Industrie in Venray.
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Venray-Peking, enkele reis
Qiauuitles....
Bel op bij brand
No. 392.
ODA, de Koningsdochter.
WONING-PROBLEMEN.
IQceemdetinqeH-
lOeikeec
Zaterdag 7 Juni 1947 No. 23
'Acht en Zestigste Jaargang
Druk en Uitgave
Firma van den Munckhof
Drukkerjj
Kantoorboekhandel
Grootestraat 28
Telefoon K 4780 512
Postrekening 150652
PEEL EN MAAS
Advertentieprijzen
op aanvraag verstrekt
Abonnementsprijs
per kwartaal
voor Venray fl 1.G0
buiten Venray fl 1.20
uitsluitend vooruitbet.
Aan boord van s.s. Stephen Kearny*
i.
Het is Zaterdag 10 Mei, wanneer
ik met dit verslag over mijn twede
reis begin. We zijn nu drie dagen
aan boord en de boot is nog steeds
heel. Het is net of we weer aan
boord zijn van onze vertrouwde
„Edmund Fanning".
Deze boot is van hetzelfde type,
met dezelfde inhoud en afmetingen,
dezelfde indeling, dezelfde snelheid,
of beter gezegd met dezelfde traag
heid. Het eten is hetzelfde, de lading
is hetzelfde, alleen de bemanning is
anders. Het is weer een verzameling
van negers en Amerikanen, met dit
verschil, dat er nu onder de officieren
ook negers zijn.
We zullen het wel weer kunnen
vinden met hen. Ze zijn gedienstig
en voorkomend. De kapitein heeft
zich bij ons nog niet laten zien. Hij
zal verlegen zijn als niet-katholiek
tegenover zoveel paters tegelijk. Het
is een klein mannetje, maar iemand
met haar op zijn tanden. Vlak voor
wij aan boord kwamen, heeft hjj
zeven man van de bemanning erat
gegooid, niet om plaats te maken
voor ons, maar wegens doorlopende
dronkenschap. Wanneer iemand een
dag dronken is, wordt hem 10 dagen
loon onthouden.
We wonen weer op het achterdek
en zien er behoorlijk uit. We troffen
daar twee andere Nederlandse passa
giers aan, een echtpaar, dat de reis
meemaakt tot Bombay.
Eergisteren hebben we een bezoek
gebracht aan de „Rotte", een fonkel
nieuw Nederlands viachtschip, dat
zijn eerste trip maakt en op thuis
reis is. Daar was accomodate voor
12 passagiers, voor evenveel als op
onze boot. Maar de ruimte was daar
minstens twintig keer zo groot. Alles
was daar veel helderder en proper.
Daar viel ons pas op, hoe smerig
onze boot is en hoe wij ons moeten
behelpen. We hebben verzuimd een
Hollandse bezem mee te nemen. De
negers houden nu eenmaal meer van
zwart dan van blank.
Daags nadat we in Genua aankwa
men, ontmoetten we tot onze grote
verassing, onze vroegere kapitein.
Het weerzien was hartelijk. Gisteren
kwam hy afscheid nemen. Hij gaat
naar Amerika terug en zegt het zee
mansleven vaarwel. Hij had genoeg
van schepen. Een groot deel van de
bemanning dacht er hetzelfde over.
We hebben nog eens een bezoek
gebracht aan de „Edmund Fanning";
die als een gebroken reus over ver
gane grootheid ligt te dromen.
Ons vertrek wordt van dag tot dag
uitgesteld. Van 27 April is het al 13
Mei geworden. Er. moet hier een
massa gelost worden en de Italianen
hebben nu eenmaal een broertje dood
aan werken. Ze houden momenteel
nogal van communistische demon
stratie, en voor de afwisseling staken
ze een poos of houden een nationale
feestdag. Donderdag bv. was de dag
der overwinning op Duitsland. Je
moet maar fantasie hebben.
