Alleen de Katholieke Volkspartij WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN ïjflqi, §ouman& en Patee ^Hüaené cuec kunne. Iïli6&ie6 in ndoneéië. De komende IQeikiezingen. èen netkaai uit onze ti[d. Nummer 1 van Lijst 1 Allen Nr. 1 van Lijst 1 De wietd tond Zaterdag 3 Juli 1948 No. 27 Negen en Zestigste Jaargang Druk en Uitgave Firma van den Munckhof Drukkery Kantoorboekhandel Grootestraat 28 Telefoon K 4780 512 Postrekening 150652 PEEL EN MAAS Advertentieprijzen op aanvraag verstrekt Abonnementspry s per kwartaal: voor Venray fl 1.G0 buiten Venray fl 1.20 uitsluitend vooruitbet. Op het ogenblik zijn twee van Venray's grootste missionarissen uit Indonesië terug gekeerd voor een korte vacantie m het vaderland en in hun geboorteplaats, t.w. Mgr. J. Goumans, apostolisch vicaris van Bandoeng en Pater J. Ariaens, hoofd van het in 1941 zelfstandig geworden missiegebied Soekaboemi. Beiden waren zo bereidwillig voor ons blad iets te vertellen over hun missie in Indonesië, het contact met onze Nederlandse jongens en hun indrukken over Venray, zoals zy dat by hun terugkomst aantroffen. De Missie in Indonesië. De oorlog, die begon by de inval der Japanners in 1941, heelt al gauw het missiewerk volkomen stilgelegd, want de Jappen interesseerden zich voor het overgrote deel niet het minste voor kerk of godsdienst. Zij hadden geen begrip hiervoor, voor hen gold slechts de keizer, die byna algodisch vereerd werd. Zo werd in de aanvang geboden slechts in het Maleis te preken en de collecte's aan hen af te dragen, maar al spoedig werden door hun Europeanenliaat alle missionarissen geïnterneerd en daardoor het missie- wark lam gelegd. Wat dat' betekent, illustreert een voorbeeld van Pater Ariaens, die alleen al in zijn missiegebied een 15tal scholen moest sluiten, daar de inlandse geestelijken, nooit dat grote gebied bewerken konden. De interneringskampen hebben in Indonesië hun slachtoffers gemaakt en ook veel missionarissen konden het zware werk niet verdragen. Zo moest Mgr. Goumans grond omspitten en dan voortdurend door honger geplaagd. Verschillende pries ters hebben een goed werk gedaan als verplegers in do ziekenbarakken der interneringskampen en honderden het sterven lichter gemaakt. Direct na de bevrijding waren de toestanden zeer verward, maar bij de overname van do macht door de Engelsen waren scholen, ziekenhuizen en kerken, hoewol volkomen leeg, toch nog bewoonbaar te maken. Dan kwamen de pemoedas, jongere m9n3en, ontevreden met het Neder landse bestuur, die in wilde troepen roofden en moorden in de buitenpos ten en daar talry'ke kerkjes en scholen totaal verwoestten. Practisch nergens was het toen veilig dan alleen in de grote steden waar een Engelse bezet ting lag. Dan kwamen de Nederlandse jon gens en langzaam, maar zeker werd het rustiger en kregen de missiona rissen meer armslag en kon aan -opbouw van de missie weer gedacht worden. De toekomst voor de Indonesische missie is twijfelachtig zolang de politieke toestanden niet gestabili seerd worden. De deelstaat Passoen- dan, in wier gebied de missies van onze Venrayse missionarissen liggen, is nog te jong om ons aan toekomst voorspellingen te wagen. Hoewel ge heel Mohammedaans gebied zijn de regeerders zeer vriendelijk in de om gang, maar laat men de missie met rust dan zal het „waerachtig wel gaan." Zo is in het diocees van Mgr. Goumans een ziekenhuis met polikli niek 'alweer aan het werk, terwijl 2 scholen met internaat voor kinde ren, waarvan de ouders vermoedelijk dood zijn, overvol zijn en voor de toekomst goede katholieke mensen gevormd worden. Ook de jeugdbeweging en de ver kennerij bloeit en overal is een grote vraag naar opleiding. Dit is dan ook een van de redenen van de komst van Pater Ariaens, die hier in Hol land nieuwe leerkrachten komt zoeken en verplegingspersoneel om zodoende vlugger vooruit te komen. Beide, Mgr. Goumans en Pater Ariaens^vra- gen echter nogmaals en nadrukkelijk om een speciaal gebed voor de Missie