Oda, de Koningsdochter. WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Venray-Peking, enkele reis Qns *Jndiëhóek{e... £imduigs aacdemck 30-jarig bestaan l^cumuak-adeicUisiónd 4}aHd&ócq$póit. Zaterdag 21 Juni 1947 No. 25 Acht en Zestigste Jaargang Firma Druk en Uitgave, van den Munckhof Drukkerij Kantoorboekhandel Grootestraat 28 Telefoon K 4780 512 Postrekening 150652 PEEL EN MAAS Advertentieprijzen op aanvraag verstrekt Abonnement sprijs per kwartaal: voor Venray fl l.CQ buiten Venray fl 1.20 uitsluitend vooruitbet. Aan boord van s.s. Stephen Kearny. Dinsdag 29 April. „We gaan naar Rome", zongen we toen we naar de trein gingen. Maar dat zingen was gauw afgelopen. Des nachts om kwart over twaalf - om half elf stonden wij al op het perron stappen wij in een propvolle trein. Geen zitplaats. Tot 9 uur 's morgens staan we schouder aan schouder in de doorloop, zonder de mogelijkheid zelfs om even op do grond te gaan zitten. Van slapen is geen sprake. Het wordt ondragelijk benauwd, daar de trein al maar door tunnels ram melt, waar de ramen gesloten moe ten blijven, vanwege de rook en het roet. Ongure individuen wringen zich telkens tussen ons door. We hebben nog geen kwaad vermoeden, totdat na een uur, één van ons zijn porte feuille mist met al zjjn geld, een ander zijn portemonnaie. Van dat ogenblik staan we met de handen op onze zakken. Een afschuwelijke nacht. Tegen negen uur krijgen we om beurtenden zitplaatsje. We boe melen intussen verder en komen des namiddags om 5 uur geradbraakt en nog nuchter in Rome aan. We informeren zo gauw mogelijk naar de kans op een particuliere audiëntie. Er wordt ons weinig hoop gegeven, maar er zullen pogingen ge daan worden. De volgende dagen dwalen wy rond door Rome, waar zo ontzaglijk veel te zien is, teveel voor enkele dagen. Het treft, dat er verschillende Nederlandse medebroeders zitten in Rome, die ons het voornaamste later zien. In Rome heeft haast elke steen zijn geschiedenis. Pausen en keizers, mar telaren en kerkvervolgers hebben er een gedachtenis nagelaten. We mochten neerknielen op de graven van Petrus en Paulus. In de Catacomben vonden we de graven der martelaren uit de eerste christen lijden. Vermeldenswaardig is, dat een Maastrichtenaar ons als gids dien de in de Catacomben. Waar men ook komt in P.ome, over al vindt men de resten uit vroeger lijden. Stadspoorten, stukken van de beroemde waterleiding, waarmee eens de oude Romeinen het water uit de bergen naar Rome deden vloeien. De ruïne's van Nero's paleizen, zui len en erebogen, men kan geen stap zetten zonder herinnerd te worden aan het aloude Rome der Romeinen. Van de prachtige oude kerken hebben wy er verschillende bezocht. De mees te indruk maakten op ons de St. Pau lus en de St. Pieter. Deze laatste, de Pauselijke basiliek heeft zulk een afmetingen, dat men wel eens vertelt, dat de wiiwaterbakken op meertjes lijken en dat de koster een roeibootje nodig heeft om by de pit van de Gods lamp te komen. Maar zonder gekheid kan men zeg gen, dat de Paterskerk van Venray in het portaal van St. Pieter kan wan delen. Er is plaats voor 40.000 mensen. Men kan er gerust een stuk of vijf hoogmissen houden, zonder hinder van elkaar te hebben. Rome is vooral het centrum der Christenheid. Elke orde en congre gatie is er vertegenwoordigd. De straten zijn paars van de monsignori's en de bisschoppon. Een