Volgens de laatste berichten ver
trekken we Maandag 13 Mei, maar
dat kan nog weerveranderen. Intus-
schen is de zomer zover gevorderd,
dat het een hete reis wordt.
Vooral de Rode Zee schijnt in deze
tijd een braadpan te zijn, waar je
gebakken en wel uit te voorschjju
komt. We zjjn benieuwd wat de be
manning zal doen als het zover is.
Ze hebben bij de warmte, die we
hiér hebben, al zoveel uitgelaten, dat
ze beslist niet verder kunnen gaan,
volgens onze begrippen tenminste.
We zijn reeds een goede drie en
een halve week uit Nederland weg
en reeds twee weken in Italië. De
reis tot Genua hebben we per auto
gemaakt. Een Nederlands inspecteur
van politie heeft dat tochtje voor
ons georganiseerd. We beschikten
over twee auto's, een luxe-wagen en
een kleine bus, die in de oorlog dienst
deed als officieren-wagen.
De hoogopgestapelde bagage op de
wagen, de agenten-chauffeurs in uni
form en vooral de inspecteur met
zijn keurig uniform, trokken overal
in het buitenland grote aandacht.
Als de inspecteur zich liet zien,
sprongen agenten in de houding. Ze
meenden op zich minst eèn generaal
voor zich te hebben.
Het werd een interessante en
avontuurlijke, maar ook zeer ver
moeiende reis. De route was niet
precies uitgestippeld, we wisten al
leen, dat we door Frankrijk en Bel
gië moesten. Als we 'smorgens weg
reden, wisten we niet waar we
's avonds zouden belanden. We heb
ben geluk gehad, eiken avond vonden
wjj een goed bed. Dat was nodig. We
zaten nu niet precies in de kussens,
's Morgens stapten we fris en monter
in, maar kwamen er geklutst en ge
radbraakt weer uit.
Hier volgt het verloop van de reis
in dagboekvorm:
Dinsdag 22 April.
Uitgeleid door veel minderbroeders
en beladen met de beste wensen,
rijden wij tegen 10 uur uit Alverna-
Wychen op weg. Met de vier chauf
feurs zijn we met elf man. Een Pater
Missionaris voor Brits-Indië gaat tot
Rome met ons mee en zal vandaar
gaan vliegen. We hebben een rit van
circa 1400 K.M. voor de boeg en
moeten we wisten toen nog niet
beter 27 April in Genua zyn.
Met een matig gangetje de auto
was zwaar beladen rijden we door
het mooie Brabantse land.
Om half een verlaten we by Reusel
de vaderlandse bodem. Van de douane
ondervonden we geen moeilijkheden.
We houden op Antwerpen aan. We
hebben daar een boodschap en vin
den daar medebroeders, die ons een
stevig maal bezorgen.
Goed vier uur zaten we weer in
onze sleeën. We wilde die avond de
grens nog passeren. Brussel lag al
gauw achter ons en namen met ge
mak Waterloo, waar Napoleon met
zyn leger zich te pletter liep. We
naderde de Ardennen, met hun ont
zaglijke bossen, waar wilde varkens
en herten nog zeer talrijk moeten
zyn.
Ons plan om dien avond nog de
Franse grens te passeren, moeten
we opgeven. We zijn doodmoe als
we om half elf een plaatsje bereiken
by de grens, Bruly. We kloppen de
pastoor uit bed, die daar gelukkig
niet kwaad om wordt, maar ons een
goed adres aanwijst om te overnach
ten. Een kwartier verder ligt een
groot Capucynenklooster, waar nog
één pater woont om het klooster
weer op te knappen en tevens het
ambt van pastoor waarneemt.
Hij ontvangt ons met open armen
en voelt zich werkelijk vereerd met
ons bezoek. Hy slooft zich uit om
het ons zo aangenaam mogelijk te
maken. De volgende morgen bezorgt
hy ons een ontbijt, waar we de hele
d?g mee zouden kunnen volstaan.
De pan om eieren te bakken, kwam
niet van het vuur.
Woensdag 23 April.
