Boven op de Kerk ïïlaakt leekt mat klónt is m. g. Qevall i euaaenen Het was op oen van de laatste zomerso dagen, dat wy op een vrien- dely ko uitnodiging van de aannemer, op liet hoogste steiger van de Orote Kerk stonden, om liet opbouwwerk van deze kerk eens te bezichtigen. Kn toen.wy aan liet einde van de rondleiding gekomen waren, stonden wy op do kleine ronde toren naast hot. kerkkoor. Daar bobben w(j ineens alles vergoten, wat ons zo juist ver teld v.as, wat we zo juist gezien hadden, want daaronder lag in de volle glans dor middagzon, in het groen van zijn bomen, bossen en weidon, ons dorp Venray... Het nieuw rood der aake.i fonkelt in de zon als llohto wiiu en klein en popperig zijn er de huizen en mensen. Daar op dat torentje, zagon wij Venrays wegen zicli slingeren langs de buizen, wogsehiotend don einder in. Dio wogon, waarlangs op 10 Mei 1940 onze Nederlandse soldatun terug trokken, moo, verboten, wanhopig of grimmig, achterna gezeten door de motion, dio 's avonds ons dorp bin nentrokken Dio wogen, waarover W.A., Jeugdstorm on Arbeidsdienst, luid zingend en stampend, marcheer den voor „Volk en vaderland". Wegen, die onze joagons naar Duitsland voordon of leidden naar een schuilplaats voor don onderduiker. Wegen, waarover verzetsmensen mot piloten, krijgsgevangen en andere trokken, ver weg de l'eel in, naar een veilige haven. Wegen, waarover onze klokken hun laatste tucht aanvingen. Wegen, waarover eindelijk de lang- breide Weg zurück aanving, toen de Organisatie Todt en Wehrmacht elkaar onder do voelen liepen, in haast om de Heimat weer terug te vindon. Wegen, die omgeploegd door Tiger tanks on kanonnen, kapotgeretendoor bommen en granaten, bedekt met lagen puin, dienden als doodsbed voor burgers en militairen, Nederlander, Engelsman en Duitser. Zij waren eindeloos lang, toon onze mensen, moedeloos, wanhopig en kapot de vrijheid ingingen, gepakt en gezakt, mot een laatste blik op op dorp, dat een grote puinhoop, oen ellendige ruïne was, waaruit dreigend en don ker de zwaro resten van de Grote Kerk ten hemel wezen. En dwaas gegroepeerd, zo van boven gezien, bijna verdronken in de kronen der bomen liggen de huizen, sommige groot en statig, andere klein en nederig en het rood der daken is als dat van verso lidtekens. Kaal liggen daar sommige stukken tussen do huizen, donker en zwart als do dood, die hier 6enszijn zeis zwaaide. Hulz n, waarin verraad en verzot woonden.Waar de hiel ge likt werd van uen onderdrukker en waar gevochten werd in verbitterde en niets ontziende felheid tegen het Herrenvolk, dat niet wist hoe het ons, hun slaven, diep genoeg ver trappen zou. Waar zorg heerste over zoon of man, ondergedoken of in Duitsland, waar kommer was om het dagelijks brood, waar geschreid werd gebeden en gevloekt, waar werd ge wacht, gewacht op do vrijheid, die toch eens een einde zou maken aar. dat sluiplovon in die onderdrukking. Vrijheid, die kwam, zoals geen mens gedacht had. De huizon boden toon geen bescher ming nicer en in kelders en holen worden mensen geboren, leefden en stierven z\j, onder de btullende mu ziek van granaten, als een mars funèbro. Ons dorp is groen, mot zijn bossen on weidtii. Zijn bossen, die een schuil plaat-s waren, toon do Duitser in zijn machtswellust zijn luimen bot wilde vieron op oen weerloze bevolking. Zijn weiden, waaruit in machteloze woede liet vee gestolen en weg ge- voord werd, die ondermijnd werden als laatste hindernis. Zjju bossen en weiden, dio oen groot kerkhof werden voor hen, die ons bevrijdden, die de bodem word waarop onze vrijheid zo bittorhard bevochten weid. Venray ligt er nu zo kalm en leeTt het leventje van iedere dag. De draad is weer opgenomen waar hy eens af knapte. En aan do andere kant van dit torentje, rijen zich <le vele graven van hen, dio op dit tijdstip gowacht hebben, dikwijls met heel hun hart en zii hebben het niet meer mogen meemaken. Stil en rustig slapen zij in hun eeuwige rust, op