'Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. Alleen Boter is boter „VENRAY" boter DREIGENDE WONINGNOOD. Luchtbescherming Buitenland. Provinciaal Nieuws Zaterdag 9 Maart 1940 Een en Zestigste Jaargang No 10 PEEL EN MAAS ADVERTENTIEPRIJS 1—8 regels 60 ct per regel 71/, ct. Bij contract groote reductie Uitgave FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY Telefoon 51 Giro 150652 Abonnementsprijs per kwartaal: voor Venray 65 ct buiten Venray 75 ct. Afz. nummers 5 ct is zeer fijne boter! Voor arbeiders en kleine burgers. De overheid treffe voorzieningen. Bijna overal in het land open baart zich een steeds ernstiger wordende woningnood voor de arbeiders en kleine burgers, Reeds thans toonen vele ge meentebesturen zich daar be zorgd over. Wat moet dat worden, als de oorlog langen tijd zou voortduren en de bouwnijverheid daardoor meer en meer zal ver lammen De oorzaken van het euvel liggen betrekkelijk voor de hand. In een tijd, toen het allen goed ging en flinke loonen werden verdiend, heeft de overheid ir. haar bouwvoorschriften allerlei bepalingen van hygiëne, welstand en deugdelijkheid vastgelegd, welke ongetwijfeld nuttig waren, misschien zelfs n o o d i g zijn, maar het bouwen duur en de huren hoog hebben gemaakt. Er worden tegenwoordig geen goedkoope krotten meer gebouwd, maar... evenmin goede woningen, welke een huur doen, welke past voor beurzen van arbeiders en kleine burgers, wier inkomen zich onder den druk der omstan digheden heeft moeten voegen naar het sterk verlaagde wel vaartspeil. Er wordt geklaagd, dat parti culieren enkel nog maar „voor de bovenste laag" bouwen. Dat kan ook niet andersbouwers zijn geen philantropen. Laten we eens rekenen. Op het platteland zal de bouw van een behoorlijke arbeiderswoning, grond inbegrepen, toch altijd nog circa f 3000 moeten kosten voor de stad komt daar minstens f 1000 bij. Het is duidelijk, dat de huiseigenaar minstens 7 pet. huur moet trekken rente, belas ting en onderhoud zijn dan nauwelijks gedekt en voor af schrijving blijft weinig of niets over. Van winst is er heelemaal geen sprake. Een goede arbeiderswoning op 't platteland moet dus minstens f 210 per jaar doen en eene in de stad f 280. Per week resp. f 4 en f 5.40, terwijl de eigenaar dan niets verdient en bovendien de risico's draagt van waarde vermindering, huurschuld en extra-reparatiekosten door onge luk of slechte bewoning. Voor een dergelijke exploitatie voelt niemand iets. Dus moet de overheid ingrij pen, helpen. Men behoeft geen bewonderaar te zijn voor allerlei overheidsbemoeiing om deze conclusie te onderschrijven, want het is ook de overheid geweest, die via woningwet en bouwvoor schriften de arbeiderswoningen duurder maakte en zij was het ook, welke het economische leven in de aanpassing heeft ge leid, welke de inkomens van arbeiders en kleine burgers drukte. De overheidshulp kan zich op verschillende wijze doen gelden. Er kan worden overgegaan tot gemeentelijken woningbouw, tot de bevordering van den bouw docr stichtingen en vereenigin- gen zelfs door particulieren met financieelen steun van de overheid, en men kan ook het streven van den arbeider naar eigen bezit bevorderen door het verleenen van hypotheken en voorschotten, o.m. in den zin van de Landarbeiderswet. Geen enkele vorm van hulp echter zal effectief wezen, als ze geen rekening houdt met het feit dat ten plattelande de gemiddel de arbeider niet meer kan ver wonen dan f 3 (voor landarbei ders V. van het inkomen uitma kende en voor vakarbeiders ten plattelande Vb a Vb) en de ge~ middelde arbeider in de stad niet meer dan f 4 a f 5. Uit een dergelijken huur is slechts rente, belasting en onder houd te bekostigen van een woning, welke voldoet aan de eischen, welke de overheid stelt, Daarom moet de hulp van de overheid er op zijn gebaseerd, dat de overige risico's van winst spreken we niet eens te haren laste komen. Men kan dat een ongezond beginsel noemen, toegegeven