We passeren de Franse grens en
breken zonder tegenstand door de
Maginotlinie. Charleville, Sedan, Ver
dun, herinneren ons eraan, dat we
door de grote slagvelden rijden van
zovele oorlogen.
We zyn in het mooie Maasdal, dat
een rit door Noord-Frankryk zo be
koorlijk maakt. Nu eens ryden we
vlak langs de <Maas, dan weer zien
we de rivier als een zilveren lint
diep onder ons. Aanvankely'k heeft
onze auto moeite de hellingen te
nemen. Later op de dag en de vol
gende dagen ging het beter.
Noord-Frankrijk is dun bevolkt. De
dorpen liggen ver uiteen en zyn zeer
klein. Grote stukken cultuurgrond
liggen braak. We laten het ene dorpje
na het andere achter ons liggen,
maar stoppen even in Domrémy,het
geboortedorp van de H. Jeanne d'Arc.
Als we om 9 uur in Langres aan
komen, besluiten we om daar te
overnachten. Een klooster is er niet
en moeten volstaan met een hotel.
Donderdag 24 April.
Om half zeven rijden we weer. We
moeten er haast achter zetten, willen
we op tjjd in Genua zyn. Wy ryden
langs de Saone en zyn volop in het
Bourgondise land. Wijngaard naast
wijngaard. In Dyon stoppen weeven
om te ontbijten.
Onze wagen neemt nu de hellingen
met gemak. We leggen even aan by
een wijnbouwer om de Bourgondiër
te proeven, 's Middags eten we by
onze Paters in Lyon, die een klooster
bewonen boven op een berg, van
waaruit de sneeuwtoppen van de
Mont-Blanc te zien zyn. Dan nemen
nemen we weer steden en dorpen.
Vienne, Valence, Monterismart.
In de avond passeerden wy Orange,
vanwaar ons vorstenhuis stamt. We
hebben de bewoners opgeschrikt met
een galmend „Wilhelmus". Om half
tien zyn we in Auvignon, waar onze
Paters ons met open armen ont
vangen.
Vrijdag 25 April.
Vanuit Genua ontvangen we ant
woord op een telegram vanuit Dyon
en vernemen tot onze geruststelling,
dat de boot pas op 3 Mei vertrekt.
We hoeven ons niet meer zo te
haasten, waar een der chauffeurs
dadelyk misbruik van maakt, door
dien dag in Acles te belanden in
plaats van Marseille, 90 K.M. uit de
koers.
Tussen Acles en Marseille ligt een
onvruchtbaar gebied. Wel drie kwar
tier ryden we door een ontzaglijke
vlakte, bezaaid met kiezel, waar al
leen schapen nog iets eetbaars kun
nen vinden.
Vanuit Marseille waar we weer
Paters vonden met een middagmaal
ryden we over Toulon en stoppen
's avonds in een klein dorpje Salies-
pont, waar we heel gezellig logeren
in een dorpsherberg.
Als we met ons avondmaal willen
beginnen, komen er een paar typen
binnen, van wie wij verwachten, dat
ze een aalmoes komen vragen. Ze
vragen echter onze papieren en ma
ken zich bekend als burgemeester
en secretaris van het dorpje. Ze zjjn
gealarmeerd door de uniformen van
onze politie, waarin ze Duitsers ver
moeden. In dat' dorpje hebben wy
voor 't eerst en wat mij betreft
ook voor het laatst olijven ge
geten.
Zaterdag 26 April.
We rijden door de veel gezochte
Franse Rivièra. De natuur is er on
uitsprekelijk mooi. De weg slingert
zich van de ene rots r.aarde andere,
vlak langs de zee; aan de ene kant
een hoge rotswand, aan de andere
een helling, die loodrecht de zee in
gaat. Elders zachte glooiingen met
groen en bloemen. Het is een lust
om te zien.
Maar het is jammer, dat dit mooie
stukje natuur geheel in beslag is
genomen door het moderne badleven.
