Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken.
Alleen Boter
is boter
„VENRAY"
boter
De Nederlandsehe
vlag in oorlogstijd.
deze pracht-
coUectte is *e
z\en fc>H:
v. W* 14
Buitenland.
De Nieuwe
Gemeenschap.
Zaterdag 21 October 1939
Zestigste Jaargang No 42
PEEL EN MAAS
is zeer fijne boter
ADVERTENTIEPRIJS 1—8 regels 60 ct
per regel 71/, ct. Bij contract groote reductie
Uitgave FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY
Telefoon 51 Giro 150652
Abonnementsprijs per kwartaalvoor Venray 65 ct
buiten Venray 75 ct. Afz. nummers 5 ct
Rood-wit-blauw biedt geen
veiligheid.
„Veilig onder Oranje", zoo las
ik als kop boven een bericht,
hetwelk sprak van een overleg
tusschen de luchtvaartmaatschap
pijen van neutrale landen om
hun toesteilen op uniforme wijze
kenbaar te maken. Er is thans
een plan in overweging om alle
verkeersvliegtuigen van de be
doelde landen geheel oranje te
schilderen en bovendien op romp
en vleugels in flinke letters den
naam van het land van herkomst
aan te duiden.
Een en ander lijkt ons een
goede maatregel. En we vragen
ons afzou voor de neutrale
scheepvaart niet iets dergelijks
zijn overeen te komen
Alle oorlogvoerende parlijen
zeggen van zorg vervuld te zijn
ten aanzien der belangen van de
neutrale staten. Welnu, indien zij
aannemen om geen hunner vaar
tuigen te verven in de kleur,
welke voor de neutrale scheep
vaart wordt gereserveerd laten
we zeggen „oranje", dan zou
voor ons en andere volkeren, die
geen partij zijn in het huidige
conflict, de veiligheid ter zee
aanmerkelijk worden verhoogd.
We moeten helaas vaststellen,
dat onze eigen nationale kleuren
het rood-wit-blauw, deze veilig
heid niet bieden.
In den vorigen oorlog zijn deze
kleuren herhaaldelijk verward
met de kleuren van de Fransche
vlag, welke dezelfde zijn, maar
in omgekeerde volgorde zijn
aangebracht. Althans behooren te
zijn aangebracht.
Onze vlag is rood-wit-blauw
de Fransche vlag is blauw-wit-
rood.
Zooals gezegd in den vorigen
oorlog heeft deze kleurenover-
eenkomst herhaaldelijk tot nood
lottige vergissingen aanleiding
gegeven. In het bezette gebied
van België is het me tot twee
maal toe gebeurd, dat Duitsche
militairen het Nederlandsehe
vlaggetje, dat ik veiligheidshalve
vóórop de auto, waarin ik reisde,
had aangebracht, van den wagen
rukten. Een derde maal werd het
misverstand opgehelderd vóór
men opnieuw aan vernieling was
toegekomen, maar toen werd me
verzocht om het vlaggetje liever
zeif te verwijderen.
Ik zei hiervoren, dat de kleuren
van de Fransche vlag in de om
gekeerde orde van de onze be
hoorde te zijn aangebracht. Vast
te stellen valt, dat de Franschen
ter zake van die orde er nog al
slordige opvattingen op na
houden.
Ik heb dat in het jongste voor
jaar herhaaldelijk ervaren, toen
ik de Middellandsche Zee door
kruiste op Fransche schepen.
Van een groote maatschappij
bleek me ai het glaswerk, dat
ter tafel kwam, versierd met een
rood-wit-blauw vlaggetje en toen
ik eens argeloos aan den hof
meester vroeg, waarom de maat
schappij de Nederlandsehe drie
kleur op haar servies had laten
aanbrengen, deed de man ver
baasd en verzekerde hij me, dat
rood-wit-blauw de Fransche
nationale kleuren waren.
Biauw-wit-rood bedoel je.