in Indonesië, die zoveel beloofd, maar waarvan de toekomst zo onzeker is. Onze jongens in Indonesië Bov6n hebt u al kunnen lezen welk een grote rol onze jongens in Indo nesië hobben vervuld bij het herstel van rust en orde en onze missiona rissen zyn best tévreden over onze mannen. Vooral Mgr. Goumans kan smakelijk vertellen over zijn beleve nissen met de soldaten en het was hem bly te moede, dat vele Ven- rayers, ook van de gehuchten, hem eens waren komen opzoeken in .Ban doeng, dat een rustcentrum is waar de militairen hun veertiendaags ver lof doorbrengen. Zeker is het nog dikwijls gevaarlijk, wat wel blijkt uit die treinoverval waarby Eng. Janssen gesneuveld is en die in zyn diocees is voorgevallen maar zy zyn allen goed voorbereid en wie de goede indruk bemerkt heeft bij de Indonesische bevolking, waaraan zy dikwijls zo'n goed voor beeld geven, is tevreden. Mgr. verzocht ons nog uitdrukkelijk de ouders genist te stellen omtrent de morele gevaren waarvan zoals hier zo dikwyls verteld wordt, zovelen het slachtoffer worden. Zeker morele gevaren ziin er in Indonesië meer als in Holland, maar wie thuis goed was zal dat ook in Indië blijven, niet het minst door het werk der aalmoeze niers, die prachtig werk verrichten. Zo heeft Mgr. Goumans in Ban doeng Zondags een extra mis voor de soldaten ingesteld, die geregeld door 500 a 600 man bijgewoond wordt ter.wijl ook Pater Ariaens melding er van maakt, dat in zijn missiege bied het werk der aalmoezeniers ook verlicht wordt door aparte soldaten- missen die druk bijgewoond worden. Ook Pater Ariaens heeft vele Ven rayse jongens gezien en gesproken en allen hebben goede moed. Mgr. Goumans waarschuwde nog tegen een te vlugge terugkeer naar Indonesië. „Zorgt eerst dat ge een goede betrekking hebt en zekerheid, zodat ge weet waar ge komt, dan bent ge welkom. Flinke kerels kan Indië nog best gebruiken 1" Yenray en zyn Wederopbouw. Tot slot hebben wy de missionaris sen de vraag gesteld, wat zy nu van Venray dachten. Immers, wie me6r als vijftien jaren ons dorp niet gezien hebben, vallen veranderingen des te meer op. Mgr. Goumans en Pater Ariaens waren beiden zeer getroffen door de verwoesting van de grote kerk en haar toren, die vroeger als een weg wijzer ver in de omgeving de ge boorteplaats aanwees. De plaats zelf heeft zich in de afgelopen 15 jaren flink uitgebreid, maar de oorloglieeft ontzettend veel vernield, het geheel maakt nog een droeve en' gehavende indruk en zoals Mgr. Goumans op merkte, de wederopbouw is mij tegen gevallen, in het buitenland roemt men wel de wederopbouw in Nederiand maar de practyk met haar noodwoningen, bungalows en wat dies meerzy, valt niet mee. Maar met Gods zegen zal ook Venray wel weer herrijzen, Venray, dat zoals de Missie zo zwaar getroffen is, maar ook zoals de Missie weer wordt opge bouwd. Wanneer Mgr. Goumans einde Juli de juiste datum is nog niet bekend en Pater Ariaens over drie maanden weer terugkeren naar hun missiegebieden, kunnen zy de verzekering meenemen, dat Venray hen niet vergeten zal in hun arbeid en dat het gebed en offer van hun geboorteplaats mee zal helpen bij de wederopbouw van dat belangrijke stuk Indonesië, dat Missie heet. Vandaar is de uitspraak van ons doorluchtig Episcopaat ondanks alle uitvallen van de overkant ook zo redelijk: bewaart de eenheid, blyft trouw aan uw katholieke party, ook al hebt ge grieven, ook al verschilt met haar van mening, ook al had gy liever andere candidaten op de lyst gezien of andere punten op haar program. Onze politieke invloed eist één jrote aaneengesloten party; iedere tatholieke splinter-party verzwakt onze medezeggingschap in de poli tieke arena. Enkelen kunnen zich maar niet verzoenen met ons bondgenootschap met de P. v.d. A. Veel liever zouden zy met rechtse partners in zee gaan dan met wat 'vroeger de „Roden" genoemd werden. Niet alleen vergeten zy, dat deze zelfde koers in België, Frankrijk en Italië gevolgd wordt, .maar zy heb ben ook niet geluisterd naar