bisschop valt er helemaal niet op. Daar zegt men gewoon goeie dag tegen op straat. Men moet minstens het purper van de kardinaal dragen om in tel te zyn. Enkele dagen voor onze aankomst in Rome, heeft er een merkwaardige zaligverklaring plaats gehad. Het be treft een Italiaans meisje, Maria Goretti, van 12 jaar, dat in 1902 door een knecht vermoord werd, omdat zy zijn verleiding weerstond. Na haar dood verscheen zij aan haar moor denaar en bekeerde hem volkomen. Sindsdien doet zy zoveel wonderen, dat men nu reeds tot haar zalig verklaring is overgegaan. Het merkwaardige van deze zalig verklaring is, dat haar eigen moeder, twee zusters en een broer tegenwoor- erby tegenwoordig waren. De moordenaar leeft nog en is er gens knecht in een klooster. Hy zou ook by de Zaligverklaring tegenwoor dig zyn. Maar 's nachts voor het ver trek, werd er in het klooster inge broken en bij een vechtpartij werd de pater gewond die hem zou ver gezellen, daarom bleef hy maarthuis. Het lichaam van de Zalige ligt op gebaard in één der kerken van Rome. Dagelijks trekken duizenden mensen naar die kerk. Ook de moeder en zussen komen daar. En dan kent het enthousiasme der Italianen geen gren zen meer. Iedereen wil haar zien en aanraken. De verering voor de jeug dige martelares is zo groot, dat zy gauw één der meest populaire heili gen zal zyn. Een van ons heeft zoo'n toneel gezien toen een zus van de zalige de kerk bezocht. Van onze audiëntie horen we maar niets. We beginnen er voor te vrezen. Op Zondag 4 Mei maken we de zalig verklaring mee van Zuster Alice Le Clerq. 's Morgens voor de H. Mis zien wy de grandiose intocht der Kardi nalen. 's Middags komt de Paus zelf de reliquien der nieuwe zalige ver eren. Een uur tevoren hebben we een plaatsje veroverd dicht bij de ingang. De kolossale ruimte der St. Pieter stroomt vol. Precies op tijd, wordt de H. Vader de St. Pieter binnengedra gen. De mensen klappen en juichen, Zegenend wordt de H. Vader voort gedragen en verdwijnt als een kleine witte stip voor in de St. Pieter. Do terugkomst is alleen merkbaar aan het naderbij komend gejuich, dat met de H. Vader naar ons toekomt. Bij de uitgang, dicht by de plek waar wy staan, gaat de Paus staan en met een wyd gebaar geeft hij alle aan wezigen de zegen. De volgende dag, Maandag, is de laatste van ons verblyf in Rome en we hebben nog steeds niets gehoord van de audiëntie. We besluiten, er maar op af te gaan en te proberen door de Zwit sers en Monsignori's heen te breken om bjj de Paus te komen. Maar by de eerste instantie stranden we reeds. We moeten onverrichterzake terug. We hebben slechts kaarten gekregen voor de algemene audiëntie welke die avond gehouden wordt bi gelegenheid van de zaligverklaring. Zo staan we 's middags geperst tus sen duizenden Franse pelgrims, voor al zusters en pensionairen. We ont dekten vlak by ons enkele meisjes uit Tilburg. De Paus sprak 20 minuten in het Frans, naar aanleiding van de zalig verklaring. We deden nog een poging om de speciale zegen van de H. Vader .voor ons te krijgen, maar de omgeving van de Paus is onverbid delijk. Zo hebben wy het voornaamste doel van ons bezoek aan Rome ge mist. We menen geen tyd meer te heb ben om Assisie te bezoeken en zo zitten we de volgende middag om 12 uur in de trein naar Genua, waar wy 's morgens om 5 uur aankomen. Tot onze grote ergernis horen wy daar, dat onze