PEEL EN MAAS WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Hoofden koel BUITENLAND BINNENLAND WIE DE LANGSTE ADEM HEEFT. Radio-rede van Mussert. (Mc Jaargang No 14 Verantwoordelijk voor den geheelen inhoud: A.J. van den Munckhof, Venray. Tel. 512 Giro 150652 K 2440 P 1100/1 UITGAVE DRUKKERIJ FIRMA VAN I1EN MUNCKHOF, GROOTESTRAAT 28 VENRAY Zaterdag 8 Mei 1943 Advertenties 12 et. per 3 nnn Vraag en aanbod 10 ct. per 3 mm Vraag en"aanbod betrekkingen 8 ct. per 3 mm Abonne mentsprijs: voor Venray 70 ct buiten Venray 80 ct per kwartaal. Wanneer wij in deze wellicht erns- stigsto tijd van de geschiedenis van ons land en volk do aandacht van den lezer vragen voor de verordenin gen, decreten en bekendmakingen van de laatste week en meer speciaal voor het afkondigen van het stand recht en voor de talrijke reeds vol trokken doodvonnissen, dan is dat om den lezer nog eens in te scherpen, indien dat nog noodig mocht zijn, dat de bezettende macht niet aarzelt van haar machtsmiddelen gebruik te maken en met harde maatregelen op- Ireedt tegenover elke moedwillige agitatie en elke onberaden daad, oin de orde èn de rust te verzekeren. Wij kunnen hier niet treden in een beschouwing over de maatregelen van de bezettende macht, welke geleid hebben tot den gemoedstoestand van ons volk, waarin deze daden zijn ge steld van onbezonnenheid en agitatie daarbij orde en rust verstorend en de voedselvoorziening in ernstig gevaar brengend. Wij kunnen alleen het verstand laten spreken en daarop een beroep doen bij onze lezers met uitsluiting van alle overwegingen van gevoel. En dan hebben we dit en dit alleen in 't vizier te nemen: het vaste be wustzijn, dat de bezettende macht van een oorlogvoerende natie, die aan de fronten strijdt om hetjzijn of niet zijn, geen ordeverstoringen in den rug toestaat en dat zij over de middelen beschikt, om die ordeverstoringen meedoogenloos neer te slaan. De reeds genomen maatregelen, waarbij weer bloed en tranen van ons volk zijn gevloeid, toonen overduidelijk aan, dat het de bezettende macht ernst is mot haar wil, om hier orde en rust te doen lieerschen. Daarom: hoofden koel: hot nuchter verstand laten domineeren over het gemoed. De stryd in Tunis Nog geen twee de front Het vraagstuk der scheepsruimte. Als Dnitsehland de roode legermacht bedwingt. Dan: een onbedwingbaar Europa tegen een vrijwel onuitputtelijk Amerika De geschiedenis stoort zich niet aan den ondergang van volken Groeit er een oorlogsgeneratie op De eerste stormloop dor Anglo- Amerikaansclie strijdkrachten ver sterkt mot Fransch-kolonialo troepen in Tunis is door de hardnekkige ver dediging der As-troepen op een mis lukking uitgeloopen. De verdedigingslinie loopt nog vrij wel als voorheen en er zijn aanwij zingen, dat de geallieerde mogend heden thans pogen dit laatste ver dedigde punt in Afrika door blok keering van de zeezijde van de ver binding met Italië af te sluiten. De wereld volgt met spanning het verloop van den lieldhaftigen strijd. Reeds zijn er stemmen, die als ver goelijking voor het weinig opschieten door de Britten, weten te verklaren, dat dit met opzet gebeurt en dat En geland het voornemen zou hebben om Duitscliland en de Sovjet-Unie maar te laten vechten tot ze beiden bek-af zijn, om daarna met de zoete winst te gaan strijken. Erg ridderlijk is zoo'n handelwijze zeker niet, maar ze zou heel goed passen in de politiek van Engeland, die Napoleon in zijn tijd reeds met „perfide", dat is trouweloos betitelde Overigens wordt de meening, dat Engeland en Amerika met opzet" de zaken in Afrika sleepende houden, door anderen bestreden, die namelijk beweren, dat de Angelsaksers een voudig niet kunnen. De Duitsch-Ita liaansche stellingen zouden zóó sterk zijn en de troepenmacht zou met zoo'n doodsverachting zich verdedigen dat er voorloopig aan geen doorko men valt te denkon. Een pantserovermacht zou moeilijk tot golding kunnen gebracht worden wegens do bergachtigheid van het torrein, vol rotsen en kloven. Bovendien worden de Engelse!) Amerikaanscho logermachten sterk belemmerd door do duikbootenactie, die een grootore ontplooiing der krachten tegenhoudt. Roods zouden de moeilijkheden om liet front in Afrika op de been te houden, reusachtig groot zijn en al leen mot inspanning