de plaats dio hun voorouders daar reserveerden. Zij hebben die Vrede gewonnen. Die de werelJ hun niet geven kon. Een Vrede, die \vy overlevenden, nog niet hebben, Er wordt gekankerd, geroddeld, ge scholden. Men gunt elkaar niet het licht dor ogen. Wy schijnen ver geten te zyn, die groto les van den oorlog, finaal en voorgoed. Met de afbraak der ruïnes en het opruimen van het puin, hebben wy tevens op geruimd, wat in onze harten tijdens die sombere dagen in kelders en schuilplaatsen word opgebouwd. Wy beseffen niet, dat we niet leen op de wereld staan. Een besef, dat geboren is in de donkerste dagen van Venray, maar afgestoi ven schijnt in het liclit der bevrijding. Waar zyn de jongens gebleven, die onderdoken, vochten tegen de vijand, die met het hole enthousiasme van hun jeugd de handschoen opnamen tegen den vijand V Hebben zy hun enthousiasme a er- gooit met dansen, in die stemming van „laat maar waaien", terwyl deze kapotte wereld van lieden, juist hun enthousiasme zo nodig heeft. Waar zyn onze meisjes, die in de bezetting en de bevrijdingsdagen zo dikwyls een voorbeeld gaven van op offering on gemeenschapszin? Kun nen zy enkel de kermissen afhollen en plezier maken, terwyl ontelbare moeders bidden en smeken om wat hulp. Waar zyn onze mannen, die in verbitterde vastberadenheid den oor log door „gezorgd" zyn, om uit dien algehele chaos te redden wat er te redden viel. Het lykt er op, dat hun grootste zorg nu is, bun pakje siga retten of shag, terwyl de weder opbouw, de geestelijke zowel als de materiele, mannen vraagt, die wer ken willen, met verbeten kracht om terug te winnen, wat verloren ging. Waar zyn onze vrouwen, wier lichtend voorbeeld een baken was voor heel het gezin, die met ontzagge lijk grote moeite do aftakeling tegen hield. Zy schijnen overstelpt te zyn door hun zorgen voor hun gezin, hun kind in Indie of in dienst de textiel- nood en alios wat nu drukt en teneer- slaat. Terwyl ook nu in deze tijd het gezin meer dan ooit, afgebroken, be lasterd en besmeurd wordt, zij, die sterke vrouwen moeten zyn, die van het gezin iets kostbaars maken. Onze doden rusten daar rond den kapotgeslagen toren en gehavende kerk en men vraagt zich af wat zy van ons denken zullen.... Zy zullen vragen of Venray hun offer wel waard was, waarmee «lat kleine egoistischo leventje van een ieder dan wel doorbroken kan wor den, als bommen en granaten nog geen les genoeg gegeven hebben. Wy schynen „down" te zyn, dat echte gevoel van gemeenschapszin, naastenliefde, niet meer te kunnen opbrengen. Het schijnt, dat alleen dagen als voor twee jaar, daartoe de prikkel geven, immers, op dat moment kfenden en beleefden wy het, terwyl Hier op deze plaats, hoog boven ons dorp, gaat een mens zyn hart open en alles wat drukt in deze zorgvolle dagen, waait weg in de frisse wind. En in de mens komt een intense vreugde om dat dorp, klein en stil. om de wetenschap, dat deze mensen eens toonden, dat or pit, dat er cou rage inzit en dat ook eenmaal daar die frisse wind weer waaien zal, die hun verheffen zal boven dat kleine alledaagse gedoe. Dat Venray ondanks alles eenmaal weer het hoofd lior omhoog zal dragen, bewust van eigen kracht en kunnen. En onze doden zullen slapen by de toren, die dit geslacht,als een kostbare erfenis onzer voorvaderen, zal op bouwen, kennende de zin en bete kenis hiervan. Den wijzer naar God waarvan allo^goeds komt en Die alles bestiert. En dat zal vrede brengen, vrede en eendracht'aan alle monsen van goede wil. En ons dorp zal dan weer liggen rond den oude vertrouwde toren, nieuw opgebouwd door dit geslacht, een geslacht, dat zware offers bracht, eens van zin en gedachten en het zal er goed zyn te wonen en te leven. Onbeschadigde tank van de 7c Amerikaanse Tankdivisie, op het front van Ovcrloon achtergelaten. Op de plaats waar zij vielen, werden zij begraven. Tallozen liggen nog zo in velden en bossen. Langzaam krijgen zij allen een waardiger rustplaats. or