De hotels rijen zich aaneen langs
heel de kust. We konden nog g<
plekje vinden om te pic-nicken.
Nice was nu reeds nog voor "t
seizoen vol badgasten. Het strand
was een uitstelling van menselijke
poppen.
We komen tamelijk vroeg in Mo
naco, een zelfstandig vorstendom.
Daar ligt het beruchte speelhol Mon
te Carlo, „de stad van de duivel",
zoals een inwoner ons verzekerde.
Hele fortuinen worden daar op één
avond verspeeld. Als de rotsen kon
den «preken, zouden ze heel wat
kunnen^ vertellen over het tragisch
einde van velen, die daar heel hun
fortuin verspeelden. Het is een stuk
zelfkant van de maatschappij.
De staat Monaco, die practisch uit
één stad bestaat, leeft geheel van de
opbrengst der speelbank. Belasting
hoeven de mensen er niet te betalen.
Zondag 27 April. Wegens banden-
pech is het reeds laat, voor we kun
nen vertrekken. Bij Mentona passeren
we de Frans-Italiaanse grens, waar
één van ons - die er het meest ver
dacht uitzag gefouilleerd wordt.
We ryden door de Italiaanse Rivièra,
die even mooi is als de Franse, maar
nog niet zo door de mensen in beslag
genomen. 'sAvonds om half 10 komen
we in Genua aan, waar we ons ver
delen over drie kloosters.
De volgende dag horen we, dat de
boot eerst 5 Mei vertrekt. We heb).en
dus de tyd om een reis naar Rome
te maken, over die reis een volgende
keer. Het staat nu definitief vast, dat
we op Maandag 12 Mei vertrekken.
De boot heeft een week nodig gehad
om gelost en geladen te worden. In
Rotterdam zouden ze het in 3 dagen
hebben klaargespeeld.
In Genua een stad van 700.000
inw. - lopen 25.000 verlaten kin
deren rond, die geen ouders en tehuis
meer hebben. Een groot deel van hen
vooral de meisjes komen terecht
in zeemanskroegen. Het geld ont
breekt om een tehuis voor hen op
te riehten. Zo is het in vele steden
van Italië.
Rome telt 80.000 van zulke kin
deren. Men weet niet, hoe dat pro
bleem op te lossen. De bevolking is
voor een groot deel communistisch,
maar weet by verre niet, wat 't
communisme is. De burgemeester
van Genua is een communist.
In Rome zelf hebben de commu
nisten de grootste party, toch zijn ze
katholiek en gaan voor de Paus door
het vuur. Er is hier gemis aan goede
voorlichting. Er zjjn in Italië weer
twee millioen werklozen. Er is werk
genoeg maar geen materiaal.
De economische toestand dreigt een
chaos te worden. Er opereren verschil
lende benden, waar de politie machte
loos tegenover staat. Het verwondert
ons niet, dat er velen zyn, die terug
verlangen naar de tijden van Musso
lini, toen er orde en tucht heersten.
Italië heeft een sterk gezag nodig, wil
het deze toestand te boven komen.
Het is knapjes warm geweest deze
week en velen hebben de gelegen
heid waargenomen een welkome af
koeling en verfrissing te genieten
door te gaan zwemmen.
En waar is dit anders mogelyk
dan in de Maas, daar we hier in
Venray nog steeds niet zo ver zijn,
dat we 9en bescheiden plaatsje daar
voor hebben.
Het oude zwembad aan de Maas is
niet meer en dus... moet ieder op
zyn eigen houtje maar een kleedka
mer zoeken, hetzjj in wei of bos,
hetzjj achter struiken of op de vlakte.
De Maas is groot en lang en bad
gasten zyn er velen. Een goed ver
staander heeft maar een half woord
nodig.