Blauw-wit-rood, zoo lachte
hij, of rood-wit-blauw, dat is
hetzelfde
Dat men in Frankrijk deze op
vatting meer huldigt, bleek me,
toen ik in sommige Middelland
sche Zee-havens den romp van
Fransche vrachtschepen eveneens
gelukkig waren het uitzonde
ringen met rood-wit-blauw
zag gekenmerkt. Ook wanneer
Franschen bij bijzondere gelegen
heden den gevel van hun huis
met het nationale dundoek sieren,
ervaart men, dat het velen vol
strekt van geen zorg is, in welke
volgorde de kleuren zijn te lezen
Door deze omstandigheid biedt
onze vlag in oorlogstijd helaas
geen veiligheid.
Natuurlijk mag dat geen reden
wezen om van vlag te gaan ver
anderen, maar wél behoort de
genoemde omstandigheid aanlei
ding te zijn tot een kenmerking
ter zee en op vreemden grond
van Nederlandsch bezit, op
andere wijze dan met onze na
tionale kleuren. Althans op een
aanvullende wijze.
De extra-beschildering met
letters „Nederland" of „Holland''
vormende is niet afdoende
Van verte vallen kleuren veel
beter op dan geschilderde bena
mingen, met het begrip waarvan
vreemdelingen bovendien vaak
groote moeite hebben.
Een algemeen erkende neutra-
iiteitskleur zou m.i. de beste
oplossing zijn en zoolang deze
niet is bepaald en aanvaard en
aanvaard, zou het den Neder-
landschen belangen ten goede
komen, wanneer we het Oranje
niet spaarden op de markante
deelen van onze schepen.
Onder Oranje zullen we veilig
varenMd.
de n'teuv/e
DE ALGEMEENE
TOESTAND.
De gebeurtenis, welke deze week
het meest de aandacht trok, is de
staatshoofdenconferentie te Stock
holm. Maar de belangrijkste gebeur
tenis is deze niet. Zeker, voor de
toekomst kan ze van beteekenis
zijn, omdat ze het eerste symptoom
is van het groeiende inzicht, dat
isolatie in het Europeesche conflict,
neutraliteit, niet in alle omstandig
heden als vrucht van de hoogste
wijsheid kan worden aangemerkt.
In dat opzicht heeft de geschiedenis
van één jaar ons heel wat geleerd
De Baltische staten hebben zich
stuk voor stuk laten kluisteren, de
Scandinavische rijken zijn tot het
inzicht gekomen, dat het beter is
om met den thans aan de beurt
zijnden bedreigden staat één Ijjjn te
trek;ken, vóór ze zelf successievelijk
zullen komen te prijken aan den kop
van het werkprogram der sovjets.
Men concludeere daaruit niet dat
in Stockholm tot militaire samen
werking zal worden besloten. Dit
zou technisch heel moeilijk zgn,
voor het oogenblik althans.
Miiitaire samenwerking tusschen
verschillende mogendheden verelscht
een langdurige, zeer gedegen voor
bereiding en een volledige herziening
van het defensieve stelsel der onder
scheidene verbonden landen. Het
weermachtsapperaat der noordelijke
Europeesche staten is geheel op
zelfstandige actie ingesteld.
Neen, te Stockholm heeft de con
ferentie der vijf noordelijke staten
van Europa (Finland, Zweden, Noor
wegen, Denemarken en IJsland,
welke laatste staat door een perso-
neele unie en verdragen met Dene
marken is verbonden) zich moeten
beperken tot een
manifestatie van solidariteit,
een gezamenlijke verzekering van
neutraliteit en tot een bestudeering
van de moeilijke economische situatie,
door de blokkade voor deze landen
ontstaan.