boot voorlopig nog niet vertrekt. We hadden gerust naar Assisiè kunnen gaan. Nu is ook dat verkeken. Zondag 11 Mei. Vanaf Woensdag zitten we op de boot, die nog steeds niet kan ver trekken. Vanmiddag zyn we de stad in geweest. Het lichaam van de H. Catharina van Siëna wordt van de kathedraal overgebracht naar een andere kerk. Een grote stoet van 25 duizend kinderen trekt door de stra ten. Bij zoo'n gelegenheid is Genua helemaal katholiek. Wy maken kennis met een troep Genuase verkenners, die ons nader hand op de boot komen opzoeken. Zy vertellen ons, dat de verkenners in Italië nog gering in aantal zyn. 't Grootste deel der jeugd is commu nistisch georganiseerd. Het commu nisme is hier werkelijk een groot g9vaar. De aanhang is enorm. De Italianen weten niet wat het communisme is. Ze zijn er lid van zonder dat ze ook maar een vermoe den hebben vari wat ze doen. Het blijkt hier duidelijk. De felste com munist zal voor de Paus door 't vuur gaan. Men vertelt zelfs, maar dit is geheel voor xekening van de vertel ler dat religieuzen er geen be zwaar in zien communistisch te stemmen. 's Avonds loopt een Nederlands schip de haven binnen. Als we onze kyker er op richten, zien we daar enkele bruine pijen aan boord. We zetten het Wilhelmus in. Naderhand roeien we er naar toe. Het blijken Belgische Carmelieten te zyn op de thuisreis. Maandag 12 Mei. We zyn weer op zee. Om 12 uur zouden we vertrekken. Maar het is half vier als de sleepboten zich schrap zetten en ons naar buiten slepen. Het is twee maanden geleden, dat in Genua onze reis hardhandig werd onderbroken. Het valt ons nog mee, dat de ouderbreking niet van langer duur is geworden. De zee is spiegelglad. De zon is warm. We liggen in dekstoelen te genieten van 't mooie uitzicht op de Italiaanse bergen. Vannacht zullen we Livorno bereiken, maar nog niet binnenvaren. Er moeten hier nog veel mijnenvelden liggen, daarom moeten we voorzichtig varen. Er hangt ons weer een nieuw vaar boven het hoofd. Op 1 Juni zullen de Amerikaanse zeelieden in staking gaan. Ze eisen een 6-urige werkdag. De kapitein hoopt het voor de bemanning geheim te kunnen houden, maar dat lukt toch niet. Als ze maar zo verstandig zyn, om niet te staken als we midden op zee zyn. Tegen 1 Juni zyn we in de buurt van Aden, de streek van de grootste hitte. Alle kans dat we daar lang van mogen genieten. Dinsdag 13 Mei. Vannacht om 1 uur hebben we 't anker laten vallen voor de haven van Livorno, om het daglicht af te wachten. Om 9 uur vai-en we binnen in een deerlijk verwoeste haven. Er een kleine doorgang door de ver sperringen van gezonken schepen. Haven en stad maken een trieste indruk. Het is een stoffige, vieze boel. Bodjong-Pitjoeng, Mei '47. Wy hebben ons neergezet, om van uit deze warme tropen, via „Peel en Maas", onze dorpsgenoten een tweede brief te schrijven. We zullen het thans hebben over onze nieuwe legerplaats, Bodj ongPitjoeng. Zoals wy U reeds schreven, zyn wy 't grootste gedeelte van de tyd. dat wy in Batavia hebben vertoefd, werkzaam geweest als wachtbataljon, Ons verlangen om naar builen te kunnen, de rimboe in, is thans ver vuld, want Bodjong—Pitjoeng ligt zo wat 15 km. van het dichtstbijzijnde dorp vandaan. De bevolking bestaat uitsluitend uit Soendanezen, die tot de grootste aan hangers van het Oranjehuis gerekend kunnen worden. Ik behoef je dan ook niet te schrijven, hoe