De ouders hebben hier een zeer
grote verantwoording
Zolang het tot de onmogelykheden
schjjnt te behoren (waarom is my
niet duideljjkom hier in Venray
een badplaats te maken onder be
hoorljjk toezicht, zolang er aan de
Maas geen zwembad is, zolang zullen
de ouders hun kinderen er telkens
op moeten wjjzen wat zjj te doen
en te laten hebben, zullen de oudere
jongens en meisjes meeten tonen,
dat zy zwemmen voor verfrissing en
afkoeling en enkel en alleen daar
voor.
Wy willen ernstig waarschuwen
en hopen, dat er mot alle middelen
paal en perk gesteld wordt aan ge
mengd zonnebaden langs de Maas,
wat grote ergernis geeft voor velen.
De beste oplossing is om in Venray
zelf een badgelegenheid te maken,
waardoor weer voldoende toezicht
niogelyk zou zyn.
IZEGRIM.
Opvoering te VENRAY, door
Toneelvereniging „H I O O B".
Wat vorig jaar niet mogelyk is
gebleken, gaat nu binnenkort ge-
cchieden: De Toneelgroep „Hioob"
zal op alle Zondagen van de maand
Juli opvoeren het machtige stuk
„Oda, de Koningsdochter", een spel
van liefde, geïnspireerd op edele mo
tieven en beheerst door de goddel jjko
Ofschoon de tekst van dit spel
niet dezelfde is als het roemruchte
Odaspel van 1926, is het gegeven van
dit stuk ook ontleend aan het leven
van Oda.
Oda was een dochter van koning
Eugenius, die te Tara, in het land
der Schotten resideerde. Zjj was aan
vankelijk een trotse prinses, voor
wie liefde en leven het grootste geluk
was.
Op de dag van hare verloving met
Patrick, de kroonprirs van Mloter,
wordt Oda, tydens de jacht, door
blindheid geslagen, hetgeen men als
een beschikking Gods kan beschou
wen. Oda is te wereldlyk, dat zij dit
lyden gelaten verdraagt en is op
standig.
In diezelfde tijd vertoeven enkele
missionarissen aan het hof van Eu
genius, hetwelk als rustpunt gold
by hun verre reis naar de lage lan
den aan de zee.
Zy nu, vertelden van de wonderen,
welke aan het graf van St. Lamber-
tus te St. Pieter geschiedden en op
hun aandringen ondernam Oda de
lange, lastige voetreis naar St. Pieter,
alwaar zij genas van haar blindheid.
Zy legt aan het graf de gelofte van
eeuwige kuisheid af, wat by haar
terugkeer aan het hof aanleiding is
tot eer. lievig conflict met haa^ vader,
die haar wilde zien als do machtige
koningin van Schotland. Zy houdt
echter haar gelofte stand en bljjft
dienstbaar aan de Koning der Ko
ningen.
Dit vormt het gegeven van het
machtige Odaspel 1947, hetgeen als
de voortekenen niet bedriegen, aan
leiding zal zjjn, dat Venray binnen
kort in het middelpunt van de
belangstelling komt te staan.
De Toneelgroep „Hioob" zal hier
een bewjjs leveren van het culturele
peil van Venray.
In een volgend artikel zullen we
de grote lijn van de historie van het
Schotse volk in verband met dit spel
beschouwen.
getroffen gebied en menen dus ook
deze hulp te kunnen verwachten.
Dan kunnen do slachtoffers van de
oorlog tenminste rustiger en onder
menseljjker omstandigheden de tyd
afwachten, dat een goed huis gebouwd
wordt, waardoor de schade die door
do oorlog aan onze volkshuisvesting
is toegebracht, ongedaan wordt ge
maakt. Want juist do minst draag
krachtige zijn de eerste slachtoffers
van deze schade.
In de Raadsvergadering van Woens
dag weid door ons gemeentebestuur
een voorstel gedaan, om weer een
gedeelte van het industrieterrein aan
de Maasheseweg te verkopen en wel
aan de Karei I Sigarenfabrieken te
Eindhoven. Een voorstel, dat natuur
lijk met vlag en wimpel aangenomen
werd, zodat dus Venray binnenkort
weer een sigarenfabriek zal bezitten,
waardoor verschillende arbeiders in
Venray, in plaats van elders, hun
bestaan kunnen vir.den.