het woord van Paus Pius XII in zyn pleidooi voor samenwerking: Nu de verkiezingen in zicht komen, valt het ons op, hoe weinig belang stelling er voor bestaat. De gemoederen bly ven even rustig als anders. Hier en daar een affiche, die wat opvalt, maar overigens weinig tam—tam. Het zal wel een beetje in onze .volksaard liggen en ook aan de feitelijke aanleiding: de grondwetsherziening, waarvoor nie mand feitelijk erg heet loopt. Natuurlyk maakt ieder reclame voor zyn eigen stand en dat is zyn goed recht. Enwapneer deze reclame door een inwendige overtuiging ge voed wordt, hebben wy' de plicht deze overtuiging te eerbiedigen, ook wanneer het de onze niet is. Elkander verketteren is ook in de verkiezingsdagen geen prettig gezicht en zeker geen uiting van christen dom. Dat alle katholieken zonder uit zondering in blakende geestdrift op zien naar de K.V.P., zou zeer veel van een wonder hebben. Zo eensge zind zyn de bewoners van hetzelfde huis gewoonlijk niet. Er zal wel niemand zyn, die niet eens hartgrondig gekankerd heeft op zyn party of op de regering, die uit deze party gedeeltelijk is voortge komen. Ook. zullen lang niet alle wensen over groslijsten, zetelbezetting en dergelijke ongewijzigd in vervulling zyn gegaan. Er zijn over practische politiek zeer uiteenlopende meningen moge lijk by een strikte handhaving van de grote beginselen. Dit geldt zeker ten aanzien van onze Indonesische politiek, al vind ik het persoonlijk een groot waagstuk koloniale politiek oude stijl nog christelijk te noemen. In ons land liggen gde politieke verhoudingen nu eenmaal zo, dat wij geen experimenten mogen wagen en dikwyls ons eigen vurig stokpaard op stal moeten zetten om het makke paard van de gemeentereiniging een strik in de staart te vlechten, waar mee niets degenererends gezegd wil zijn. „Stelt u niet tevreden met bedoelingen of fraaie programma' Aarzelt niet uw inspanningen te verenigen met die van hen, die ofschoon zy niet tot de Kerk be horen, toch haar sociale leer aan hangen". Het gemeenschappelijk belang kan alleen gediend worden, als wy onze persoonlijke inzichten uitschakelen en alleen de grote lyn voor ogen houden. En deze lijn wyst ons onfeilbaar zeker naar de eenheid en de K.Y.P. P. H. RONGEN O.C.R. direct in myn buurt lag, was hij het eerst by my, met een baard van zes en. Natuurlijk was ik blij hem te zien. Minder verheugd was ik toen hij my vertelde, dat er een voor waarde aan zyn „vrijheid" verbonden was. Hy moest zich melden by de „Arbeitsausweis", dat betekende, dat hy naar Duitsland gezonden zou worden. Dies dook hy onder, natuurlijk l 1915 By de bevrijding zagen wy elkaar terug. Het was nu de vraag voor hem: hoe kom ik weer aan de gang? Want de H.H. „beschermers" had den alles kort en klein geslagen, zijn machines vernield en wat daarvan overbleef was „oud roest", het letter materiaal was gestolen. Na lange tijd kreeg lift de beschik king over de snelpers van de „Storm-, Waffen S.S.- en Zwarte Soldaat"- drukker, tegen een zeker bedrag aan huur. Hy kon dus weer beginnen te werken, aanvankelijk in het gebouw waar de pers stond, later liet hy, na grondig herstel van zyn eigen werkplaats, de pers monteren waar zyn drukkery altijd gevestigd was 1940 Een kleine drukkery in Utrecht. Een snel- pers met een wiel tot aan de zolder, waarby je je adem inhield als het ding begon te draaien, stotend, hobbelend als een boerenkar over straatkeien. Maar het ding „drukte", hoe dan ook. De eigenaar(s) vlogen niet hoog wat de kwaliteit betreft. Je weet wel dat soort waar op de ramen geplakt stond tegen Nieuwjaar: 100 Visite kaarten met enveloppen 80 cent. 't Waren tobbers, zoals velen in die tijd. Al te velen. Dit is geen schande. 