Oda, de Koningsdochter.
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Venray-Peking, enkele reis
Qns *Jndiëhóek{e...
£imduigs aacdemck
30-jarig bestaan
l^cumuak-adeicUisiónd
4}aHd&ócq$póit.
Zaterdag 21 Juni 1947 No. 25
Acht en Zestigste Jaargang
Firma
Druk en Uitgave,
van den Munckhof
Drukkerij
Kantoorboekhandel
Grootestraat 28
Telefoon K 4780 512
Postrekening 150652
PEEL EN MAAS
Advertentieprijzen
op aanvraag verstrekt
Abonnement sprijs
per kwartaal:
voor Venray fl l.CQ
buiten Venray fl 1.20
uitsluitend vooruitbet.
Aan boord van s.s. Stephen Kearny.
Dinsdag 29 April.
„We gaan naar Rome", zongen we
toen we naar de trein gingen. Maar
dat zingen was gauw afgelopen. Des
nachts om kwart over twaalf - om
half elf stonden wij al op het perron
stappen wij in een propvolle trein.
Geen zitplaats. Tot 9 uur 's morgens
staan we schouder aan schouder in
de doorloop, zonder de mogelijkheid
zelfs om even op do grond te gaan
zitten. Van slapen is geen sprake.
Het wordt ondragelijk benauwd, daar
de trein al maar door tunnels ram
melt, waar de ramen gesloten moe
ten blijven, vanwege de rook en het
roet.
Ongure individuen wringen zich
telkens tussen ons door. We hebben
nog geen kwaad vermoeden, totdat
na een uur, één van ons zijn porte
feuille mist met al zjjn geld, een
ander zijn portemonnaie. Van dat
ogenblik staan we met de handen
op onze zakken. Een afschuwelijke
nacht. Tegen negen uur krijgen we
om beurtenden zitplaatsje. We boe
melen intussen verder en komen des
namiddags om 5 uur geradbraakt en
nog nuchter in Rome aan.
We informeren zo gauw mogelijk
naar de kans op een particuliere
audiëntie. Er wordt ons weinig hoop
gegeven, maar er zullen pogingen ge
daan worden.
De volgende dagen dwalen wy rond
door Rome, waar zo ontzaglijk veel te
zien is, teveel voor enkele dagen. Het
treft, dat er verschillende Nederlandse
medebroeders zitten in Rome, die ons
het voornaamste later zien.
In Rome heeft haast elke steen zijn
geschiedenis. Pausen en keizers, mar
telaren en kerkvervolgers hebben er
een gedachtenis nagelaten.
We mochten neerknielen op de
graven van Petrus en Paulus. In de
Catacomben vonden we de graven
der martelaren uit de eerste christen
lijden. Vermeldenswaardig is, dat
een Maastrichtenaar ons als gids dien
de in de Catacomben.
Waar men ook komt in P.ome, over
al vindt men de resten uit vroeger
lijden. Stadspoorten, stukken van de
beroemde waterleiding, waarmee eens
de oude Romeinen het water uit de
bergen naar Rome deden vloeien.
De ruïne's van Nero's paleizen, zui
len en erebogen, men kan geen stap
zetten zonder herinnerd te worden
aan het aloude Rome der Romeinen.
Van de prachtige oude kerken hebben
wy er verschillende bezocht. De mees
te indruk maakten op ons de St. Pau
lus en de St. Pieter. Deze laatste, de
Pauselijke basiliek heeft zulk een
afmetingen, dat men wel eens vertelt,
dat de wiiwaterbakken op meertjes
lijken en dat de koster een roeibootje
nodig heeft om by de pit van de Gods
lamp te komen.
Maar zonder gekheid kan men zeg
gen, dat de Paterskerk van Venray in
het portaal van St. Pieter kan wan
delen. Er is plaats voor 40.000 mensen.
Men kan er gerust een stuk of vijf
hoogmissen houden, zonder hinder
van elkaar te hebben.
Rome is vooral het centrum der
Christenheid. Elke orde en congre
gatie is er vertegenwoordigd. De
straten zijn paars van de monsignori's
en de bisschoppon. Een bisschop valt
er helemaal niet op.