van alle krach ten kunnen volgehouden worden. I n dat geval behoeft Stalin vooreerst niet op een tweede front te rekenen. Dit zou volkomen onmogelijk zijn. indien waar was, dat de geallieerden nu reeds moeilijkheden ond^fvinden mot de bevoorrading van hun troe penmacht in Afrika. Want men moet niet vergeten, dat een tweede front in Europa geen schijn van kans heeft, als het niet ingezet wordt met een legermacht, die circa twee millioen soldaten telt. En de scheepsruimte, noodig voor do overbrenging en de ravitailleering van een legermacht van twee milli oen mannen is zóó reusachtig, dat daaraan nog in geeii jaren te donken valt. Zoo redeneert een andere zijde en zoo wordt de tweede wereldoorlog een kwestie van langen duur, een kwestie van uitputting, een kwestie van wie den langstcn adem heeft, en het meest gehard is. Daarnaast staat het vraagstuk Sovjet-Unie. Men mag aannemen, dat de Duit- sche legerleiding bezig is een slag van groot formaat tegen de Sovjetlegers voor te bereiden. De afkondiging van den totalen oorlog is bereids drie maanden oud en zijn uitwerking moet reeds overal zichtbaar zijn. Duitscliland zal een grootere leger macht dan ooit tegen Stalin in hot veld brengen en pogen de roode legers beslissend te slaan. Terzelfder tjjd zal echter het oog waakzaam gericht zijn op de zee kusten en hiervoor zeker circa twee millioen man aan troepen gereserveerd blijven. in die positie verkeert thans het vasteland van Europa. liet is éón groot legerkamp, onge schokt door vier jaar oorlog, gehard in ontbering, bezield met den wil el- ken indringer een heete ontvangst te bereiden en bovendien bezield met het doel aan het sovjetgevaar eens en voor goed een einde te maken. Zal alzoo dit jaar de beslissiug vallen Een beslissing, zooals men die krijgt ha oen volkomen overwinning van den tegenstander, is niet waarschijn lijk, vrijwel niet denkbaar. Ook al zou Duitscliland met de ver bonden troepen er in slagen het sov- jetleger voorgoed buiten'gevecht te stellen, dan is daar nog Amerika met zijn bijna onuitputtelijke hulpbronnen, die oen jarenlangen strijd ook dan nog mogelijk maken. Doch zeker is, dat bij een uitscha keling van de legerhorden van Stalin, de positie van Europa zóó onaantast baar zou zijn. dat de overzijde tot het inzicht moet komen, dat haar plan nen geen schijn van kans hebben om verwezenlijkt te worden. In de geallieerde landen zou alsdan zulk een oorlogsmoeheid en lusteloos heid intreden, dat de tijd voor de conferentietafel zou zijn aangebroken. Anderen durven zelfs de meening aan, dat ook in de geallieerde lan den het Bolsjewistische gevaar zoo groot gaat worden, dat zij zelfs ge neigd zouden zijn, om de verschillen met Duitscliland daarvoor te vergeten om dit gevaar in en buiten hun land de baas te worden. Hoe men de zaak echter ook bekijkt: de oorlog is in een stadium geraakt dat niemand meer een uitweg ziet Wel wordt er over en weer druk geredeneerd, wat men wenschen zou maar met menschelijke wenschen wordt in conflicten van dergelijken omvang geen rekening gehouden. De Uit den Haag zijn wederom eenige honderden Nederlandsche vrijwil ligers naar het Oostelijk front vertrokken, om zich in te zetten voor den strijd tegen het Bolsjewisme. De mannen op weg naar het station. (C.N.F. Meijer--Pax s) geschiedenis gaat onverstoord haar gang en het voortbestaan of de on dergang van heele volken komt daar bij niet in aanmerking. Zoo zijn rijken tenondergegaan, die onvergankelijk leken, liet Perzische, het Romeinsehe rijk, Carthago en wie zal zeggen, welke rijken na dezen oorlog nog zullen voortbestaan? Doch zeker is, dat een gehard en gezond volk meer kans heeft de moei lijkheden te boven te komen, dan ver wende en verwijfde naties en als men die overwegingen in de weegschaal legt, hebben de Westelijke rijken mindqi kans dan de Midden-Euro- peesche. Doch dit is geen kwestie van een of twee jaren, maar een vraagstuk waarbij een menschenleeftijd gemoeid is. We kunnen slechts hopen dat do leiders der volkeren eerder tot bezin ning en overleg komen vooraleer de halve wereld ten onder moet gaan. De teekenen wijzen er echtei; in het geheel niet op, dat het die kant zal opgaan en dat de opgroeiende gene ratie niet oorlogsgeneratie zal zijn. In de maand April