Van belang is echter, dat in Stock
holm de wil van een aantal Euro
peesche staten is herboren om samen
te werken ter verzekering van
eikaars veiligheid. Dat feit kan
leiden tot een hernieuwd streven
naar een
stelsel van collectieve
veiligheid,
hetwelk, toen het bij den Italiaan-
schen aanval op Abessinië voor het
eerst een bescheiden toepassing vond,
het eerst door de Noordsche staten
werd verraden. Toen de Italianen
zich boos maakten over de econo
mische sancties, door de Volken
bondsstaten tegen hen toegepast, en
de deelnemende landen met econo
mische repressailles straften, hebben
juist de regeeringen der Scandina
vische rijken zich gehaast om de
verklaring af te leggen, dat' zij
voortaan bij ieder nieuw conflict hun
houding zouden bepalen, los van de
voorschriften van artikel 16 van het
Volkenbondshandvest. Met steeds
grooter nadruk hebben zij hun recht
op neutraliteit daarna opgeëischt.
Deze houding heeft het wapen der
onderlinge verdediging uit de handen
van den waker te Genève geslagen.
Litwinoff schamperde
deze houding der Noordsche staten
door hun vertegenwoordigers te
Genève de vraag te stellen, of zij
altemet verwachtten, dat andere
mogendheden zich misschien in een
oorlog zouden storten om voor de
Scandinaviërs dezer neutraliteit te
verdedigen.
Is het niet een merkwaardige
speling van het lot, dat zij, die ver
zaakten en versaagden bij de eerste
poging om de collectieve veiligheid
der staten te verzekeren, thans hun
best doen nu ze zich zelf bedreigd
gevoelen om voor de collectieve
veiligheid opnieuw een basis te leg
gen
Wat de
Russisch-Finsche spanning
betreft, wijzen we op de beteekenis
van het Russische antwoord, dat de
president der Vereenigde Staten
mocht ontvangen naar aanleiding
van zijn beroep op Moskou om de
Finnen waardig te behandelen.
Wanneer men dit antwoord leest
met het goede vertrouwen, dat eer
lijke menschen waardig zijn, dan
zou men tot de conclusie komen,
dat er in het noorden van Europa
geen vuiltje aan de lucht
is. De Russische regeering verklaar
de het zich nuttig om Roosevelt er
aan te herinneren, dat „de staat
van onafhankelijkheid der Finsche
republiek uit vrijen wil door de
sovjet-regeering werd erkend op 21
December 1916 en dat de souvereini-
ceit van Finland gewaarborgd werd
door het vredesverdrag van 1920
tusschen Sovjet-Rusland en Finland".
In overeenstemming met deze
daden, aldus betoogt de Russische
regeeriDg verder, worden de huidige
onderhandelingen gevoerd. Waaraan
wordt toegevoegd
„Het eenige doel van deze onder
handelingen was de versteviging
van de wederzgdsche betrekkingen
en de versterking der vriendschap
pelijke samenwerking van beide
landen, ter waarborging van de
veiligheid der Sovjet* Unie en Fin
land."
Dit antwoord lezende, sou men
zich kunnen afvragenwat bezielt
de Finnen om te gaan
mobiliseeren tegen zóóveel
vriendschap
De Finnen nemen geen enkel
risico. Zg beoordeelen den toestand
als erger dan hij is geweest. De
zetel der regeering blijft voorloopig
nog te Helsinki, maar er z(jn plan
nen uitgewerkt om in geval van
nood tot spoedige overplaatsing der
departementen over te gaan. De
burgerbevolking heeft voor ruim een
derde deel de hoofdstad reeds ver
laten.