Daar zegt men gewoon goeie dag
tegen op straat. Men moet minstens
het purper van de kardinaal dragen om
in tel te zyn.
Enkele dagen voor onze aankomst
in Rome, heeft er een merkwaardige
zaligverklaring plaats gehad. Het be
treft een Italiaans meisje, Maria
Goretti, van 12 jaar, dat in 1902 door
een knecht vermoord werd, omdat zy
zijn verleiding weerstond. Na haar
dood verscheen zij aan haar moor
denaar en bekeerde hem volkomen.
Sindsdien doet zy zoveel wonderen,
dat men nu reeds tot haar zalig
verklaring is overgegaan.
Het merkwaardige van deze zalig
verklaring is, dat haar eigen moeder,
twee zusters en een broer tegenwoor-
erby tegenwoordig waren.
De moordenaar leeft nog en is er
gens knecht in een klooster. Hy zou
ook by de Zaligverklaring tegenwoor
dig zyn. Maar 's nachts voor het ver
trek, werd er in het klooster inge
broken en bij een vechtpartij werd
de pater gewond die hem zou ver
gezellen, daarom bleef hy maarthuis.
Het lichaam van de Zalige ligt op
gebaard in één der kerken van Rome.
Dagelijks trekken duizenden mensen
naar die kerk. Ook de moeder en
zussen komen daar. En dan kent het
enthousiasme der Italianen geen gren
zen meer. Iedereen wil haar zien en
aanraken. De verering voor de jeug
dige martelares is zo groot, dat zy
gauw één der meest populaire heili
gen zal zyn. Een van ons heeft zoo'n
toneel gezien toen een zus van de
zalige de kerk bezocht.
Van onze audiëntie horen we maar
niets. We beginnen er voor te vrezen.
Op Zondag 4 Mei maken we de zalig
verklaring mee van Zuster Alice Le
Clerq. 's Morgens voor de H. Mis zien
wy de grandiose intocht der Kardi
nalen. 's Middags komt de Paus zelf
de reliquien der nieuwe zalige ver
eren. Een uur tevoren hebben we een
plaatsje veroverd dicht bij de ingang.
De kolossale ruimte der St. Pieter
stroomt vol. Precies op tijd, wordt de
H. Vader de St. Pieter binnengedra
gen. De mensen klappen en juichen,
Zegenend wordt de H. Vader voort
gedragen en verdwijnt als een kleine
witte stip voor in de St. Pieter.
Do terugkomst is alleen merkbaar
aan het naderbij komend gejuich, dat
met de H. Vader naar ons toekomt.
Bij de uitgang, dicht by de plek waar
wy staan, gaat de Paus staan en met
een wyd gebaar geeft hij alle aan
wezigen de zegen.
De volgende dag, Maandag, is de
laatste van ons verblyf in Rome en
we hebben nog steeds niets gehoord
van de audiëntie.
We besluiten, er maar op af te
gaan en te proberen door de Zwit
sers en Monsignori's heen te breken
om bjj de Paus te komen. Maar by
de eerste instantie stranden we
reeds. We moeten onverrichterzake
terug. We hebben slechts kaarten
gekregen voor de algemene audiëntie
welke die avond gehouden wordt bi
gelegenheid van de zaligverklaring.
Zo staan we 's middags geperst tus
sen duizenden Franse pelgrims, voor
al zusters en pensionairen. We ont
dekten vlak by ons enkele meisjes
uit Tilburg.
De Paus sprak 20 minuten in het
Frans, naar aanleiding van de zalig
verklaring. We deden nog een poging
om de speciale zegen van de H.
Vader .voor ons te krijgen, maar de
omgeving van de Paus is onverbid
delijk.
Zo hebben wy het voornaamste
doel van ons bezoek aan Rome ge
mist.
We menen geen tyd meer te heb
ben om Assisie te bezoeken en zo
zitten we de volgende middag om 12
uur in de trein naar Genua, waar
wy 's morgens om 5 uur aankomen.
Tot onze grote ergernis horen wy
daar, dat onze boot voorlopig nog
niet vertrekt. We hadden gerust naar
Assisiè kunnen gaan. Nu is ook dat
verkeken.