was was geen enkele instantie in Venray, die door de bevolking zoo ieelyk werd aangekeken als die in de Henseniusstraat zetelde, n.l. het Militair Gezag. Velen waren er van overtuigd, dat dit er enkel gevestigd was om de zaken nog beroerder te maken. Dat dit echter geenszins het geval was, moge blyke uit onder staand artikel, dat een van de mede werkers van dit instituut voor ons schreef. Wy leven in een tyd van afkor tingen; zag ik niet laatst in „Econo mische Voorlichting" drie kranten pagina's druk van de meest voorko mende afkortingen in onzen tyd. Wie kan het ons euvel duiden, dat wy slechts enkelen dezer in woord en schrift beheerschen Een dezer af kortingen, welke zich na de bevry ding meer of minder populair ge maakt heeft, vindt U hierboven afgedrukt. M.G. werd reeds tijdens de bezet ting in Engeland geboren en daar werden ook maatregelen voorbereid, welke gebaseerd waren op alle mo lyk te voorziene omstandigheden. M.G. werd door de Londensche Regeering noodig geacht, omdat er Jfrect na de bevryding een chaotische toestand werd verwacht, mede door het uitvallen van talrijke bestuurs ambtenaren, welke wegens liun poli tieke gezindheid niet waardig moes ten worden geacht, hun taak na de bevryding voort te zetten. Ook de oorlogsvoering zou de Geallieerde legerleiding kunnen doen verleiden tot het nemen (of nalaten) van be paalde maatregelen, welke hur.-weinig voordeel zouden opleveren, maar waar door de Nederlandsche bevolking ook zwaar beschadigd zon kunnen wor den. Hiervoor moest de Nederland sche Regeoring over een semi Militaire Ipstantie kunnen beschikken om eventueel deze snoode plannen te doorkruisen, althans met de Gealli eerden Autoriteiten hierover in contact te treden. De gedragingen der Gealli eerde militairen zou er eveneens aanleiding toe kunnen zyn, dat er van de zijde der Nederlandsche Re geering, via haar Militaire specialis ten bij de Geallieerde legerleiding stappen konden worden genomen om tenminste herhalingen te voorkomen. M.G. werd met een schier dictato riale bevoegdheid uitgerust, omdat het in de uitzonderingstoestand, waar in het land na de bevryding zou komen te verkeeren, mogelyk moest zyn, direct maatregelen te kunnen nemen, die niet door eenig wets artikel werden gedekt, maar op het betreffende moment absoluut nood zakelijk moest worden geacht. Dit is slechts een zeer populaire en onvolledige uiteenzetting over het ontstaan en hot doel van M.G. Nog veel meer, en mogelyk nog belang rijker redenen noopte onze Regeering tot het instellen van dit semi Mili taire bestuursapparaat; wij echter zyn met deze wetenschap tevreden en gaan een stapje verder kijken. M.G. in de practijk. Velen zullen het met mij eens zyn, als ik beweer, dat M.G. in de prac- tijk noodzakelijk bleek te zyn en zeer veel en goed werk heeft gedaan. Er zyn er echter ook, die beweren, dat M.G. een doodgeboren kindje meteen waterhoofd geweest is Ik geef toe, dat veel critiek, hierop uitgeoefend, volkomen gerechtvaardigd is! Het is zeer begrijpelijk, dat een orgaan, dat de kinderziekten nog moest doorstaan en in zoo'n korte tyd tot een derge lijk machtige organisatie uitgroeide, met dernoodige gebreken was behept. Ook hadden zich in deze gelederen onvermijdelijk elementen ingedron gen, die tegen hun taak niet opge- wasschen waren; anderen maakten als een soort machtswellustelingen van de hun toegekende bevoegdheden misbruik. Voor een groot gedeelte echter moet de by bepaalde groepen heerschende anfchipatie (afgezien van degenen, die door het ingrijpen van M.G. hun eigen belangen zagen ge- schaadt) gezocht worden in hun be grijpelijke afkeer van dictatoriale maatregelen na de Duitsche over- heersching. De meer verstandigen za gen hiervan wel de noodzaak in. Het gros van de medewerkers van M.G. heeft echter met hart en ziei hun geheele persoon maandenlang, dag en nacht,ingesteld voorde belan gen van het algemeen. Dank 'zy hen, heeft M.G. zyn bestaansrecht volko