De Russen gebruiken het mom
van vriendschap met Finland en
van zorg omtrent hun onafhanke
lijkheid om den Finnen hun militaire
bescherming" op te dringen, een
bescherming, welke
een doodelijke omarming
is. Het staat thans wel buiten twijfel
vast, dat een der voornaamste Rus
sische eischen der afsluiting van een
wederkeerig bjjstandspact is, via
hetwelk de Russen zich het recht
willen aanmatigen om ten be
hoeve van de doeltreffendheid van
denRussischen bijstand! militaire
steunpunten te bekomen op Finsch
territoir en controle over de Aalands-
eilanden, een uitgebreide groep
eilanden, welke de Botniscbe Golf,
welke de kusten van Finland en
Zweden omspoelt, van de Oostzee
afsluiten. Dat ook Zweden zich zoo
geinteresseerd acht bjj het lot der
Aalandseilanden, is te verklaren uit
de omstandigheid, dat op die eilan
den de sleutel ligt van de Zweedsche
toegangspoort aan de Oostgrens.
De
onderbroken onderhandelingen
te Moskou zullen waarschijnlijk in
het komende weekeinde worden her
vat na terugkeer van den Finschen
onderhandelaar Paasikivi, die naar
de Russische hoofdstad nieuwe vol
machten en instructies, plus de
moreele steun van de in Stockholm
geconfereerd hebbende Scandinavi
sche regeeringen meebrengt. Finland
zal ongetwijfeld concessies moeten
doen, maar het wil ons niet waar
schijnlijk voorkomen, dat de Russen
het tot een
militair optreden tegen de
Finnen
zullen laten komen, want zij hebben
méér omhanden. De lezer zal ook
goed doen met de aanvalswaarde
van het Russische leger niet te over
schatten. De Russen zg'n als sluwe
Aziaten goede tactici, maar ze zg'n
geen vechters. Puike slachters mis
schien, maar geen matadoren. Hun
getalsterkte 180 millioen zegt
op zich zelf niet veel omtrent hun
krachten. Die 180 millioenen Russen
bewonen een brok van de aarde, dat
als afzonderlijk werelddeel tot de
grootste zou behooren. Het Russi
sche gebied is heel dun bevolkt
het militaire apparaat werkt er
buiten de parades te Moskou log
en traag.
De mobilisatie eischte een half
jaar in 1914 en toen de oorlog was
afgeloopen, waren er vele menschen
in Rusland, die niet wisten, dat er
oorlog was geweest.
Natuurlijk kan het Russische leger
in staat worden geacht om Finland
te overweldigen, maar een oorlog
met Finland zou tot
ongedachte complicaties
kunnen leiden en de Russen ge
lóóf dat gerust willen sterke
reserves beschikbaar blgven houden
tegenover de Duitschers om op alle
eventualiteiten voorbereid te zijn.
Ze hebben ontzaglijk-lange gren
zen, in Azië en in Europa; grenzen,
die het land scheiden van tal van
volkeren, die vaak vrees en wantrou
wen koesteren jegens den grooten
buur, maar zelden slechts vriend
schap. Die grenzen moeten beschermd
blgven. De "Russen mogen ook hun
doelstellingen in het Verre Oosten
niet uit het oog verliezen. Ze zijn
momenteel weer in
bloedig treffen met de
Japanners.
De Russen zijn niet bg macht e om
aan twee kanten tegelijk te vechten
Toen ze in Augustus j 1. door Hit-
Iers aanbod van een accoord hun
kans gunstig zagen in Europa, heb
ben ze zich gehaast om een wapen
stilstand te sluiten met de Japan
ners en de „grensgeschillen" met
Mandsjoekwo voorloopig bij te leg
gen. De wapenstilstand gold tot 8
October j.l. en toen de Japanners
inzagen, dat de Russen geen verdere
bedoelingen hadden met dien wapen
stilstand en dat ze zich enkel een
oogenblik de handen hebben willen
vrijmaken om dank zij Hitier
in Europa te kunnen grijpen, wat ze
ze grijpen konden, toen heeft de
Japansch-Russische verhouding
zich verscherpt, zóódanig dat achter
eenvolgens alle Russische consulta
ten in Mandsjoekwo en in het door
de Japanners bezette China werden
gesloten. En de Japanners sloegen
er weer op los aan de grenzen van
van Mandsjoekwo en Buitenmongolië,-
waar de Russen overigens militair
bezien nimmer een schitterend
figuur hebben gemaakt en tegenover
de Japanners zware verliezen aan
manschappen en materiaal (vlieg
tuigen) hebben geleden.