Zondag 11 Mei.
Vanaf Woensdag zitten we op de
boot, die nog steeds niet kan ver
trekken. Vanmiddag zyn we de stad
in geweest. Het lichaam van de H.
Catharina van Siëna wordt van de
kathedraal overgebracht naar een
andere kerk. Een grote stoet van 25
duizend kinderen trekt door de stra
ten. Bij zoo'n gelegenheid is Genua
helemaal katholiek.
Wy maken kennis met een troep
Genuase verkenners, die ons nader
hand op de boot komen opzoeken.
Zy vertellen ons, dat de verkenners
in Italië nog gering in aantal zyn.
't Grootste deel der jeugd is commu
nistisch georganiseerd. Het commu
nisme is hier werkelijk een groot
g9vaar. De aanhang is enorm.
De Italianen weten niet wat het
communisme is. Ze zijn er lid van
zonder dat ze ook maar een vermoe
den hebben vari wat ze doen. Het
blijkt hier duidelijk. De felste com
munist zal voor de Paus door 't vuur
gaan. Men vertelt zelfs, maar dit is
geheel voor xekening van de vertel
ler dat religieuzen er geen be
zwaar in zien communistisch te
stemmen.
's Avonds loopt een Nederlands
schip de haven binnen. Als we onze
kyker er op richten, zien we daar
enkele bruine pijen aan boord. We
zetten het Wilhelmus in. Naderhand
roeien we er naar toe. Het blijken
Belgische Carmelieten te zyn op de
thuisreis.
Maandag 12 Mei.
We zyn weer op zee. Om 12 uur
zouden we vertrekken. Maar het is
half vier als de sleepboten zich schrap
zetten en ons naar buiten slepen.
Het is twee maanden geleden, dat
in Genua onze reis hardhandig werd
onderbroken. Het valt ons nog mee,
dat de ouderbreking niet van langer
duur is geworden.
De zee is spiegelglad. De zon is
warm. We liggen in dekstoelen te
genieten van 't mooie uitzicht op de
Italiaanse bergen. Vannacht zullen
we Livorno bereiken, maar nog niet
binnenvaren. Er moeten hier nog
veel mijnenvelden liggen, daarom
moeten we voorzichtig varen.
Er hangt ons weer een nieuw
vaar boven het hoofd. Op 1 Juni
zullen de Amerikaanse zeelieden in
staking gaan. Ze eisen een 6-urige
werkdag. De kapitein hoopt het voor
de bemanning geheim te kunnen
houden, maar dat lukt toch niet.
Als ze maar zo verstandig zyn, om
niet te staken als we midden op
zee zyn. Tegen 1 Juni zyn we in de
buurt van Aden, de streek van de
grootste hitte. Alle kans dat we
daar lang van mogen genieten.
Dinsdag 13 Mei.
Vannacht om 1 uur hebben we 't
anker laten vallen voor de haven
van Livorno, om het daglicht af te
wachten. Om 9 uur vai-en we binnen
in een deerlijk verwoeste haven. Er
een kleine doorgang door de ver
sperringen van gezonken schepen.
Haven en stad maken een trieste
indruk. Het is een stoffige, vieze
boel.
Bodjong-Pitjoeng, Mei '47.
Wy hebben ons neergezet, om van
uit deze warme tropen, via „Peel en
Maas", onze dorpsgenoten een tweede
brief te schrijven. We zullen het thans
hebben over onze nieuwe legerplaats,
Bodj ongPitjoeng.
Zoals wy U reeds schreven, zyn
wy 't grootste gedeelte van de tyd.
dat wy in Batavia hebben vertoefd,
werkzaam geweest als wachtbataljon,
Ons verlangen om naar builen te
kunnen, de rimboe in, is thans ver
vuld, want Bodjong—Pitjoeng ligt zo
wat 15 km. van het dichtstbijzijnde
dorp vandaan.