Afgezien van de algemene econo
mische toestand van ons land, die
industrialisatie nodig maakt, ook
buiten het Westen, is de toestand
hier in de gemeente van dien aard,
dat industrie noodzakelijk wordt.
Immers, hoevele boerenzons zullen
geen kans hebben op een o.-dryf en
zitten practisch met de handen over
elkaar. Hoe weinig vaklui hebben
wy hier, uitgezonderd timmerlui en
metselaars. Voor hoevelen is er een
plaats in Venray, een werkgelegen
heid, die zjj nu elders moeten zoeken.
Deze en nog vele andere factoren
maken het zeer wenseljjk, ook eigen
industrie in Venray te hebben.
Nu zjjn er, die de verschillende
pogingen door gemeentebestuur en
„Venray Vooruit" ondernomen, in 't
belacheljjke trekken, maar zjj moeien
niet vergeten, dat alle begin moeiljjk
is en vooral niet, dat wij hier in 't
getroffen gebied wonen, waar men
de eigen mensen ternauwernood een
dak boven hun hoofd geven kan,
laat staan fabrieken, die heel wat
meer eisen.
Het is juist zo jammer, dat ook
van hogerhand daar zo weinig op
wordt gele£. Men is in Den Haag
voor industrialisatie, maar 't getroffen
gebied vist achter het net, doordat
daar, waar practisch niets gebeurd
is, de vestigingsmogeljjkheden heel
wat beter zjjn.
En als we nu al een drietal -fa
brieken, hoo klein nu misschien
ook, zonder steun van Den Haag
uit, maar door eigen werk hier naar
Venray hebben weten te krijgen,
zonder dat hiervoor de benodigde
ruimten beschikbaar waren, dan mo
gen wij gerust tevreden zjjn en het
zal een aansporing te meer zjjn, om
op de ingeslagen weg voort te gaan.
Jongelui krijgen hier een goede
kans oen behoorljjk vak te leren,
ouderen kunnen hun oud vak in
eigen gemeente weer opnemen, hot
ovenwicht tusschen landbouw en
industrie zal dan ook hier hersteld
worden.
Wij kunnen het gemeentebestuur
en „Venray Vooruit" dankbaar zjjn
voor do nieuwe mogelijkheden, die
zjj onze jeugd bied en slechts hopen,
dat. zjj iedere kans zullen benutten
om industrie naar Venray je krjjgen.
Zonder er op t,e staan springen, om
een twede Eindhoven of Heerlen.te
worden, zal industrie Venray vooruit
brengen
Voor velen, die hier in Venray
mensen en woningen geteld hebben,
is het een ware ontdekkingstocht
geweest, een ontdekking van ellende
en armoede, van woningtoestanden,
die men reeds lang tot het verleden
rekenden, er wordt immers toch al
lang beweerd, dat er geen krepeer-
gevallen meer zjjn.
Kippenhokken schuren e.d., bergen
nog mensen, gezinnen en het zjjn er
meer dan men denkt. Grotere jongens
en meisjes slapen nog bjj eikaar in
hokjes, die men nauwoljjks vertrek
ken kan noemen. Gekookt en gewerkt,
gegeten en geslapen wordt er in een
en hetzelfde vertrek. Men wordt
moedeloos, wanneer men dit zo ziet
en vraagt zich af waarheen dat l6iden
zal. Want en dat is wel het ergste,
sommige vinden het al heel gewoon
zo te wonen, zakken langzaam maar
zeker af on verpauperen.
Het is voor vele ouders ook bjjna
niet te doen hun gezin behoorljjk op
te voeden, te bljjven vechten tegen
de duizend en één beroerigheden, die
het leven in een kippenhok, te kleine
woning, noodwoning, langzaam maar
zeker omlaag trekken.
Getob en ellende is er in vele ge
zinnen en de verbittering groeit in
vele harten.