De positie van Finland is niet
weinig versterkt door de
Russische diplomatieke
nederlaag
tegen Turkije geleden. De onderhan
delingen te Moskou tusschen de
sovjets en den Turkschen minister
van buit. zaken hebben lang geduurd
maar ztjn nu eindelijk afgebroken
zonder dat een resultaat is bereikt:
m.a. woorden de onderhandelingen
over een Russisch-Turksch pact zgn
mislukt.
De Turken hadden ongetwijfeld
gaarne met de Russen tot een ac
coord gekomen; beide volkeren zgn
historische vrienden en evenzeer his
torische vijanden. Zij kunnen elkaar
in veel helpen, maar hun belangen
zgn vaak tegengesteld.
De Turken bezitten in de Darda-
nellen (zee-engte, welke de eenige
toe- en uitgang is van de Z varte
Zee en de verbinding vormt met de
Middellandsche Zee) de poort, waar
door Rusland in Zuid-Europa kan
binnenkomen.
In de geschiedenis hebben de Rus
sen meermalen om het bezit van
deze poort gestreden en nog in den
Balkanoorlog van in het begin dezer
eeuw hebben de Russen de Bulgaren
bijgestaan tot vóór de buitenwijken
van Konstantinopel.
De Turken achtten zich op het
oogenblik het meest bedreigd door
de Italiaansche penetratie naar het
Oosten. Vandaar dat ze met graagte
accoord kwamen met Engeland en
Frankrijk tegen verdere agressie van
de as-staten. Maar alvorens de ac-
coorden met de Westersche demo-
cratiën definitief te teekenen, poog
den ze een vergelijk te treffen met
Rusland, waardoor Turkije ook even
tueel in den rug gedekt zou zijn.
De Russen grepen de gelegenheid
aan om te trachten Turkije van de
Westersche mogendheden af te
trekken, maar voor deze manoeuvre
hebben de Turken zich niet willen
leenen. En temeer niet omdat achter
de Russische bedoelingen een be
dreiging van Turkije bleek te schui
len. De Turken beoogden een Bal
kanpact, gewaarborgd door Rusland.
Dat zou zoowel Duitsche als Itali
aansche doordringing stuiten. Maar
de Russen wenschen den Balkan tot
eigen invloedssfeer te maken.
Ze beoogen klaarblijkelijk agressie
tegen Roemenië (teneinde de verlo
ren Rnssische provincie Bessarabië
terug te winnen) en ze willen Bul
garije bevoordeelen door op te komen
voor de Bulgaarsche begeerte naar
de teruggave van de thans Roemeen-
sche) Dobroedzja. Aldus zou het
vergroote en versterkte
Bulgarije een Russische
voorpost
worden tegen Turkije en een brug
vormen naar de Dardanellen. De
Turken hebben deze week definitief
geweigerd om op zulken grondslag
die bij de besprekingen natuurlijk
behoorlijk verdoezeld was een
overeenkomst met de Russen aan te
gaan.
De Turksche regeering heeft zich
daarover in het parlement duidelijk
verklaard; de Russen hebben zich
bepaald tot het uitgeven van een
communiqué waarin wordt vastge
steld, dat het beter is gebleken om
éérst „eenige kwesties op den Bal
kan te regelen", aivorens de bespre
kingen met Turkije over het afslui
ten van een pact voort te zetten.
Intusschen zijn de Roemenen ge
waarschuwd: ze kennen hun benarde
positie en weten thans, dat ze het
eerstvolgende slachtoffer van Rus
sische agressie dreigen te worden.
Maar de mislukking derRussisch-
Turksche besprekingen heeft de
Turken zich vaster doen aaneenslui
ten bij de Westersche mogendheden.