men kunnen bewijzen en behoort de na de bevryding heerschende gaotische toestand reeds lang tot het verleden. Dit was oen korte samenvatting over het ontstaan, de taak en de werkwijze van M.G. zaliger gedachte nis in het algemeen. Het klinkt mis schien ietwat sarcastisch, dat „zaliger gedachtenis", het is echter geenszins als zoodanig bedoeld; het karakteri seert slechts deze organisatie immers haar instelling moest zyn en was ook de eerste stap tot haar liquida tie Hoe harder er gewerkt werd, hoe sneller kon zij haar taak lang zamerhand overdragen aan de nor male instantie's. En met dit doel voor oogen, werd door de meesten dag en nacht gewerkt om zoo snel mogelyk het graf voor hun organi satio te graven. Nu heeft ook Venray het voorrecht gehad zich een soort filiaal van het M.G. te zien toebedeeld. (Door booze tongen ook wel een twijfelachtig voorrecht genoemd). Ik noemde het een soort filiaal, omdat de Londensche Regeering hier in niet had voorzien. In de eerste plaats hadden zy er geen rekening mee kunnen houden, dat juist Ven ray zoo zwaar geteisterd zou worden en voorts had men er niet op kun nen -rekenen, dat de bevryding van Midden-Limburg eerst maanden later een feit zou worden, waardoor het contact van de Prov. Mil. Coiftmissaris te Maastricht, met het zwaar geteis terde Venray zeer moeilijken slechts via BelgiG mogelijk was. De opdracht luidde zeer simpel „Wederopbouw en Repatrieering". In het half jaar van haar bestaan moes ten echter bergen werk worden ver zet, waarvan de buitenstaanders geen idee kunnen hebben. De repatrieering hield in de zorg voor een ordelijkeen verantwoorde terugkeer van de bur gerbevolking; de Wederopbouw (in den ruimsten zin) hield practisch alles in, wat in het belang van Venray kon en moest worden ge daan. Repatrieering. De maatregelen voor repatrieering hebben zeer veel critiek geoogst, ner- s anders echter had de terugkeer van de burgerbevolking een zoo goed en ordelijk verloop. Het was in hun belang een bittere noodzaak een strenge regeling door te voeren, om erger te voorkomen. Verschillende factoren bepaalden de vorm en uit voering dezer maatregelen. Men was met de toelating van burgers aan bepaalde maxima gebon den, door civil affairs bepaald; na tuurlijk konden eerst uitsluitend die personen worden toegelaten, welker aanwezigheid noodzakelijk was in het algemeen belang (voedselvoor ziening, wederopbouw, arbeidsbureau etc.); ook de mogelijkheid voor huis vesting was van essentieel belang. Toen later do toegestane maxima op aandringen van M.G. aanzienlijk werden verhoogd, kon men tot toe lating van heele gezinnen overgaan en konden die gezinnen terugkeeren, waarvan de woningen door een „Be woonbaarheidsverklaring" waren ge dekt, d.w.z., indien hun woningen voldeden aan de minimum te stellen eischen voor bewoning. Deze norm was door het groote aantal schade gevallen, de buitengewoon slechte materiaalvooiziening en het gebrek aan geschoolde arbeidskrachten nood zakelijk erg laag genomen. Een verdere moeilijkheid was de hoogs aanspraken, welke van Gealli eerde zjjde gedaan werden op de weinige ter beschikking staande woonruimte. Zes en zestig bruikbare woningen moesten voor hen worden gereserveerd en werden later, eerst na eindelooze onderhandelingen voor de burgers vry gegeven. Het voormalige kamp van de Ned, Arbeidsdienst „De Endepoel" moest eveneens worden ingeschakeld om degenen, die later zonder toestem ming naar Venray waren terugge keerd en geen woonruimten ter be schikking hadden, eentydeliik onder komen te verschaften. Het zou te ver voeren, hier dieper op in te gaan, temeer daar het 2de punt van de speciale opdracht voor M.G. Venray nog een beknopte be schouwing verdiend. Wederopbouw (in den ruim sten zin). Een uitgebreide behandeling van deze al omvattende materie zou te veel tyd in beslag nemen en voorde meesten Uwer niet meer interessant zyn. Het is daarom, dat ik in zeer beknopte vorm slechts enkele