Want wat wordt er gedaan
De Wederopbouw is machteloos.
Arm als we zjjn, kunnen niet die
materialen beschikbaar gesteld wor
den. die nodig zjjn om de verschrik-
keljjke nood te lenigen. Men kan zich
wel kwaad maken om het feit. dat
voor deze dienst zelf wel een barak
kan gemaakt worden, waar minstens
5 gezinnen ruim in kunnen wonen
en dat voor -de vreemde arbeiders
barakken klaar gemaakt worden, die
vele moeders doen watertanden ter-
wjjl op de Langewog blokkendozen
neergezet zjjn op voorschrift van dat
zelfde Den Haag, die ieder die de
Venrayse gezinnen kent, doet afvra
gen, of ze nu helemaal tegen de keer
in willen.
De Wederopbouw en vreemde ar
beiders zjjn hun barakken gegund,
maar Venray is ernstig getroffen en
heeft dus voorrang. Waarbljjft echter
die voorrang
Het bouwvolume, dat toegewezen
is, is nog niet voldoende om de
meer dan 150 paartjes, die enkel in
Venray per jaar trouwen, van een
bescheiden woning te voorzien, laat
staan om de kippenhokbowoners e.d.,
nu eindeljjk eens een wat betere
„woning" aan te bieden.
Het grootste gevaar van dit alles
is, we zeiden het reeds boven, dat
men eindeloos moe van 't getob, Gods
water over Gods land laat lopen,
geen vertrouwen in de overheid meer
heeft, die door te gulle beloften de
workeljjkhoid nog harder maakt.
De woningverdeling, hoe goed ook,
zal jaloezie, haat en njjd opwekken
omdat de een meent, dat de ander
eerder geholpen is.
En waar men samenwoont, hoe is
daar de toestand dikwjjls?
Daar gaat 't niet goed en daar en
daar, o neen het is geen pessimisme,
het is helaas nuchtere werkeljjkheid.
Wanneer men dit ziet en hoort,
wordt het een eindeloze litanie vol
bitterheid.
Wjj hebben juist Venray als voor
beeld genomen. Ondank het vele, dat
reeds is gebeurd bjj de Wederopbouw
van ons dorp, raken wjj hoe langer
hoe verder achter op.
Daar zal een andere oplossing ge
vonden moeten worden voor de heer
sende woningnood. Het zjjn Minister
Neher's eigen woorden de zeggen
„Geljjk een gezonde ziel slechts
huizen kan in een gezond lichaam, zo
kunnen gezonde mensen slechts wo
nen in goede huizen.
Wjj geven de voorkeur aan barak
ken als die van de vreemde arbeiders,
als die van de Wederopbouw, boven
het samenhokken van meerdere ge
zinnen in één woning, want, evengoed
als hiervoor goede barakken beschik
baar zjjn, zullen deze ook voor deze
gezinnen beschikbaar zjjn, eerder dan
dat er materiaal is voor voldoende
woningen.
Laat men toch in 's Hemelsnaam
deze mensen helpen. Wjj zjjn hier
in Venray
Deze week geven wjj U een kjjkje
achter de schermen van de afdeling
Vreemdelingenverkeer van do Ver.
Venray Vooruit.
Deze afdeling ressorteort recht
streeks onder het hoofdbestuur van
onze vereniging, terwjjl als admini-
stratïce optreed Mej. L. Schaeffers,
Patersstraat 30, die hieronder een
korte uiteenzetting geeft over service
en moeilijkheden van deze afd.
Wjj willen eerst echter nog een
tipje oplichten van do sluier, die
onze plannen betreffende het vreem
delingenverkeer voor de toekomst
bedekt.
Het ligt in de bedoeling Venray to
maken tot het centrum van hot
vreemdelingenverkeer via Overloon
tot geheel Limburg. Wat dit voor
Venray betekent, behoeft geen ver
der betoog. De voorbereidingen hier
toe zjjn reeds ver gevorderd en wjj
hopen hierover binnenkort nadere
mededelingen te kunnen verstrekken.