Met deze zal het bgstandspact thans
binnen enkele dagen, misschien deze
week nog, worden geteekend. De
Duitsche ambassadeur in de Turk
sche hoofdstad is overhaast naar
Berlijn vertrokken...,
In Berlijn heeft men wederom een
illusie aan de Russen
verspeeld
De oorlog tegen Polen heeft tot
nog toe aan de Duitschers gekost;
le een groote deel van het ver
overde gebied, dat aan de Russen
moest worden afgestaan,
2e het zelf verraad aan 't Deutsch-
tum in de Baltische staten en Fin
land,
3e het verlies van invloed en ver
trouwen in Scandinavië,
4e naar thans bleek: het verlies
van den invloed in den Balkan.
Geen nederlaag kon erger zgn dan
deze Duitsche overwinning.
De tweede geslagene, nu den oor
log 6 weken heeft geduurd, is Italië.
Er is thans licht komen te schijnen
over de
Italiaansche bedoelingen
Rome heeft niet openlijk partij
durven te kiezen voor de Duitschers
De Italianen kunnen geen aanvallen
op hun kwetsbare kustlijn riskeeien
door de verbonden Engelsch-Fran-
sche vlootmachtea het zou ver
nietigend worden geslagen.
Maar Mussolini is den Duitschers
zooveel mogelijk ter wille geweest
en heeft de Duitsche politiek ge
steund (zelfs ondanks de ondervon
den teleurstellingen, voortgevloeid
uit de Duitsch-Russische overeen
komst) omdat hij Hitler le in staat
achtte om den oorlog in Polen tot
een snel einde te brengen, 2e ver
trouwen had, dat Hitier de Wester
sche democratiën daarna
tot een conferentie dwingen
kon, waarin alle Europeesche pro
blemen zouden worden geregeld in
het besef van de veranderde machts
verhoudingen in Europa. Die inter
nationale conferentie had Italië, zelf
buiten schot gebleven, de baten moe
ten opleveren van de Duitsche over
winning, tw. minstens Corsica, Tunis
rechten op het Suezkanaal en Dzji-
boeti. Maar die internationale con
ferentie gaat niet door, tenminste
nu nog niet
en niet, waarschijnlijk nooit, in een
sfeer, door veranderde machtsver
houdingen geschapen.
Chamberlain heeft geen enkele
illusie laten bestaan aan de moge
lijkheid, dat Frankrijk en Engeland
thans aan de conferentietafel zou
den plaats nemen. Daarom is in de
Italiaansche pers zoo'n woede over
den inhoud van Chamberlains rede
los gebarsten.
Zal de nieuwe Italiaansche gezant
te Rome, die deze week den koning
zijn geloofsbrieven heeft overhandigd
nog een laatste poging ondernemen
om de Engelsche regeering voor
internationale besprekingen te win
nen
Meer en meer wordt het duidelijk,
dat zooels Hitier de Duitsche toe
komst had gebouwd op een snelle
overwinning in Polen, Italë alles
had verhoopt van den vrede, die
daarop zou worden gebouwd.
Maar het ziet er naar uit, dat
Italië zoo goed den vrede misrekend
heeft, als Duitschland den oorlog.
V olksontwikkeling
Venray
Beschermheer
H E. Heer Deken W. Berden.
le avond
Maandag 23 October S uur
Z.E. Paler De Ruyler
Lazarist, Helden, spreekt over
Entrée 10 cent.
Plaatshouders worden beleefd
verzocht hun kaai ten mede te
brengen. Abonnementen en gereser
veerde plaatsen te bespreken bij G.
W. Muskens, Schoolstraat 14, Telef.
144, Venray.