we daar bij onze aankomst onthaald zyn. Als het ons ergens goed is bevallen, dan is het toch zeker hier en we moeten eerlyk bekennen, Yenray was goed en plezierig, maar zo mooi als hier was het er toch niet. Gelukkig voor ons, dat we geen heimwee hebben, dat ge hieruit wel zult opmerken. Onze legerplaats ligt in een dalen is omgeven door hoge bergen, die er heel anders uitzien, dan b.v. „de Boscbhuuze". De bergen hier, zyn daarmee niet te vergelijken en het beklimmen zonder gids is onbegonnen werk. We hebben er een opgeschar reld van 65 jaar, maar rap als een hert. In een paar uur halen we 700 tot 1000 m. hoogte. We vertrokken 's morgens om 8 u met een groepje van 20 man en onze tocht was dan na ongeveer 8 uur ten einde. En het mooiste van alles was, dat die oude heer ons vroeg of, we moe waren, nou zeg we konden zo wat niet meer en aan die oude zag je niets. En toen hy lachend van ons afscheid nam zei hy „Ik wil morgen weer naar de bergen!" Nou, wy hebben voorlopig onze bekomst ervan, maar niettemin zal zo'n klimpartytje, waardoor de spieren eens echt loskomen, af en toe zeer welkom zyn. Tot weerziens in de gem. Yenray 1 Korp. J. GOMMANS en sold. W. MAAS. 25 jaar ST. CHRISTOFFEL Definitief kunnen we thans mede delen, dat de voorbereidingen voor ons grote gymnastiekfeest volledig naar wens zijn verlopen, de grootste hindernissen zijn wel met enige moeite, maar toch met succes nomen". De N.S. brengt 'n extra trein in de baan om het grootste gedeelte der deelnemers naar Venray te vervoeren, de deelnemers welke "niet met deze trein mee kunnen reizen, zullen per bus naar Venray trekken. Van één belangrijk ding zyn we echter nog niet helemaal zeker, n.l. „Moeder Natuui-", maar we hopen, dat ook zij haar volledige medewerking zal verlenen, opdat het zilveren jubi leum van „St. Christoffel" volledig moge slagen. Pleel Venray wordt uitgenodigd om aan ons zilveren feest deel te nemen, want op 29 Juni viert Venray een dubbel feest, n.l. de verjaardag van Prins Bernard en het jubileum van St. Christoffel en daarvan hopen wy, dat overal in Venray de vlaggen zullen wapperen. Wy zullen Venray op 29 Juni massaal gymnastiekfeest presenteren met niet minder dan 700 deelnemers, door deze wedstrijden zyn in totaal 42 prijzen beschikbaar gesteld, be staande uit 40 medailles en 2 bekers. Ons programma zal ingeleid worden met 'n optocht door Venray en het geheel wordt geopend, met 'p oefening van circa 400 deelnemers, welke op muziek, in massa, gelijktijdig wordt uitgevoerd, daarna beginnen de wed strijd aan brug, rek, paard en ringen, met als slot pyramide's en acrobatiekj 6 luidsprekers zullen aanwezig zyn om de wedstrijden te regelen, hou Zondag 29 Juni daarom vrij en doe mee aan ons feest. in kunsthandel Zwitserlood Weer herrijst vandaag een onzer middenstandszaken in een a.h.w. her nieuwd pandde Kunst* en Antiek handel Zwitserlood zal heden Zater dag, weer heropenen. Is dit op zich zelf al 'n reden tot verheugenis, na de puinperiode, die we nog lang niet te boven zyn, er is nog een andere reden tot vreugde, n.l. om hetgeen er te zien en te bewonderen valt. We troffen er immers, naast vele antieke voorwerpen en schilderijen, ook een kleine, bescheiden, maar aantrekke lijke collectie kunstaardewerk van „Sint Joris" te Beesel. In z'n soort óók een herrijzenis, n.l. uit de vloed van minderwaardige en dure