Voorts zjjn reeds plannen uitge
werkt om te komen tot opriclifing
vun een kiosk, ton behoeve van het
vreemdelingenverkeer, waai tevens
de voorverkoop van plaatskaarten
voor de Ned. Spoorwegen kan plaats
hebben ten behoeve van het reizend
publiek uit Venray, richting Venlo en
Ejjmegen, alsmede richting Eindhoven
via Helmond.
Deze onderhandelingen verkeren in
eindstadium en wjj hopen nog in dit
seizoen in do gelegenheid te zjjn
doze plannen te verwezenlijken.
Zoals men de laatste jaren heeft
kunnen opmerken, wordt Venray meer
en meer een touristenplaats.
Hoewel vroeger reeds bekend door
haar prachtige omgeving, hebben
vooral de achter ons liggende „magere"
jaren de trek naar onze Parel der
Peel, een flinke duw in de rug ge
geven.
Door do bombardementen en het
granaatvuur waaronder Venray prac
tisch ononderbroken 2 maanden heeft
gelegen, is het aantrekkelijke van
ons vroeger zo vriendeljjk dorp af,
maar gelukkig bleef buiten nog veel
natuurschoon gespaard. En vooral dit
laatste is voor de stadsmens, die soms
in dagen geen boom en in een hele
zomer geen landweg ziet, omzoomd
met margrieten, boterbloemen en
klaprozen, het enige wat juist zjjn
week vacantie zo aangenaam maakt.
Wjj die iedere dag kunnen genieten
van ons mooie Noord-Limburgse land
schap, moeten er voor zorgen, dat
het in dit opzicht minder rjjkeljik be
deelde gedeelte van ons volk. ook hun
kans krjjgt hiervan te geniéten.
Op de eerste plaats kunnen wjj
dit, door aan touristen onderdak te
verschaffen. Ik ben er van overtuigd,
we hebben zelf al met onze woon
ruimten te kampen, maar toch, met
een beetje goede wil is hier en daar
nog wel een kamer, die wjj als onder
dak voor vacantiegasten ter beschik
king kunnen stellen.
We verwachten, dat de hotelhouders
in het nu begonnen seizoen zullon
doen wat in hun vermogen ligt, maar
alleen do hotels kunnen nooit de aan
vragen ten volle opnemen.
Daarom herhaal ik nogmaals het
verzoek van de vorige jaren, die een
of meer kamers vrjj hebt, geeft deze
op. U hoeft geen angst té hebben, U
bljjft baas in eigen huis on bovendien
U krjjgt hiervoor een behoorljjko ver
goeding, natuurljjk binnen redelijke
grenzen. Ook adressen die pension
gasten voor enige dagen, een week
of langer willen nemen worden gaarne
ingewacht.
Reeds verschillende personen, die
in de jaren voor de bevrjjding gere-
geregekl vacantiegangers hadden en
die nu door omstandigheden, niet
meer in staat zjjn deze te nemen, be
tuigen hun spyt, dat deze, hoewel
bescheiden bron van inkomsten, hun
nu ontbreekt.
En op de tweede plaats kunnen
wjj het Vreemdelingenverkeer van
dienst zjjn, door wanneer een vreem
deling U ooit om inlichtingen of de
weg vraagt, hem kort doch duideljjk
van dienst te zjjn. Daarom oriënteer
U in onze mooie omgeving en kèn
Venray.
Voor inlichtingen die U niet kunt
gevon, verwjjs daarvoor touristen naar
het V.V.V., Inlichtingenkantoor voor
Vreemdelingenverkeer: Paterstraat 30.
Hier wordt aan de vroemdeling allo
inlichtingen gegeven, over hotels,
wandelwegen, tochten, bezienswaar
digheden enz.
Hoewol de werkruimte nog be
scheiden is, toch kunnen wjj de be
zoekers volledig inlichten over alles
en hebben wjj de beschikking over