De bevolking bestaat uitsluitend uit
Soendanezen, die tot de grootste aan
hangers van het Oranjehuis gerekend
kunnen worden. Ik behoef je dan ook
niet te schrijven, hoe we daar bij
onze aankomst onthaald zyn. Als het
ons ergens goed is bevallen, dan is
het toch zeker hier en we moeten
eerlyk bekennen, Yenray was goed
en plezierig, maar zo mooi als hier
was het er toch niet. Gelukkig voor
ons, dat we geen heimwee hebben,
dat ge hieruit wel zult opmerken.
Onze legerplaats ligt in een dalen
is omgeven door hoge bergen, die er
heel anders uitzien, dan b.v. „de
Boscbhuuze". De bergen hier, zyn
daarmee niet te vergelijken en het
beklimmen zonder gids is onbegonnen
werk. We hebben er een opgeschar
reld van 65 jaar, maar rap als een
hert. In een paar uur halen we 700
tot 1000 m. hoogte.
We vertrokken 's morgens om 8 u
met een groepje van 20 man en onze
tocht was dan na ongeveer 8 uur
ten einde. En het mooiste van alles
was, dat die oude heer ons vroeg of,
we moe waren, nou zeg we konden
zo wat niet meer en aan die oude zag
je niets. En toen hy lachend van ons
afscheid nam zei hy „Ik wil morgen
weer naar de bergen!"
Nou, wy hebben voorlopig onze
bekomst ervan, maar niettemin zal
zo'n klimpartytje, waardoor de spieren
eens echt loskomen, af en toe zeer
welkom zyn.
Tot weerziens in de gem. Yenray 1
Korp. J. GOMMANS en
sold. W. MAAS.
25 jaar
ST. CHRISTOFFEL
Definitief kunnen we thans mede
delen, dat de voorbereidingen voor
ons grote gymnastiekfeest volledig
naar wens zijn verlopen, de grootste
hindernissen zijn wel met enige
moeite, maar toch met succes
nomen".
De N.S. brengt 'n extra trein in de
baan om het grootste gedeelte der
deelnemers naar Venray te vervoeren,
de deelnemers welke "niet met deze
trein mee kunnen reizen, zullen per
bus naar Venray trekken.
Van één belangrijk ding zyn we
echter nog niet helemaal zeker, n.l.
„Moeder Natuui-", maar we hopen, dat
ook zij haar volledige medewerking
zal verlenen, opdat het zilveren jubi
leum van „St. Christoffel" volledig
moge slagen.
Pleel Venray wordt uitgenodigd om
aan ons zilveren feest deel te nemen,
want op 29 Juni viert Venray een
dubbel feest, n.l. de verjaardag van
Prins Bernard en het jubileum van
St. Christoffel en daarvan hopen wy,
dat overal in Venray de vlaggen zullen
wapperen.
Wy zullen Venray op 29 Juni
massaal gymnastiekfeest presenteren
met niet minder dan 700 deelnemers,
door deze wedstrijden zyn in totaal
42 prijzen beschikbaar gesteld, be
staande uit 40 medailles en 2 bekers.
Ons programma zal ingeleid worden
met 'n optocht door Venray en het
geheel wordt geopend, met 'p oefening
van circa 400 deelnemers, welke op
muziek, in massa, gelijktijdig wordt
uitgevoerd, daarna beginnen de wed
strijd aan brug, rek, paard en ringen,
met als slot pyramide's en acrobatiekj
6 luidsprekers zullen aanwezig zyn
om de wedstrijden te regelen, hou
Zondag 29 Juni daarom vrij en doe
mee aan ons feest.
in kunsthandel Zwitserlood
Weer herrijst vandaag een onzer
middenstandszaken in een a.h.w. her
nieuwd pandde Kunst* en Antiek
handel Zwitserlood zal heden Zater
dag, weer heropenen. Is dit op zich
zelf al 'n reden tot verheugenis, na
de puinperiode, die we nog lang niet
te boven zyn, er is nog een andere
reden tot vreugde, n.l. om hetgeen er
te zien en te bewonderen valt. We
troffen er immers, naast vele antieke
voorwerpen en schilderijen, ook een
kleine, bescheiden, maar aantrekke
lijke collectie kunstaardewerk van
„Sint Joris" te Beesel.