rommel, die zich sinds de be vrijding aandiende als kunstkeramiek. Gelukkig, Limburg weert zich, Lim burg neemt revanche tegen al die Ersatz, al die karakterloze, wan smakelijke prullen, die ons door on eerlijke speculanten worden opge- Dat ditfeest Zaterdagavond nu juist een succes was, durven we niec te beweren. Henri In 't Sas, de voor drachtkunstenaar kon de zaal niet mee kiygen, met alle gevolgen van dien, maar de verschillende sprekers des te beter. Onder de talloze arbeiders, vergezeld van vrouw of meisj6, heerste een geanimeerde stemming, waartoe de diverse tractaties hot hunne bij droegen. Veel genodigden woonden deze feestvergadering by, zo zagen wy o.a. de H.Eerw. Heer Deken, de heer Burgemeester, de heer N. Windt, hoofdbestuurder, de heren Wethouders en de afgevaardigden der arbeiders in de Gemeenteraad. De Voorzitter gaf in zijn openings woord een kort overzicht van het werk van de bond in haar 20-jarig bestaan, met al zyn lief en leed hier in Venray en hy dankte de heren Peters en Ponjé, wat zij resp. als voorzitter en penningmeester voor de groei en bloei van deze afdeling heb ben gedaan. Na enkele voordrachten sprak do heer W. Peeters, die de aanwezigen hartelijk welkom heette, vooi-al de heer Windt, die door het 19 jaren samenwerken met deze afdeling, er mee verbonden is door een hechte band. Dan besprak de heer Peeters, het nut van de vakverenigingen en gaf een overzicht van 1850 tot nu, van wat er in die tyd bereikt is. Was er in 1850, by de opkomst en opbloei van de groot-industriön, ook maar iets voor de arbeiders gedaan De lonen laag, de wei-ktyden lang en wilde men iets verdienen, dan moesten vrouw en kinderen mee de fabriek in. Er heersten toestanden die onbeschrijfelijk waren en het was Paus Leo XIII z.g., die in Zijn Ency cliek „Rerum Novarum", een dam opwierp tegen het liberalisme en kapi talisme, die van de arbeiders slaven maakten, overheerst door een kleine kliek rijken. De bonden en vakver enigingen ontstonden en langzaam maar zeker verwierf de arbeider betere sociale voorzieningen en ver betering der arbeidsvoorwaarden. En wie begrepen heeft wat zich in deze laatste eeuw heeft afgespeeld, zal het nut van een vakorganisatie duidelijk zyn. De Duitsers kenden haar macht en verboden haar in 1941, maar in Maart 1945, in alle rompslomp van evacuatie e.d., herees deze afdeling hier in Venray weer en op het ogen blik zyn er meer dan 800 bouwvak arbeiders hier lid van de bond. Bouwvakarbeiders, die in deze uiterst moeilijke tyd hun taak zullen begrijpen, in wier handen de weder opbouw van onze plaats voor een groot deel ligt. Spreker waarschuwde de leden te begrijpen, dat in deze tyd de plich ten voor de rechten moeten gaan en dat zy hun vak hoog moeten houden, een vak, zo veelzijdig, dat zoveel voldoening geeft. Laat uw kinderen toch bouwvakarbeiders worden, zij leren dan een goed vak, waarmee zy de kost verdienen kunnen. De ambachtsschool die in Venray komt, zal zich speciaal daarop toe leggen. Hy riep de vrouwen op, hun man nen trouw naar de vergadering te zenden, waar de belangen bepraat en bepleit worden, niet alleen van de bouwvakarbeiders, maar ook en vooral van hunne gezinnen. Na de pauze sprak de heer Windt, hoofdbestuurder, en het is altyd weer een verrassing, deze spreker te horen. Ook hij gaf op de hem eigen karak teristieke wyze een overzicht van de bond en afdeling