PEEL EN MAAS
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Hoofden koel
BUITENLAND
BINNENLAND
WIE DE LANGSTE
ADEM HEEFT.
Radio-rede van Mussert.
(Mc Jaargang No 14
Verantwoordelijk voor
den geheelen inhoud:
A.J. van den Munckhof,
Venray. Tel. 512 Giro
150652 K 2440 P 1100/1
UITGAVE DRUKKERIJ FIRMA VAN I1EN MUNCKHOF, GROOTESTRAAT 28 VENRAY
Zaterdag 8 Mei 1943
Advertenties 12 et. per
3 nnn Vraag en aanbod
10 ct. per 3 mm Vraag
en"aanbod betrekkingen
8 ct. per 3 mm Abonne
mentsprijs: voor Venray
70 ct buiten Venray 80
ct per kwartaal.
Wanneer wij in deze wellicht erns-
stigsto tijd van de geschiedenis van
ons land en volk do aandacht van
den lezer vragen voor de verordenin
gen, decreten en bekendmakingen
van de laatste week en meer speciaal
voor het afkondigen van het stand
recht en voor de talrijke reeds vol
trokken doodvonnissen, dan is dat
om den lezer nog eens in te scherpen,
indien dat nog noodig mocht zijn,
dat de bezettende macht niet aarzelt
van haar machtsmiddelen gebruik te
maken en met harde maatregelen op-
Ireedt tegenover elke moedwillige
agitatie en elke onberaden daad, oin
de orde èn de rust te verzekeren.
Wij kunnen hier niet treden in een
beschouwing over de maatregelen van
de bezettende macht, welke geleid
hebben tot den gemoedstoestand van
ons volk, waarin deze daden zijn ge
steld van onbezonnenheid en agitatie
daarbij orde en rust verstorend en de
voedselvoorziening in ernstig gevaar
brengend.
Wij kunnen alleen het verstand
laten spreken en daarop een beroep
doen bij onze lezers met uitsluiting
van alle overwegingen van gevoel.
En dan hebben we dit en dit alleen
in 't vizier te nemen: het vaste be
wustzijn, dat de bezettende macht van
een oorlogvoerende natie, die aan de
fronten strijdt om hetjzijn of niet zijn,
geen ordeverstoringen in den rug
toestaat en dat zij over de middelen
beschikt, om die ordeverstoringen
meedoogenloos neer te slaan. De reeds
genomen maatregelen, waarbij weer
bloed en tranen van ons volk zijn
gevloeid, toonen overduidelijk aan,
dat het de bezettende macht ernst is
mot haar wil, om hier orde en rust
te doen lieerschen.
Daarom: hoofden koel: hot nuchter
verstand laten domineeren over het
gemoed.
De stryd in Tunis Nog geen twee
de front Het vraagstuk der
scheepsruimte. Als Dnitsehland de
roode legermacht bedwingt. Dan:
een onbedwingbaar Europa tegen een
vrijwel onuitputtelijk Amerika De
geschiedenis stoort zich niet aan den
ondergang van volken Groeit er
een oorlogsgeneratie op
De eerste stormloop dor Anglo-
Amerikaansclie strijdkrachten ver
sterkt mot Fransch-kolonialo troepen
in Tunis is door de hardnekkige ver
dediging der As-troepen op een mis
lukking uitgeloopen.
De verdedigingslinie loopt nog vrij
wel als voorheen en er zijn aanwij
zingen, dat de geallieerde mogend
heden thans pogen dit laatste ver
dedigde punt in Afrika door blok
keering van de zeezijde van de ver
binding met Italië af te sluiten.
De wereld volgt met spanning het
verloop van den lieldhaftigen strijd.
Reeds zijn er stemmen, die als ver
goelijking voor het weinig opschieten
door de Britten, weten te verklaren,
dat dit met opzet gebeurt en dat En
geland het voornemen zou hebben
om Duitscliland en de Sovjet-Unie
maar te laten vechten tot ze beiden
bek-af zijn, om daarna met de zoete
winst te gaan strijken.
Erg ridderlijk is zoo'n handelwijze
zeker niet, maar ze zou heel goed
passen in de politiek van Engeland,
die Napoleon in zijn tijd reeds met
„perfide", dat is trouweloos betitelde
Overigens wordt de meening, dat
Engeland en Amerika met opzet" de
zaken in Afrika sleepende houden,
door anderen bestreden, die namelijk
beweren, dat de Angelsaksers een
voudig niet kunnen. De Duitsch-Ita
liaansche stellingen zouden zóó sterk
zijn en de troepenmacht zou met
zoo'n doodsverachting zich verdedigen
dat er voorloopig aan geen doorko
men valt te denkon.
Een pantserovermacht zou moeilijk
tot golding kunnen gebracht worden
wegens do bergachtigheid van het
torrein, vol rotsen en kloven.
Bovendien worden de Engelse!)
Amerikaanscho logermachten sterk
belemmerd door do duikbootenactie,
die een grootore ontplooiing der
krachten tegenhoudt.