In z'n soort óók een herrijzenis, n.l.
uit de vloed van minderwaardige en
dure rommel, die zich sinds de be
vrijding aandiende als kunstkeramiek.
Gelukkig, Limburg weert zich, Lim
burg neemt revanche tegen al die
Ersatz, al die karakterloze, wan
smakelijke prullen, die ons door on
eerlijke speculanten worden opge-
Dat ditfeest Zaterdagavond nu juist
een succes was, durven we niec te
beweren. Henri In 't Sas, de voor
drachtkunstenaar kon de zaal niet
mee kiygen, met alle gevolgen van
dien, maar de verschillende sprekers
des te beter.
Onder de talloze arbeiders, vergezeld
van vrouw of meisj6, heerste een
geanimeerde stemming, waartoe de
diverse tractaties hot hunne bij
droegen.
Veel genodigden woonden deze
feestvergadering by, zo zagen wy o.a.
de H.Eerw. Heer Deken, de heer
Burgemeester, de heer N. Windt,
hoofdbestuurder, de heren Wethouders
en de afgevaardigden der arbeiders in
de Gemeenteraad.
De Voorzitter gaf in zijn openings
woord een kort overzicht van het
werk van de bond in haar 20-jarig
bestaan, met al zyn lief en leed hier
in Venray en hy dankte de heren
Peters en Ponjé, wat zij resp. als
voorzitter en penningmeester voor de
groei en bloei van deze afdeling heb
ben gedaan.
Na enkele voordrachten sprak do
heer W. Peeters, die de aanwezigen
hartelijk welkom heette, vooi-al de
heer Windt, die door het 19 jaren
samenwerken met deze afdeling, er
mee verbonden is door een hechte
band.
Dan besprak de heer Peeters, het
nut van de vakverenigingen en gaf
een overzicht van 1850 tot nu, van
wat er in die tyd bereikt is.
Was er in 1850, by de opkomst en
opbloei van de groot-industriön, ook
maar iets voor de arbeiders gedaan
De lonen laag, de wei-ktyden lang
en wilde men iets verdienen, dan
moesten vrouw en kinderen mee de
fabriek in. Er heersten toestanden
die onbeschrijfelijk waren en het was
Paus Leo XIII z.g., die in Zijn Ency
cliek „Rerum Novarum", een dam
opwierp tegen het liberalisme en kapi
talisme, die van de arbeiders slaven
maakten, overheerst door een kleine
kliek rijken. De bonden en vakver
enigingen ontstonden en langzaam
maar zeker verwierf de arbeider
betere sociale voorzieningen en ver
betering der arbeidsvoorwaarden. En
wie begrepen heeft wat zich in deze
laatste eeuw heeft afgespeeld, zal het
nut van een vakorganisatie duidelijk
zyn. De Duitsers kenden haar macht
en verboden haar in 1941, maar in
Maart 1945, in alle rompslomp van
evacuatie e.d., herees deze afdeling
hier in Venray weer en op het ogen
blik zyn er meer dan 800 bouwvak
arbeiders hier lid van de bond.
Bouwvakarbeiders, die in deze
uiterst moeilijke tyd hun taak zullen
begrijpen, in wier handen de weder
opbouw van onze plaats voor een
groot deel ligt.
Spreker waarschuwde de leden te
begrijpen, dat in deze tyd de plich
ten voor de rechten moeten gaan en
dat zy hun vak hoog moeten houden,
een vak, zo veelzijdig, dat zoveel
voldoening geeft. Laat uw kinderen
toch bouwvakarbeiders worden, zij
leren dan een goed vak, waarmee zy
de kost verdienen kunnen.
De ambachtsschool die in Venray
komt, zal zich speciaal daarop toe
leggen.
Hy riep de vrouwen op, hun man
nen trouw naar de vergadering te
zenden, waar de belangen bepraat
en bepleit worden, niet alleen van
de bouwvakarbeiders, maar ook en
vooral van hunne gezinnen.
Na de pauze sprak de heer Windt,
hoofdbestuurder, en het is altyd weer
een verrassing, deze spreker te horen.