Maar ais de overheid het niet aanvaardt, stelt ze zich voor de consequentie, welke inhoudt, dat ze dan ook alle beperkende be palingen moet intrekken, welke het de particuliere bouwnijver heid verhinderen om arbeiders woningen zóó in te richten, dat de kosten geen bezwaar zijn voor de vaststelling van een huur, welke de draagkracht der bewo ners niet te boven gaat. Omwille van hygiëne en zede lijkheid, dus omwille van onze volkskracht, is het te hopen, dat de overheid de middelen zal weten te vinden om den bouw van goede arbeiderswoningen tegen een op te brengen huur prijs, te verwezenlijken. Maar zij aarzele niet, öf het een öf het ander van wat we hiervoren stelden, zal dienen te geschieden. Md. Verdiiisleringsoefening. Nu de verschillende rapporten binnengekomen zijn, kan iets uitvoeriger ingegaan worden op de resultaten, verkregen bij de verduisteringsoefening. Door de uitkijkposten op het Patronaat en de toren zijn zeventig fouten gemeld. Dit is dus alleen van de uitkijkposten en niet van de politie op haar eerste ronde door het dorp. Hiervan waren 33 meldingen door het Patronaat en 37 door de toren. Gebleken is, dat de meeste fouten gemaakt werden, niet tegenstaande in Peel en Maas hiervoor gewaarschuwd was, door onvoldoende afscherming van achterzijde en dakvensters. Totaal 53 procent van de fou ten betrof deze twee en voor de achterzijden alleen al 40 pet. Aan de voorzijden was ook niet alles in orde, want hier waren 14 pet. van de fouten ge maakt, terwijl de kippenhokken met 11 pet. geen slecht figuur maken. Diverse en onbekende licht- uitstralingen waren resp. 17 en 5 pet. Onder de diversen is het teveel lichtuitatralende verkeer ook opgenomen. Dit cijfer is on gunstig beinvloed, doordat enkele motorvoertuigen, gereden door militairen, de voorschriften al heel slecht opvolgden. Voor zoo ver nagegaan kon worden waren dit geen in Venray gelegerde militairen. Een veel gemaakte fout door de leden van den dienst, was, dat men de blauwe zaklantaarns te veel recht voor zich uit hield. Men hoeft slechts te zien waar men loopt, waarvoor het voldoen de is, de lantaarn schuin naar beneden te laten schijnen. Het gebruik van blauw licht op de waarnemingsposten moet beperkt worden. Het gebruik van rijwie len zonder licht zal niet herhaald worden, daar gebleken is, dat dit te gevaarlijk is. Gelukkig zijn er geen ongelukken gebeurd en hoefde de in reserve gehouden E. H. B. O.-dienst niet op te tre den. Vanzelfsprekend moeten de rijwielen een volgende keer dus werkelijk afgeschermd worden, wat eenvoudig kan door zwart papier onder en boven op het glas te plakken, waarbij in het midden een spleet wordt open gelaten van ongeveer één cm. Tevens moet de lantaarn vocr- över hellen, zoodanig dat de lichtbundel op twee a drie meter voor het rijwiel de grond treft. Bij de volgende oefening wordt hierop scherp controle gehouden. Heeft men geen zwart papier, dan neemt men desnoods maar zwarte schoensmeer, waarmee men de lamp insmeert onder vrijlating van dezelfde spleet. Ook auto's kunnen dit goed koope middel toepassen, indien men afschrikt voor de kosten var verduisteringskappen. Het toege stane rijden met parkeerlichten is maar een hulpmiddel geweest. Een slecht figuur heeft de Ven- raysche winkelstand over het algemeen gemaakt, op enkele uitzonderingen na. De meesten hebben voor dat eene uur maar gesloten, omdat het te veel moeiten en kosten gaf? Deze menschen hebben nu totaal geen ervaring opgedaan, terwijl zij, die het wel geprobeerd hebben, allen zonder uitzondering blij zijn het eens gedaan te hebben. Zij weten tenminste wat ze een volgende keer moeten verbeteren. Een andere veel gemaakte fout is het even gebruiken van licht in niet afgeschermde ruimten, hiertegen konden geen politie patrouille's optreden, daar dat licht al weer uit is, ais de con- troleerende personen ter plaatse zijn. Deze fout is zeer veel ge maakt. Ook de groote gebouwen hebben ernstig