Roods zouden de moeilijkheden om
liet front in Afrika op de been te
houden, reusachtig groot zijn en al
leen mot inspanning van alle krach
ten kunnen volgehouden worden.
I n dat geval behoeft Stalin vooreerst
niet op een tweede front te rekenen.
Dit zou volkomen onmogelijk zijn.
indien waar was, dat de geallieerden
nu reeds moeilijkheden ond^fvinden
mot de bevoorrading van hun troe
penmacht in Afrika.
Want men moet niet vergeten, dat
een tweede front in Europa geen
schijn van kans heeft, als het niet
ingezet wordt met een legermacht,
die circa twee millioen soldaten telt.
En de scheepsruimte, noodig voor
do overbrenging en de ravitailleering
van een legermacht van twee milli
oen mannen is zóó reusachtig, dat
daaraan nog in geeii jaren te donken
valt.
Zoo redeneert een andere zijde en
zoo wordt de tweede wereldoorlog een
kwestie van langen duur, een kwestie
van uitputting, een kwestie van wie
den langstcn adem heeft, en het
meest gehard is.
Daarnaast staat het vraagstuk
Sovjet-Unie.
Men mag aannemen, dat de Duit-
sche legerleiding bezig is een slag van
groot formaat tegen de Sovjetlegers
voor te bereiden. De afkondiging van
den totalen oorlog is bereids drie
maanden oud en zijn uitwerking
moet reeds overal zichtbaar zijn.
Duitscliland zal een grootere leger
macht dan ooit tegen Stalin in hot
veld brengen en pogen de roode legers
beslissend te slaan.
Terzelfder tjjd zal echter het oog
waakzaam gericht zijn op de zee
kusten en hiervoor zeker circa twee
millioen man aan troepen gereserveerd
blijven.
in die positie verkeert thans het
vasteland van Europa.
liet is éón groot legerkamp, onge
schokt door vier jaar oorlog, gehard
in ontbering, bezield met den wil el-
ken indringer een heete ontvangst te
bereiden en bovendien bezield met
het doel aan het sovjetgevaar eens
en voor goed een einde te maken.
Zal alzoo dit jaar de beslissiug
vallen
Een beslissing, zooals men die krijgt
ha oen volkomen overwinning van
den tegenstander, is niet waarschijn
lijk, vrijwel niet denkbaar.
Ook al zou Duitscliland met de ver
bonden troepen er in slagen het sov-
jetleger voorgoed buiten'gevecht te
stellen, dan is daar nog Amerika met
zijn bijna onuitputtelijke hulpbronnen,
die oen jarenlangen strijd ook dan
nog mogelijk maken.
Doch zeker is, dat bij een uitscha
keling van de legerhorden van Stalin,
de positie van Europa zóó onaantast
baar zou zijn. dat de overzijde tot het
inzicht moet komen, dat haar plan
nen geen schijn van kans hebben om
verwezenlijkt te worden.
In de geallieerde landen zou alsdan
zulk een oorlogsmoeheid en lusteloos
heid intreden, dat de tijd voor de
conferentietafel zou zijn aangebroken.
Anderen durven zelfs de meening
aan, dat ook in de geallieerde lan
den het Bolsjewistische gevaar zoo
groot gaat worden, dat zij zelfs ge
neigd zouden zijn, om de verschillen
met Duitscliland daarvoor te vergeten
om dit gevaar in en buiten hun land
de baas te worden.
Hoe men de zaak echter ook bekijkt:
de oorlog is in een stadium geraakt
dat niemand meer een uitweg ziet
Wel wordt er over en weer druk
geredeneerd, wat men wenschen zou
maar met menschelijke wenschen
wordt in conflicten van dergelijken
omvang geen rekening gehouden. De
Uit den Haag zijn wederom eenige honderden Nederlandsche vrijwil
ligers naar het Oostelijk front vertrokken, om zich in te zetten voor den
strijd tegen het Bolsjewisme. De mannen op weg naar het station.
(C.N.F. Meijer--Pax s)
geschiedenis gaat onverstoord haar
gang en het voortbestaan of de on
dergang van heele volken komt daar
bij niet in aanmerking.
Zoo zijn rijken tenondergegaan, die
onvergankelijk leken, liet Perzische,
het Romeinsehe rijk, Carthago en wie
zal zeggen, welke rijken na dezen
oorlog nog zullen voortbestaan?
Doch zeker is, dat een gehard en
gezond volk meer kans heeft de moei
lijkheden te boven te komen, dan ver
wende en verwijfde naties en als men
die overwegingen in de weegschaal
legt, hebben de Westelijke rijken
mindqi kans dan de Midden-Euro-
peesche.
Doch dit is geen kwestie van een
of twee jaren, maar een vraagstuk
waarbij een menschenleeftijd gemoeid
is. We kunnen slechts hopen dat do
leiders der volkeren eerder tot bezin
ning en overleg komen vooraleer de
halve wereld ten onder moet gaan.
De teekenen wijzen er echtei; in het
geheel niet op, dat het die kant zal
opgaan en dat de opgroeiende gene
ratie niet oorlogsgeneratie zal zijn.