Ook hij gaf op de hem eigen karak
teristieke wyze een overzicht van de
bond en afdeling en hij "wees vooral
op de verbetering der sociale toe
standen.
Metrecht was hy trots op dat
wat de bond bereist heeft met de
Ziektewet, Consumentencrediet, Kin
derbijslagwet, Ouderdomsvoorziening
enz., maar dit betekent nog aller
minst het einde. Over de nieuwe
plannen die op stapel staan, liet de
lieer Windt zich ook nog uit.
Zo jjvil men komen tot een Fonds
vorming voor kwade dagen, wanneer
"niet gewerkt kon worden. Een bouw
vakarbeider, die uitgevroren was,
kreeg hier in Venray maximum f27,
in de toekomst wil men echter ko-
mon tot 4S maal de uurprys. Dit
geldt ook voor de korte dagen, wan
neer slechts 45 uur gewerkt kan
worden, moet men voor 48 uur
uitbetaald krijgen.
De plannen worden hiervoor uitge
werkt, evenals voor de bedryfspen-
sioenering. Het College van Ryksbe-
middelaars wenst geen loonsverho
ging, maar als deze loonsverhoging
opgespaard wordt voor pensioen,
heeft men geen bezwaar. De arbeider
zal dan 8 cent meer verdienen, die
echter niet uitbetaald worden. De
werkgever doet er nog 3 centen poi
uur by en voor iedere bouwvakar
beider ligt het pensioen klaar.
Spreker wees er op, dat de nadruk
van het bonds werk wel dikwyls viel
op de sociale verbeteringen, maar ook
het geestelijke werd niet vergeten,
Deze bond is Roomsch-Katholiek ge
organiseerd en ook dit besef dient te
worden opgevoerd, vooral nu, nu
het communisme door zynwroetwerk
druk uitoefent, ook in ons land.
Hier' past geen slappe houding,
hier moet gevochten worden en
moet men principieel sterk staan.
Het was laat, toen de Voorzitter
deze vergadering sloot, maar tevreden
ging men huiswaarts. Ook in de
komende tijd zal de R.K. Bouwvak-
arbeideisbond „St. Joseph" weten te
strijden voor de geestelijke en wereld
lijke belangen van haar leden en
laten we hopen met hetzelfde succes
als dat der afgelopen jaren.
Het is alweer een hele tyd geleden,
dat „Drikus Willems" voor de jeugd
hier in Venray een naam was, die
zo'n klein stukje hemel ontsloot,
want die hield in schommels, perd-
jesspul, wip,ringen, ïavotten, stoeien,
alles waar een kinderhart maar naar
verlangen kan. Drikus Willems is
niet meer en zijn kinderspeeltuin
verliep, de jeugd vond weer wat
anders.
Eenige tyd geleden werd echter
dit mooie stukje natuur herontdekt
en nu door het Toneelgezelschap
Hioob, dat deze plaats uiterst ge
schikt vond voor openluchttheater.
Plannen werden gesmeed en over
enkele weken zal liet geopend wor
den.
De speeltuin van Drikus Willems
zal dan een openluchttheater zyn,
zoals er weinig in de lande te vinden
zyn en het was een goede gedachte
van de toneelclub om als opening
een stuk op te voeren dat het leven
behandeld van St. Oda.
De ouderen zullen zich nog goed
herinneren, het geweldig succes, dat
een 6tuk van dezelfde naam voor
een twintig jaar terug behaalde.
Hoewel hetzelfde thema behan
delend, is dit spel, special geschre
ven door P. Vermeltfoort, van heel
andere opzet. Als het vorige en beide
stukken vergelijkend, kan men niet
anders zeggen, dan dat dit frisser,
fleuriger en beter is.
Groots opgezet, zal dit stuk niet
nalaten indruk te maken op de
ongetwijfeld talrijke bezoekers, die
na het spel „Hioob" weten, dat onze
toneelclub werkelyk iets presteren
kan. „Oda, de Koningsdochter" geeft
o.a. de grote strijd tussen de Pieten
uit Ierland en de Scoten, de bekering
van de koningszoon Diormit, die als
krijgsgevangene aan het hof van
Eugenius, de vader van Oda, zyn
vroegere geliefde Maria terugziet, die
later weer met hem, na zyn be
kering, de troon van Caledoniö zal
bestijgen.