onder dooien hiervan wil behandelen, waar van het noodherstellen van panden het eerste onder de loupe genomen wordt. De grootste moeilijkheid hierbij was om in de kortst mogelijke tyd met gebruikmaking van zo min mo gelijke arbeidskrachten een zoo groot mogelyk aantal panden bruikbaar, respect, bewoonbaar te maken. Dit was een probleem op zich: weinig vaklieden, practisch geen ge reedschappen en nagenoeg geen ma teriaal In samenwerking met de betreffende instanties werd overeen gekomen, dat alle aannemers tijdelijk als uitvoerders in dienst kwamen by de Gemeentewerken. In de eerste plaats zouden alle van sloop afkom stige materialen worden verwerkt om andere panden bruikbaar te ma ken. Er werd getracht door diverse onderhandelingen by de distribueeren- de instanties grootere materiaaltoe- wijzingen te verkrijgen. Aanvankelijk ging het werk zeer traag, maar langzamerhand kwam er een beetje schot in en kan geleidelijk het particuliere initiatief' weer wor den ingeschakeld, waardoor de ar beidsprestatie iets kon worden opge voerd. Ook werd een urgentielijst samengesteld van de volgorde der te- herstellen panden. Hierdoor werd zooveel mogelyk voorkomen, dat de genen, die een of ander extraatje konden aanbieden, het eerste werden geholpen. Na langdurige onderhandelingen met den Rijksbemiddelaar gelukte het, voor de arbeiders een loonsver- hooging te verkrijgen, waardoor het loonpeil belangrijk gunstiger kwam te liggen ten opzichte van de sterk gestegen levensstandaard. Door af schaffing van het „regie-systeem" kon de arbeidsprestatie nog belangrijk worden opgevoerd. Tengevolge van het uitgroeien van het Streekbureau voor den Weder opbouw en het veel effectiever wor den van de voorschriften en richt lijnen hiervoor, konden de bemoeiin gen van M.G. op dit gebied langza merhand worden gestaakt. Met de Wederopbouw stond het vervoersprobleem in n?uw contact. Puin moest worden afgevoerd en materiaal aangevoerd. Mede door de bemoeiingen van M.G. kon het ver- voersapparaat weer goleidelyk aan worden opgebouwd, hoewel by haar heengaan het aantal voor Venray beschikbare vrachtwagens nog niet by benadering aan de transportbe hoefte kon voldoen. Dit probleem kon eerst by liet verschijnen van het C.N.V. tot een definitieve oplossing worden gebracht. Met het luxe-autopark van Venray was het eveneens zeer treurig gesteld M.G. heeft al het mogelijke gedaan om hierin verbetering te brengen. De weinige wagens, die hier nog bruikbaar kouden worden gemaakt, moesten voor 100 pet. ten algemeene nutte worden gebruikt. Om dit te kunnen bereiken werd een kantoor „personenvervoer" ingesteld. Elke rit mpest by dit kantoor aangevraagd en op urgentie onderzocht worden. Geen wagen mocht ryden zondereen door dit kantoor afgegeven ribéen- briefje. Om de enkele middenstanders, die mochten terugkeeren, niet tebevoor- deelen, respect, de achterblijvers te benadeelen, werden de ter beschik king komende goederen zooveel mo gelijk (branohe-gewys) collectief ver kocht. M.G. bevorderde zooveel mogelijk, in samenwerking met de HARK en de COVOLI de aankoop en de aan voer van de meest noodzakelijke goederen, huisraad en gereedschappen en werkte naar best vermogen een zoo eerlijk mogelijke verdeeling onder de behoeftigen in de hand. Ook de voedselvoorziening had de volle belangstelling van M.G. en er werd niets nagelaten om hierin zoo veel mogelyk verbetering te brengen. De vele andere bemoeiingen van M.G. in het belang der burgerbevol king op te sommen en in het kort te behandelen, zou een te groote plaatsruimte vorderen, temeer, daar ook hare bemoeiingen ten bate van onze boerenbevolking een korte ver melding verdienen. Een eerste zorg was een behoor lijke huisvesting, waarvoor met de minimum te stellen voorwaarden van bewoonbaarheid dor boerderijen reke ning moest worden gehouden. In samenwerking met het Bureau Wederopbouw Boerderijen werd alles in het werk gesteld om hierin te doorzien. Vrijwel