1941 Het tweede bezettingsjaar door het laarzenvolk. Zy hadden ons zoveel „goeds" te vertellen, dat er een stroom van drukwerk nodig was om ons dit aan ons domme verstand te brengen. De vervaardigers daarvan moesten natuurlyk inde eerste plaats hun „totalitaire ideeën" toegedaan zyn. l)e dagbladpers konden zy kne velen, de particuliere drukker kon zijn geslepenheid in het geweer bréngen om hun „klandizie" te ont gaan. Maar er waren er ook, die £?an de kant van onze „beschermers" ston den en die met graagte het vergif wijden drukken van de Waffen S.S., „de Zwarte Soldaat" en de verdere vloed van pamfletten, boeken en bro chures. En tot uezen behoorden bovenge noemde „tobbers". 1942. Maar met zo'n voorwereldlijk uni cum van een snelpers kon dat schoons niet gedrukt worden. Toen niemand in die jaren eraan kon den ken een machine te kopen,, al was deze nog zo dringend nodig, zag ik tot mijn verbazing, dat er geweldige vrachtwagens stonden voor de druk kery van de „tobbers". Er werd een „knaap" van een snelpers met inlegapparaat, benevens een zetmachine uitgeladen. Ik heb daar niet voor „op de loer" gelegen want hun drukkerij is schuin tegen over my. Iedere' drukker weet welke bedra gen nodig zyn voor zulk een „uit breiding" en ik was niet zo naïef om te denken, dat zy misschien een flinke erfenis hadden gekregen. En dat er in de loop der bezet tingsjaren naast myn drukkery, in het pakhuis van een verjaagde joodse firma voor een bedrag van naar mijn ruwe en niet overdreven schat ting vijftig duizend gulden papier lag opgeslagen, behoeft u niet te verwonderen. Want de beruchte Storm-uitgevery was hun grootste klant. 1948. Er was ook een andere kleine drukkery in Utrecht. Die deed niet mee en gaf zijn pers niet pry's om de barbaar te helpen. En zo kwam het, dat wy eens een afspraak had den; hy zou mij helpen een grote oplaag van „Vry Nederland" te drukken. Maar de volgende dag kwam hy niet. Hij zat al reeds in de gevange nis op het Wolvenplein. De S.D. was hem op het spoor 1944. Wonder boven wonder kwam hy na vele verschrikkingen en na lange tjjd vry. En omdat de gevangenis Hy kon weer werken en krabbelde met veel zorg er weer boven op. Tot zover dus een redelijke oplos sing. De andere drukkers waren intussen voor een aantal jaren uitgesloten uit de drukkersstand. Wat doet men in zulk geval? Men zet een „beheerder" er in, neemt een advocaat in de arm en stelt een eis tot teruggave van zyn vroeger „bezit", verdiend met het drukken van „vergif", dat de vreemde bezetter ons trachtte te doen slikken. Ge meent misschien: dat is al te dwaas, dat zou een premie zyn voor handlangers van de vijand, die ons land leeggestolen heeft! Ge vergist u! Deze collega krijgt een bevel tot teruggave van de pérs en een be dreiging van de „advocaat", dat, in dien de machine niet gedemonteerd en opgesteld werd in de drukkerij waar hy gedraaid heeft voor de be lagers van ons volk, zij er zelf toe zullen overgaan en de kosten voor zyn rekening xomen. Deze collega vertelde mij, dat nie mand hem kan helpen dat hy overal en by vele instanties is geweest, maar dat er „niets aan te doen" is. Ik kan het niet- geloven. Maar ik denk, dat ik toch wel erg naïef ben. Nog even een „kleinigheid". „Juri disch" heeft dit er niets mee te maken. Maar ik zag een foto in de krant „Krimipaldirector Schreieder, gezeten in de duinen lekker in het zonnetje, met een krant. En ik lees, 'dat er een auto tot zyn beschikking is gesteld en een woning in Den Haag. Tot dank voor ue vernietiging van zovele mensenlevens, die deze „perfecte politieman" op zyn geweten heeft. Maar, dat „ist nicht wahr". Want hij heeft het nooit zelf gedaan, immers „Befehl is Befehl", zoals we allen weten. Hoewel, ik heb toch even naar myn hoofd gegrepen en my zelf afgevraagd, het een met het ander vergelijkende, of ik werkelijk in Nederland leef. Het schijnt, dat we niet meer ver ontwaardigd kunnen zijn. „Graficus" JAN HENDRIKS. Op WOENSDAG a.s. zal er yoor U weer een van die vrij heden zijn, waaraan wij de Democratie kunnen kennen en be staat hierin, dat U dan weer in volle vrijheid Uw stem kunt brengen. Keuze is er deze keer weer voldoende. Niet minder dan 12 lijsten sieren Uw stembiljet. Er zijn Communisten-candidaten, er zijn protestanten, maar