We zien de kroonprins van Ulster,
die als pelgrim vermomd, het hart
van Oda verovert, maar na hare blind
heid laf verraad aan haar ploegt: de
elegante, maar venijnige Isabel, die
geen knappe man met rust kan
laten en aan Oda haar geluk niet
gunt; het roemrijk twee* al, de dwaze
prins Andreas en de plaagzieke Ot-
ger, dié beiden wel eens een enkel
wys woord spreken, maar in vreugd
en tegenspoed aan Oda verknocht
blyven.
En boven alles de nobele Eugenius,
die droomt van een wereldrijk en op
het toppunt van zyn roem, al zyn
wensen in rook ziet vervliegen door
de vlucht van zyn dochter Oda, die
hare kuisheid tot iedere prijs wil
bewaren.
Geschiedenis wordt wel eens taai
genoemd, maar gebracht op een wyze,
als het in dit Odaspel gebeurd, zal
het voor iedere bezoeker een aange
name middag 'zyn.
We twyfelen er niet aan, of van
heinde en verre zal men komen om
dit unieke openluchtspel in een der
gelijk mooi theater te gaan zien.
drongen.
Limburg, met zyn goede klei, is van
ouds de streek, waar de pottenbakker
thuis hoort, waar hy al werkte ten
tijde der Romeinen, waar hy nog
wei'kt en streeft om zyn product te
veredelen, om er iets in te leggen van
wat hem innerlijk beweegt.
Op vele plaatsen in Limburg treffen
we kernen, centra van pottenbakkers
kunst aan en niet zelden werken er
juist onze beste kunstenaars. Charles
Vos, v. Roosendaal e.a. werkten te
Maastricht, in Brunssum vinden we
het „Kleiatelier der Staatsmijnen",
waar momenteel Bellefroid, Pater Rats
Eug. Laudy e.a. hun kunst van wel
zeer bijzondere schoonheid uitoefenen.
Tegelen heeft de Riissell-fabriek,
waar onder leiding van Rent- Smeets,
volkskunst door volksjongens beoefend
wordt, maar kent ook andere zelf
standige werkplaatsen.
Al de genoemden vervaardigen het
z.g. „zacht aardewerk", met of zonder
glazuur, in de kleur van de gebakken
klei zelf, of in de meest verfijnde
kleurschakeringen. (Fayence Majolica).
In tegenstelling daarmeo ontmoeten
we in de laatste tyd in do kunst
handel een product van „hard aarde
werk" (grês), gebakken in do Klei-
warenfabriek „St. Joris" te Boesol.
De keramiek hier vervaardigd, is
a.h.w. versteend, wordt in andere
ovens gebakken, hooft geen eigenlyk
glazuur, maar dankt zyn zachtglan-
zend oppervlak, verlevendigd door
enkele kleurvlammen,aan hot gebruik
van bepaalde chemicaliën, die reeds
met de natte klei vermengd worden.
Dit „haide" aardewerk is dan ook
bestand tegen allerlei weersinvloeden,
zodat het uitnemend geschikt is voor
de open lucht. Omdat de Directio van
St. Joris do grote mogeljjkhodon van
dit product ook op artistiek gebied
begreep, bouwde ze naast de fabriek
een atelier, waar nu enige kunste
naars als Jean Lücker, Joep Thissen,
Piet Schoenmakers e.a. hun ideeën
trachten vorm te geven in de klei.
Dat dit atelier zowel technisch als
artistiek reeds veel wist te horeiken,
toonde wel zeer duidelijk de tentoon
stelling onlangs in Den Haag ge
houden.
Op meer bescheiden schaal toont
nu de kunsthandel Zwitserlood, een
kleine maar keurige collectie vazen,
schotels, plastieken enz. Wie dus be
lang stelt in goed, verantwoord, oer-
lijk, modern aardewerk, verzuime niet
even .een kykje te gaan nemen in de
nieuw geopende zaak. Zelfs do prijs
zal u niet afschrikken, deze is heus
niet duurder dan van vele zogenaamd
„artistieke", maar in waarheid karak
terloze producten.