en hij "wees vooral op de verbetering der sociale toe standen. Metrecht was hy trots op dat wat de bond bereist heeft met de Ziektewet, Consumentencrediet, Kin derbijslagwet, Ouderdomsvoorziening enz., maar dit betekent nog aller minst het einde. Over de nieuwe plannen die op stapel staan, liet de lieer Windt zich ook nog uit. Zo jjvil men komen tot een Fonds vorming voor kwade dagen, wanneer "niet gewerkt kon worden. Een bouw vakarbeider, die uitgevroren was, kreeg hier in Venray maximum f27, in de toekomst wil men echter ko- mon tot 4S maal de uurprys. Dit geldt ook voor de korte dagen, wan neer slechts 45 uur gewerkt kan worden, moet men voor 48 uur uitbetaald krijgen. De plannen worden hiervoor uitge werkt, evenals voor de bedryfspen- sioenering. Het College van Ryksbe- middelaars wenst geen loonsverho ging, maar als deze loonsverhoging opgespaard wordt voor pensioen, heeft men geen bezwaar. De arbeider zal dan 8 cent meer verdienen, die echter niet uitbetaald worden. De werkgever doet er nog 3 centen poi uur by en voor iedere bouwvakar beider ligt het pensioen klaar. Spreker wees er op, dat de nadruk van het bonds werk wel dikwyls viel op de sociale verbeteringen, maar ook het geestelijke werd niet vergeten, Deze bond is Roomsch-Katholiek ge organiseerd en ook dit besef dient te worden opgevoerd, vooral nu, nu het communisme door zynwroetwerk druk uitoefent, ook in ons land. Hier' past geen slappe houding, hier moet gevochten worden en moet men principieel sterk staan. Het was laat, toen de Voorzitter deze vergadering sloot, maar tevreden ging men huiswaarts. Ook in de komende tijd zal de R.K. Bouwvak- arbeideisbond „St. Joseph" weten te strijden voor de geestelijke en wereld lijke belangen van haar leden en laten we hopen met hetzelfde succes als dat der afgelopen jaren. Het is alweer een hele tyd geleden, dat „Drikus Willems" voor de jeugd hier in Venray een naam was, die zo'n klein stukje hemel ontsloot, want die hield in schommels, perd- jesspul, wip,ringen, ïavotten, stoeien, alles waar een kinderhart maar naar verlangen kan. Drikus Willems is niet meer en zijn kinderspeeltuin verliep, de jeugd vond weer wat anders. Eenige tyd geleden werd echter dit mooie stukje natuur herontdekt en nu door het Toneelgezelschap Hioob, dat deze plaats uiterst ge schikt vond voor openluchttheater. Plannen werden gesmeed en over enkele weken zal liet geopend wor den. De speeltuin van Drikus Willems zal dan een openluchttheater zyn, zoals er weinig in de lande te vinden zyn en het was een goede gedachte van de toneelclub om als opening een stuk op te voeren dat het leven behandeld van St. Oda. De ouderen zullen zich nog goed herinneren, het geweldig succes, dat een 6tuk van dezelfde naam voor een twintig jaar terug behaalde. Hoewel hetzelfde thema behan delend, is dit spel, special geschre ven door P. Vermeltfoort, van heel andere opzet. Als het vorige en beide stukken vergelijkend, kan men niet anders zeggen, dan dat dit frisser, fleuriger en beter is. Groots opgezet, zal dit stuk niet nalaten indruk te maken op de ongetwijfeld talrijke bezoekers, die na het spel „Hioob" weten, dat onze toneelclub werkelyk iets presteren kan. „Oda, de Koningsdochter" geeft o.a. de grote strijd tussen de Pieten uit Ierland en de Scoten, de bekering van de koningszoon Diormit, die als krijgsgevangene aan het hof van