grotere zullen ongetwijfeld nog vol
gen, indien de Rassen voor die tijd
niet zullen inzien, dat al hun pogin
gen om de Westerse geallieerden uit
Berlijn te dringen en daarmede de
scheuring van Duitsland te voltooien,
op niets uitlopen. Want, en dat is
wel opmerkelijk in deze geschiedenis,
zowel de Russen als de Westerse
mogendheden, hebben een slag om de
arm gehouden.
Engeland, Frankrijk en Amerika
hebben nog steeds niet verklaard, dat
alle contact met de Russen verbroken
is. Frankryk zelfs een soort bemid-
delingsaanbod gedaan en op ChurciU's
waarschuwende woorden, nu niet zo
lang te wachten als in 1939 in Mun-
chen, is in het geheel geen "commen
taar of goedkeuring van Engelands
regering jjekomen.
Per. slot van rekening behoeft de
Rus maar zijn ^technische redenen"
opgelost te hebben en de zaak draait
als vroeger. En gezien de houding der
Westerse mogendheden ligt hier de
oplossing. Want weggaan uit Berlijn
betekent voor de Westerse een te
groot prestige verlies, dat zy zich ge
zien de voorbeelden in 1938 en 1939,
niet kunnen veroorloven.
Waarschijnlijk 'zal de Berlynse ge
meenteraad hierby als bemiddelaar
optreden, die ook al via Dene
marken, de Verenigde Naties om bij
stand hebben verzocht. Ook wordt
een gezamenlijk optreden der drie
Westerse mogendheden verwacht,
gezien het diplomatische verkeer der
laatste dagen.
Joego-Slayië
Het opmerkelijkste nieuws is deze
week wel gekomen van achter het
s Galen Gordijn waar het informatie
bureau der communistische party en
(Kominform) in een vergadering in
Roemenië haar banvloek heeft uitge
sproken over de communistische
leiders van Joego-Slavië.
Communistische afgevaardigden uit
Bulgarije, Roemenië, Rusland, Hon
garije, Polen, Tsjeclioslowakijej Fran-
rjjk en Italië hebben de leiders ver
weten niet te willen deelnemen aan
bovenstaande vergadering, een politiek
van haat jegens Rusland te voeren,
de buitenlandse politiek van Rusland
niet te volgen en het kapitalisme
niet te verbannen uit hun land.
Kortom niet precies in het schuitje
gevaren had, dat Moskou voorschreef.