In Berlijn weet men geen raad
met de situatie en zelfs in Duitsche
kringen verdenkt men Hitler van het
beramen van een wanhoopsdaad
Feit is, dat hg in deze dagen druk
overleg pleegt met Moskou; hg zendt
o.m. koeriers met eigenhandige brie
ven naar Stalin. Van Hitier wordt
gezegd, dat hij
Duitschland liever zal laten
bolsjewiseeren
dan capituleeren voor Eogeland en
Frankrijk. Hitier wordt in staat ge
acht om, zelfs ten koste van nieuwe
belangrijke concessies, Rusland tot
militaire hulp tegen de Westersche
democratiën te bewegen, 't Lijkt ons
niet onmogelijk, maar nutteloos. Aan
het Westfront lijkt een miiitaire
beslissing immers onmogelijk, on
geacht de grootte van de legers, die
tegen de wederzgdsche stellingen
zouden kunnen worden opgejaagd:
Bovendien: Rusland laat zich niet
bestellen. Rusland maakt enkel ac-
coorden om eigen voordeel binnen te
halen; en
Hitier te laten gaan
zal aan Stalin niet als een nadeel
toeschijnen. De Duitschers zullen in
in het westen hun eigen boontjes
moeten doppen. Hoe lang zullen zg
daar den oorlog kunnen volhouden
Financieel economisch zit Duitsch
land nu al aan den grond. De oorlog
wordt op het oogenblik bekostigd
met het bezit van de volksduitschers,
die in de Baltische staten wonen en
gedwongen worden om hun geld en
goed achter te laten „in beheer" bij
de Duitsche gezantschappen, die met
dit geld en goed de Duitsche aan-
koopen in Rusland financieren. Want
Stalin verkoopt enkel contant.
Hoe lang zal Duitschland kunnen
teren op het bezit der volksduitschers
in de Baltische staten Reeds thans,
worden voorbereidingen getroffen om
ook de Duitschers uit Joegoslavië,
Hongarije en Roemenië, welk laatste
land 'n Duitsche minderheid van
700.000 zielen leeft tot terugkeer te
dwingen. Al deze menschen zullen
van hun bezit niets terugzien dan
een „bon", waarop vermeld staat,
wat ze eens rijk waren. Een rijkdom,
die door hun regeering in de onont
beerlijke deviezen is omgezet.
Zeer waarschijnlijk zullen de Duit
schers pogen om op het slagveld een
beslissing te forceeren, hoe kansloos
zulk ze ook moet voorkomen. Van
de week leverden ze
slag aan de Fransche grens,
waar ze zich de eerste ernstige ge
vechten hebben voorgedaan. De Fran
schen trokken terug uit de stellingen
die ze in de September weken op
Duitsch gebied hadden ingenomen.
In de Maginot-linie wachten ze
rustig af, of de vijand zich in wan
hoop te pletter zal willen loopen.
Is dit terugtrekken der Franschen
énkel tactiek geweest Inderdaad
Waarom zal men zich in een vóór
terrein laten vermorzelen, als men
enkele kilometers naar achteren een
veilige dekking heeft Dit is geen
gepraat-achteraf. Reeds in de krant
van 30 September j.l. dus drie weken
geleden schreef ik in het Buiten-
landsch Overzicht:
„Wat de strijd aan deSiegfried-
line betreft, de Franschen pro-
fiteeren thans van de stelselmatige
kleine vorderingen in het voor
terrein dezer Duitsche verdedigings
sterkte. Ze hebben ia dat verover
de gebied thans hun zware artil
lerie kunnen opstellen, waarmee
de Siegfriedlinie bereikbaar is en
op haar sterkte kan worden be
proefd.
„Omgekeerd echter is de opge
stelde Fransche zware artillerie
thans natuurlijk ook bereikbaar
voor de projectielen uit het Duit
sche geschut in zijn gepantserde
stellingen. We stellen ons voorloo
pig niet veel voor van het effect
van den strijd aan de grens. Het
lijkt ons heel goed mogelijk, dat
een Duitsch offensieve beweging de
Franschen terugdrijft in hun
Maginot-linie en dat dan weer eens
omgekeerd.... enz."