Eugenius, de vader van Oda, zyn vroegere geliefde Maria terugziet, die later weer met hem, na zyn be kering, de troon van Caledoniö zal bestijgen. We zien de kroonprins van Ulster, die als pelgrim vermomd, het hart van Oda verovert, maar na hare blind heid laf verraad aan haar ploegt: de elegante, maar venijnige Isabel, die geen knappe man met rust kan laten en aan Oda haar geluk niet gunt; het roemrijk twee* al, de dwaze prins Andreas en de plaagzieke Ot- ger, dié beiden wel eens een enkel wys woord spreken, maar in vreugd en tegenspoed aan Oda verknocht blyven. En boven alles de nobele Eugenius, die droomt van een wereldrijk en op het toppunt van zyn roem, al zyn wensen in rook ziet vervliegen door de vlucht van zyn dochter Oda, die hare kuisheid tot iedere prijs wil bewaren. Geschiedenis wordt wel eens taai genoemd, maar gebracht op een wyze, als het in dit Odaspel gebeurd, zal het voor iedere bezoeker een aange name middag 'zyn. We twyfelen er niet aan, of van heinde en verre zal men komen om dit unieke openluchtspel in een der gelijk mooi theater te gaan zien. drongen. Limburg, met zyn goede klei, is van ouds de streek, waar de pottenbakker thuis hoort, waar hy al werkte ten tijde der Romeinen, waar hy nog wei'kt en streeft om zyn product te veredelen, om er iets in te leggen van wat hem innerlijk beweegt. Op vele plaatsen in Limburg treffen we kernen, centra van pottenbakkers kunst aan en niet zelden werken er juist onze beste kunstenaars. Charles Vos, v. Roosendaal e.a. werkten te Maastricht, in Brunssum vinden we het „Kleiatelier der Staatsmijnen", waar momenteel Bellefroid, Pater Rats Eug. Laudy e.a. hun kunst van wel zeer bijzondere schoonheid uitoefenen. Tegelen heeft de Riissell-fabriek, waar onder leiding van Rent- Smeets, volkskunst door volksjongens beoefend wordt, maar kent ook andere zelf standige werkplaatsen. Al de genoemden vervaardigen het z.g. „zacht aardewerk", met of zonder glazuur, in de kleur van de gebakken klei zelf, of in de meest verfijnde kleurschakeringen. (Fayence Majolica). In tegenstelling daarmeo ontmoeten we in de laatste tyd in do kunst handel een product van „hard aarde werk" (grês), gebakken in do Klei- warenfabriek „St. Joris" te Boesol. De keramiek hier vervaardigd, is a.h.w. versteend, wordt in andere ovens gebakken, hooft geen eigenlyk glazuur, maar dankt zyn zachtglan- zend oppervlak, verlevendigd door enkele kleurvlammen,aan hot gebruik van bepaalde chemicaliën, die reeds met de natte klei vermengd worden. Dit „haide" aardewerk is dan ook bestand tegen allerlei weersinvloeden, zodat het uitnemend geschikt is voor de open lucht. Omdat de Directio van St. Joris do grote mogeljjkhodon van dit product ook op artistiek gebied begreep, bouwde ze naast de fabriek een atelier, waar nu enige kunste naars als Jean Lücker, Joep Thissen, Piet Schoenmakers e.a. hun ideeën trachten vorm te geven in de klei. Dat dit atelier zowel technisch als artistiek reeds veel wist te horeiken, toonde wel zeer duidelijk de tentoon stelling onlangs in Den Haag ge houden. Op meer bescheiden schaal toont nu de kunsthandel Zwitserlood, een kleine maar keurige collectie vazen, schotels, plastieken enz. Wie dus be lang stelt in goed, verantwoord, oer- lijk, modern aardewerk, verzuime niet even .een kykje te gaan nemen in de nieuw geopende zaak. Zelfs do prijs zal u niet afschrikken, deze