heeft de Duitsche marine 03 koopvaardij schepen met totaal 423.0(H) ton tot zinken gebracht. Voorts torpedeerde de marine 18 andere schepen. De luchtmacht beschadigde tien koop vaardijschepen ten deele ernstig. Ook in den strijd tegen vijandelijke oor logsschepen hadden marine en lucht macht succes. Duikbooten brachten een vliegkampschip, een kruiser, drie torpedojagers en een onderzeeër tot zinken. Andere Duitsche zeestrijd krachten vernietigden twee torpedo jagers. drie duikbooten' en 7 motor- torpudobooten. De luchtmacht bracht twee duikbooten en een motortorpe doboot tot zinken. In April verloren de bolsjewisten luS'2 vliegtuigen. Naar aanleiding van den dag van den arbeid heeft Ir. Mussert in zijn hoedanigheid als Leider van het Ne derlandsche volk een radio-rede ge houden over de positie van land en volk, over de harde en steeds harder wordende les uit de geschiedenis en over do eenige mogelijkheid op een goede toekomst voor ons volk in een vrij en zelfstandig Europa. Spr. begon met er op te wijzen op de overvloedige en uitbundige schoon heid van deze lente als een symbool van Gods wonder voor wederopstan ding uit don dood. Zoo moeten wjj ook gelooven aan de wederopstanding van ons volk. Hoe zouden wjj den len Mei willen zien? We zouden ons vereenigd willen zien, als leden van één groote werk gemeenschap, één groote familie het volk, de natie. En in die natie ieder zijn plicht doende, zijn talenten zjjn kunnen en kennen in dienst stel lend der natie, wetend dat er is so ciale gerechtigheid, socialisme van de daad. Geen klassenstrijd, maar saam- hoorigheid, geen uitstooting, maar geborgenheid 'in eigen volk. Dat is de nieuwe tijd, de nieuwe ordening, waarin wjj halsstarrig blijven geloo ven ook nu, nu zij verder dan ooit van ons schijnt te wijken. Wij zien het, wij ondervinden het iedere dag. Ons volk is binnen 's lands grenzen verdeeld en buiten 's lands verstrooid. In ieder werelddeel: Azië, de beide Amerika's, Afrika en Europa zün gevangenkampen bevolkt door Nedej landers en de verwanten hier weten niet eens wie er zijn. Duizen den zijn gevallen en duizenden staan aan de fronten. Tienduizenden mooten in het buitenland werken. De levens omstandigheden zijn zwaar en moei lijk. De oorlog drukt ons volk min stens evenzeer als actief strijdende volkeren, Onder deze omstandigheden lijkt ons geloof aan een gelukkig, welvarend en vereenigd Nedorlandsch volk bijna dwaasheid van overspannen geesten. Deze tijd leert ons. dat er geen welvarend, gelukkig en sterk Neder- landsch volk kan zijn in een verdeeld en om zjjn bestaan worstelend Europa. Hard is de les, die wjj moeten leeren, omdat wij ons verbeeld hadden, dat wij konden leven als op een eiland in den grooten oceaan. Wjj dachten, dat als Europa in brand zou staan, wjj aan de deur van ons huisje rus tig zouden kunnen toekijken met een lek brandspuitje om te blusschen als er vor.ken zouden vallen op het dak van het huisje. Wel is de les haid en dagelijks neg wordt zij harder. Maar nog veel harder zou de les zijn, als inderdaad Europa zijn vrijheidsstrijd tegen het bolsjewisme en het Amerikanisme zou verliezen. Dan zou het Russische beest brandend en moordend over Europa gaan, dan zou de Europeesclie cultuur vernietigd worden, de gods dienst worden uitgeroeid, de leiding gevende personen op ieder gebied worden vermoord. Daarom behoort ieder Europeesch volk in het Europeesch front tegen bolsjewisme en het daarmee samen werkend Amerikaansch kapitalisme. Deed ieder Europeesch volk dat en zou Engeland zich niet leenon tot verraad aan Europa, dan stonden hier 350 millioen menschen aange treden en dan zou het gauw afge- loopen zjjn. Dan zou er gauw een eind zijn aan het lijden van dezen tijd. Dan zou de wederopbouw spoedig kunnen beginnen. Daarom moet ons volk zich niet nogmaals laten misleiden door influis- storingen uit Londen, maar inzien, dat Europa vecht voor zijn vrijheid en zijn leven en dat ons volk eerst als deze strijd gewonnen is, het be gin van den weg naar zijn toekomst gevonden heeft. Eerst dan wenkt een veilig Europa de gezameljjke woon- en werkplaats van het gemeenebest der vrije Euro peesclie volkeren, lotsverbonden met elkander, elkanderd waardeerend en respecteerend.

Peel en Maas | 1943 | | pagina 1