medegewerkt aan de oefening, hier en daar scheen nog wel eens wat licht door, maar op de eerste maning werd dit verholpen. Hiermede zijn de voornaamste fouten, welke ge maakt zijn besproken. Hoofd der L.B.D. A. BUWALDA. DE ALGEMEENE TOESTAND. Mussolini in de klem van de Duins. Het interessantste aspect van de huidige internationale situatie bieden natuurlijk de Britsche blokkademaat regelen tegen het vervoer ter zee van Duitsche steenkolen naar Italië. Ondanks de protesten der Italiaan- sche regeering hebben de Britten een aantal Italiaansche booten, met Duitsche kolen geladen, naar de Duins (de Britsche contrabande controle-haven) doen opvaren, waar de lading ongetwijfeld in beslag zal worden genomen. Denken we eens aan al de ver rassende gevolgen, welke aan deze zaak vastzittenEerstens de kwestie van het Italiaansche prestige. Op het oogenblik bulderbast Rome en wekt het zelfs de suggestie van een militaire demonstratie, terwijl het tevens de vraag opwerpt, of Italië zich thans nog wel langer bij de niet-oorlog voerenden kan blijven scharen, maar de lezer kan er ge rust op zijn, dat Italië in militair opzicht niets zal ondernemenhet zal zich aan de Britsche maatrege len moeten onderwerpen, zoo goed of zoo kwaad als Nederland, België, Denemaken, Noorwegen, Zweden en andere neutrale staten. Maar wat zal Duitschland dan doen ten aanzien van de Italiaansche scheepvaart Daar zijn wij, kleine neutralen, ten zeerste bij geïnteresseerd. Onze schepen worden getorpedeerd, met bommen geworpen of met mitrailleurkogels doorzeefd, omdat we ons door te voldoen aan Brit sche sommaties om naar controle havens op te varen zouden onder werpen aan de Britsche blokkade maatregelen tegen Duitschland. Volgens Berlijn behooren de neu trale staten zich, desnoods met ge wapend geweld, tegen de Britsche controle ter zee te verzetten. Maar wat zullen de Duitschers nu tegen de Italianen en dezer scheep vaart ondernemen, nu zij zich even eens naar de controle, door de Brit-; sche vloot uitgeoefend, hebben moeten schikken en de Italiaansche schepen de Duins aandoen Zullen de Italiaansche vrachtvaarders nu ook met bommen worden bestookt of getorpedeerd Zal men met Duit sche mitrailleurs op ongewapende Italiaansche zeelieden gaan schieten We wachten af, maar stellen thans reeds vast, dat Berlijn van de kleine neutrale staten niet méér mag eischen (en dezer scheepvaart niet anders mag bejegenen) dan van het neutrale bevriende Italië, dat over een groote vloot beschikt en „wouden van bajonetten" naar Mussolini's kenschetsing in beweging kan brengen. Geven we thans een nadere uit eenzetting van de kwestie. Italië bezit uit eigen bodem geen kolen, waarmee het zijn groote in- dustrieele behoeften kan dekken. Voor den oorlog importeerde het normaal ongeveer 7 millioen ton steenkool uit Duitschland. Sedert het uitbreken van den oorlog liep deze aanvoer terug tot een kwantum, dat per jaar naar circa 3 millioen zou hebben geloopen. Italië moest dus elders zijn aankoopen verhoogen en trof onlangs zeer beperkende distributie-maatregelen. De meeste industrieën kregen bons, welke slechts recht gaven op hoeveelheden buitenlandsche Bteenkolen van 50 tot 80 pet. der in 1939 verbruikte hoe veelheden. Toen de geallieerden onlangs hun besluit afkondigden om alle Duitsche export over zee via neutrale schepen te verhinderen, werd gelet op de kolensituatie in Italië endenwensch om de betrekkingen met Rome in vrlendschappelijken zin te onder houden nog een uitzondering ge maakt voor het vervoer van Duit sche steenkool met Italiaansche schepen naar Italië. Engeland deed inmiddels aan Rome aanbiedingen van Engelsche steenkool eD de regee ring te Londen meende tenslotte, dat ze niet langer kon toestaan, dat Duitschland door de leveringen aan Italië de beschikking kreeg over kostbare buitenlandsche deviezen, voor de oorlogvoering benoodigd. Rome werd dus gewaarschuwd, dat na 1 Maart de import van Duitsche kolen over