er zijn ook verdwaalde lijsten, die zich Katholieken noemen, met name de P. v.d. A. en niet te ver geten de lijst WELTER. Deze dient zich aan in het huis aan huis verspreid blad: Actie van het Voorlopig Comité van Actie. Het zal daarom nuttig zijn nog eens te herhalen het laatste Herderlijk schrijven van het Hoogwaardig Episcopaat, waarin letterlijk het volgende wordt gezegd: „Hoe maken wij dan het beste gebruik van ons stemrecht, gelet op de godsdienstige en staatkundige verhoudingen in ons Vaderland Bij de verkiezingen in 1946 hebben Wij verklaard, dat de Katholieke Volkspartij naar Onze overtuiging de beste waarborgen biedt voor de eerbiediging en de naleving van de zedelijke normen van het Christendom op het terrein van wetgeving en bestuur. Welnu, Wij zijn van mening deze ver klaring ook nu nog te moeten handhaven.'' Dit is de letterlijke tekst en is daar nu nog een verder commentaar op nodig, wanneer ons hoogste kerkelijk gezag 'ons dit voorhoudt Moet nu de geachte heer Weiter nog trachten tweedracht te zaaien Mag ik U er even aan herinneren, hoe gij voor enkele weken terug met moeite Uw brief hebt geschreven naar Uw Italiaanse broeders en zusters: Hoe gij deze trachtte aan te sporen hun stem uit te brengen op de lijst der Christelijke Volkspartij. Gij offerde daarvoor nog een kwartje. Wij herinneren ons nog in welke spanning wij de uitslag van de verkiezingen afwachtten en juichten mee dat aan een andere partij een genadeslag, werd toegebracht. Toon nu dan ook, dat met de stemming van a.s. Woensdag Gij Uw stem uitbrengt op, ja, moet ik het nog zeggen het eerste vakje achter de naam van onze Minister-President DR. BEEL, dus: Nog een ander voornaam punt. Het is namelijk een traditie, dat de plaatselijke afdeling der K.V.P. er voor zorgt, dat zieken en ouden van dagen op den dag der verkiezing kosteloos aan huis worden afgehaald en weer worden thuis gebracht. Juist met deze verkiezing zal dit nog meer dan anders noodzakelijk zijn, om daardoor geen enkele stem verloren te laten gaan. Ook dit jaar wordt deze ttaditie in ere gehouden. Bij deze richt het bestuur der pl. afdeling zich tot de heren autobezitters om op dien dag hun wagen gratis ter beschikking te stellen voor dit mooie doel. Het bestuur hoopt, dat geen enkele zal achter blijven. Wat de zieken en ouden van dagen betreft, die wensen afgehaald te worden, deze kunnen zich a.s. Maandag opgeven bij A. Jeuken, Grotestraat 23b van 9—12 en van 2—5 uur of bij het Secretariaat Langeweg 22 van 57 uur. Palestina Dé helft van de 4-weekse wapen stilstandsperiode is voorby en Graaf Bernadotte, do onderhandelaars der Verenigde Naties is gereedgekomen met zyn voorstellen om de Palestijnse kwestie op te lossen en teregelen. Deze voorstellen zyn nu aan Ara bieren en Joden overhandigd, ter nadere bestudering en de wereld wacht met spanning de resultaten af. De hele ontwikkeling van deze kwestie in het Midden-Oosten is van groot belang voor de wereld, daar hierin niet alleen twee gewapende groepen tegenover elkaar staan, maar ook twee rassen. De Arabische wereld uit de doem van een duizendjarige slaap ontwaakt, blijkt het fanatisme niet verloren te hebben. Amerika en Europa staan tegenover een Arabische wereld, die vast be sloten is niet meer te wijken voor vreemd geweld. De Joden zijn daar de dupe van. Deze eeuwige zwervers, altyd vervolgd en geplaagd, krijgen ook nu hun rustplaats niet. Christus woorden zyn tot op heden nog immer uitgekomen. Hoewel de plannen nog geheim zijn, laten de Arabieren reeds duidelijk merken, dat zy niet van zins zyn om ook maar een duim uit Palestina te wijken en dat is voor de conferentie al een veeg teken. Engeland Nadat in Londen reeds 2 weken gestaakt werd door de havenarbeiders, hadden ook de havenarbeiders in Liverpool en Glasgow het werk neer gelegd en dreigde Engeland zyn im en export totaal lam gelegd te worden. En dit alles gebeurde terwijl de vak bondleiders en vakcommissies tot stakingen afkeurden. Honderden