is heus niet duurder dan van vele zogenaamd „artistieke", maar in waarheid karak terloze producten. Wellicht zullen we binnen niet al te lange tyd in Venray, groter werk van „St. Joris" te bewonderen krygen, want, naar wy vernamen, ligt het in de bedoeling van Y.V. te komen tot de oplichting van een monument m dit materiaal, uit dankbaarheid, na mens allen, die in de bange dagen van 1944 opname en beschutting von den in de diverse kloosters vi\n onze gemeente. Zoals wy reeds eerder melden, bestaat de Kring van Handboogschut teryen in Venray „De Vriendschap" dezen zomer 25 jaar. Op 22, 28 en 29 Jnni a.s. zal dit feest op luisterrijke wijze worden gevierd door het houden van een groot Nationaal Concours, op de prachtige doelen van „Sr. Oda" by café M. van de Ven. „De Vriendschap" werd opgericht op 11 Febr. 1922. Als eerste bestuur werd gekozen: P. Gooi-en, voorzitter, J. Arts, secretaris en P. Lauronsse, commissaris. Aanvankelijk bestonden in Venray nog maar enkele hand boogschutteryen, doch dit aantal groeide langzaam aan, zodat heden 13 verenigingen by de kring zyn aangesloten. Elk jaar worden enkele onderlin ge concoursen georganiseerd, waarop de verschillende verenigingen elkan ders krachten kunnen meten en die bjj alle schutters een grote populai- riteit hebben. In 1927 ging „de Vriendschap" voor het eerst haar krachten meten met andeie bonden. Velen herinneren zich nog wel de spannende wedstrij den, o.a. tegen de Midden-Limburgse Bond en de Kantonnale Bond van Weert. Een tiental van de beste schutters uit de aangesloten verenigingen slaagden er telkens weer in de Ven ray se eer hoog te houden. In 1936 werd toegetredon tot de R.K. Bond van Handboogschutter yen „St. Sebastiaan". Naar do door dozo bond georganiseerdo kring wedstrijden werd jaarlijks een 12-tal schutters afgevaardigd en tussen do boste schutters van de lande sloegen doze geen slecht figuur, getuige de 2de prjjs in 1937, 5de prijs in 1988, 3de prjjs in 1939 en 3do prjjs in 1940. Toen in 1941 do fusie tot stand kwam van „St. Sebastiaan" en do Algemene Nederlandse Bond van Handboogschutterijen, onder de naam N.B. v. Handboogschujierjjen, ging ook „de Vriendenkring" in baar ge heel naar de nieuwe bond over. Bedroeg de afstand waarop gescho ten werd, vroeger 28 meter, daarna moest worden overgegaan tot het schieten op 26 meter. Vermeld moge zeker worden hot door „de Vriendenkring" in 1938 georganiseerde Missie-Concours bjj „St. Hubertus" te Merselo, waaraan door een 60-tal verenigingen uit het land met meerdere zestallen werd deelgenomen. De grootste b'oei beleefde „De Vriendschap" in 1942. Op een onder ling concours bjj _St. Anna", werd deelgenomen door 38 zestallen in eigen kring. Hier werd ook het hoogste puntenaantal geschoten uit de geschiedenis van de kring. „Willem Teil", Oirlo, leverde hier de unieke prestatie om 220 punten in 10 pijlen te schieten. De laatste jaren worden jaarlijks vriendschappelijke wedstrijden ge houden met de Kring Venlo. Hoewel Venray hiertegen nog steeds het on derspit moest dolven, was 't kracht- verschil nooit erg groot, o.a. in' 1942, toen Venlo 2491 punten behaalde tegen Venray 2474. Dit jaar neemt een 7-tal, samen gesteld uit de beste schutters uit Venray, deelaan de Districtskampioen- scbappen van Nederland en gezien de reeds hiervoor gedane schoten zal ook

Peel en Maas | 1947 | | pagina 1