zee niet langer kon wor> den toegestaan. Rome protesteerde zeer krachtig, dreigde zelfs, maar deze protesten hielpen tot verwondering van de Italiaansche publieke opinie en de regeeringskringen te Rome niet. In het midden dezer week lagen reeds 6 Italiaansche kolenschepen, die in Rotterdam met het Duitsche product waren geladen, in de Duins, de Britsche controle-haven. De Brit sche openbare meening vereenigde zich volkomen met dit optreden en in het Lagerhuis was er zelfs aan drang op de regeering uitgeoefend om ook tegenover Italië de controle ter zee even consequent toe te pas sen als tegenover eiken anderen neutralen staat. „Een ernstige zaak", zoo liet men zich te Rome onmid dellijk over de gebeurtenis uit. In alle officieuse uitlogen en in de perscom mentaren dringen de bedreigingen zich naar voren. Een dezer officieuse uitingen luidt o.m.: „Hoewel het Britsche optreden tot een ernstige ontwikkeling zou kun nen lelden, is het nog te vroeg, nu reeds te zeggen, dat Italië zijn hou ding van niet-oorlogvoerende zal laten varen." Met andere woorden: dit zou wel eens aanleiding kunnen zfln, dat we ons in den oorlog scharen en natuur lijk aan Duitsche zijde. Omtrent de stemming van het Ita liaansche publiek wordt uit Rome bericht, dat het Italiaansche volk terdege op deze zaak opmerkzaam i's gemaakt. De antl-Britsche gevoe lens, ontstaan sedert de sanctiepoll- tlek tegen Italië, hebben maar wei nig noodig om met vernieuwde.hevig- keid naar boven te komen." De gevoelens in Rome gepeild heb bende, spreekt de diplomatieke redac teur van de „Daily Telegraph de verwachting uit, dat Mussolini tot Italiaansche militaire demonstraties zal willen overgaan, mür - zoo voegt hij eraan toe zulke demon straties zouden weinig uitrichten, gezien de aanwezige troepen in Egvpte, Syrië en de juist deze week met zooveel ophef aangekondigde aanwezigheid van Britsche troepen in Kenya (grenzende aan Abessinie) Wie eenig begrip hebben van de Italiaansche militaire positie en van de kwetsbaarheid van het land, dat uit niet méér dan breede kustlijnen bestaat en welks vloot de „eigen" zee niet kan beheerschen, gelooven geen oogenblik aan de mogelijkheid, dat Mussolini toteenig militair avon tuur zal durven besluiten. De Italianen zullen zich moeten neerleggen bij den wil van Londen. En lntusschen b 1 ij f t.... hun groote moeilijkheid om aan de noodige kolen te komen. Italië grenst sedert den Anschluss van Oostenrijk aan Duitschland en via de Brennerpas loopt een spoor weg, maar de vervoersmogelijkheld over land er moet zooveel méér dan kolen worden uitgewisseld! zijn zóó gering, dat ze op geen'.enkele wijze de ontstane bezwaren kunnen ondervangen. Italië zal dus ter voorziening in zijn kolenbehoeften op Engeland zijn aangewezen en uit de eerder gevoer de onderhandelingen blijkt, dat Rome zich wel naar de Britsche controle had willen schikken, als Engeland voor de levering van Britsche kolen aannemelijker voorwaarden had wil len stellen. In Londen weet men wel, dat Italië geen contanten heeft om de kolen te betalen, maar men zou genoegen hebben genomen met een ruil tegen wapenen voor de oorlogvoering be noodigd, Italië bood daartegenover de levering aan van land- en tuin bouwproducten. Néén, zelden de Britten, wij willen geen kolen voor citroenen verkoopen Dè.t la In wezen het verschil. In Londen weet men heel goed, dat Duitschland tot heden In ruil voor de kolen wapens althans oorlogsma teriaal uit Italië kreeg; de Britten willen de Duitschers dubbel treilen: èn in hun exportbelang èn in hun oorlogsbelang. Men verwacht binnenkort een op lossing van het geschil, waarbij En geland genoegen zal nemen om voor de helft oorlogsmateriaal en voor de andere helft tuinbouwproducten te ontvangen in ruil voor een zekere hoeveelheid kolen. Voor de rest van behoeften aan het zwarte goud, zouden de Italianen zich in de Ver. Staten willen dekken. Maar nóg eens; wat ons, neutralen, bovenal