In de maand April heeft de
Duitsche marine 03 koopvaardij
schepen met totaal 423.0(H) ton tot
zinken gebracht. Voorts torpedeerde
de marine 18 andere schepen. De
luchtmacht beschadigde tien koop
vaardijschepen ten deele ernstig. Ook
in den strijd tegen vijandelijke oor
logsschepen hadden marine en lucht
macht succes. Duikbooten brachten
een vliegkampschip, een kruiser, drie
torpedojagers en een onderzeeër tot
zinken. Andere Duitsche zeestrijd
krachten vernietigden twee torpedo
jagers. drie duikbooten' en 7 motor-
torpudobooten. De luchtmacht bracht
twee duikbooten en een motortorpe
doboot tot zinken.
In April verloren de bolsjewisten
luS'2 vliegtuigen.
Naar aanleiding van den dag van
den arbeid heeft Ir. Mussert in zijn
hoedanigheid als Leider van het Ne
derlandsche volk een radio-rede ge
houden over de positie van land en
volk, over de harde en steeds harder
wordende les uit de geschiedenis en
over do eenige mogelijkheid op een
goede toekomst voor ons volk in een
vrij en zelfstandig Europa.
Spr. begon met er op te wijzen op
de overvloedige en uitbundige schoon
heid van deze lente als een symbool
van Gods wonder voor wederopstan
ding uit don dood. Zoo moeten wjj
ook gelooven aan de wederopstanding
van ons volk.
Hoe zouden wjj den len Mei willen
zien? We zouden ons vereenigd willen
zien, als leden van één groote werk
gemeenschap, één groote familie
het volk, de natie. En in die natie
ieder zijn plicht doende, zijn talenten
zjjn kunnen en kennen in dienst stel
lend der natie, wetend dat er is so
ciale gerechtigheid, socialisme van de
daad. Geen klassenstrijd, maar saam-
hoorigheid, geen uitstooting, maar
geborgenheid 'in eigen volk. Dat is
de nieuwe tijd, de nieuwe ordening,
waarin wjj halsstarrig blijven geloo
ven ook nu, nu zij verder dan ooit
van ons schijnt te wijken.
Wij zien het, wij ondervinden het
iedere dag. Ons volk is binnen 's lands
grenzen verdeeld en buiten 's lands
verstrooid. In ieder werelddeel: Azië,
de beide Amerika's, Afrika en Europa
zün gevangenkampen bevolkt door
Nedej landers en de verwanten hier
weten niet eens wie er zijn. Duizen
den zijn gevallen en duizenden staan
aan de fronten. Tienduizenden mooten
in het buitenland werken. De levens
omstandigheden zijn zwaar en moei
lijk. De oorlog drukt ons volk min
stens evenzeer als actief strijdende
volkeren, Onder deze omstandigheden
lijkt ons geloof aan een gelukkig,
welvarend en vereenigd Nedorlandsch
volk bijna dwaasheid van overspannen
geesten.
Deze tijd leert ons. dat er geen
welvarend, gelukkig en sterk Neder-
landsch volk kan zijn in een verdeeld
en om zjjn bestaan worstelend Europa.
Hard is de les, die wjj moeten leeren,
omdat wij ons verbeeld hadden, dat
wij konden leven als op een eiland
in den grooten oceaan. Wjj dachten,
dat als Europa in brand zou staan,
wjj aan de deur van ons huisje rus
tig zouden kunnen toekijken met een
lek brandspuitje om te blusschen als
er vor.ken zouden vallen op het dak
van het huisje.
Wel is de les haid en dagelijks
neg wordt zij harder. Maar nog veel
harder zou de les zijn, als inderdaad
Europa zijn vrijheidsstrijd tegen het
bolsjewisme en het Amerikanisme
zou verliezen. Dan zou het Russische
beest brandend en moordend over
Europa gaan, dan zou de Europeesclie
cultuur vernietigd worden, de gods
dienst worden uitgeroeid, de leiding
gevende personen op ieder gebied
worden vermoord.
Daarom behoort ieder Europeesch
volk in het Europeesch front tegen
bolsjewisme en het daarmee samen
werkend Amerikaansch kapitalisme.
Deed ieder Europeesch volk dat en
zou Engeland zich niet leenon tot
verraad aan Europa, dan stonden
hier 350 millioen menschen aange
treden en dan zou het gauw afge-
loopen zjjn. Dan zou er gauw een eind
zijn aan het lijden van dezen tijd.
Dan zou de wederopbouw spoedig
kunnen beginnen.
Daarom moet ons volk zich niet
nogmaals laten misleiden door influis-
storingen uit Londen, maar inzien,
dat Europa vecht voor zijn vrijheid
en zijn leven en dat ons volk eerst
als deze strijd gewonnen is, het be
gin van den weg naar zijn toekomst
gevonden heeft.
Eerst dan wenkt een veilig Europa
de gezameljjke woon- en werkplaats
van het gemeenebest der vrije Euro
peesclie volkeren, lotsverbonden met
elkander, elkanderd waardeerend en
respecteerend.