schepen lagen te wachten om gelost te worden. Militairen zijn naar de dokken gezonden om de goederen, die veelal lagen te bederven, te lossen, maar hun aantal was veel te gering. Zoals bekend, zijn de stakingen be gonnen omdat elf havenarbeiders zjjn geschorst, welk feit door voornamelijk communistische stokers is aange grepen om tegen de wil der vak verenigingen in, deze staking door te dryven. Nu heeft de Koning van Engeland de noodtoestand geproclameerd, waar door de regering alle maatregelen kan nemen die zij nodig acht. Premier Atlee deed een dringend beroep op de bevolking en op de havenarbeiders om weer aan de slag te gaan. Enkel door dit uiterst krachtdadig optreden is het gelukt deze staking de kop in te krijgen, maar Engeland heeft zijn tol moeten betalen aan com munistische agitatie. Duitsland De Russen hebben hun offensief tegen de Westerse geallieerden voort gezet. Zy sloten de grenzen van hun sector en de voedselblokkade was be gonnen. „Vertrekken of verhongeren", dat was de practische conclusie van de Russische maatregelen. Gas, water en electriciteit ver dwenen en de herstellingen aan brug gen en wegen zullen wel zo lang duren tot de Amerikanen tot Engel sen en Fransen zeggen „kom jongens, we gaan". Maar daar lijkt het nog lang niet op. Met Amerikaans élan is er een lucht vloot van grote transport-vliegtuigen naar Duitsland gezonden'die door de lucht het benodigde voedsel naar Berlijn moet brengen. Of het echter technisch mogelijk is om 2.500.000 mensen van voedsel te blijven voor zien moeten we afwachten. Maar niet afgewacht worden, mogelijke door de communisten georganiseerde voedsel- opstanden. De Westelijke geallieerden zyn actief genoeg om dit gevaar te onderdrukken. Dat de Amerikanen de Russische generaal Sokolofsky een uurtje in de petoet hebben gezet omdat hy te hard reed, moet men maar als een kleine wraakneming beschouwen. Want grotere zullen ongetwijfeld nog vol gen, indien de Rassen voor die tijd niet zullen inzien, dat al hun pogin gen om de Westerse geallieerden uit Berlijn te dringen en daarmede de scheuring van Duitsland te voltooien, op niets uitlopen. Want, en dat is wel opmerkelijk in deze geschiedenis, zowel de Russen als de Westerse mogendheden, hebben een slag om de arm gehouden. Engeland, Frankrijk en Amerika hebben nog steeds niet verklaard, dat alle contact met de Russen verbroken is. Frankryk zelfs een soort bemid- delingsaanbod gedaan en op ChurciU's waarschuwende woorden, nu niet zo lang te wachten als in 1939 in Mun- chen, is in het geheel geen "commen taar of goedkeuring van Engelands regering jjekomen. Per. slot van rekening behoeft de Rus maar zijn ^technische redenen" opgelost te hebben en de zaak draait als vroeger. En gezien de houding der Westerse mogendheden ligt hier de oplossing. Want weggaan uit Berlijn betekent voor de Westerse een te groot prestige verlies, dat zy zich ge zien de voorbeelden in 1938 en 1939, niet kunnen veroorloven. Waarschijnlijk 'zal de Berlynse ge meenteraad hierby als bemiddelaar optreden, die ook al via Dene marken, de Verenigde Naties om bij stand hebben verzocht. Ook wordt een gezamenlijk optreden der drie Westerse mogendheden verwacht, gezien het diplomatische verkeer der laatste dagen. Joego-Slayië Het opmerkelijkste nieuws is deze week wel gekomen van achter het s Galen Gordijn waar het informatie bureau der communistische party en (Kominform) in een vergadering in Roemenië haar banvloek heeft uitge sproken over de communistische leiders van Joego-Slavië. Communistische afgevaardigden uit Bulgarije, Roemenië, Rusland, Hon garije, Polen, Tsjeclioslowakijej Fran- rjjk en Italië hebben de leiders ver weten niet te willen deelnemen aan bovenstaande vergadering, een politiek van haat jegens Rusland te voeren, de buitenlandse politiek van Rusland niet te volgen en het kapitalisme niet te verbannen uit hun land. Kortom niet precies in het schuitje gevaren had, dat Moskou voorschreef.

Peel en Maas | 1948 | | pagina 1