interesseert, is de vraag, welke consequentie Duitschland nu zal trekken uit het feit, dat de Ita liaansche scheepvaart precies als die van de kleine neutrale landen ge- dwongen1 blijkt te zijn om zich te onderwerpen aan het bevel der Brit sche marine om zich in de Duins te onderwerpen aan de Britsche con trole-maatregelen. De Duitsche methoden ter zee tegenover de neutralen worden meer en meer onmenschelijk en weerzin wekkend en deze qualificaties gelden ook voor desophismen (drogredenen),waarmee men in Berlijn het onmiddellijke op treden poogt te „rechtvaardigen dat het blazoen van een grooteen trotsche mogendheid met het bloed van onschuldige, weerlooze, voor hun brood werkende, neutrale menschjes besmeurt. Deze week zijn tal van heel kleine notedopjes ter zee, schuitjes, die met eeu ladinkje van uien of k°IeD; <J® kustvaart beoefenen, door machtige Duitsche bommenwerpers bestookt met het zwaarste of moordendste oorlogsmateriaal, zonder dat da op varenden gelegenheid kregen om zich te rechtvaardigen, hun onschuldige werkzaamheid aan te toonen. Daar over is een huiver door de wereld gegaan Een bootje, niet te groot om een stadsgracht te bevaren, geladen met uien, werd vanuit de lucht in den grond geboord: twee der vgf opvaren den werden gruwzaam vermoord. Een grooter Nederlandsch schip, de Rijnstroom" is spoorloos verdwenen. Slechts drijvend gevonden redding boeien en een gekapseisde reddings boot van het schip, welke aanspoelde zegt ons, welk lot de Nederlandeche bemanning heeft getroffen. Dat is geen oorlogvoering meer. Een dergelijk optreden vindt zpn evenbeeld in de geschiedenis slechte bij een Nero, die iedereen, die niet heidensch wilde zijn als hij, aan palen liet binden, met pek overgieten en in brand steken Zulk optreden zou gerechtvaardigd in omdat de bestuurder van een schuitje, met uien geladen, zich niet verzet tegen de controle.maatregelen van de Britsche oorlogsvloot, Het ia afschuwelijk, dat men in onzen tijd van zóó iets moet gewagen. Wat zal Duitschland thans onder nemen tegen zijn bondgenoot Italië, die „neutraal" is Ia Denemarken wil men het nog eens probeeren met overleg inzake dc rechten der neutralen. Binnen enkele dagen hoopt de re geering te Kopenhagen met Londen en Berlijn onderhandelingen te kun- neSeaavQóoSmste aan Duitschland te stellen vraag zou het v®rJoek houden neutrale schepen met langer zonder waarschuwing te torpedeeren. Bovendien zou zoowel te Berlijn als te Londen worden gevraagd, geen mijaen meer te leggen en in ieder geval de mijnenvelden duidelgk aan te geven. De bedoeling is hierdoor n einde te maken aan de groote verliezen, die de Scandinavische scheepvaart heeft geleden aan schepen en men- schenlevens. Daar deze landen economisch te zeer afhankelijk z«n van een goeden gang van het scheepvaartbedrijf, kunnen zij niet langer de geleden verliezen zonder meer laten passee- ren. Deze stappen heeten de eerste, waaruit blijkt, dat de Scandinavische landen niet langer met een woor denstrijd willen volstaan. VENRAY, 9 Maart 1940 Burgemeester en Wethouders van VENRAY breDgen ter openbare kennis, dat de „Verordening tot wij ziging der Algemeene Politieveror dening Venray", vastgesteld door den Raad der Gemeente op 16 Fe bruari 1940 en medegedeeld aan Gedeputeerde Staten van Limburg blijkens hun bericht van 23 Februari 1940, 4e Afdeeling L 2241/4 K, ter gemeente-secretarie gedurende drie maanden voor eenleder ter lezing is nedergelegd. Venray, 5 Maart 1940 Burgemeester en Wethouders vnd. A. H. M. JANSSEN. De Secretaris, VAN HAAREN. WANDELSPORT- Door V.V.V. te Venray is in over leg met den Voorzitter der federatie van V.V.V.'s in Noord-Limburg be sloten een wandeltocht teorganisee- ren, en wel op 7 April a.s. Deze tocht omvat 25 K.M. Hieraan zullen mili tairen en burgers kunnen meedoen zoowel in groepen als individueel. Er is contact gezocht met de Offi cieren van de in de omgeving gele gerde grenstroepen. Deze hebben spontaan hun volledige medewerking toegezegd, hetgeen zeer op prijs wordt gesteld. Het Secretariaat van V.V.V., Sta tionsweg 17 Venray, verschaft de noodige inlichtingen. Zelatricen van Kindsheid en Tsing-Tao. A.s. Zondag na de Hoogmis wordt U verzocht de Tsing-Tao blaadjes weer af te halen aan het K.J.V.