alle bemoeiingen van M.G. voor de burgerbevolking, zyn eveneens van toepassing op die der boeren. Hierby kwamen echter nog andere zorgen, speciaal op het gebied van landbouw en veeteelt. Er moest voor gezorgd worden, dat zooveel mogelijk landbouwgrond weer productief werd gemaakt. Om dit doel te bereiken, moesten wéér veel moeilijkheden woiden overwonnen, waarvan ik hier slechts de voor naamste in het kort wil behandelen. Een zeer remmende factor voor de landbouwer was het mijnengevaar, waardoor uitgestrekte gronden niet konden worden bewerkt. Het wach ten op de Geallieerde mynenruimers was tevergeefs en eindelijk gelukte het een afdeeling van het Nederland sche Bomb Disposal in Venray te krijgen. In samenwerking met M.G. word de ligging der mijnenvelden bepaald en deze systematisch opge ruimd met voorrang voor'bepaalde urgentiegevallen. Het groote gebrek aan landbouw machine^, werktuigen, gereedschap pen, paarden en tractoren noopte vele landbouwers tot geringe activi teit. "Terwijl door het jarenlange ge brek aan voldoende kunstmeststoffen juist een uiterste intensieve bewer king noodzakelijk was. In do meest noodzakelijke voorzieningen op dit gebied heeft ook M.G. een belangrijk aandeel gehad. Wegens gebrek aan paarden en tractoren werd een soort burenhulp gepropageerd en doorgevoerd voor het bewerken van het land. Deze werkte lieel bevredigend. Met de veevoorzieningen had M.G. ook zijn bemoeiingen, terwyl melk- vervoer, voorziening arbeidskrachten, voorzie ning puntdraad en honderden vraag stukken terdege onderhanden werden genomen. Later, toen het C.N.V. haar taak in het Noorden had volbracht, kon deze, met de groote, haar ter beschik- Icing staande hoeveelheden materiaal en hulpbronnen den nieuwe stoot geven op de door M.G. onder de moeilijkste omstandigheden gebaande Op 18 December 1944 werd door M.G. te Venray gestart; 30Juni 1945 sloot haar kantoor te Venray. Dat in dit korte tijdsbestek zooveel kon worden beieikt is in niet geringe mate te danken aan de voortreffe lijke hulp van diverse instantie's en particulieren. H danken li Na duisternis, smart en ontzetting Gloort het licht der dageraad. Der bevrijders legerschare De weg voor Nederlands v-ryheid gaat. 18 October vier "en veertig Gemeente Venray wordt bevrijd, Betaald, met vele mensenoffers, Die ondergingen in deez' strijd. Thans staan wy stil by h;;nne graven, Brengen ons dank aan iedren held, Welke viel voor het recht der wereld In het meedogenloos geweld. Al wat hen lief was achterlatend, Vervulden zij de duro plicht Om hun leven veil' te geven Voor hst werelds nieuwe licht Twee jaar zijn sindsdien, verstreken Tot dez' plechtige herdenkings-stond, Doch ons' harten met deez' holden Onvergeeflijk saam verbond. Groot is ons dank, Geallieerden Ge verdreef van ons de tyrannie Ja Uw mannen, en Uw zonen Erven ons eeuw'ge sympathie. Ook mogen wy hier niet vergeten Onz' enigste gevallen vriend En oud strijder Frans Michels Oprechte dank ook hij verdiend. Ingezetenen van Venray Zwaar beproefd is ook Uw lot Een nieuwe geest moet er herleven Buigt deemoedig U naar God. Opdat Hij U zal geleiden Met hef kruis welke U thans draagt Van verwoesting, nood, ellende Een nieuvre tyd voor U, eens daagt. Want onder U vielen ook offers In de stryd van 't Ovorloons' tweede Caen. Moge Venray weer spoedig uit zijn as lierryzon, En als „De Parel der Peel" weer op eens staan. Mochten de G.O.I.W.'ers Blootstaan aan veel kritiek ia het begin Doch wat zich allengs herstelde Tot een goede Gemeenschapszin Het voorbeeld is ons voorgegaan reeds Want het offer brachten zy De gevallen helden voor de viyheid Hun vooroeeld welnu, volgen wy. Willen wy, o God- U danken, De bevrydiyg U ons geeft 18 October '44 Dank, o dank, die dit beleeft. Trouw aan het Vaderland zal blijken Verbetering van de Volksgeest, Door 't „Je maintendrai" te tonen, Vrij onvorveerd en onbevreesd. Seer. G.O.I.W. afd. Venray

Peel en Maas | 1946 | | pagina 2