Wellicht zullen we binnen niet al
te lange tyd in Venray, groter werk
van „St. Joris" te bewonderen krygen,
want, naar wy vernamen, ligt het in
de bedoeling van Y.V. te komen tot
de oplichting van een monument m
dit materiaal, uit dankbaarheid, na
mens allen, die in de bange dagen
van 1944 opname en beschutting von
den in de diverse kloosters vi\n onze
gemeente.
Zoals wy reeds eerder melden,
bestaat de Kring van Handboogschut
teryen in Venray „De Vriendschap"
dezen zomer 25 jaar. Op 22, 28 en 29
Jnni a.s. zal dit feest op luisterrijke
wijze worden gevierd door het houden
van een groot Nationaal Concours,
op de prachtige doelen van „Sr. Oda"
by café M. van de Ven.
„De Vriendschap" werd opgericht
op 11 Febr. 1922. Als eerste bestuur
werd gekozen: P. Gooi-en, voorzitter,
J. Arts, secretaris en P. Lauronsse,
commissaris. Aanvankelijk bestonden
in Venray nog maar enkele hand
boogschutteryen, doch dit aantal
groeide langzaam aan, zodat heden
13 verenigingen by de kring zyn
aangesloten.
Elk jaar worden enkele onderlin
ge concoursen georganiseerd, waarop
de verschillende verenigingen elkan
ders krachten kunnen meten en die
bjj alle schutters een grote populai-
riteit hebben.
In 1927 ging „de Vriendschap"
voor het eerst haar krachten meten
met andeie bonden. Velen herinneren
zich nog wel de spannende wedstrij
den, o.a. tegen de Midden-Limburgse
Bond en de Kantonnale Bond van
Weert.
Een tiental van de beste schutters
uit de aangesloten verenigingen
slaagden er telkens weer in de Ven
ray se eer hoog te houden.
In 1936 werd toegetredon tot de
R.K. Bond van Handboogschutter yen
„St. Sebastiaan". Naar do door dozo
bond georganiseerdo kring wedstrijden
werd jaarlijks een 12-tal schutters
afgevaardigd en tussen do boste
schutters van de lande sloegen doze
geen slecht figuur, getuige de 2de
prjjs in 1937, 5de prijs in 1988, 3de
prjjs in 1939 en 3do prjjs in 1940.
Toen in 1941 do fusie tot stand
kwam van „St. Sebastiaan" en do
Algemene Nederlandse Bond van
Handboogschutterijen, onder de naam
N.B. v. Handboogschujierjjen, ging
ook „de Vriendenkring" in baar ge
heel naar de nieuwe bond over.
Bedroeg de afstand waarop gescho
ten werd, vroeger 28 meter, daarna
moest worden overgegaan tot het
schieten op 26 meter.
Vermeld moge zeker worden hot
door „de Vriendenkring" in 1938
georganiseerde Missie-Concours bjj
„St. Hubertus" te Merselo, waaraan
door een 60-tal verenigingen uit het
land met meerdere zestallen werd
deelgenomen.
De grootste b'oei beleefde „De
Vriendschap" in 1942. Op een onder
ling concours bjj _St. Anna", werd
deelgenomen door 38 zestallen in
eigen kring. Hier werd ook het
hoogste puntenaantal geschoten uit
de geschiedenis van de kring.
„Willem Teil", Oirlo, leverde hier
de unieke prestatie om 220 punten
in 10 pijlen te schieten.
De laatste jaren worden jaarlijks
vriendschappelijke wedstrijden ge
houden met de Kring Venlo. Hoewel
Venray hiertegen nog steeds het on
derspit moest dolven, was 't kracht-
verschil nooit erg groot, o.a. in' 1942,
toen Venlo 2491 punten behaalde
tegen Venray 2474.
Dit jaar neemt een 7-tal, samen
gesteld uit de beste schutters uit
Venray, deelaan de Districtskampioen-
scbappen van Nederland en gezien de
reeds hiervoor gedane schoten zal ook