- gebouw. Vergadering is er niet, want die is pas geweest en nog wei zoo'n gewichtige. De woorden vanden;Bis- schop klinken U toch zeker nóg in de ooren en uw voornemens kunt gij u toch nog wel herinneren. In Venray mag toch zeker niet voorkomen, dat de blaadjes welke aan de missie geld kosten, renteloos bij U thuis blijven liggen of mis schien maanden te laat worden be zorgd. Vandaag op deze Zondagmid dag, als 't eenigziDS gaat, bezorgt U ze de menschen toch nog! In menig huis maakt U er een welkome lec tuur van. En bedenk nog dit: nu de Voort planting des Geloofs en het St. Petrus Liefdewerk in onze parochie zoo'n groote verovering gaan behalen, mo gen we de niet mindere mooie terreinen van Kindsheid en Tsingtao niet laten verloopen. Dat hangt van U af, Zelatricen, VERGADERING DIERENBESCHERMING. Onder voorzitterschap van Dr. H. Sala, hield de afd. Venray der Ned. Ver. tot Dierenbescherming, hare jaarvergadering in Lunchoom Ver heugen op Dinsdag 5 Maart. Nadat de voorzitter de vergade ring met een woord van welkom geopend had, betreurde hij het zeer dat zoo weinigen ter vergadering waren opgekomen. Hij begroette echter de aanwezigen als de kern der vereen iglng, wier aanwezigheid hoop op de toekomst gaf. Na goedkeuring der notulen, jaar verslag en finantieel verslag, waarbij we een batig saldo vernamen, wer den de afgevaardigden ter vergade ring in Maastricht gekozen. De bestuursleden Rouvroije en Gooren, die aan de beurt van perio dieke aftreding waren, werden op voorstel van den voorzitter bij accla matie herkozen. Aan Inspecteur de Klerk, diè onze markten dikwijls bezoekt, werd eene gratificatie van f 5.verleend. De actie tegen het houdeD van kettinghonden wordt nog steeds voortgezet, alsmede tegen onvol doende bescherming biedende hokken. Het coupeeren van staarten en ooren bjj paarden en honden vindt nog steeds voor- en tegenstanders, welke laatsten echter terrein win- ïn. Gaarne brengt de voorzitter dank aan allen, die in den afgeloopen winter voor de vogels voeder hebben uitgestrooid, waardoor zeer zeker velen van den dood verlost zijn. Met een opwekking aan de aan wezigen om te trachten nieuwe leden aan te winnen, sloot de voorzitter de vergadering. MIDDENSTANDERS Ia de komende weken komt de meisjesbeweging van uw middenstand U bezoeken. Het is nog een jonge beweging van jonge menschen. Groot is hun aantal nog niet, maar, al wenscht zij alle middenstandsmeisjes van Venray te ontvangen, het lang zaam groeien zal ook bij haar de waarborg zijn van toekomstige dege lijkheid. Ondertusschen hield zjj 'n ouders- avond, die zeer verdienstelijk was, en waarop de middenstand, bij monde van zijn voorzitter, alle steun toe zeide. Andere jaren hield de gebeele meisjesbeweging 'n tooneelavond voor ouders en donateurs, maar mobilisatie (wel niet van de meisjes maar de mobilisatie bracht toch heel veel dingen in de war), interne moeilijkheden enz. bracht 'n ander plan op de planken. We hebben nu onze jeugdstandsorganisaties, en mede ter propaganda van ieder dier organisaties, werd voor ieder van hen 'n ouders- en donateursavond op het programma gezet. Er kon nu wel geen groote tooneelavond worden uitgevoerd, maar de berekening was, dat de avonden nu ook aan gemoe delijkheid zouden winnen. Jammer, dat dit laatste door het publiek niet zoo spontaan werd aangevoeldstandsgevoel zou er anders ten zeerste mee gebaat zijn geweest. Er is echter niets op tegen, dat vooral de K.M.J.V. zoo'n avond te gelegener tijd nog eens organi seert en anders 'n echt keurig ver zorgde avond voor ouders en stand- genooten voor het volgend jaar in het verschiet stelt.

Peel en Maas | 1940 | | pagina 1